Nou, dit weekend had ik dus het ITT op de agenda staan, samen met nog 164 andere Transalp liefhebbers, en berijders van aanverwanten zoals de Varadero, Africa Twin, Dominator... er waren 6 asfalt en 3 offroad routes uitgezet, maar in tegenstelling tot de door mij gedachte 4 waren er maar 2 dagen gepland om ritten te doen, dus het was kiezen of delen

. Ik ben nog steeds bezig mijn set kampeertroep voor op de motor zo compact/beperkt mogelijk te maken, dus ik kon de topkoffer al lozen maar de zijkoffers waren voor nu nog wel nodig:
Het was een ritje van ongeveer 1 uur en 3 kwartier, waar ik natuurlijk langer over deed

. Het onweerde nog flink dus ik ging uiteindelijk pas om 1 uur weg nadat ik nog even snel een paar nieuwe laarzen had gekocht. Onderweg verbazingwekkend goed weer gehad, en een half uur voor de bestemming besloot ik een kleine verlate lunchpauze te houden langs de snelweg.
Aangekomen op de bestemming begroette mij een vista vol potentieel:
Vol goede moed mijn tentje opgezet, onder luid gejuich van enkele omstanders die hem helemaal 'die kicker' en 'unglaublich toll' vonden, en foto's maakten:
En mijn stalen monster een mooi plekje in het gazon gegeven:
En toen zakte in de avond langzaam de zon over ons veldje dat immer voller kwam te staan met een bonte verzameling Alpjes en tentjes, en alles was goed.
totdat....
<insert "dun dun dun" geluid>
Nou sta ik niet bekend als een lange slaper en zeker in een tent ben ik meestal op tijd wakker om het nog licht te zien worden. Ik was er dus nog enigzins op tijd bij om het water langs het dak van de tent naar binnen te zien lopen. Mijn ouwe trouwe bloementent, ooit nog de eerste aanschaf samen met mijn toen-vriendin-nu-vrouw voor onze eerste vakantie samen, was zo lek als een mandje.
Nou heb ik de tegenwoordigheid van geest nog gehad voor vertrek om, aangezien ik nog een gaatje over had, een tarp mee te nemen. Dat kwam goed van pas als impromptu 'paraplu' voor mijn tijdelijke huisje:
Nou was de dag daarop dermate nat, glibberig en modderig dat een offroad rit te lastig danwel risicovol zou zijn, alsdus onze ervaren rijders. We besloten dan ook die dag af te gelasten. Sommige mensen besloten over het asfalt een mooie stadje te bezoeken maar kwamen zo verzopen terug dat het sanitairgebouw helemaal vol hing met verzopen kleding.
Mijn geluk, want die ochtend stond gepland dat de fabrikant van banden sealant 'Ride-On' ons een bezoekje bracht. En als deel van de presentatie was afgesproken dat de eerste vijf motoren die zich bij de demo zouden melden, hun banden gratis mochten laten voorzien. Als geboren en getogen zeeuw zat ik al op de motor nog voor dat de voorzitter zijn microfoon terug neerlegde, en ik stond dan ook als eerste bij de Ride-On demo.
Na de uitleg werd ons geinstrueerd om de banden af te laten door het ventiel te verwijderen, daardoor moet de sealant namelijk naar binnen gepompt worden. Normaliter is het dan gauw gedaan met de bandenspanning: de andere vier motoren stonden binnen seconden plat op het gras.
Zo niet de Mitas bandjes onder mijn Transalp

. Na het verwijderen van het ventiel stonden ze te kijken en te wachten tot de band in zou zakken, maar dat gebeurde dus niet

. Het karkas van deze banden is dermate sterk dat ik er waarschijnlijk zo op weggereden zou kunnen zijn. De zijkant van deze banden staat erop bekend extra bestendig te zijn tegen lekrijden, en dankzij de sealant in het loopvlak zou dat dus nu ook voor het midden moeten gelden

. Soit, het rijd iets minder comfortabel, maar dat was al gauw opgelost door achter 1.5 en voor 1.3 bar te zetten voor de offroad rit.
Op zaterdag was het dan eindelijk zo ver: De offroad rit waar ik voor kwam. De eerste helft was tamelijk tam, tempo lag nog wat lager omdat iedereen er nog in kwam. We hadden één Dominator 650 (van instructeur nummer 1) en een XRV750 van Instructeur nummer 2. De drie deelnemers waren ikzelf, nog een andere Transalp van een iets nieuwer bouwjaar en een Twin door mij liefkozen gedoopt tot 'Jumbo', vanwege de 43 (!) liter tank die erop zat. Handig als wij onderweg zonder zouden komen te zetten

. Dit, en zijn versleten Heidenau bandjes zouden Jumbo later nog parten gaat spelen bij sommige beklimmingen

.
Na de eerste stukken kwamen we dus nog redelijk schoon aan bij het 3-landenpunt voor een terrasbezoek:
Maar daarna werd het al snel lastiger, en harder werken. Probeer maar eens een glibberige grasheuvel te beklimmen met een hellingsgraad waar je te voet nog moeite mee zou hebben

. Toen ik eenmaal doorhad dat het niet gassen, maar ook niet tokkelen was, en soms gras de betere keuze was in plaats van het moddergeultje, stond ik al snel boven:
zodat we even op het gemakje konden afstappen en van het uitzicht genieten terwijl Jumbo zich een weg naar boven vocht

. Niet snel daarna begaf zijn voorband het. We hebben samen in hetzelfde spoor gereden, helaas zal ik niet weten of ik geluk gehad heb, of dat de combinatie band en ride-on mij gered heeft, hier zat in ieder geval een snee van bijna een centimeter in de binnenband:
De rest van de trip staat op video en niet op foto, dus, we skippen even naar het eindresultaat:
Waarna een BBQ volgde met de hele groep:
waarbij iedereen wilde weten hoe de offroadrit was gegaan. Bijna iedereen wilde wel, maar durfde het niet aan. Gelukkig sprak onze uitrusting boekdelen en konden we terugkijken op een geslaagde dag waarbij ik weer veel ervaring op heb gedaan op lastig terrein.
En die video: Die volgt nog. Later. Als ik bijgeslapen heb. Maar hier hebben jullie alvast een voorproefje: