Mijn vader is 73, heeft hartfalen en diabetes. Hij valt dus behoorlijk in de risicogroep. Als pensionado helpt hij mensen (m.n. leeftijdsgenoten) met het invullen van belasting papieren. Daarvoor gaat hij op bezoek of mensen komen bij hem over de vloer. Ik heb hem dringend doch vriendelijk verzocht de komende periode dit "werk" te staken of om mensen te vragen benodigde papieren in de bus te gooien of te scannen; m.a.w. thuiswerken. Na enig gemor ging hij daarmee akkoord.
Ik begrijp dat de richtlijn niet is dat je sociale contacten volledig moet mijden als je geen klachten hebt. Toch denk ik dat het heel verstandig is om dat waar mogelijk voorlopig te doen, zeker als je tot de risicogroep hoort.
Tegelijkertijd vertelt mijn zwager, die geregeld bij mijn ouders komt om hun dochter te brengen/halen, doodleuk dat hij afgelopen zondag nog een cursus in Brabant heeft gevolgd. Zijn vrouw (mijn zus dus) heeft op dit moment een ernstig longprobleem. Hoe naïef kan je zijn? Ook in dit geval (al aantal keer langs gekomen) geldt dat het zijn van ZZP'er ten grondslag ligt aan hoe de keus tot stand komt. Ik merk aan mezelf dat ik daar ontzettend boos van wordt.
Ik ben niet in paniek o.i.d. maar vind het echt belangrijk om een periode extra voorzichtig te zijn met de keuzes die je maakt.
[
Voor 0% gewijzigd door
bazzemans op 12-03-2020 18:37
. Reden: Leeftijd verkeerd; net jarig geweest. ]