Plezier in gamen deels kwijt

[Anoniem: 192266]

Ik wil ook eens een duit in het zakje doen.

Als kleine jongen maakte ik bij mijn grote neef voor het eerst kennis met Kirby op de NES. Iedere maand gingen we wel een keertje op visite en dat was voor mij dikke pret. De blijdschap was dan ook groot toen ik mijn eigen SNES met Donkey Kong kreeg voor mijn verjaardag. De hele basisschooltijd stond voor mij in het teken van gamen (en vooral Nintendo). Ik sprak veel af met twee vrienden die ook "hooked" waren. Het was een leuke tijd: samen de puzzels kraken in Zelda Ocarina of Time, magazines doorbladeren bij de lokale boekhandel opzoek naar een volgende game, game-magazines verknippen om eigen magazines te maken. Soms keek ik een programma op TV (GameQuest?) waarin beelden werden getoond van de nieuwe Zelda met cellshaded graphics. Snel de VHS recorder aanzetten zodat ik het nog 25x kon terugkijken.

Zo ongeveer rond de overgang naar de middelbare school werd ook internet echt gemeengoed en dat was dan ook het moment dat we thuis ADSL kregen. De tijdrovende sport van het "up-to-date" blijven werd nu een stuk makkelijker. Ik ging mijn horizon verbreden en ging nu ook alles van Playstation, Xbox en PC-gaming volgen. Ik begon mijn eigen gaming-websites en kocht alleen nog maar games om ze te analyseren en te recenseren. De websites groeide en werden heel tijdrovend. Het leek het allemaal waard, totdat ik merkte dat mijn interesses langzaam gingen verschuiven. Stappen, meisjes, scooters en wat betreft gamen: eigenlijk vond ik het bouwen van een gaming-pc leuker dan het gamen zelf. Ik gebruikte mijn geleerde skills om bij een hotelketen te gaan werken en websites te gaan ontwikkelen. We spreken 2006. Nog wel een Wii en Xbox 360 + full-hd tv gehaald, maar toen deze ook stof stonden te happen ben ik mij gaan afwenden van het gamen. Ik heb de websites gesloten en alles wat ik had (consoles en gaming-pc) verkocht.

Ik ben de ontwikkelingen in de gaming-industrie blijven volgen. Vooral rond interessante releases (nieuwe generatie spelcomputer of gpu) en ik merk dat ik nog steeds enthousiast kan worden. Tot vorig jaar heb ik echter weinig tijd en focus gehad tussen 2006 en 2020 heb ik vrijwel niet gegamed. Ik heb een keer spontaan een PS4 bij de Mediamarkt meegenomen, maar die heb ik al snel weer verkocht. Focus was voornamelijk carrière, sport en andere volwassen zaken. En qua tech vooral meer bezig geweest met smartphones en Apple.

Maar met de lockdown en het vele thuiszitten heb ik het weer opgepakt. Schrik niet, maar ik heb het volgende in huis gehad in 2020: Xbox One X, Switch Lite, Switch, PS4 Pro, Xbox Series S, Xbox Series X en Playstation 5. Ik was niet van plan om dit allemaal te kopen, maar het is wel ze gelopen. Als ik nu terugdenk dan is het steeds ergens geknakt.

Xbox One X: Super toffe tijd gehad met Red Dead Redemtion 2 (maar was blij toen ik de eindcredits had gehaald). Wel een hekel aan al het craften en het moeten voeren van de hoofdpersoon. Ik speel niet The Sims toch? Uiteindelijk afgeknapt op Assassin's Creed Origins. Na 40+ uur zat ik alleen nog maar vraagtekens "weg te werken". Dat was exit Xbox.
Switch Lite: 100+ uur in Animal Crossing. Toen keek ik naar buiten en dacht ik: wtf, waarom zit ik een hele takenlijst af te werken om een nieuw mooi eiland te bouwen voor mijn virtuele karakter. Ik heb dat ding toen verkocht en ben de woonkamer gaan opknappen.
PS4 Pro: Kort gebruikt (Horizon Zero Dawn en Ratchet). In retourtermijn teruggestuurd. Voelde plichtmatig en het was zomer, dus merkte dat ik meer buiten was. Er was ook niet echt een lockdown in Nederland.
Switch: Dit keer bewust gekozen voor games zoals Mario Kart 8. Leuk, maar na een tijdje wel zat. Vond niet echt meer echt iets leuks en deed hem dus weg. Liever een next-gen console.
Xbox Series S en X: Series S als voorloper van de X. Endboss van Gears 5 was iets van 15 minuten hersenloos knallen. Ik dacht opnieuw: "wtf doe ik?".
Playstation 5: genoten van TloU 1 remastered en de gratis bijgeleverde game (lekker kort en nostalgisch). Daarna Spiderman platinum gehaald en kreeg hetzelfde gevoel als bij Gears: te veel hersenloos meppen. TloU 2 pakte mij niet zoals deel 1 en toen besloot ik de PS5 ook maar weg te doen en het los te laten.

Ik denk dat ik in de deprimimerende lockdown soms verleid wordt omdat ik het oude magische gevoel weer denk te ervaren. En in het begin is dat ook even zo. Maar het verdwijnt snel en maakt zelfs plaats voor irritatie.

Nu inmiddels ruim 4 maanden verder sinds ik de PS5 heb verkocht en soms kijk ik weer eens naar de beschikbaarheid, maar ik kan het mijzelf niet meer verkopen om iets in huis te halen. Niet qua geld ofzo. Het hele avontuur van 2020 heeft mij weinig gekost. Door de schaarste van consoles en het soms terugsturen binnen retourtermijn. Maar wel omdat ik mij nu wel heel vaak tegen dezelfde steen heb gestoten. Bovendien verwacht ik flink rollende ogen van mijn vriendin als ik weer iets in huis haal.

[Rivandu]

Het zijn bij mij vooral de 'AAA Open world games' die me weinig plezier bezorgen.

Waar de grootste prioriteit lijkt te zijn hoeveel uren aan gameplay ze op de achterkant van de doos kunnen zetten, ook al heb je na een uurtje of 5 spelen wel alles gezien kwa gamedesign.
Ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken dat deze games zo gedesigned zijn dat ze er alles aan doen om te voorkomen dat de speler gefrustreerd raakt. Dus alle scherpe kantjes moeten eraf:

* vijanden moeten altijd zichtbaar zijn, ook door muren (gelukkig heeft de hoofdpersoon een 6e zintuig)
* je moet nooit zonder resources komen te zitten (druk anders op de craft knop, de resources heb je bijna al automatisch verzameld)
* doodgaan moet gratis zijn (een auto save systeem zorgt ervoor dat je nooit meer dan 20 seconden aan progress verliest)
* alles is altijd te vinden (kaarten met icoontjes, waypoints, GPS achtige navigatie lijnen en quest markers)
* etc etc etc

Ik vraag me dan af: is dit echt wat de consument wil? Of is het gedaan om vooral de games journalisten niet te frustreren en zodoende hoge cijfers te kweken voor de metacritic score?
Want ik kom steeds vaker tegen dat de pers een game erg hoog beoordeeld, maar dat het publiek er veel minder mee heeft. Waar een gemiddelde consument eens lekker voor een net gekocht spel gaat zitten, zijn games reviewen gekoppeld aan een deadline. Dus elke (onnodig voelende) vertraging geeft frustratie voor de recensent)

Developers (en publishers!) zouden wat minder bang moeten zijn en veel meer 'risk and reward' in hun gamedesigns moeten stoppen naar mijn mening. Dat maakt gamen weer spannend.
Je ziet het soms wel weer terug in de vorm van een 'hardcore mode', maar dat is toch anders dan wanneer het echt in het game design verweven zit.

Het hoeft echt niet zo extreem allemaal als de From Software games, maar kauw niet alles voor en laat het ontdekken van dingen aan de spelers over. Ja, misschien missen ze een deel van de content, maar het betekent zoveel meer voor het percentage spelers die dit wel zelf heeft uitgevonden. En dan is er altijd nog het internet om dingen te verklappen, dus geen man overboord voor de rest.

Een ander leuk voorbeeldje is hoe een langlopend spel als World of Warcraft is ge-evolueerd door de jaren heen.
Ik heb het 15 jaar geleden gespeeld en heb laatst weer eens een kijkje genomen. Look at what they have done to my boy: er is zoveel 'quality of life' aanpassingen geweest dat het spel zich bijna vanzelf speelt. Je hoeft geen quest meer te lezen, elk half uur ga je een level omhoog, alle vijanden zijn aangepast aan jouw level, je hoeft geen geld meer te sparen voor mounts, etc. etc.
Is het dan ook minder frustrerend? Ja en nee. Ik was nog steeds gefrustreerd als ik (soms buiten eigen toedoen) doodging of anderszins vertraging op liep met het levelen.

Gelukkig zijn er altijd Indie games die hier niet voor buigen. Dus ik zou zeggen: kijk verder dan de UbiSoft, Sony of EA catalogus en zoek een spel wat uitdagend is of diepgang heeft. Het kost je wat meer moeite, maar je haalt er vaak veel meer voldoening uit.

[Marzman]

Het ligt een beetje aan het ouder worden denk ik Je hebt minder tijd om nieuwe dingen speciaal voor een spel te leren. Ik ben nu 44 en speel nog wel eens een spelletje, maar niks competatiefs (zeker niet op internet, dan kan ik niet meekomen). Een verhalend spelletje als Red Dead Redemption 2 vond ik wel tof en ook Euro Truck Simulator (maar dat is gewoon een beetje rustig rondrijden met een vrachtwagen )

Toen ik jonger was vond ik Grand Theft Auto tof (ik heb ze allemaal gespeeld, ook de helicopterview spellen), maar nu dat helemaal online is vind ik daar niks meer aan. Dan moet ik missies gaan doen met mensen die het spel veel meer spelen en veel beter zijn en daar heb ik geen zin in.

Om dezelfde reden kan ik niet op een spelcomputer spelen, ik heb altijd met een toetsenbord gespeeld en met een controller zou ik eerst moeten 'leren spelen'. Ik heb wel twee Xboxen gehad maar er nooit veel op gespeeld. Op de NES heb ik vroeger wel veel gespeeld, maar dat was een simpelere controller en de spellen waren toen 2 dimensionaal.

[Voor 6% gewijzigd door Marzman op 22-04-2021 07:27]

[Bert-Jan]

Rivandu schreef op donderdag 22 april 2021 @ 02:06:
Een ander leuk voorbeeldje is hoe een langlopend spel als World of Warcraft is ge-evolueerd door de jaren heen.
Ik heb het 15 jaar geleden gespeeld en heb laatst weer eens een kijkje genomen. Look at what they have done to my boy

Erg goed voorbeeld van hoe een spel waarin men blijkbaar vond dat alle content kostte wat het kost voor iedereen snel en zonder veel moeite toegankelijk moest worden. Volg de pijltjes, ga naar de gele bolletjes op de kaart, klik op het gloeiende item, repeat. Dungeon doen? Klik op queue, wacht paar minuten, teleport in. Voor raids en mythic plus blijft het een gaaf spel, maar de quest en levelling ervaring, de epische reis, is er niet meer.

[Xanthine]

Marzman schreef op donderdag 22 april 2021 @ 07:26:
Het ligt een beetje aan het ouder worden denk ik

Zo voelt het bij mij wel. Ik ben 16 jaar erg verslaafd geweest aan World of Warcraft, zelfs m'n studies voor laten vallen. Ik werkte voltijds, sliep maar 3-4u per nacht omdat ik altijd aan het gamen was.

& nu totaal het omgekeerde, als ik eens een uurtje per week game is het veel. Geen idee hoe het komt, de motivatie is gewoon weg.

[RoD]

Rivandu schreef op donderdag 22 april 2021 @ 02:06:

Ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken dat deze games zo gedesigned zijn dat ze er alles aan doen om te voorkomen dat de speler gefrustreerd raakt. Dus alle scherpe kantjes moeten eraf:

* vijanden moeten altijd zichtbaar zijn, ook door muren (gelukkig heeft de hoofdpersoon een 6e zintuig)
* je moet nooit zonder resources komen te zitten (druk anders op de craft knop, de resources heb je bijna al automatisch verzameld)
* doodgaan moet gratis zijn (een auto save systeem zorgt ervoor dat je nooit meer dan 20 seconden aan progress verliest)
* alles is altijd te vinden (kaarten met icoontjes, waypoints, GPS achtige navigatie lijnen en quest markers)
* etc etc etc

Ik vraag me dan af: is dit echt wat de consument wil?

Ik pik dit stuk er even uit, aangezien dit relevant lijkt voor het topic. Voor mij is het antwoord op je vraag: ja. Als ik uberhaubt al een game speel, dan wil ik niet teveel uitdaging. Constant dood gaan en dingen overnieuw moeten doen, is niet leuk, bijvoorbeeld. Ik vind het juist heel prettig dat men van alles doet om frustratie te voorkomen.

De tijd dat ik nog echt in een game dook, ligt ver achter me. Als ik nu iets speel, dan wil ik vermaakt worden. Ik speel sinds lange tijd weer iets: God of War. Dat vind ik nou een goed voorbeeld van een game die goed is voor spelers zoals ik. Ik zet hem op een lage difficulty, en het spel speelt zich bijna vanzelf, terwijl ik het verhaal een beetje kan volgen. De puzzels zijn simpel, je wordt bijna vanzelf in de juiste richting geduwd, ik hoef niet op zoek naar resources voor upgrades, want ik kom ze vanzelf tegen, dus ideaal voor een uurtje op de bank in de avond.

[RoD]

Marzman schreef op donderdag 22 april 2021 @ 07:26:


Om dezelfde reden kan ik niet op een spelcomputer spelen, ik heb altijd met een toetsenbord gespeeld en met een controller zou ik eerst moeten 'leren spelen'. Ik heb wel twee Xboxen gehad maar er nooit veel op gespeeld. Op de NES heb ik vroeger wel veel gespeeld, maar dat was een simpelere controller en de spellen waren toen 2 dimensionaal.

Dat kon ik vroeger ook niet, maar tegenwoordig gebruik ik toch een PS4. Dat is een stuk laagdrempeliger. Ik heb niet eens een pc meer. Ik zie mijzelf niet meer afzonderen naar een kamertje om daar urenlang achter een pc door te brengen.

Ik blijf die controllers allesbehalve ideaal vinden, maar het gemak weegt nu voor mij op tegen de nadelen.

[AdmiraalTimbo]

Het is wel typisch dat mensen leeftijd de schuld geven van het plezier verlies in gameing. Mijn beste vrienden zijn 51 en 52 en die zijn laatst begonnen aan ESO een MMORPG. Nadat ze gestopt zijn met WOW. Teven beleven die juist meer plezier aan de hedendaagse games.

