Plezier in gamen deels kwijt

[maggoo]

Falcon schreef op maandag 25 november 2019 @ 10:10:

Zo ben ik door mijn zoon van 8 volledig ingemaakt in Quake II

Oef, dat is serieus:O

Maar goed, hier draait quake ook nog steeds, maar pijn in mijn pols na 1 rondje ctf, daarna is het de beurt aan mijn nek en als ik dan nog door ga is koppijn het volgende icm iets wat wss motion sickness genoemd mag worden. Al lang tot de conclusie gekomen dat gaming mentaal en fysiek een young men's game is, en volgens mij loopt TS daar nu tegenaan.

[3dfx]

Lagere school: thuis gamen op handheldgames, of bij de electro-zaak op een Atari 2600.
Op de middelbare school iedere pauze bij de V&D naar de computerafdeling of naar huis om achter de homecomputer (C64) door te brengen/te gamen.

20 jaar geleden avond na avond online om Midtown Madness (proberen) te spelen, wat meestal uitmondde in een partij kletsen met anderen in de lobby omdat ook zij niet in een game kwamen (56k modem-tijdperk ).

6-10 jaar geleden was het de Battlefield-serie waar ik veel te veel uren aan besteedde

Tegenwoordig: 1 keer in de paar maanden met een paar vrienden dagje "lannen".
Soms even "verslaafd" aan een game (Sniper Elite-serie meest recentelijk) totdat ik 'm uitgespeeld heb.

Online gamen met/tegen onbekenden doe ik niet meer, lol is er wel af:
Of een te hoge leercurve om een beetje mee te kunnen doen (TF2, L4D), of te frustrerend om überhaupt een online game te kunnen joinen (GTA V).

Daarnaast geen geduld meer om tegen het geblaat van andere gamers te kunnen die iets vinden van hoe goed/slecht jij speelt

[Upbeat78]

Bij mij was het andersom. Heb een gamen een tijd afgezworen, omdat ik wat anders wilde bereiken dan een goede highscore. Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan. Game pc gekocht en ben weer aan het gamen. Al is het met mijn 41 stukken minder dan vroeger. Soms ook even een periode geen zin (heb sinds de zomer even geen game aangeraakt) en na een tijdje ga ik weer wat doen. Nu met Avorion bezig.

Interesses veranderen, da's geen ramp. Althans niet voor mij. Vind zoals het nu voor mij is gewoon prima. Zo kan ik andere zaken ook managen zonder die extreme honger om te spelen.

[Beakzz]

Thomas schreef op zondag 24 november 2019 @ 20:52:
Beste mede Tweakers,

Ik heb een tijdje met het idee lopen spelen om een topic te openen wat betreft games, ouder worden en het minder plezier hebben in gamen, en het moment is nu.

Korte situatie schets. Zo lang als ik me kan herinneren hou ik van videogames, en nog steeds natuurlijk. Nu is het zo dat ik natuurlijk steeds drukker ben geworden met het volwassen worden (inmiddels alweer 25 jaar), studie, sociaal leven, werk, etc. Zeker pakweg de afgelopen 1 tot 2 jaar heb ik het gewoon druk. Desalniettemin vind ik het nog steeds prettig om tijd vrij te maken voor games. Zeker met de release van de Switch heb ik heel veel plezier gehad aan de fantastische games die uitkwamen. Daarna is het een beetje minder geworden allemaal. Ik ben wat minder 'hyped', al zijn er altijd wel games waar ik naar uitkijk, maar het is wel (gelukkig) een stuk minder dan toen ik nog op de middelbare school zat. Toch kan ik het me wel permitteren om meer games te kopen dan toen, wat er dus op neerkomt dat ik meer games maar minder tijd heb.

Ik heb af en toe een soort van stress als het op gamen aankomt. Ik heb met name voor de Switch een beste backlog met AAA games zoals Super Smash Bros Ultimate, Super Mario Bros U DX, en nog een stuk meer. Het probleem hier is dat ik veel van deze games na een korte tijd gewoon heb neergelegd. De lol was er af, en een game als SSBU is gewoon niks voor mij. Aan de andere kant ben ik ook een flinke completionist die het liefste alles uit een spel haalt. Ergens knabbelt er iets aan mij dat zegt dat ik toch wat meer uur in SSBU moet steken en SMBU DX moet uitspelen. Nog niet te beginnen over games die ik nooit echt heb aangeraakt, dat zijn er ook een hoop. Toch trekken die me dan toch niet meer. Het lijkt een soort keuzestress (waar besteed ik mijn vaak schaarse game tijd aan?) en een drang om toch de completionist uit te hangen, ook al heb ik er niet per se plezier aan. Het voelt ook als zonde om een game wel te kopen maar hem dan amper/niet te spelen.

Ik vroeg me af of er mensen zijn die zich in dit verhaal (of delen ervan) herkennen en hoe zij ermee omgaan.

Ervaringsdeskundige hier Backlog van 2000+ games en maar alles blijven kopen wat mij interessant lijkt of een goed cijfer krijgt, Speel bijvoorbeeld sporadisch op de Switch, maar heb er toch 100+ games voor.

Ben net 3 weken op vakantie geweest en dat was een mooi moment om eens te bedenken of ik gamen nog leuk vind en wat de oorzaken zijn waarom ik er soms helemaal klaar mee ben. Ik heb een hele lading aan goede games, maar nog steeds zit ik reviews te kijken of gameplay van andere games dan die ik heb.

Heb geen kinderen, ben 39, heb een baan die mij niet meer dan 30 uur per week kost, een vriendin die meer sport dan ik game en ik heb weinig slaap nodig dus tijdsgebrek is het zeker niet.

Wel ging heel veel van mijn tijd in eindeloze games zoals Rocket League, Apex en andere online shooters dus dat ben ik nu flink aan het terug schroeven. Het blijft mij namelijk irriteren als ik ergens niet beter in word, maar ik ben niet jong genoeg meer om de beste in een game te zijn dus online gamen gaat hoe dan ook op een laag pitje. Eigenlijk alleen nog met of tegen vrienden.

Een backlog levert inderdaad alleen maar stres op zolang je het gevoel blijft houden dat je alles uit moet spelen. Dan wordt het meer werken dan entertainment. Accepteren en gewoon oefenen met minder kopen.

Verder bepalen wat je genres zijn. Natuurlijk is bijvoorbeeld Smash goed, maar waarom zou ik het leuk moeten vinden? Toch heb ik alle versies gekocht en ik speel ze nooit.

Mijn focus gaat nu vooral naar simracen (heb niet voor niets een hele setup), RTS, citybuilders en af en toe een verhalende game. Klinkt nog steeds als veel, maar daardoor kan ik ook wat games gewoon langs mij heen laten gaan. Er komen zoveel goede games uit en niet alles kan mijn game zijn.

Toen ik een jonge tiener was had ik een omgebouwde PS1 met alle games. Dat was de eerste keer dat ik heb ervaren dat overvloed schaadt als het om gamen gaat. Nu ben ik in de positie dat ik alle games die mij maar een beetje leuk lijken kan kopen zonder dat ik in de problemen kom en heb ik wederom die situatie gecreëerd. Je speelt alles een beetje (of zelfs helemaal niet) en ik zit alleen maar te kijken naar wat ik nog niet heb in plaats van dat ik een game uit speel.

Vanaf mijn 24e t/m 30 heb ik geen game aangeraakt. Ging op die leeftijd 5-7 keer uit per week naast het werken dus thuis sliep ik alleen maar. Soms moet je gewoon een paar jaar wat anders doen. Het komt vanzelf weer terug en anders mis je het toch niet.

[JK]

Ben 38 jaar en herken het wel. Tegenwoordig game ik nog maar weinig en als ik game is het om te relaxen. Dan doe ik de main story en klaar. Geen zin om eindeloos te grinden om alles op 100% te halen, dan is het geen relaxen meer. Verder steek ik liever tijd in andere dingen ,maar zo met de winter en het slechtere weer buiten, is af en toe gamen best leuk. Maar vaak ben ik het na 1 a 2 uur al weer zat.

Wat altijd wel vermakelijk was, was hier met een groepje Tweakers bijv. Battlefield te spelen icm Discord. Misschien van de winter weer eens oppakken, nu ik toch een snellere PC heb.
Verder door het jaar heen en met name in de warmere maanden, druk met andere dingen. Soms heb je dat.

[Tokkes]

Hier ook - een goed verhaal uitspelen of echt progressie boeken, ja. God of War, RDR2, Horizon, Detroit.
Tot een tijdje geleden ook flink wat PUBG - het ietwat 'realistische' karakter ervan spreekt me flink aan, zeker met een paar maten erbij.

Al dat gegrind zoals in Borderlands, Destiny, en outfitjes samenstellen uit armor en wapens heeft me nooit extreem geboeid.
TES-games worden op een gegeven moment ook een beetje teveel "was aan het huilen in die grot en toen kwam de wolf en ik ben mijn horloge kwijt kan je alsjeblief wat monstertjes kapot maken en mijn dertien-in-een-dozijn zakhorloge terughalen thank yoooouuuuuuu?".

Tegenwoordig vooral Factorio, simracen, Hell Let Loose. Minder hollywood-gehalte, vooral, is wat me aanspreekt in zo'n dingen. Over het algemeen, base building/story driven/fixed length dingen. Waar je echt vooruitgang boekt in meer dan een powerlevel of buff ergens.

qua reflexen - kan ik niet objectief in meegaan. Zelf doe ik ook nog flink wat aan racen (virtueel en echt) dus die reflexen worden continu getraint en op de proef gesteld (ook met een BATAK wall). Ook merk ik na het winterseizoen dat ik er 'terug in moet komen' als ik niet veel tijd spendeer met snelle games gedurende de winterpauze.
Volgens mij is dat vooral een kwestie van trainen en onderhouden, maar mogelijk heeft de leeftijd nu ook wat potentiaal zitten wegvreten.

Verder worden tragere reflexen een beetje gecompenseerd door beter inzicht en meer ervaring - dus ook hier: blijven oefenen.

[Voor 15% gewijzigd door Tokkes op 27-11-2019 17:10]

[LaFleche]

Hier 50plus.... Kan mezelf nog steeds gamer noemen... Al vanaf de spectrum tot aan nu de ps4 en zware game pc.
Probleem is zoals bij velen 'tijd'.... Er zitten maar 24 uur in een dag waarvan er in mijn geval maar 5 a 6 overblijven. Die resterende tijd gaat dan grotendeels op aan bijleren, sociale verplichtingen en tv kijken (er zijn redelijk wat goede series die dan gebinged worden)
Tja...dan schiet gamen erbij in en zeker games die veel kosten qua tijd zoals rdr2 houden dan de interesse niet vast (af en toe 30 minuten werkt dan niet). Ander probleem is dat als een spel een maand stil ligt het dan moeilijk wordt de draad weer op te pakken en dat verpest dan ook het game genot.

Gelukkig gaat mijn vrouw 1 avond in de week naar school en die gebruik ik dan volledig aan gamen... Geen zware tijds intensieve games zoals rpgs of rts... Lekker Platform games, shooters en soms een vr game (tot ik er strontmisselijk van wordt :-))

Dus ja herkenbaar, oorzaak bekend....

[Ivysaur]

1.5 week later moet ik toch zeggen dat ik er helemaal klaar mee ben. Heb geprobeerd Pillars of Eternity te spelen enz, maar voel het gewoon niet meer. Dus de rest der ook maar afgedonderd. Behalve mijn race-simulaties. Daar beleef ik nog wel plezier aan, wellicht ook omdat het een raakvlak heeft met het echte leven.

Roken gestopt
Whiskey gestopt
Gamen nu ook gestopt
Wat rest me nog?

Het voelt wel eng en leeg, want heb mijn ganse leven enkel 'gamen' als hobby gehad, Met wat uitzonderingen hier en daar. Ben benieuwd.

Wat oude dingetjes weer oppakken zoals lezen.

[prutser001]

Ivysaur schreef op donderdag 5 december 2019 @ 21:20:
1.5 week later moet ik toch zeggen dat ik er helemaal klaar mee ben. Heb geprobeerd Pillars of Eternity te spelen enz, maar voel het gewoon niet meer. Dus de rest der ook maar afgedonderd. Behalve mijn race-simulaties. Daar beleef ik nog wel plezier aan, wellicht ook omdat het een raakvlak heeft met het echte leven.

Roken gestopt
Whiskey gestopt
Gamen nu ook gestopt
Wat rest me nog?

Het voelt wel eng en leeg, want heb mijn ganse leven enkel 'gamen' als hobby gehad, Met wat uitzonderingen hier en daar. Ben benieuwd.

Wat oude dingetjes weer oppakken zoals lezen.

Roken gestopt, top! Ben er nu ook ~3 jaar vanaf
Whiskey gestopt? Jeetje, echt niet af en toe lekker een borrel ff genieten(1 tot 4 keer per maand).
Gamen zeker niet gestopt maar vooral andere games dan ik in het verleden speelde.

Inderdaad ga weer eens boeken lezen Zelf geen enkel boek gelezen vanaf het moment dat er voor me beslist werd wat ik leuk moest vinden ~20 jaar geleden...Nu Witcher series/Malazan series/Kingkiller Chronicles etc.. Moet zeggen dat ik er van geniet heb ook al een hele verzameling die nog wel goed is voor een jaar of 10 nu. Wel alles engelstalig, nederlands kan ik gewoon niet lezen, ben er al klaar mee na 2 bladzijden.

