Bij gebrek aan de +1 knop:Virtuozzo schreef op zondag 12 maart 2017 @ 00:41:
[...]
Kerel, kijk eens in de spiegel. Je laat je volledig leiden door beeld, gevoel en perceptie. Neem eens een stapje terug, of zet er een opzij. Dit soort dingen gebeuren.
En ja, Turkije is nogal wat groter dan Nederland, kent veel meer media, ook al zijn ze stuk voor stuk gebonden aan de Staat (dan wel de dominante partij). De regering daar is al dagen bezig met de boel op te stoken, is het dan vreemd dat iedereen het er over heeft daar? Nee.
Maakt dat wat uit? Nee. Ja, er is een situatie. Ja, er is/was potentieel voor escalatie. Ja, Turkije heeft daar op aangestuurd. Moeten wij dan ook gaan roepen en tieren? Nee. Moeten wij dan ook continu drama in beeld proberen te zoeken en constant te herhalen zodat iedereen gaat geloven dat er een bijna-oorlog aan het handje is? Nee. Honderd keer nee.
Het bepalende is altijd hoe ga je met zaken om. Wordt je in een conflict gebracht? Prima. Dan zoek je een manier om daar mee om te gaan. Doe je dat op de manier van en in de arena gekozen door die zelfverklaarde tegenstander? Dan is het echt een Maxima moment - want dat is heel oprecht meer dan een beetje dom.
Laat al dat beeld even links liggen. Neem een pauze. Ga slapen. Morgen verzamel je informatie, neemt dat rustig door, wisselt perspectieven uit buiten eigen kringetjes en we zijn weer een stap verder in omgang vinden met uitdagingen. Je hapt veel en veel te snel, ik bedoel het echt niet persoonlijk of verkeerd, maar soms ben je een schoolvoorbeeld van hoe onze hersenen zijn geëvolueerd voor patroonherkenning, maar soms ook voor de valstrik daarvan: het opleggen van patronen op basis van stimuli beeld / perceptie.
Dat is heel menselijk, we hebben het allemaal, maar juist wanneer zaken hectisch worden is het van belang om ons zelf daar tegen te beschermen. Het is gewoon prettiger, en nuttiger, als we ons niet laten bespelen.
In dat opzicht is deze situatie vooralsnog prima aangegaan. Alle respect voor de lokale overheid, liaisons en de mensen in blauw en zwart op straat in Rotterdam - dit is niet makkelijk. Daar mogen we best een voorbeeld aan nemen: communicatie, kalmte, uitwisseling.
Weet je wat mij opviel van al die beelden? Dat moment op periscope waarop een politiebeambte bezig was met de Consul, die geen sjoege gaf, die bezig bleef - en de beambte bereikte een punt, en sprak een collega aan om het overnemen. Minimaliseren spanningsvelden - ook je eigen spanning en triggers. Netjes.
Al de rest? Niets bijzonders. We hebben hier erger gehad in het verleden. Veel erger. Dat wil niet zeggen dat we nog flink wat uit te werken hebben inzake repercussies, net als voor het blijven zoeken en vinden van nuttige omgang met, maar het is niet zo alsof dit of dat doembeeld aan komt zeilen.
En als je morgen iemand met Turkse achtergrond tegen het lijf loopt, probeer eerst eens te luisteren, en niet op argumentatie in te zetten, maar op en met gevoel. Komen we een heel stuk verder mee. En kom je er een tegen die geprogrammeerd is, prima, hou in gedachten dat er genoeg zogenaamd normale Nederlanders zijn die zelf in dat soort loopgraven zitten.
Het is nu aan Erdogan en kornuiten - met oude en jonge wolfjes die zich rot rennen - of men verder in wil zetten op escalatie. Gebeurt dat, goed, dan zoeken we ook dan een manier om daar mee om te gaan. Vervolgens werken we consequenties uit, en gaan ook daar mee om. Sommige daarvan zullen voor ons zijn, andere voor Turkije. Erdogan heeft eigenlijk keuzes te maken hier voor hoe ver hij eigen land wil beschadigen in ruil voor eigen macht.
+1