Ik denk vooral dat het een kwestie is van prioriteiten en dat game vaak geen top prioriteit is voor de meeste,wat ik begrijp. Ik zelf heb hier weinig last van want ik game nog zeker een paar uur per dag op de pc.

[SeenD]

Ik heb sinds de release een Quest 2, en tussen de switch indie games en de games op de Quest 2 vermaak ik me genoeg.

Laatste tijd ook bezig met meer fitness achtige spellen op de quest.

Maar op de switch speelde ik een tijdje Astral Chain, best een grote AAA titel, en na een weekje veel gespeeld stopte ik er een tijdje mee, als ik terug wil dan heb ik echt geen idee meer hoe de controls zijn, dan haak ik af na 5 minuten.

[Starscreamer]

Anoniem: 192266 schreef op woensdag 21 april 2021 @ 18:12:
Ik wil ook eens een duit in het zakje doen.

Als kleine jongen maakte ik bij mijn grote neef voor het eerst kennis met Kirby op de NES. Iedere maand gingen we wel een keertje op visite en dat was voor mij dikke pret. De blijdschap was dan ook groot toen ik mijn eigen SNES met Donkey Kong kreeg voor mijn verjaardag. De hele basisschooltijd stond voor mij in het teken van gamen (en vooral Nintendo). Ik sprak veel af met twee vrienden die ook "hooked" waren. Het was een leuke tijd: samen de puzzels kraken in Zelda Ocarina of Time, magazines doorbladeren bij de lokale boekhandel opzoek naar een volgende game, game-magazines verknippen om eigen magazines te maken. Soms keek ik een programma op TV (GameQuest?) waarin beelden werden getoond van de nieuwe Zelda met cellshaded graphics. Snel de VHS recorder aanzetten zodat ik het nog 25x kon terugkijken.

Zo ongeveer rond de overgang naar de middelbare school werd ook internet echt gemeengoed en dat was dan ook het moment dat we thuis ADSL kregen. De tijdrovende sport van het "up-to-date" blijven werd nu een stuk makkelijker. Ik ging mijn horizon verbreden en ging nu ook alles van Playstation, Xbox en PC-gaming volgen. Ik begon mijn eigen gaming-websites en kocht alleen nog maar games om ze te analyseren en te recenseren. De websites groeide en werden heel tijdrovend. Het leek het allemaal waard, totdat ik merkte dat mijn interesses langzaam gingen verschuiven. Stappen, meisjes, scooters en wat betreft gamen: eigenlijk vond ik het bouwen van een gaming-pc leuker dan het gamen zelf. Ik gebruikte mijn geleerde skills om bij een hotelketen te gaan werken en websites te gaan ontwikkelen. We spreken 2006. Nog wel een Wii en Xbox 360 + full-hd tv gehaald, maar toen deze ook stof stonden te happen ben ik mij gaan afwenden van het gamen. Ik heb de websites gesloten en alles wat ik had (consoles en gaming-pc) verkocht.

Ik ben de ontwikkelingen in de gaming-industrie blijven volgen. Vooral rond interessante releases (nieuwe generatie spelcomputer of gpu) en ik merk dat ik nog steeds enthousiast kan worden. Tot vorig jaar heb ik echter weinig tijd en focus gehad tussen 2006 en 2020 heb ik vrijwel niet gegamed. Ik heb een keer spontaan een PS4 bij de Mediamarkt meegenomen, maar die heb ik al snel weer verkocht. Focus was voornamelijk carrière, sport en andere volwassen zaken. En qua tech vooral meer bezig geweest met smartphones en Apple.

Maar met de lockdown en het vele thuiszitten heb ik het weer opgepakt. Schrik niet, maar ik heb het volgende in huis gehad in 2020: Xbox One X, Switch Lite, Switch, PS4 Pro, Xbox Series S, Xbox Series X en Playstation 5. Ik was niet van plan om dit allemaal te kopen, maar het is wel ze gelopen. Als ik nu terugdenk dan is het steeds ergens geknakt.

Xbox One X: Super toffe tijd gehad met Red Dead Redemtion 2 (maar was blij toen ik de eindcredits had gehaald). Wel een hekel aan al het craften en het moeten voeren van de hoofdpersoon. Ik speel niet The Sims toch? Uiteindelijk afgeknapt op Assassin's Creed Origins. Na 40+ uur zat ik alleen nog maar vraagtekens "weg te werken". Dat was exit Xbox.
Switch Lite: 100+ uur in Animal Crossing. Toen keek ik naar buiten en dacht ik: wtf, waarom zit ik een hele takenlijst af te werken om een nieuw mooi eiland te bouwen voor mijn virtuele karakter. Ik heb dat ding toen verkocht en ben de woonkamer gaan opknappen.
PS4 Pro: Kort gebruikt (Horizon Zero Dawn en Ratchet). In retourtermijn teruggestuurd. Voelde plichtmatig en het was zomer, dus merkte dat ik meer buiten was. Er was ook niet echt een lockdown in Nederland.
Switch: Dit keer bewust gekozen voor games zoals Mario Kart 8. Leuk, maar na een tijdje wel zat. Vond niet echt meer echt iets leuks en deed hem dus weg. Liever een next-gen console.
Xbox Series S en X: Series S als voorloper van de X. Endboss van Gears 5 was iets van 15 minuten hersenloos knallen. Ik dacht opnieuw: "wtf doe ik?".
Playstation 5: genoten van TloU 1 remastered en de gratis bijgeleverde game (lekker kort en nostalgisch). Daarna Spiderman platinum gehaald en kreeg hetzelfde gevoel als bij Gears: te veel hersenloos meppen. TloU 2 pakte mij niet zoals deel 1 en toen besloot ik de PS5 ook maar weg te doen en het los te laten.

Ik denk dat ik in de deprimimerende lockdown soms verleid wordt omdat ik het oude magische gevoel weer denk te ervaren. En in het begin is dat ook even zo. Maar het verdwijnt snel en maakt zelfs plaats voor irritatie.

Nu inmiddels ruim 4 maanden verder sinds ik de PS5 heb verkocht en soms kijk ik weer eens naar de beschikbaarheid, maar ik kan het mijzelf niet meer verkopen om iets in huis te halen. Niet qua geld ofzo. Het hele avontuur van 2020 heeft mij weinig gekost. Door de schaarste van consoles en het soms terugsturen binnen retourtermijn. Maar wel omdat ik mij nu wel heel vaak tegen dezelfde steen heb gestoten. Bovendien verwacht ik flink rollende ogen van mijn vriendin als ik weer iets in huis haal.

Herken alleen de 1e stuk van je verhaal (Kirby was awsome) maar ben altijd blijven gamen
Ook al heb ik nu minder tijd dan vroeger Plezier is nooit wegegaan.
Na de NES was ik overgstapt na de PC tot de GameCube uit kwam
Nu met 38 vind ik gamen soort ontspanning in plaats van tv kijken.

[Vaenir]

Mijn gaming dip heeft ~11 jaar geduurt denk ik. Vroeger echt enorm verslaafd geweest aan zowel j-rpgs als mmorpgs. Stereotyperend dagen lang door tot in de late uurtjes waardoor ik vaak steken liet vallen zowel sociaal als op werk/school.

Toen kwam de Playstation 3 in 2006 uit en het niche genre van turn based rpg's was compleet verschoven naar action based en vanuit daar doofde mijn gaming verlangen langzaam uit. Sporadisch nog een potje League of Legends maar buiten dat vaak geprobeerd maar niets hield mijn interesse.

Ik merk dat sommige mensen het moeilijk vinden om te accepteren dat interesses komen en gaan en iets proberen te forceren waar ze vroeger veel plezier aan beleefde maar nu dus niet meer.

In mijn 11 jaar durende gaming hiaat zijn er nieuwe hobbies op mijn pad gekomen die dezelfde voldoening gaven zoals elektrotechniek (pcb ontwikkeling), gitaar leren spelen en verbouwen (leren stucen, metselen etc).

Dit alles totdat ik eind vorig jaar een PS5 wist te bemachtigen. Iets in mijn wou dat ding zo graag hebben en zie daar na 11 jaar is mijn waakvlam omgetoverd tot de oude vlammenwerper van vroeger. Geen idee wat die omslag heeft veroorzaakt maar ik heb in een paar maanden tijd Demon Souls geplatinumed, verder alle Souls games uitgespeeld, enkele indie games zoals Bloodstained en Hollow Knight en nu verbazingwekkend verslaafd aan een modern age rpg Nier Automata. Dit terwijl ik nu ook een kind heb, drukke baan en vriendin maar desondanks weet ik nog genoeg vrije tijd te vinden.

Wat ik wil zeggen accepteer de dip, ontdek wat het leven nog meer te bieden heeft en ga niks forceren waar je geen plezier aan beleeft. Het "tijdelijk" opgeven van mijn gaming hobby heeft uiteindelijk wonderen verricht om hetzelfde plezier als vroeger weer te evenaren.

[Marzman]

AdmiraalTimbo schreef op donderdag 22 april 2021 @ 10:04:
Het is wel typisch dat mensen leeftijd de schuld geven van het plezier verlies in gameing. Mijn beste vrienden zijn 51 en 52 en die zijn laatst begonnen aan ESO een MMORPG. Nadat ze gestopt zijn met WOW. Teven beleven die juist meer plezier aan de hedendaagse games.

Ik denk vooral dat het een kwestie is van prioriteiten en dat game vaak geen top prioriteit is voor de meeste,wat ik begrijp. Ik zelf heb hier weinig last van want ik game nog zeker een paar uur per dag op de pc.

Dat klopt, maar meestal zijn leeftijd en prioriteiten in je leven aan elkaar gelinkt Met ouder worden krijg je het vaak steeds drukker en krijg je meer verantwoordelijkheden, partner, werk, kinderen, dat soort dingen. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen zoals jouw collega's.

[Thomas]

Vaenir schreef op donderdag 22 april 2021 @ 10:16:
Mijn gaming dip heeft ~11 jaar geduurt denk ik. Vroeger echt enorm verslaafd geweest aan zowel j-rpgs als mmorpgs. Stereotyperend dagen lang door tot in de late uurtjes waardoor ik vaak steken liet vallen zowel sociaal als op werk/school.

Toen kwam de Playstation 3 in 2006 uit en het niche genre van turn based rpg's was compleet verschoven naar action based en vanuit daar doofde mijn gaming verlangen langzaam uit. Sporadisch nog een potje League of Legends maar buiten dat vaak geprobeerd maar niets hield mijn interesse.

Ik merk dat sommige mensen het moeilijk vinden om te accepteren dat interesses komen en gaan en iets proberen te forceren waar ze vroeger veel plezier aan beleefde maar nu dus niet meer.

In mijn 11 jaar durende gaming hiaat zijn er nieuwe hobbies op mijn pad gekomen die dezelfde voldoening gaven zoals elektrotechniek (pcb ontwikkeling), gitaar leren spelen en verbouwen (leren stucen, metselen etc).

Dit alles totdat ik eind vorig jaar een PS5 wist te bemachtigen. Iets in mijn wou dat ding zo graag hebben en zie daar na 11 jaar is mijn waakvlam omgetoverd tot de oude vlammenwerper van vroeger. Geen idee wat die omslag heeft veroorzaakt maar ik heb in een paar maanden tijd Demon Souls geplatinumed, verder alle Souls games uitgespeeld, enkele indie games zoals Bloodstained en Hollow Knight en nu verbazingwekkend verslaafd aan een modern age rpg Nier Automata. Dit terwijl ik nu ook een kind heb, drukke baan en vriendin maar desondanks weet ik nog genoeg vrije tijd te vinden.

Wat ik wil zeggen accepteer de dip, ontdek wat het leven nog meer te bieden heeft en ga niks forceren waar je geen plezier aan beleeft. Het "tijdelijk" opgeven van mijn gaming hobby heeft uiteindelijk wonderen verricht om hetzelfde plezier als vroeger weer te evenaren.

Leuk om te lezen! Ik accepteer dips de laatste tijd een stuk meer. Vaak is er gewoon geen tijd, of wil ik liever iets anders doen met mijn tijd. Zodra ik merk dat ik er niet zo veel lol meer in heb 'stop' ik er gewoon mee. Dat komt later dan wel weer terug. De afgelopen weken bijvoorbeeld een flinke hoeveelheid tijd in Monster Hunter Rise gestoken na maanden heel weinig gamen. Dat is dan eventjes leuk, en dan weer door met andere zaken als het saai wordt.

[SinergyX]

Marzman schreef op donderdag 22 april 2021 @ 10:21:
[...]

Dat klopt, maar meestal zijn leeftijd en prioriteiten in je leven aan elkaar gelinkt Met ouder worden krijg je het vaak steeds drukker en krijg je meer verantwoordelijkheden, partner, werk, kinderen, dat soort dingen. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen zoals jouw collega's.

Wat per saldo altijd keuzes blijven, je krijgt veelal meer door te kiezen voor, werk/huis/etc is weinig anders eind 20's dan eind 50's (waar je theorisich daarin juist minder zorg zou hebben).

Al is het ook een stukje acceptatie, hoe de gamemarkt veranderd, hoe jij niet meer je 'elite skills' van 20-30 jaar geleden hebt en dat tijd maar 1x te besteden is. Mijn top jaren CS waren geweldig, maar ik kan vandaag de dag simpel niet meer meekomen. Ik ga games ook niet opzoeken die voorbij die grens liggen, soms een poging, veelal eindigd dit eerder in frustratie dan een goed gevoel.

Ik speel met relatief meer oudere gamers, bepaalde games vallen juist beter in ons straatje omdat we bakken aan ervaring meer hebben dat zo'n tiener die toevallig tijd teveel heeft, maar 0,0 kennis van tijdmanagement.

[van der Berg]

Ik merk het deels ook dat ik minder ben gaan gamen. Vroeger kon ik echt uren achter elkaar gamen. Het komt ook deels doordat ik ben gaan samenwonen en werk fulltime. Nu probeer ik minimaal toch nog te gamen ongeveer 1 uur als het mij lukt op de dag. Als ik speel doe ik steeds een andere titel.

[Pensacola]

Ik meld me hier ook even: ik herken het gevoel helemaal.
Vroeger vond ik gamen helemaal geweldig en deed ik bijna niks anders in mijn vrije tijd.
Inmiddels ben ik 36 en heb ik er sowieso minder tijd voor en als ik er tijd voor heb is het soms lastig om me er echt "aan te zetten"
Vroeger vond ik het ook leuk om competitief te gamen maar tegenwoordig haal ik veel plezier om dingen coop te doen. Een paar goede voorbeelden zijn GTA V online heists, of Age of Empires tegen de AI.

