Philip Ross schreef op dinsdag 23 juni 2020 @ 10:31:
[...]
Wat ze willen is niet politie afschaffen. Waar haal je dat idiote idee vandaan. Het gaat juist om het demilitariseren van politie.
[...]
Dat komt doordat het een heel ander probleem is Er is weinig pijnlijk aan het voeren van die discussie omdat ook daar in grote lijnen de zelfde oorzaak achter schuil gaat:
De jarenlange discriminatie en racistische wetten in de VS.
[...]
Dan was de discussie op een later moment gekomen. Het gaat namelijk niet zozeer over 1 incident als wel over het algemene racisme dat zo volledig ingebakken zit in de amerikaanse cultuur en maatschappij.
Dat is namelijk de oorzaak van heel veel van de sociale problemen die er nu spelen.
[...]
Niemand die dit claimt. Maar de hoeveelheid racisme en hoe erg het ingebakken zit in het hele land is wel anders.
Er zijn maar weinig groepen die de afgelopen 100 jaar zo gediscrimineerd zijn in de VS als zwarten. En dat racisme zit heel diep bij veel mensen.
Dus is het toch niet gek dat als een voorbeeld van een (potentieel) racistische moord door een politieagent een laatste druppel kan zijn?
Bedenk dat door de sociale structuur als gevolg van onder andere racisme begin vorige eeuw vooral zwarten heel hard geraakt worden door zowel de economische problemen die ontstaan zijn door corona als door de ziekte zelf.
Toevallig laatst een mooie documentaire gezien die bijvoorbeeld wees op het feit dat veel zwarte wijken en gemeenschappen in sterk vervuilde gebeiden liggen doordat die als slecht aangemerkt stonden en dus veel chemische industrie er gebouwd mocht worden. Dan heb je het nog over overblijfsele uit de tijd can de segregatie.
Toevallig had bovenstaande tot gevolg dat mensen uit die gemeenschappen vaken longkalchten hadden. En laat dat nu net een risico factor zijn voor corona weer.
En dit soort zaken speelt op heel veel fronten waardoor op een gegeven moment de emmer vol is voor mensen.
Dit ontken ik allemaal niet, het is er allemaal en mag allemaal gebeuren van mij. Dat de discussie nu gevoerd wordt op gebied van racisme en discriminatie en scheve verhoudingen omarm ik met beide handen. Maar man wat kan ik me kwaad maken dat er na elke dag die passeert het onderwerp <jezelf/thuis> niet gestart wordt.
Dit zeg ik niet als een rechtse idioot met drie hersencellen maar omdat het nogal persoonlijk voor mij is.
Een beetje offtopic maar ik zal het toch delen. Ik ben opgegroeid in een verprutste wijk in Rotterdam Zuid waar je toekomstperspectief gewoon grijs is. Kansen zijn er niet. Je kan alleen leunen op jezelf of je ouders. Mijn ouders zijn gevlucht omdat er in hun eigen land een oorlog gaande was. Meer hoef ik er niet over te zeggen. Ik heb zelf te maken gehad met een vorm van discriminatie toen mijn ouders aan de bel hebben getrokken en mij weg hebben getrokken uit het schoolsysteem daar. Ik klopte aan bij een school net buiten Rotterdam in een fijne ''witte'' wijk met excellente scholen. Op dezelfde dag kregen we een telefoontje met het bericht, helaas, je woont te ver weg. Mind you, het was maar 30 minuten fietsen en 45 minuten met de bus. Saillant detail, op diezelfde shool zaten leerlingen die minstens een uur moeten fietsen.
Toen hebben we geen discriminatie kaart getrokken. Mijn ouders zijn toen ook niet als slachtoffer wijzend op de grond gaan rollen naar het systeem. All it took was a phone call naar een instantie die dit soort kwesties behartigd. Op die zelfde dag kregen we nog een telefoon, van diezelfde persoon die ons eerder de dag had geweigerd met de woorden, welkom op onze school. Om een lang verhaal kort te maken zijn mijn ogen open gegaan op die school. Ik heb voor het eerst gezien wat normaal is. Stabiele kinderen, stabiele gezinnen die worden opgehaald door hun ouders. Ouders die de rapporten op komen halen. Ik wist hoe het dus wel kan, en wat ik moest doen om het te gaan maken. Vandaag de dag is alles prima. Ik heb mijn eigen kind die zeker niet hetzelfde pad gaat bewandelen en we wonen lekker in een nette omgeving.
Ik rij soms nog even langs in de wijk waar ik opgegroeid ben. Ik zie nog steeds mijn oude vriendjes op de block staan. De een met een joint, de ander met een blikje bier naast de internet/belshop, ze hebben allemaal verschillende kleuren. Hell, eentje is zelfs bekend op YouTube/Spotify en promoot geweld door middel van drill rap. Allerlei enge wapens passeren het revu in de videoclips.
De een is wit en de ander zwart. Wachtend totdat iemand hun gaat blessen van boven. Wachtend totdat iemand uit het systeem gaat zeggen, kom vriend, laat ik je meenemen naar succes. Nee vriend dit gaat niet gebeuren, je zal het zelf moeten doen. Maar een ding hebben ze allemaal gemeen, kapotte, gebroken, uit elkaar getrokken gezinnen.
Voordat de corona perikelen begonnen waren was ik op bezoek in de gevangenis bij een oud vriendje en die brak huilend open. Wees blij dat je het thuis normaal had. Ik moest toen denken, ik ken hem nog lachend en voetballend toen we samen, 9 jaar oud, voetballend op straat bezig waren zonder enige zorgen. Even later begon een andere gedachte weer te spelen. In de straat waar hij woonde kan ik me nog herinneren dat een vader een TV door het raam van drie hoog naar beneden heeft gegooid en bloedend naar buiten was gerend waar de politie aan het wachten was. Ik kan me de kinderen nog huilend op het balkon herinneren. Dit is de meta aldaar, die ik ken, die mijn locked up vriendje en vele anderen kennen.
In deze wijken kennen ze geen racisme of discriminatie, het is een heksenketel. Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat je eigen mind, de ouders die je niet hebt de vijand zijn. En geloof me, eerder dat het zover is dat veel jongeren uberhaupt OOIT in aanraking komen met racisme of discriminatie, is het eigenlijk al te laat. Velen zijn dan al kapot en corrupt in hun brein en maakt het toch al niet meer uit. Vechten moet je, en het enige wat ik wil, in deze situatie, is dat er meer hulp komt voor kinderen die op een jong leeftijd onschuldig kapot worden gemaakt door hun eigen ouders en omgeving.
Voor wat racisme en en discriminatie betreft. Het gaat goed komen. Dit kan je aanwijzen en filmen, opnemen en uitlekken. Het wordt elke jaar beter en we zijn nu verder dan 10 jaar geleden. Je kunt ook stellen dat het in sneltreinvaart gebeurt.
Maar het gevaar, thuis, in die vieze, stinkende naoorlogse arbeiders appartementen, tussen die vier muren, die verbogen vijand.. die pak je moeilijk aan. Sorry, ik moet het zeggen.
Want van de velen die gevallen zijn in mijn omgeving, zijn er ook een paar die het gemaakt hebben. En rara waar het verschil zat.