Wat ik vooral merk is dat veel nieuwe games we weinig doen, heb niet echt een 'Yes i beat it' gevoel zoals ik b.v. in DAO/ME2/Baldur's Gate etc etc had. Of soms het 'jammer dat het voorbij is' gevoel.

Laatst wel geprobeerd ME1 weer te spelen maar dat kost meer moeite dan ik had verwacht op een nieuwere PC en het speelt te ouderwets vergeleken met opvolgers/huidige games. Dit vind ik wel jammer, aangezien deze titels nog steeds verkocht worden maar niet aan nieuwere huidige computers wordt aangepast.

Battlefield doet me helemaal niets meer, Battlefield 1 gekocht maar werkelijk 2 uurtjes gespeeld ofzo, BF3 en BF4 zeker wel 1500+ uur.

En recent dan :
Jedi Fallen Order spel had ik zoiets van 'Ja was leuk maar is dit alles?' Liever meer verhaal en wat makkelijkere actie gehad dan DS/Sekiro clone.
Red Dead Redemption 2 was wel erg goed maar helaas weinig(geen) invloed op de uitkomst.


Merk wel dat ik eigenlijk helemaal van shooters af ben en veel meer richting RPG's ben gegaan.
Kijk ik nu naar de geïnstalleerde spellen :
Witcher 3, Dragon Age Inquisition, Dragon Age Origins, Dragon Age 2, Mass effect 1-2-3-A/Assassin's Creed 3 Remastered-Odyssey-Origins/RDR2/ESO/BDO/Star Citizen. Allemaal RPG's.

En als 'shooters' Rainbow Six Siege/Warframe/Anthem/Borderlands 2 waarvan alleen Warframe gespeeld in de afgelopen 3 weken.

En als verdwaalde spellen, Everspace/Rebel Galaxy/Minecraft

Misschien eens een titel zoeken buiten je normale interesse?

[1nsane]

Heel herkenbaar.

Vroeger kon ik dagen achtereen vermaak hebben met SoF2, the sims, red alert en ga zo maar door.

Inmiddels ben ik 34, drukke baan, getrouwd en kom ik er gewoon minder toe maar lijkt het plezier soms gewoon ook minder.

Dan neem ik me bijvoorbeeld voor om ‘s avonds een paar potjes te spelen maar wordt het toch een docu op YT ofzo.

Wat ik van mezelf heb geleerd heb is dat het ook oké is als ik een tijdje geen zin heb in gamen.

Ik weet inmiddels dat ik dan na een tijdje ineens wel weer zin heb. Ik wissel ook wat af met wat ik speel. Samen met vrouwlief heb ik een Switch en kunnen soms best een hele avond Mario Maker 2 spelen maar soms ook in mn mancave wat retrospul of juist weer Pes2020.

Maargoed as said, soms game ik 2 weken bijna niet, gewoon geen zin, daarna ineens weer de grootste lol een paar dagen achter elkaar.

[Minaaj]

Heeft iemand al gezegd dat het heel herkenbaar is?

Anyway ben zelf 32 en game zelf ook veel minder, het enige spel wat mij telkens terugbrengt achter mijn pc is Path of Exile, een gratis spel waar je geen p2w microtransactions hebt. Neemt niet weg dat je zo makkelijk weer 60euro uitgeeft aan cosmetische meuk.

Het fijne aan PoE is dan ook dat je leagues hebt en deze leagues ook elke 3/4 maanden erg vernieuwend zijn dus iedereen weer los gaat op de dag van de league start. Het heeft nog een beetje het vroegere World of Warcraft gevoel. Speel je hardcore trade league dan kom je vaak dezelfde namen tegen die met je traden over de jaren heen, je ziet dezelfde chatters in de streams. In guilds zie je weer bekende namen na maanden beginnen met de nieuwe league.

De community van PoE en dat het natuurlijk een ontzettend goed spel is heeft hier de doorslaggevende factor.

Meestal na 1/2 maanden in de leagues merk je dat er weer spelers stoppen of dan alle archievments binnen hebben. Afhankelijk van hoe goed de nieuwe league heeft dit ook invloed op mijn game uren.
Ene keer speel je bijna hele league door en andere league heb je misschien net wat anders aan je hoofd en speel je minder.

Nu is dit eigenlijk een verkapte PoE reclame post als ik zo teruglees, volgende week vrijdag is een nieuwe league launch. Als iemand dus nog een game zoekt en misschien iets anders wil proberen raad ik dit zeker aan. Ik ben eigenlijk in hart en nieren een FPS speler, dus dat een Diablo 3 achtig spel mijn hart heeft gestolen is best apart te noemen, wat ik overigens nog nooit gespeeld heb zegt veel.
Het heeft ook wat om elke ochtend/avond even https://www.reddit.com/r/pathofexile/ te kijken welke clips er op staan tijdens zo'n nieuwe league.

Mooie is ook dat ze onlangs Path of Exile 2 hebben announced, plus zelfs een mobile PoE! ik zit de aankomende jaren dan nog wel goed.

[Aight!]

Ivysaur schreef op donderdag 5 december 2019 @ 21:20:
1.5 week later moet ik toch zeggen dat ik er helemaal klaar mee ben. Heb geprobeerd Pillars of Eternity te spelen enz, maar voel het gewoon niet meer. Dus de rest der ook maar afgedonderd. Behalve mijn race-simulaties. Daar beleef ik nog wel plezier aan, wellicht ook omdat het een raakvlak heeft met het echte leven.

Roken gestopt
Whiskey gestopt
Gamen nu ook gestopt
Wat rest me nog?

Het voelt wel eng en leeg, want heb mijn ganse leven enkel 'gamen' als hobby gehad, Met wat uitzonderingen hier en daar. Ben benieuwd.

Wat oude dingetjes weer oppakken zoals lezen.

Gamen deed ik vroeger ook veel, waar ik nu ook plezier aan kan hebben is escape rooms met vrienden! Of sport dat is ‘gamen’ in reallife en nog gezond ook

Kan nu me nog steeds vermaken met een potje gamen maar het is meer van die singeplayer games voor een paar uur per week ivm andere verplichtingen!

[pascal12lolo]

Ben zelf 24 en ik heb wel vaker dat je na een avondje weer hetzelfde potje rocket league of Counter strike dat je gewoon denkt ik kap er gewoon mee voor een aantal dagen. Laatste jaren probeer ik meer singeplayer games te spelen met een mooie storyline (Witcher, Bioshock etc.) dit heeft me wel een aantal uur zoet gehouden, Maar merk wel dat ik geweldige games koop (Mass effect 1/2 en Halo ) maar de zin om ze te spelen is er gewoon niet. ik spendeer liever een avondje gezellig op de bank leuk filmpje erbij dan ik echt achter de pc kruip.

Uiteindelijk denk ik gewoon dat ik de stap moet zetten om toch die nieuwe games op te starten en er gewoon inrollen dan kom je vanzelf op de 30+ uren.

en zolang je plezier hebt met vrienden en je gezellig kan praten houdt het je ook wel bezig zelf als je niet aan het gamen bent.

[Droefsnoet]

Heel herkenbaar

[nemesis2212]

ik game nog graag maar mijn interesse is ook minder. Al blijven er wel titels komen waar ik op wacht zoals God of War (2). FF7 remake, cyberpunk 2077. Maar ik ben 35 en ik merk dat mijn interesse ook naar andere dingen gaat.

Zoek nieuwe hobbies, dat werkt goed. Ik ben pas geleden begonnen met tekenen via een pad, RL boogschieten, wil binnenkort vechtsport gaan doen en ben druk met daten, naast werk en sociaal leven. Genoeg om de agenda vol te krijgen.

kijk om je heen wat je leuk vind of probeer er achter te komen.

[Anoniem: 632581]

Ben zelf 24 jaar en heb een dochter van 4. Ik merk zelf dat ik geen behoefte meer hebt aan gamen vanwege het feit dat ik nu andere dingen meer doe zoals reizen, sportschool, boeken lezen, MMA. Overigens ben ik ook vaak in het buitenland voor werk wat volgend jaar zal gaan minderen gelukkig. Vroeger gamede ik doordat ik me verveelde maar nu verveel ik me nergens meer mee en game alleen nog op mijn mobiel afentoe.

[Mirved]

in de Steam herfst sale Dragons dogma dark arisen gekocht. Kreeg goeie beoordelingen. Paar uur gespeeld te veel hack en slash te weinig verhaal/diepgang. Dus weer weg ermee.

Via xbox game pass (1maand voor 1 euro) The outerworlds eerste 20 uur veel plezier aan gehad. Daarna werd het veel te makkelijk en ben ik weer afgehaakt.

Imperator: Rome was ook beschikbaar via de gamepass. Leuk dacht ik wat minder snelle actie en wat meer strategie. Totaal onduidelijke tutorial, moet eerst x uur aan youtube filmpjes kijken voordat ik het snap. Irriteer me aan het micro managen van mensen binnen het rijk. Afgehaakt.

Wederom via xbox game pass: hey AoE 2 definitive edition! AoE2 daar heb ik veel goeie herinneringen aan. Hoppa installeren en gaan. Eens even zo'n nieuwe campaign proberen. Hmm dit gaat toch allemaal een stuk trager dan ik mij herinner. 1 uur lang legertje opbouwen en wals overal over heen. Hmmm in mijn herinneringen was dit leuker... Afgehaakt.

Nu zat ik te denken aan Skyrim VR aan te schaffen. Moet helemaal geweldig zijn in VR. Maar eigenlijk door het idee dat ik het eerst allemaal mods moet gaan downloaden/installeren (en het uitzoekwerk daaromheen) en dan een spel spelen dat ik eigenlijk al eens gedaan heb. Ben ik eigenlijk alweer afgehaakt voordat ik er uberhaubt aan begonnen ben.

Bovenstaande is gewoon van 3-4 weken. Maar eigenlijk gebeurd dit de laatste jaren constant en kan ik gewoon geen spel vinden dat langdurig de aandacht vast kan houden.

[Belecthor]

Een mooi levensbeschouwelijk onderwerp; ik herken me in wat je schetst! De verschuiving van prioriteiten en het gebrek aan tijd zorgen ervoor dat gamen aan het kortste eind trekt bij mij. Wat ook niet meehelpt is dat al mijn vrienden andere hobbies hebben gekregen. Ik besteed mijn vrije tijd nu ook hoofdzakelijk aan andere hobbies (zeilen in de zomer en veel lezen/series in de winter).

De enige games die ik nog wel wil spelen zijn grootschalige singleplayer games zoals: The Witcher 3, GTA, Red Dead Redemption en The Elder Scrolls. Ik acht de kans groot dat ik weer een console/gamepc koop om deze spellen te kunnen spelen en er flink de tijd voor nemen. De tijd is echter voorbij dat ik multiplayer games speel zonder duidelijk einde, die kosten gewoon te veel tijd.

[psy]

Zoals ik het zie: Als je ouder wordt heb je normaal gezien veel minder tijd "over" door de vele verplichtingen.
Als je dan een uurtje vrij hebt, moet je telkens kiezen, wat ga ik doen met die tijd.
Een serie of film start je zo op, en heeft een duidelijk einde.

Maar een game moet je echt tijd in investeren wil het echt leuk worden. Als je na een uur besluit, neuh, wordt niks dit keer en die tijd is me te kostbaar, in die tijd had ik ook dit of dat kunnen doen, dan zal je de volgende keer nog minder geneigd zijn om dat spel op te starten. Vroeger had ik veel meer tijd en kon ik echt verdinken in een spel (wow alweer drie uur voorbij).

Ik heb me ook wel aangeleerd dat het OK is om een game voortijdig af te breken. Er zijn gewoon genoeg andere zaken om tijd aan te besteden als een game die tegenvalt.

[FunFair]

Hier dezelfde situatie. Kleine kinderen, vrouw, genoeg te doen in huis.
Wil echter wel gamen, maar zodra ik tijd heb, is de zin weg.

Op de Switch heb ik nog wel een tijd Stardew Valley gespeeld, omdat het lekker laagdrempelig en ontspannend is. Op de PC was ik Doom2016 aan het spelen, maar na 2 levels heb ik dat ook wel weer gezien. Daarnaast was surviving mars gratis bij Epic, maar die heb ik na 10 minuten weer afgesloten.

Van de week heb Battlefield 1 nog eens geprobeerd om tot de conclusie te komen dat ik het spel gewoon niet leuk vindt. Gisteren echter Battlefield 4 weer opgestart en een potje gespeeld en dat voelde juist weer als vertrouwd gamen.

Ik vraag me daarom ook af of ik de nieuwere spellen niet gewoon ontgroeid ben. Het uitzoeken hoe alles werkt zoals hoe de levels in elkaar zitten kost gewoon teveel moeite.

[Ircghost]

Modbreak:

Gemerged met het al bestaande topic hierover. Lijkt mij beter om de discussie samen te voegen en hier in actief te houden

[Tsjipmanz]

Ik denk dat het gamen ook veel meer concurrentie heeft gekregen van andere opties tot vermaak, en het is makkelijk overschakelen. "Vroeger" lagen de opties niet voor het oprapen. Je spaarde van je zakgeld/vakantiebaantjes voor een SNES-cartridge en daar moest je het een tijdje mee doen. Moeilijk stuk in het spel? Net zolang doorgaan totdat het was gelukt. Je ging dan echt met focus met een dergelijke activiteit bezig. Je had ook weinig keuze, er was weinig op TV en het internet zoals we dat nu kennen bestond nog niet, laat staan in de vorm van handheld devices.

