Generatie Y - Zijn we echt zo anders?

[Anoniem: 604938]

http://waitbutwhy.com/201...-yuppies-are-unhappy.html

Dit ondertussen vrij bekende artikel schetst een beeld van de huidige generatie jongeren en jong volwassenen die ik erg herken. Ikzelf mag me binnen deze generatie Y tellen. Dit gedrag zie ik veel gebeuren bij de met name hoger opgeleide tot een jaar of 25-30. Graag hoor ik van de mede Tweakers of jullie je het beeld herkennen of dat het een gevalletje "vroeger was alles beter" is. Met name naar de input van de oudere Tweakers lijkt me intressant. Of het benamen van bepaalde generaties überhaupt zin heeft is een tweede, zie het vooral als een handig label om de mentaliteit van de huidige jongeren te bespreken.

Samengevat stelt het artikel dat deze generatie Y onrealistisch verwachtingen heeft als het op hun carrière in het bijzonder en daarmee hun leven in het algemeen aankomt. Onze ouders konden, toen zei jong waren, met praktisch iedere opleiding een baan vinden, goeie promoties maken en een prima huis kopen. Dit optimisme heeft men overgegeven op hun kinderen die "alles konden worden wat men zou willen". "Een leuke studie" is populairder dan "een goede studie". "Je passie volgen" is het motto van de generatie Y. Als deze generatie op de arbeidsmarkt komt leert men echter al snel dat de realiteit minder over passie en "leuk" gaat maar vooral over hard werken.

"Het beste in jezelf naar boven halen" maakt ook dat deze generatie Y niet snel tevreden is met hun positie. Er moet meer gestudeerd worden en niet streven naar promotie is bijna een schande. Doordat social media de verdiensten van andere uitvergroot schiet deze generatie naar hun gevoel altijd te kort. Elon Musk en Steve Jobs zijn de helden van deze generatie.

Ik herken me heel erg in dit geschetst beeld. Ik ben er zelf nog steeds in schuldig aan en herken het heel erg bij mijn leeftijdsgenoten.

"Ik studeer liever iets wat ik leuk vind, ookal weet ik dat de baankansen minimaal zijn" hoor ik vaak. Men beargumenteert dat een niet "leuke" studie waarschijnlijk toch niet afgemaakt wordt. Het aantal jongeren dat ik gesproken heb die een bepaalde studie afwezen omdat ze geen zin hadden om wiskunde of statistiek te leren is schrikbarend groot. Men weet verdomd goed welke arbeidsmarkten tekorten en overschotten aan personeel hebben, maar zien dat zelden als een reden om een andere studie te kiezen.

Deze zelfde studenten stellen dat men na het afstuderen wel op een andere manier aan hun geld komt. Een kunststudent stelde laatst dat alle afgestudeerden zonder baan maar een boek moesten gaan schrijven om hun geld te komen . De realiteit leert ons echter dat ze op werkervaringsplekken of ongeschoold werk terecht komen. Mocht je al het geluk hebben een baan op niveau te vinden mag je het vaak doen met flex contracten of moet je gaan ZZPen.

Het aantal jongeren dat aangeeft moeite te hebben met onder een baas te werken is ook schrikbarend groot. Iedereen lijkt wel ondernemer te willen worden om hun vrijheden niet op te hoeven geven. Dat ondernemen enorm hard werken is en succes voor weinige is weggelegd erkent men niet. Ook dat de ondernemers met juist die studies die niet populair zijn het beter doen lijkt men niet te zien.

Burnouts lijken steeds vroeger op te treden. Als men eenmaal de grote mensen wereld in stapt worden alle idealen en dromen van je weggenomen.

Overigens lijkt deze mentaliteit onder lager opgeleiden, of beter gezegd, kinderen van lager opgeleiden veel minder aanwezig te zijn. Hard maken kan ik dit niet want ik heb er geen in de vriendengroep (wat ook een typisch fenomeen is).

Wat denken jullie? Zie ik verbanden die er niet zijn of is het juist heel herkenbaar?

[mannowlahn]

Ik ben zelf uit '82. Maar als ik om mij heen kijk. bemerk ik dat men steeds meer zichzelf toe eist. Dat men van mening is dat de wereld om hun heen moet schikken, weinig consequenties wil aanvaren, van mening is dat je baan je hobby moet zijn, zo niet dan is men snel van slag. Na de studie een jaar moet reizen, klagen over studieschuld maar niet willen werken tijdens studie, snel van slag vanwege keuze stres. Geen hypotheek kunnen krijgen bij eerste baan, meteen een droomhuis willen kunnen kopen. Kinderen nemen, maar carrières willen aanhouden en dan klagen dat kinderopvang zo duur is.

Sommigen hebben echt een reality slap in the face nodig.

[Señor Sjon]

Ik denk dat stap 1 is om generatie Y te identificeren. Meerdere onderzoeken hanteren andere leeftijdsgroepen zodat alles met geboortejaar 1975-1995 eronder kan vallen, zoals het gelinkte artikel uit 2013. Toch hebben die groepen te maken (in Nederland) met wat bepalende zaken in te maken zoals tweeverdieners wel/niet qua hypotheek, studie, huurmarkt en crisis op de arbeidsmarkt. Iemand uit 1975 is meestal net op het juiste moment ingestapt, terwijl iemand uit 1985 meestal gewoon de klos is en iemand uit 1995 nog op school zit.

[kingpol]

generatie y is gewoon het logisch gevolg vd babyboomers

[MAX3400]

Mogelijk dat ik weinig steekhoudend reageer nu maar zoals Geenstijl het ooit beschreef; we hebben "nu" te maken met de rubberstoeptegel-generatie. Een grote kudde personen van 16 tot 25 die geen idee hebben hoe ze uit een afgesloten trein zouden moeten komen als de accu van hun smartphone leeg is.

Iets genuanceerder; er zijn wel meerdere generaties geweest/gekend waarvan Y-1 (dus de vorige generatie) nogal luchtig over dacht. De sixties waren natuurlijk de ondergang voor de halve wereld want van wiet roken, opruiende muziek luisteren en buitenechtelijke seks, wordt niemand beter. Terwijl er nu voldoende vijftigers/zestigers zijn op goede baanposities die ongetwijfeld in de sixties ook hebben genoten.

De soep wordt nooit zo heet gegeten als ie wordt opgediend; helaas is het met elk nieuwtje/onderzoekje zo dat de excessen onder de loep worden genomen en de rest onder het kleed wordt geveegd. Tuurlijk zijn er mensen van generatie Y die te dom zijn om te kakken en waar ik 0 vertrouwen in heb dat ze ooooit zelfstandig kunnen zijn. Noem ze Bud & Kelly (Bundy) maar daartegenover staan tientallen individuen die wel iets willen/kunnen bereiken.

[Anoniem: 604938]

-

[ Voor 99% gewijzigd door Anoniem: 604938 op 29-01-2019 08:21 ]

[Anoniem: 224360]

MAX3400 schreef op dinsdag 29 november 2016 @ 12:30:
Mogelijk dat ik weinig steekhoudend reageer nu maar zoals Geenstijl het ooit beschreef; we hebben "nu" te maken met de rubberstoeptegel-generatie. Een grote kudde personen van 16 tot 25 die geen idee hebben hoe ze uit een afgesloten trein zouden moeten komen als de accu van hun smartphone leeg is.

Daar staat tegenover dat het lange tijd geleden is dat de huidige generatie het lang niet zo goed gaat hebben als de voorgaande generaties als het aankomt op salaris, huis kopen, leven op 1 salaris etc.

Met dank aan de voorgaande generaties die nog steeds op de werkvloer zitten, de hoogste salarissen binnenhalen en dit goedpraten onder de noemer 'daar heb ik jaren voor gewerkt'.

De echte toppers zullen nog steeds wel binnenlopen, maar dat was vroeger evengoed zo. Daar staat wel tegenover dat je privé een boel moet opgeven en een gezinsleven moeilijk te combineren valt.

En dat was vroeger ook al, alleen verdienden ze toen nog meer schat ik zo.
Uiteindelijk gaat iedereen zichzelf proberen te bedruipen en dat werkt de solidariteit niet echt in de hand, ook een kenmerk van de huidige generatie al gaat dat weer veranderen met de aankomende generatie schat ik zo. Delen wordt de norm.

En ik vind het echt niet vreemd dat je in de huidige tijd tussen de eind 20 en 40 ergens een leuk huisje wilt kopen en een gezin wilt stichten, de meesten zullen dit zelfs tussen 27 en 35 willen doen. Is dat dan verwend zijn? Gaat de meesten op 1 salaris sowieso nooit meer lukken. We lijken wel te gaan leven om te werken en daar moet je verdomd nog trots op zijn ook! Want werkethos en goede mentaliteit, anders ben je maar een luie nietsnut die alles wil hebben zonder inzet (want 32-40 uur werken per week is immers niet hard werken).

Ze je de generaties tegenover elkaar dan zie je al gauw dat die harde werkers (generatiegewijs) lang niet zo hard gewerkt hebben, dat was namelijk de generatie daarvoor.

Maar stellen dat generatie y het echt slecht heeft kan ik ook niet, daarvoor leven we teveel in luxe.
Ben zelf overigens 30.

[Sissors]

Als eerste denk ik dat dit voor een flink gedeelte gewoon het zeiken op de jongere generatie is. Waarschijnlijk was het eerste wat een Neanderthaler zei een klacht op de jongere generatie. Dus dat sowieso met een korreltje zout nemen.

Daarnaast is voor mij de vraag: Vind je het vreemd dan? Er is altijd verteld dat je vooral moet doen wat je leuk vind en baankansen niet moet meenemen. Nu denk ik ook niet dat het een goed idee is om iets te kiezen waar je echt niks aan vind, maar bij keuze tussen iets wat je heel leuk vindt maar niks oplevert, en iets wat je ook best leuk vindt en wel wat oplevert, zou ik dat toch een rol mee laten spelen. En dan maak je van dat eerste maar je hobby ofzo.

Toen ik begon met studeren (jaar of 10 geleden), kregen we van de rector magnificus ook te horen dat dit de beste tijd was van je leven, dat je je moet ontplooien, veel nevenzaken doen, en studeren was allemaal niet zo belangrijk. Fast forward 5 jaar later, en de politiek (en samenleving) is in paniek vanwege de langstudeerders. Ja no shit sherlock. Als de samenleving alle studenten aan het vertellen is dat ze vooral rustig aan moeten doen met die studie en andere dingen moeten doen tegelijkertijd, is het dan heel vreemd dat ze dat doen? En dan achteraf gaan klagen dat ze naar je luisterden.

[KleineJoop]

Afgelopen jaar ben ik geslaagd voor m'n havo diploma, profiel economie en maatschappij. Gedurende die drie jaar, en dan vooral het laatste jaar, ben ik erachter gekomen dat veel medeleerlingen en enkele vrienden een onrealistisch beeld hebben van hun kansen als ze voor hun droomopleiding kiezen op het hbo. Dit was op een redelijk elitaire (christelijke) havo school.

Veel kiezen voor een opleiding waarbij ze weinig tot geen kans op een baan hebben, of ze kiezen als matige havo student voor een pittige opleiding die eigenlijk te lastig is. Anderen kozen standaard voor een tussenjaar, of na het afvallen bij de loting of na de propedeuse. Ze geven zichzelf dus vaak standaard een (verdiende?!) pauze of kiezen blindelings voor een opleiding. Iets wat ik op het vmbo-t niet zag, en mensen toch meer voor een praktische opleiding kozen met kans op een baan en inkomen, in plaats van abstracte, lastige, Engelstalige opleidingen zonder kans op een baan, terwijl je met een mager zesje voor Engels geslaagd bent op de havo...

Zelf studeer ik nu BOL Niv.4 Werktuigbouwkunde. Ik ben teruggevallen op mijn vmbo-t diploma, maar heb wel de kans gepakt om in het 2e (van de 4) jaar te beginnen. Aanleiding was het zien van een presentatie vorig jaar van de afstudeerstage van een kennis op desbetreffende opleiding. Na de presentatie werd hij benaderd door mensen uit de zaal die twee bedrijven vertegenwoordigden, en hem banen aanboden. De jongen die daarna presenteerde; hetzelfde verhaal. Nu is er wel veel vraag in de techniek, dat weet ik, maar er zijn op deze school dus 2 klassen Werktuigbouw en 2 klassen Electro per leerjaar, waar vraag naar is en de baankansen 100% zijn, en we hebben 4 klassen Media&vormgeving per leerjaar, waar je na het voltooien vrijwel geen kans op een baan hebt als je niet uitzonderlijk goed bent. 80% zit dus thuis met de Macbook en photoshop skills... 4 klassen per leerjaar...

EDIT:
Iedereen, inclusief leraren, maakt hier grappen over heb ik gemerkt. Maar het is natuurlijk triest, en een verspilling van tijd en geld.

[ Voor 4% gewijzigd door KleineJoop op 29-11-2016 20:33 ]

[Kecin]

Ik kom zelf uit 89, en merk toch echt dat veel van mijn kennissen en vrienden (ook oud studiegenoten) gewoon een stel lamlullen zijn. Ik heb me kapot gewerkt om te komen waar ik ben, heb hiervoor heel veel moeten vallen en opstaan. Veel tijd moeten investeren, wanneer een ander in de kroeg zat was ik aan het studeren. Geen seconde spijt van gehad. Ik heb geen fun-studie gedaan maar gekeken naar wat er bij me past en waar (destijds de verwachting van was) de kansen op de arbeidsmarkt goed zijn. Uiteindelijk 2 HBO diploma's. 3 MBO diploma's. en allemaal versneld afgerond.

Tegenwoordig heb ik dus een erg leuke baan, die erg goed betaald met hele fijne secundaire arbeidsvoorwaarden. Dat zorgt ervoor dat ik een groot vrijstaand huis heb kunnen kopen, twee nieuwe auto's voor de deur heb, geld en producten weg kan geven aan de mensen die ik lief heb en zo nu en dan een avond helemaal wild in de kroeg kan hangen. Nu zijn producten natuurlijk niet alles, zie vooral het plaatje een paar alinea's verder.

Dan zie ik vervolgens een lamlul die vanuit luiheid maar heeft gekozen voor een studie klagen terwijl ik een biertje drink, "Ja, waarom altijd ik. Waarom krijg ik niet zo'n goede baan. Overigens heb ik die positie bij X afgewezen want geen lease-auto, of het is minder dan 2500 euro bruto, daar ga ik toch niet voor werken?!". Die verontwaardiging. Ik snap het simpelweg niet.

Kleine kanttekening: Je moet natuurlijk wel mee hebben dat je bepaalde lesstof goed kan opnemen en vervolgens óók nog eens goed in praktijk kan brengen. Dat is niet voor iedereen weggelegd. Alhoewel je dan ook prima (mits fysiek in orde) manual-labour kan doen. Hard werken lijkt me normaal als je je bepaalde zaken wilt veroorloven. Als ik een wereldreis zou willen maken moet ik zorgen dat ik 1) tijd vrij kan maken, 2) geld genoeg heb om niet op andermans zak te hoeven teren of überhaubt kan gaan.

Helaas heeft iedereen het label autisme, bi-polar, vegan-health-guru en dyslexie waardoor ze natuurlijk gewoon een uitkering verdienen, want tja, hoe kom je anders aan tijd om je vlog-pagina up2date te houden. Gelukkig kunnen ze van die (Wajong)centen leven, anders zou het niet goedkomen. Oja, en die collega die ik heb die eigenlijk volledig is afgekeurd maar toch full-time weken draait, daarvoor heb ik pas respect. Niet leven van de staatskas, maar zelf met oplossingen komen.

Het lijkt erop dat deze generatie vooral plezier wil hebben en de vorm van nostalgie gebruikt en verbuigt om te verbergen dat er vroeger ook gewoon gewerkt moest worden. Maar even serieus, waarom bijvoorbeeld een HBO fun-studie gaan doen, terwijl je ook donders goed weet dat je met een andere opleiding (vb IT) een stuk verder komt, eerder een baan hebt, eerder meedraait in de maatschappij. Pas dan kom je erachter hoe de grote mensen wereld werkt, hoe de soep is gegeten vroeger en hoe jij hem zelf wil gaan eten.

Verder ben ik wel eens jaloers op die lamlullen. De hele dag thuis, lekker blowen en biertjes drinken. Geen zorgen aan je kop. Weinig geld nodig want je verbruikt weinig, dan maar geen slaaf van de maatschappij, maar gewoon schijt hebben. Ik probeer het wel eens stiekem wanneer ik een weekje vrij heb. Maar god wat ben ik blij dat ik weer productief kan zijn, mensen kan helpen met hun dagelijkse problemen en bepaalde sturing kan aanbrengen. Daaruit haal ik mijn energie en kennis. Ik denk dan altijd een beetje aan Fight Club.



Tja, maar die spullen maken me dus wél een slaaf van de maatschappij. Voor die spullen moet ik werken. Dus ik denk ook wat is je keuze; kan je jezelf bedruipen (dus je vaste lasten voldoen zonder van de staat te leven) en gelukkig zijn, met bijvoorbeeld minder werk. Prima, het is je gegund. Niet iedere unieke sneeuwvlok met de naam "Mees" of "Sterre" heeft de ambities om een CEO te worden, en gelukkig maar, anders hadden we nu allemaal een veganistische couscous burger in onze lunchtrommel zitten terwijl we op onze bakfiets rijden, want ja, we zijn zo verantwoord.

/my2cts rant

[ Voor 5% gewijzigd door Kecin op 29-11-2016 20:53 ]

[Anoniem: 699209]

Volgens mij twee dingen:

Ten eerste wordt er duizenden jaren geklaagd over de mentaliteit van de jeugd dus we we moeten de problemen niet groter maken dan ze zijn.

Ten tweede ben ik bang dat de bevolking de laatste twintig jaar op papier dan wel hoger opgeleid is, maar dat dit in de praktijk niet zo is. Hierdoor valt een groep die op papier hoogopgeleid is behoorlijk buiten de boot. Volgens mij zit er in deze groep de onvrede, omdat ze wel gouden bergen voorgespiegeld is.

[Anoniem: 604938]

-

[ Voor 99% gewijzigd door Anoniem: 604938 op 29-01-2019 08:20 ]

[Rukapul]

Anoniem: 604938 schreef op dinsdag 29 november 2016 @ 10:26:
generatie Y

Deze definitie is bij voorbaat kul. Een generalisatie leggen over een generatie (= geboortejaar) is per definitie een overgeneralisatie. Dat blijkt ook wel uit het topic hier waar het feitelijk gaat over een bepaalde subgroep in de maatschappij binnen een generatie. Niemand komt echter met een fatsoenlijke naam (zonder 'generatie) met bijbehorende fatsoenlijke definitie.

Het eerste wat er dus moet gebeuren is dat alle 'onderzoekers' en 'journalisten' die het hebben over 'generatie Y' uit hun functie worden verlost en wat nuttigs gaan doen.

[Anoniem: 224360]

Ach ja ik zie nu vooral mensen die zichzelf op de borst kloppen en generatiegenoten aan het bashen zijn. Want de naam staat niet aan en ze kiezen allemaal voor domme studies en zijn allemaal lui.

Heerlijk als je straks zelf kinderen hebt.

Past prima in de individualistische maatschappij van tegenwoordig.

[Anoniem: 172410]

muffstuff schreef op dinsdag 29 november 2016 @ 11:57:
Ik ben zelf uit '82. Maar als ik om mij heen kijk. bemerk ik dat men steeds meer zichzelf toe eist. Dat men van mening is dat de wereld om hun heen moet schikken, weinig consequenties wil aanvaren, van mening is dat je baan je hobby moet zijn, zo niet dan is men snel van slag. Na de studie een jaar moet reizen, klagen over studieschuld maar niet willen werken tijdens studie, snel van slag vanwege keuze stres. Geen hypotheek kunnen krijgen bij eerste baan, meteen een droomhuis willen kunnen kopen. Kinderen nemen, maar carrières willen aanhouden en dan klagen dat kinderopvang zo duur is.

Sommigen hebben echt een reality slap in the face nodig.

Ik zie soortgelijke dingen, maar om heel andere redenen. Mensen zien dat de droom van 40-50 jaar geleden en waarmee we opgevoed zijn helemaal niet meer bestaat. Welvaart en groei zijn niet vanzelfsprekend meer. Daarom zoekt men naar andere inhoud dan de puur financiële. De arbeidsmarkt lag lange tijd stil, dus ging men maar reizen om toch wat zinnigs te doen. Er moet een groot aantal keuzes gemaakt worden met verreikende consequenties, die desondanks ondoorzichtig en onzeker zijn. Wat vandaag een gegeven is, kan morgen zomaar verdwenen zijn. Regelingen waar de vorige generatie volop van genoten heeft worden steevast afgebouwd. Waar je vroeger met één kostwinner een huis kon kopen en een gezin kon voeden, moet je tegenwoordig met z'n tweeën aan de slag om überhaupt iets voor elkaar te krijgen. De consequentie is wel dat anderen je kinderen opvoeden, wat ook nog eens onbetaalbaar is.

Hoezo, een ondankbare generatie? Ik zie een generatie die de traditionele constructies en zekerheden ziet verdwijnen en er het beste van probeert te maken.

[Hippocampus]

De accenten verschuiven, maar nee, we zijn echt niet zo anders dan eerdere generaties. (denk ik )

[Anoniem: 111703]

Anoniem: 604938 schreef op dinsdag 29 november 2016 @ 21:25:
Geef het een jaar of tien, twintig en het HBO heeft niveau MBO.