[XWB]

Rivandu schreef op donderdag 22 april 2021 @ 02:06:
Het zijn bij mij vooral de 'AAA Open world games' die me weinig plezier bezorgen.

Waar de grootste prioriteit lijkt te zijn hoeveel uren aan gameplay ze op de achterkant van de doos kunnen zetten, ook al heb je na een uurtje of 5 spelen wel alles gezien kwa gamedesign.
Ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken dat deze games zo gedesigned zijn dat ze er alles aan doen om te voorkomen dat de speler gefrustreerd raakt. Dus alle scherpe kantjes moeten eraf:

Ik herken dit wel hoor. Toevallig heb ik net Horizon Zero Dawn op de PC uitgespeeld. En hoewel het verhaal heel boeiend is - dit verhaal kan zo in een film gegoten worden - bestaat de game uit een inmiddels wel heel bekende formule. Main quests, side quests, fast travel, crafting, outposts veroveren etc. Ik ken het allemaal uit Far Cry, The Witcher en Tomb Raider.

En inderdaad, hoewel het een 'open world' game is wordt je toch een bepaalde richting ingeduwd. De map was ook heel snel te verkennen, dit in tegenstelling tot een lineaire shooter.

Toch zijn er andere games die mij wel weten te grijpen: Desperados III was geweldig (en sowieso lang geleden dat ik het genre gespeeld had) maar de game is een stuk uitdagender. Soms zelf frusterend, en dat moet je ook maar willen. Verder was ik ook erg te spreken over Oddworld New 'n' Tasty, een remake van Abe's Oddysee uit 1997. Soms moet je gewoon genres opzoeken die niet vaak aan bod komen, dat maakt gamen dan net weer wat leuker. Maar ik heb niet de illusie dat het Doom/Unreal Tournement/Half Life gevoel van vroeger ooit weer terugkomt.

[sdk1985]

Pensacola schreef op donderdag 22 april 2021 @ 15:41:
Ik meld me hier ook even: ik herken het gevoel helemaal.
Vroeger vond ik gamen helemaal geweldig en deed ik bijna niks anders in mijn vrije tijd.
Inmiddels ben ik 36 en heb ik er sowieso minder tijd voor en als ik er tijd voor heb is het soms lastig om me er echt "aan te zetten"
Vroeger vond ik het ook leuk om competitief te gamen maar tegenwoordig haal ik veel plezier om dingen coop te doen. Een paar goede voorbeelden zijn GTA V online heists, of Age of Empires tegen de AI.

Bij mij is gamen primair een sociale activiteit geworden. Eigenlijk alleen nog maar co-op games in combinatie met voice chat. Strategie games zijn de uitzondering, daar kan ik solo plezier uit halen (recent Per Aspera en Endzone).

[Marzman]

XWB schreef op donderdag 22 april 2021 @ 21:10:
[...]


Ik herken dit wel hoor. Toevallig heb ik net Horizon Zero Dawn op de PC uitgespeeld. En hoewel het verhaal heel boeiend is - dit verhaal kan zo in een film gegoten worden - bestaat de game uit een inmiddels wel heel bekende formule. Main quests, side quests, fast travel, crafting, outposts veroveren etc. Ik ken het allemaal uit Far Cry, The Witcher en Tomb Raider.

Daar kan ik me niet zo aan storen als het verhaal goed is. Vorig jaar heb ik Red Dead Redemption2 nog uitgespeeld op Stadia. Dat speelt ook als een soort film.

Maar Stadia is al niet zo hardcore (in de browser) en als missies blijven mislukken kun je ze skippen (heb ik maar een keer gedaan) en ik heb ook niet alle side missies gespeeld.

[Robe90]

Zelf ervaar ik niet een gebrek aan tijd om iets te willen spelen maar een gebrek aan fundamenteel goede games. Tegenwoordig zijn de grote franchises alleen nog maar bezig met het maximaliseren van winst en zijn de meesten gewoon niet leuk meer om te spelen. Doe mij maar gewoon een lekker traditioneel spel, dat goed uitgewerkt is in de core gameplay i.c.m. met goede soundtracks.

Tegenwoordig zijn games eerder gefocust op het verhaal of developers die allemaal de volgende hype willen zijn in een bepaalde genre. Zoals na de battleroyale hype met PUBG waar vervolgens iedere publisher hun franchise voor het karretje moest spannen om te cashen op een hype dat in essentie een gamemode is. Terwijl diepgaande gameplay ver te zoeken valt.

De uitspringers van het afgelopen decennia waar ik mij echt mee heb kunnen vermaken zijn titels als;

Dark Souls
Devil May Cry 5
Hat In Time
Hades
Path of Exile
Power Bomberman (fangame)
Sonic Robo Blast 2 / Sonic Robo Blast 2 Kart (fangame)
Crash Team Racing
Shovel Knight
Hollow Knight
Doom 2016 / Eternal
Sonic Mania
HITMAN
Rayman Legends
Dragon Ball FighterZ

De echt leuke games zijn zowat op een hand te tellen, het zijn er niet veel.
Gelukkig dat we kunnen rekenen op indie developers of modders die nieuw leven in oude titels blazen.

[Anoniem: 192266]

Anoniem: 192266 schreef op woensdag 21 april 2021 @ 18:12:
...
Nu inmiddels ruim 4 maanden verder sinds ik de PS5 heb verkocht en soms kijk ik weer eens naar de beschikbaarheid, maar ik kan het mijzelf niet meer verkopen om iets in huis te halen. Niet qua geld ofzo. Het hele avontuur van 2020 heeft mij weinig gekost. Door de schaarste van consoles en het soms terugsturen binnen retourtermijn. Maar wel omdat ik mij nu wel heel vaak tegen dezelfde steen heb gestoten. Bovendien verwacht ik flink rollende ogen van mijn vriendin als ik weer iets in huis haal.

Goed, wel zo eerlijk om mijzelf nog even te quoten en om een eerlijke update te geven. In 2020 heb ik mijn oude gamehobby nieuw leven in geblazen en allerlei gameconsoles in huis gehaald. Helaas raakte ik zo geïrriteerd dat ik alles heb verkocht. Zie voor het hele verhaal mijn eerdere post in dit topic. Ik heb nu een kleine vijf maanden geen console in huis gehad, maar ben het wel blijven volgen. En het gekke is: ondanks mijn eerdere irritatie, houd ik toch al het nieuws in de gaten.

Ik heb eens goed geanalyseerd waardoor ik niet meer kon genieten van gaming en kom op het volgende:
Als kind speelde ik een game als ik er zin in had. En als ik de game niet leuk vond dat ging ik iets anders doen. Nu ben ik een volwassen werkrobot die is gaan gamen als een projectmanager. Achievements zijn voor iemand als ik best wel funest.

Omdat ik toch steeds zin blijf houden om te gamen ga ik toch nog een poging wagen. Heb (opnieuw) een Series X in huis gehaald en heb al het "moeten" van mij afgeschud. Dus ik ga geen filmpjes meer kijken met "10 tips before you start" e.d., ga geen sidequests meer doen die ik niet boeiend vind en ga zeker geen achievements meer halen omdat het achievements zijn, tenzij ik het echt leuk vind. Ik ga ook geen druk meer uitoefenen op mijzelf om game X klaar te hebben omdat game Y bijna released. Gewoon lekker op low pace wat games spelen wanneer ik er zin in heb. Net als vroeger. Hoop dat dit plan slaagt, en zo niet, dan kan ik het beter loslaten.

Bovenstaande is voor sommige mensen misschien heel logisch, maar voor mij is het lastig. Gamen moet leuk en ontspannend zijn en dat is het voor mij ook, mits ik het niet te serieus neem allemaal. Let's try (once more).

[jaydenjarno]

Hier ook maar melden. 42 jaar hier. En gamen zelf is echt minder geworden. Zoontje van 12 is gek op gamen. Samen soms een spelletje Pokémon gaat er wel in. Dat vind ik ook alleen nog leuk om te doen.
Maar fortnite en warzone wat nu populair is gaat hem niet worden. Ben al geen goede gamer en het lijkt wel alsof je die vaak moet spelen om niet gelijk elke keer dood te gaan.
Laatste echt goede game was Divinity original sin 1 en 2.
Erge is wel dat in games kijken dan wel weer leuk vind. Dus Twitch en YouTube.live. en dan kijk ik wel weer spellen als.fortnite. gewoon om te zien hoe goed ze zijn .

Wie weet in de toekomst weer een echt goede game. Ben benieuwd

[RoD]

Anoniem: 192266 schreef op woensdag 28 april 2021 @ 16:13:
[...]


Omdat ik toch steeds zin blijf houden om te gamen ga ik toch nog een poging wagen. Heb (opnieuw) een Series X in huis gehaald en heb al het "moeten" van mij afgeschud. Dus ik ga geen filmpjes meer kijken met "10 tips before you start" e.d., ga geen sidequests meer doen die ik niet boeiend vind en ga zeker geen achievements meer halen omdat het achievements zijn, tenzij ik het echt leuk vind. Ik ga ook geen druk meer uitoefenen op mijzelf om game X klaar te hebben omdat game Y bijna released. Gewoon lekker op low pace wat games spelen wanneer ik er zin in heb. Net als vroeger. Hoop dat dit plan slaagt, en zo niet, dan kan ik het beter loslaten.

Dit bedacht ik mij een tijdje terug ook. Geen achievements meer, geen side quests, gewoon lekker door het verhaal heen, en dan klaar, door naar de volgende. Vroeger wilde ik 100% completion, maar tegenwoordig voelt dat als grinden. Als ik toevallig tegen een leuke side quest aan loop, prima, maar anders loop ik gewoon door de game heen, zonder mij verder druk te maken over dingen die ik mogelijk gemist heb.

[Basekid]

Ik merk dat het kijken van YouTube documentaires over videogames me regelmatig weer aan het spelen zet:

-docu over de elder scrolls serie zorgt dat ik weer zin heb in het explorer van the witcher 3
-docu over specifieke AC games zorg dat ik die spellen weer wil spelen.

[DonJunior]

jaydenjarno schreef op woensdag 28 april 2021 @ 16:22:
..
Erge is wel dat in games kijken dan wel weer leuk vind. Dus Twitch en YouTube.live. en dan kijk ik wel weer spellen als.fortnite. gewoon om te zien hoe goed ze zijn .

Dit heb ik dus ook. Voorheen uren kwijt aan games per dag. Heerlijk vond ik dat.
Nu speel ik max een uurtje of twee.. per maand!
Maar ik kijk heel veel YouTube series om te zien hoe andere mensen gamen. Heel gek eigenlijk.
In het begin raakte ik dan weer enthousiast en kocht ik hetzelfde spel.. om vervolgens na een half uur zelf spelen er helemaal geen zin in te hebben en het weer aan de kant te schuiven.
Het probleem is vaak, merk ik, dat spellen wat tijd kosten om in te komen.. en die tijd heb ik niet meer (werken, kids, eigen huis onderhouden etc).
Dus heb ik op voorhand al zoiets van: "Tja tegen de tijd dat ik net goed en wel in het spel zit, moet ik eigenlijk al weer stoppen, laat maar dan. "

[XWB]

Anoniem: 192266 schreef op woensdag 28 april 2021 @ 16:13:
[...]


Goed, wel zo eerlijk om mijzelf nog even te quoten en om een eerlijke update te geven. In 2020 heb ik mijn oude gamehobby nieuw leven in geblazen en allerlei gameconsoles in huis gehaald. Helaas raakte ik zo geïrriteerd dat ik alles heb verkocht. Zie voor het hele verhaal mijn eerdere post in dit topic. Ik heb nu een kleine vijf maanden geen console in huis gehad, maar ben het wel blijven volgen. En het gekke is: ondanks mijn eerdere irritatie, houd ik toch al het nieuws in de gaten.

Ik heb eens goed geanalyseerd waardoor ik niet meer kon genieten van gaming en kom op het volgende:
Als kind speelde ik een game als ik er zin in had. En als ik de game niet leuk vond dat ging ik iets anders doen. Nu ben ik een volwassen werkrobot die is gaan gamen als een projectmanager. Achievements zijn voor iemand als ik best wel funest.

Omdat ik toch steeds zin blijf houden om te gamen ga ik toch nog een poging wagen. Heb (opnieuw) een Series X in huis gehaald en heb al het "moeten" van mij afgeschud. Dus ik ga geen filmpjes meer kijken met "10 tips before you start" e.d., ga geen sidequests meer doen die ik niet boeiend vind en ga zeker geen achievements meer halen omdat het achievements zijn, tenzij ik het echt leuk vind. Ik ga ook geen druk meer uitoefenen op mijzelf om game X klaar te hebben omdat game Y bijna released. Gewoon lekker op low pace wat games spelen wanneer ik er zin in heb. Net als vroeger. Hoop dat dit plan slaagt, en zo niet, dan kan ik het beter loslaten.

Bovenstaande is voor sommige mensen misschien heel logisch, maar voor mij is het lastig. Gamen moet leuk en ontspannend zijn en dat is het voor mij ook, mits ik het niet te serieus neem allemaal. Let's try (once more).

Knap dat je het blijft proberen. Als ik mijzelf meermaals zou moeten forceren om iets leuk te vinden dan is de conclusie dat het simpelweg niks meer voor mij is

[Anoniem: 192266]

XWB schreef op woensdag 28 april 2021 @ 22:57:
[...]


Knap dat je het blijft proberen. Als ik mijzelf meermaals zou moeten forceren om iets leuk te vinden dan is de conclusie dat het simpelweg niks meer voor mij is

Zo’n reactie had ik al verwacht. Maar zo zwart/wit is het niet natuurlijk. Het kan toch zijn dat je erg enthousiast bent over een bepaalde hobby, maar dat een specifiek iets de lol verpest? Lijkt mij dan niet gek om te proberen om dat specifieke element te elimineren.

Zo dacht ik ook dat de sportschool niets voor mij was. Ik nam een abonnement en na een tijdje ging ik steeds minder. Toch bleef iets in mij enthousiast. Ik stapte over naar een kleinere crossfit studio en sindsdien sport ik al jaren met plezier.

[menne]

Anoniem: 192266 schreef op woensdag 28 april 2021 @ 16:13:
[...]


Goed, wel zo eerlijk om mijzelf nog even te quoten en om een eerlijke update te geven. In 2020 heb ik mijn oude gamehobby nieuw leven in geblazen en allerlei gameconsoles in huis gehaald. Helaas raakte ik zo geïrriteerd dat ik alles heb verkocht. Zie voor het hele verhaal mijn eerdere post in dit topic. Ik heb nu een kleine vijf maanden geen console in huis gehad, maar ben het wel blijven volgen. En het gekke is: ondanks mijn eerdere irritatie, houd ik toch al het nieuws in de gaten.

