De mens veroorzaakt momenteel een
massa-extinctie:
-Tweederde van alle grote planteneters is bijna uitgeroeid
-Oceanen in 2050 waarschijnlijk leeggevist
-Aantal wilde landdieren afgelopen veertig jaar gehalveerd
-Voorbije dertig jaar is 75 procent van de vliegende insecten verdwenen
-Sinds de jaren tachtig is ongeveer de helft van de koraalriffen verdwenen
Waarom zou je je dan zorgen maken over artificieel gekweekte dieren die opgesloten zijn in kooien, en waarvan er momenteel veel meer zijn dan wilde dieren? Uitgedrukt in biomassa, blauw vs. groen:
Sterker nog, die consumptiedieren zijn mede verantwoordelijk voor de massa-extinctie door ontbossing (voor veevoer), klimaatverandering (methaan), vervuiling (mestoverschotten),... en het eerder aangehaalde voorbeeld van uitstervende pinguïns, omdat hun sardienen gevangen en vermalen worden voor veevoer. De hele visvangst verstoort de mariene ecosystemen. Maar goed, als het nog tot 2050 duurt...
Je focust nu wel erg op het slachting gedeelte, maar zo'n dier heeft ook een heel leven daarvoor - die volgens het dier - best mooi en vreedzaam kan zijn.
Is het niet acceptabel dat er dieren gehouden worden die een ( redelijk ) goed leven hebben en dan na een tijd worden geslacht op een manier die zo diervriendelijk mogelijk is, of heb je liever dat deze dieren er dan helemaal niet zijn? ( en er dan ook niets voor in de plaats komt ).
Bekijk toch maar eens de beelden uit een industriële veehouderij, de meeste dieren zitten heel hun leven opgesloten, kunnen amper bewegen en worden agressief naar elkaar, daarom worden horens, bekken en klauwen geknipt. Dat vind ik toch geen goed en diervriendelijk leven. Als ik mijn leven zo zou moeten doorbrengen, dan zou ik inderdaad liever niet leven.
emnich schreef op vrijdag 28 februari 2020 @ 07:55:
[...]
Misschien is de bewoording niet helemaal juist van die quote maar het komt neer op wat ik al eerder schreef. Zodra je dood bent is er niets meer en dus kan het (imo) niet erg zijn voor die persoon of dat dier. het heeft immers geen dromen of toekomstplannen meer.
Dan zijn oorlogen en genocides waarbij hele families uitgeroeid worden ook niet zo erg, ze beseffen het niet meer en er zijn geen nabestaanden om te rouwen.
[...]
Zoals gezegd, heb ik een andere opvatting over wat erger is voor het slachtoffer zelf. We plaatsen dood inderdaad als ongeveer het ergste wat er kan gebeuren terwijl dat iets is waarvan we 100% zeker weten dát het gaat gebeuren.
Maar dan toch liefst zo laat mogelijk en niet wanneer iemand pas volgroeid is en het leven eigenlijk pas begint... Ik vind dat je wel heel erg minimaliseert.
Maar goed deze hele zijstraat kwam omdat iemand zei dat je alles afpakt van het dier en dáár kan ik me gewoon niet in vinden omdat het dier er geen weet van heeft. als ik een lolly wil geven aan een kind maar toch besluit om hem zelf te eten dan is dat niet zielig voor het kind omdat het er geen weet van heeft.
Het leven is het enige wat een levend wezen heeft, en voor zo ver we weten heeft elk wezen slechts 1 leven. Als je echt respect hebt voor het leven dan neem je dat niet zomaar af. Als oermens tussen leeuwen zou ik die roofdieren waarschijnlijk dood wensen, maar hier gaat het over brave planteneters die we een miserabel leven laten lijden en heel jong de keel oversnijden omdat we ze toevallig lekker vinden als ze gebakken zijn. Neem eens een koe of varken als huisdier, die dieren zullen je vertrouwen en zelfs affectie geven, waarom wensen we ze dan vooral dood?