Ha, dat is al zo. En maak daar maar niveau "kleuterklas" van. Zelf kom ik uit '90, dus (hopelijk) nét voordat het allemaal echt mis ging, maar ik heb wel een idee waar de problemen voor een deel in liggen

In 2008 heb ik een jaartje HBO gedaan, te weten een lerarenopleiding 2e graads. Dat wil zeggen: je mag na 4 jaar studie les gaan geven. Aan de onderbouw (brugklas, 2e klas, en 3e klas). Op een middelbare school. Daar studeer je dus 4 jaar voor.

Enfin, ik weet nog goed hoe in het eerste semester het een groot deel van mijn medestudenten maar stopten met de opleiding omdat de rekentoets te moeilijk was. Ik meen dit serieus; een toets om te kijken of je het niveau van de onderbouw überhaupt onder de knie had.

Vervolgens draaide alles, maar dan ook alles, om dat krankzinnige competentiegerichte studeren. Ergo: verslagen maken, daar reflectieverslagen over maken, en vervolgens een dossier bijhouden van alle reflectie en stageverslagen zodat je daar weer een reflectieverslag over kon schrijven. Lesgeven mocht je tijdens je eerste-jaars stage niet doen, want dat doen we niet in het eerste jaar: dan mag je alleen maar observeren. Want de opleiding weet immers wel wat goed voor je is; zelf nadenken werd niet echt op prijs gesteld, want de grenzen en regels van de opleiding zijn heilig. Je krijgt er bijna spontaan een minderwaardigheidscomplex van.
Even voor de beeldvorming: met die opleiding beginnen jaarlijks zo'n 60 studenten (dat zijn dus 60 potentiële leerkrachten die dit land zeer hard nodig heeft), en studeren er elk jaar slechts 3-5 af.

Deze mentaliteit, wat gepaard gaat met de zesjescultuur waar zoveel mensen zo lyrisch over zijn, heeft gezorgd voor een hele rits aan kwetsbare, zielige, bange en domme mensen die liever in hun veilige (en door anderen opgelegde) safe space blijven, dan daadwerkelijk iets gaan doen met hun leven. Ons onderwijs zorgt er inmiddels voor dat mensen dommer de school uit lopen, dan dat ze binnenkwamen.

Als je het mij vraagt, moeten we in het onderwijs de oplossing zoeken; dat is immers de plek waar we jonge geesten behoren voor te bereiden op de maatschappij. Op dit moment doen we mijns inziens exact het omgekeerde. Het feit dat we ons liever bezig houden met het faciliteren van safe spaces of gebedsplekken op universiteiten (je weet wel: waar we zogenaamd artsen en advocaten moeten opleiden) zegt eigenlijk al genoeg.

Needless to say: na een jaar was ik helemaal genezen van het concept "Hoger" Beroeps onderwijs in Nederland.

[Salvatron]

Wat een stelletje sukkels die hun onderbuikgevoelens spuien over luiaards en lamlullen terwijl ze zichzelf op de borst slaan omdat ze zo hard werken en hun geld eerlijk verdienen. Hou toch je snater met je harde gewerk.

Kecin schreef op dinsdag 29 november 2016 @ 20:46:
Oja, en die collega die ik heb die eigenlijk volledig is afgekeurd maar toch full-time weken draait, daarvoor heb ik pas respect. Niet leven van de staatskas, maar zelf met oplossingen komen.

Niets over de specifieke situatie van die collega die volledig is afgekeurd maar toch full time werkt, maar normaal gesproken is het imo zo dat wanneer je ziek bent het je verantwoordelijkheid is om rekening met je eigen ziekte te houden en dus niet als een maniak te gaan werken puur omdat je je handje niet op wil houden. Het is maatschappelijk niet geaccepteerd om een uitkering te vangen maar kan wel de beste keuze zijn waarbij het natuurlijk de verantwoordelijkheid van de persoon is om het gezwets van zijn medemensen te negeren en een uitkering aan te vragen, ook al zal de persoon in kwestie dan worden beschouwd als een lamlul, een handje-ophouder, een profiteur, een oplichter, een leugenaar, een luiwammes, etc etc. Gewoon je medemensen negeren in zo'n situatie luidt imo het devies want daar gaat niets zinnigs uitkomen.

[Anoniem: 604938]

-

[ Voor 99% gewijzigd door Anoniem: 604938 op 29-01-2019 08:20 ]

[Salvatron]

Anoniem: 604938 schreef op dinsdag 29 november 2016 @ 23:47:
[...]


Je bent het duidelijk niet met de strekking eens. Jammer dat je het niet gewoon probeert te onderbouwen, ipv je onderbuikgevoelens spuien over sukkels die hun onderbuikgevoelens spuien over luiaards en lamlullen.

Ik had het specifiek over die pipo's met hun gezwets over labeltjes en uitkeringen etc. Nadenken is te moeilijk voor ze.

Hoe verklaar jij de schijnbare golf van studenten met pretstudies die niet aan de bak komen? Het idee dat je passie volgen het belangrijkste is? Het idee dat een vak leren niet genoeg is (ook veel vraag naar op het moment)?

Als ik vind dat ik gelijk heb had ik dit topic niet geopend. Probeer alleen maar mijn redeneringen te benoemen in de hoop dat iemand onderbouwt waarom die verkeerd zijn. Dan bepaal ik wel wie gelijk heeft

Ik ken die lui die niet aan de bak komen niet, iedereen hier komt aan de bak tenzij er sprake is van een of andere ziekte of psychisch probleem (die labeltjes die hier genoemd worden). Ik kan er dus niks over zeggen.

[Anoniem: 172410]

Anoniem: 604938 schreef op dinsdag 29 november 2016 @ 23:47:
Hoe verklaar jij de schijnbare golf van studenten met pretstudies die niet aan de bak komen? Het idee dat je passie volgen het belangrijkste is? Het idee dat een vak leren niet genoeg is (ook veel vraag naar op het moment)?

Wat noem jij pretstudies en waar zie jij mensen niet aan de bak komen? Ik krijg toch sterk de indruk dat die discussie doorgaans over het gras van de buren gaat. Men vindt studies niet relevant en deelt ze dan maar in als pretstudie.

[Kuusj]

(artikel gelezen) Ik vind het bijzonder dat ik die gevoelens maar weinig heb, ik ben geboren in '98. Wat ik echter wel heb is een soort constante onderliggende druk van een gevoel dat ik een bepaald 'iets' moet bereiken in mijn leven.

Er heerst helemaal geen gevoel van superieuriteit boven anderen, eerder een gevoel bij bepaalde dingen als een vriendin e.d: "ik lig achter op de rest" terwijl dat vaak een vertekend beeld is door dingen die je via 'sociale media' passief meekrijgt. Je legt bij wijze van een meetlat langs iedereen en denkt dat jij gemiddeld gezien als persoon minder succesvol bent dan anderen.

Waar ik ontzettend veel moeite mee heb ik dat er zoals gezegd die soort druk op me ligt om een bepaald niveau te halen, het gevoel dat ik me moet bewijzen. Vooral nu ik aan een HBO studie ben begonnen en het mentaal af en toe helemaal niet geregeld krijg ben ik gewoon bang niet aan een verwachtingspatroon te voldoen en te falen in het leven als ik MBO zou doen ipv HBO. Waar dat vandaan komt? Ik weet het niet, maar ik merk wel dat het bij meer leeftijdsgenoten zo wordt ervaren. Het wordt ook niet actief opgedragen, maar wel ouders die zeggen "Grijp de kansen die wij niet hebben gegrepen".

Wel apart te lezen, ik heb me er nooit in verdiept...

[defiant]

Anoniem: 604938 schreef op dinsdag 29 november 2016 @ 10:26:
Wat denken jullie? Zie ik verbanden die er niet zijn of is het juist heel herkenbaar?

Het is niet de generatie, het is de economie.

We leven in periode waarin de (vermogens) ongelijkheid toeneemt, waarin we deflatie en negatieve rentes naderen en de negatieve effecten van globalisering en automatisering/robotisering zich steeds duidelijker manifesteren. Voorafgaand daaraan is de kaasschaaf al regelmatig over de verzorgingsstaat gehaald (de studiebeurs werd het studie "voorschot" a.k.a. lening) en werd de arbeidsmarkt steeds flexibeler.

In zo'n wereld is het niet gek dat je veel meer moeite hebt om te voldoen aan de standaarden van succes en welvaart.

Het tweakers publiek is hierin op zich niet een goede representatie, deze is vaak hoogopgeleid en werkzaam in de ICT sector waar in tegenstelling tot andere sectoren wel goed gaat.

[fast-server]

Mensen die geboren zijn na 1981 vallen grotendeels tussen wal en schip en ik zal proberen uit te leggen waarom ik dit zo zie.

Generatie Y zijn grotendeels de kinderen van generatie X (de verloren generatie)

De verloren generatie kwam na de babyboom generatie en tegen de tijd dat deze aan werken toe waren zaten ze midden in de zware jaren 80 crisis.
De meeste kinderen van generatie Y hebben die crisis niet bewust mee gemaakt, maar dit lot is ze niet onthouden met de crisis van 2008 (history repeats)

Door de regel hebben de mensen die vanaf 1981 geboren zijn alleen maar welvaart gekend omdat ze te klein waren tijdens de jaren 80 crisis.
Persoonlijke tijd en parttime werken is voor deze generatie best wel belangrijk.

Deze karakteristieke kenmerken merk je gewoon duidelijk in het doen en laten (stil, makkelijk en vechten niet voor wat ze waard zijn).

Tussen de Generatie X en Y zit nog een generatie en dit is de pragmatische generatie, deze generatie is geboren tussen 1970 en 1981. (kinderen van de babyboomers)
Deze generatie heeft bewust de crisis meegemaakt en heeft leren vechten en werken voor wat ze waard zijn, daarnaast heeft deze generatie ook heel veel zelf moeten doen aangezien de grote verantwoordelijk die ze kreeg.

Deze pragmatisten zijn nu rond de 40 jaar zijn grotendeels goed opgeleid en hebben leidinggevende functies overgenomen van de babyboomgeneratie (die al met pensioen is of gaat)
Ze zijn mondig, direct en keihard.

Deze generatie verwacht van generatie Y dat ze net zo presteren en gedreven zijn als hun zelf, en hier gaat het mis aangezien generatie Y die drive mist. (daar zal lui wel vandaan komen?)

Generatie Y komt dus van een onbezorgd leven in een keiharde maatschappij waar een HBO "pretstudie" niet meer voorstelt dan zwemdiploma A.

Aangezien de mensen van de pragmatische generatie ook de key jobs hebben is er voor de meeste die wel aan het verwachtingspatroon kunnen voldoen niet echt toekomst perspectief.
De pragmatisten houden nog immers nog een jaar of 30 hun banen vast en zullen deze h.w.s. weer overdragen aan de generatie geboren tussen 2007-2017

Als je op dit moment echt een toekomst wil opbouwen dan kies dan voor een technische of ICT studie. (Bachelor of Master)
Talige sales/communicatie arbeid wordt geautomatiseerd.
Laaggeschoolde technische/verzorging arbeid wordt geïmporteerd.

Als je dit niet kan of wil dan heb je naar mijn idee toch wel een aardig probleem.

Kan me wel voorstellen dat het van een relatief onbezorgd leven onder de paraplu van je ouders naar het grote mensen leven van dit moment best wel een grote stap is.

[Kuusj]

fast-server schreef op woensdag 30 november 2016 @ 00:32:
Mensen die geboren zijn na 1981 vallen grotendeels tussen wal en schip en ik zal proberen uit te leggen waarom ik dit zo zie.

Generatie Y zijn grotendeels de kinderen van generatie X (de verloren generatie)

De verloren generatie kwam na de babyboom generatie en tegen de tijd dat deze aan werken toe waren zaten ze midden in de zware jaren 80 crisis.
De meeste kinderen van generatie Y hebben die crisis niet bewust mee gemaakt, maar dit lot is ze niet onthouden met de crisis van 2008 (history repeats)

Door de regel hebben de mensen die vanaf 1981 geboren zijn alleen maar welvaart gekend omdat ze te klein waren tijdens de jaren 80 crisis.
Persoonlijke tijd en parttime werken is voor deze generatie best wel belangrijk.

Deze karakteristieke kenmerken merk je gewoon duidelijk in het doen en laten (stil, makkelijk en vechten niet voor wat ze waard zijn).

Tussen de Generatie X en Y zit nog een generatie en dit is de pragmatische generatie, deze generatie is geboren tussen 1970 en 1981. (kinderen van de babyboomers)
Deze generatie heeft bewust de crisis meegemaakt en heeft leren vechten en werken voor wat ze waard zijn, daarnaast heeft deze generatie ook heel veel zelf moeten doen aangezien de grote verantwoordelijk die ze kreeg.

Deze pragmatisten zijn nu rond de 40 jaar zijn grotendeels goed opgeleid en hebben leidinggevende functies overgenomen van de babyboomgeneratie (die al met pensioen is of gaat)
Ze zijn mondig, direct en keihard.

Deze generatie verwacht van generatie Y dat ze net zo presteren en gedreven zijn als hun zelf, en hier gaat het mis aangezien generatie Y die drive mist. (daar zal lui wel vandaan komen?)

Generatie Y komt dus van een onbezorgd leven in een keiharde maatschappij waar een HBO "pretstudie" niet meer voorstelt dan zwemdiploma A.

Aangezien de mensen van de pragmatische generatie ook de key jobs hebben is er voor de meeste die wel aan het verwachtingspatroon kunnen voldoen niet echt toekomst perspectief.
De pragmatisten houden nog immers nog een jaar of 30 hun banen vast en zullen deze h.w.s. weer overdragen aan de generatie geboren tussen 2007-2017

Als je op dit moment echt een toekomst wil opbouwen dan kies dan voor een technische of ICT studie. (Bachelor of Master)
Talige sales/communicatie arbeid wordt geautomatiseerd.
Laaggeschoolde technische/verzorging arbeid wordt geïmporteerd.

Als je dit niet kan of wil dan heb je naar mijn idee toch wel een aardig probleem.

Kan me wel voorstellen dat het van een relatief onbezorgd leven onder de paraplu van je ouders naar het grote mensen leven van dit moment best wel een grote stap is.

Je slaat wat mij betreft de nagel op de kop.
Verder:

Deze pragmatisten zijn nu rond de 40 jaar zijn grotendeels goed opgeleid en hebben leidinggevende functies overgenomen van de babyboomgeneratie (die al met pensioen is of gaat)
Ze zijn mondig, direct en keihard.

Deze generatie verwacht van generatie Y dat ze net zo presteren en gedreven zijn als hun zelf, en hier gaat het mis aangezien generatie Y die drive mist. (daar zal lui wel vandaan komen?)

Dit is precies wat ik bedoel met die onbewuste druk, alhoewel ik dus buiten Y val. Mijn ouders zitten in die leeftijd (ja goed, '69 en '72).

[GoldenSample]

fast-server schreef op woensdag 30 november 2016 @ 00:32:
Deze pragmatisten zijn nu rond de 40 jaar zijn grotendeels goed opgeleid en hebben leidinggevende functies overgenomen van de babyboomgeneratie (die al met pensioen is of gaat)
Ze zijn mondig, direct en keihard.

Deze generatie verwacht van generatie Y dat ze net zo presteren en gedreven zijn als hun zelf, en hier gaat het mis aangezien generatie Y die drive mist. (daar zal lui wel vandaan komen?)

Generatie Y komt dus van een onbezorgd leven in een keiharde maatschappij waar een HBO "pretstudie" niet meer voorstelt dan zwemdiploma A.

Aangezien de mensen van de pragmatische generatie ook de key jobs hebben is er voor de meeste die wel aan het verwachtingspatroon kunnen voldoen niet echt toekomst perspectief.
De pragmatisten houden nog immers nog een jaar of 30 hun banen vast en zullen deze h.w.s. weer overdragen aan de generatie geboren tussen 2007-2017

Als je op dit moment echt een toekomst wil opbouwen dan kies dan voor een technische of ICT studie. (Bachelor of Master)
Talige sales/communicatie arbeid wordt geautomatiseerd.
Laaggeschoolde technische/verzorging arbeid wordt geïmporteerd.

Als je dit niet kan of wil dan heb je naar mijn idee toch wel een aardig probleem.

Kan me wel voorstellen dat het van een relatief onbezorgd leven onder de paraplu van je ouders naar het grote mensen leven van dit moment best wel een grote stap is.

Ok, hier ga ik inhaken.

Afgeronde technische masteropleiding opzak. Bedrijven hebben, volgens eigen zeggen 'een schreeuwend gebrek aan hoog opgeleid technisch personeel'.

Wat zie ik vervolgens?
Mijn pa, begon eind jaren 70 als bouwvakker en heeft, 2 kinderen naar een universiteit weten te krijgen, mooi huis, zijn vrouw (mijn moeder) heeft geen dag meer gewerkt nadat ze kinderen kreeg.

Dit vooruitzicht, zelfde huis, 2 kinderen en als 1 verdiener rond kunnen komen op de zelfde manier als mijn pa (en nee de oude man is verstandig, heeft nooit zijn overwaarde van zijn woning opgenomen) ligt bij mij; binnen mijn huidige zogezegd 'goede' carrière perspectief buiten bereik.

En ja ik had voor mijn afstuderen een baan, ja elke werkgever of stage die ik gehad heeft was zeer te vreden of stelde een baan voor. Ja ik heb altijd gewerkt (ook echt vuil buffel werk), nee ik kreeg niet alles cadeau/leefde op de pof. Verder waar je mee omgaat raak je mee besmet; mijn kennissen kring zit ook zo in elkaar. En nee die trekken zichzelf niet aan de haren uit t moeras. Zie ook veel mensen wel naïef lanterfanten, het maakt wel verschil maar niet zoveel dat het gat met de generatie van mijn ouders gedicht is.

Rara waar is het mis gegaan? Hint: obsessie met goedkope arbeid, totaal verstoorde huizen 'markt' (een markt kun je het niet noemen), een volledig uitgehold systeem dat op de pof leeft (iets met winsten privatiseren, risico's socialiseren), een totaal uit de bocht gevlogen ongelijkheid en navelstaren op een wereldbeeld dat geheel op enkele economische dogma's gestoeld is.

Is het dan zo gek dat veel mensen denken: wtf is dit? Als je dan daar wat van vind dan ben je; hebberig, lui, negatief, jaloers en 'moet je gewoon aan de gang gaan'. Tja..

Oh en over dat goede verdienen met een technische studie, ja met een handje vol waar echt wat weinig mensen voor te vinden zijn of een obsecure specialisatie die enorm in de lift zit valt het best wel tegen. Natuurlijk het is meer dan 'iets met marketing en economie' maar al ga je met die achtergrond verder weg van de technische inhoud meer naar de 'Business' development kom je al met aardig wat meer munten thuis.

Geen personeel kunnen vinden in de techniek, echt pleur op. Ja als je een 25 jarige PhD student wil met 10 jaar ervaring voor 2200/maand ga je hem niet vinden nee. De krokodillentraantjes van VDL, ASML, Phillips etc. Zijn zo hypocriet en om te janken dat het om te lachen is. Amper geven door niet te willen investeren in mensen die je misschien kan opleiden tot die super specialist voor over een paar jaar. Ondertussen wel willen nemen, nemen & nemen en als gevolg wordt er weer een bateljon 'flexibele' krachten in gehuurd. Vervolgens het gek vinden dat de productiviteit na 10 minuten inwerken niet bijster hoog is.

[ Voor 21% gewijzigd door GoldenSample op 01-12-2016 00:04 ]

[fast-server]

Ik ben zelf een echte pragmatist (sorry ben ook toen maar geboren en zo gemaakt)

Er is een onderzoek gedaan naar de wensen van generatie Y (klik)

Ik zal op deze bevindingen een antwoord geven zoals de meeste pragmatisten denken (uit mijn kring)

Is de generatie Y niet juist de generatie die helemaal gaat voor het flexibel werken?
Wat ik heb gemerkt is dat de generatie Y best wel vrijheid en flexibiliteit wil, maar dat ze deze begrippen op een hele eigen wijze wil invullen. Jongeren willen precies weten wat ze en wanneer moeten doen. Dat benoemen ze als vrijheid. Flexibiliteit zien ze zitten als het zo tijdig mogelijk bekend is, door middel van werktijden of werkroosters. Kortom, de generatie Y wil structuur en duidelijkheid."

Wil je een briefje? je hebt je diploma toch? dan moet het af zijn!

Hoe zit het met Het Nieuwe Werken en deze generatie?
Ik heb gekeken in mijn onderzoek naar thuiswerken. De generatie Y zegt juist op een vaste werkplek te willen werken. Om nieuwe collega's te ontmoeten en bij het team te horen. Van de tweeduizend jongeren die ik heb geïnterviewd had maar een beperkt deel de voorkeur voor thuiswerken. Verder zien ze weinig in moderne werkplekken, die nu vaak opkomen, zoals lounge-achtige werksferen en flexibele werkplekken. Dat vinden ze helemaal niks. Waar moet ik mijn foto's dan neerzetten?, vragen ze zich af. Ze waarderen een eigen werkplek. Tegelijkertijd willen ze niet de hele tijd met dezelfde collega"s om zich heen werken. Er moet een paar keer per jaar gewisseld worden van samenstelling. Wat ze eigenlijk willen zijn basis dingen. Veel jongeren hebben meegemaakt dat ze tijdens een stage zijn weggezet in donkere hoekjes en andere demotiverende werkplekken. Ze willen goed geventileerde en lichte werkplekken."

Laat eerst maar eens zien wat je kan en als je je bewezen hebt dan kijken we wel eens verder.

