Silvos schreef op vrijdag 19 maart 2021 @ 01:37:
[...]
Ik denk dat het een combinatie van beiden is. Ik geloof wel degelijk dat een links beleid met flinke investeringen in klimaat en onderwijs duurder is dan een rechts beleid dat vooral bezuinigd om de belastingdruk laag te houden (voor de rijken en de bedrijven). Anderzijds is het ook wel een stukje perceptie, want of Klaver mijn belastinggeld overmaakt naar een school of Rutte naar Shell maakt voor mij persoonlijk financieel weinig uit natuurlijk, even kort door de bocht.
Nou, het maakt best wel uit

Wat naar ABDUP gaat vloeit immers niet terug naar consumptieve economie

De voetafdruk is negatief - dat was waar het schoentje wrong tijdens het einde van de Kwestie Dividendbelasting (toen nota bene EZ met de data kwam en het nog maar één stapje verder was en het hele fundament onder het economische ordeningsmodel zou wegvallen).
Ik ben nooit zo happy met binaire tegenstellingen, het een of het ander is eigenlijk meteen het een versus het ander. En dat heeft nogal effecten op gedragslijnen.
Wat mij vooral opvalt is iets waar Kim Putters van het SCP de afgelopen jaren vaker over heeft gehad, het is eigenlijk niet mogelijk om met name progressieve voorstellen effectief te wegen. Eenvoudig gezegd, het model ondersteunt gewoon de kaders niet. Of anders gezegd, het model sluit nogal wat zaken uit.
Met de enorme focus van de afgelopen jaren vanuit conservatieve lobby om invulling en beleidsfundamenten uit te hollen voor wat we "de vervuiler betaalt" zouden kunnen noemen als concept binnen rechtskaders en ordening ben ik me wel flink wat gaan afvragen. Dat soort lobby is er niet tenzij er flink wat doorgerekend is voor "down the road".
Dit is eigenlijk het vraagstuk van wie de rekening krijgt. De burger, of het bedrijf, of een naar rato verdeling van zowel burger als bedrijf als overheid.
Die rekening komt hoe dan ook. Wat mij opvalt bij alle discussie - over dat volledige politieke spectrum heen - is dat men zo diep, veelal onbewust, in die kaders van neo-klassieke politieke economie en het technisch-economisch beleidsdenken zit dat er slechts marginaal echt nagedacht wordt over het juist scheppen van kansen bij dit alles.
Zelfs wanneer er iets uit de kokers van ecosystemen als Wageningen en alle verbonden commerciële dynamiek rolt sterft het een stille dood. Het krijgt nergens tractie. Alles wat aan status quo raakt verzandt.
Ergens zit hier wel een stuk ironie. Alles is zo strikt planeconomisch geborgd dat alles wat op tafel komt daar enkel blijft als het zo geïntroduceerd kan worden dat er niets kan veranderen in relatie tot baten/kosten.
Mindset problem, maar van algemene cultuur inmiddels.
[...]
Ik vraag me af of elke stemgerechtigde burger nu echt in staat is om het model en de berekening te toetsen. Het helpt ook niet mee dat zaken tegenwoordig zo enorm complex en verweven zijn. Dan heb je ook nog de factor nepnieuws, filterbubbles en gekleurd nieuws, het is heel moeilijk om een goed beeld te krijgen van de feiten.
Traditioneel zit hier een rol voor media, vierde macht. Nu ja, die is niet langer werkzaam. Hoe hard ook, aangezien alles in democratie en rechtsstaat bottom up is, zal het ook aan de burger zijn om óf impuls te geven aan herstel daarvan, óf zelf te voorzien in die functies.
[...]
Ik vind dat van die migratie een interessante benadering, sowieso vind ik het jammer dat er nog veel taboe's zijn. Net als dat Groenlinks bijvoorbeeld anti kernenergie is. Ik ben in principe ook anti kernenergie maar het is mogelijk wel een oplossing in de energietransitie, maak het op zij minst bespreekbaar.
Hetzelfde geldt voor beperken van de bevolkingsgroei, toch de meest effectieve maatregelen om milieuproblemen terug te dringen. Dit is ook een groot taboe en dat heeft Groenlinks het zelfs over een miljoen huizen bouwen en gratis kinderopvang. Een soort recept voor een nieuwe generatie babyboomers.
Of dat nu zo duurzaam en effectief is in de klimaatdoelen behalen kun je je afvragen. En je hoeft de bevolkingsgroei niet gelijk actief te ontmoedigen, dat is nogal controversieel, maar je kan als groene, linkse partij op zijn minst overwegen om het niet aan te moedigen.
Er was eens ... de club van tien miljoen

Bevolkingsgroei is een bijzonder heet hangijzer, voornamelijk omdat het op zo ontzettend veel manier integraal verbonden is met electorale instrumentatie. Het is een non-topic. En dat zal het blijven.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.