Ik heb eens goed geanalyseerd waardoor ik niet meer kon genieten van gaming en kom op het volgende:
Als kind speelde ik een game als ik er zin in had. En als ik de game niet leuk vond dat ging ik iets anders doen. Nu ben ik een volwassen werkrobot die is gaan gamen als een projectmanager. Achievements zijn voor iemand als ik best wel funest.

Omdat ik toch steeds zin blijf houden om te gamen ga ik toch nog een poging wagen. Heb (opnieuw) een Series X in huis gehaald en heb al het "moeten" van mij afgeschud. Dus ik ga geen filmpjes meer kijken met "10 tips before you start" e.d., ga geen sidequests meer doen die ik niet boeiend vind en ga zeker geen achievements meer halen omdat het achievements zijn, tenzij ik het echt leuk vind. Ik ga ook geen druk meer uitoefenen op mijzelf om game X klaar te hebben omdat game Y bijna released. Gewoon lekker op low pace wat games spelen wanneer ik er zin in heb. Net als vroeger. Hoop dat dit plan slaagt, en zo niet, dan kan ik het beter loslaten.

Bovenstaande is voor sommige mensen misschien heel logisch, maar voor mij is het lastig. Gamen moet leuk en ontspannend zijn en dat is het voor mij ook, mits ik het niet te serieus neem allemaal. Let's try (once more).

Wat ook een valkuil is (voor mij), en dat lees ik ook volgens mij een beetje tussen de regels door, is dat gamen een doel op zich kan worden, in plaats van dat het iets is waar je op terug kunt vallen op het moment dat je er écht zin in hebt. Ik zelf heb namelijk de neiging om opeens te willen gamen op elke moment dat ik even tijd heb, óók als ik misschien liever iets anders doe. Dan is het gamen an sich opeens het doel geworden, in plaats van het middel dat het zou moeten zijn (ontspanning, leuk enz).

Ik moet vaak tegen mezelf zeggen, die game, die is er over een jaar of twee jaar ook nog steeds. Dus in eigen tempo en alleen op de momenten wanneer ik er zin in heb. Lukt niet altijd

En stoppen met backlogs aanleggen!

[Ramon]

Heel interessant om alle ervaringen te lezen en vooral ook te zien dat ik die eigenlijk niet deel terwijl ik toch ook al weer de 37 heb aangetikt

Veel spellen tegenwoordig zijn ook gewoon kut. De kunst is dus om die spellen vooral niet te spelen

Ja ik heb vroeger ook als een zombie World of Warcraft gespeeld (voor een maandje). Maar als je twee tellen nadenkt dan zie je dat dat spel gewoon gemaakt is om je verslaafd te maken om je aan het gamen te houden. Sindsdien heb ik eigenlijk vrij consistent games waarin je een ranking of levelingsysteem nodig hebt voor de voortgang geweerd en dat bevalt me uitstekend.

Apex Legends ook geprobeerd maar het is laden, wachten tot dat je geland bent, lopen en verzamelen en schieten of beschoten worden, rinse and repeat. Alle wapens zien er bijna hetzelfde uit. Geen lol aan te beleven. Ik probeer de spellen dus wel uit, om me er een mening over te vormen, want misschien mis je toch iets tofs. Maar ik heb er verder geen moeite mee om dan gewoon weer één van de Unreal Tournaments op te starten en gewoon weer een potje ouderwets te knallen zonder wacht/grindtijd. En tja, de andere battle royale, FortNite is ook gewoon voor kleuters. Geen schande om dat niet leuk te vinden.

X-Com 2 ook een spel wat ik heb teruggebracht omdat ze de gameplay mechanics op een vervelende manier hebben aangepast (arbirtraire tijdslimieten toegevoegd die nergens op slaan). Als je dat in het X-Com 2 topic meldt, dan ligt dat eigenlijk altijd aan jou. Door dat soort dingen moet je je niet uit het veld laten slaan en gewoon blijven proberen. Nu speel ik Gears Tactics. Dat is een soort X-Com maar dan perfect

Ondertussen heb ik honderden uren zitten in Civilization 5, Orcs Must Die! 1 & 2, Splinter Cell Blacklist. Ik heb ook een Xbox One S maar die gebruik ik 99,9% voor Netflix en Disney+ (en is daar heel handig voor) en 0,1% voor Sky Force Reloaded en ja, Hydro Thunder Hurricane. Ook niets om me voor te schamen.

Lang verhaal kort, gewoon leuke games zoeken die je leuk vind om te spelen. En als je een game weglegt omdat je er ff geen zin meer in hebt is dat geen drama. Het is daarnaast ook geen schande om oude games te spelen.

Have fun!

[Blaauw87]

Wat bij mij ontzettend helpt om meer te genieten van games is om de setting iets anders in te richten, vergelijkbaar als ik met werk een belangrijk onderdeel echt wil afronden en mij 'afzonder' van mijn telefoon, instagram, mail etc etc. Mijn brein heeft vaak echt moeite om een langere periode te focussen, dat is een valkuil die ik zelf heb veroorzaakt en het is dan ook best bizar om te zien hoe vaak ik onnodig mijn telefoon pak om te kijken of ik nieuwe meldingen heb (fomo...), soms doe ik zelf terwijl ik een leuk gesprek heb met mijn vriendin. Best idioot eigenlijk.. Maar goed, ik zie gamen niet als werk maar wel als een hele fijne toevoeging aan mijn vrijetijdsbesteding, en dus even niet bezig wil zijn met social media, vrienden etc etc. Met mijn werk bij een Crossfit Box is het al vrij lastig om in een rustige ruimte mijn werk te doen, en mijn uitdaging was het afgelopen jaar om thuis en op werk een gezonde omgeving te creëren waar ik geconcentreerd mijn ding kan doen. Als kind op de basisschool zat ik al regelmatig op een aparte tafel in de hoek omdat ik constant afgeleid was, een beetje zoals de hond in de film Up! (Squirrel!!).

Ik heb een jaar geleden het gamen wat meer opgepakt omdat mijn vriendin vrij vaak avond/weekend of nachtdiensten heeft, ik zag het als een mooie aanleiding om weer een console te kopen omdat ik daar vroeger onwijs veel plezier van had. De langere singleplayer games vond ik maar lastig, want snel afgeleid (gaap... ik wil actie/quick fix) en dus sprong ik vol in de Warzone Discord want dat was ontzettend makkelijk om een paar games te spelen en waar ik ook nog eens een beetje sociaal kon lullen met de party.

Nu heb ik steeds meer de shift gemaakt naar story driven games in plaats van multiplayer (deels ook door het aanbod van MP games op de consoles..), maar ik merk dat mijn focus nu langzaam aan het echt beter aan kan om even helemaal in het verhaal van The Outer Worlds te duiken en kon ik echt genieten van The Fallen Order. Een jaar geleden was ik al afgehaakt bij de trage opstart van beide games, had ik geen zin om lang te denken over welke abilities ik mijn karakter wil geven en dusdanig er een half uur aan voorbij ging voordat ik überhaupt een stap had gezet in de gamewereld.

Wat voor mij ook wel helpt is dat de nieuwe generatie Xbox consoles ontzettend rap zijn qua opstarten door Quick Resume en de laadtijden echt zijn geminimaliseerd. Je zit zo ontzettend snel ingame op de plek waar je het eerder hebt afgesloten, echt fantastisch.

[Frieks]

-

[Voor 99% gewijzigd door Frieks op 01-12-2021 14:01]

[Nemean]

AdmiraalTimbo schreef op donderdag 22 april 2021 @ 10:04:
Het is wel typisch dat mensen leeftijd de schuld geven van het plezier verlies in gameing. Mijn beste vrienden zijn 51 en 52 en die zijn laatst begonnen aan ESO een MMORPG. Nadat ze gestopt zijn met WOW. Teven beleven die juist meer plezier aan de hedendaagse games.

Ik geef mijn leeftijd ook vaak wel de schuld, de games die ik graag speelde waren simpel van aard, zonder over the top graphics en animaties. Tegenwoordig zie ik het verschil niet eens meer tussen struikgewas en een enemy soldier in een shooter. En moet ik ook eerlijk bekennen niet snel genoeg meer te zijn voor shooters.

Het grootste probleem bij mij is dat ik altijd competitief ingesteld ben, ik wil graag de beste of in ieder geval één van de betere spelers zijn in (multiplayer) games. Maar met de huidige shooters kom ik gewoon niet meer mee en aangezien ik met de leeftijd van 31 er ook geen tijd meer voor heb om 24/7 actief te spelen om te verbeteren (laat staan dat ik dit ga voorstellen bij mijn vrouw ) heb ik dat idee maar laten varen.

Maar tegenwoordig kan ik mij goed vermaken met World of Tanks, iets meer slowpace (wel bomvol RNG wat soms frustrerend is, hoe goed je ook speelt) en diverse singleplayer games.

Assassin's Creed was vroeger al een groot favoriet maar dat is tegenwoordig ook meer een soort magic RPG geworden (uiteraard was het Sci-Fi) met de nodige TrEnDy MeMes. Ik had goede hoop naar aanleiding van de trailer, maar dat viel helaas vies tegen en bovendien moet je minimaal 300 uur spenderen om het helemaal uit te spelen.

[WinterBase]

Interessant topic, aantal herkenbare verhalen gelezen. Gamen is altijd m’n favoriete vrijetijdsbesteding geweest maar merk inderdaad net als vele hier dat ‘het leven’ af en toe voor een kink in de kabel zorgt

Anyway, in hoeverre houden jullie je bezig met het behalen van alle achievements/trophies in games? In het begin van het jaar heb ik in korte tijd Astro's Playroom, Marvel's Spider-Man: Miles Morales en Days Gone uitgespeeld en de platinum trophies van de games gehaald. Dat leek me toen een leuke nieuwe insteek voor het uitspelen van games maar na een goede 30 uur Immortals Fenyx Rising had ik er genoeg van waardoor het plezier in gamen juist afnam. De afgelopen maanden een stuk minder gegamed, kon gewoon niks vinden wat langer dan tien minuten wist te boeien. Inmiddels los gelaten een game als een spreadsheet te benaderen of te ergeren aan dubbele trophy lijsten op de PlayStation 5 (Borderlands 3 ) en gewoon lekker te gamen

[menne]

WinterBase schreef op zaterdag 1 mei 2021 @ 16:04:
Anyway, in hoeverre houden jullie je bezig met het behalen van alle achievements/trophies in games?

Ik heb mij nog nooit bezig gehouden met achievements/trophies, maar ik heb überhaupt nooit gesnapt wat mensen daar nou mee hebben. Ik speel een game voor het verhaal en/of de gameplay, nooit een behoefte gevoeld om méér dan dat te doen (door kunstmatige mijlpalen zoals achievements).

[Voor 5% gewijzigd door menne op 01-05-2021 16:27]

[Beakzz]

@WinterBase

Ja achievements is wel het laatste om te doen als je andere afleiding hebt in het leven 😅

Achievements zorgen er alleen maar voor dat een game langer wordt en vaak ook dat je erg vaak hetzelfde doet.

Ik heb liever korte compacte game ervaringen en soms een lange goede game, maar zeker niet kunstmatig verlengd door achievements.

Dan speel ik liever in die tijd een build/survival game met vrienden. Het enige wat werkt als ik echt ff geen zin in games heb 😅

[Marzman]

Het ligt aan de game en de achievements. In een verhalende game speel ik ook geen achievements maar gewoon het verhaal en wat sidemissies (maar ook niet dat ik ze per se allemaal wil doen).

[Starscreamer]

WinterBase schreef op zaterdag 1 mei 2021 @ 16:04:
Interessant topic, aantal herkenbare verhalen gelezen. Gamen is altijd m’n favoriete vrijetijdsbesteding geweest maar merk inderdaad net als vele hier dat ‘het leven’ af en toe voor een kink in de kabel zorgt

Anyway, in hoeverre houden jullie je bezig met het behalen van alle achievements/trophies in games? In het begin van het jaar heb ik in korte tijd Astro's Playroom, Marvel's Spider-Man: Miles Morales en Days Gone uitgespeeld en de platinum trophies van de games gehaald. Dat leek me toen een leuke nieuwe insteek voor het uitspelen van games maar na een goede 30 uur Immortals Fenyx Rising had ik er genoeg van waardoor het plezier in gamen juist afnam. De afgelopen maanden een stuk minder gegamed, kon gewoon niks vinden wat langer dan tien minuten wist te boeien. Inmiddels los gelaten een game als een spreadsheet te benaderen of te ergeren aan dubbele trophy lijsten op de PlayStation 5 (Borderlands 3 ) en gewoon lekker te gamen

Voor jou geld zo te lezen meer games kopen

[Sluw]

Ik merk dat veel mensen hier klaar zijn met AAA games en dat heb ik ook. Sinds het begin van het PS4 tijdperk zakt mijn interesse aardig in, kan nog wel vol enthousiasme echt goeie AAA games met ene goed verhaal spelen als God of War of TLoU 2. Maar de laatste maanden speel ik steeds meer indie games of AA games en daar zitten echt leuke dingen tussen die vaak toegankelijker zijn. Steamworld Dig, Stardew Valley, Inside, Desperados 3, Firewatch, Hotline Miami etc. Ook Divinity Original Sin 2 heb ik met veel plezier gespeeld, die is complex qua mogelijkheden en details in de wereld maar toch gericht op 't verhaal en geen onnodige onzin en ruis om je bezig te houden. Ook point & click adventures op m'n iPad doen oude tijden herleven: Oxenfree, Thimbleweed Park, Broken Age of oude Lucas Arts games.

Voor m'n gevoel hebben die kleinere games wat meer focus, ze kunnen qua budget niet al die ruis toevoegen. Ze moeten design technisch (gamplay en visueel) ook creatief zijn gezien het budget.

Ik hoef van mezelf games ook niet uit te spelen en trophies doe ik al helemaal niet aan. Gamen heeft gewoon een andere rol gekregen, iets meer op de achtergrond.

Edit: leuk om te lezen dat mensen ook zoiets ervaren maar dan ieder op z'n eigen manier.

[Voor 3% gewijzigd door Sluw op 05-05-2021 16:42]

[Ronwiel]

Blijft dit een grappig topic vinden en opvallend ook dat veel Tweakers rond dezelfde leeftijd of levensfase hun interesse in games beginnen te verliezen.

Net als vele hier game ik ook al heel mijn leven. Toen ik op school zat gingen er rustig 20 a 30 uren per week inzitten. Speelde zo’n beetje alle genre’s en op alle consoles.

Maar naarmate ik ouder wordt vind ik het steeds moeilijker om mijn aandacht er bij te houden. Elke keer koop ik weer een console met een hele wishlist aan games die ik in gedachte al aan het uitspelen ben. Maar als ik tijdens een vakantie een paar uur onderweg ben, ben ik het eigenlijk al weer beu.

