hoevenpe schreef op zaterdag 15 januari 2022 @ 22:40:
[...]
De traditionele labels voldoen idd niet meer, maar dat maakt niet dat de behoefte aan tegenwicht verdwenen is.
Vandaag op weg naar de wintersport lange discussies met decennia lang VVD stemmende vrienden. Die zijn ook helemaal klaar met 'linkse Rutte', miljarden verkwisten zonder concreet plan gaat (vooral) de VVD veel stemmen kosten. Je kunt niet jaar op jaar financiële degelijkheid prediken en opeens tientallen miljarden over de balk gooien zonder dat het kiezers kost.
Waarschijnlijk is het allemaal onderdeel van een geraffineerd neoliberaal plan, maar het totale plaatje en de 'gewenste' uitkomst zie ik nog niet.
Grappig. De behoefte aan tegenwicht?
Hiermee stel je dat rechtse kiezers onder druk staan van linkse politiek in een periode van zo'n dikke veertig jaar aan neoliberalisme en neoconservatisme.
Zeker, issue met Mark, maar het is interessant om eens na te denken over de punten bij die issues - een connotatie van doen wat de ander doet

Oh jee het zou de partij stemmen kosten (wat het niet doet, kikkers koken is immers simpel, ze koken zich zelf). Interessant ook dat het geen probleem is met Mark vanwege bestuurscultuur, toxiciteit, zijn gif, zijn vernietigen van selectie/promotie mechanismen binnen de partij, zijn transitie naar rigide loyaliteitsstructuren waar een maffia jaloers op zou zijn (maar ja, LBJ inspiratie).
Ik denk dat jullie nog nét niet aan de realiteit gekomen zijn: er is nul interesse in werken, laat staan politiek, beleid of bestuur, behoudens dan voor het melken van de koe.
Jullie zijn die koe.
Dat is precies wat neoliberalisme, neoconservatisme en machtspolitiek gemeen hebben: het gaat om het melken van de koe om zo tot een herordening te komen waarin de koe geen opties meer heeft.
Weet je, ik begrijp dit soort discussies. Ze komen in eigen kring met regelmaat voorbij. Enig verschil is dat men hier inmiddels begrijpt dat het geen rechtse of linkse politiek is, maar gewoon machtspolitiek.
Als je wil, ik heb het in een ander topic wel eens doen vermelden, maar het fundament van dit alles binnen machtspolitieke school is een variant van zogeheten Selectorate Theory. De variant is gebaseerd op een model van classificatie van actoren als grondstoffen binnen verdelingsmodel voor continuïteit van machtsdynamiek bij concentratie van kapitaalstromen.
Pur sang:
- narratief
- sleutels
- munt
De variant wringt zich in bochten om die eerste, narratief, buiten beeld te houden (gedragsbeïnvloeding, ideologie als kerk e.d.) teneinde het zogeheten selectoraat (de niet effectief uitgesloten en/of gelovige segmenten die macht uit handen geven) zich zelf te laten beïnvloeden in een overnemen van gulzig gedrag bij sleutels en munt.
Sleutels zijnde personen die gewicht of toegang verlenen aan mechanismen voor narratief, en personen die van nut zijn bij verdeling van beschikbare munt.
Wie het reeds gelezen heeft zal de ironie herkennen, het model gaat voorbij aan een afhankelijkheid van munt met eigen sleutels

De garantie tot onzelfstandig worden t.a.v. externe consultatie.
Ook de ironie van dat stukje "concentratie van kapitaalstromen". Wat is de woningcrisis? Een kapitaaltransfer van segment A naar Z wat inmiddels het segment huur afgewerkt heeft en het segment koop bij de M van Modaal aan het passeren is. Vragen jullie je ooit af wat kapitaalconcentratie met een land doet?
Het boek is nuttig om een goed inzicht te krijgen in hoe het publieke deel van het model werkt. Het geeft inzicht in de mechanismen, maar ook menige prikkel om eigen functie binnen het model te ontdoen van maskering. De oefening daarna is gevoelig, die component van narratief erbij leggen.
Er is een versie van voor kader politieke economie, en een gepopulariseerde versie
https://www.goodreads.com...gic_of_Political_Survival
https://www.goodreads.com...9-the-dictator-s-handbook
Het wordt tijd dat we in de spiegel kijken, en dat is het moeilijkste van alles. De confrontatie met het ons zelf verliezen in wat in essentie botweg subversieve marketing was om ons zelf van alles wijs te laten maken t.a.v. wat belangrijk is en hoe opbouw werkt en hoe we ons zelf goed voelen bij het deelnemen in bijzonder saillant streven tot herordening.
Kijk, twintig jaar geleden hadden we nog makkelijk kunnen zeggen dat dit het domein van conspiracy theory is. Inmiddels zijn we er in politieke economie en beleidseconomie wel achter. Inmiddels weten we binnen domein van Beleid & Bestuur dat wat zich voordoet als behartigers van veertig jaar aan pseudo-politiek nul interesse heeft in wat dan ook behoudens vreten.
Zelfs de meest neo-klassieke denk tanks waarschuwen inmiddels dat er geen kruimels zijn. It doesn't trickle down. It just keeps moving from one segment to bleed dry to the next.
En we weten verdomd goed wat de gevolgen zijn van dominantie van dergelijke bestuurscultuur. Maar we zitten met een vijf fasen van verdriet zo'n beetje. Puur het idee dat we geloven in een financiële degelijkheid die gebaseerd is op een bierviltje van een bruine denktank, dat is confrontatie met ons zelf. En dat wringt hard. Puur het idee dat we ons zo lang al verbinden aan politieke actoren maar dat die je uitlachen in de achterkamer voor je stupiditeit van het overnemen van marketing als overtuiging? Dat wringt.
Alle gekheid op een stokje. Sinds Lubbers gooit machtspolitiek volledig los van dat verhaal van financiële degelijkheid al decennia lang consistent miljarden over de balk zonder enig oog voor consequenties. Lubbers moest de pensioenpotten leegroven om het als trend bewerkstelligd te krijgen, maar het is hem gelukt.
Wat jullie omschrijven als over de balk gooien is een narratief van "kijk wat de ander doet" (maar vooral niet naar wat wij flikken). Met beleid heeft het geen bal te maken. Behoudens dan het echte over de balk gooien.
Weet je waarom visie een vies woord is? Omdat wanneer het dat niet is, je moet werken. Omdat je dan moet nadenken, niet over hoe je sleutels koopt met andermans geld, maar over een toekomst van collectief belang.
Mijn woorden zijn dit niet. Mij staat een toespraak bij van Hans de Boer, pakweg twee jaar voor zijn overlijden, over het belang van het niet toestaan van visie binnen de macht.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.