Tegenwoordig zijn er zoveel opties tot vermaak. Het lukt mij tegenwoordig nog nauwelijks om een voetbalwedstrijd op TV te kijken. Vroeger waren de enige livewedstrijden op TV de interlands en Europese wedstrijden van eredivisieclubs. Dan ging je er echt voor zitten. Tegenwoordig kan je tientallen wedstrijden per week live bekijken. Is er niks aan? Pak je toch even je telefoon om te appen of je iPad om tussendoor te gamen of te browsen? Binnen no time is je aandacht weg en kan je net zo goed de TV uitzetten.

Met games hetzelfde verhaal. In plaats van dat je een paar spellen hebt, hebben sommige mensen een game-backlog waar ze nog jaren mee vooruit kunnen. Is iets niet meteen geweldig of is het net even te lastig? Dan start je de volgende game op, of ga je Netflix/Disney kijken.

Door de overvloed aan opties die je beschikbaar hebt blijf je eigenlijk wat 'zappen' tussen activiteiten, op zoek naar datgene wat jou op dat moment voldoening geeft. Terwijl voor sommige zaken echt even een wat langere tijdsinvestering en focus nodig is om voldoening uit te halen. Zo werkt het voor mij in elk geval.

[Mick3112]

Tsjipmanz schreef op vrijdag 6 december 2019 @ 15:51:
Ik denk dat het gamen ook veel meer concurrentie heeft gekregen van andere opties tot vermaak, en het is makkelijk overschakelen. "Vroeger" lagen de opties niet voor het oprapen. Je spaarde van je zakgeld/vakantiebaantjes voor een SNES-cartridge en daar moest je het een tijdje mee doen. Moeilijk stuk in het spel? Net zolang doorgaan totdat het was gelukt. Je ging dan echt met focus met een dergelijke activiteit bezig. Je had ook weinig keuze, er was weinig op TV en het internet zoals we dat nu kennen bestond nog niet, laat staan in de vorm van handheld devices.

Tegenwoordig zijn er zoveel opties tot vermaak. Het lukt mij tegenwoordig nog nauwelijks om een voetbalwedstrijd op TV te kijken. Vroeger waren de enige livewedstrijden op TV de interlands en Europese wedstrijden van eredivisieclubs. Dan ging je er echt voor zitten. Tegenwoordig kan je tientallen wedstrijden per week live bekijken. Is er niks aan? Pak je toch even je telefoon om te appen of je iPad om tussendoor te gamen of te browsen? Binnen no time is je aandacht weg en kan je net zo goed de TV uitzetten.

Met games hetzelfde verhaal. In plaats van dat je een paar spellen hebt, hebben sommige mensen een game-backlog waar ze nog jaren mee vooruit kunnen. Is iets niet meteen geweldig of is het net even te lastig? Dan start je de volgende game op, of ga je Netflix/Disney kijken.

Door de overvloed aan opties die je beschikbaar hebt blijf je eigenlijk wat 'zappen' tussen activiteiten, op zoek naar datgene wat jou op dat moment voldoening geeft. Terwijl voor sommige zaken echt even een wat langere tijdsinvestering en focus nodig is om voldoening uit te halen. Zo werkt het voor mij in elk geval.

Telefoon naast je op de bank tijdens een wedstrijd is echt killing. Zo vaak meegemaakt dat ik aan het einde van de avond misschien alleen de laatste 10 minuten heb gezien. Ik denk van ik krijg het scoreverloop mooi mee, maar intussen mis ik juist alle nuances zoals mooie acties, fouten en overtredingen etc..
Ik leg hem tegenwoordig juist bewust ver van me vandaan.

Netflix heb ik af en toe dat het aanbod dermate overweldigend is dat ik een soort onrust krijg om mogelijk het "verkeerde" te kijken.

Ik heb met games ook wisselende ervaringen. Als ik een gameavond in plan vind ik er soms geen reet aan en weet ik van de vele keuzemogelijkheden niet wat ik wil spelen. Start ik spontaan een game op voor een uurtje vind ik het vaak wel opeens leuk.

[PHPResource]

1nsane schreef op donderdag 5 december 2019 @ 22:17:
Heel herkenbaar.

Vroeger kon ik dagen achtereen vermaak hebben met SoF2, the sims, red alert en ga zo maar door.

Inmiddels ben ik 34, drukke baan, getrouwd en kom ik er gewoon minder toe maar lijkt het plezier soms gewoon ook minder.

Dan neem ik me bijvoorbeeld voor om ‘s avonds een paar potjes te spelen maar wordt het toch een docu op YT ofzo.

Wat ik van mezelf heb geleerd heb is dat het ook oké is als ik een tijdje geen zin heb in gamen.

Ik weet inmiddels dat ik dan na een tijdje ineens wel weer zin heb. Ik wissel ook wat af met wat ik speel. Samen met vrouwlief heb ik een Switch en kunnen soms best een hele avond Mario Maker 2 spelen maar soms ook in mn mancave wat retrospul of juist weer Pes2020.

Maargoed as said, soms game ik 2 weken bijna niet, gewoon geen zin, daarna ineens weer de grootste lol een paar dagen achter elkaar.

Haha het is net of we broers hadden kunnen zijn.
Hier ook volle bak SOF2, sims, c&c, red alert gespeeld
Hedendaags alle mario's op de switch met vrouwlief. En wat tijd kwijt aan Age of Mythology en LFD2

Had het laatst nog met iemand erover dat nieuwe spellen niet meer zo pakkend zijn als vroeger. Sowieso moet je aan 1 potje gelijk veel tijd spenderen, neem als voorbeeld Rust; daar moet je eerst heel je inventory compleet maken (door hout te hakken), kilometers lopen om uberhaupt iemand tegen te komen en een kamp maken etc. Gewoon ouderwets bouwen en je tegenstander omver walsen is er niet meer bij zo lijkt het.

[Tsjipmanz]

Mick3112 schreef op vrijdag 6 december 2019 @ 16:25:
[...]

Telefoon naast je op de bank tijdens een wedstrijd is echt killing. Zo vaak meegemaakt dat ik aan het einde van de avond misschien alleen de laatste 10 minuten heb gezien. Ik denk van ik krijg het scoreverloop mooi mee, maar intussen mis ik juist alle nuances zoals mooie acties, fouten en overtredingen etc..
Ik leg hem tegenwoordig juist bewust ver van me vandaan.

Netflix heb ik af en toe dat het aanbod dermate overweldigend is dat ik een soort onrust krijg om mogelijk het "verkeerde" te kijken.

Ik heb met games ook wisselende ervaringen. Als ik een gameavond in plan vind ik er soms geen reet aan en weet ik van de vele keuzemogelijkheden niet wat ik wil spelen. Start ik spontaan een game op voor een uurtje vind ik het vaak wel opeens leuk.

Dat wegleggen van de telefoon is voor mij ook iets dat soms wel werkt. Wat betreft de 'keuze-stress' bij series, films, games, etc, dwing ik mezelf vaak om gewoon een keuze te maken, desnoods met een dobbelsteen, en minimaal voor een half uur te gaan kijken/spelen. Als je eenmaal de drempel overbent blijkt het vaak toch meer 'engaging' dan verwacht.

[Beakzz]

@Tsjipmanz Of je laat de game jou kiezen

Had de afgelopen 2 weken ook helemaal geen zin om te gamen en een hele sloot aan games die ik nog niet aangeraakt heb. Zie ik ineens wat gameplay van Mindustry en die stuurde ik door naar een vriend. Eerste run tot diep in de nacht 8 uur aan 1 stuk gespeeld en de volgende dag weer helemaal hyped om verder te gaan. €5 well spent dus.

Geeft alleen maar aan dat al die sales pure geldverspilling zijn. Games kopen die je ooit wil gaan spelen.... Nee dan kan je beter de volle prijs betalen voor een game op de avond dat je echt zin heb om er gelijk in te duiken. Nu maar hopen dat ik deze wijze les nou eens kan onthouden

[Joosie200]

Klinkt voor mij op mijn 32e ook herkenbaar.

En de redenen zijn eenvoudig:
- werk. Voor het werk zit ik 8u achter een monitor. Thuis gaat mijn pc al maanden niet meer aan want anders zit ik nog eens 6 uur erachter. Dus mijn steam collectie? Laat maar.

- meer entertainment opties. Denk pathe unlimited, Netflix, maar ook concerten/escaperooms en natuurlijk de smartphone. Die paar uur vrije tijd per dag heb je de keuze om aan meer dingen te besteden. Ik pak dan liever een film mee in de bioscoop ondanks mijn 65 inch 4k oled tv. Of zet een goede Netflix serie op. En als ik al game slinger ik liever Wizards Unite aan op mijn smartphone.

Wat voor mij dan wel weer werkt is iets als fifa ultimate team. Wekelijks rewards binnen halen, handelen op de app. Het hoeft niet x uur te duren want je zit er meteen in. En na 2/3 potjes in Rivals ben ik wel klaar met gamen. Kan ik meteen ook nog wat anders doen op de avond.

Games waarin je uren kwijt kunt (denk RDR2, GTA V, The Witcher 3) ben ik wel aan begonnen maar heb ik opzij gelegd. Ik vind het nu leuker om korte potjes fifa, mario kart of Smash te spelen met mensen over de vloer. Het is ergens wel zonde want het zijn herhalende potjes voetbal, race en dergelijke. Terwijl de verhalende games me juist aan een console gekluisterd konden houden vroeger. Dan begon je om 17u in de middag en is het van: hmm 21u al joh? Toch maar wat avondeten fixen.

Als student kun je makkelijk een volle avond wijden aan gamen en/of tot laat in de nacht in mmorpg's meegaan met je guild voor raids. Maar nu ik werk merk ik dat ik graag minimaal 6 uur slaap pak. De ochtend erop gaat de wekker weer en is het tijd voor werk. Hoorcolleges kun je wel skippen zonder al te veel problemen. Werk niet echt

[JunkieVirus]

wat ik constateer met games, 60 uur gameplay, waarvan 8 uur een story met matige opdrachten. en dan nog 52 uur side quests met nog meer matige opdrachten. ik speel daarom liever uncharted, last of us, resident evil etc. kun je lekker snel uitspelen, leuke story etc. er zijn soms uitzonderlijke game die lang zijn en echt weten te boeien. maar veelal helaas niet meer.

[Thomas]

JunkieVirus schreef op zaterdag 7 december 2019 @ 13:32:
wat ik constateer met games, 60 uur gameplay, waarvan 8 uur een story met matige opdrachten. en dan nog 52 uur side quests met nog meer matige opdrachten. ik speel daarom liever uncharted, last of us, resident evil etc. kun je lekker snel uitspelen, leuke story etc. er zijn soms uitzonderlijke game die lang zijn en echt weten te boeien. maar veelal helaas niet meer.

Dat herken ik ook wel. Games zijn veranderd. Ik heb de meeste lol met wat kortere maar hele goede games. Soms kan ik me nog wel verliezen in een spel zoals BotW, en online games speel ik vaak wat langer. Veel spellen zijn gewoon niet meer zo goed vind ik. Veel focus op een lang spel maar met weinig inhoud.

[PearlChoco]

Ik denk dat voor mij het grootste verschil met vroeger het aantal beschikbare (top)games is tegenwoordig.

Vroeger speelden we adventure games (zoals Space Quest en Quest for Glory) zonder enige guides of internet makkelijk maanden aan een stuk, elke week een beetje verder raken. We hadden maar één of twee spellen, dus we konden die tijd makkelijk spenderen.

Tegenwoordig zijn er letterlijk honderden games die tegelijk om mijn aandacht vragen! (ter illustratie: in 2018 zijn er op Steam alleen al 9300(!!!) games gereleased; oke een groot deel daarvan is shovelware maar dan nog..)
Als ik eens eindelijk de tijd vind om een uurtje of 2 non-stop te spenderen aan een spel, denk ik heel de tijd 'ha maar RDR2 zou ik ook moet voortdoen, en Battletech, en AC Origins, en en en .... Dat maakt dat ik voortdurend hop tussen verschillende games en er (bijna) nooit meer echt in slaag me onder te dompelen in één cool spel, zoals vroeger.

[iApp]

JunkieVirus schreef op zaterdag 7 december 2019 @ 13:32:
wat ik constateer met games, 60 uur gameplay, waarvan 8 uur een story met matige opdrachten. en dan nog 52 uur side quests met nog meer matige opdrachten. ik speel daarom liever uncharted, last of us, resident evil etc. kun je lekker snel uitspelen, leuke story etc. er zijn soms uitzonderlijke game die lang zijn en echt weten te boeien. maar veelal helaas niet meer.

Kan ik mij wel in vinden ja. Assassins Creed II heb ik vier keer uitgespeeld, dat waren nog eens tijden. Op dit moment lukt het mij niet om halverwege Origins te komen, het spel biedt voor mij geen diepgang.

Waar zit het verschil dan in? Ik denk een te grote open wereld, te weinig binding met de personage en te weinig referentie (ik ben bijvoorbeeld fan van DaVinci en Venetië, dat veelvuldig in deel II naar voren kwam.) een oorzaak is.

Op dit moment kan ik mij wel verliezen in de singleplayer van Call of Duty MW. Je bouwt wederom een geweldige band met de character en de referenties in de huidige samenleving zijn duidelijk zichtbaar. Helaas is dit spel wel wat kort.