Het grootste probleem is dat ik er niet van ontspan. Ik denk dat toen ik jonger was dat ook niet de reden was dat ik veel gamede. Maar omdat het vaak een van de weinige hobby’s is die je zelfstandig kan doen en kent probeer je er op latere leeftijd ook je ontspanning in te vinden. En dat lukt mij dus niet of heel moeilijk. Terwijl je met een huishouden en werkend leven meer behoefte hebt aan ontspanning dan toen je jong was.

Als voorbeeld platformgames. In mijn hoofd een leuk ontspannend genre, maar als ik nu dan weer bezig ben met de remake van de Crash Bandicoot trilogie zit ik me na een uur al op te vreten over de moeilijkheidsgraad. Weg ontspanning. Megaman 11 hetzelfde. Begin op de normale moeilijkheidsgraad maar zette deze al snel terug naar de makkelijkste stand. En ja, wat blijft er dan nog over van een game? En zal ik maar niet beginnen over The Witness?

Moeilijke games en ontspanning gaan dus wat mij betreft lastig samen. Maar als iets te makkelijk is voelt het vaak ook weer aan als een ‘klusje’. En dan ga ik liever de ramen zemen ;-).

Waar ik nog wel plezier aan beleef is FIFA. Online of offline met mensen die ik ken, maar dat gaat dan eigenlijk puur om het praatje dat je met elkaar hebt. Daarnaast merk ik dat ik ook nog veel plezier heb beleefd aan Alba. Een indie game waarbij je vogels moet fotograferen op een eiland. Voor mij de sweet spot qua verhaal en interactie.

Het blijft een gek spanningsveld. In mijn hoofd blijft gamen iets fantastisch, maar in de praktijk ontspanning ik meer met een boek, film of van een wandeling.

[E - Jay]

Herkenbare verhalen. Bij mij komt het in vlagen. Nu ik ouder ben en op m'n werk al de hele dag achter een pc zit heb ik daar thuis niet meer zo'n trek in.

Een andere factor is naar mijn idee dat vroeger gamen meer iets bijzonders was, hard sparen voor een gameboy en een spel. En fantastisch natuurlijk wat ze konden maken met die beperkte "kleuren" die je fantasie verder inkleurde.
Castlevania 4 op de snes waarbij je een roterende level had, Dynamite Haddy op de megadrive die eruit zag alsof alles zich op het podium in een theater afspeelde. Dat "DAT" kon, wauw!
Ik denk dat je tegenwoordig zo "verwend" bent dat het je simpelweg ook minder doet, het is minder bijzonder dus je beleving is anders en je fantasie speelt niet meer zo'n rol als vroeger.
Vorig jaar had ik nog wel weer even zo'n wauw moment toen ik een vr bril kocht met HL:Alyx.

Nu is het met vlagen de volwassenere spellen zoals een (vr) race-sim, ff snel een potje, en soms (met name herfst/winter) kan ik daar best weer even druk mee zijn, soms zo druk dat ik toch nadenk over de aanschaf van een stuur. En toch is er dan ook weer een stemmetje wat zegt "ben je daar nou niet te oud voor" wat me vervolgens tegenhoud zoiets te doen.

[TechFox]

E - Jay schreef op dinsdag 10 augustus 2021 @ 21:46:
Herkenbare verhalen. Bij mij komt het in vlagen. Nu ik ouder ben en op m'n werk al de hele dag achter een pc zit heb ik daar thuis niet meer zo'n trek in.

Had ik ook, opgelost door mij game pc te verkopen. Had altijd wel hier of daar een update die ik moest uitvoeren. Voordat ik een game kon starten. Dan weer 2fa die ik opnieuw moest inloggen of videokaart drivers updaten. Was gewoon zat. De tijd die ik nog over heb naast me werk en studie wou ik gewoon efficiënter benutten. Daarnaast staan de kosten van een game pc gewoon niet meer in verhouding voor wat je terug krijgt.

Heb een ps5 gekocht. In periode mei tot nu weer zo'n 60-80 uur gegamed. Daarvoor 2 jaar heel weinig. Vooral de snelheid en beschikbaarheid bevalt me prima. PS5 in slaapstand laten staan zodat de games zelf gepatch worden. Altijd gewoon klaar om te gamen. Wereld van verschil.

Haal vooral me plezier uit goede single player games. Multiplayer games doe ik niks mee. Te druk, teveel geschreeuw naar elkaar en teveel gecheat.

Ik heb me game plezier op deze manier weer terug.

[Voor 34% gewijzigd door TechFox op 10-08-2021 22:01]

[Ronwiel]

Wat misschien ook nog een leuke leestip is voor de volgers van dit topic: Cal Newport - Digitaal Minimalisme.

Als Tweakers zal het grootste deel van ons een baan achter een schermpje hebben. En zal je dat schermpje ook in je vrije tijd veel opzoeken. Hij stelt dat als je werkt met je hoofd, je moet ontspannen met je handen. Een connectie met de fysieke wereld, door te koken, in de tuin te werken en of een ambacht te beoefenen.

Wat doen jullie in plaats van gaming als het gaat om ontspanning? Ik denk namelijk dat als je ander leuk tijdverdrijf hebt het minder voelt als het verliezen van gaming.

[CyberMania]

Tip speel kortere games. Bijv Overwatch of Rocket League. Lange games heb ik ook de aandacht/interesse niet meer voor.

[Marzman]

Ronwiel schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 07:59:

Wat doen jullie in plaats van gaming als het gaat om ontspanning? Ik denk namelijk dat als je ander leuk tijdverdrijf hebt het minder voelt als het verliezen van gaming.

Ja, het is altijd in plaats van iets anders omdat je minder tijd hebt.

Alleen ik beredeneer het andersom Het is bij mij soms in plaats van iets (een film) kijken op Netflix. Andere activiteiten vind ik niet echt compatibel, het zijn of taken die ik uit moet voeren, of sociale dingen, of sport. Ik vind niet dat ik dat kan vervangen met gamen.

[Gri77ie]

Leuk om te lezen hier. Ben 44, speel nog steeds voor de ontspanning games.
The Division veel gespeeld en speel nu weer af en toe Division 2. Maar ook World of Tanks nadat ik klaar was met World of Warships. Zo nu en dan veranderen van spelletjes werkt voor mij prima.

Misschien net zoals spreekwoord luidt: Veranderen van spijs doet eten...

Ik blijf zo nu en dan gamen, gewoon ter ontspanning...maar ik sport ook 2 keer per week. Ga op stap met mn kids, zit bij de KNRM en doe daar 1x in de week oefenen. Al met al een lekker gevulde week. Evengoed nog wel eens tijd om even ontspannen te gamen.

[Voor 19% gewijzigd door Gri77ie op 11-08-2021 10:36. Reden: aanvulling]

[Waah]

Ik merk vooral dat ik vaak gewoon maar een serie oid ga kijken. Das snel ff klikken, beetje dom kijken en dan is de avond voorbij.

Gamen is toch vaak teveel gedoe. Begint al dat ik naar boven moet lopen.... Vervolgens console/PC aan. Dan zijn er vaak updates.... Vooral op de PC is dat nog wel een dingetje.

Misschien dat die Steam-deck nog wat voor me is. PC gaming maar dan versimpelt. Graphics hebben me sowieso nooit geboeit.

En ja, ik weet het. Klinkt (en is) echt superlui. Maar het is wel vaak hoe het gaat.

[kwdtje]

Ik herken me wel in een aantal geschetste beelden hier. Sinds ik zelf een zoontje heb is het alleen maar minder geworden. Als een spel echt goed is, dan pakt het me en kan ik het in 1 ruk (over meerdere avonden dan ) uitspelen, bijv. TLoU2 en RDR2.

Ik merk ook dat ik vaak een spel speel en niet eens de moeite neem om het uit te spelen, omdat het mijzelf minder boeit wat er gebeurt of omdat het een niet boeiende open wereld game is (Horizon Zero Dawn bijv.)

Recentelijk heb ik mijn grafische kaart verkocht en speel ik alleen nog maar op de PS5, ook hier is het zoeken naar een game die mij kan blijven boeien en waar je makkelijk in komt. Ik game meestal een uurtje per avond namelijk. Ratchet en Clank kom ik bijvoorbeeld niet doorheen, maar heb sinds dit weekend Doom Eternal gekocht en dat is wel lekker om een uurtje te knallen elke dag.

Denk dat het voor mensen met een drukke baan, gezin en sociale verplichtingen een stuk lastiger is om grote games te spelen waar je uren over doet, dan dat je een spel speelt waar je ff hap snap een uurtje doorheen kan lopen en de volgende dag weer vrolijk verder kan gaan.

[Marzman]

Ik vind Stadia en Gforce Now ook wel fijn werken. Je hebt geen hardware nodig en updates worden voor je gedaan (waarbij dat bij Stadia wel soepeler gaat dan bij Gforce Now, daar moet ik regelmatig wachten als een spel geupdate is tot zij dat ook hebben gedaan).

[Waah]

Gforce now heb ik ook wel (gratis) gebruikt (dankzij de Shield). Op zich werkte dat prima.
Grootste probleem wat ik heb: Ik speel liever niet achter mijn bureau, maar op de TV of Beamer. Maar met een toetsenbord+muis op de bank werkt toch niet lekker...

Sowieso gebruik ik eigenlijk altijd Moonlight om mijn games vanaf de PC te streamen. En dat werkt erg goed. Maar toetsenbord + muis op een bank werkt gewoon niet goed.

[The Zep Man]

Waah schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 12:17:
Grootste probleem wat ik heb: Ik speel liever niet achter mijn bureau, maar op de TV of Beamer. Maar met een toetsenbord+muis op de bank werkt toch niet lekker...

Sowieso gebruik ik eigenlijk altijd Moonlight om mijn games vanaf de PC te streamen. En dat werkt erg goed. Maar toetsenbord + muis op een bank werkt gewoon niet goed.

Jaren geleden ben ik voor casual gaming op PC overgestapt op controllers. Dat was de moeite waard, want spelen op TV of (straks) met de Steam Deck wordt daarmee een stuk laagdrempeliger.

Laatst ben ik door Batman: Arkham Asylum heen gegaan, en heb die afgetikt van mijn backlog. Op naar het volgende avontuur.

[Waah]

The Zep Man schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 12:22:
[...]
Jaren geleden ben ik voor casual gaming op PC overgestapt op controllers. Dat was de moeite waard, want spelen op TV of (straks) met de Steam Deck wordt daarmee een stuk laagdrempeliger.

Laatst ben ik door Batman: Arkham Asylum heen gegaan, en heb die afgetikt van mijn backlog. Op naar het volgende avontuur.

Dat doe ik ook al voor de meeste games. Maar voor iets als Anno of Simcity-achtige games is dat.... uitdagend

Bij shooters heb ik sowieso geen illusie dat ik heel geweldig ben. Of het nu met een muis of een keyboard controller is.

[The Zep Man]

Waah schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 12:24:
Dat doe ik ook al voor de meeste games. Maar voor iets als Anno of Simcity-achtige games is dat.... uitdagend

Eens, maar die spellen speel ik liever niet op een TV. Ook voor zoiets als Factorio, daar zit ik veel liever rechtop voor, omdat het meer concentratie vereist en kleine details belangrijk zijn.

Bij shooters heb ik sowieso geen illusie dat ik heel geweldig ben. Of het nu met een muis of een keyboard is.

Combineer die twee eens.

[Marzman]

Waah schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 12:17:
Gforce now heb ik ook wel (gratis) gebruikt (dankzij de Shield). Op zich werkte dat prima.
Grootste probleem wat ik heb: Ik speel liever niet achter mijn bureau, maar op de TV of Beamer. Maar met een toetsenbord+muis op de bank werkt toch niet lekker...

Sowieso gebruik ik eigenlijk altijd Moonlight om mijn games vanaf de PC te streamen. En dat werkt erg goed. Maar toetsenbord + muis op een bank werkt gewoon niet goed.

Volgens mij is er ook een app die ik kan draaien op mijn Android TV, hetzelfde met Stadia. Maar dan moet je een joystick hebben om op de bank te kunnen spelen. Op zich heb je voor een paar tientjes een Logitech of die van Google zelf en Gforce had er vroeger ook een maar ik heb er eigenlijk nog nooit een gekocht. Ik speel altijd met toetsenbord en muis, ik heb ook wel twee xboxen gehad maar daar weinig op gespeeld (kon niet wennen of wilde niet wennen aan die controllers).

[Voor 18% gewijzigd door Marzman op 11-08-2021 13:20]

[Waah]

The Zep Man schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 12:37:
[...]
Eens, maar die spellen speel im liever niet op een TV. Ook voor zoiets als Factorio, daar zit ik veel liever rechtop voor, omdat het meer concentratie vereist en kleine details belangrijk zijn.


[...]
Combineer die twee eens.

Scherp

En games als Factorio zijn ideaal op een beamer met 110" zie je best veel details
Maar dat soort games speel ik nu dus toch maar op de monitor en PC. Die lap desks worden ook niet meer gemaakt zag ik al werkte blijkbaar ook niet zo geweldig

[The Zep Man]

Waah schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 13:42:
Maar dat soort games speel ik nu dus toch maar op de monitor en PC. Die lap desks worden ook niet meer gemaakt zag ik al werkte blijkbaar ook niet zo geweldig

Er staan er zat op Amazon, maar bij veel heb ik het gevoel dat ze de ergonomie hebben van een Pip-Boy 3000 (oncomfortabele hoek/hoogte, postzegel aan ruimte voor een muis). Ook is het meer opzetwerk, en dat is juist iets dat je wil vermijden om de drempel om 'even' een spelletje te spelen zo laag mogelijk te houden.

[Mopgaserop!]

Ik erken je probleem, heb er zelf ook wel eens last van, mijn oplossing hiervan is ga de games spelen waar jij de leuke herinneringen aan hebt.

[The Zep Man]

Mopgaserop! schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 13:56:
mijn oplossing hiervan is ga de games spelen waar jij de leuke herinneringen aan hebt.

Stel wel de verwachtingen bij. Nostalgie kan erg verraderlijk zijn.

[Mopgaserop!]

The Zep Man schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 14:11:
[...]
Stel wel de verwachtingen bij. Nostalgie kan erg verraderlijk zijn.

klopt maar ik ontdek ook altijd dingen die ik voorheen niet heb ontdekt.

[The Zep Man]

Om terug te komen op het onderwerp van het topic: voor een tijd dacht ik dat ik klaar was met gaming. Ik kwam er echter achter dat ik niet klaar was met gaming in het geheel, maar met specifieke segmenten. Met name multiplayer en AAA spellen maakten mij minder enthousiast. Het eerste doordat 'giftig' (toxic) zijn tegenwoordig de norm is, en het tweede omdat er zoveel (financieel) uitgemolken wordt.

