Delerium schreef op woensdag 10 maart 2021 @ 22:00:
House gaat ook akkoord met 1.9 stimulus-pakket
[...]
En let wel, ondanks @
Virtuozzo 's negatieve insteek in dit topic valt er wel een positieve draai aan dit soort nieuws te geven. Het laat zien dat een grote overheid kan bestaan en werken. Een werkende overheid is de ultieme nachtmerrie van de GOP, want dat bewijst dat de GOP (en Reagan) ongelijk hebben. Vandaar ook alle sabotage van alles, zoals ook dit pakket geen enkele stem meekreeg. De oproep van Biden voor 'eenheid' is echter niet voor politici bedoeld, maar blijkbaar voor het volk. En ook GOP-stemmers zien dit pakket wel zitten, al was het maar omdat ze diep in de shit zitten. De stemmers zien ook een partij die geen vinger uitsteekt.
In ander nieuws:
Merrick Garland benoemd tot minister van Justitie.
Laat justitie zijn werk doen.
Als we de verschillende arena's bekijken doet de Biden administratie het niet slecht, sterker nog, procedureel is het uitermate actief - en ondanks dat de Democraten eigen interne arena's hebben redelijk succesvol.
Dit betreft echter wel de micro en macro niveau's van de machtsdynamiek.
Mijn insteek is niet negatief, het is puur observatie en meting. Daarbij ligt er een complicatie, en dat zit hem in het bepalende van de meta arena.
Wij hier kijken vaak naar de VS alsof het gewoon een ander bestel is in een ander land, daarbij vergeten we niet enkel dat het ook een andere cultuur is, we vergeten ook dat wat hier bepalend is daar vaak dat niet is.
Het zure voor de Biden administratie zit hem niet enkel in de erfenis van de periode Trump. Het zit hem ook in de reële aard van Amerikaanse politiek, en in een bijzondere complicatie. De politiek is voor het overgrote deel niet bepalend voor ontwikkelingslijnen van en in het land. Dat is de afgelopen veertig jaar steeds meer een fenomeen geworden van lobby via externe consultatie naar policy institutes en power dynamics.
Voornamelijk aan Republikeinse zijde, al moet erkend worden dat het elke subcultuur en structuur treft, in meer of nog grotere mate. De Democraten zijn eigenlijk enkel dankzij Obama's campagne erfenis voor een bepalend deel zich gaan ontworstelen aan dat soort culturele mechanismen. Met name in relatie tot financiering en organisatie van eigen politieke structuren, dat is iets wat nu goed zichtbaar is als kracht en fundament.
Echter hier komt wel meteen een complicatie van ons perspectief. Republikeinen, Democraten, twee ecosystemen, toch? Ja, maar ook nee. Politieke economie is inderdaad in de VS in hoge mate een verdeling van twee ecosystemen, het Republikeinse is echter vele malen breder en dieper ontwikkeld.
Goed voorbeeld zit hem in het media landschap. Twee partijen, twee ecosystemen, twee media groepen - zou je zeggen. Maar nee. Er is aan de spreekwoordelijke zijde van de Democraten geen equivalent van "eigen" media. Integendeel, in hoge mate is wat snel gezien wordt als "liberal media" (en het MSM syndroom) absoluut niet aan de Democraten gebonden. Veel eerder aan corporate ownership structuren, en er zit een oude maar flinke voetafdruk van wat we nog het best kunnen omschrijven als de jaren '80 East Coast Elite.
Die corporate ownership media zijn in hoog tempo aan het verschuiven naar waar wel een heel duidelijk ecosysteem van media landschap aanwezig is: de overlap tussen conservative, confessional, corporate. En de klassieke "huizen" zoals een NYT et alii zijn een eigen macht. Zij vormen ook een status quo macht.
Dat is van grote invloed op de uitdagingen waar de Biden administratie zich voor gesteld ziet. Immers, zo actief als men is in de micro arena van procedure en wetgeving, zo creatief als men is in de macro arena van stoelen en poppetjes, zo afwezig is men in de meta arena waar collectieve perceptie gevormd wordt.