[NiGeLaToR]

Ik heb sinds 2 weken een VR bril en gamen is weer iets om naar uit te kijken.
Na een puberteit en studietijd met veel gamen is het bij mij altijd gebleven, maar sinds ik kinderen heb minder geworden. Kan ook niet de tijd erin steken om te grinden, vind het kopen van allerlei packs en DLC onzin voor die paar uurtjes en de kwaliteit is dan belangrijker. Net daar lijkt het wel minder te zijn geworden.

En die VR games zijn vaak simpel, instant action, hoge mate van 'imersion' en je krijgt het er warm van. Heb nu al meer VR games gekocht dan dat ik de laatste jaren aan andere games uitgegeven heb. Geniaal.

Nu nog iemand vinden om Co-op spelletjes te kunnen spelen

[Thomas]

NiGeLaToR schreef op dinsdag 10 december 2019 @ 12:18:
Ik heb sinds 2 weken een VR bril en gamen is weer iets om naar uit te kijken.
Na een puberteit en studietijd met veel gamen is het bij mij altijd gebleven, maar sinds ik kinderen heb minder geworden. Kan ook niet de tijd erin steken om te grinden, vind het kopen van allerlei packs en DLC onzin voor die paar uurtjes en de kwaliteit is dan belangrijker. Net daar lijkt het wel minder te zijn geworden.

En die VR games zijn vaak simpel, instant action, hoge mate van 'imersion' en je krijgt het er warm van. Heb nu al meer VR games gekocht dan dat ik de laatste jaren aan andere games uitgegeven heb. Geniaal.

Nu nog iemand vinden om Co-op spelletjes te kunnen spelen

Nu Half Life naar VR komt kriebelt het bij mij ook wel om (op termijn) eens een echt goede game PC in elkaar te zetten en een bril te kopen. Lijkt me toch wel erg gaaf.

[Playa del C.]

VR geeft zeker een boost om te gamen. Zeer indrukwekkend. Andere tip is spellen als XCOM 2 (of XCOM 1). Dat is iets als complex schaken en kun je op eigen tempo en niveau spelen.

[Waah]

NiGeLaToR schreef op dinsdag 10 december 2019 @ 12:18:
Ik heb sinds 2 weken een VR bril en gamen is weer iets om naar uit te kijken.
Na een puberteit en studietijd met veel gamen is het bij mij altijd gebleven, maar sinds ik kinderen heb minder geworden. Kan ook niet de tijd erin steken om te grinden, vind het kopen van allerlei packs en DLC onzin voor die paar uurtjes en de kwaliteit is dan belangrijker. Net daar lijkt het wel minder te zijn geworden.

En die VR games zijn vaak simpel, instant action, hoge mate van 'imersion' en je krijgt het er warm van. Heb nu al meer VR games gekocht dan dat ik de laatste jaren aan andere games uitgegeven heb. Geniaal.

Nu nog iemand vinden om Co-op spelletjes te kunnen spelen

Hier hetzelfde. Sinds een week VR en zit er weer helemaal in. Vooral simpele games vind ik prachtig. Gratis onbeperkt paintball zonder pijn is ook superleuk.

En ITT veel andere shooters geen irritante kids ....

[NiGeLaToR]

Net Arizona Sunshine in VR gespeeld, coop met 2 gasten en jemig wat intens is dat zeg.. wow.
Zweet staat op je rug haha. Gooide alleen een nade tegen m'n stoel (althans, de controller crashte in m'n stoel en dus m'n VR nade ook) en toen was het einde game

Voorlopig vermaak ik me wel.. en ik zit niet stil, want doe vooral veel games waarbij je lekker kunt bewegen.

Edit: Voor de kijkers thuis, dit idee: YouTube: 400 VR ZOMBIE KILLS - Solo Horde Mode - Arizona Sunshine - HTC Vive

[Voor 19% gewijzigd door NiGeLaToR op 10-12-2019 21:54]

[Waah]

Dat probleem ken ik XD. Ook leuk: dat er nog een knikker in je speelruimte ligt. Lekker als je daar vol op gaat staan

[NiGeLaToR]

Moest echt even wennen aan man-hoge zombies die op je af komen, je reflex is toch om 'm te smeren

[Bintzak]

Was vroeger een hardcore pc gamer met Battlefield een leuke tijd gehad. Het mindere van moderne games is dat je zelf unlocks moet managen en daar heb ik totaal geen zin in wil gewoon schieten en wapens vrij spelen door een hogere rang te halen.

[Geert-zxc]

Lange tijd niet gepost hier, maar vind dit wel een heel interessant onderwerp & herken mezelf er ook in, dus hierbij een bijdrage.

Ervaar precies hetzelfde, ik was 'vroeger', van 10 tot 25 jaar oud, pak 'm beet, fanatiek gamer. Voornamelijk online shooters, maar ook WoW & Final Fantasy konden me helemaal opzuigen waardoor ik de tijd vergat en deze voorbij vloog.

Later is dat veranderd, geleidelijk proces, de interesse was er niet meer. En als ik het dan wel oppakte, dan had ik geen geduld om me genoeg te verdiepen om de game goed te kunnen spelen. Heb me altijd afgevraagd waar dat verschil in 'geduld' hebben voor games vandaan is gekomen. Ik wijt het inmiddels aan het verliezen van een 'kinderlijke' onschuld, waarbij je onbezorgd met dingen bezig kan zijn zonder je druk te maken over al te veel verantwoordelijkheden (b.v. op tijd naar bed want belangrijke presentatie morgen, het gevoel tijd te moeten besteden aan 'nuttige' dingen omdat dat misschien van je verwacht wordt, etc).

Na enkele jaren vrijwel geen games gespeeld te hebben heb ik een jaar of 2 geleden een PS4 gekocht. Dit was het resultaat van het gevoel van gemis, dat onbezorgd jezelf kunnen verliezen in games, alles even vergeten om je heen. En ik heb deels dat gevoel wel weer terug kunnen vinden, maar op een andere manier.

Het is nu ook met vlagen, en ik merk dat ik veel kritischer ben geworden op de inhoud van een game voordat ik me er weer zo in kan verliezen. Ik heb dat ook bij films, en boeken. Vroeger was ik veel meer onbevangen en slikte ik elke vreemde plot-twist, stelde geen vragen bij oppervlakkige karakters of slecht uitgewerkte verhalen, maar kon ik me verliezen in die fantasie wereld zonder dat dit me opviel. Dat gaat niet meer zo makkelijk als je wat ouder bent denk ik.

Weet nog niet precies waar nu mijn interesse ligt; ik geniet ontzettend van Dark Souls / Bloodborne omdat het single player is, qua verhaal en karakters geniaal in elkaar zit en de atmosfeer in de games zijn simpelweg perfect. Het is moeilijk en soms frustrerend, maar de game is op elk vlak gewoon echt goed, en dat weet me te boeien. Single player games met goede verhalen (God of War, Detroit: Become Human), en goed uitgewerkte andere games die niet te veel poespas om zich heen hebben (Fortnite toch wel een tijd gespeeld totdat ze met te veel uitbreidingen aan de slag gingen, Apex Legends, zelfde verhaal) weet ik ook te waarderen.

Waar ik vooral geen zin/geduld meer voor heb zijn games met te veel niet-essentiele features erin, zoals resources moeten grinden, craften, al te uitgebreide RPG elementen, etc. The Witcher of Monster Hunter etc, haak ik meteen bij af. Dit voelt voor mij als bezigheidstherapie of bijna als 'werk', en daarvoor game ik niet.

Die 6+ uur per dag achter een game zitten red ik niet meer, maar een paar uurtjes ergens vol in opgaan overkomt me wel weer af en toe en daar geniet ik dan ook echt weer van. Leuk ook om van anderen te lezen hoe dit gaat

[Prutzertje]

Ik herken dit ook! Heb dit eigenlijk ook met muziek. Je kan het gewoon niet meer waarderen of moeilijk.

[Jorgen]

Misschien ook omdat je denkt, nu heb ik tijd, dus ik MOET even genieten. En dat lukt dan natuurlijk precies niet.
Ik heb dit gevoel vaak tussen games of series in. Als je wat nieuws moet/mag kiezen en je wil dan natuurlijk dat het weer zo leuk is. Zo ben ik een tijd lang met mijn favoriete gameserie (Football Manager) alleen maar bezig geweest met updates uit de community en daar zelf aan bij te dragen om het spel nog beter te maken voor als ik zou beginnen met een nieuwe save. Een carrière als manager kon namelijk niet beginnen als dit en dit nog niet helemaal naar mijn zin was. Er zit maar iets van honderd uur in die game, waarvan 85% bestond uit kijken of alle updates al werkten. Voor ieder die denkt dat 100 uur veel is, voor een game als FM is dat eigenlijk heel weinig. Hij kan op de achtergrond draaien, je hoeft niet altijd actief op te letten en veel draait na goed instellen ook vanzelf. De tijd gaat zitten in transfers zoeken en micromanagement tot je alles op orde hebt en daarna kan je veel laten door draaien.

Nu met mijn huidige game (Football Manager 2018) zit er alleen in mijn huidige save al 1300+ uur. Ik heb FM19 daarom overgeslagen en ben nog de komende maanden niet aan FM20 toe. Gewoon omdat deze save zo leuk is. Soms speel ik een week niet; soms staat hij elke dag een paar uur aan, gewoon tijdens het stofzuigen, film kijken, enz. Ik geniet er nog elke keer van en wil alleen maar verder komen en meer bereiken.

En dan ineens zie je een trailer van een gave game, of lees je hier recensies op de frontpage of op het forum en denk je, "ja, die wil ik ook" en dan start je hem op en kom je er toch niet helemaal in, of hij verdwijnt meteen in je backlog.

Er is ook teveel om uit te kiezen soms. Gelukkig kan ik me ook nog wel heel goed vermaken met sommige games. Van Uncharted heb ik alle delen verslonden; TLOU was een fijne game en zo speel ik met mijn dochter af en toe Mario Kart 8. Vooral dat laatste geniet ik nu van, om soms gewoon even lekker samen met je kind een leuk spel te doen. Dat kan dan nog leuker zijn, dan wanneer je in je eentje iets voor jezelf speelt.

[Mick1990]

Kan mij hier ook erg in herkennen. Woon nu net twee jaar op mezelf en werk sindsdien ook fulltime. Als ik na het werk thuis kom, dan kan ik het gewoon niet meer opbrengen om nog veel tijd te investeren in een game. Voor ik het weet ben ik 20 minuten bezig en begin ik al te gapen . Heb nu al bijna een jaar geen game meer opgestart, en ik mis het ook totaal niet meer.

Wie heeft de goede tijd zoals Red Alert 2, Mohaas, CoD 1, Crysis, BF2, Far Cry 1, Doom 3, GTA III t/m San Andreas, Half Life 2, etc niet meegemaakt. Dát waren pas echt goede games. En die waren goed, omdat dat soort games gewoon nog onbekend en nieuw waren. Maar als ik nu de zoveelste BF of willekeurige shooter aan zet, dan ben ik gewoon al heel snel verveeld.... Al helemaal met die stomme ranks en het vrijspelen van dingen. Ik heb begrepen dat de jeugd van tegenwoordig veel bezig is met bijv. Fortnite. Heb het even met vrienden gespeeld, maar het is gewoon niet meer hetzelfde gevoel zoals vroeger.

Wel heb ik, omdat ik (vrijwel) niet meer game, veel meer tijd over voor oude en nieuwe hobbies. Heb vorige maand een E-reader gekocht en inmiddels al 8 boeken uitgelezen, ben ik weer bezig met piano spelen, bordspelletjes, TV-series op Netflix, koken, gezonder eten en fitnessen. En dat allemaal is me veel meer waard dan urenlang te zitten gamen zoals voorheen.

[Anoniem: 91868]

Ook herkenbaar.
Vroeger eindeloos gegamed, shooters, strategie als Total War.
Met als neveneffect dat ik mijn echte leven verwaarloosde.
Ik ben nu in de 30 en heb jaren niet meer gegamed totdat ik met Black Friday een xbox kocht met Forza 7 omdat ik erg van motorsport houd en The Witcher 3 vanwege de boeken en de aankomende serie.
Als ik mezelf limiteer tot een paar uur per weekend is het leuk en geen grindfest meer zoals vroeger.

[wisselwerking]

Herkenbaar allemaal. Toen ik nog jong was kon ik op basis van het laadgeluid van de diskdrive van mijn Amiga horen welk spel er in zat Daarna op de PC nog (met name) shooters gespeeld, maar inmiddels al jaren nog amper een spel. Ik heb ook geen fatsoenlijke videokaart meer, dus nieuwe spellen zitten er sowieso meer in. Heel af en toe start ik nog wel eens FIFA 14 op voor een oefenpotje, maar vaak is het na 1 potje (iets van 8 minuten?) ook wel weer klaar.

Tja, door de tijd heen veranderen interesses. Dat is niet zo erg. Ik ben ook een tijdje vrij fanatiek met fotograferen bezig geweest, maar inmiddels neem ik de camera niet eens meer mee op vakanties.

[Audiowaste]

Dan is het toch blijkbaar de leeftijd waardoor dit komt, want ik herken mij er helemaal in.
Vroeger kon ik echt zonder problemen 12 tot 16 uur aan één stuk WoW, AoE II, CS:S etc. spelen, alleen voor eten, douchen, poepen en plassen onderbrak ik het spel.

Nu ben ik halverwege de 30 en ergens wil ik wel graag gamen en verheug me soms ook op releases van bepaalde games. Maar als de game er dan is en ik heb deze aangeschaft, dan is het bijna eigenlijk altijd geldverspilling. RDR2 heb ik maar een paar uurtjes gespeeld, ondanks ik het een geweldig spel vind.

