dawg schreef op maandag 8 maart 2021 @ 20:56:
[...]
Omdat het niet goed (kort/gemakkelijk) uit te leggen is. Ik heb mezelf deze vraag al heel vaak en ook al heel lang gesteld. Naar antwoorden gezocht, o.a. in paneldiscussies, boeken/papers, en ook discussiëren hier.
Het beste antwoord wat ik tot nu heb kunnen vinden is de volgende. Ik val (alweer) herhaling, dus let op.

Het is menselijke psychologie. In een notendop. Laat me dit kort toelichten.
Elke markteconomie, zowel in het verleden als ook nu in het heden, volgt dezelfde cyclus. Er is een grote crisis die ervoor zorgt dat mensen bij elkaar komen en zich verenigen, in een context van wederopbouw in brede zin van het woord. Dit kan dus zowel letterlijk zijn als figuurlijk. Daarvoor is consensus, samenwerking, hoge mate van gelijkheid (vooral binnen de zogenaamde
commons; dus grond, arbeid, politieke macht, en natuurlijk kapitaal), en bovenal solidariteit een vereiste. Dit komt vaak vanzelf door het trauma wat de samenleving heeft van de hieraan voorafgaande crisis. Ter illustratie, in ons geval was die crisis WO2.
Hierdoor ontstaat er ook een grote mate van vrijheid in een samenleving. Een soort herwonnen vrijheid zou je kunnen zeggen. Pas dan zien we markten (markteconomieën) ontstaan. En dan gaat het structureel fout, zo leert de geschiedenis ons. In die markteconomie ontstaat een trend van alsmaar groeiende ongelijkheid. Na een tijdje zien we dan dat er mensen extreem veel rijkdom weten te vergaren, tot een niveau waarop deze individuen het alleenrecht kunnen gaan claimen op de eerder genoemde commons; ze bezitten veel grond, ze hebben veel gezag en macht over de factor arbeid, en in een later stadium kunnen ze ook zich politieke macht toe-eigenen (zie de VS de laatste jaren, met als hoogtepunt; in de regering Trump zaten enkele miljardairs). Hierdoor verliest de reguliere politiek, en daarmee dus ook de democratische principes die daarbij horen, aan invloed en kracht.
Enfin, voor de oplettende lezer haal ik hier de onderzoeken van Bas van Bavel aan, m.n. zijn boek
De onzichtbare hand, waarin hij dit proces n.a.v. zijn onderzoeken uitgebreid beschrijft. Mocht je geen boek willen lezen, zie
dit interview met Paul van Liempt (
+/- 50 mins). Vind je zelfs dat nog teveel tijd kosten? Zie ook
dit interview in Trouw.
De reden dat links geen stemmen meer weet te vergaren zit hem dus in het feit dat de politiek steeds minder macht heeft. Ik heb dit al eens vaker getracht uit de doeken te doen, met mijn posts over
de neo-klassieke doctrine, welke de aanleiding was tot verregaande privatisering van overheidsdiensten en nutsvoorzieningen. Het eigendomsrecht uit handen geven maakt natuurlijk ook dat je invloed en zeggenschap uit handen geeft. Omdat de factor kapitaal tegenwoordig ook heel gemakkelijk kan reizen, en er allerlei constructies zijn opgetuigd zodat de factor kapitaal ook nog eens minimaal belast wordt, zal je als overheid naast zeggenschap, controle en invloed ook inkomsten via belastingen mislopen.
De misvatting is eigenlijk dat dit allemaal bewust gebeurt, dat is niet. Echter als we het onderzoek van van Bavel bekijken betreft het een cyclus, waarbij tijdens zo een cyclus de ongelijkheid alsmaar toeneemt. En
ik heb ook weleens wat geschreven wat de gevolgen zijn van groeiende ongelijkheid, wat we overigens ook nu weer meer beginnen te zien.
Vandaar ook dat ik mijn vraag hierboven zo stelde aan @
Virtuozzo, en hij zegt in feite hetzelfde als van Bavel;
Participatory democracy is all you've got.
Om deze steeds wederkerende cyclus eens een keer te doorbreken zouden we dus de vakbonden nieuw leven in moeten blazen, inzetten op 50% aandeelhouderschap onder werknemers van bedrijven, een maximum op vermogen, belasting op grondstoffen, belasting op vervuiling. Om maar eens wat te noemen.
Het enige wat de cyclus waar we nu inzitten onderscheidt van de cycli in het verleden, is de klimaatcrisis die boven ons hoofd hangt.
Om ook even op @
Maahes te reageren.
Ja, het is een open doel.
Maar er kan niet geschoten worden zonder dezelfde toolboxen te gebruiken als toegepast door de neo-klassieke lobby.
Dat valt niet enkel vaak buiten perspectief van mensen (nee joh, ik ben niet beïnvloedbaar, ik ben nooit beïnvloed geworden, ik ben individu, ik heb eigen overtuiging et cetera), het gaat voor velen ook voorbij aan grenzen - die toolboxen worden gezien als grensoverschrijdend. Amoreel, manipulatie, terwijl het doodgewone en reële gereedschappen zijn. De crux is dat neo-klassieke lobby de ethiek er uit gehaald heeft.