En hoe zit het met de vrijheid die Het Nieuwe Werken kan bieden?
"Eigenlijk heeft deze generatie daar een angst voor. Ze zijn bang dat leidinggevenden vooral gaan sturen op resultaat en niet meer de processen begeleiden. Wat ze benadrukten in het onderzoek is dat ze veel ondersteuning willen van leidinggevenden en regelmatig feedback willen krijgen. Ze willen precies het wat en hoe van hun werk weten."

Resultaat is key.

Hoe zit het met het tijdsonafhankelijk werken. Het lijkt me toch niet echt een 9-to-5 generatie?
De jongeren willen graag inderdaad zelf hun tijd indelen. Dat betekent volgens hen dat ze eerst de volgorde van het werk weten, wat ze moeten doen en wanneer. Kortom, ze willen vrijheid van inrichting van hun tijd, mits de organisatie daarvoor duidelijk de kaders van de werktijden afspreekt."

Wil je een briefje? je hebt je diploma toch? dan moet het af zijn!

Voor veel pragmatisten zijn werknemers uit generatie Y erg lastig.
Tonen geen eigen initiatief
5 uur naar huis? zorg eerst maar dat je werk af is.
Willen direct een gespreid bedje
Willen de hele tijd dat hun handje vastgehouden wordt

Pragmatisten hebben geen zin om te babysitten.


//
Ook al heb je dan wel een goede technische opleiding maar geen praktijk ervaring dan werkt deze mentaliteit tegen je. (ook al heb je deze niet, slachtoffer van je generatie)
Die huren dan liever iemand met ervaring die ouder is en over de "goede" werkmentaliteit beschikt.

En op het huizen verhaal: hier hebben ook de mensen van de pragmatische generatie last van (gehad).
Voor hun ouders zijn huizen gebouwd, dit is echter nagelaten voor de pragmatische generatie (en generatie Y)

Dit heeft ook de huidige situatie veroorzaakt (gunstig voor babyboomers, nadelig voor pragmatisten en generatie Y)

[GoldenSample]

fast-server schreef op woensdag 30 november 2016 @ 01:33:
Ik ben zelf een echte pragmatist (sorry ben ook toen maar geboren en zo gemaakt)

Er is een onderzoek gedaan naar de wensen van generatie Y (klik)

Ik zal op deze bevindingen een antwoord geven zoals de meeste pragmatisten denken (uit mijn kring)


[...]


Wil je een briefje? je hebt je diploma toch? dan moet het af zijn!

Eh wat?

[...]


Laat eerst maar eens zien wat je kan en als je je bewezen hebt dan kijken we wel eens verder.


[...]


Resultaat is key.


[...]


Wil je een briefje? je hebt je diploma toch? dan moet het af zijn!

Komt ie weer langs, wat wil je precies zeggen?

Voor veel pragmatisten zijn werknemers uit generatie Y erg lastig.
Tonen geen eigen initiatief
5 uur naar huis? zorg eerst maar dat je werk af is.
Willen direct een gespreid bedje
Willen de hele tijd dat hun handje vastgehouden wordt

Pragmatisten hebben geen zin om te babysitten.


//
Ook al heb je dan wel een goede technische opleiding maar geen praktijk ervaring dan werkt deze mentaliteit tegen je. (ook al heb je deze niet, slachtoffer van je generatie)
Die huren dan liever iemand met ervaring die ouder is en over de "goede" werkmentaliteit beschikt.

Ik moet even lachen hoor. Maar het aan werk komen is het probleem echt niet. De hoge eisen in de vacature (en daar aan voldoen) en eigen initiatief tonen ook al niet (juist daarin ben ik herhaaldelijk geprezen).

Eigenlijk zeg je hier; ik betaal mensen van een generatie onder me kut omdat ze geen toewijding hebben. Ken je het fenomeen 'if you pay peanuts, you get Monkeys?'. Is het dan zo gek dat iemand denkt; stik er maar in.

Met een baan waar je 30 jaar terug zeer goed van leven kon nu uit komt op iets dat 'gaat'. Alles dat er onder zit zit aan een enorm subsidie infuus betaald door de groep er net boven.

En op het huizen verhaal: hier hebben ook de mensen van de pragmatische generatie last van (gehad).
Voor hun ouders zijn huizen gebouwd, dit is echter nagelaten voor de pragmatische generatie (en generatie Y)

Klopt, die tijden hadden een enorme rente. Punt is echter wel dat die rente (en inflatie) er voor zorgde dat als je eenmaal een huis had de betaalbaarheid snel toe nam. Iets dat nu absoluut niet het geval is. + Het feit dat het huis wat je betalen kan relatief een flink stuk minder is.

Dit heeft ook de huidige situatie veroorzaakt (gunstig voor babyboomers, nadelig voor pragmatisten en generatie Y)

[fast-server]

Zo werkt het niet helemaal, een leidinggevende wil alleen goed personeel die de vacature kan vervullen.
Iemand meteen een hoog start salaris geven bied geen enkele garantie, misschien krijg je wel een duur betaalde monkey...

30 jaar geleden... die tijd is geweest, de babyboom generatie heeft de welvaart van mensen onder de 45 opgegeten te lage zorgpremies/pensioen premie gasbaten etc.
Die tijd komt nooit meer terug, geld is opgemaakt en wij betalen nog steeds voor die kunstmatige welvaart van die generatie.

Toen ik als HBO'er bij getronics begon kreeg ik 1500 gulden (full time), dit is met inflatie correctie 1100 euro naar huidige maatstaven. (met 950 gulden kale huur!)

Als je nu 2200 krijgt is dat echt niet zo slecht, je moet je immers nog bewijzen.
Naarmate je bewijst gaat je salaris snel omhoog, dit duurt echter wel een paar jaar.

En hier zit voor veel bedrijven dan ook het probleem
Als Generatie Y meteen 3000 euro, een lease auto, telefoon etc wil zonder enig bewijs dat deze persoon zal gaan voldoen dan is het risico te groot.
Bedrijven kiezen dan liever voor een ouder iemand of een consultant met bewezen ervaring, zekerheid en continuïteit is immers erg belangrijk (business case)

Ieder jaar dat je geen werkervaring opbouwt is een verloren jaar en je verkleint hiermee je kansen op de arbeidsmarkt.

Het huidige verwachtingspatroon is gewoon veel te hoog, en de "stik er maar in" houding die je zelf aangeeft is onderdeel van het probleem waarom bedrijven juist deze mensen niet aannemen.

Komt namelijk heel kinderachtig over en geeft absoluut geen garantie voor continuïteit, ik neem hem aan en over 2 jaar als hij vindt dat hij niet genoeg loonsverhoging, kamer in de zon etc krijgt zegt hij "stik er maar in" en zitten wij met een probleem...

Je zult je verwachting moeten aanpassen en tot het uiterste voor gaan als de kans zich wel voordoet.
Als jij het niet doet is er altijd wel iemand die het wel doet.

Snap dat het niet leuk is om een droom/verwachting in rook te zien opgaan maar dit is wel de realiteit, is een les die de vorige (mijn) generatie al heel vroeg heeft geleerd.

En geloof me maar dat deze generatie zich niet gaat aanpassen of uitzonderingen gaat maken voor generatie Y, voor die rechten hebben ze immers keihard moeten werken en vechten.

GoldenSample schreef op woensdag 30 november 2016 @ 01:44:
[...]

Eigenlijk zeg je hier; ik betaal mensen van een generatie onder me kut omdat ze geen toewijding hebben. Ken je het fenomeen 'if you pay peanuts, you get Monkeys?'. Is het dan zo gek dat iemand denkt; stik er maar in.

Met een baan waar je 30 jaar terug zeer goed van leven kon nu uit komt op iets dat 'gaat'. Alles dat er onder zit zit aan een enorm subsidie infuus betaald door de groep er net boven.

[...]

[Anoniem: 823835]

De mensheid rafelt gewoon door egoïsme.
We worden steeds asocialer door, waarvan wij denken dat het sociaal is, af te dwingen.

Zoals domme kinderen die macht op hun ouders uitoefenen waardoor families uit elkaar vallen en groepsgedrag een trieste poging is om gelijkgestemden te vinden.

[m-vw]

Kecin schreef op dinsdag 29 november 2016 @ 20:46:
...
Helaas heeft iedereen het label autisme, bi-polar, vegan-health-guru en dyslexie waardoor ze natuurlijk gewoon een uitkering verdienen, want tja, hoe kom je anders aan tijd om je vlog-pagina up2date te houden. Gelukkig kunnen ze van die (Wajong)centen leven, anders zou het niet goedkomen. Oja, en die collega die ik heb die eigenlijk volledig is afgekeurd maar toch full-time weken draait, daarvoor heb ik pas respect. Niet leven van de staatskas, maar zelf met oplossingen komen.

/my2cts rant
...

AMEN!

[Firefly III]

-

[ Voor 99% gewijzigd door Firefly III op 21-10-2019 09:44 . Reden: Leeg ivm privacy ]

[aicaramba]

Tja. Ik vind het wel heel generaliserend..

Zelf heb ik VMBO kader beroepsgericht, BOL4 WTB en HBO WTB gedaan en ik herken me deels wel in sommige verhalen. En ik zie dat mijn broer een 'pretopleiding' heeft gedaan en nu niet aan werk komt.

Maar ik zie ook dat er veel medestudenten zijn die tijdens de studie lang leven de lol, blowen, etc, etc. die nu de knop hebben omgezet en werken, geld verdienen, zelfstandig zijn en bij wie werkgevers in de rij staan. Eenmaal in het werkleven aanbeland wordt er door de meesten enorm snel aangepast.

Uiteraard is werktuigbouwkunde een richting waar veel vraag naar is, maar dat is het hem net. Er zijn ook heel veel jongeren die, bijvoorbeeld, een technische studie doen die gewoon net als hun ouders klaar worden gestoomd voor werk.

Ik kan me wel vinden in de strekking dat er teveel wordt geaccepteerd dat mensen 'doen wat ze leuk vinden'. Ik heb er ook altijd een hekel aan als een succesvolle zakenman dingen zegt als "you should always follow your heart and follow your dreams, if you really go for it you will make it".
Erg makkelijk om te zeggen voor iemand die het wél is gelukt, maar als iedereen dat advies zou opvolgen zou het een puinhoop worden in de wereld, want van al die voorbeelden die hun dromen nastreevden en hopeloos faalde hoor je nooit iets.

[ Voor 30% gewijzigd door aicaramba op 30-11-2016 08:52 ]

[PloLeider]

Ik herken me er eigenlijk helemaal niet in. Ik zie de kritiek op generaties als iets van alle tijden. Oudere mensen kijken altijd negatiever naar jongere mensen. De verschillen tussen generaties kunnen soms immens groot zijn. Kijk alleen al naar het soort muziek wat mensen beluisteren, of uberhaubt de dagbesteding bij vrije tijd.

Als ik niet over mezelf spreek maar meer over mijn generatie in het algemeen, moet ik wel beamen dat er steeds meer een rubberentegel mentaliteit is, maar dat vind ik niet te verwijten aan die generatie zelf, maar juist de oudere generaties die al dat soort maatregelen nemen.

Desalniettemin kan ik wel tegen kritiek en zijn er zeker zaken waarop ik zelf en mijn generatiegenoten steentjes laten vallen. In het huidige tijdperk waarbij bijna alles als racisme of een belediging wordt gezien denk ik wel eens 'brak er maar een oorlog uit', dan gaan we ons tenminste weer bezig houden met echt belangrijke dingen.

[mannowlahn]

Anoniem: 172410 schreef op dinsdag 29 november 2016 @ 21:57:
[...]

Ik zie soortgelijke dingen, maar om heel andere redenen. Mensen zien dat de droom van 40-50 jaar geleden en waarmee we opgevoed zijn helemaal niet meer bestaat. Welvaart en groei zijn niet vanzelfsprekend meer. Daarom zoekt men naar andere inhoud dan de puur financiële. De arbeidsmarkt lag lange tijd stil, dus ging men maar reizen om toch wat zinnigs te doen. Er moet een groot aantal keuzes gemaakt worden met verreikende consequenties, die desondanks ondoorzichtig en onzeker zijn. Wat vandaag een gegeven is, kan morgen zomaar verdwenen zijn. Regelingen waar de vorige generatie volop van genoten heeft worden steevast afgebouwd. Waar je vroeger met één kostwinner een huis kon kopen en een gezin kon voeden, moet je tegenwoordig met z'n tweeën aan de slag om überhaupt iets voor elkaar te krijgen. De consequentie is wel dat anderen je kinderen opvoeden, wat ook nog eens onbetaalbaar is.

Hoezo, een ondankbare generatie? Ik zie een generatie die de traditionele constructies en zekerheden ziet verdwijnen en er het beste van probeert te maken.

Ik weet niet of mensen zijn gaan reizen omdat de arbeidsmarkt op zijn gat lag, Dit is al een tendens wat al meer dan 20 jaar zo is dat men na de studie moet reizen.

Over welke keuze heb je het hier? Studierichting?

En je kan tegenwoordig ook met een inkomen een gezin onderhouden. Het gaat echter wel op keuzes. Nu moet men x type auto hebben, x keer op buitenlandse vakantie, mobiels, tv's etc. Terwijl het vroeger bij mij thuis normaal was dat de auto een afgetrapte 2e hands mithubishi colt was, vakanties bestonden uit oppassen op een huis van vrienden in drenthe, kleding niet perse een merk was.

Anoniem: 604938 schreef op dinsdag 29 november 2016 @ 21:25:
[...]


Ik deel absoluut je mening dat dit voor een groot deel de schuld is van onze ouders/de vorige generatie. Hoorde laatst nog een antropoloog tegen zijn pensioenleeftijd aan tegen aanstormende studenten verkondigen dat je er prima mee aan de bak kon komen. Zijn medestudenten zijn immers ook allemaal bij verschillende bedrijven aan de slag gegaan . Toen ik hem aansprak op het feit dat dat een dertig, veertig jaar geleden was en tijden verandert zijn gaf hij aan dat het snel wel weer bij zou trekken. Volgens mij spreekt het artikel ook niet tegen dat dit een probleem is dat door de ouders gecreëerd is.

Het is overigens ook niet dat de overheid een realistisch beeld van de gemiddelde opleiding probeert te schetsen. De hogescholen en universiteiten gooien er wat marketing tegenaan en that's it. Waarom geen educatieve bijsluiter? "Deze opleiding biedt een lage baankans en startsalaris." Het is alsof iedereen het eigenlijk wel prima vind dat iedere special snowflake zich in de studieschulden steekt voor een opleiding die geen tot weinig meerwaarde voor de maatschappij biedt.

Misschien wordt het eens tijd dat mensen gewoon onderzoek doen ipv alles maar voor zoet koek aan te nemen. Dan zie je dat HBO communicatie vaak niet verder komt dan officie manager. Dat filosofie je niet snel aan de baan helpt. Ik zeg niet dat het geen waardevolle studie s zijn, maar wellicht beter voor studies er naast.

Anoniem: 699209 schreef op dinsdag 29 november 2016 @ 20:59:
Volgens mij twee dingen:

Ten eerste wordt er duizenden jaren geklaagd over de mentaliteit van de jeugd dus we we moeten de problemen niet groter maken dan ze zijn.

Ten tweede ben ik bang dat de bevolking de laatste twintig jaar op papier dan wel hoger opgeleid is, maar dat dit in de praktijk niet zo is. Hierdoor valt een groep die op papier hoogopgeleid is behoorlijk buiten de boot. Volgens mij zit er in deze groep de onvrede, omdat ze wel gouden bergen voorgespiegeld is.

Het niveau is flink naar beneden gegaan. De laatste jaren dat mijn vader nog als docent op het hbo werkzaam was. Kreeg hij steeds vaker een belletje van afdelingshoofd of student x niet een 4 kon krijgen ipv een 3 zodat deze persoon kon afstuderen. Want afstuderen is geld ontvangen als opleiding. Tevens leek het kennis niveau van studenten met name op wiskunde steeds lager te worden. Tja, als dan je studie informatica is, dan gaat het wel een uitdaging worden als je dus op de havo wiskunde hebt laten vallen.

[ Voor 44% gewijzigd door mannowlahn op 30-11-2016 11:39 ]

[mannowlahn]

edit

[ Voor 99% gewijzigd door mannowlahn op 30-11-2016 11:39 ]

[mannowlahn]

edit

[ Voor 99% gewijzigd door mannowlahn op 30-11-2016 11:39 ]

[Anoniem: 604938]

muffstuff schreef op woensdag 30 november 2016 @ 09:46:
[...]

Misschien wordt het eens tijd dat mensen gewoon onderzoek doen ipv alles maar voor zoet koek aan te nemen. Dan zie je dat HBO communicatie vaak niet verder komt dan officie manager. Dat filosofie je niet snel aan de baan helpt. Ik zeg niet dat het geen waardevolle studie s zijn, maar wellicht beter voor studies er naast.

De vraag is of je zo'n weloverwogen keuze kan maken als je 16-17-18 bent. Ik wist het toen ook niet, ben maar gaan werken waar ik erachter kwam dat mijn sterke punten in de techniek lagen. Als je denkt dat je het wel weet en je ouders leren je niet van jongs af aan dat filosofie voor je carrière misschien niet de beste keuze is, wat houdt je dan tegen als puber? Als een ouder al aangeeft dat het geen goede keuze is luistert men ook nog zelden naar dat advies. Studeren moet wel leuk zijn, wiskunde is vies en wat je met je baan doet zie je dan wel. Dit is natuurlijk niet voor iedereen het geval, maar ik spreek dagelijks genoeg van dit soort gevallen.

Opa ging werken toen hij veertien was en heeft in zijn leven maar vermogen opgebouwd dan ik redelijkerwijs kan halen. Toen vroeg de arbeidsmarkt steeds meer naar hoogopgeleid personeel, waardoor mijn vader praktisch gedwongen werdt door zijn ouders om te studeren voor je baankansen. Die ziet vervolgens dat wat je ook studeert, het diploma an sich is al genoeg om aan de bak te komen.

Nu blijkt om allerlei economische redenen niet ieder diploma meer evenveel waard te zijn, maar de mentaliteit van onze ouders dat ieder diploma prima is zit er nog dik in.

Als ik kijk naar de personen in mijn omgeving die echt lastige studies doen (medicijnen, natuurkunde, wiskunde op universiteit niveau) dan komen die bijna allemaal van ouders die zelf voor de lastige studies gekozen hebben. De kinderen van ouders die iets gestudeerd hebben wat tegenwoordig wat minder nuttig is voor je carrière, maar wel prima terecht zijn gekomen zijn ook de kinderen die zelf de "pretstudies" gaan doen.

Als vakman is je aanzien tegenwoordig ook lager. Of altans, in de ogen van hoger opgeleid is dat natuurlijk altijd zo geweest, maar het aandeel hoger opgeleid onder de huidige ouders is natuurlijk ook veel hoger. Denk dat menig ouder hun kind liever op een HBO "pretstudie" ziet dan op het MBO om een vak te leren. Dan krijg je vervolgens een boel kinderen die heel hard roepen geen 9-5 kantoorbaan te willen, maar er wel door verwachtingen van hun ouders toe gedwongen worden.

[Tehh]

fast-server schreef op woensdag 30 november 2016 @ 00:32:
Mensen die geboren zijn na 1981 vallen grotendeels tussen wal en schip en ik zal proberen uit te leggen waarom ik dit zo zie.

[...]

Deze pragmatisten zijn nu rond de 40 jaar zijn grotendeels goed opgeleid en hebben leidinggevende functies overgenomen van de babyboomgeneratie (die al met pensioen is of gaat)
Ze zijn mondig, direct en keihard.

Deze generatie verwacht van generatie Y dat ze net zo presteren en gedreven zijn als hun zelf, en hier gaat het mis aangezien generatie Y die drive mist. (daar zal lui wel vandaan komen?)

Dit herken ik wel. Verder herken ik mijzelf overigens niet in de 'problemen' van generatie Y volgens dat artikel. Maar dat komt enerzijds omdat mijn verwachtingen van mijn leven laag waren/zijn (onzekerheid, jeugd-depressie) en anderzijds omdat mijn carrière wel een vliegende start heeft gehad. Tot nu toe ben ik elk jaar gepromoveerd naar een hogere functie met meer verantwoordelijkheden. Na 5 jaar zit ik zo'n beetje aan de top (financieel manager) en kan ik alleen nog doorgroeien door bij een ander bedrijf te gaan werken.

Overigens heb ik niet gekozen voor een pret-studie. Ik sta vrij realistisch in het leven en heb geen wilde plannen of verwachtingen. Bij mijn zusjes herken ik dat wel, die hebben echt giga wilde plannen en verwachten dat ze 'gewoon wel ff' manager kunnen worden bij KPN of eneco omdat ze toevallig universiteit hebben gedaan en natuurlijk heel speciaal zijn omdat ze veel gereisd hebben.

Waar ik dan weer tegen aan loop is dat mijn manager wel zo'n typische veertiger is die 110% verwacht van alles en iedereen om hem heen, terwijl ik eigenlijk al gewoon blij ben dat ik leef en gezond ben en 80% ook wel eens goed genoeg vind. Voor mij eindigt een dag eigenlijk wel om 5 uur ook al is er nog werk genoeg. Ik heb die drang totaal niet om carrière te maken, ondanks dat ik er alle capaciteiten voor heb. Ik zit er zelfs serieus over na te denken om een stap terug te doen. Even wat minder verantwoordelijkheden zodat er wat tijd ontstaat om over kinderen na te gaan denken (en eventueel op te voeden mocht alles lukken). Die verantwoordelijkheden wil ik over een jaar of 10 - 15 wel weer terug.

[Brent]

Tehh schreef op woensdag 30 november 2016 @ 11:02:
[...]