Nu concentreer ik mij meer op de spellen van kleine ontwikkelaars, en met name single player. Hier en daar komt er nog wel eens wat (semi-)AAA langs, maar dat doe ik alleen als het in de aanbieding is en ik niet van te voren al een gevoel van uitmelking krijg. Geen microtransacties, nutteloze DLC, etc.

[vanisher]

Hier hetzelfde gehad, weinig lol meer, maar sinds begin van de corona ben ik post scriptum gaan spelen in 'clan' verband. Dat maakt het toch wel een stuk leuker.

Daarnaast de laatste 8 - 9 maanden ook regelmatig Scum met een groepje vaste mensen (4 - 7 personen). Met name het samen spelen maakt het gewoon een stuk leuker.

[sapphire]

The Zep Man schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 14:27:
Om terug te komen op het onderwerp van het topic: voor een tijd dacht ik dat ik klaar was met gaming. Ik kwam er echter achter dat ik niet klaar was met gaming in het geheel, maar met specifieke segmenten. Met name multiplayer en AAA spellen maakten mij minder enthousiast. Het eerste doordat 'giftig' (toxic) zijn tegenwoordig de norm is, en het tweede omdat er zoveel (financieel) uitgemolken wordt.

Nu concentreer ik mij meer op de spellen van kleine ontwikkelaars, en met name single player. Hier en daar komt er nog wel eens wat (semi-)AAA langs, maar dat doe ik alleen als het in de aanbieding is en ik niet van te voren al een gevoel van uitmelking krijg. Geen microtransacties, nutteloze DLC, etc.

Dit herken ik eigenlijk grotendeels.

Ik was ook aardig klaar met gamen maar sinds ik gestopt ben met dingen als Call of Duty zoveel en Battlefield 30 en naar wat andere dingen ben gaan kijken is het rustig weer terug.
Het werd weer aangewakkerd door de reboot van Tomb Raider, die had ik eens bij Informatique gespeeld en vond het wel grappig. Voor €5 in de sale bij Steam gescoord en dat beviel wel, lekker rommelen, beetje verzamelen en dingen bekijken, leuk verhaaltje, ect.
En the Witcher III was wel een enorme topper waar ik echt weer enthousiast van werd, lekker rustig rondlopen, dingen bekijken, lekker rommelen, leuk verhaal, ik word wel blij van zulke spellen

[Himalaya]

E - Jay schreef op dinsdag 10 augustus 2021 @ 21:46:
Nu is het met vlagen de volwassenere spellen zoals een (vr) race-sim, ff snel een potje, en soms (met name herfst/winter) kan ik daar best weer even druk mee zijn, soms zo druk dat ik toch nadenk over de aanschaf van een stuur. En toch is er dan ook weer een stemmetje wat zegt "ben je daar nou niet te oud voor" wat me vervolgens tegenhoud zoiets te doen.

Ach, ik ben al in de 50 en heb afgelopen jaar toch een volledige alu simrig aangeschaft en ben nog zeer regelmatig bezig met verfraaien en upgraden. Pedaaltjes uit Spanje, nieuw stuur, toch maar een dikkere CPU om die snelle GPU bij te houden.. En soms race ik meerdere keren per week en soms een week of langer niet, maar heb er nog geen moment spijt van.

Ik heb juist bijna 30 jaar niet gegamed en ben er pas vorig jaar weer mee begonnen (alleen race sims dus of je dat helemaal games kunt noemen..).

Maar wat ik maar wil zeggen, je bent zo oud als je je zelf voelt

[JJ Le Funk]

edit: wat is inmiddels de kijk hierop van de TS @rutgergron? (first post is van tijd geleden).

ik denk dat de game beleving anders wordt naar gelang je meer verplichtingen hebt.
die absolute vrije tijd is schaars waardoor de bereidheid om te verdiepen in een titel afneemt. Je wilt ook een beetje bijkomen van alles en dan is een passieve activiteit meer logisch. En dus niet verdiepen in een game.

Far Cry 5 is een goed voorbeeld. Het is overweldigend totdat je laat meeslepen in de missies die van zelf aan je worden gepresenteerd. Maar waar ligt dat omslagpunt. Kennelijk te hoog voor TS. Mijn advies zou zijn om gamen niet te vervangen maar aan te vullen met andere bezigheden die meer voldoening geven. Onderliggende oorzaak kan ook eenzaamheid zijn of depressie?

[Voor 7% gewijzigd door JJ Le Funk op 11-08-2021 19:07]

[Drunken_Bear]

Ik heb echt jarenlang LoL & WoW gespeeld. back in the day. LoL nog niet eens zo heel lang geleden echt mee gestopt. Bij WoW had ik vroeger alle tijd om te grinden voor de raids + PvP te doen.

Nu heb ik gewoon een actieve sociale kring, zit ik de hele dag achter mijn PC op werk en heb ik in de avond meer behoefte aan een leuke film of serie, of ik ga sporten.

Met alle goede bedoelingen een aantal jaren terug een PS4 Pro aangeschaft. een tijdje van genoten en met vrienden gamenights gedaan, maar ik log niet eens meer in om maandelijks de gratis PSPlus games te donwloaden.

Laatst Pokemon Unite op de switch gedownload en daar had ik even een weekje of 2 lol mee, maar ook dat begint nu alweer als saai aan te voelen..

[easygoingfox]

Leuk dat dit topic weer een beetje oplaait :-) Ik had recentelijk ook weer een dip in gamen, grappig genoeg om exact dezelfde reden die @WinterBase beschrijft. Op de PS5 door de toevallige Platinum van Astro begonnen om 'dan maar alle games Platinum te halen', en voor ik het wist voelde het enorm aan als werk. I.c.m. de continue stroom aan open world games met 89283 markers was ik weer helemaal klaar met gamen.

Een week of 3 geleden in een opwelling een Series S met Game Pass gekocht. Fantastisch! Perfect systeem voor mij dat me de mogelijkheid geeft om nieuwe games te testen, die ik ook op de PS5 zou kunnen kopen maar waarbij juist dat dan toch een drempel is. Enorm genoten van Gears of War 4 (terwijl ik nooit shooters speel) en ook al aardig wat uurtjes in Grounded zitten. I.c.m. met Quick Resume waardoor je in een paar tellen aan het spelen bent heb ik het plezier weer terug :-)

[v1ncent19]

Hetzelfde probleem hier. Grote titels vooral online kan ik mij niet meer toe zetten. Alles voelt tegenwoordig als inspiratieloos alleen maar gegrind alsof de ontwikkelaars beginnen met monetization uit te werken en daar de game omheen bouwen. Laatste 3 assassins creed zijn daar een goed voorbeeld van. Ik vermaak mij tegenwoordig veel met met indie games.

Op dit moment vooral bezig met hades en slay the Spire. Vorige maand dying light wel uitgespeeld dat was zeker nog een goede game.

[Wolfos]

v1ncent19 schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 18:25:
Hetzelfde probleem hier. Grote titels vooral online kan ik mij niet meer toe zetten. Alles voelt tegenwoordig als inspiratieloos alleen maar gegrind alsof de ontwikkelaars beginnen met monetization uit te werken en daar de game omheen bouwen. Laatste 3 assassins creed zijn daar een goed voorbeeld van. Ik vermaak mij tegenwoordig veel met met indie games.

Op dit moment vooral bezig met hades en slay the Spire. Vorige maand dying light wel uitgespeeld dat was zeker nog een goede game.

Ubisoft is dan ook wel een geval apart. Gigantische games met zeer weinig diepgang en veel herhaling. Saaier dan dat word het haast niet.

[Pykow]

JJ Le Funk schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 15:24:
edit: wat is inmiddels de kijk hierop van de TS @rutgergron? (first post is van tijd geleden).

ik denk dat de game beleving anders wordt naar gelang je meer verplichtingen hebt.
die absolute vrije tijd is schaars waardoor de bereidheid om te verdiepen in een titel afneemt. Je wilt ook een beetje bijkomen van alles en dan is een passieve activiteit meer logisch. En dus niet verdiepen in een game.

Ik denk dat de beleving ook flink aangetast wordt, doordat je het meeste al gezien hebt naarmate je ouder bent geworden. Het is een moeilijke markt om vernieuwend te zijn.
Verplichtingen willen niet zeggen dat je plezier in games deel kwijt raakt.
Ik zie mensen bingwatchen en daar zit je ook even 2 uur voor de TV, dus de tijd had je ook om te gamen.
Het is maar net waar je op dat moment zin in hebt.

Drunken_Bear schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 15:44:

Laatst Pokemon Unite op de switch gedownload en daar had ik even een weekje of 2 lol mee, maar ook dat begint nu alweer als saai aan te voelen..

Je zegt veel LoL gespeeld te hebben, dus Pokemon Unite is leuk voor een tijdje, maar daarna ken je het concept ook alweer en dus logisch dat de lol er dan weer vanaf gaat.

v1ncent19 schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 18:25:
Hetzelfde probleem hier. Grote titels vooral online kan ik mij niet meer toe zetten. Alles voelt tegenwoordig als inspiratieloos alleen maar gegrind alsof de ontwikkelaars beginnen met monetization uit te werken en daar de game omheen bouwen. Laatste 3 assassins creed zijn daar een goed voorbeeld van. Ik vermaak mij tegenwoordig veel met met indie games.

Op dit moment vooral bezig met hades en slay the Spire. Vorige maand dying light wel uitgespeeld dat was zeker nog een goede game.

Wat is de definitie van grote titels tegenwoordig ?
Cod, Assissins creed, Battlefield, Mario, Zelda.
Dat is toch steeds hetzelfde met hier en daar wat vernieuwingen.
Als kind ben je helemaal blij met een nieuwe COD, als volwassen denk je al snel dat een nieuwe versie niet nodig is en dat het ook een DLC had kunnen zijn. Ze doen steeds hetzelfde liedje met een iets andere verhaal of stijl erin en dat is het.

Battlefield heeft paar misstappen genomen en komen nu denk ik eindelijk weer met een deel die de oudere weer aanspreekt, maar dat kan ook weer 2 weken lol zijn en that's it.

Ik ben van fanatieke e-sporter shooter naar simulatie games gegaan.
Speel al aantal jaar Euro Truck Simulator 2, Farming Simulator, Train sim of andere "rustige" spelletjes.
De behoefte om beter te zijn in een game dan een andere heb ik totaal niet meer.
De oorzaak ligt ook bij de verschrikkelijke battle royal games, die mij niet aanspreken.
Games die prop vol zitten met content en de gameplay vergeten.
Overwatch was bijvoorbeeld een leuke game, maar hoe meer heroes erin kwamen en schildjes en abillities, dan haak ik af.
Ik speel een game en geen Hollywood amerikaanse B film met meer explosies en actie dan echte gameplay gebasseerd op skill en timing. (Ja, ik zeg niet dat je geen skills nodig hebt, maar denk dat sommige mij wel begrijpen)

Ik kijk zelf geen series, dus mijn vrije tijd besteed ik nog steeds aan gamen.
Maar het zijn geen shooters meer, maar slap lullen met vrienden en simulatie games spelen
Meer socializen dan gamen haha

[Yamy_Daffy]

easygoingfox schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 16:12:

Een week of 3 geleden in een opwelling een Series S met Game Pass gekocht. Fantastisch! Perfect systeem voor mij dat me de mogelijkheid geeft om nieuwe games te testen, die ik ook op de PS5 zou kunnen kopen maar waarbij juist dat dan toch een drempel is. Enorm genoten van Gears of War 4 (terwijl ik nooit shooters speel) en ook al aardig wat uurtjes in Grounded zitten. I.c.m. met Quick Resume waardoor je in een paar tellen aan het spelen bent heb ik het plezier weer terug :-)

Heb zelf sinds kort de series X gehaald. En zeker met 2 dochters en een druk sociaal leven is de Quick Resume echt geniaal. Ik sluit de Witcher 3 af als we iets gaan doen. En start de game binnen 10 seconden weer op om verder te gaan waar ik gebleven was. Niet het eindeloos opstarten en weer opnieuw een level opstarten waardoor ik het gevoel had me kostbare tijd te verliezen aan het afsluiten en opnieuw opstarten van een game.

Merk dat ik door deze functie veel sneller weer even verder ga met gamen. Al is het dan voor een kwartiertje.

[Jeroenneman]

The Zep Man schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 14:27:
Om terug te komen op het onderwerp van het topic: voor een tijd dacht ik dat ik klaar was met gaming. Ik kwam er echter achter dat ik niet klaar was met gaming in het geheel, maar met specifieke segmenten. Met name multiplayer en AAA spellen maakten mij minder enthousiast. Het eerste doordat 'giftig' (toxic) zijn tegenwoordig de norm is, en het tweede omdat er zoveel (financieel) uitgemolken wordt.

Nu concentreer ik mij meer op de spellen van kleine ontwikkelaars, en met name single player. Hier en daar komt er nog wel eens wat (semi-)AAA langs, maar dat doe ik alleen als het in de aanbieding is en ik niet van te voren al een gevoel van uitmelking krijg. Geen microtransacties, nutteloze DLC, etc.

Dit dus. Games van kleinere studio's zijn vaak zoveel leuker, starten tig keer sneller op (want geen irritante gekoppelde launcher) en bevatten geen microshit.

Valheim vond ik wel een toppertje, Everspace 2 is leuk voor tussendoor, TW3 af en toe als ik echt even een andere wereld in wil duiken.

BF2042 ziet er geweldig uit, maar ik kan nu al voorspellen dat het weer gewoon een grind wordt naar een set waarmee je in een heli/jet niet gelijk wordt neergeknald, en nauwelijks mensen die objectives proberen te scoren, want geen dedicated servers.

Dat is voor mij een van de belangrijkste redenen om competitieve multiplayer links te laten liggen. Random gare matchmaking, in plaats van een server waar je de meesten kent, waar idioten uit worden gekicked, en waarbij iemand die alleen de heli campt/alleen op een heuvel ligt als sniper er na x minuten op wordt aangesproken door de admin.

[The Zep Man]

Jeroenneman schreef op donderdag 12 augustus 2021 @ 11:31:
Random gare matchmaking, in plaats van een server waar je de meesten kent, waar idioten uit worden gekicked, en waarbij iemand die alleen de heli campt/alleen op een heuvel ligt als sniper er na x minuten op wordt aangesproken door de admin.