Ik wil dit met klem benadrukken: al die weerstand van “ja maar zij doen zus en zo”, het ondermijnt het eigen vermogen tot correctie. Den Uyl werd verkozen als resultaat van verhaal, grassroots, participatie en nauwkeurig gerichte marketing en netwerken. Hij deed niets anders dan wat een VVD tegenwoordig doet. Hij wist het verhaal te koppelen aan het normaal.
Dat was dan ook waarom de toenmalige werkgeversorganisaties ingezet werden door ABDUP om daar een einde aan te maken, ook al kostte dat het land twee kunstmatige crises. Never waste a crisis. If there isn’t one, make one. Machtspolitiek.
Dus met klem: het probleem is niet de toolbox. Het probleem is het verwijderen van situationele ethiek bij gebruik ervan.
Om aan te haken bij het bovenstaande zoals door @dawg omschreven, even een cru stukje realiteit.
Het gaat hem over de interpretatie van gebruik van overheid en collectieve output.
Anders gezegd: om het vreten van wat de werkende mens schept door de mens die daar geen zin in heeft. Bot, cru, maar het komt er op neer.
Al de prietpraat van ideologie zus of zo is een dekmantel. Al de politieke marketing, presentatie, propaganda en vorming geïntroduceerd middels misbruik van onderwijs is puur ter dekking van een heel oud en basaal conflict:
Wie krijgt de baten van het bestel?
De conservatieve groepsdynamica zijn ongeacht onderlinge verschillen uniform in deze, hier gaat het om gebruik ten gunste van selectieve belangen.
De progressieve groepsdynamica richten zich op verdeling van baten vanuit bewustzijn ten aanzien van (vereisten van functionaliteit en continuïteit van) collectieve belangen.
Hier ligt een fundamentele tegenstelling, een die zich uit op allerlei fronten. Van het drama van trickle down economics tot het geleuter over privacy, middeninkomens, leenstelsel en toeslagen helemaal door tot aan de burgeroorlog binnen ons kapitalisme.
Kort en ietwat vrij vertaald gaat het conservatieve politiek altijd om het als enige beheersen van toegang tot overheid voor gebruik van alles wat een land genereert. MacLean noemt het property supremacy: overheid, land, bevolking, burger - als melkkoe.
En ja, daar hoort de burger ook bij. Die is product en grondstof. En dus bezit.
De afgelopen veertig jaar heeft zich het enorm weten te nestelen. Bij de VVD is zo alles van progressieve stroming gezuiverd geworden, bij het CDA net zo, bij D66 is dat een tegenwoordig proces - maar over het volledige politieke spectrum is meetbaar dat de frames en kaders geïntroduceerd door die decennia heen het denken beperken. Niet voor niets is visie een vies woord in de Nederlandse politiek.
Leg eens alles van politieke marketing op tafel. Kijk dan naar wat de predikers van de mantra’s ondertussen zelf gedaan hebben. Partij voor partij. Netwerk voor netwerk. Lobby voor lobby.
Klein voorbeeld:
https://www.groene.nl/artikel/baantjes-in-de-polder
Terwijl men van alles predikt, eigent men zich zo zelf alles toe.
Die klimaatcrisis gaat geen verschil maken trouwens. Die krachten zijn te groot, de gedragslijnen zijn te breed genesteld. De belangen zijn ook te groot - er is gewoon veel te veel te verdienen aan klimaatverandering.
We zullen het echt niet daar van moeten hebben. Integendeel. De vorige keer barstte het bommetje van extreme ongelijkheid en ideologisch geloof op twee manieren. In Europa met autoritarisme en oorlog. In de VS had men geluk, FDR en zijn schoonmaker, Pecora, wisten een collectief frame te vormen waardoor men er in slaagde om het drama breed genoeg aan de kaak te stellen om ruimte te scheppen voor correctie.
Saillant, net als nu was er een clubje overlap van corporatisten, extreem rechtse rakkers en criminelen die de handen in elkaar sloeg om FDR te verwijderen. Compleet met Big Lie van verloren verkiezing, rekruteren van extremisten voor coup, overname van media - waar kennen we dat van? Het slaagde bijna, het scheelde niet veel.
FDR en Pecora wisten toen het Bankster frame te nestelen. Banker, Gangster, Bankster. Met ontketende een gigantische campagne van storytelling met gerichte targeting voor connotatie en situationele destabilisatie. Met als resultaat het kunnen vermijden van wat in Europe wel gebeurde.
Saillant dus, men deed exact wat tegenwoordig machtspolitiek doet. De meta arena. Maar met situationele ethiek. Die toolbox is menselijk want mensen zitten in elkaar zoals ze in elkaar zitten. Niet zoals men denkt of gelooft te zijn.
Zoals ik eerder zei:
participatory democracy is all you’ve got. For a little while longer. Zeker, dat is zuur, het zelf moeten doen. Doe het dan samen. Zolang je het nog kan.
Ga er mee aan de slag, zou ik zeggen. Er zijn deelnemers in het topic geweest die in antwoord op de vraagstelling van de TS heel correct mechanismen en gedrag geformuleerd hebben. Maar ja, de mythos is sterk - en dus negeert “links” de realiteit van complexiteit en houdt men zich als een Stockholm syndroom vast aan detail en proces waar men nog wat te brokkelen heeft en voor overtuiging op de borst kan kloppen. I know hard, maar waar, de psychologie is niet onbekend in deze.
Er is niet veel tijd meer, want elk verhaal, elk frame, elk onderwerp, alles wordt als talking point net zo toegeëigend als alle instrumentatie.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.