Een ander punt wat mij opvalt, is dat mijn interesse voor het soort spellen ook enorm is veranderd. Tegenwoordig moet ik echt geen snelle en gestresste spellen zoals FPS doen, dan raak ik enorm snel geirriteerd. Ik heb nu Football Manager 2020 en Farming Simulator 19 opgepakt en daar beleef ik dan wel weer plezier aan.

[Anakin_]

Voor mij herkenbaar op een andere manier.
Ik vind gamen nog wel steeds leuk maar het lukt niet altijd om een spel "genoeg tijd te gunnen"

Zo heb ik een gigantische backlog aan games.
Maar zijn er ook games die je dan probeert, zoals in mijn geval, Control en die nieuwe star wars game die pas is uitgekomen of Battlefield V, en dan merk ik wel dat het goede games zijn, met veel mogelijkheden, maar dan blijft het toch bij 1 keer opstarten/ 1 of 2 levels en komt het spel daarna nooit meer aan (de gang) als het ware.
Dan weet het me toch niet voldoende te boeien of iets, terwijl ik het vroeger helemaal kapot had gespeeld en elk hoekje zou hebben verkend.

spellen waar ik dan wel weer veel tijd in weet te steken de laatste tijd:
-Fifa, Planet Zoo, Warcraft III (reforged), Pokemon Shield

Vind persoonlijk de assasins creeds en Far crys altijd erg leuk, maar ze kunnen echt overweldigend overkomen, Geld ook voor Anno 1800, aardig wat uren inzitten, maar met die meerdere werelden werd het mij echt te veel en ga ik toch liever terug naar anno 1404.

[steefje]

Voor mij persoonlijk komt dit doordat ik weinig echte vernieuwing bespeur. Vroeger was alles nieuw en kwamen er ook echt nieuwe genres uit of werden de mogelijkheden binnen de genres groter. Dit is nu niet meer zo. De meeste vernieuwingen zitten hem op grafisch vlak en qua gameplay zijn het kleine stapjes.
Ik game nog steeds erg graag, maar de games waar ik ht meest van heb genoten de afgelopen jaren zijn bijna altijd indie games. Die doen weer net iets anders dan de grote boys.

[Robkazoe]

Zat net de gamer.nl top 100 van de jaren 10 te lezen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik misschien maar 10 games heb gespeeld van die hele lijst in de afgelopen 10 jaar. Tijden veranderen...

[Ivysaur]

Robkazoe schreef op donderdag 12 december 2019 @ 16:24:
Zat net de gamer.nl top 100 van de jaren 10 te lezen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik misschien maar 10 games heb gespeeld van die hele lijst in de afgelopen 10 jaar. Tijden veranderen...

Van de eerste 50 heb ik er 10 gespeeld, waar van er 7 of 8 niet eens uitgespeeld, omdat ik er zo verveeld van raakte. zegt wel wat.

Edit: Net even tijdens een broodje naar Game Awards gekeken. Eigenlijk spijt dat ik al die jaren mijn leven hebt verpest aan het gamen. Het is me toch een kut commerciële bende geworden.

[Voor 17% gewijzigd door Ivysaur op 13-12-2019 05:03]

[GAIAjohan]

32 nu, en heb tussen 2015 en tot 2/3weken geleden eigenlijk niks gedaan qua gamen.
Ik zat zelf altijd in racesims zo vanaf 1999 t/m 2009 denk ik. Daarnaast had ik dan gran turismo en de gta's.
Hierna ben ik in race sims de lol kwijt geraakt door te weinig tijd om te oefenen.
Verder deed ik veel GTA. Pre1999 vooral SNES Mario, donkey Kong etc..

Zo rond 2009 overstap gemaakt naar wat simpelere racegames, Forza, gt, verder retro gaming, maar heeft me nooit 100% kunnen bekoren.
Wat me tot 2014 wel kon bekoren was gta4, 5, rdr en verder exclusives op de PlayStation3 als beyond two souls en heavy rain.
Echter het hield gewoon op. Had geen zin meer elke keer voor een game naar boven te moeten. Verder was gaan turismo 6 écht niet leuk. De Xbox one leek me verder ook niks te bieden.

Tot het zo rond Black Friday dit jaar toch weer begon te kriebelen. Heb een PS4 pro met death stranding erbij , en rdr2 en gt sport los gekocht. 3 Games dus eerst even vergelijken wat nu past.
M'n race skills zijjn niet weg, maar ik heb geen zin in competitie, echter zo erg grinden als in gt5 zie ik ook niet zitten. Het hele competitie meuk boeit me ook niet. Maar zo nu en dan een race is prima. Wel jammer dat de menu's zo traag zijn.
Rdr2 tot nu toe vind ik traag, levels kosten tijd, opstarten duurt lang. Maar het is tot nu toe met een lage opbouw aan skills ivm weinig te kunnen gamen best goed te doen, en het verhaal is te volgen. Maar echt voelen van de game mis ik.

Death stranding is tot nu echt een favoriet. Het bezorgt me soms ook gewoon rillingen, ik zit écht weer in een game, en dat vind ik wel bijzonder. Beetje zoals ik met heavy rain en beyond two souls ok had. Één of twee bezorgingen zijn goed te doen.

Kijk ik echter naar de Xbox one die ik sinds 2013 of 2014 wel heb staan maar niks mee doe. Ik weet echter niet eens welke games me daarop nog zouden interesseren. Forza 5 en 6 hebben me niet gegrepen.

Waar het naar mijn idee misgaat of mis is met veel games:
- 'expansions' uitbreidingen die eigenlijk geen uitbreidingen zijn maar uit het spel gesloopt om later te verkopen. Doet me direct denken aan mafia2.. dat spel was zonder uitbreidingen niet logisch..
- betere content in 'expansions' stoppen. Zo te zien L zorgen dat iemand met een normale game en goed wil zijn, wel die uitbreiding moet kopen.
- lootboxes natuurlijk
- maar ook: overal een competitie van maken IPV het een spel laten zijn. Juist zij die competitief gezien willen winnen, maar dat niet meer kunnen door te weinig oefentijd, haken af omdat ze te laag bungelen. Denk bv aan racegames. Vroeger versloeg je de ai en wellicht de devs van de game en je stond bovenaan. Tegenwoordig heb je 300.000 gamers waarvan de top 10 vaststaat door betere controllers etc.

[Voor 18% gewijzigd door GAIAjohan op 15-12-2019 12:07]

[Denman]

Ik zit momenteel ook even in zo'n fase dat ik het plezier maar moeilijk kan vinden in gamen.

39 jaar, game zo'n beetje 30 jaar nu, ooit begonnen met de NES. En eigenlijk ben ik nooit weg te slaan geweest bij PC of console, afhankelijk van welke spellen er op dat moment relevant waren. Zo heb ik spellen als Secret of Mana / Zelda / Chrono Trigger kapot gespeeld, heb ik heel wat uurtjes in Mario games gestopt, en heb ik mezelf een aantal jaren compleet verloren in WoW.
Mijn interesses waren altijd vrij breed, dus ik heb ook veel race games gespeeld, FIFA/PES, platformers, noem het maar op.

Vroeger had ik alle platformen naast elkaar; Nintendo, Xbox, PS en PC maar door tijdgebrek heb ik dat de laatste jaren beperkt tot alleen de PS4 en zo nu en dan een PC game. Het laatste spel waar ik echt mega veel plezier van heb gehad is Spiderman op de PS4, en daar met alle liefde Platinum mee gehaald.

De laatste maanden is het echter een beetje aan het opraken. Een drukke baan en een gezin met 2 kinderen helpt daar niet echt aan mee denk ik. Ik start 's avonds na het werk vaak de PS4 weer op, om vervolgens 2 - 3 spellen te proberen en het na een minuut of 10 weer op te geven. Op de een of andere manier heb ik er van tevoren mega veel zin in. Dan denk ik; yes, ik ga GoW verder proberen Platinum te halen, en dan kom ik bij de eerste de beste puzzel en denk ik: "pffff, hier heb ik geen tijd voor en zin in".
Of ik doe 1 potje Fortnite / Apex en of ik nu win of verlies, na dat ene potje heb ik er genoeg van, waar ik vroeger 2 uur achtereen kon spelen.

Maar gezien het toch een hobby (was?) en een ontspanning is kijk ik momenteel toch, bijna wanhopig , naar alternatieven. Ik sta op het punt om:

1. Een stuurtje (instapmodel a G29 / T150) te halen om te kijken of Gran Turismo Sport/race games in het algemeen mijn aandacht daarmee wel verder vast kan houden of nieuw leven in kan blazen.
2. 1 of 2 nieuwe games voor PSVR te halen (Blood & Truth / Beat Saber) om te kijken of ik hiermee weer wat lol terug kan halen.
3. Toch maar weer eens een stap naar Nintendo te maken door de Switch te kopen.

Maar dan begint die twijfel weer; vind ik race games wel leuk genoeg om een stuurtje te kopen?
Ben ik niet te snel uitgekeken op de Switch door het niet al te grote aanbod van toppers? (al is BotW / Smash Bros / Odyssey wellicht al genoeg)

Wat zal ik eens doen?

Misschien ben ik onbewust wel aan het wachten op de PS5, ik weet het niet

[Beakzz]

@Denman Hey leeftijd genoot

Ben je al vast voor gegaan en heb al een Switch met een shitload aan games liggen. Al die games kunnen mij niet lang boeien op 1 na. Mijn Switch is al maanden in een Flip Grip opgesloten en is nu mijn dedicated pinball (FX3) machine. Had al die games dus niet hoeven kopen, maar dat wist ik eigenlijk al Geen spijt van de aankoop, want ik vind het echt heerlijk om te pinballen naast mijn vriendin op de bank terwijl zij nutteloze TV programma’s kijkt. Kan moeilijk heel de week in mijn mancave hangen

Ook heb ik een volledige racerig staan (wel met een pc en Oculus er aan) en ik kan echt helemaal geen zin hebben om te gamen (of te moe zijn), maar toch helemaal zen een paar rondjes Nordschleife in Asseto Corsa neerzetten.

Vaak zit ik half weg te dommelen op de bank na een lange werkdag en dan ga ik achter mijn stuurtje zitten en kom ik er weer met energie achter vandaan. Zonder dat zou het domweg series kijken worden en lui hangen, want ik heb eigenlijk geen andere hobby meer.

Of gewoon domweg een beetje chauffeuren in Euro Truck met een podcast op (ja snapte de lol er ook niet van tot ik het probeerde ) Dit levert mij geen energie op, maar werkt goed om rustig te worden voor het slapen.

Aan je verhaal te zien wil je het gamen eigenlijk nog niet los laten en dat had ik ook. Ben ook begonnen met een T300 op de PS4 3 jaar geleden toen ik helemaal klaar was met gamen. Geen duur stuur en met weinig verlies te verkopen als het niets voor je is. Wel heb ik gemerkt dat een vaste setup een wereld van verschil maakt of je simracen leuk gaat vinden. Niets irritanter dan moe uit je werk komen en dan de boel te moeten verbouwen om te kunnen racen en er na ook weer op te bergen. Kan natuurlijk gewoon aan een aftands bureautje met een oud scherm. Zeker niet “het grote show je race-rig” topic hier op Tweakers als leidraad nemen .

Met een beetje pech vind je het zoals ik echt leuk en dan weet je iig waar je hobby budget voorlopig geen gaat Het is namelijk een bodemloze put heb ik gemerkt.

Beat Saber heb ik ook ( en nog wat bewegingsgames) en dat doe ik nu een paar keer per week en meestal samen met mijn vriendin. Ben namelijk allergisch voor fitness en kan geen sport bedenken die ik leuk genoeg vind (lees : ik ben lui van mijzelf). En ik merk dat dit op langere termijn toch helpt om wat fitter te worden.

[Voor 22% gewijzigd door Beakzz op 23-12-2019 03:03. Reden: Toevoeging na toevoeging :)]

[rutgergron]

Gelukkig zijn er zo nu en dan games die alle tijdrovende rompslomp niet hebben. Maxpayne 3, wat een héérlijke game. Speelt fantastisch weg. Het was zelfs een opluchting om een game te vinden wat niet voelt als 'werken'. De impact die kogels hebben op de enemy's is echt fenomenaal.

Weten jullie nog meer van dit soort games die zich puur focust op de core gameplay en geen tot weinig RPG elementen heeft?

[D-Ed]

rutgergron schreef op dinsdag 26 mei 2020 @ 07:35:
Gelukkig zijn er zo nu en dan games die alle tijdrovende rompslomp niet hebben. Maxpayne 3, wat een héérlijke game. Speelt fantastisch weg. Het was zelfs een opluchting om een game te vinden wat niet voelt als 'werken'. De impact die kogels hebben op de enemy's is echt fenomenaal.

Weten jullie nog meer van dit soort games die zich puur focust op de core gameplay en geen tot weinig RPG elementen heeft?

Alle Halo’s? Halo 5 heeft ook nog een redelijke online community. Inloggen en knallen maar..

[sjufke]

Heel herkenbaar allemaal. Alleen wil ik het niet puur afschuiven op de hedendaagse games, maar ook op mijn privéleven.

Heb nu gewoon minder vrije tijd om ergens goed in te duiken, ondanks dat ik nog behoorlijk wat uren in CoD steek. Dat zijn echter allemaal vrij korte sessies. Heb een kleuter rondlopen, die al een hele tijd geen middagslaapjes meer doet. Toen hij baby was kwam ik er nog wel mee weg om lange sessies te gamen, nu niet meer.