Dat mis ik ook. Met spellen met dedicated servers en een server browser leerde je snel genoeg op welke servers het leuk spelen was. Cheaters zijn altijd een probleem geweest, maar op de juiste servers had je daar geen last van omdat die snel verbannen werden (zeker als admins tools hadden om het gedrag van spelers mee te analyseren). Natuurlijk waren er ook foute servers, maar die kon je tenminste negeren.

Het laatste spel dat ik speelde met selfhosted dedicated servers en een goede server browser was volgens mij Team Fortress 2.

[Heroic_Nonsense]

Himalaya schreef op woensdag 11 augustus 2021 @ 15:13:
[...]

Ach, ik ben al in de 50 en heb afgelopen jaar toch een volledige alu simrig aangeschaft en ben nog zeer regelmatig bezig met verfraaien en upgraden. Pedaaltjes uit Spanje, nieuw stuur, toch maar een dikkere CPU om die snelle GPU bij te houden.. En soms race ik meerdere keren per week en soms een week of langer niet, maar heb er nog geen moment spijt van.

Ik heb juist bijna 30 jaar niet gegamed en ben er pas vorig jaar weer mee begonnen (alleen race sims dus of je dat helemaal games kunt noemen..).

Maar wat ik maar wil zeggen, je bent zo oud als je je zelf voelt

Heel herkenbaar.

Ik speel zelf (dus niet als ik samen met mijn zoontje speel) ook het liefst sims. Heerlijk in Train Simulator een intercity van Zwolle naar Nijmegen loodsen op het meest realistische niveau dat die simulator kan bieden. Dát geeft mij ontspanning. Ik vermoed dat autisme daar ook wat mee te maken heeft.

Als ik wat meer uitdaging wil, dan speel ik Sonic Mania of Mario Odyssee. Maar dat houdt ik echt geen uren achteen vol. Dat kon ik vroeger dan weer wel; Mario 64 is destijds de eerste weken nauwelijks mijn N64 uit geweest bijvoorbeeld. Om dat in perspectief te zetten: de Switch ligt hier sinds Kerst 2020 in huis en ik heb Mario Odyssee nog niet uitgespeeld. Sommige levels heb ik zelfs met de hulpstand aan gespeeld omdat de motivatie om het te masteren echt ver te zoeken was.

Korte potjes Mario Kart (een cupje; niet online) zijn soms ook wel leuk.

[Arend_Akelig]

Ben sinds een paar maanden weer Counter Strike 1.6 aan het spelen. Echt heel veel uurtjes aan verkloot vroeger, de gameplay is zo verslavend...
Er zijn nog een paar leuke public servers (Duits en paar oostblok), vooral Dust2 en Inferno worden nog gespeeld.
Voor mij is er verder geen andere game welke ik nog speel. Heb AOE2 nog eens geprobeerd maar heb ik geen geduld meer voor.

[TTHEEBO1]

Bij mij is dit de afgelopen 2/3 jaar ineens gaan spelen. Vaak was ik heel snel klaar met een game, en heb lang geprobeerd dat op te lossen door steeds maar weer nieuwe games te kopen. Later dacht ik het op te lossen door nieuwe consoles te kopen. Dit jaar zowel de XBSX als de PS5 in huis gehad, maar beide weer verkocht omdat ik bij elke game sessie het gevoel had dat ik mijn tijd zat te verdoen. Alles voelde voorspelbaar en nutteloos.

Nu maar geaccepteerd dat het voorlopig even klaar is voor mij met gamen. Uitzondering is af een spelletje op de switch, het liefst samen met de kinderen. De typische Nintendo games en sommige Indiegames speel ik dan nog met veel plezier. Meeste vrije tijd gaat nu echter naar het maken van elektronische muziek.

Wellicht verandert dit allemaal weer als we “uit de luiers” zijn, maar het niet bezig zijn met games, gamenieuws etc geeft ook wel veel ruimte in m’n hoofd. Ik vind het wel prima zo, maar het heeft wel even geduurd voordat ik dit kon accepteren. Het was immers ruim 30 jaar lang mijn escape en onbetwiste nummer 1 hobby.

[Anoniem: 1674354]

TTHEEBO1 schreef op maandag 25 oktober 2021 @ 06:58:
Bij mij is dit de afgelopen 2/3 jaar ineens gaan spelen. Vaak was ik heel snel klaar met een game, en heb lang geprobeerd dat op te lossen door steeds maar weer nieuwe games te kopen. Later dacht ik het op te lossen door nieuwe consoles te kopen. Dit jaar zowel de XBSX als de PS5 in huis gehad, maar beide weer verkocht omdat ik bij elke game sessie het gevoel had dat ik mijn tijd zat te verdoen. Alles voelde voorspelbaar en nutteloos.

Nu maar geaccepteerd dat het voorlopig even klaar is voor mij met gamen. Uitzondering is af een spelletje op de switch, het liefst samen met de kinderen. De typische Nintendo games en sommige Indiegames speel ik dan nog met veel plezier. Meeste vrije tijd gaat nu echter naar het maken van elektronische muziek.

Wellicht verandert dit allemaal weer als we “uit de luiers” zijn, maar het niet bezig zijn met games, gamenieuws etc geeft ook wel veel ruimte in m’n hoofd. Ik vind het wel prima zo, maar het heeft wel even geduurd voordat ik dit kon accepteren. Het was immers ruim 30 jaar lang mijn escape en onbetwiste nummer 1 hobby.

Herkenbaar verhaal. Ik heb ook (kort) een PS5 en XSX gehad en net als jij ook weer snel verkocht. Ik voel mij niet fijn meer bij lange gamesessies.

Ik heb alleen nog een Switch Lite. Daar ben ik wel blij mee. Even snel een paar races Mario Kart en ik leg hem weer weg. Leuk, laagdrempelig en niet tijdsintensief. Ik heb geen eens behoefte aan een reguliere Switch omdat ik het proces van een TV aanzetten, joycons loskoppelen, etc. al te veel gedoe vind.

De Switch Lite ligt naast mijn e-reader en earbuds op de salontafel. Soms lees ik een boek, de andere keer kijk ik een Youtube filmpje op mijn telefoon en soms dus een potje Mario Kart of een level in Mario 3D world.

Mijzelf uren terugtrekken om helemaal op te gaan in een game is verleden tijd. Daar haal ik geen voldoening meer uit.

[shoombak]

Ik merk hier eigenlijk ook wel een vergelijkbaar gevoel. Ik heb een PS5, XSX en Switch staan maar ik kan mijn focus er niet bijhouden. Ik speel soms nog 1 potje in Fifa, maar ik merk bij andere MP games dat ik letterlijk niet eens een potje vol kan houden.
Het is ook gewoon een kwestie van meegaan in de hype vooraf aan een release, de games maar blijven kopen en keer op keer teleurgesteld worden. Wellicht is het gewoon tijd om een tijdje wat anders te gaan doen met mijn tijd.

[iApp]

shoombak schreef op zondag 14 november 2021 @ 16:18:
Ik merk hier eigenlijk ook wel een vergelijkbaar gevoel. Ik heb een PS5, XSX en Switch staan maar ik kan mijn focus er niet bijhouden. Ik speel soms nog 1 potje in Fifa, maar ik merk bij andere MP games dat ik letterlijk niet eens een potje vol kan houden.
Het is ook gewoon een kwestie van meegaan in de hype vooraf aan een release, de games maar blijven kopen en keer op keer teleurgesteld worden. Wellicht is het gewoon tijd om een tijdje wat anders te gaan doen met mijn tijd.

Na het spelen van BF2042 beta heb ik hem gekocht. Sindsdien 2 uur gespeeld; het valt erg tegen. Zelfde geldt voor Vanguard; al kan ik in dat spel 10 minuten knallen en daarna uitzetten. De kwaliteit van de games wordt steeds lager lijkt wel, op enkele uitzonderingen zoals Forza Horizon 5 na. Dat helpt niet mee.

Maar is het niet gewoon meer van hetzelfde?
BF2, GTA SA en NfS Underground waren nieuw. Je had geen YouTube, Twitch of Instagram waar je ook 'blij' van werd. Je had geen verantwoordelijkheden of dagjes weg met vrienden zoals we dat nu hebben (althans, ik was op die leeftijd een jaar of 10-14) . En gaming, dat was toen écht nieuw! Na twintig jaar is het nog steeds met je linker muisknop de trekker overhalen. Met W gasgeven en met S remmen. Visueel is het mooier, maar de gameplay is precies hetzelfde. Zijn we - op deze leeftijd - het gamen niet voorbij gegroeid en op zoek gegaan naar iets nieuws?

[Voor 27% gewijzigd door iApp op 03-12-2021 11:31]

[Techno Overlord]

Er is voor mij nog maar één game wat de laatste tijd de klok slaat en dat is Satisfactory. Wat een dijk van een game! Beginnen op eigen risico... Voor je het weet droom je erover.

[JanW]

Kick

Het probleem wat TS en een groot deel van jullie hier beschrijft komt heel bekend voor. 10 jaar geleden haalde ik veel plezier uit gamen en speelde ik games uit. Nu heb ik wel de games, maar geen plezier in het spelen van de games. Voor mezelf herken ik daar meerdere oorzaken in:

- In veel games wordt de speelduur kunstmatig verlengd. Door gigantische maps te introduceren, waarin je veel tijd kwijt bent met het lopen van A naar B. Door cutscenes te introduceren die niet over te slaan zijn. Games die door verschillende media met een 9+ worden beoordeeld (Red Dead Redemption 2, The Witcher 3, Zelda BotW) zijn allemaal games waar ik gewoon niet in raak. Maar dat komt ook door puntje 2.

- Inmiddels ben ik 34, bijna 35. Woon samen met m'n vriendin, heb een dochtertje van één jaar oud en een tweede kindje op komst. De tijd die ik heb om te gamen is schaarser geworden. Als ik dan een uur bezig ben in bijvoorbeeld Breath of the Wild, drie keer naar een game over scherm heb gekeken en nul stappen verder ben in 't verhaal, dan is de lol er voor mij snel van af. Dan val ik liever terug op eenvoudiger vermaak. Zo heb ik me laatst uitstekend vermaakt met Super Mario 3D World en Super Mario Odyssey.

- Verzameldrang. Met alle Steam sales en gratis games van Epic is m'n collectie aan games zo uitgebreid, dat ik vaak niet weet waar ik aan wil beginnen. Heb ik zin om te knallen, in een strategy game of in een adventure. En als ik dan ergens aan begin, kom ik er achter dat ik daar toch niet zo'n zin in had. Vroegah had je één game en daar was je gewoon dagen mee zoet. Mijn Steam collectie begon met CS 1.6, later HL2 en CoD: MW. Allemaal uitgespeeld en veel tijd in zitten. Nu koop ik soms zelfs expensions voor games die ik niet eens speel. Dan denk ik, "dat ga ik binnenkort nog wel doen".

Ben ik dan al 't plezier in gamen kwijt? Nee, dat niet. Er zijn nog games waar ik met veel plezier uren aan spendeer. Europa Universalis IV nu, daarvoor Civilization V en VI. Maar dit zijn meer sandbox games, zonder een echt doel. Dus ook games die niet echt uit te zijn spelen.

Online kan ik me goed vermaken met Overwatch. CoD Warzone heb ik geprobeerd, maar ik word helemaal tureluurs van al de menuutjes en unlocks en dingen die je overal kan doen. Ik wil gewoon Join game > die clas/dat wapen/dat karakter en knallen. Liefste ook nog een keuze voor een specifieke map/spelmodus, dat mist Overwatch wel.

[Anoniem: 1674354]

Een game als GT7 wekt zeker mijn interesse, maar als ik dan lees dat de game meer dan ooit probeert om je credits te laten kopen (microtransacties) omdat je geen auto's kunt verkopen voor credits en omdat het verzamelen van credits voor auto's een groot grindfest is, dan is de gewekte interesse ook weer snel als sneeuw voor de zon verdwenen.

Misschien ga ik eens kijken of plezier kan halen uit wat retro-gaming. Een goede CRT met een Gamecube en og Xbox, zonder internet downloads, patches, mictotransacties en achievements.

[Voor 3% gewijzigd door Anoniem: 1674354 op 16-03-2022 10:50]

[Pannekoek81]

Anoniem: 1674354 schreef op woensdag 16 maart 2022 @ 10:44:
Een game als GT7 wekt zeker mijn interesse, maar als ik dan lees dat de game meer dan ooit probeert om je credits te laten kopen (microtransacties) omdat je geen auto's kunt verkopen voor credits en omdat het verzamelen van credits voor auto's een groot grindfest is, dan is de gewekte interesse ook weer snel als sneeuw voor de zon verdwenen.

Misschien ga ik eens kijken of plezier kan halen uit wat retro-gaming. Een goede CRT met een Gamecube en og Xbox, zonder internet downloads, patches, mictotransacties en achievements.

Die microtransacties heb je geen last van. Ik speel het zelf ook en door te racen verdien je genoeg. Ja het duurt wat langer, maar dit zie je in meer multiplayer spelen zoals GTA Online.

[Beakzz]

Pannekoek81 schreef op woensdag 16 maart 2022 @ 13:25:
[...]


Die microtransacties heb je geen last van. Ik speel het zelf ook en door te racen verdien je genoeg. Ja het duurt wat langer, maar dit zie je in meer multiplayer spelen zoals GTA Online.

Maar niet in de GTA singleplayer. Dit hoort gewoon niet thuis in een full priced game met de main focus op singleplayer. Net zo fout als AC met de grindy gameplay en dan shortcuts in de vorm van microtransacties aanbieden.

[Pannekoek81]

Beakzz schreef op woensdag 16 maart 2022 @ 15:46:
[...]


Maar niet in de GTA singleplayer. Dit hoort gewoon niet thuis in een full priced game met de main focus op singleplayer. Net zo fout als AC met de grindy gameplay en dan shortcuts in de vorm van microtransacties aanbieden.

Dat het er niet in thuis hoort volledig met je eens. Maar je kan prima zonder in GT7. AC weet ik niet, paar keer geprobeerd maar dat was geen succes.

[afterhourpower1]

De allertofste game ervaring die ik afgelopen jaren heb meegemaakt was een bezoekje met vrienden aan het Nationale Videogame Museum in Zoetermeer. Nostalgie en fun!

Verder erg herkenbaar de posts die ik hier lees. Als ik game heb ik ‘No Time To Die’. Ik heb BOTW uitgespeeld met een guide en ik vond het heerlijk. Eerste keer ben ik afgehaakt.

[Marzman]

Ik denk dat je gewoon het juiste spel moet hebben.

Shooters vind ik niks, te moeilijke spellen ook niet. Red Dead Redemtion 2 dan weer wel door het goede verhaal en als het te moeilijk was kon je missies na drie keer proberen zelfs skippen en gewoon verder gaan alsof je het gehaald had.
Euro Truck Simulator 2 of American Truck Simulator kan ik me uren mee vermaken.
Cities Skylines ook, dankzij de Epic actie. Geeft echt dat Sim City gevoel.
Life is Strange heb ik op Stadia gespeeld. Goed verhaal.