Waar ik dan weer tegen aan loop is dat mijn manager wel zo'n typische veertiger is die 110% verwacht van alles en iedereen om hem heen, terwijl ik eigenlijk al gewoon blij ben dat ik leef en gezond ben en 80% ook wel eens goed genoeg vind. Voor mij eindigt een dag eigenlijk wel om 5 uur ook al is er nog werk genoeg. Ik heb die drang totaal niet om carrière te maken, ondanks dat ik er alle capaciteiten voor heb. Ik zit er zelfs serieus over na te denken om een stap terug te doen. Even wat minder verantwoordelijkheden zodat er wat tijd ontstaat om over kinderen na te gaan denken (en eventueel op te voeden mocht alles lukken). Die verantwoordelijkheden wil ik over een jaar of 10 - 15 wel weer terug.

Met verantwoordelijkheid heb ik geen moeite, maar inderdaad, omdat je slim/goed bent je automatisch meer/beter/sneller wil is een beetje onzin. Ik heb gestudeerd en prijs me gelukkig dat de kans klein is dat ik ooit in de fabriek hoef te werken, maar ik hoef ook geen miljonair te worden of 80u/week te werken. 4 dagen in de week met >5 weken vakantie per jaar spreekt me veel meer aan.

[Anoniem: 111703]

Anoniem: 172410 schreef op woensdag 30 november 2016 @ 00:06:
[...]

Wat noem jij pretstudies en waar zie jij mensen niet aan de bak komen? Ik krijg toch sterk de indruk dat die discussie doorgaans over het gras van de buren gaat. Men vindt studies niet relevant en deelt ze dan maar in als pretstudie.

Als vuistregel plaats ik studies in de categorie "pretstudie", als de naam van de studie al vraagtekens bij mij doet opkomen (als in: wat doe je in hemelsnaam met zo'n studie, en welke werkgever zit daar nou op te wachten?):

• Vrijetijdsmanagement
• IT-accountmanagement (ja, je klanten zitten echt te wachten op een snotneus van 22 jaar zonder ook maar een grammetje technische kennis en ervaring die ze wel even gaat vertellen wat ze moeten weten )
• Lifestyle informatics (is zelfs een universitaire opleiding)
• Media & Entertainment
• Commerciële economie
• Communicatie

And the list goes on and on. Ik vind het eerder fopstudies dan pretstudies overigens.

[Playa del C.]

Ik denk dat het meest belangrijke verschil tussen verschillende groepen mensen is dat de ene groep leeft om te werken en de andere werkt om te leven.

De eerste groep gaat op in zijn werk en zit verder thuis voor de tv te wachten tot de volgende werkdag. Die mensen vinden het leuker op het werk dan thuis en op het werk hebben ze daarom een enorme drive. Ze voelen zichzelf beter dan mensen die niet willen werken.

De tweede groep werkt voor het geld, maar heeft verder weinig ambitie. Thuis echter hebben ze een enorme drive om zich persoonlijk te ontwikkelen of hobby's uit te oefenen. Zij vinden de hardwerkende mensen maar kortzichtig, er is toch meer in het leven dan werk?

Omdat er steeds meer en betere entertainment te krijgen is, wordt voor veel mensen het werk minder interessant. Ik zie verder ook steeds meer mensen die als ze jong zijn hard werken om zo snel mogelijk met pensioen te kunnen. Dit is een groot contrast met de vaak oudere mensen die werk als 'nobel' zien. Die zeggen vaak dat ze liever zo lang mogelijk doorwerken, want anders zitten ze de hele dag thuis zich te vervelen.

[fast-server]

Denk dat veel mensen die opgaan in hun werk echt niet thuis voor de TV zitten in hun vrije tijd, dit zijn meestal wel vaak de mensen die "thuis" ook hun hobby's en of doelen hebben en regelmatig ook nog een vorm van vrijwilligers werk doen.

Dit laatste is ook een vorm van ontspanning en geeft voor de geest toch wel meer voldoening dan TV kijken.

Persoonlijk zie ik dit meer in generatie X (de ouders van Y), ze gaan naar hun werk (gaan er niet in op en doen net wat er van ze verwacht wordt), gaan eten en ploffen TV kijkend op de bank.

Denk dat het verschil voornamelijk in opvoeding verschillen zit tussen de generaties, ouders die zelf geleerd hebben om hard te werken (babyboomers) en prestatie drive te hebben dragen dit ook weer over aan hun eigen kinderen (pragmatische generatie, al dan niet bewust)
Hetzelfde geldt ook voor de generatie die het allemaal wel best vond (generatie X), hun kinderen (generatie Y) hebben nu echter het probleem dat het gratis geld op en er veel meer generaties actief zijn zodat ze niet in de voetstappen van hun ouders kunnen treden zoals ze verwacht hadden.

Deze generatie heeft nu zoiets van oshi? wat nu?

Over 25 jaar gaat weer precies het zelfde gebeuren, je ziet nu al het verschil in de opvoeding en de vorming in de karakters van kinderen tussen de generaties.

[ReRichard]

Anoniem: 111703 schreef op woensdag 30 november 2016 @ 12:52:
[...]


• Commerciële economie


And the list goes on and on. Ik vind het eerder fopstudies dan pretstudies overigens.

Deze fop studie heeft me toch een leuk boven modaal salaris opgeleverd

Weliswaar in combinatie met een hoop technische kennis (privé vergaard) maar ik heb het goed kunnen verkopen omdat ik ook ingezet heb op de commerciële kant. Zelfde geld voor een aantal klasgenoten (IBM, Google etc), natuurlijk zijn er ook uitzonderingen (één ex collega student is na 10 jaar nog steeds teamleider vakkenvuller AH) maar dat waren nou ook niet bepaald hoogvliegers te noemen.

[ Voor 20% gewijzigd door ReRichard op 30-11-2016 13:57 ]

[GoldenSample]

fast-server schreef op woensdag 30 november 2016 @ 02:32:
Zo werkt het niet helemaal, een leidinggevende wil alleen goed personeel die de vacature kan vervullen.
Iemand meteen een hoog start salaris geven bied geen enkele garantie, misschien krijg je wel een duur betaalde monkey...

Nog een keer: BUITEN 'de techniek' is je salaries als 'technisch geschoolde' hoger, je perspectief is beter (hint; kijk maar iemand die een paar jaar eerder begon) en wordt je niet overal net even onder de wringer gelegd. Been There done that, zag het overal, technische beroep, top beoordeling en 2% loonsverhoging in de eerste jaren..

30 jaar geleden... die tijd is geweest, de babyboom generatie heeft de welvaart van mensen onder de 45 opgegeten te lage zorgpremies/pensioen premie gasbaten etc.
Die tijd komt nooit meer terug, geld is opgemaakt en wij betalen nog steeds voor die kunstmatige welvaart van die generatie.

Klopt deels, wat is echter aansluitend je visie op de ongelijkheid & bevoordeeld de spreiding van belasting over mensen in loondienst en bedrijven?

Toen ik als HBO'er bij getronics begon kreeg ik 1500 gulden (full time), dit is met inflatie correctie 1100 euro naar huidige maatstaven. (met 950 gulden kale huur!)

Als je nu 2200 krijgt is dat echt niet zo slecht, je moet je immers nog bewijzen.
Naarmate je bewijst gaat je salaris snel omhoog, dit duurt echter wel een paar jaar.

Haha weet niet waar jij nu naar kijkt maar bij veel beroepen in 'de techniek' gaat die vlieger niet op. Verder enig idee hoeveel je overhoud van 2200 bruto?

En hier zit voor veel bedrijven dan ook het probleem
Als Generatie Y meteen 3000 euro, een lease auto, telefoon etc wil zonder enig bewijs dat deze persoon zal gaan voldoen dan is het risico te groot.

Nogmaals, enig idee hoeveel je er van overhoud aan het eind van de maand? Overigens, als ik naar mijn eigen situatie kijk, begon ik wel wat beter en een niet techbiscje functie betekende een goede stap die ik anders nog niet eens in 5 jaar had gemaakt.

Gezien de overige kosten die je hebt (je wilt toch wonen tenslotte) ben ik benieuwd waarom je dat allemaal zo veel vindt. Nog interessanter is de vraag; als 2200 euro zo netjes is als WO-opgeleide techneut, hoe gaat de onderkant van de samenleving dan in hemelsnaam wonen?

Bedrijven kiezen dan liever voor een ouder iemand of een consultant met bewezen ervaring, zekerheid en continuïteit is immers erg belangrijk (business case)

Nee ze kiezen voor goedkoop en flex. Ik heb letterlijk bij bedrijven de halve R&D afdeling binnen een half jaar weg zien gaan. Te zeiken dat ze zaten hoe mensen dat konden doen, ondertussen zich niet achter de oren krabben dat het te verwachten is voor het geld dat ze betalen en het feit dat ze ze enkel via detachering/payrol inhuren.

Ieder jaar dat je geen werkervaring opbouwt is een verloren jaar en je verkleint hiermee je kansen op de arbeidsmarkt.

Eh ja en waar is dat relevant? Een salaris dat niet mee gegroeid is met de kosten in de afgelopen decennia is nog altijd beter dan niets. Dus zie hier de relevantie niet.

Het huidige verwachtingspatroon is gewoon veel te hoog, en de "stik er maar in" houding die je zelf aangeeft is onderdeel van het probleem waarom bedrijven juist deze mensen niet aannemen.

Iets met de kip en het ei, heb je de voorbeelden gelezen?

Komt namelijk heel kinderachtig over en geeft absoluut geen garantie voor continuïteit, ik neem hem aan en over 2 jaar als hij vindt dat hij niet genoeg loonsverhoging, kamer in de zon etc krijgt zegt hij "stik er maar in" en zitten wij met een probleem...

Ben je ook zo iemand die die 2.5% loonsverhoging 'flink' vindt terwijl je aan de andere kant zegt (bij het recruitment proces); ja je moet je nog bewijzen, dat komt later wel?

Je zult je verwachting moeten aanpassen en tot het uiterste voor gaan als de kans zich wel voordoet.
Als jij het niet doet is er altijd wel iemand die het wel doet.

Mee moet je sowieso in zekere mate, dat betekend niet dat ik het eens ben met de toenemende ongelijkheid. Volgensmij zijn dat 2 verschillende dingen; wat ik er van vind en hoe ik handel.

Snap dat het niet leuk is om een droom/verwachting in rook te zien opgaan maar dit is wel de realiteit, is een les die de vorige (mijn) generatie al heel vroeg heeft geleerd.

Haha 'droom', als die aftandse flat van mij een droom is die in rook op gaat, wat is dan de realiteit van het hele MBO?

En geloof me maar dat deze generatie zich niet gaat aanpassen of uitzonderingen gaat maken voor generatie Y, voor die rechten hebben ze immers keihard moeten werken en vechten.

Nee precies, daarom is het wachten totdat de hooivorken van zolder raken en de jongeren door hebben dat ze genaaid worden met mooie praatjes.

[...]

[Brent]

ReRichard schreef op woensdag 30 november 2016 @ 13:56:
[...]


Deze fop studie heeft me toch een leuk boven modaal salaris opgeleverd

Weliswaar in combinatie met een hoop technische kennis (privé vergaard) maar ik heb het goed kunnen verkopen omdat ik ook ingezet heb op de commerciële kant. Zelfde geld voor een aantal klasgenoten (IBM, Google etc), natuurlijk zijn er ook uitzonderingen (één ex collega student is na 10 jaar nog steeds teamleider vakkenvuller AH) maar dat waren nou ook niet bepaald hoogvliegers te noemen.

Mensen die weten wat ze doen, weten welke dingen handig zijn om erbij te klussen, en dat weten te verkopen, zijn natuurlijk sowieso al een paar stapjes voor op mensen die niet weten wat ze doen, en soms nauwelijks wat kunnen.

[Sissors]

Anoniem: 172410 schreef op woensdag 30 november 2016 @ 00:06:
[...]

Wat noem jij pretstudies en waar zie jij mensen niet aan de bak komen? Ik krijg toch sterk de indruk dat die discussie doorgaans over het gras van de buren gaat. Men vindt studies niet relevant en deelt ze dan maar in als pretstudie.

Nee het zijn pretstudies omdat ze simpelweg (relatief) makkelijk zijn. En vaak, al niet altijd, zit er dus een lage(re) baankans bij gezien iedereen die pretstudie kan doen.

Als je als bijvoorbeeld student wiskunde een minor in communicatie doet, zal dat gewoon bij normale communicatie vakken zijn. Andersom moet ik de eerste communicatiestudent die een minor wiskunde doet waarbij hij gewoon de universitaire wiskunde vakken krijgt nog zien.

Ook het aantal studenten wat in mijn omgeving bijvoorbeeld een minor psychologie deed, was niet omdat ze het zo interessant vonden, maar omdat ze gewoon wat makkelijks naast de normale vakken willen die je zo kon halen. En bestuurskunde was de optie als je wat makkelijks wilde waar je misschien nog weleens wat aan zou hebben.

[Harm_H]

GoldenSample schreef op woensdag 30 november 2016 @ 01:22:
[...]

Ok, hier ga ik inhaken.

Afgeronde technische masteropleiding opzak. Bedrijven hebben, volgens eigen zeggen 'een schreeuwend gebrek aan hoog opgeleid technisch personeel'.

Wat zie ik vervolgens?
Mijn pa, begon eind jaren 70 als bouwvakker en heeft, 2 kinderen naar een universiteit weten te krijgen, mooi huis, zijn vrouw (mijn moeder) heeft geen dag meer gewerkt nadat ze kinderen kreeg.

Dit vooruitzicht, zelfde huis, 2 kinderen en als 1 verdiener rond kunnen komen op de zelfde manier als mijn pa (en nee de oude man is verstandig, heeft nooit zijn overwaarde van zijn woning opgenomen) ligt bij mij; binnen mijn huidige zogezegd 'goede' carrière perspectief buiten bereik.

Dit. Ingelijks voor mij: technische WO studie, ook veel gewerkt tijdens en gespecialiseerd.

Het simpele rijtjeshuis waar m'n ouders vroeger op 1 salaris woonde is nu 4 ton.

Over 10-20 jaar gaat het 'populatie-overschot' met pensioen. Dat moeten we uitzieken. Het verbaasde me niks dat het aantal 25+ dat weer thuis is gaan wonen stijgende is. Dat speelt ook mee, naast het 'verwend' zijn.

Tip: Laten we beginnen met het normaal vinden van de 32 urige werkweek (meer werken mag, echter gaat salaris niet lineair omhoog) . Heel veel in onze samenleving is gebaseerd op productiewerk van vroeger: werk, school (=opvang). We zijn juist alles aan het automatiseren, dan is minder uur per week logisch. Op termijn naar 24 uur per week.

Ps. De komende uitputting van fossil fuels voor 'onze' kleinkinderen telt voor mij ook als last. In 2050 is de olie op (bron).

[ Voor 14% gewijzigd door Harm_H op 30-11-2016 16:27 ]

[Tehh]

GoldenSample schreef op woensdag 30 november 2016 @ 13:57:

Haha weet niet waar jij nu naar kijkt maar bij veel beroepen in 'de techniek' gaat die vlieger niet op. Verder enig idee hoeveel je overhoud van 2200 bruto?

[...]

Nogmaals, enig idee hoeveel je er van overhoud aan het eind van de maand? Overigens, als ik naar mijn eigen situatie kijk, begon ik wel wat beter en een niet techbiscje functie betekende een goede stap die ik anders nog niet eens in 5 jaar had gemaakt.

Gezien de overige kosten die je hebt (je wilt toch wonen tenslotte) ben ik benieuwd waarom je dat allemaal zo veel vindt. Nog interessanter is de vraag; als 2200 euro zo netjes is als WO-opgeleide techneut, hoe gaat de onderkant van de samenleving dan in hemelsnaam wonen?

[...]

Hoewel hier geen eenduidig antwoord op te geven valt i.v.m. verschillende hoogtes van eigen bijdrage in de pensioenregelingen kan ik hier wel het volgende over zeggen:
Het (on)bestaan van het middeninkomen

De onderkant van de samenleving woont beter dan die opgeleide WO-techneut i.v.m. subsidies. En met 2200 p.m. kom je nog maar voor bar weinig subsidies in aanmerking.

Ik ben het wel met fast-server eens hoor. € 2.200 is zo slecht nog niet als starter. Als je daarvan niet kan rondkomen doe je gewoon iets fout. Oké, je kan er geen gezin mee onderhouden terwijl je in een koopwoning woont, maar waarom zou dat normaal moeten zijn voor een starter? Bij ons bedrijf krijgen starters met een technische achtergrond in beginsel € 1.750 aangeboden. Vervolgens groei je in stappen van € 250 - € 500 afhankelijk van of je het goed of heel erg goed doet (en als je het niet goed doet wordt je contract niet verlengd). Die stappen kunnen tot 2x per jaar plaats vinden tot hun salaris echt wel 'stevig' genoemd kan worden.

fast-server schreef op woensdag 30 november 2016 @ 02:32:
Als je nu 2200 krijgt is dat echt niet zo slecht, je moet je immers nog bewijzen.
Naarmate je bewijst gaat je salaris snel omhoog, dit duurt echter wel een paar jaar.

En hier zit voor veel bedrijven dan ook het probleem
Als Generatie Y meteen 3000 euro, een lease auto, telefoon etc wil zonder enig bewijs dat deze persoon zal gaan voldoen dan is het risico te groot.
Bedrijven kiezen dan liever voor een ouder iemand of een consultant met bewezen ervaring, zekerheid en continuïteit is immers erg belangrijk (business case)
[...]

Klopt. Bij ons worden óf de echte verse starters aangenomen voor minder dan 2k óf mensen met stevige ervaring. Die laatste krijgen dan 3 - 3,5k en in uitzonderingsgevallen tot 7k.
Daarbij is 2.000 bij het ene bedrijf netto een stuk meer dan bij het andere bedrijf.

Het huidige verschil in generatie is ook maar een schijnverschil en dat komt voornamelijk door het internet. We geloven nog steeds te veel van wat er op het internet staat. De generatie Y denkt met 3k en een auto v/d zaak te kunnen starten. De vaders / opa's van generatie Y geloven dat lucky-tv echt is want dat "staat op het internet" of "heb ik gelezen op facebook".
De mensen die nog wél normaal nadenken vind je hier en daar op Tweakers

[Harm_H]

'generatie y' moet dealen met:

• Eigen huis niet vanzelfsprekend
• Kinderen niet vanzelfsprekend
• Extremer weer en uitputting olie, vanzelfsprekend

Quarterlife crisis is het uitzieken van het populatieoverschot.

[fast-server]

Een eigen huis en kinderen zijn al langer niet vanzelfsprekend, en het weer en de olie ook niet.

Huizenprijs/loon 22 jarige 1998 (pragmatische generatie)
Huizenprijs gemiddeld 135K euro
Startsalaris HBO 1150 euro per maand (15K per jaar)
Kosten koophuis 9x bruto jaar salaris (onbetaalbaar)

Huizenprijs/loon 22 jarige 2016 (generatie Y)
Huizenprijs gemiddeld 240K euro
Startsalaris HBO 2000 euro per maand (26k per jaar)
Kosten koophuis 9x bruto jaar salaris (onbetaalbaar)

Huizenprijs/loon 22 jarige 1974 (babyboomer)
Huizenprijs gemiddeld 45K euro
Startsalaris HBO 750 euro per maand (9K per jaar)
Kosten koophuis 5x bruto jaar salaris betaalbaar (en al helemaal na 2 of 3 jaar werken op 24 of 25 jarige leeftijd)

Tot de jaren 90 waren de huizenprijzen betaalbaar helemaal voor de babyboomers iets minder voor generatie Y X.
De pragmatische generatie en generatie Y is genaaid door de babyboomers op de woningmarkt waarom gesubsidieerd huizen bouwen voor je kinderen als je ze ook met mega winst kan verkopen door schaarste te creëren...

Zoals ik al eerder schreef zijn de pragmatisten vechters, mondig en gewend om hard te werken omdat ze bewust de crisis hebben meegemaakt.
Ze zijn met lagere salarissen begonnen en hebben zich door zich te bewijzen en hard werken opgewerkt.

Mensen van generatie Y zijn niet opgegroeid in een crisis, hebben niet hoeven vechten en hebben comfortabel onder de protectionistische paraplu van hun ouders geleefd.
Ze kwamen weinig buiten en zaten veel achter de (spel) computer, dit heeft tot gevolg gehad dat ze minder mondig zijn en vaak niet voor zich zelf kunnen opkomen en met verantwoordelijkheid kunnen omgaan.

Dit is precies het tegenovergestelde van de voorgaande generatie, deze pragmatisten krijgen nu echter wel de hooivork toegespeeld omdat generatie Y het niet eerlijk vindt.

No offence maar ik zie gewoon dat de geschiedenis zich weer herhaald, Verloren generatie X heeft een verloren generatie Y gemaakt.

[Harm_H]

Deze pragmatische generatie (1970-1980), y (1980-1990) en z (1990-2000) mogen inderdaad de restjes delen. Echter was de eerdere generatie er eerder bij. Een voorsprong. Zo waren er tijdens en voor de 2007 crisis nog bonussen, veertiende maanden, aandelenpakketten. De restjes worden steeds kleiner. Er was een grotere kans om iets op te bouwen, deze wordt steeds kleiner.

Net zoals dat de huidige generatie studenten nog meer genaaid zijn.

Ik geef toe, de 'pragmatische' die jij noemt heeft het slecht. De generatie y heeft het slechter. En de komende 'z' heeft het slechtst.

Met 'slecht' bedoel ik onder andere baankansen, koopkracht en het aantal vierkante meter grond.