Het verhaal.
het normaal.
Biden functioneert opvallend goed. Nuchter, consistent, procedureel, beschaafd, onderlegd, doel voor doel. Dat is prima, noodzakelijk, maar het is absoluut niet voldoende. Niet omdat hij het niet goed doet, maar omdat men de bepalende arena niet beheerst.
Dat valt op zowel bij het politieke proces, als voor media en messaging, als voor het onderzoeken en afrekenen van de machine achter plus de perikelen tijdens en dankzij de periode Trump.
Misschien komt het nog, Biden et alii zetten sterk in op perceptie en realiteit van regulier politiek en bestuurlijk proces - zoals het hoort. Maar ja, zo vereist als dat is, het zet geen zoden aan de dijk voor de diepe confrontaties die er liggen.
Garland is een goed voorbeeld van micro en macro perspectief. Biden zet hem niet in als een moderne Pecora. Ze vormen stap voor stap een absoluut indrukwekkend team op DoJ, echter alle focus van onderzoek volgt nog steeds exact dezelfde playbooks als gebruikt door Mueller. Het spijt me, maar wat een keer niet werkt zal een tweede keer ook niet werken bij onveranderde methodologie, scope en focus. Ja, het DoJ zal haar werk doen. Maar tenzij er heel snel een fundamentele wijziging komt bij die drie aspecten zal het resultaat onvoldoende zijn - met reëel risico van versterking van problematiek. Immers, als je enkel op de grond in het veld zit te zoeken naar de ratten, werken de baronnen op het landgoed gestaag verder.
Een werkende overheid, zeker, het is absoluut de grootste nachtmerrie van de Republikeinen. Maar de mate waarin de overheid nog zaken kan beheersen is structureel onderuit gehaald in de periode Trump. Niet enkel moet Biden dus heel veel doen met zwaar beschadigde structuren, hij moet ze ook opnieuw opbouwen, maar hij moet ook concurreren met machtsdynamiek van grotere tegenwoordige invloed dan overheid of politiek zelf. Ik denk dat wij hier dit heel serieus onderschatten vanuit ons perspectief op politiek - en dat is wat er is. Nu ja, niet in de VS. Dat is in het Nederlandse al niet langer het geval, de VS lopen ver voorop met verschuivingen. De Republikeinen zijn voor de Biden administratie slechts één tegenstander. De verdere tegenstanders hebben disproportioneel meer reële macht.
Het blijven zaken voor ons hier om heel goed op te letten. Wij hier zitten immers in een behoorlijke verstrengeling met de VS, er is nogal wat aan gelegen als de Biden administratie politiek en bestuurlijk alles mooi doet maar ondertussen geen grip krijgt op oorzaken, ontwikkelingen, actoren en condities.
Het is absoluut nog vroeg, maar zoveel tijd is er feitelijk niet. Negen maanden. En dan ligt er overal circus van verkiezingen en opmaat naar verkiezingen.
Van counties tot AG's, van midterms tot nogal wat stoelen. En dan valt ons hier op dat het electorale systeem politiek geëngageerd wordt door de Democraten in de storm van initiatieven door de Republikeinen voor disenfranchisement en voter restrictions. Maar net zo dat er nul, maar dan ook echt nul, engagement is voor de policy institutes en corporate agencies die de infrastructuur daarvan moeten verzorgen. Terwijl de Pew Research en andere metingen van collectieve en subculturele perceptie t.a.v. verkiezingen, instellingen en de nieuwe administratie nog steeds richting Republikeinen aan het verschuiven zijn - want ook daar is geen engagement.
Negatief? Nee. Het is de realiteit. Die is complex, op punten prima, maar als lijn zuur. Wij hebben er geen invloed op, we kunnen enkel observeren en investeren in opties voor scenario's. Dat zijn we aan ons zelf verschuldigd.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.