De opmaak van veel games trekt me niet bepaald. Skins vrijspelen voor guns, zal allemaal wel. Randzaken waar ik geen tijd in wil steken, omdat game-tijd nu gewoon kostbaar is

Edit: Nog even aan toevoegen dat er nu ook gewoon geen plaats is op de ps4 schijf om iets anders te spelen. Damn you CoD and your updates

[Voor 10% gewijzigd door sjufke op 26-05-2020 09:58]

[HugoBoss1985]

Ik kan iedereen Hunt: Showdown aanraden w.bt. fps games!
Audiovisueel erg mooi.
Erg unieke elementen.
Leuk unlocking systeem wat je elke keer kan herstarten wanneer je rank 100 behaald.
Een volwassen community en volwassen spelers.

Ooit was ik ook van de COD en Battlefield's, nu kan geen enkele andere multiplayer shooter mij meer boeien.

[Voor 3% gewijzigd door HugoBoss1985 op 26-05-2020 09:40]

[Mirved]

Final Fantasy 15 met korting gekocht. Had het al langer op het oog. Vroeger met veel plezier 7-8-9-10 gespeeld.

Maar de magie is toch grotendeels weg. Het irriteert me aan alle kanten. Die lompe auto die heel stug reageert, je hebt een openwereld maar het heeft totaal geen zin om die te exploren want alleen via towns kan je quests triggeren op wat items na is er geen spontane content. Het verhaal dat voor mijn gevoel van hak op de tak gaat en niet geheel logisch is. Het lompe groepje dat je bij je hebt. De controlls op de PC zijn echt belabberd. Met je character is linkermuisknop rennen maar op een chocobo opeens rechtermuisknop. het spel zit vol met fetch quests zonder inhoud, nog steeds het oude item systeem met armbanden en jewelry dat niet eens zichtbaar is. Allemaal dat soort onlogische zaken.

Wederom een tegenvaller..

[Hubert]

HugoBoss1985 schreef op dinsdag 26 mei 2020 @ 09:39:
Ik kan iedereen Hunt: Showdown aanraden w.bt. fps games!
Audiovisueel erg mooi.
Erg unieke elementen.
Leuk unlocking systeem wat je elke keer kan herstarten wanneer je rank 100 behaald.
Een volwassen community en volwassen spelers.

Ooit was ik ook van de COD en Battlefield's, nu kan geen enkele andere multiplayer shooter mij meer boeien.

CoD: Warzone is wel echt aan te raden. speelde ook geen cod multiplayer meer. maar deze is gratis te spelen dus altijd leuk om te proberen

[Zebby]

rutgergron schreef op dinsdag 26 mei 2020 @ 07:35:
Gelukkig zijn er zo nu en dan games die alle tijdrovende rompslomp niet hebben. Maxpayne 3, wat een héérlijke game. Speelt fantastisch weg. Het was zelfs een opluchting om een game te vinden wat niet voelt als 'werken'. De impact die kogels hebben op de enemy's is echt fenomenaal.

Weten jullie nog meer van dit soort games die zich puur focust op de core gameplay en geen tot weinig RPG elementen heeft?

Voor ieder mens wat, ik vond MP3 leuk, maar die constante cutscenes werd ik snel beu. Voelde alsof ik meer aan het kijken was dan spelen.

Doom 2016 en Doom Eternal hebben wel wat RPG'igs, maar de core gameplay is sterker dan in welke andere shooter dan ook. Moet je wel liggen natuurlijk, tempo ligt ietsje hoger.

[PRoCx]

Klinkt allemaal erg herkenbaar. Vroeger tikte ik (had er ook de tijd voor) minstens 40u/week aan. Elk spel kon ik aan en als ik het een goed en fijn spel vond genoot ik hier van.

Ik merk de laatste 2-3 jaar dat dit lastig is. Speelde vroeger Call of Duty in teams (urenlang oefenen en wedstrijdjes spelen) en veel WoW. Het wilde toen allemaal. Spellen die ik oppakte kon ik gewoon spelen en doorpakken.

Wat ik gemerkt heb is dat ik ook snel wat wil doen en lastig in een verhaal kom. Ik speelde voornamelijk online multiplayer om maar snel in actie te kunnen komen (nog steeds beetje Call of Duty, Overwatch, League of Legends e.d.), maar daar haalde ik niet genoeg plezier uit. Even snel willen spelen en dan (voornamelijk in LoL) opgescheept zitten met een team waar je zogezegd niets mee kan. Dan nog moeten doorspelen tot het einde naar een verlies toe is niet altijd leuk. Dit zeker niet als je tijd beperkter is. Daarbij ben ik naar oplossingen gaan zoeken.

Ik ben op zoek gegaan naar spellen waar ik me wel in kan verliezen, waar niet een vorm van druk achter zit, geen diep verhaal of wat dan ook. Ik heb mezelf redelijk gevonden in simulatiespellen. Denk hierbij aan Cities Skylines, Little Big Workshop, Planet Zoo, Planet Coaster, Two Point Hospital e.d.). Gewoon spellen waar je lekker je eigen ding kan doen.

Dit combineer ik nu met elkaar. Af en toe wat multiplayer en af en toe lekker simulatie. Een goede combinatie voor nu. Het enige wat ik nog mis is de diepgaande spellen. Langzaam probeer ik daar wat mee bezig te gaan. Erin te groeien weer. Spellen als The Witcher, Horizon Zero Dawn, Bloodborne heb ik allemaal nog wel liggen, maar ik heb mezelf hier de tijd voor gegeven. Met Cyberpunk straks een poging wagen.

Mezelf ruimte hebben gegeven en rustig op zoek naar wat ik wil heeft mij erg geholpen. Tuurlijk heb ik een aantal spellen gekocht die ik amper heb aangeraakt nog. In die zin zonde van het geld, maar wellicht dat ik er nog aan toe ga komen.

[eL_Jay]

Is tijdgebrek je primaire probleem? Ga roguelikes zoals FTL, RiskOfRain2, Into the Breach e.d. spelen.

[pyrofielo]

Kon mijzelf erg herkennen in dit topic.

Ik heb me de laatste tijd echter best kunnen vermaken met Anno 1800 en Supreme commander
en om heel eerlijk te zijn werd ik knetter enthousiast van die serious sam trailer op de frontpage!

Echter wat mij het meeste tegenvalt is dat het lastig is om even wat op te pakken. Met WoW wil je toch dungeons doen waar je dan toch even geclaimd wordt. Anno kan ik dan redelijk opstarten en dan zit ik er weer in net als Diablo3 maja ben daar nu weer een beetje uit en dan weet ik het weer niet en zit ik weer alleen een beetje te surfen.

[Flight777]

Denk dat heel veel dingen hier al gezegd zijn. Voor mij voornaamste redenen:

- Meeste games zijn er 1 in een dozijn, weining vernieuwing, commercieel ingericht.
- De obsessive focus om maar in elke game unlocks, ranks en een heel inventory/customisation management systeem te hebben... Ik heb daar geen zin in om alles uit te zoeken, wat heeft nu betere stats etc. Geef mij maar een wat simpeler shooter, iets met een goed verhaal, of een rustige RTS waar je lekker bases kan bouwen
- Het helemaal vol stoppen van een game met allerlei side activities die eigenlijk continu hetzelfde recycle.

Waar ik nog redelijk van heb kunnen genieten het afgelopen jaar: God Of War, Horizon Zero Dawn, Zelda BOTW en Black Mesa. De eerste driehebben wel iets van RPG elementen, maar niets dat belangrijk is voor de game zelf. Je hoeft er allemaal niet zo over in te zitten zeg maar RDR2 is mij bijvoorbeeld veel te uitgebreid en langzaam, ziet er wel schitterend uit.

Nu twee maandjes terug, na een tijdje te knutselen met een PSVR, een Rift S gekocht. Dat brengt dan wel weer wat vernieuwing in het gamen voor mij, ook goed voor je omdat je lekker actief bezig bent. Op dit moment zitten de meeste spellen ook nog op een niveau qua complexiteit wat je van 10-15 jaar geleden verwachtte van normale spellen. Dus op zich is dat voor mij positief Zelfs zoiets als Asgard's Wrath, een 40hr RPG, is niet te uitgebreid qua inventory en leunt niet zo op weapon stats, armor stats etc in 10000 combinaties. Lekker het verhaal spelen en je daar in verliezen.

[Dj Neo Ziggy]

Ik dacht dat het aan mij lag, maar blijkbaar als je ouder wordt heb je geen zin meer in een game die helemaal MOET uitdiepen.

Ik heb in maanden geen game gekocht, en dan toch ineens Devil May Cry V gekocht voor de Ps4. En daar kan ik dan helemaal in op gaan. Maar nooit meer dan 1 missie per keer. Voorheen deed ik sessies van 3 a 4 uur, dat red ik gewoon niet meer.
Vroeger was ik ook van de Street Fighter V, maar dat is zo technisch belabberd geworden en kwam in een regio dat je tegen figuren moest spelen die alle frame data uit hun hoofd wisten.

[deathmonkey]

Grappig, ik lees veel dat mensen games te lang en uitgebreid vinden maar ik vind het zelf juist heerlijk. Assassins Creed Odyssey is dan ook echt een game voor mij, je kan heel de wereld ontdekken en komt telkens leuke sidequests tegen met missies die vaak een knipoog geven aan historische gebeurtenissen of legendes. De main-story vond ik best prima uit te spelen zonder de verplichting om allerlij grind-missies te hoeven doen (tenzij je al je gear continu op het hoogste level wilt hebben).

Ik denk dat er gewoon meerdere type gamers zijn, gamers die uren achter elkaar in een verhaal gezogen willen worden en gamers die eventjes een half uurtje willen gamen. Voor dat laatste lenen veel casual games zich en games als FIFA, racegames en shooters die op rondetijd zijn gebaseerd. Games als GTA, AC en de meeste RPG's lenen zich dan weer meer voor het eerste.

[JKen]

Zal zeggen probeer eens Dirty Bom.
Game met een van de snelste game play. Heerlijk vlot, altijd gezellig een hoop fun.

[sDad]

Dit is de reden geweest voor mijn ps4 aanschaf. De exclusive games zoals een last of us, uncharted en de laatste God of War waren voor mij echt een genot om te spelen. Dat soort spellen speel je het verhaal ook vrij snel uit en er zit uitermate veel vermaak in.

Heb het zelfs voor elkaar gekregen dat mijn vrouw mee wilde kijken - toch nog een beetje quality time .

[ArnoldSmiley]

Same here; Inmiddesl 36 jaar, een kleine van 18 maanden en een kleine van 6 maanden.

Full-time baan, vrouw werkt ook.

Ik heb gewoon de tijd niet meer voor de RDR''s, AC's etc.

GoW, HzD, TLOUII zijn in dat kader prima spellen. Relatief kort, goed verhaal en kwalitatief hoogstaand.

[elsympatico]

Ik heb dit ook voorgehad aantal jaren geleden en zeker 2a 3j niet gespeelt , maar nu is de magie terug .

Ik heb een Xbox 360 bij gameland groningen gekocht en N64 en speel veel BF4 op Pc bijna 1100Hours lol

Ps3 speel ik ook bijna dagelijks lol

Ik heb de smaak volledig te pakken , had dit eigenlijk niet verwacht .

[ArnoldSmiley]

Mijn ding is dat ik er gewoon te weinig tijd voor heb. Als ik game, dan gelijk lekker obessief, maranthonsessies de gekste.

Dat gaat niet meer met een 0 en een 1 jarige in huis.

Zit er ook hard aan te denken mijn ps4 de deur uit te gaan doen. Wat hierin ook mee speelt is dar er naae mijn smaak te weinig echt gave titels uitkomen nog.

Zit te denken aan GoT....maar behalve dat dit in Japan is het veel hetzelfde: van hot naar her over een map worsen gestuurd.

Waar ik echt van genoten heb was HZD en GOW. Wat een heerlijke verhalen waren dat.

[ArnoldSmiley]

deathmonkey schreef op dinsdag 26 mei 2020 @ 12:14:
Grappig, ik lees veel dat mensen games te lang en uitgebreid vinden maar ik vind het zelf juist heerlijk. Assassins Creed Odyssey is dan ook echt een game voor mij, je kan heel de wereld ontdekken en komt telkens leuke sidequests tegen met missies die vaak een knipoog geven aan historische gebeurtenissen of legendes. De main-story vond ik best prima uit te spelen zonder de verplichting om allerlij grind-missies te hoeven doen (tenzij je al je gear continu op het hoogste level wilt hebben).

Ik denk dat er gewoon meerdere type gamers zijn, gamers die uren achter elkaar in een verhaal gezogen willen worden en gamers die eventjes een half uurtje willen gamen. Voor dat laatste lenen veel casual games zich en games als FIFA, racegames en shooters die op rondetijd zijn gebaseerd. Games als GTA, AC en de meeste RPG's lenen zich dan weer meer voor het eerste.

Ja, maar gewoonweg niet te doen met 2 kleine kids en een full time baan. Speel ik hoouit 2 uurtjes per dag, ben je gewoon een halfjaar bezig met AC Odyssey, duurt te lang.

Ik zit heel erg te te twijfelen om mijn PS4 de deur uite doen.

[ArnoldSmiley]

sDad schreef op dinsdag 26 mei 2020 @ 19:47:
Dit is de reden geweest voor mijn ps4 aanschaf. De exclusive games zoals een last of us, uncharted en de laatste God of War waren voor mij echt een genot om te spelen. Dat soort spellen speel je het verhaal ook vrij snel uit en er zit uitermate veel vermaak in.