(tot over 10 jaar zodra het populatieoverschot verdwijnt komt er een periode welvaart. Daarna dient zich dan extreem weer en gebrek aan grondstoffen aan)

[ Voor 32% gewijzigd door Harm_H op 30-11-2016 17:43 ]

[Virtuozzo]

Anoniem: 604938 schreef op dinsdag 29 november 2016 @ 10:26:
http://waitbutwhy.com/201...-yuppies-are-unhappy.html

Dit ondertussen vrij bekende artikel schetst een beeld van de huidige generatie jongeren en jong volwassenen die ik erg herken. Ikzelf mag me binnen deze generatie Y tellen. Dit gedrag zie ik veel gebeuren bij de met name hoger opgeleide tot een jaar of 25-30. Graag hoor ik van de mede Tweakers of jullie je het beeld herkennen of dat het een gevalletje "vroeger was alles beter" is. Met name naar de input van de oudere Tweakers lijkt me intressant. Of het benamen van bepaalde generaties überhaupt zin heeft is een tweede, zie het vooral als een handig label om de mentaliteit van de huidige jongeren te bespreken.

Samengevat stelt het artikel dat deze generatie Y onrealistisch verwachtingen heeft als het op hun carrière in het bijzonder en daarmee hun leven in het algemeen aankomt. Onze ouders konden, toen zei jong waren, met praktisch iedere opleiding een baan vinden, goeie promoties maken en een prima huis kopen. Dit optimisme heeft men overgegeven op hun kinderen die "alles konden worden wat men zou willen". "Een leuke studie" is populairder dan "een goede studie". "Je passie volgen" is het motto van de generatie Y. Als deze generatie op de arbeidsmarkt komt leert men echter al snel dat de realiteit minder over passie en "leuk" gaat maar vooral over hard werken.

"Het beste in jezelf naar boven halen" maakt ook dat deze generatie Y niet snel tevreden is met hun positie. Er moet meer gestudeerd worden en niet streven naar promotie is bijna een schande. Doordat social media de verdiensten van andere uitvergroot schiet deze generatie naar hun gevoel altijd te kort. Elon Musk en Steve Jobs zijn de helden van deze generatie.

Ik herken me heel erg in dit geschetst beeld. Ik ben er zelf nog steeds in schuldig aan en herken het heel erg bij mijn leeftijdsgenoten.

"Ik studeer liever iets wat ik leuk vind, ookal weet ik dat de baankansen minimaal zijn" hoor ik vaak. Men beargumenteert dat een niet "leuke" studie waarschijnlijk toch niet afgemaakt wordt. Het aantal jongeren dat ik gesproken heb die een bepaalde studie afwezen omdat ze geen zin hadden om wiskunde of statistiek te leren is schrikbarend groot. Men weet verdomd goed welke arbeidsmarkten tekorten en overschotten aan personeel hebben, maar zien dat zelden als een reden om een andere studie te kiezen.

Deze zelfde studenten stellen dat men na het afstuderen wel op een andere manier aan hun geld komt. Een kunststudent stelde laatst dat alle afgestudeerden zonder baan maar een boek moesten gaan schrijven om hun geld te komen . De realiteit leert ons echter dat ze op werkervaringsplekken of ongeschoold werk terecht komen. Mocht je al het geluk hebben een baan op niveau te vinden mag je het vaak doen met flex contracten of moet je gaan ZZPen.

Het aantal jongeren dat aangeeft moeite te hebben met onder een baas te werken is ook schrikbarend groot. Iedereen lijkt wel ondernemer te willen worden om hun vrijheden niet op te hoeven geven. Dat ondernemen enorm hard werken is en succes voor weinige is weggelegd erkent men niet. Ook dat de ondernemers met juist die studies die niet populair zijn het beter doen lijkt men niet te zien.

Burnouts lijken steeds vroeger op te treden. Als men eenmaal de grote mensen wereld in stapt worden alle idealen en dromen van je weggenomen.

Overigens lijkt deze mentaliteit onder lager opgeleiden, of beter gezegd, kinderen van lager opgeleiden veel minder aanwezig te zijn. Hard maken kan ik dit niet want ik heb er geen in de vriendengroep (wat ook een typisch fenomeen is).

Wat denken jullie? Zie ik verbanden die er niet zijn of is het juist heel herkenbaar?

Ik denk dat je meer in de richting van gedrag de verkenningen zal moeten uitvoeren, de vergelijking naar verdiensten en/of succes is een perspectief van iets wat tussen ideologie en marketing in ligt - de betrokken leeftijdsgroepen houden bijvoorbeeld gelijke tred met sociaal-economische ontwikkelingspatronen van overige leeftijdsgroepen (over de lijnen daarin kan veel gezegd worden, maar dat is een ander topic).

Ik weet niet of je het specifiek een kwestie van welke generatie ook kan noemen, of dat zoiets überhaupt mogelijk is. Ik heb veeleer de indruk dat er gedragsverschuivingen plaatsvinden over de gehele linie, factoren als stress en symptomen als burnout zijn niet uniek aan één leeftijdsgroep. Integendeel, stress is in toenemende mate een factor om rekening mee te houden voor beleid van sociaal-economische inrichting en ordening. Dat zegt best wel wat.

[Anoniem: 224360]

fast-server schreef op woensdag 30 november 2016 @ 17:11:
Een eigen huis en kinderen zijn al langer niet vanzelfsprekend, en het weer en de olie ook niet.

Huizenprijs/loon 22 jarige 1998 (pragmatische generatie)
Huizenprijs gemiddeld 135K euro
Startsalaris HBO 1150 euro per maand (15K per jaar)
Kosten koophuis 9x bruto jaar salaris (onbetaalbaar)

Huizenprijs/loon 22 jarige 2016 (generatie Y)
Huizenprijs gemiddeld 240K euro
Startsalaris HBO 2000 euro per maand (26k per jaar)
Kosten koophuis 9x bruto jaar salaris (onbetaalbaar)

Huizenprijs/loon 22 jarige 1974 (babyboomer)
Huizenprijs gemiddeld 45K euro
Startsalaris HBO 750 euro per maand (9K per jaar)
Kosten koophuis 5x bruto jaar salaris betaalbaar (en al helemaal na 2 of 3 jaar werken op 24 of 25 jarige leeftijd)

Tot de jaren 90 waren de huizenprijzen betaalbaar helemaal voor de babyboomers iets minder voor generatie Y.
De pragmatische generatie en generatie Y is genaaid door de babyboomers op de woningmarkt waarom gesubsidieerd huizen bouwen voor je kinderen als je ze ook met mega winst kan verkopen door schaarste te creëren...

Zoals ik al eerder schreef zijn de pragmatisten vechters, mondig en gewend om hard te werken omdat ze bewust de crisis hebben meegemaakt.
Ze zijn met lagere salarissen begonnen en hebben zich door zich te bewijzen en hard werken opgewerkt.

Mensen van generatie Y zijn niet opgegroeid in een crisis, hebben niet hoeven vechten en hebben comfortabel onder de protectionistische paraplu van hun ouders geleefd.
Ze kwamen weinig buiten en zaten veel achter de (spel) computer, dit heeft tot gevolg gehad dat ze minder mondig zijn en vaak niet voor zich zelf kunnen opkomen en met verantwoordelijkheid kunnen omgaan.

Dit is precies het tegenovergestelde van de voorgaande generatie, deze pragmatisten krijgen nu echter wel de hooivork toegespeeld omdat generatie Y het niet eerlijk vindt.

No offence maar ik zie gewoon dat de geschiedenis zich weer herhaald, Verloren generatie X heeft een verloren generatie Y gemaakt.

I call bullshit. Zie hier vooral weer iemand die zichzelf op de borst aan het kloppen is en voor de rest een hele generatie wegzet als minderwaardig. Iets dat dat generatie y genoten ook over hun eigen generatie melden als de studie of mentaliteit van een afstandje niet past. Hebben jullie toch iets gemeen.....

[Anoniem: 172410]

muffstuff schreef op woensdag 30 november 2016 @ 09:31:
Over welke keuze heb je het hier? Studierichting?

Dat is één van het scala aan keuzes, waar men zich voor het grootste deel vroeger niet mee bezig hoefde te houden. De wereld verandert in sneltreinvaart en zoals gezegd verdwijnen oude zekerheden in snel tempo. Wat nu een zekere baan lijkt kan over 15 jaar volledig overbodig zijn. Of je op je pensioen kan rekenen is uiterst onzeker, net als hoe lang je door zult moeten werken. De zorgstaat wordt afgebroken, het is iedereen voor zichzelf. Dat noemen we dan de participatiemaatschappij. Huizen zijn bijkans onbetaalbaar geworden en ook daar is groei niet zeker meer. Wil je huren, dan zal je een decennium eerder moeten voorzien dat je ergens wilt wonen. Hetzelfde met kinderen die naar een school moeten of waar op gepast moet worden. Je moet continu overal bovenop zitten en jaren in de toekomst kijken, want anders mis je de boot. Dat in een maatschappij waarin je niet meer 25 jaar voor dezelfde baas werkt. Dienstverbanden worden steeds korter en mensen worden verwacht mobiel te zijn om toch maar mee te doen, wat in combinatie met lange wachtlijsten een drama oplevert. De baanzekerheid is kleiner geworden, terwijl de onzekerheden toenemen.

Misschien wordt het eens tijd dat mensen gewoon onderzoek doen ipv alles maar voor zoet koek aan te nemen. Dan zie je dat HBO communicatie vaak niet verder komt dan officie manager. Dat filosofie je niet snel aan de baan helpt. Ik zeg niet dat het geen waardevolle studie s zijn, maar wellicht beter voor studies er naast.

Studie ernaast. Heb je gezien wat een tweede studie doen tegenwoordig kost?

Maar goed, het rendementsdenken is een ziekte op zich. Een maatschappij is geen bedrijf en je puur en altijd richten op wat onder de streep staat levert zaken op die mensen absoluut niet willen, zoals een zorg waar je je een nummer voelt en volgens de standaardformule geholpen zou moeten worden, of ouderen die maar langer thuis moeten wonen en tussen het wal en het schip vallen als ze hulp nodig blijken te hebben.

[Anoniem: 172410]

Anoniem: 111703 schreef op woensdag 30 november 2016 @ 12:52:
And the list goes on and on. Ik vind het eerder fopstudies dan pretstudies overigens.

Laat me raden: jij doet iets in de techniek en zit altijd te mopperen op hoe managers er niets van snappen?

[Anoniem: 604938]

-

[ Voor 100% gewijzigd door Anoniem: 604938 op 29-01-2019 08:19 ]

[Anoniem: 172410]

Anoniem: 604938 schreef op woensdag 30 november 2016 @ 23:21:
Soms is een studie die net ietsje minder leuk is nou eenmaal veel leuker als je afgestudeerd bent. Hoe jammer het ook kan zijn dat je je aan de markt moet aanpassen.

Als ik eerlijk ben, heb ik nog nooit iemand gezien die niet heel hard over zijn kansen na zijn studie heeft nagedacht. Ook studenten zien de wereld om zich heen en dat werk en geld niet voor het oprapen ligt. Studenten met een minder kansrijke studie hopen iets te vinden, maar hebben nagedacht over alternatieven. Het is heel populair om studenten te bashen, maar net zoals toentertijd met de OV-kaart die zogenaamd door studenten misbruikt zou worden voor transportbedrijfjes lijkt de daadwerkelijke prevalentie vrij minimaal.

Nog even los van dat de situatie soms heel anders is als men aan een studie begint, niet in de laatste plaats dankzij overheidsbeleid. Zo ken ik mensen die vol optimisme aan een lerarenopleiding begonnen, om te ontdekken dat ze de komende jaren geen baan zullen krijgen omdat de oude garde nog een paar jaartjes door moet. Die hele lichting heeft alternatieve plannen getrokken en nu die oude garde eindelijk met pensioen gaat zitten we met een schreeuwend lerarentekort. Goh. Het toont wel aan dat kansrijke banen kiezen ook lang niet altijd het beste plan is, want over 4-5 jaar is het mogelijk allemaal anders.

[ Voor 8% gewijzigd door Anoniem: 172410 op 30-11-2016 23:43 ]

[GoldenSample]

Tehh schreef op woensdag 30 november 2016 @ 16:08:
[...]


Hoewel hier geen eenduidig antwoord op te geven valt i.v.m. verschillende hoogtes van eigen bijdrage in de pensioenregelingen kan ik hier wel het volgende over zeggen:
Het (on)bestaan van het middeninkomen

De onderkant van de samenleving woont beter dan die opgeleide WO-techneut i.v.m. subsidies. En met 2200 p.m. kom je nog maar voor bar weinig subsidies in aanmerking.

Na hoeveel eeuwen ingeschreven te staan bij de sociale woningbouw? Leuke ook icm. De flexibele arbeidsmarkt.

Ik ben het wel met fast-server eens hoor. € 2.200 is zo slecht nog niet als starter. Als je daarvan niet kan rondkomen doe je gewoon iets fout.

Definieer rondkomen, al reken je een vrijesector huur + vaste lasten is je percentage van je inkomen dat je aan een dak boven je hoofd kwijt bent gigantisch. Het vrijbesteedbare inkomen is erg laag -> de mogelijkheid om financiële schokken op te vangen is erg laag.

Oké, je kan er geen gezin mee onderhouden terwijl je in een koopwoning woont, maar waarom zou dat normaal moeten zijn voor een starter?

Tja die huurwoning is nog duurder dan die koopwoning, sparen gaat daardoor erg langzaam (Hell, vorigjaar spaarde ik 10k en ik heb absoluut gezien (bijna) 'achteruit' gespaard). De stabiele basis opbouwen om ooit wel een gezin te beginnen, Tja dat gaat weinig rap. En dan zeuren dat men zo laat kinderen krijgt?

Bij ons bedrijf krijgen starters met een technische achtergrond in beginsel € 1.750 aangeboden. Vervolgens groei je in stappen van € 250 - € 500 afhankelijk van of je het goed of heel erg goed doet (en als je het niet goed doet wordt je contract niet verlengd). Die stappen kunnen tot 2x per jaar plaats vinden tot hun salaris echt wel 'stevig' genoemd kan worden.

Mag hopen dat dat om <MBO4 gaat? Anders mag je je als bedrijf kapot schamen imho. Doe daar eens 4 jaar 250 euro bij en ga dan een gezin starten. En nee dit is niet nieuw, dit kon de generatie van mijn ouders wel (en dan stopte de vrouw bijna altijd met werken!)

For the record, wat vind je 'stevig' qua salaris?

[...]


Klopt. Bij ons worden óf de echte verse starters aangenomen voor minder dan 2k óf mensen met stevige ervaring. Die laatste krijgen dan 3 - 3,5k en in uitzonderingsgevallen tot 7k.

Stevige ervaring en dan 3-3.5k betalen, ook daar hoop ik dat je het niet over hbo+ hebt? Die 3k kan je idd wel een gezin van bedruipen + woningkje, moet alleen je vrouw er bij blijven werken (daar is ie weer, hoefte een generatie voor mij al weer niet!).

Daarbij is 2.000 bij het ene bedrijf netto een stuk meer dan bij het andere bedrijf.

Het huidige verschil in generatie is ook maar een schijnverschil en dat komt voornamelijk door het internet. We geloven nog steeds te veel van wat er op het internet staat. De generatie Y denkt met 3k en een auto v/d zaak te kunnen starten. De vaders / opa's van generatie Y geloven dat lucky-tv echt is want dat "staat op het internet" of "heb ik gelezen op facebook".
De mensen die nog wél normaal nadenken vind je hier en daar op Tweakers

Die vrijstaande hut waar mijn bouwvakker pa en niet werkende moeder in wonen noem ik geen 'schijnverschil' tov. Van die verdomde studentenkamer van me.


Toch wat nieuws geleerd, ik verdien blijkbaar heel stevig enzo, dat een dak boven je hoofd dat je niet met 'vreemden' deelt financieel moeilijk is, dat is ook normaal

[ Voor 6% gewijzigd door GoldenSample op 01-12-2016 00:01 ]

[fast-server]

Anoniem: 224360 schreef op woensdag 30 november 2016 @ 20:19:
[...]

I call bullshit. Zie hier vooral weer iemand die zichzelf op de borst aan het kloppen is en voor de rest een hele generatie wegzet als minderwaardig. Iets dat dat generatie y genoten ook over hun eigen generatie melden als de studie of mentaliteit van een afstandje niet past. Hebben jullie toch iets gemeen.....

Zo goed als alle mensen geboren na 1970 zijn genaaid door de voorgaande generaties, of je nou in 1975, 1985 of 1990 geboren bent maakt niets uit.

Iemand uit de jaren 70 betaalde in verhouding tot zijn loon net zoveel als iemand uit de jaren 80 of 90 als starter op de woningmarkt.

De verschillen worden gemaakt door inzet en doorzetten om er wat van te kunnen maken.

Dit heeft niets met op de borstkloppen te maken maar meer een signaal van stel je niet zo aan, in plaats van te lopen janken als generatie hoe oneerlijk het allemaal niet is op de arbeid en woningmarkt voor kun je die energie beter steken om een start te maken ook al is dit niet wat je er van verwacht had.

Dit zijn allemaal dingen waar je volwassen van wordt, daarnaast leer je ook in snel tempo wat de waarde van geld is en dat niets cadeau krijgt.

Opstandig doen schiet je niets mee op en het is allemaal verloren tijd, begin met werken, bewijs jezelf en over een jaar of 6 sta je heel anders in het leven (ook financieel) maar als je die route uitstelt worden je kansen steeds minder.

[Anoniem: 172410]

fast-server schreef op donderdag 1 december 2016 @ 00:05:
Dit heeft niets met op de borstkloppen te maken maar meer een signaal van stel je niet zo aan, in plaats van te lopen janken als generatie hoe oneerlijk het allemaal niet is op de arbeid en woningmarkt voor kun je die energie beter steken om een start te maken ook al is dit niet wat je er van verwacht had.

Goed plan. We negeren de brokken waarmee we zitten, om vervolgens voor de volgende generaties precies dezelfde fouten te maken. Wat jij aanstellen noemt, is kritisch om te voorkomen dat onze generatie (voor zover dat bestaat) precies hetzelfde doet. Als je niet stilstaat bij wat er gebeurd is, doen we het gegarandeerd nog eens.

Je doet net alsof iedereen er niet maar wat van probeert te maken.

[fast-server]

Het gaat om het gros van de generatie, dit was ook de vraagstelling.

De fouten die gemaakt zijn kunnen we niet terug draaien zolang de babyboom generatie leeft, deze zijn vooral bezig met zelfverrijking ten koste van de jongere generaties.

De reden waarom we moeten wachten is simpelweg omdat de babyboomers een hele grote generatie is (veel kiezers, die dwingen hun zelfbelang af)



Lees ook maar eens:
Het (on)bestaan van het middeninkomen
De Tweede Kamerverkiezingen 2017

Dan zie je duidelijk waar de demografische pijn zit.
Het verziekte systeem is echter niet zo makkelijk te corrigeren, met veel hogere salarissen prijzen we als Nederland BV uit de markt en woningen kunnen ook niet echt veel goedkoper zonder dat het land failliet gaat.

Of je makkelijk werk krijgt of niet ligt grotendeels aan de tijd waarin je geboren bent (is er jong bloed nodig)
Op dit moment is dit niet zo en tegen de tijd dat dit wel weer zo is zijn we weer 25 tot 30 jaar verder.

Voor de schaarse banen die er wel zijn zul je moeten knokken, keihard knokken, er is immers veel concurrentie.
Als je je zelf uit de markt gaat prijzen door middel van een te hoog eisenpakket is dit niet het probleem van de maatschappij, deze reguleert zich zelf immers.

Als je wil werken, je in kan zetten en niet bang bent om onderaan te beginnen is er gewoon werk.


.

[GoldenSample]

fast-server schreef op donderdag 1 december 2016 @ 00:05:
[...]


Zo goed als alle mensen geboren na 1970 zijn genaaid door de voorgaande generaties, of je nou in 1975, 1985 of 1990 geboren bent maakt niets uit.

Iemand uit de jaren 70 betaalde in verhouding tot zijn loon net zoveel als iemand uit de jaren 80 of 90 als starter op de woningmarkt.

Dat is dus gewoon enorme bullshit. De Rabobank heeft mooie grafiekjes met de prijs van een woning tov. het inkomen. Voor de rest vergeet je nog dat de carrière groei van de gemiddelde starter in de jaren 70 veel en veel groter is. Het gemiddelde opleidingsniveau in de jaren 70 was enorm veel lager dan nu. Daarnaast is de belastingdruk op arbeid voor de middenklasse nu veel hoger dan in de jaren 70 en 80.

De kans dat je nu als lager opgeleide nog z'n groei maakt is erg klein door een enorm peleton dat ver boven je in stapt op de arbeidsmarkt.

De verschillen worden gemaakt door inzet en doorzetten om er wat van te kunnen maken.

Heb je mijn posts gelezen?

Dit heeft niets met op de borstkloppen te maken maar meer een signaal van stel je niet zo aan, in plaats van te lopen janken als generatie hoe oneerlijk het allemaal niet is op de arbeid en woningmarkt voor kun je die energie beter steken om een start te maken ook al is dit niet wat je er van verwacht had.

Sinds wanneer sluit het een het ander uit? Dit is weer een typische reactie die ik al voorspelde; 'zeur niet zo', 'stel je niet aan', 'ga gewoon aan t werk'.

Dit zijn allemaal dingen waar je volwassen van wordt, daarnaast leer je ook in snel tempo wat de waarde van geld is en dat niets cadeau krijgt.

