ErikT738 schreef op woensdag 21 april 2021 @ 17:22:
[...]
Het verhaal dat "rechts" schuld heeft aan de rellen komt bij andere users vandaan. Ik meldde alleen dat angst voor nieuwe rellen mogelijk een rol heeft gespeeld in het oordeel van de jury. Of deze rellen vervolgens veroorzaakt worden door links of rechts maakt daarvoor niet uit. Verder probeer ik totaal niet grof te zijn maar begrijp ik gewoon letterlijk niet wat @
Virtuozzo me nu probeert te vertellen. Zijn post hierboven maakt het me ook nog niet echt duidelijk.
@
Virtuozzo Zoals je zelf aangeeft is dit niet het topic om de discussie over cancel culture te voeren, maar als ik het goed begrijp geef je nu alleen aan waar de tactiek vandaan komt en niet hoe en door wie deze momenteel wordt gebruikt.
Oh hoe het waar gebruikt wordt is prima in kaart gebracht. Lang verhaal kort, het is een term als gereedschap voor gebruik van perverse slachtofferrol. Het omdraaien van de spies, zogezegd.
Als extreem simplistische analogie. Wij blanken zijn de baas. We kunnen overal mee wegkomen. Dat is de normale orde. Dat gebruiken we ook om ons zelf wijs te maken dat we beter zijn en het beter zullen blijven houden, terwijl het een klein clubje blanken is wat alles onderuit haalt - zo gaan we zelfs met afbraak van onderwijs mee bijvoorbeeld. Maar er is een tegenbeweging onder zowel blank als niet blank en die begint zich te richten op correctie van scheve lijnen. Nu ja, dan zet je in op symbolen en associatief gedrag. Richten van emotie. Tot en met cutting off your own nose to spite another.
Dit zit in wat we de overlap tussen conservatisme en autoritarisme noemen. Alles moet cancel culture zijn, want dat is de hefboom om verbreding van bewustzijn over reële correlaties te voorkomen. De Mercers hebben bijvoorbeeld twee decennia nu al consistent geïnvesteerd in lobby voor invloed op curricula van communicatiedisciplines om prikkels te introduceren waardoor binnen kaders van vorming verslaggeving en zelfs journalistiek eenvoudig te richten is in gebruik van terminologie. Dit is dezelfde familie trouwens die om 9,5 miljard dollar aan belasting uit te sparen Cambridge Analytica vorm deed geven.
Gaslighting toolbox, it’s a toolbox in itself. Cancel culture is rechts, en verder rechts, in ontwerp én gericht gebruik. In de traditie van “accuse onto others so we may mask our agenda”.
Voor velen hier is al dit niet enkel geen basale kennis, het is ook iets wat ver van het bed ligt omdat hier sprake is van een zekere culturele inertie. De VS kennen dat niet. Het is een land wat gestoeld is op kunstmatigheid van mythologie en marketing als universeel culturele driver. Of zoals Richardson dat omschrijft: “an economic and political reservoir primed for and by narratives believing itself to be a nation”.
Ik besef dat hier een zeer gevoelige verkenning ligt. Mensen scheppen eigen associatie, ontlenen identiteit daaraan, leven in perceptie van realiteit, het is nogal wat om überhaupt na te denken over wat maar al te makkelijk kan raken aan eigen perspectief vanuit connotatie. Kijk, ik ben van liberale grondslag - voor het grote herdefiniëren door neo-klassieke lobby. Fiscaal conservatief, maar gevormd in een tijd waarin curricula een stuk brede waren, en een stuk minder gevormd werden door neo-conservatieve en corporatistische lobby. Technisch ben ik rechts, ik heb vanuit achtergrond minder drempels voor inzage in fenomenen van machtspolitiek en netwerkcorruptie, derhalve ook minder reflexief moeite met de realiteit dat een specifieke hoek van het spectrum volledig is doorgeslagen in agenda over decennia heen. Om mij heen zie ik mensen die het veel moeilijker hebben met de pijnlijke erkenning dat rechts zich in positie heeft laten brengen door externe consultatie en netwerkcorruptie en daarbij toolboxes hanteert die destructief en toxisch zijn. Maar het is de realiteit. Maar ja, als mensen leven we daar niet. We leven in onze perceptie van onze realiteit.
Zo’n verkenning van cancel culture als toepassing, term en fenomeen is een confrontatie daartussen. En dan ligt er een enorme kloof tussen ons zelfbeeld en hoe we echt in elkaar zitten. Thinking slow and fast, Kahneman, al meer dan een dingetje. Bij dergelijke confrontatie filteren we. Instinctief.
Maar goed, laat ik ter afsluiting dit zeggen, er ligt een verkenning, en in de topics hier zijn meerdere prima leeslijsten te vinden. Ik kan prima begrijpen als mensen die verkenning niet aan gaan, het is absoluut niet vanzelfsprekend. Het is pijnlijk gevoelig, al heel snel.
Dit is trouwens niet enkel van toepassing op zaken als cancel culture, waar enorme investeringen gedaan worden om progressieve segmenten maar zover te krijgen dat ze zelf de term gaan gebruiken - ter illustratie. Het is bij alles. Zelfs discussies over het medialandschap zijn vertekend als resultaat van gerichte lobby. Er is bijvoorbeeld slechts één ecosysteem van media in de VS, en dat is conservatief-corporatistisch. Een paar pagina’s geleden ging het daar kort over hier, ook daar is reëel onderzoek beschikbaar bij en aangedragen, maar ook dat is weer zo’n confrontatie tussen beeld en realiteit.
Dit zijn geen gemakkelijke tijden. Er wordt heel veel van de burger gevraagd.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.