Heb het zelfs voor elkaar gekregen dat mijn vrouw mee wilde kijken - toch nog een beetje quality time .

Helemaal mee eens. Die exlcusives zijn ideaal. Gemiddeld 20-28 uur gameplay, en zeer hoogstaand

[Tremio]

De ene maand game ik 3-4x per week, de andere maand staat mijn PS4 uit en spreek ik vaker met vrienden af. Daarnaast vaak ook quality time met mijn vrouw en kinderen. Netflix, Videoland of wat dan ook. Heb laatst 3 maanden niet gegamed en opeens had ik weer zin. Ik game wel altijd met mensen die ik ken, dus dat is wel leuk.

[CyberMania]

Probeer kortere games met meer aktie. Bijv: Rocket League of Overwatch of Forza. Dat werkt voor mij.

[Voor 14% gewijzigd door CyberMania op 02-08-2020 12:19]

[Psyonara]

ArnoldSmiley schreef op zaterdag 1 augustus 2020 @ 23:46:
Mijn ding is dat ik er gewoon te weinig tijd voor heb. Als ik game, dan gelijk lekker obessief, maranthonsessies de gekste.

Dat gaat niet meer met een 0 en een 1 jarige in huis.

Zit er ook hard aan te denken mijn ps4 de deur uit te gaan doen. Wat hierin ook mee speelt is dar er naae mijn smaak te weinig echt gave titels uitkomen nog.

Zit te denken aan GoT....maar behalve dat dit in Japan is het veel hetzelfde: van hot naar her over een map worsen gestuurd.

Waar ik echt van genoten heb was HZD en GOW. Wat een heerlijke verhalen waren dat.

Tsushima doet me heel veel denken aan HZD. Verkijk je er niet teveel op.
En je hoeft niet alleen naar grote titels te kijken. Als je echt naar de grote 1st party en Triple AAA studios kijkt ja dan lijken alle games veel van het zelfde.

Soms moet je gewoon in een compleet andere richting kijken. Ik spring altijd van Genre naar Genre en kijk altijd weer naar andere Thema's Laatste jaren veel Co-op/Multi/Live Service games gespeelt en ben op enkelele uitzonderingen dat soms best zat vooral Live Service games.

En speel momenteel weer meer Narrative heavy games. Wil best wel weer eens een Looter Shooter game spelen maar blijf niet vaak lang in die titels om alles te min/maxen. Ga de Dialogen voorbij en ben er dan wel klaar mee.

Daarna weer op zoek naar iets anders.

[mugenmarco]

Heel herkenbaar, ik speelde vroeger elke dag games en ook hele weekenden, maar toen ik wat ouder werd (begon denk rond mijn 25e) was mijn zin om te gamen steeds minder en minder.

Tot vorig jaar (31 jaar) was die zin helemaal weg, gamen boeide me niks meer en ik deed dat niet meer. Ik had wel aardig wat favoriete games die ik nog lang niet had uitgespeeld maar ik had er gewoon geen zin in weetje.


Tot ik een keer bij een maat van mij was die op de ps4 een spel aan het doen was (Dead by Daylight), totaal niet mijn soort game want ik ben een pc gamer die de FF series speelt en counter-strike GO, maar een horror survival online game? dat kan toch niks aan zijn? al helemaal niet voor iemand die al jaren geen game heeft aangeraakt?

nou, sindsdien speel ik elke avond 2 tot 3 uurtjes en moet mezelf dwingen om niet langer door te gaan

[RJL86]

Ik heb een aantal jaar gehad waar ik totaal geen zin meer had in gamen(ergens rond 2010 denk ik), toen als impuls een xbox one gekocht voor Forza Motorsport. Nu weer volop aan het gamen, maar ben enorm kieskeurig geworden als het op games aankomt. En sinds 2 jaar vind ik het leuk om oude games te verzamelen. Gamen zal altijd een hobby blijven.

[deathmonkey]

ArnoldSmiley schreef op zondag 2 augustus 2020 @ 10:35:
[...]


Ja, maar gewoonweg niet te doen met 2 kleine kids en een full time baan. Speel ik hoouit 2 uurtjes per dag, ben je gewoon een halfjaar bezig met AC Odyssey, duurt te lang.

Ik zit heel erg te te twijfelen om mijn PS4 de deur uite doen.

Persoonlijk game ik ook niet zo vaak, maar vind het ook geen probleem om lang over een game te doen. Gelukkig zijn er enorm veel games, dus is er voor ieder wat bij.

[P.Mouse]

Ik vind eerlijk gezegd een aantal reacties in dit topic een beetje flauw en voegen ook werkelijk niks toe. (understatement)

Het kan namelijk best een interessante discussie zijn.
Uiteraard verschuiven interesses en prioriteiten.
Maar ik merk ook wel dat dit zeker niet de enige variabelen zijn.

Uiteraard zit daar misschien een stuk nostalgie waarom bv oudere games nog wel leuk zijn.
Ik denk echter dat er iets meer aan de hand zit.
Veel van deze oudere games zitten qua snelheid en speelplezier volgens mij ook wel echt anders in elkaar.

Waar ik de laatste tijd bijvoorbeeld helemaal klaar mee ben, is het eindeloos moeten ploeteren (grinden) om uberhaubt nog mee te kunnen komen in een game.
Als ik na een lange week werken een beetje wil ontspannen, wil ik gewoon simpel een spelletje beginnen.
Zonder allerlei vage niks zeggende upgrades, power-ups en noem het allemaal maar.
Ook zijn er veel games waarbij de speltechnieken gewoon nodeloos vreemd en ingewikkeld zijn.
Ineens moet je allerlei dingen gaan bouwen enzo, in een shooter, wtf?

Daarnaast vind ik persoonlijk ook de online cultuur echt toxic.
Er is heel veel negativiteit, haantjes gedrag, gescheld en gevloek.
Uiteraard hangt dit een beetje af wat, waar je speelt en hoe populair het is.
Maar ik heb toch het idee dat het "vroeger" allemaal wat vriendelijke was.

Al met al zie ik veel games tegenwoordig een beetje hetzelfde als films.
Er is een hoop eye-candy, maar het zit allemaal een beetje tussen wal en schip.
Dus er is noch een goede verhaallijn, noch is een een goede arcade game.
En als het een arcade achtige game is, moet je er weer zoveel tijd in stoppen dat het hele arcade gevoel weg is.
Ik denk dat veel ontwikkelaars op een gegeven moment teveel willen.
Less is more zullen we maar zeggen, een goed verhaal of fijne gameplay hoeft niets meer te hebben.


Misschien klinkt dit heel gek, maar wat ik ook soms echt mis, is cheatcodes.
Meer en meer games werken enkel online, waardoor er door allerlei veiligheidschecks niet meer gecheat kan worden.
Uiteraard prima voor online spellen waar cheaters/scammers een drama zijn,
Maar ik soms mis ik toch wel de mogelijkheid om gewoon eens lekker aan te klooien.


Trouwens, misschien een kleine tip, maar wat ik tegenwoordig veel doe is via Parsec console games spelen met vrienden.
Normaal gesproken zou dat online niet kunnen, maar met Parsec kun je met ongelooflijk lage delay/latency prima je scherm sharen.
Dat kan trouwens ook met vreemden.

@RJL86 Love the Jazz Jackrabbit

[unezra]

Voor diegneen die af en toe een relatief simpel spelletje willen spelen (qua learning curve, het spel zelf en het halen van de goals is pittig):
https://dinopoloclub.com/games/

Mini Metro is al even uit en is écht heel leuk om af en toe te spelen.
Mini Motorways is nog niet uit, maar veelbelovend.

[Luxicon]

rutgergron schreef op dinsdag 26 mei 2020 @ 07:35:
Gelukkig zijn er zo nu en dan games die alle tijdrovende rompslomp niet hebben. Maxpayne 3, wat een héérlijke game. Speelt fantastisch weg. Het was zelfs een opluchting om een game te vinden wat niet voelt als 'werken'. De impact die kogels hebben op de enemy's is echt fenomenaal.

Weten jullie nog meer van dit soort games die zich puur focust op de core gameplay en geen tot weinig RPG elementen heeft?

Je hebt nu wel steeds meer een soort van survival games. Wat bijvoorbeeld ook uniek is, is Escape from Tarkov. Ik denk dat je voor unieke goede gameplay beter buiten de AAA games kunt kijken. Die zijn juist casual geworden, om het zo maar te zeggen. Denk je aan Battlefield, dan is Hell Let Loose misschien iets voor jou.

[Geronimous]

@ArnoldSmiley ik heb je reactie (en alles daaropvolgend) afgesplitst naar dit topic aangezien dat een stuk recenter is dan het topic dat je omhoog kickte.

[jmignolet]

Grappig, ik was eigenlijk specifiek naar z'on topic aan het zoeken. En als ik de topic wat doorlees, veel mensen rond mijn leeftijd. Ik heb weliswaar (nog) geen kinderen, maar nu al boeit gamen mij minder..

Ik speel zeer graag Rocket League maar de community is me soms iets te lastig en te try hard. Daarom wil ik soms wat solo games opstarten om rustig mijn ding te doen, maar dan geraak ik bored bij de eerste cutscene. Ongelooflijk hoe ik er gewoon niet kan inkomen.

Laatste spel dat ik uitgespeeld heb was Spiderman op de PS4 omdat ik ook fan ben van die personage. Ik merk ook dat ik games zoals Uncharted sneller uitspeel dan de zoveelste AC. Maar lastig om z'on spellen te vinden.. Die zijn nu eenmaal eigen aan hun genre en meestal gekoppeld aan Sony haha.

Ik zal eens kijken voor Rogue like games..

[sDad]

Ik speel zeer graag Rocket League maar de community is me soms iets te lastig en te try hard. Daarom wil ik soms wat solo games opstarten om rustig mijn ding te doen, maar dan geraak ik bored bij de eerste cutscene. Ongelooflijk hoe ik er gewoon niet kan inkomen.

Toevallig spendeer af en toe een paar uur aan deze game, drempel ligt lekker laag en speelt gewoon prima.

[CyberMania]

sDad schreef op maandag 3 augustus 2020 @ 20:46:
[...]


Toevallig spendeer af en toe een paar uur aan deze game, drempel ligt lekker laag en speelt gewoon prima.

Ja, als je wat ouder bent spelen Rocket League, Overwatch en bijv. Forza lekker weg. Korte games met veel actie zonder allerlei dingen te moeten leren.

Bij bijv. Red Dead Redemption 2 en Horizon Zero Dawn als ik een week niet speel moet ik alle knoppen weer opnieuw leren en ben ik alweer vergeten wat er allemaal gebeurd was. Dus ik speel vooral korte multiplayer potjes RL, OW en Forza tegenwoordig op de PC.

Een game die ik wel leuk vind (solo) is Train Sim World overigens.

[Voor 30% gewijzigd door CyberMania op 04-08-2020 06:47]

[P.Mouse]

jammer dat de discussie een beetje doodgebloed is.

Om toch maar even een knuppel in het kippenhok te smijten.

Er is best veel kritiek over remakes.
Ik denk dat een aantal oudere games nog steeds prima meekunnen qua gameplay.
Of misschien juist zelfs leuker zijn wat gameplay betreft.
De graphics van sommige games agen alleen niet helemaal lekker mee.
In sommige gevallen ben ik dan ook best fan van bepaalde remakes.

[MazeWing]

Ik zelf herken ook wel bepaalde aspecten. Sinds ik kinderen heb (inmiddels 5 en 4 jaar) is er aanzienlijk minder tijd om "langdurig" te gamen. Meestal heb ik pas tijd als de kinderen in bed liggen en dat is dan misschien 2-3 uur die avond.

Indien ik echt een lange, verhalende game wil spelen zoals een RDR2 of TLOU2 betekend dit heel veel avonden spelen. Maar het grootste probleem is dat als je net weer helemaal opgezogen bent in de game je weer moet stoppen. Dit werkt voor mij dusdanig demotiverend dat ik aan bepaalde games maar niet ga beginnen omdat ik geen zin heb steeds maar korte stukjes te spelen. Het gevolg is dat ik dan maar games ga spelen die je even een uurtje kan spelen en dan weer kan neerleggen.

Uitzonderingen zijn er gelukkig ook. Ik heb het geluk dat de kinderen met enige regelmaat blijven logeren bij de schoonouders, waardoor ik (mits de vriendin niet van alles samen wil doen) ik af en toe ook een weekend grotendeels tijd heb. Ook maar ik soms uitzonderingen door gewoon tijd te "reserveren" zodat ik echt flink wat uren achter elkaar kan gamen.

Recent heb ik dit nog bij the last of us 2 gedaan. Ik had echter al 1,5 jaar lang aangekondigd dat zodra die uit zou komen ik me feitelijk enkele dagen zou opsluiten om het te kunnen spelen. Hier is gelukkig door de omgeving rekening mee gehouden

[prutser001]

Ik merk ook een verschil tussen nu en vroeger. Waar ik inderdaad BF2 geweldig vond en BF3 ook nog wel heb ik BF4, 1 en 5 amper aangeraakt.

Mijn interesses zijn verschoven naar RPG'S en co-op games. Anthem b.v. is leuk met vrienden te spelen. Maar ook Borderlands. Ook een MMO als ESO kan leuk zijn met meerdere bekende.

Wat ook kan helpen is b.v. een wat meer volwassen community opzoeken waarmee je kan samenspelen. Ook al vind je het spel minder de mensen waarmee je samenspeelt kan een hoop goed maken.