Vul dit alsjeblieft in voor jezelf en niet voor een ander, ik werk al vanaf mijn 14e en werkte op zaterdagen frequent 16 uur per dag tijdens mijn studie. Ik heb geen euro hoeven lenen en wordt juist door de generatie boven me constant 'gierig' genoemd.

Ik heb echter wel de 'onhebbelijkheid' om vooruit te kijken en zie waar dit spoor heen gaat (een flink stuk onder dat van de 2 generaties onder me). Tegelijkertijd zie ik ook dat ik redelijk de top zit van mijn generatie, Hell om iets dichter bij de kant van het moeras te komen ben ik van baan/sector geswitcht na uitvoerig na te denken wat te doen & bij te leren.

Opstandig doen schiet je niets mee op en het is allemaal verloren tijd, begin met werken, bewijs jezelf en over een jaar of 6 sta je heel anders in het leven (ook financieel) maar als je die route uitstelt worden je kansen steeds minder.

Ja precies gewoon mee in een verrot systeem en je mond houden. Troost je, dat 'mee' moet je toch wel.

Ik kan rekenen (in tegenstelling tot de gemiddelde econoom) en kan dus zien waar ik waarschijnlijk over 6 jaar uit kom, dan ben ik 32 en nee ik wil dan niet wakker schrikken. Ik ben al wakker en kom de realiteit onder ogen. Die realiteit lees je hier.

fast-server schreef op donderdag 1 december 2016 @ 00:27:
Het gaat om het gros van de generatie, dit was ook de vraagstelling.

De fouten die gemaakt zijn kunnen we niet terug draaien zolang de babyboom generatie leeft, deze zijn vooral bezig met zelfverrijking ten koste van de jongere generaties.

De reden waarom we moeten wachten is simpelweg omdat de babyboomers een hele grote generatie is (veel kiezers, die dwingen hun zelfbelang af)

[afbeelding]

Lees ook maar eens:
Het (on)bestaan van het middeninkomen
De Tweede Kamerverkiezingen 2017

Dan zie je duidelijk waar de demografische pijn zit.
Het verziekte systeem is echter niet zo makkelijk te corrigeren, met veel hogere salarissen prijzen we als Nederland BV uit de markt en woningen kunnen ook niet echt veel goedkoper zonder dat het land failliet gaat.

En hop, je stapt gelijk over de enorme ongelijkheid heen. Juist in de economie is het begrip gemiddelde zo enorm misleidend. Als jij 10k schuld hebt en ik 2 miljoen, dan zijn we gemiddeld allebei miljonair.

Die BV Nederland, nieuwtje, Nederland is geen BV & als je denkt dat je moet concurreren met een rechteloze Aziaat dan ben je altijd te duur. Het idee dat we wereldwijd _moeten_ concurreren op arbeid is een construct van de laatste 20 jaar.

Of je makkelijk werk krijgt of niet ligt grotendeels aan de tijd waarin je geboren bent (is er jong bloed nodig)
Op dit moment is dit niet zo en tegen de tijd dat dit wel weer zo is zijn we weer 25 tot 30 jaar verder.

Voor de schaarse banen die er wel zijn zul je moeten knokken, keihard knokken, er is immers veel concurrentie.
Als je je zelf uit de markt gaat prijzen door middel van een te hoog eisenpakket is dit niet het probleem van de maatschappij, deze reguleert zich zelf immers.

'werk'? Voor 0,01 euro per uur is er voor alles en iedereen werk. Verder dat keiharde knokken? Die technische sector kon toch niemand vinden? Waarom vang ik elders dan zo veel meer en groei ik per jaar ook veel meer in inkomen, functie, verantwoordelijkheid?

En de maatschappij reguleert zichzelf? In welk land leef je, ik in Nederland op de planeet aarde en ik zie toch iets anders als ik naar buiten kijk. De maatschappij heeft zich op dit vlak (arbeidsmarkt) nog _nooit_ duurzaam zelf gereguleerd.

Als je wil werken, je in kan zetten en niet bang bent om onderaan te beginnen is er gewoon werk.
.

Wat voor werk, en wat kan je er op termijn mee in de rest van je leven? Ik nodig je nogmaals uit om inhoudelijk op mijn posts in te gaan.

[ Voor 31% gewijzigd door GoldenSample op 01-12-2016 00:44 ]

[Anoniem: 172410]

fast-server schreef op donderdag 1 december 2016 @ 00:27:
Voor de schaarse banen die er wel zijn zul je moeten knokken, keihard knokken, er is immers veel concurrentie.
Als je je zelf uit de markt gaat prijzen door middel van een te hoog eisenpakket is dit niet het probleem van de maatschappij, deze reguleert zich zelf immers.

Als je wil werken, je in kan zetten en niet bang bent om onderaan te beginnen is er gewoon werk.

Wie prijst zichzelf uit de markt? Ik zie dat niet in de praktijk. Wat ik wel zie is dat mensen een heel scala aan initiatieven ontplooien, uiteraard met wisselend succes. De traditionele route is onzekerder geworden en daarom vertrouwen mensen meer op zichzelf om iets anders te proberen. Ze moeten ook wel.

[Hippocampus]

Het hele euvel komt dus neer op centen? boohoo, ik kan op m'n 25e geen huis kopen?
Verder geen issues met seksualiteit, kwaliteit van opleiding, gezondheidszorg, generatiekloof, globalisering, grondstoffendeficit of klimaatproblemen enz.
Generatie Y klaagt over koopkracht, wow dat is nieuw.

[Anoniem: 172410]

Hippocampus schreef op donderdag 1 december 2016 @ 00:59:
Het hele euvel komt dus neer op centen? boohoo, ik kan op m'n 25e geen huis kopen?

Waarom toch altijd zo tendentieus? Wat dacht je van jeetje, we kunnen met twee hoogopgeleide personen in een gezin nog maar nauwelijks een huis kopen en huren is zelfs nog duurder. Dat je dan maar even moet wachten is op zichzelf alweer een risico, want met een beetje pech groeit de markt sneller dan je inkomen en ga je per saldo de verkeerde kant op.

Als ik het zo hoor is het blijkbaar normaal dat mensen tot achterin hun 30^ste moeten wachten met het starten van een gezin, omdat er dan eindelijk wat lucht en stabiliteit ontstaat. Biologisch zou het veel gezonder zijn om daar rond de 25 aan te gaan denken.

[GoldenSample]

Hippocampus schreef op donderdag 1 december 2016 @ 00:59:
Het hele euvel komt dus neer op centen? boohoo, ik kan op m'n 25e geen huis kopen?
Verder geen issues met seksualiteit, kwaliteit van opleiding, gezondheidszorg, generatiekloof, globalisering, grondstoffendeficit of klimaatproblemen enz.
Generatie Y klaagt over koopkracht, wow dat is nieuw.

En weer een reactie in de categorie: mond houden en werken.

En nee ik klaag niet over centen, ik klaag over wanneer ik eindelijk geen huisgenoten meer hoef te hebben (8.5 jaar en counting). Ik vraag me af wanneer ik mij een familie kan veroorloven. Ik vraag me af hoe iedereen die geen 'veel gevraagd' technisch WO profiel heeft zijn leven kan gaan starten. Ik vraag me af hoe ver de ongelijkheid nog moet groeien.

In de piramide van maslow staat veiligheid en zekerheid op de een-na onderste trede. Daar boven, in het midden staat het sociale contact. Het biologisch meest elementaire sociale contact, liefde, vriendschap en familie staat er boven. Voor de zekerheid en de stabiele basis om met het sociale deel echt te starten zitten er grote issues. En dan vind je het vreemd dat mensen aan de bel trekken en zeggen dat er wat verkeerd gaat?

Moeten we deze onzekerheid over deze treden in de piramide van maslow Normaal vinden? Als dat voor een 'hoog opgeleide' achterin de 20 okay is in Nederland, Dan zijn we flink achteruit geboerd de afgelopen 30 jaar.

DAT noem ik intellectuele armoede/het failliet van een beschaving.

[ Voor 8% gewijzigd door GoldenSample op 01-12-2016 01:13 ]

[Hippocampus]

Jongens, jullie kunnen praten tot je een ons weegt, dit topic gaat over hoeveel anders de nieuwe (huidige) generatie is t.o.v. de voorgaande, en vervolgens komt alles neer op centen. Das niks nieuws, dat hadden we in 1600 ook en in 1200 vast ook.

Ik geef alleen maar aan dat deze discussie nergens anders over lijkt te gaan dan het groene gras van de buren (de voorgaande generatie) en hoe moeilijk we het nu hebben. En als het besteedbaar inkomen het enige is wat deze generatie bezig houdt dan kan je deze discussie beter voortzetten in het Het (on)bestaan van het middeninkomen

[GoldenSample]

Hippocampus schreef op donderdag 1 december 2016 @ 01:13:
Jongens, jullie kunnen praten tot je een ons weegt, dit topic gaat over hoeveel anders de nieuwe (huidige) generatie is t.o.v. de voorgaande, en vervolgens komt alles neer op centen. Das niks nieuws, dat hadden we in 1600 ook en in 1200 vast ook.

Ik geef alleen maar aan dat deze discussie nergens anders over lijkt te gaan dan het groene gras van de buren (de voorgaande generatie) en hoe moeilijk we het nu hebben. En als het besteedbaar inkomen het enige is wat deze generatie bezig houdt dan kan je deze discussie beter voortzetten in het Het (on)bestaan van het middeninkomen

Dat inkomen interesseert me geen biet, ik wil een dak, vreten en een toekomst waarin ik een gezin kan starten zonder in onzekerheid te leven waar ik ga slapen als er ook maar iets tegen zit. En ja dat men cynisch wordt als dat niet mogelijk blijkt en denkt; zoek het uit, is dat raar? Deze generatie heeft veel problemen, de uitholling van de middenklasse is er een van.

En ja de rede waarom dat nu niet kan is geld geld en geld.

Makkelijk er overheen stappen als het jou niet treft. Man snap het dan we drukken zo ongeveer alles uit in geld en moeten voor alles met geld betalen. En dan zeg jij: Ach het is maar geld.

Geld is niet belangrijk, op het moment dat je er genoeg van hebt om in je basisbehoefte te voorzien. Bij mij valt een stabiele woonsituatie daar onder, is dat echt zo veel gevraagd?

[Anoniem: 172410]

Hippocampus schreef op donderdag 1 december 2016 @ 01:13:
Jongens, jullie kunnen praten tot je een ons weegt, dit topic gaat over hoeveel anders de nieuwe (huidige) generatie is t.o.v. de voorgaande, en vervolgens komt alles neer op centen. Das niks nieuws, dat hadden we in 1600 ook en in 1200 vast ook.

Ik geef alleen maar aan dat deze discussie nergens anders over lijkt te gaan dan het groene gras van de buren (de voorgaande generatie) en hoe moeilijk we het nu hebben. En als het besteedbaar inkomen het enige is wat deze generatie bezig houdt dan kan je deze discussie beter voortzetten in het Het (on)bestaan van het middeninkomen

Jij ziet alleen maar dat het over geld gaat, maar dat dat lijkt meer te zijn waar je op let dan de daadwerkelijke discussie. Als je terugleest zie je dat het over een toenemende mate van onzekerheid gaat. De financiën zijn daar een onderdeel van, maar verre van het hele verhaal. Het gaat over fatsoenlijk een leven en gezin kunnen starten, niet vast komen te zitten tussen woningbouw, vrije sector en maximale hypotheekbedragen en vertrouwen hebben in de toekomst aan het einde van je carrière. Dat kan je vertalen als geld, geld, geld, maar dat is natuurlijk eigenlijk ik wil een kind op een biologisch verantwoorde leeftijd, ik wil graag überhaupt een dak boven mijn hoofd en ik wil graag weten of ik na mijn pensioen nog wel een inkomen ga hebben. Dat gaat over basale menselijke behoeftes en helemaal niet over geld.

Los daarvan; dat je de huidige situatie oprecht met die in 1200 en 1600 vergelijkt zegt misschien wel genoeg.

GoldenSample schreef op donderdag 1 december 2016 @ 01:19:
[...]

Lol, GMTA.

[ Voor 17% gewijzigd door Anoniem: 172410 op 01-12-2016 01:26 ]

[Hippocampus]

Dus, geld = stabiliteit?
Ik denk dat jullie best een punt hebben als je zegt dat het niet meer zo werkt als 30 jaar geleden, maar ik ben van mening dat iedere generatie dat heeft.

We hebben het nog nooit zo goed gehad. vrede in europa en centjes om uit te geven. tuurlijk heeft niet iedereen dat, en tuurlijk vallen sommigen tussen wal en het schip, maar DAT IS NIKS NIEUWS.
Ook in onze vorige generatie hadden we dakloze, kansarme en armoede. Misschien als we eerst eens een perspectief aanmeten over wat er daadwerkelijk anders is dan onze vorige generatie(s) dan kom je uit op maatschappelijke aspecten zowel als economische. Jammer is dan dat hier voornamelijk alleen het economische naar voren komt.

Afgezien van de economie, hebben de generaties voor ons het zoveel beter gehad dan?

[Anoniem: 172410]

Hippocampus schreef op donderdag 1 december 2016 @ 01:29:
Dus, geld = stabiliteit?

De enige met een focus op geld hier ben jij. Als er sprake is van een fatsoenlijke woonsituatie (iets kleins is genoeg), genoeg stabiliteit om met enig vertrouwen een gezien te beginnen en wat meer zekerheid over de toekomst is geld maar een bijzaak.

Al geef je iedereen een miljoen, de problemen blijven even groot. Alles wordt alleen opeens schrikbarend veel duurder. Ergo, het gaat helemaal niet over geld.

We hebben het nog nooit zo goed gehad. vrede in europa en centjes om uit te geven. tuurlijk heeft niet idereen dat, en tuurlijk vallen sommigen tussen wal en het schip, maar DAT IS NIKS NIEUWS.
Ook in onze vorige generatie hadden we dakloze, kansarme en armoede.

Definieer die we eens die het zo goed heeft? Het lijkt er namelijk sterk op dat dat een gemiddelde is, maar we weten allemaal hoe statistiek de boel vies kan vertekenen. De kloof wordt rap groter en dat is toch geen irrelevant verhaal.

Maar goed, je zegt dus dat we dakloosheid, kansarmheid en zelfs armoede moeten accepteren voor hoogopgeleide mensen met een baan en een inkomen net onder of op modaal.

[gambieter]

GoldenSample schreef op donderdag 1 december 2016 @ 01:19:
Dat inkomen interesseert me geen biet, ik wil een dak, vreten en een toekomst waarin ik een gezin kan starten zonder in onzekerheid te leven waar ik ga slapen als er ook maar iets tegen zit. En ja dat men cynisch wordt als dat niet mogelijk blijkt en denkt; zoek het uit, is dat raar? Deze generatie heeft veel problemen, de uitholling van de middenklasse is er een van.

Daar wel een kanttekening bij. Als je kijkt naar hoe vorige generaties leefden, dan is wat men nu normaal vind veel meer materialistisch dan vroeger (vroegah). Drie kinderen op een slaapkamer, daar moet je nu niet mee aankomen, dus opeens heb je een vierslaapkamerwoning nodig (want je moet zelf ook je hobbyruimte/mancave hebben). In flats wonen, nee joh.

Ook toen was er volop onzekerheid. Mijn ouders vertelden me hoe onzeker ze zich voelden toen ze in de zestiger jaren een hypotheek namen, zoveel geld, ging dat wel lukken?

Ik vraag me dus af of deze generatie het wel moeilijker heeft, of er meer openlijk over praat (en zich aanpraat).

[GoldenSample]

gambieter schreef op donderdag 1 december 2016 @ 01:40:
[...]

Daar wel een kanttekening bij. Als je kijkt naar hoe vorige generaties leefden, dan is wat men nu normaal vind veel meer materialistisch dan vroeger (vroegah). Drie kinderen op een slaapkamer, daar moet je nu niet mee aankomen, dus opeens heb je een vierslaapkamerwoning nodig (want je moet zelf ook je hobbyruimte/mancave hebben). In flats wonen, nee joh.

Haha een man-cave/hobby ruimte? Man ik wil graag meer dan alleen een slaapkamer en een gedeelde keuken + douche. Dat komt me na ruim 8 jaar wel de strot uit.

Verder zit ik, en de generatie genoten om mij heen, voornamelijk naar flats te kijken, mijn ouders en grootouders zaten relatief minder diep in de schulden voor een 1 gezinswoning en kregen soms een bateljon kinderen. Hoezo minimalistischer?

Ook toen was er volop onzekerheid. Mijn ouders vertelden me hoe onzeker ze zich voelden toen ze in de zestiger jaren een hypotheek namen, zoveel geld, ging dat wel lukken?

Ik vraag me dus af of deze generatie het wel moeilijker heeft, of er meer openlijk over praat (en zich aanpraat).

Tja, die generaties hiervoor zater minder diep in de schulden (1 inkomen en misschien een heel klein beetje voor de hypotheek!). En dan waren dat vooral timmermannen. Dus is het wel waar wat je zegt?

Hippocampus schreef op donderdag 1 december 2016 @ 01:29:
Dus, geld = stabiliteit?
Ik denk dat jullie best een punt hebben als je zegt dat het niet meer zo werkt als 30 jaar geleden, maar ik ben van mening dat iedere generatie dat heeft.

WW? Bijna weg
Woning? Waar?
Sociale huur als je je woning niet meer kan betalen? Amper te krijgen
Arbeidszekerheid? Lol
Hoe ziet de wereld er over 30 jaar uit? Hallo peak-oil & Global warming
Verzekering & sociaal? > Mijn; chronische ziekte (niets ernstigs bijzonders) komt al meer op enkel mijn schouders te rusten.
Zorg voor je zieke ouderen? Ga naast je fulltime baan maar mantelzorgen, je bent een egoïst als je het niet voor je ouders over hebt.
Oudedag voorziening? Haha
Goede opleiding voor je kinderen? Begin maar met sparen of je stuurt ze de arbeidsmarkt op met een enorme schuld waardoor alle issues nog groter worden .

En de trend is dat al dit bovenstaande onbereikbaarder wordt!!

We hebben het nog nooit zo goed gehad. vrede in europa en centjes om uit te geven. tuurlijk heeft niet iedereen dat, en tuurlijk vallen sommigen tussen wal en het schip, maar DAT IS NIKS NIEUWS.

Sommigen?
Ik heb exact het profiel waarop elke werkgever zou zitten te wachten en zelfs ik zit in de onzekerheid/in een wat knellende situatie.

Ook in onze vorige generatie hadden we dakloze, kansarme en armoede. Misschien als we eerst eens een perspectief aanmeten over wat er daadwerkelijk anders is dan onze vorige generatie(s) dan kom je uit op maatschappelijke aspecten zowel als economische. Jammer is dan dat hier voornamelijk alleen het economische naar voren komt.

Afgezien van de economie, hebben de generaties voor ons het zoveel beter gehad dan?

De generaties voor mij hebben van _alles_ economie. Leven kost geld, als je dan maar weinig genoeg geld hebt dan wordt het vanzelf aan alle kanten lastig.

Van 'vrijheid' (die op veel fronten ook een stuk minder wordt) kan ik niet eten.

[ Voor 25% gewijzigd door GoldenSample op 01-12-2016 01:47 ]

[Harm_H]

De stelling was ook dat Generatie Y een soort van wannabe 'CEO met leuk werk, zonder veel moeite' verwacht te zijn. Dit is niet waar.

Mensen verschillen eigenlijk niet zoveel van elkaar... het is niet per se data DEZE generatie zo 'lui' is. Het is de tijd waarin we leven, met bijbehorende leefomgeving, die dit typeert.

Ps. Wat ook nog meespeelt, is dat er een kleine (terechte!) welvaartsverschuiving plaatsvind naar Azië. Waar 'generatie Y wordt uitgebuit in grote tech-fabrieken tegen laag loon.

[Anoniem: 172410]

gambieter schreef op donderdag 1 december 2016 @ 01:40:
Daar wel een kanttekening bij. Als je kijkt naar hoe vorige generaties leefden, dan is wat men nu normaal vind veel meer materialistisch dan vroeger (vroegah).

Ook dat klinkt eerlijk gezegd verdacht als weemoedig gebrabbel over hoe vroeger alles beter was. Hoezo is men meer materialistisch? Als ik om mij heen kijk zie ik juist breed het besef dat de goede jaren voorbij zijn en dat het met minder zal moeten. Dat men hier en daar een mooie telefoon koopt doet daar niet aan af.

Drie kinderen op een slaapkamer, daar moet je nu niet mee aankomen, dus opeens heb je een vierslaapkamerwoning nodig (want je moet zelf ook je hobbyruimte/mancave hebben). In flats wonen, nee joh.

Ik weet niet in welke wereld jij woont, maar waar ik vandaan kom wonen mensen gewoon in flats. Als ze zover al zijn: veel mensen zouden juist ontzettend blij zijn met een flatje met een eigen voordeur.

Voor de rest: vroeger waren er gezinnen van 8 kinderen. Dan is het inderdaad niet gek dat je er drie in een kamer propt.

Ook toen was er volop onzekerheid. Mijn ouders vertelden me hoe onzeker ze zich voelden toen ze in de zestiger jaren een hypotheek namen, zoveel geld, ging dat wel lukken?

Ik vraag me dus af of deze generatie het wel moeilijker heeft, of er meer openlijk over praat (en zich aanpraat).

De winsten die onze ouders op hun huizen geboekt hebben gaan we nooit meer zien. Zoveel rek en groei zit er simpelweg niet meer in de inkomens. Met een beetje pech wordt er gerommeld aan de HRA en huurtoeslag en is de duurste aankoop die je in je leven zult doen opeens een stuk minder waard.

