unezra schreef op maandag 1 januari 2018 @ 11:05:
De grap met "vogelaarwijken" is dat het niet zelden vooral de naam is, of beperkt tot 1 of 2 straten.
(...)
Sure, er sprong wel eens iemand van de flat af en er liep wel eens een vreemd figuur door de straat. Maar last? Neuh.
WTF?
Ik refereer naar de post van nare man hierboven..
Ik heb zelf ook gehuurd in vogelaarswijken. Gelukkig was er een collectieve glasverzekering en repareerde de woningcorporatie de zaken aan ons huis/tuin die door vandalisme werden beschadigd.
Dat voordeel heb je niet als je koopt, dan mag je die kosten zelf betalen. Enig idee wat een leuk woonkamer raam kost inclusief vervanging? Of een nieuwe voordeur? Succes met sparen dan.
Het probleem is niet dat mensen
teveel willen, maar dat ze gewoon iets
redelijks willen.
Ja dat is volkomen logisch. Ik snap niet dat je dit steeds oprakelt, er is namelijk niemand die het tegendeel beweert.
De discussie wordt wat breder dan alleen de studieschuld, dus daarom het volgende:
Als iemand een minimum inkomen heeft en onder de streep belastingontvanger is hebt dan mag hij/zij met overheidssteun een woning betrekken die op de vrije markt minimaal 1200 euro per maand kost.
Die woning is dan "sociaal", wat betekent dat jij er niet in mag wonen.
Die 1200 euro per maand voor de vergelijkbare woning kan je met het hogere inkomen dat je hebt niet eens betalen, nog los van het feit dat je vaak een veelvoud van de kale huur in inkomen moet hebben.
Het flatje dat je wel kan betrekken voor 900-1000 euro per maand is zo duur dat sparen of studieschuld extra aflossen zeer bemoeilijkt wordt.
Huursubsidie krijg je niet, hypotheekrenteaftrek krijg je niet, zorgtoeslag krijg je niet, en nog veel meer subsidies en toeslagen kan je ook naar fluiten. Nog los van het feit dat je als alleenstaande belastingtechnisch ook nog genaaid wordt.
Je valt tussen wal en schip, te "rijk" voor sociale huur, te "arm" voor particuliere huur.
De regelingen zijn krom.
Door erop vooruit te gaan in inkomen is het resultaat dat je voor je woning een veelvoud moet gaan betalen en daarvoor minder woning terug krijgt.
Maar om terug te komen op de discussie over studielening:
1. Een deel van de kromme regels is dat er voor studieschuld een betalingsverplichting van bijvoorbeeld 337.5 euro per maand wordt aangenomen die in werkelijkheid maar 260 euro is.
2. Het probleem van de zwaar tellende studieschuld is er vooral voor mensen in het oude systeem, de overgrote meerderheid van ex-studenten vallen in deze categorie.
Als deze mensen ervoor konden kiezen om over te stappen naar het nieuwe systeem waarbij ze ongeveer 1 euro minder kunnen lenen per euro studieschuld dan zouden we deze hele discussie niet hebben. Dan zouden ze een bedrag kunnen lenen dat redelijk is en daarmee misschien nog niet het huis van hun dromen kunnen kopen, maar wel iets redelijks waar ze met plezier kunnen wonen. En dan zouden anderen ook tevreden zijn omdat mensen geen hypotheken aangaan die ze wellicht niet kunnen betalen.