Elke maandagavond heb ik vrienden over en kiezen we iets uit om te spelen of kijken een serie/film.

De laatste tijd is dat dus Anthem en dat bevalt wel, redelijk recht toe recht aan en de potjes zijn redelijk van 15 minuten tot 30 minuten.

Tijd terug hebben we Borderlands 2 gespeeld met zijn 3en.

Als ik alleen speel is het meestal een RPG, jammer dat er weinig RPG's zijn die co-op hebben.

[iApp]

Nou, met de nieuwe videokaart van Nviida heb ik het gamen herpakt. Ik geniet met volle teugen van Red Dead Redemption 2 en het domleuk schieten in Call of Duty Modern Warfare alsof het Battlefield 2 is. Battlefield V kan mij niet koren, en games als Horzion 4, Flight SImulator, Halo en Gears 5 ook niet. Mafia Definitive Edition (geprobeerd bij neefje) lijkt me leuk, Horizon Zero Dawn ook. Genoeg om naar uit te kijken, en met een beetje mooie gameplek (lees: goede computer, monitor en alt-tab voor het switchen) haal ik er weer veel plezier uit.

Wel jammer dat Assassins Creed fundamenteel veranderd is (vrij kinderlijk IMO), en Watch Dogs Legion niet echt realistisch is. Het is wel dat ik een afweging tussen leuk (Call of Duty) en realisme (RDR II) maak.

[Voor 16% gewijzigd door iApp op 05-11-2020 12:47]

[afterhourpower1]

Door de Nintendo Switch game ik veel meer dan vroeger. Het is een ideale console om snel op te starten en af te sluiten. Bovendien kan ik overal een momentje pakken. Heb zelf twee jonge kinderen en de oudste speelt nu ook Mario Kart tegen mij.

Ik heb ook een game laptop met daarop Witchter 3 en Batman etc maarrr... dit soort spellen moet ik steeds opstarten en dat kost tijd (en ik game dan op de huiskamer tv, waar ik nogal concurrentie heb van mn vriendin die gewoon tv wil kijken). Dus de Switch is echt ideaal, ook omdat daar genoeg korte speelsessie games op zijn. Echt een aanrader.

[jaspov]

Echt heel herkenbaar. Weinig tijd om te gamen en het voelt dan steeds vaker als werken. Soms omdat de controls weer deels vergeten zijn (RDR2 die lasso.. en die slow motion schiet functie.) en soms omdat het spel te complex is (Borderlands 3, rugzak vol, heb ik een shothun nodig of een machinegeweer en welke elemental heb ik nodig voor het blauwe of gele balkje....en wat moet ik kiezen uit de tree - leidt allemaal af van lekker knallen).

Wolfenstein blijft dan lekker, of iets als portal: controls eenvoudig maar spel uitdagend. Op de iPhone beide Alto's games uitgespeeld en echt van genoten maar het wordt steeds lastiger het volgende spel te vinden. Portal en portal 2 zag ik hierboven langskomen, daar heb ik erg van genoten. Controls gingen wel. Vooral uitdagend, sommige stukjes moest je timing goed hebben maar dat was te doen.

Ligt denk ik meer aan mij en mijn levensfase dan aan de games. Ze passen gewoon minder bij waar ik nu behoefte aan heb, even een uurtje ontspanning. RDR2 weggelegd, was op een gegeven moment te paard een liefdesbrief aan het afleveren van de ene personage aan de ander en had toen een echt "WTF" moment....

Zag hierboven ook het graphics argument langskomen van nieuwere games, maar ben er al heel lang achter dat gameplay veel belangrijker is. Tuurlijk mooie graphics zijn leuk maar dat moet bovenop goede gameplay en niet het merendeel van de inspanning van de ontwikkelaars zijn.

VR gaming trekt me ook steeds vaker. Kost wat meer tijd om neer te zetten maar op de ps4 ook echt genoten van Astrobot, Moss, Rez en superhot. Allemaal eenvoudige controls en misschien helpt VR ook wel om je echt even af te zonderen en te focussen op het spel.

[Erapaz]

Natuurlijk heeft levensfase er mee te maken, maar er zijn ook wel veel games met nutteloze verzamel elementen. Alles moet maar open world zijn met honderdduizend icoontjes op een kaart om te verzamelen. En het voegt allemaal 0 toe. Zelf Tomb Raider en TLOU 2 hebben nu open world elementen.
Games die mij het meest trekken zijn sterke single player games met een verhaal waar je in mee gezogen wordt.

Zo heb ik meer dan 2 jaar nodig gehad om in Zelfa BOTW te komen. Iedereen vind het een fantastische game, maar het lukt mij niet er plezier aan te beleven. Nu zijn de kids groot genoeg om mee te kijken en kan ik er meer tijd aan besteden waardoor het weer leuk wordt.

Misschien is handheld gamen nog een optie? Veel handheld games lenen zich tot even oppakken en spelen voor 10 minuten, bijvoorbeeld op het toilet of als je ergens moet wachten. Heb zelf een 3DS gekocht en erg genoten van Metroid the return of Samus. Als je niet verder kan/wil klap je hem dicht en de volgende keer klap je hem weer open en kun je verder.

[jaspov]

Handheld is een goed idee. Eerder dit jaar een Odroid Go Advance gekocht, die emuleert heel veel oude systemen. Beetje gepruts met toetsen soms maar bijv. Nindento GBA emulatie is prima. simpele spellen, snel op te pakken.

Eindelijk wat mario en sonic games uitgespeeld. Wel met een cheat aan (oneindige levens) maar dat boeit me niet. Met oneindige levens moet je nog steeds alles een keer goed doen, alleen skip je het telkens opnieuw spelen vanaf level 1. Vind het niet erg om twintig pogingen of meer over een lastig stukje te doen, wel om eerst een half uur te spelen, telkens hetzelfde stuk, om op dat punt te komen. Lame ik weet het maar heb daar dus juist de tijd niet voor.

[mmxmmx]

rutgergron schreef op woensdag 22 mei 2019 @ 10:11:
Ik merk aan mezelf dat het huidige gamen hoe het nu is mij steeds meer tegen staat. Ik zit op een punt dat de lol er echt vanaf is. Misschien leeftijd of er uitgegroeid. Een grote factor is er wel. De reden hiervan is is onder andere dat de games niet meer simpel recht-toe-recht-aan zijn maar gewoonweg teveel tijd in beslag neemt.

Laatst Farcry 5 geïnstalleerd. De open wereld, perks, unlocken, craften. Je word hierin ook geforceerd. Het overweldigd mij zo enorm dat ik sindsdien het spel niet meer heb aangeraakt. Dit is met bijna alle games van tegenwoordig zo. Games die niet zo uitgediept zijn en meer de "old-school" approach hanteren zijn op één hand te tellen. Denk hierbij aan Wolfenstein, Doom. Héérlijk! Gewoon spelen en gaan, zonder onnodig ander poespas.

Vroeger had je wel wat diepgang maar niet onnodig. Het was meer een leuke ervaring dan dat je eerst je er echt in moest "verdiepen". Spellen zoals Assasins Creed brand ik mijn vingers niet aan, 50a60+ uren, RPG elementen. De tijd IS er gewoon niet. Ik sta op het punt om helemaal te stoppen met gamen. Even snel een game doen is er niet meer bij.

Herkend iemand zich hierin?

Ja ik verlang al een tijdje naar het rennen door gangen en het vinden van sleutels naar de volgende level dus gewoon hier en daar wat monsters slopen.
Nu heb je spons achtige figuren die honderden kogels absorberen.
Je kan ook niet meer de game ff saven zodat als je dood gaat niet het hele spel opnieuw hoeft te spelen.

Heb nu Cyber punk gekocht en ik vrees dat ik het na een uurtje zo de prullen bak in gooi.

[mmxmmx]

Dennahz schreef op woensdag 22 mei 2019 @ 11:00:
Je kan games als Assasins Creed toch gewoon prima even een uurtje spelen? Doe ik ook vaak. Even een missie, of gewoon even random kampen binnenvallen en de boel uitroeien.

Heb zelf ook 2 kinderen, maar dat gaat prima samen hoor. Gewoon s' avonds even een uurtje als ze liggen te slapen M'n zoon is sowieso ook fan van gamen, dus die heeft er ook geen problemen mee om gewoon even mee te kijken ipv zelf te spelen.

Zie het probleem niet zo. Farcry 5 kan je ook prima af en toe even spelen. (Heb ik ook gedaan). Ook al doe je er 3 maanden over om het uit te spelen, wat maakt het uit? Ben zelf ook maanden bezig met een game.

Het gaat mij ook om de content .
Je moet hacken je moet in stelt mode je moet zelf wapens maken je moet hier en daar een gasmasker op te veel gedoe man.
Wil gewoon als in de eerste doom een beetje rondrennen en af een toe een geheime kamer ontdekken LOL Maar zoveel mogelijk Knallen.
Het liefste nog met unlimeted ammo en zo.

Heb wel het spel Control hellemaal uit gespeeld dat was echt heel gaaf dat dan weer wel !!

[mmxmmx]

P.Mouse schreef op woensdag 12 augustus 2020 @ 21:51:
jammer dat de discussie een beetje doodgebloed is.

Om toch maar even een knuppel in het kippenhok te smijten.

Er is best veel kritiek over remakes.
Ik denk dat een aantal oudere games nog steeds prima meekunnen qua gameplay.
Of misschien juist zelfs leuker zijn wat gameplay betreft.
De graphics van sommige games agen alleen niet helemaal lekker mee.
In sommige gevallen ben ik dan ook best fan van bepaalde remakes.

Heb net Crysis remasterd gekocht en ff gespeeld erg leuk.
Graphics op Max en 120 hertz 4K.
Heb wel mazzel gehad dat ik 5 weken terug een Evga geforce rtx 3080 ftw3 ultra gaming
wist te scoren
En ja hoor it can play Crysis

[Ivan4you]

Ik heb onlangs voor mijn 50 ste verjaardag dit aangeschaft.Ik vind de games van tegenwoordig te moeilijk voor mij.En ik game ook maar voor een korte tijd telkens.Dus nu speel ik sudoku,kaartspellen en andere klassiekers.
Ik ben ooit beginnen gamen met de Sega master system 8 bit console.Wat een tijden.

[Joosie200]

Ik merk dat ik de laatste tijd juist weer een game opleving heb.

Door twee totaal verschillende games: Minecraft en Cyberpunk. Ik negeerde Minecraft al jarenlang, gaf liever de voorkeur aan games die niet zo pixelated aanvoelde. Tot een paar vrienden het mij cadeau deden. Nu speel ik in de avonduren even Minecraft met vrienden online in dezelfde server en ouwehoeren in discord. Als je elkaar nauwelijks ziet want covid19 dan maar zo.

En Cyberpunk ben ik in gezogen om het verhaal. Ja er zitten bugs in (ben al genoeg tegen gekomen) maar het zijn de main/side quests die het voor mij doen. En zo zit ik in de weekenden weer in een gameavond vol in Cyberpunk. Die afwisseling doordeweeks even kort je Minecraft project verder uitbreiden en in het weekend langer de tijd inplannen voor een verhalende game.

Op die manier kan ik toch weer het plezier in gamen terug krijgen. Games als fifa/racegames of Minecraft lenen zich prima voor een kort moment doordeweeks. Maar verhalende games bewaar ik dan voor de weekenden. En dan maar even wat minder Netflix aan. Nieuwe releases in de bioscoop zijn er ook niet, concerten ed niet ingepland. Tja dan heb ik weinig andere zaken die mij van gamen weerhouden als ik vrij ben.

[garathane]

Dan zal ik eens een heel ander verhaal vertellen

1) ik ben 62 jaar oud en heb twee volwassen zoons.

2) Ik ben al mijn hele leven spelletjes fan; uiteraard het grootste deel van die tijd bordspellen, maar ook al mer dan 35 jaar AD&D (Dungeons and Dragons) speler/DM, met eigenlijk al die tijd met dezelfde mensen.

3) Naast werk, gezin, eigen huis, etc heb ik altijd tijd gemaakt voor hobbies zoals sport, lezen en gamen. Nu nog game ik elke dag. World of Tanks, FM '21 (en '20 en '19 en '18 etc), RPG's, van alles.
Mijn backlog is gigantisch, maar dat dondert niks. Ik installeer een spel, speel het een tijd (dagen, weken, maanden), Ik heb het ontzettend naar mijn zin op deze manier en als ik na verloop van tijd er genoeg van heb deïnstalleer ik het weer, Wat zou kunnen schelen is dat ik mij absoluut niet interesseer voor achievements, badges, spannende gear en dat soort dingen. Ik speel niet om me te vergelijken met anderen.

Dat je hobbies veranderen kan een natuurlijk proces zijn,je hele leven verandert, maar in mijn geval is daar nooit sprake van geweest: ik heb al veertig+-jaar dezelfde hobbies en ik maak er nog tijd voor. Ik geef zelfs nog drie keer per week sporttraining.

Ik heb ook nog helemaal geen behoefte aan pensioen, ondanks de zee aan vrije tijd die dat oplevert. Hobbies zijn imho alleen leuk als je er beperkt tijd voor hebt, anders wordt het saai. En werk geeft de mogelijkheid om uit te kijken naar je vrije tijd (als je niet werkt heb je ook geen vakantie). Zo als ik nu leef heb ik het goed en hoop ik de komende 20+ jaar door te blijven gamen (lezen, muziek maken, sporten (hoewel dat laatste misschien een illusie is ....))