[ Voor 3% gewijzigd door Anoniem: 172410 op 01-12-2016 01:49 ]

[gambieter]

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 1 december 2016 @ 01:47:
Ook dat klinkt eerlijk gezegd verdacht als weemoedig gebrabbel over hoe vroeger alles beter was. Hoezo is men meer materialistisch? Als ik om mij heen kijk zie ik juist breed het besef dat de goede jaren voorbij zijn en dat het met minder zal moeten. Dat men hier en daar een mooie telefoon koopt doet daar niet aan af.

Juist niet. Er wordt hier juist gedaan alsof het vroeger zoveel beter was, en er nu de prijs voor wordt betaald. Alleen zou men nu niet willen leven zoals men toen deed.

Ik weet niet in welke wereld jij woont, maar waar ik vandaan kom wonen mensen gewoon in flats. Als ze zover al zijn: veel mensen zouden juist ontzettend blij zijn met een flatje met een eigen voordeur.

Voor de rest: vroeger waren er gezinnen van 8 kinderen. Dan is het inderdaad niet gek dat je er drie in een kamer propt.

En waarom zou dat nu niet kunnen, als je 3 kinderen hebt, 1 slaapkamer? Hoef je niet krom te liggen voor een drieslaapkamerwoning. En die mancave is ook niet nodig. Wel fijn, maar noodzakelijk?

En flats worden toch door de meeste mensen gezien als een tussenstop. Waarom perse een huiseigenaar moeten zijn? Met huren is niets mis, maar men praat zichzelf de noodzaak van huiseigenaarschap aan. Huren maakt je flexibeler.

De winsten die onze ouders op hun huizen geboekt hebben gaan we nooit meer zien. Zoveel rek en groei zit er simpelweg niet meer in de inkomens. Met een beetje pech wordt er gerommeld aan de HRA en huurtoeslag en is de duurste aankoop die je in je leven zult doen opeens een stuk minder waard.

Huiseigenaar moet je niet willen zijn voor de winst. Die je trouwens toch niet ziet, want je moet bij verkoop door naar een andere plek. En bijna niemand wil naar iets kleiners terug (ik heb dat nu net gedaan, omdat het nu eenmaal niet anders kon).

GoldenSample schreef op donderdag 1 december 2016 @ 01:41:
Haha een man-cave/hobby ruimte? Man ik wil graag meer dan alleen een slaapkamer en een gedeelde keuken + douche. Dat komt me na ruim 8 jaar wel de strot uit.

Verder zit ik, en de generatie genoten om mij heen, voornamelijk naar flats te kijken, mijn ouders en grootouders zaten relatief minder diep in de schulden voor een 1 gezinswoning en kregen soms een bateljon kinderen. Hoezo minimalistischer?

Hoe oud ben je? Ik kocht mijn eerste huis toen ik 31 was, voor die tijd ook lang zat gedeelde kamer + gedeelde keuken gehad. Waar je gaat leven maakt ook uit.

Tja, die generaties hiervoor zater minder diep in de schulden (1 inkomen en misschien een heel klein beetje voor de hypotheek!). En dan waren dat vooral timmermannen. Dus is het wel waar wat je zegt?

Dat valt ook tegen, aangezien die generatie nog niet eens begon met spaar- of belegginshypotheken, die had je toen nog niet. Gewoon een annuiteitenhypotheek waar je echt wel stevig voor betaalt.

[ Voor 22% gewijzigd door gambieter op 01-12-2016 02:11 ]

[Anoniem: 172410]

gambieter schreef op donderdag 1 december 2016 @ 01:58:
En waarom zou dat nu niet kunnen, als je 3 kinderen hebt, 1 slaapkamer? Hoef je niet krom te liggen voor een drieslaapkamerwoning. En die mancave is ook niet nodig. Wel fijn, maar noodzakelijk?

En flats worden toch door de meeste mensen gezien als een tussenstop. Waarom perse een huiseigenaar moeten zijn? Met huren is niets mis, maar men praat zichzelf de noodzaak van huiseigenaarschap aan. Huren maakt je flexibeler.

De zaken die jij hier projecteert op hoe men het nu zou zien herken ik eerlijk gezegd helemaal niet. Ik kan me dan ook totaal niet vinden in de vervolgconclusies. Mancaves zijn vrij uitzonderlijk en zeker geen regel. Flats worden niet als tussenstop gezien, al is het logisch dat ouders soms wel wat buitenruimte voor de kinderen willen. Dat kinderen per se op een eigen kamer zouden moeten zie ik ook niet zo, al geef ik toe dat we niet graag meer met het hele gezin in een bedstee slapen. Onze generatie houdt inderdaad wel van wat overdadige luxe

Waarom kopen? Omdat kopen vaak significant goedkoper is en je bovendien een kapitaal opbouwt. Dat zijn twee manieren waarop je aan de stabiliteit van je eigen toekomst bouwt. Wat heb je aan flexibiliteit waar je toch geen gebruik van maakt? Of ja, het is wel aardig om die flexibiliteit te hebben als alles wat minder zeker is. Is dat wat je bedoelt?

Huiseigenaar moet je niet willen zijn voor de winst. Die je trouwens toch niet ziet, want je moet bij verkoop door naar een andere plek. En bijna niemand wil naar iets kleiners terug (ik heb dat nu net gedaan, omdat het nu eenmaal niet anders kon).

Het opbouwen van kapitaal is winst. Dat het niet liquide is maakt niet uit en belastingtechnisch vaak zelfs voordelig. Als de kinderen uit huis zijn gaan mensen vaker kleiner wonen en heb je de keuze om iets met dat geld te gaan doen.

[ Voor 4% gewijzigd door Anoniem: 172410 op 01-12-2016 02:14 ]

[gambieter]

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 1 december 2016 @ 02:11:
Waarom kopen? Omdat kopen vaak significant goedkoper is en je bovendien een kapitaal opbouwt. Dat zijn twee manieren waarop je aan de stabiliteit van je eigen toekomst bouwt.

Het maakt je ook statisch, kopen legt je vast aan behoorlijke financiele boeien en veel meer kopzorgen. Die dwangmatigheid van kopen is gevaarlijk, zeker doordat mensen nu wordt aangepraat dat kopen het beste is.

Het opbouwen van kapitaal is winst. Dat het niet liquide is maakt niet uit en belastingtechnisch vaak zelfs voordelig. Als de kinderen uit huis zijn gaan mensen vaker kleiner wonen en heb je de keuze om iets met dat geld te gaan doen.

Ik ken eigenlijk geen enkel ouderpaar dat kleiner is gaan wonen nadat de kinderen het huis uit zijn gegaan. Wel verzuchten hoe heerlijk het is om niet op elkaars lip meer te leven.

Theorie en praktijk lijken hier niet te matchen. Als men verhuist is het vaak echt niet naar iets kleiners.

[Anoniem: 172410]

gambieter schreef op donderdag 1 december 2016 @ 02:15:
Het maakt je ook statisch, kopen legt je vast aan behoorlijke financiele boeien en veel meer kopzorgen. Die dwangmatigheid van kopen is gevaarlijk, zeker doordat mensen nu wordt aangepraat dat kopen het beste is.

Die financiële boei kan ook een reddingsboei zijn. Als je kapitaal opbouwt kan je als het echt tegenzit altijd nog gaan huren en je kapitaal verzilveren. Dat is niet de volledige waarde van het huis, maar wel een deel. Bij huren trek je de deur achter je dicht en sta je met lege handen en je zal altijd ergens moeten wonen.

Dat is dan nog even los van dat huren vaak echt heel veel duurder is. Ik zie het in mijn omgeving: een gelijkwaardig huurhuis kost aanzienlijk meer dan een koophuis per maand kost en de kosten van die eerste blijven ook gelijk of stijgen zelfs. Dan is het een kwestie van iets wel of helemaal niet kunnen betalen. Dat zijn dan echt geen kasten van huizen op A-locaties.

Ik ken eigenlijk geen enkel ouderpaar dat kleiner is gaan wonen nadat de kinderen het huis uit zijn gegaan. Wel verzuchten hoe heerlijk het is om niet op elkaars lip meer te leven.

Theorie en praktijk lijken hier niet te matchen. Als men verhuist is het vaak echt niet naar iets kleiners.

Ik zie het juist veelvuldig, dus YMMV. Men verhuist naar een huis dat kleiner is, een huis dat in een goedkoper deel van Nederland ligt of beide.

[gambieter]

Tja, net zoals er nu eigenlijk niemand meer 40 jaar dezelfde baan heeft, is het ook niet te verwachten dat je 40 jaar op dezelfde plek woont. Wil je settlen, koop dan een huis, maar niet vanwege de winstverwachting.

Al met al zie ik echter nog steeds niet dat de huidige generatie het slechter heeft. Iedere generatie heeft zijn eigen problemen.

[Anoniem: 172410]

gambieter schreef op donderdag 1 december 2016 @ 02:25:
Tja, net zoals er nu eigenlijk niemand meer 40 jaar dezelfde baan heeft, is het ook niet te verwachten dat je 40 jaar op dezelfde plek woont. Wil je settlen, koop dan een huis, maar niet vanwege de winstverwachting.

Dat je het dan überhaupt kunt betalen lijkt me valide genoeg

[Salvatron]

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 1 december 2016 @ 01:47:
Voor de rest: vroeger waren er gezinnen van 8 kinderen. Dan is het inderdaad niet gek dat je er drie in een kamer propt.

Wat noem jij vroeger? Mijn opa liet me een foto van zijn broers en zussen zien en dat was een hele klas vol. 8 kinderen? Maak er maar een stuk of 20 tot 30 van.

[Anoniem: 172410]

Salvatron schreef op donderdag 1 december 2016 @ 05:15:
Wat noem jij vroeger? Mijn opa liet me een foto van zijn broers en zussen zien en dat was een hele klas vol. 8 kinderen? Maak er maar een stuk of 20 tot 30 van.

Dat kwam zeker voor, maar was zeker ook niet het gemiddelde. Dat zag je toch meer in delen van specifieke gemeenschappen.

De bekende oude foto’s van kinderrijke gezinnen zijn dan ook vaak afkomstig uit het katholieke zuiden, maar tonen een beeld dat eerder uitzondering dan regel is geweest.

Meer dan 8 kinderen was zelfs in 1930 al uitzonderlijk met minder dan 5%.

[mannowlahn]

Anoniem: 172410 schreef op woensdag 30 november 2016 @ 23:08:
[...]

Dat is één van het scala aan keuzes, waar men zich voor het grootste deel vroeger niet mee bezig hoefde te houden. De wereld verandert in sneltreinvaart en zoals gezegd verdwijnen oude zekerheden in snel tempo. Wat nu een zekere baan lijkt kan over 15 jaar volledig overbodig zijn. Of je op je pensioen kan rekenen is uiterst onzeker, net als hoe lang je door zult moeten werken. De zorgstaat wordt afgebroken, het is iedereen voor zichzelf. Dat noemen we dan de participatiemaatschappij. Huizen zijn bijkans onbetaalbaar geworden en ook daar is groei niet zeker meer. Wil je huren, dan zal je een decennium eerder moeten voorzien dat je ergens wilt wonen. Hetzelfde met kinderen die naar een school moeten of waar op gepast moet worden. Je moet continu overal bovenop zitten en jaren in de toekomst kijken, want anders mis je de boot. Dat in een maatschappij waarin je niet meer 25 jaar voor dezelfde baas werkt. Dienstverbanden worden steeds korter en mensen worden verwacht mobiel te zijn om toch maar mee te doen, wat in combinatie met lange wachtlijsten een drama oplevert. De baanzekerheid is kleiner geworden, terwijl de onzekerheden toenemen.


[...]

Studie ernaast. Heb je gezien wat een tweede studie doen tegenwoordig kost?

Maar goed, het rendementsdenken is een ziekte op zich. Een maatschappij is geen bedrijf en je puur en altijd richten op wat onder de streep staat levert zaken op die mensen absoluut niet willen, zoals een zorg waar je je een nummer voelt en volgens de standaardformule geholpen zou moeten worden, of ouderen die maar langer thuis moeten wonen en tussen het wal en het schip vallen als ze hulp nodig blijken te hebben.

Ik ben met je eens dat we beste de boel kunnen terug draaien mbt privatisering van nuts voorzieningen, ziekenzorg. Maar ik vind wel dat je als persoon ook wat verantwoordelijkheid mag dragen mbt de participatie in de maatchappij. Deze twee dingen staan ook wel los van elkaar.

[Tleilaxu]

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 1 december 2016 @ 02:21:
[...]

Die financiële boei kan ook een reddingsboei zijn. Als je kapitaal opbouwt kan je als het echt tegenzit altijd nog gaan huren en je kapitaal verzilveren. Dat is niet de volledige waarde van het huis, maar wel een deel. Bij huren trek je de deur achter je dicht en sta je met lege handen en je zal altijd ergens moeten wonen.

Dat is een denkfout. Je doet nu alsof je alleen kapitaal kunt opbouwen als je een huis koopt?

[dr.lowtune]

In reactie op wat klaagzangen hier

Mijn vrouw en ik hebben elkaar , een mooie eengezinswoning waar we nooit meer weg hoeven, mooie auto, etc. Ik ben generatie Y. Dit heeft niks met "entitlement" of "privileged" te maken.

We hebben eerst 5 jaar hardcore gespaard, ondanks dat we echt wel snel samen wilden wonen zijn we bewust thuis blijven wonen om een kapitaaltje bij elkaar te krijgen. Vervolgens een kluswoning gekocht en daar van ons spaargeld zelf alles verbouwd. Dat verbouwen was niet altijd leuk en we hebben lang moeten wachten om samen te kunnen wonen op deze manier (we hadden ook voor een klein flatje kunnen kiezen, hadden we veel sneller kunnen samenwonen, maar we hebben er voor gekozen dat niet te doen en de consequentie was dus dat we "veel" geduld moesten hebben).

Mijn vrouw is haar baan een aantal jaar geleden kwijtgeraakt dus we doen alles op 1 inkomen en dat gaat prima. Juist door eerst te sparen en zelf veel te doen. We kunnen een comfortabel leven leiden (maar niet extravagant).

Het punt is: als je wat wil moet je er (bijna altijd) gewoon zelf keihard aan trekken en soms moet je dingen er voor laten. Tegenslagen horen er bij en niks is vanzelfsprekend. Ik denk dat met name dit laatste bij een hoop mensen niet goed tussen de oren zit. Ja, voor "onze generatie" is er misschien wat(veel) minder over dan voor de babyboomers, maar er alleen maar over zeuren gaat je situatie niet verbeteren.

We soldier on!

[fast-server]

Dit is precies wat ik bedoel ^^ het kan wel als je je verwachtingspatroon maar aanpast naar de situatie.

Ik kwam ook nog een stukje tegen: "Why generation Y yuppies are unhappy"

De huidige generatie twintigers en dertigers is ongelukkig, is het uitgangspunt.
Dat komt volgens Urban - gestaafd door het onderzoek van een professor - doordat ze veel te hoge verwachtingen heeft van het leven.
Generatie Y (millennials) wil een prachtige carrière vol passie en succes.
Deze jonge mensen zijn immers opgegroeid in een optimistische tijd van grenzeloze economische groei die dat allemaal beloofde.
Hun ouders voedden ons niet alleen op met toenemende welvaart, maar ook met het beeld dat we heel bijzonder zijn, uniek.

Maar geluk is realiteit minus verwachtingen.
Dus als de werkelijkheid (recessie, bezuinigingen, te weinig talent) achterloopt bij die gouden bergen worden we massaal depressief.

//

Stukje uit "Trouw"
Narcistisch en hedonistisch, dat zijn typeringen die wel op de generatie Y van toepassing zijn. Dat kun je als ouder vervelend vinden, maar ouders zijn er voor een belangrijk deel zelf verantwoordelijk voor, vindt Van der Pol.

Het onderwijs en de werkgevers mogen aangesproken worden op de ontwikkeling van mensen, maar: In de goede opvoeding door de ouders, met regels en zekerheden, begint de ontwikkeling van een kind. Leer kinderen dat rijkdom niet zo vanzelfsprekend is als de laatste jaren is gedacht. Zelfredzaamheid is belangrijk voor een kind, maar de zelfredzame mens is niet de meest solidaire.

//

Nu wordt deze onvrede grotendeels afgewenteld op de voorgaande generatie (pragmatisten) omdat deze zelfredzaam zijn. (opgegroeid in een crisis = hardere karakter vorming)

Kijken en afspiegelen naar wat een ander heeft zonder te kijken wat die ander daar voor heeft moeten doen en laten is niet eerlijk en al helemaal niet realistisch.

[djengizz]

Meh, ben zelf generatie NIX (werd ook op neergekeken) en ik denk ook dat het normaal is om op de nieuwe generatie neer te kijken met allerlei 'ze doen het anders dus niet goed' visies. Direct gevolg van generatie kloven en ik denk al zo oud als de mensheid.

Elke generatie kent zijn unieke uitdagingen, problematiek en uitingen. Of dat beter of slechter is vind ik persoonlijk irrelevant, het resultaat telt en is vaak pas met een terugblik vast te stellen. De rant van vroeger was alles beter en deze generatie is kut is een natuurlijke pavlov met conservatieve insteek. Veel interessanter is om te zoeken naar wat nieuwe generaties anders doen wat wel beter werkt ipv dat afzetten tegen.

[Tehh]

GoldenSample schreef op woensdag 30 november 2016 @ 23:52:
[...]

Na hoeveel eeuwen ingeschreven te staan bij de sociale woningbouw? Leuke ook icm. De flexibele arbeidsmarkt.

[...]

Definieer rondkomen, al reken je een vrijesector huur + vaste lasten is je percentage van je inkomen dat je aan een dak boven je hoofd kwijt bent gigantisch. Het vrijbesteedbare inkomen is erg laag -> de mogelijkheid om financiële schokken op te vangen is erg laag.

[...]

Tja die huurwoning is nog duurder dan die koopwoning, sparen gaat daardoor erg langzaam (Hell, vorigjaar spaarde ik 10k en ik heb absoluut gezien (bijna) 'achteruit' gespaard). De stabiele basis opbouwen om ooit wel een gezin te beginnen, Tja dat gaat weinig rap. En dan zeuren dat men zo laat kinderen krijgt?

[...]

Mag hopen dat dat om <MBO4 gaat? Anders mag je je als bedrijf kapot schamen imho. Doe daar eens 4 jaar 250 euro bij en ga dan een gezin starten. En nee dit is niet nieuw, dit kon de generatie van mijn ouders wel (en dan stopte de vrouw bijna altijd met werken!)

For the record, wat vind je 'stevig' qua salaris?

[...]

Stevige ervaring en dan 3-3.5k betalen, ook daar hoop ik dat je het niet over hbo+ hebt? Die 3k kan je idd wel een gezin van bedruipen + woningkje, moet alleen je vrouw er bij blijven werken (daar is ie weer, hoefte een generatie voor mij al weer niet!).

[...]

Die vrijstaande hut waar mijn bouwvakker pa en niet werkende moeder in wonen noem ik geen 'schijnverschil' tov. Van die verdomde studentenkamer van me.


Toch wat nieuws geleerd, ik verdien blijkbaar heel stevig enzo, dat een dak boven je hoofd dat je niet met 'vreemden' deelt financieel moeilijk is, dat is ook normaal

Ik heb nu een aantal van je posts gelezen en kom tot de conclusie dat jij alles maar kut vind. En je argumentatie snap ik ook best hoor, begrijp mij goed, ik kom uit 1988 en zie de dingen die jij noemt ook wel. Ik zie startende architecten en bouwtechnisch tekenaars aangenomen worden voor 1.750. Is dat iets om je kapot voor te schamen? Nee, er is op dit moment gewoon niet genoeg werk om ze gelijk 2.500 te geven. De markt betaalde vroeger voor een startende architect zonder morren 130 per uur, en nu max 70. Maar op moment dat zo'n jongen (dat zijn het toch meestal) het goed doet, kan hij binnen 2 jaar die 2.500 wel verdienen bij ons. En na 4 jaar ook wel 3.500. Maar dan moet zo'n jongen wel in de categorie 'bek houden en hard werken' vallen en talenten hebben. Of je carrière maakt ligt er niet per se aan of je HBO of WO geschoold ben. Ik verdien nog altijd meer dan mijn broer die WO gedaan heeft en bij de overheid werkt terwijl ik een jaar jonger ben.
Lastig dat je nog in een studentenkamer woont, je zal wel afhankelijk zijn van je locatie dat je daar blijft plakken. Ik ben buiten de stad gaan wonen, een stuk beter betaalbaar en fietsen is nog gezond ook. De generatie voor mij hoefde inderdaad niet met zijn tweeën te werken om een gezin te onderhouden. Tjah, that's life. Wat doe je er aan? 't Is kut! Wij werken samen ook 75 uur per week en hebben een prima hut kunnen kopen, maar (lang) niet zo groot als de hut die mijn pa als eenverdiener kon kopen toen hij mijn leeftijd had terwijl hij ook nog 2 kids had op dat moment. Toch sta ik anders in het leven, ik zie het allemaal niet zo negatief als jij en ben meer dan tevreden met wat ik heb.

Om 'the record' the beantwoorden, ik vind 3k een stevig salaris. Daarvoor moet iemand die een vak heeft geleerd (MBO) al snel 60 uur per week werken terwijl zijn netto toegevoegde waarde vaak vele malen groter is dan die van een HBO of WO-er. En dat is ook één van de redenen waarom onze papa's vroeger met gemak een dikke hut konden kopen: er waren gewoon niet zo veel HBO / WO-ers als nu. Al jarenlang is er overschot aan HBO-ers, en de bedrijven die een WO-er vragen willen daar ook wel een HBO-er voor hebben, die zijn vaak slim genoeg en vragen minder salaris.