Er zijn ook genoeg spellen waar ik mee gestopt ben omdat ik ze te moeilijk vind op een bepaald punt (MafiaIII, Cyberpunk 2077). Als een missie een paar keer mislukt is dan is de tijd die ik heb om te gamen soms al weer voorbij en als je dan niks verder komt is dat ook niet leuk.

[CAPSLOCK2000]

Ik heb in mijn leven grote ups en downs gehad wat betreft hoeveel tijd ik steek in gamen. De ups zijn altijd gerelateerd aan specifieke spellen. Ik zie iets dat "nieuw" is voor mij en dat trekt me dan weer. Kerbal Space en Factorio zijn goede voorbeelden. Het spel of het genre hoeft niet echt nieuw te zijn, als het maar nieuw is voor mij. Zo heb ik recent voor het eerst van mijn leven serieus een race-spel gespeeld (GTA noem ik niet "serieus") en dat heeft me toen weer een paar weken geboeid. Nu weet ik weer dat ik niet van race-spellen houdt en dat twitch-games sowieso niet meer mijn ding zijn

Nu ben ik een RPG aan het doen. Dat vond ik als tiener geweldig maar ik ben er mee gestopt toen om mij heen mensen ernstig verslaafd raakten aan World-of-Warcraft, dat kon ik er niet bij hebben naast een volledige werkweek Counter-Strike.

Als ik genoeg heb van die RPG dan hoeft er niet direct een volgende spel te komen. Vroeg of laat is er wel weer iets dat mijn aandacht trekt. Tussendoor een potje Doom 1 of zoiets kan altijd wel.

Ook een factor: opstarttijd. Ik heb games die in 10 seconde speelbaar zijn en games waar je eerst 10 minuten aan het laden of reizen of praten bent voor je iets kan doen. Even een half uurtje vullen doe ik dan niet snel.

[FrankoNL]

Pannekoek81 schreef op woensdag 16 maart 2022 @ 19:46:
[...]


Dat het er niet in thuis hoort volledig met je eens. Maar je kan prima zonder in GT7. AC weet ik niet, paar keer geprobeerd maar dat was geen succes.

De microtransactions zijn al volledig ruk in een game die 79 euro kost, maar dat je voor de single player altijd verbinding moet hebben met de servers is helemaal idioot.

Die game komt er hier in ieder geval nooit in.

[FrankoNL]

Marzman schreef op donderdag 24 maart 2022 @ 17:57:
Ik denk dat je gewoon het juiste spel moet hebben.

Shooters vind ik niks, te moeilijke spellen ook niet. Red Dead Redemtion 2 dan weer wel door het goede verhaal en als het te moeilijk was kon je missies na drie keer proberen zelfs skippen en gewoon verder gaan alsof je het gehaald had.
Euro Truck Simulator 2 of American Truck Simulator kan ik me uren mee vermaken.
Cities Skylines ook, dankzij de Epic actie. Geeft echt dat Sim City gevoel.
Life is Strange heb ik op Stadia gespeeld. Goed verhaal.

Er zijn ook genoeg spellen waar ik mee gestopt ben omdat ik ze te moeilijk vind op een bepaald punt (MafiaIII, Cyberpunk 2077). Als een missie een paar keer mislukt is dan is de tijd die ik heb om te gamen soms al weer voorbij en als je dan niks verder komt is dat ook niet leuk.

Ik voelde me in Cyberpunk echt een soort 1 man rambo army.

[Marzman]

FrankoNL schreef op vrijdag 25 maart 2022 @ 10:52:
[...]


Ik voelde me in Cyberpunk echt een soort 1 man rambo army.

In Mafia III ook op het punt waar ik gestopt ben. Een beetje jammer dat het niet over te slaan is zoals in Red Dead Redemption 2 voor de luie oudere gamer

[Windows10app]

Ik ben 43 jaar

Het helpt ook als je geen zin in gamen hebt om je Game spullen op te bergen in een kast.
Je denkt dan van o het zit in de kast.
Je gaat je game spullen dan missen.
Als je dan weer zin in Gamen hebt dat sluit je al je Gaming spullen weer aan en ben je blij en ga je Gamen.

[Windows10app]

Hoi

Ik zit bij de GGZ Geestelijke gezondheids zorg en gebruik medicatie.
Je moet dan echt een kop hebben als een kanons kogel wil je dan nog gamen.

Iemand die zei van ik ken genoeg mensen die bij de GGZ zitten die gamen.

Idd het omgekeerde kan ook dat je een game verslaving hebt en bij de GGZ zit.

[JJ Le Funk]

beste @Windows10app , je laatste post komt irrationeel/onstabiel over omdat je niet reageert op een lopende discussie en er is geen logica voor een dubbel-post. ik adviseer je om familie of een betrokken begeleider te raadplegen dat het misschien wat minder gaat op dit moment (medicatie checken?).

[Voor 34% gewijzigd door JJ Le Funk op 12-12-2022 07:28]

[Marzman]

JJ Le Funk schreef op zaterdag 10 december 2022 @ 16:14:
beste @Windows10app , je laatste post komt erg irrationeel/onstabiel over. ik adviseer je met klem familie of een betrokken begeleider te raadplegen dat het niet lekker gaat op dit moment.

Medicijnen hebben een grote invloed op hoe je dingen ervaart (dus ook gamen, en films of boeken lezen) en op je concentratie (zonder concentratie kun je niks). Dat is niet irationeel, maar gewoon een constatering.

[Retro]

Misschien raar, maar ik merk dat ik steeds vaker aan het lezen/kijken ben over/naar games en de industrie dan dat ik daadwerkelijk aan het gamen ben. Recent een nieuwe baan en merk dat ik in mijn vrije tijd liever wat passievere activiteiten doe. Aangezien gaming mijn interesse heeft kijk ik dus lekker naar Digital Foundry, volg wat topics hier op GoT, etc. Probeer mij er niet te slecht over te voelen, maar soms denk ik weleens: 'je had nu ook lekker twee uur kunnen gamen'.

[jmignolet]

Retro schreef op zondag 18 december 2022 @ 17:23:
Misschien raar, maar ik merk dat ik steeds vaker aan het lezen/kijken ben over/naar games en de industrie dan dat ik daadwerkelijk aan het gamen ben. Recent een nieuwe baan en merk dat ik in mijn vrije tijd liever wat passievere activiteiten doe. Aangezien gaming mijn interesse heeft kijk ik dus lekker naar Digital Foundry, volg wat topics hier op GoT, etc. Probeer mij er niet te slecht over te voelen, maar soms denk ik weleens: 'je had nu ook lekker twee uur kunnen gamen'.

Ik luister graag naar DF's hun podcast onderweg naar het werk. Maar zit inderdaad zelf barstweinig te gamen.

[JEROENrgfgf]

shoombak schreef op zondag 14 november 2021 @ 16:18:
Ik merk hier eigenlijk ook wel een vergelijkbaar gevoel. Ik heb een PS5, XSX en Switch staan maar ik kan mijn focus er niet bijhouden. Ik speel soms nog 1 potje in Fifa, maar ik merk bij andere MP games dat ik letterlijk niet eens een potje vol kan houden.
Het is ook gewoon een kwestie van meegaan in de hype vooraf aan een release, de games maar blijven kopen en keer op keer teleurgesteld worden. Wellicht is het gewoon tijd om een tijdje wat anders te gaan doen met mijn tijd.

Mij heeft het vooral geholpen om MP games los te laten. Vroeger als tiener had ik zeeën van tijd en sprong ik op elke hype train om maar weer mee te gaan met de massa. Vooral games als CoD, FIFA en co. bracht ik mijn tijd mee door. Op een gegeven moment ging dat gewoon niet meer, ik heb de tijd niet meer en het enige wat die games me brachten was frustratie. Ik heb toen een hele tijd alleen maar CS:GO gespeeld met vrienden maar ook hier ben ik op een gegeven moment mee gestopt (nu alleen nog af en toe voor de fun). Sinds ik m'n PS5 heb ben ik eigenlijk alle SP games gaan spelen die ik gemist had op de PS4 en het heeft me de meeste plezier sinds gamen gebracht sinds toen. Ik speel de games waarvan ik hoor dat het goede games zijn zonder er verder veel over op te zoeken. Vroeger ging je er immers ook blind in.

[Cyrax0508]

Retro schreef op zondag 18 december 2022 @ 17:23:
Misschien raar, maar ik merk dat ik steeds vaker aan het lezen/kijken ben over/naar games en de industrie dan dat ik daadwerkelijk aan het gamen ben. Recent een nieuwe baan en merk dat ik in mijn vrije tijd liever wat passievere activiteiten doe. Aangezien gaming mijn interesse heeft kijk ik dus lekker naar Digital Foundry, volg wat topics hier op GoT, etc. Probeer mij er niet te slecht over te voelen, maar soms denk ik weleens: 'je had nu ook lekker twee uur kunnen gamen'.

Klinkt heel herkenbaar. Ik was altijd wel een echte gamer en heb alle consoles wel in mijn bezit (gehad). Echt vanaf de Atari tot aan PS5. Maar eigenlijk sinds de nieuwe generatie heb ik maar weinig zin meer om te gamen. En het ziet er prachtig uit hoor, maar ik heb gewoon heel sterk het gevoel dat ik het allemaal al eens gezien of gespeeld heb.

Ik zit in een relatie, maar we latten. Mijn dochters zijn 12 en 14)dus daar heb ik ook niet elke 5 minuten omkijken naar. Ik heb ze niet elke dag, maar wel met regelmaat. Ik heb dus alle tijd om te gamen eigenlijk, maar ik kijk er meer naar op YT dan dat ik daadwerkelijk een controller in mijn handen heb.

Ik merk dat ik nu echt richting verzamelen en retro ga, maar ook dat speel ik niet echt (veel). Ik verzamel het meer. Ik heb wel een enorme voorliefde voor Nintendo en Sega, waarvan de eerste echt mijn favoriet is.

Ik moet altijd alles hebben, maar als ik het dan heb dan kijk ik er vaak niet langer dan een uurtje naar. Vervolgens ligt het mooi te wezen in mijn kast. De laatste game die ik echt heb uitgespeeld is Kirby and the Forgotten Land. Horizon/God of War e.d. games speel ik niet meer uit. Om over de AC games van Ubi maar te zwijgen. Kom ik weer terug op: been there, done that uit. Het is mooi, het is prachtig, maar ik heb het allemaal al zo vaak gezien en gespeeld.

Vroeger was er ruimte voor echt nieuwe ervaringen in games of een bepaalde gameserie dat ineens binnen die serie iets heel anders doet. Dat gevoel heb ik al jaren niet meer. Nu is het vooral bigger and better en dat is eigenlijk wat mij betreft niets meer dan een lege huls. De laatste keer dat ik echt het gevoel had iets nieuws te spelen was met Mario Odyssey op de Switch.

Nu is het ook dat je als volwassene gewoon alle games kunt kopen die je wil, of in elk geval veel meer dan dat ik als kind natuurlijk kon. Dus je stopte uren en uren in een game.

Ik noem het mijn hobby, maar als ik twee uur in de week daadwerkelijk game dan is dat nog naar boven afgerond. Ik ben nu meer een verzamelaar geworden denk ik. Voor mij is de ontwikkeling van games al jaren geleden tot stilstand gekomen, het is allemaal al eens eerder gedaan.

Straks komt de nieuwe Zelda uit, normaliter iets waar ik reikhalzend naar uit kan kijken. Maar zoals Breath of the Wild een nieuwe frisse wind was in de Zelda serie, heb ik nu het gevoel dat we meer van hetzelfde krijgen. Ik ga het spelen en uitspelen hoor, begrijp me goed. Maar ik geloof niet dat ik de vibe van die game ga krijgen zoals ik dat van BotW kreeg.

[Voor 6% gewijzigd door Cyrax0508 op 19-12-2022 09:42]

[Bossie]

@Cyrax0508 Zo herkenbaar dit, veel nieuwe games voelen ondanks de hype simpelweg als meer van hetzelfde en vaak na een uurtje of twee is dit gevoel idd ook bevestigd (GoW is een prima voorbeeld).

Ik speel eigenlijk nog maar een paar games als de tijd het toelaat.
- Fifa soms een uurtje of twee, maar deze game staat al jaren stil
- wow, speelt eenvoudig weg, vind overigens leuk wanneer tijd het toelaat simpelweg een paar BG’s te doen en storylines/campaigns door te lopen

Elden Ring is de enige uitzondering geweest de afgelopen jaren, die heb ik vanaf het begin kapotgespeeld totdat ik volgend mij echt elk hoekje heb gezien. Ik heb hoge verwachtingen van Diablo 4 maar dat kan ook simpelweg helaas weer hype zijn.

[Hulleman]

Cyrax0508 schreef op maandag 19 december 2022 @ 09:39:
Straks komt de nieuwe Zelda uit, normaliter iets waar ik reikhalzend naar uit kan kijken. Maar zoals Breath of the Wild een nieuwe frisse wind was in de Zelda serie, heb ik nu het gevoel dat we meer van hetzelfde krijgen. Ik ga het spelen en uitspelen hoor, begrijp me goed. Maar ik geloof niet dat ik de vibe van die game ga krijgen zoals ik dat van BotW kreeg.

Dit heb ik ook steeds meer. Dit jaar de nieuwste Horizon en God of War gespeeld en ik heb exact dit. Deeltje 1/reboot van deze series vond ik helemaal fantastisch. Dat behoorde voor mij tot het beste wat de vorige generatie te bieden had. De sequels doen me veel minder. Het nieuwe is er af, voorspelbaar en ik heb het been there done that gevoel.

[Hulleman]

Bossie schreef op maandag 19 december 2022 @ 10:19:
Elden Ring is de enige uitzondering geweest de afgelopen jaren, die heb ik vanaf het begin kapotgespeeld totdat ik volgend mij echt elk hoekje heb gezien. Ik heb hoge verwachtingen van Diablo 4 maar dat kan ook simpelweg helaas weer hype zijn.

Van Diablo IV verwacht ik ook wel veel, maar ook omdat dit soort games mij heel erg liggen. Lekker dungeon crawlen en looten. Mijn vriendin vindt dat ook leuk, dus dat kunnen we leuk samen in coöp spelen (the ascent is ook een aanrader trouwens). We spelen samen ook nog wel wat Fortnite. Lekker met z'n 2en in een team zonder al dat bouwen. Zij op dr Switch ik op de PS5. Prima luchtig vermaak!

[Voor 3% gewijzigd door Hulleman op 19-12-2022 10:52]