[ReRichard]

Ik heb me echt ontzettend vermaakt met de bovenstaande woordenbrei aan onwaarheden. Tip voor startende HBOers laat je niet afschepen met een lul verhaaltje dat blij moet zijn als je werk krijgt. Noch ik, noch mijn medestudenten zijn gestart met een salaris onder de 2350. En dit is toch echt pas een paar jaar geleden.

[Katsunami]

Zelf vind ik het niet raar dat de huidige generatie die van school (HBO/Uni) af kwamen tussen 2005 en 2007, zoals ikzelf, er de pest in hebben. Zeg maar, degene die aan het begin van hun carriere stonden toen de kredietcrisis begon, end 2007.

Mijn vader werkte in de mijn met zijn opleiding van 7 klassen lagere school, en van dat salaris kon hij op zijn 29ste een huis kopen, een vrouw, en twee kinderen onderhouden, en nog leven als een koning.

Zelf heb ik het HBO afgemaakt, met cursussen erna, en ik ben van alle ellende aan een master begonnen om meer mogelijkheden te hebben tot doorgroeien. Ik verdien een salaris waar mijn vader alleen maar van kon dromen, maar het enige dat ik me kan veroorloven is een flatje. Als ik een huis zou willen aanschaffen, dan moet ik een stuk meer gaan verdienen, of een partner zoeken. Het eerste zie ik in de huidige arbeidsmarkt niet gebeuren, en het tweede wil ik niet.

En mjn vader? Die heeft een netto pensioen dat net zo hoog is als mijn netto salaris.

Vind je het gek dat mensen van mijn leeftijd het gevoel hebben in 1816 te leven in plaats van 2016? Het enige wat ik constant hoor, zeker van mensen met een woning en twee kinderen is: "Ik heb geen geld."

In de jaren 1950-2000 zat je gebeiteld als je een HTS of hoger af had; tegenwoordig is dat zowat het minimum om aan het werk te komen lijkt het wel. Dan heb ik het nog niet over het probleem dat veel studies een flink stuk in niveau gedaald zijn, of althans, lijken te zijn. Ik ben een van de laatsten die Technische Informatica heeft afgerond zoals het vroeger was: gelijk aan de studie Computer Science op de universiteit, minus het leveren van bewijzen ("Dit is de definitie, en je kunt gewoon aannemen dat dit en dat waar is"), en aangevuld met practica.

Vaak genoeg hoor ik dat mijn profiel "zeer gewild is en dat er niet veel mensen zijn die de bijbehorende functies kunnen uitvoeren," maar als ik dan aangeef wat ik zou willen verdienen, dan rollen bij velen in het zuiden hier hun ogen uit hun hoofd. En dan zit ik nog maar net boven modaal.

Dus ja, ik werk zus en zo, bij dit of dat bedrijf, voer de helft van de tijd taken op MBO-niveau uit, de andere helft op HBO of WO-niveau, en ik doe dingen die niet eens binnen mijn vakgebied vallen, zoals het beheren van webservers, in plaats van het ontwerpen en implementeren van technische software.

Als bonus verdien ik genoeg om een beetje normaal te kunnen leven. Als ik zie wat mijn vader voor elkaar kreeg mijn zijn 40 uur in de mijn-salaris, dan vind ik het niet raar dat mensen van mijn leeftijd een 'FY"-mentaliteit erop na houden.

[fast-server]

De FY/WTF gedachte hebben de mensen in de generatie boven jullie ook, de uitdaging is om er geen mentaliteit van te maken.

Het is niet voor niets zo dat mensen veel later aan kinderen beginnen, in de klas van mijn dochter (groep 1/2) zijn de meeste ouders rond de 40 en geloof me maar dat dit bij betere economische omstandigheden 10 jaar jonger was geweest.

Ook deze generatie is met een erg laag inkomen begonnen zonder al te veel zekerheden, zware lastenverzwaringen en zo goed als alle kind gerelateerde extraatjes zijn afgeschaft.

Hoe denk je dat die generatie zich voelt? aan de ene kant worden ze zwaar uitgezogen door de babyboomers en aan de andere kant worden ze leeggezogen om alle toeslagen te betalen voor mensen die er een profit to the max FY mentaliteit aan overhouden.

Ondertussen moeten ze hun onder water staande huis maar zien te betalen die ze veel te duur hebben moeten kopen omdat er geen huurwoningen waren omdat de babyboomers ook hier bewust schaarste hebben gecreëerd.

De vraag is wat ga je doen?
Ga je er iets van proberen te maken en proberen om samen met de vorige generatie een blok te maken tegen het verziekte systeem, of wordt je willig onderdeel van het probleem door zelf aan het toeslagen infuus te gaan hangen?

[Katsunami]

fast-server schreef op donderdag 1 december 2016 @ 19:00:

De vraag is wat ga je doen?
Ga je er iets van proberen te maken en proberen om samen met de vorige generatie een blok te maken tegen het verziekte systeem, of wordt je willig onderdeel van het probleem door zelf aan het toeslagen infuus te gaan hangen?

Zelf zit ik op een leeftijd waarin ik óf aan de oude kant van Generatie Y val, of aan de zeer jonge kant van Generatie X. Ik ben relatief laat begonnen op de arbeidsmarkt (mavo->havo->vwo->2 jaar niet-technisch HBO->4 jaar technische Informatica), dus qua werk zit ik op het punt van een Generatie Y-er met redelijk wat ervaring.

De enige manier om toeslagen te krijgen is door niet te werken. Als ik werk heb, verdien ik gelijk zoveel dat ik voor geen enkele toeslag meer in aanmerking kom, maar het levert me geen zak op in vergelijking tot mensen die minder verdienen of zelfs in de bijstand zitten. (Zie topic: het onbestaan van het middeninkomen).

Hetgeen mij ergert is hetgeen wat GoldenSample ook al zegt:

"We kunnen nergens technisch opgeleide mensen vinden! BOEWHAAA!"

Als ik dan ergens solliciteer op een baan met een beter salaris dan mijn huidige, dan krijg ik te horen: "Ja, maar je hebt nou NET niet met DIT of DAT stuk software gewerkt... dat kost je toch wel TWEE WEKEN inwerktijd, en die kunnen we ons niet veroorloven."

Dus, in plaats van mij aan te nemen en me die twee weken inwerktijd te gunnen, gaat men voor deze "spoedeisende" vacature weken, zo niet maandenlang op zoek naar iemand met exact dat ene kleine specifieke stukje kennis dat je nergens kunt opdoen, behalve als je er in een ander bedrijf ooit mee in aanraking bent gekomen.

Als ik dan solliciteer naar een baan die wel like-a-T past bij mijn profiel en die ik kan uitvoeren met 5-10 jaar werkervaring afhankelijk van wat precies gevraagd wordt, dan is de reactie op mijn salariseis meestal: "Uh.... huh? Wah? ZOVEEL? Dat is wel... stevig... ja."

En dan heb ik het over een modaal salaris plus een beetje, wat men in de techniek / ICT, in elk geval hier in het zuiden van het land, niet wil betalen voor iemand met 5-10 jaar werkervaring.

4K bruto voor de 28-jarige projectmanager met een HBO-studie communicatie vindt men dan vaak geen probleem. Vind je het gek dat mensen met een technische opleiding dan denken: "Val ermee dood," ergens een Six-Sigma of LEAN cursus gaan doen, en switchen naar management?

Dat zou ik ook kunnen doen, maar ik heb een gruwelijke pesthekel aan praatberoepen waarin mensen meer in Outlook zitten dan wat anders. Ik wil het idee hebben dat ik op de een of andere manier iets toevoeg aan deze (gare) samenleving, en dat heb ik met een dergelijk beroep niet. Daarom hoop ik met een master Software Engineering (in plaats van Computer Science) precies ertussenin te kunnen gaan vallen; iets als Lead Software Engineer of iets dergelijks.

Het is de wereld op zijn kop dat iemand met een technische HBO+-opleiding moet schrapen om ergens werk te kunnen krijgen en houden, terwijl de bedrijven in de regio lopen te gillen dat er niemand beschikbaar is. Een schaap met 5 poten dat gouden eieren legt bestaat ook niet hè.

[fast-server]

Tussen X en Y zitten de pragmatisten

Maar als je voor die baan met het goede salaris net wat mist en waar je wel die baan kan krijgen maar minder verdiend (maar wel het zelfde als wat je nu hebt) dan zou je daar toch een oplossing voor kunnen bedenken.

Je zou dan die "minder" betaalde functie die past bij je opleiding kunnen aannemen met de optie om die bepaalde nodige cursus te halen.
Op het moment dat je die cursus hebt dan heb je ook extra werkervaring, als je huidige baas dan niet wil betalen dan staat het je vrij om als nog naar een ander te gaan.

Of voorstellen dat je die 2 weken zelf wel wil bekostigen als onbetaald stagair en dat na die 2 weken je dienstverband actief wordt.
Op die manier neem je het financiële obstakel van het bedrijf weg en heb jij de baan en het salaris wat je wil.

Zoals eerder aangehaald door een andere tweaker, je kunt ook instappen voor een lager salaris, 1 of 2 verhogingen per jaar van 250 tot 500 per maand zijn niet ongewoon bij goed functioneren en presteren.
Een hoop bedrijven zijn hier ook erg duidelijk in> loon naar werken.

Als je het heel goed doet dan kun je een startsalaris van zegge 2000 verdubbelen in 4 tot 6 jaar, en dan mag je echt niet klagen.

Als je rond de crisis van 2008 begonnen bent met een andere type baan dan wordt het inderdaad wat lastiger, je hebt immers al iets opgebouwd wat je niet zo makkelijk los laat of los kan laten.

[Katsunami]

Allemaal makkelijker gezegd dan gedaan. Weet je wat een cursus in de fabrieksautomatisering kost? 2K euro voor een tweedaagse cursus kun je wel van uit gaan, en dan is het dan nog maar hopen dat je iets aan die cursus hebt als je van baan verandert, want elk bedrijf werkt weer met andere spullen. Normaal krijg je van een bedrijf cursussen die je nodig hebt, als je er al werkt, maar het is tegenwoordig populairder om iemand gewoon te ontslaan c.q. een contract niet te verlengen, en te zoeken naar iemand anders die de kennis al heeft.

Dingen zoals "Ik werk wel twee weken onbetaald" heb ik allemaal al geprobeerd. Alles en iedereen is op zoek naar mensen die NU, NU, NU!!! kunnen beginnen, en zomaar middenin een project kunnen vallen. Punt is, er is niemand beschikbaar die aan ALLE vereisten voldoet, doet blijven bedrijven maar aanmodderen met "we kunnen niemand vinden."

Er kan ook wel eens iets uit de richting van een bedrijf komen hè, zoals "Oh, mooi. Je voldoet voor 95% aan het profiel. Dan zal het inwerken ook wel lukken." Daarvoor dient een proeftijd. Zo werkte dat... weet je wel... in de jaren tot 2005. Als er iets veranderde, dan kon je een cursus volgen in plaats van dat je met een trap onder je ballen kunt vertrekken.

Zeker het feit dat ik aantoonbaar werkende machines / informatiesystemen heb opgeleverd in een uiteenlopend scala aan ontwikkelomgevingen (je kunt gaan kijken waar ze draaien, als je wil) zou hierbij moeten helpen, maar nee, men blijft maar jammeren over het feit dat je met SVN of Mercurial hebt gewerkt in plaats van met CVS of GIT, of hebt gewerkt met Eclipse in plaats van Netbeans of andersom. Dan kan de recruiter zijn vinkje niet zetten, en dan krijg je later altijd een of ander achterlijk excuus te horen 'waarom je niet in het profiel past.'

Dus ja, dan heb je een hele generatie aan mensen met een technische opleiding die maar pakt wat ze pakken kunnen, ondertussen evaring hebben in 7 werkvelden in plaats van specialist in één of twee; een generatie die niks anders doet dan hopen dat ze tot 67 aan het werk kunnen blijven, in de hoop dat er dan nog wat pensioen en/of spaargeld over is.

[ Voor 10% gewijzigd door Katsunami op 01-12-2016 21:13 ]

[Anoniem: 172410]

Tleilaxu schreef op donderdag 1 december 2016 @ 11:21:
Dat is een denkfout. Je doet nu alsof je alleen kapitaal kunt opbouwen als je een huis koopt?

Nergens staat dat het de enige manier is. Ten opzichte van huren bouw je echter meer op. Huren is niet alleen duurder dan kopen, je ziet niets voor het bedrag terug. Als je iets koopt (inmiddels afgeschafte aflossingsvrije hypotheken daargelaten) heb je na 25-35 jaar een huis.

muffstuff schreef op donderdag 1 december 2016 @ 11:03:
Maar ik vind wel dat je als persoon ook wat verantwoordelijkheid mag dragen mbt de participatie in de maatchappij. Deze twee dingen staan ook wel los van elkaar.

Dat doen heel veel mensen ook, vaak met veel creativiteit. Het is echter oneerlijk mensen kwalijk te nemen dat ze hun eigen verantwoordelijkheid niet nemen als ze speelbal zijn van de situatie. Ik gaf de woonsituatie al als voorbeeld. Aan de ene kant wordt verwacht dat werknemers mobiel zijn en niet moeilijk doen over waar werk te vinden is. Aan de andere kant is voor een deel van de mensen geen huis te krijgen als ze niet al bijna 10 jaar ingeschreven staan en een ander deel verdient te veel voor een woningbouwhuis en te weinig voor de vrije markt.

dr.lowtune schreef op donderdag 1 december 2016 @ 12:27:
Mijn vrouw en ik hebben elkaar , een mooie eengezinswoning waar we nooit meer weg hoeven, mooie auto, etc. Ik ben generatie Y. Dit heeft niks met "entitlement" of "privileged" te maken.

[...]

Het punt is: als je wat wil moet je er (bijna altijd) gewoon zelf keihard aan trekken en soms moet je dingen er voor laten. Tegenslagen horen er bij en niks is vanzelfsprekend. Ik denk dat met name dit laatste bij een hoop mensen niet goed tussen de oren zit. Ja, voor "onze generatie" is er misschien wat(veel) minder over dan voor de babyboomers, maar er alleen maar over zeuren gaat je situatie niet verbeteren.

Mooi dat je het voor elkaar hebt. Wat gebeurt er als jullie nu uit elkaar gaan? Je kunt denken dat het jou nooit overkomt, maar is precies waarom veel mensen er (zeker in de crisis) bekaaid af zijn gekomen. Er keihard aan trekken is lang niet altijd genoeg. Het helpt uiteraard wel.

[ Voor 74% gewijzigd door Anoniem: 172410 op 01-12-2016 21:43 ]

[Katsunami]

Anoniem: 172410 schreef op donderdag 1 december 2016 @ 21:36:
Nergens staat dat het de enige manier is. Ten opzichte van huren bouw je echter meer op. Huren is niet alleen duurder dan kopen, je ziet niets voor het bedrag terug. Als je iets koopt (inmiddels afgeschafte aflossingsvrije hypotheken daargelaten) heb je na 25-35 jaar een huis.

En dan ga je dood, en kunnen je kinderen dat huis niet aanhouden omdat ze de 20K erfbelasting niet op kunnen brengen. En dan koop je een ander huis van het overblijvende geld, en dan gaat er nog eens 12% (of 6%? weet niet meer hoeveel) aan overdrachtsbelasting naar de staat. Het zou me ook nog niet eens verwonderen als je over het overblijvenende geërfde bedrag eerst nog eens inkomstenbelasting betaalt.

Aan de andere kant is voor een deel van de mensen geen huis te krijgen als ze niet al bijna 10 jaar ingeschreven staan en een ander deel verdient te veel voor een woningbouwhuis en te weinig voor de vrije markt.

Welkom in mijn wereld.

"Maar je kunt toch verhuizen?"

Oh? Wie helpt me dan door die wachtlijst van 10 jaar heen? Wie zorgt voor extra salaris zodat ik particulier kan huren? Woningbouw / subsidie ? Mwahaha.... daar kwam ik na mijn eerste baan al niet meer voor in aanmerking. Kopen? Van welk geld? Met mijn salaris x5 krijg ik in de wat grotere plaatsen precies een hondehok.

Ik kan de gedachte "FML" van veel mensen wel begrijpen hoor. Ik probeer er zelf niet in mee te gaan, aangezien ik nog steeds werk, maar grappig is het niet om te zien dat mensen met een salaris dat bruto €1000 onder het mijne ligt, onder de streep vergelijkbare bedragen overhouden, en vaak WEL kunnen verhuizen en/of dingen kunnen doen die ik niet kan, omdat ze aan alle kanten geholpen c.q. gesubsidieerd worden.

Zeg ik dan dat men die mensen maar kapot moet laten vallen? Nee, tuurlijk niet, maar tegelijk ben ik wel van mening dat ik na een (technische) studie en een decennium werkervaring er beter voor zou mogen staan dan een of andere school-dropout die voor een minimumloon ergens in de fabriek werkt. Vanwege de enorme nivellering is dat in de praktijk niet echt het geval.

Dat is, IMHO, ook een heel groot probleem van de huidige generatie: als je tussen de 20K en 40K verdient, dan maakt het bijna geen zak uit wat je doet en wat je verdient, want via belasting / subsidie komt iedereen uiteindelijk op ongeveer hetzelfde niveau uit. Daardoor worden mensen onverschillig op het gebied van studie en werk.

[ Voor 28% gewijzigd door Katsunami op 01-12-2016 21:54 ]

[Anoniem: 172410]

Katsunami schreef op donderdag 1 december 2016 @ 21:47:
En dan ga je dood, en kunnen je kinderen dat huis niet aanhouden omdat ze de 20K erfbelasting niet op kunnen brengen. En dan koop je een ander huis van het overblijvende geld, en dan gaat er nog eens 12% (of 6%? weet niet meer hoeveel) aan overdrachtsbelasting naar de staat. Het zou me ook nog niet eens verwonderen als je over het overblijvenende geërfde bedrag eerst nog eens inkomstenbelasting betaalt.

Wat denk je dat er met je geld gebeurt dat je niet in een huis stopt? Daar wordt doorgaans nog veel meer vanaf gesnoept.

Overigens is dat je kinderen de overdracht niet zouden kunnen betalen een wat vreemd en ietwat obscuur argument. Een kapitaal is altijd beter dan geen kapitaal, ook als je door wat hoepels moet springen. Als je erop doelt dat kinderen dan niet in het huis kunnen blijven wonen: jongeren kinderen kunnen dat toch niet zelfstandig en oudere kinderen hebben zelf al een woonruimte.

Katsunami schreef op donderdag 1 december 2016 @ 21:47:
Welkom in mijn wereld.

"Maar je kunt toch verhuizen?"

Oh? Wie helpt me dan door die wachtlijst van 10 jaar heen? Wie zorgt voor extra salaris zodat ik particulier kan huren? Woningbouw / subsidie ? Mwahaha.... daar kwam ik na mijn eerste baan al niet meer voor in aanmerking. Kopen? Van welk geld? Met mijn salaris x5 krijg ik in de wat grotere plaatsen precies een hondehok.

Tja, dan had je je natuurlijk 10 jaar geleden moeten inschrijven. Een beetje zelfredzaamheid is wel gewenst hoor, we kunnen niet alles voor je doen

[ Voor 24% gewijzigd door Anoniem: 172410 op 01-12-2016 21:59 ]

[t_captain]

Ik ben gebouwd in het grensjaren tussen X en Y. Kwam op de arbeidsmarkt net voor de .com bubble barstte en had dus een relatief goede start. Maar ook: de deur die een half jaar na mij dichtging en een jaar of vier grotendeels op slot bleef. In die tijd dus langdurig de jongste geweest. Ik reken mezelf nog net bij generatie X, ik ben gevormd als "jongste collega" in een groep gen-Xers.

Op de werkplek zie ik een paar overduidelijke verschillen met mensen die nu jong zijn:

1. ze zijn opgegroeid in de wetenschap dat zekerheden snel veranderen / verdwijnen. Het idee dat je een vast contract bij een stabiele werkgever moet zien te landen, is ze vreemd. Ik heb dat op een of andere manier toch dat idee van vroeger meegekregen en er jaren over gedaan om het kwijt te raken.

2. ze zijn ondernemend, ook in de letterlijke betekenis van het woord. vaak in deeltijd naast hun baan, soms tot het punt dat ze vanaf de start voor zichzelf werken (waar eerdere generaties meestal een flinke tijd in dienstverband werkten vóórdat ze op zichzelf gingen).

3. deeltijd rules. Jonge mensen zonder gezin, zonder beperkingen en zonder lange reistijden, met contracten van 32 uur. Omdat het kan. Hoewel ik het ergens wel eens ben met het achterliggende "balans-denken", heb ik er wel aan moeten wennen. Ik vraag me af hoe het straks verder moet, wanneer de hypotheek een vijfdaagse werkweek vereist en de verplichtingen in het gezin ook nog een wissel trekken op de vrije tijd. Dat vallen ze wel heel hard terug in besteedbare tijd.

4. betrokken. Belangrijkste factor in een werkgever lijkt niet te zijn of het een "goede werkgever" is, maar of het een organisatie is die aansluit bij de persoonlijke normen van de werknemer.

Al met al vind ik het wel een inspirerende generatie. Vragen ze teveel? De tijd zal het leren. Deeltijd willen werken bij een bedrijf dat vooral hip en integer is, een dag reserveren voor hobbies en zelfontplooiing, dat zijn wel keuzes met grote financiële impact. Daar staat tegenover dat ik ook steeds vaker zie dat men geen auto hoeft te hebben.