Just my 2cts:
Zeer interessante discussie. Ik heb de beginpost, en het artikel gelezen, en de discussie daarna is vooral ingegaan op de verschillen in inkomen en kosten.
Als gen-y (eind '81) zie ik vooral iets in het grote verschil tussen verwachting en uitkomst. Volgens mij zijn we één van de eerste generaties die constant veel aandacht hebben gehad van hun ouders (geen grote gezinnen meer, bijvoorbeeld), en die ook met techniek omgeven zijn. Ik denk dat deze generatie dus ook een klein beetje meer narcistisch is. Niet geholpen door de social media van de afgelopen jaren. Dit alles telt mee met het gevoel wat grote groepen hebben tov eerdere generaties. Ik zie dus zeker dat we enigszins anders zijn tov eerdere generatie's, al is alles relatief, en is de groep 75-95 wel erg groot.
Wat betreft de verschillen zo groot zijn die niet altijd: Mijn ouders kochten hun huis eind jaren 70, en de huizenprijzen klapten vervolgens in elkaar, en het duurde tot begin jaren negentig voor op het oude niveau. Daarnaast betaalden ze tot 11 procent rente(!). Dus het huis mag wel goedkoper zijn geweest, maar de maandbedragen waren enorm. Ook zij hadden 1 1/2 inkomen nodig. Dus geen verschil tov mijn situatie. Verschil zat hem wel in de uitgavenkant. Geen TV, geen telefoon, zo min mogelijk vaste lasten, want ook begin jaren 80 was de werkloosheid enorm, en konden ze elk moment zonder werk zitten. Dit alles heb ik altijd in mijn hoofd gehouden, de hypotheekadviseur keek heel vreemd toen ik hem vroeg wat de maandlasten zouden zijn met 11 of 12 % rente.
Heel eerlijk, tot en met een half uur geleden was mijn beeld dat veel gen-y'ers zich veelal entitled voelden. Dus alles moet kunnen en we kunnen ook niet meer zonder. Toch moet ik dat beeld na alle reacties iets bijstellen. Ik zie vooral mensen die het lastig financieel kunnen redden, en met veelal goede redenen. Wat volgens mij wel echt een verschil is, dat een hogere opleiding niet meer voor die vastigheid zorgt die we graag zouden zien.
De opmerking hierboven dat de babyboomers als enige geprofiteerd hebben, dat klopt niet helemaal. Wat we er ook van vinden, er staat in Nederland wel wat, infrastructureel, en ook toch nog wel qua zorgstaat. Al hakt de afbraak er nu toch ook wel weer in.
Zeer interessante discussie. Ik heb de beginpost, en het artikel gelezen, en de discussie daarna is vooral ingegaan op de verschillen in inkomen en kosten.
Als gen-y (eind '81) zie ik vooral iets in het grote verschil tussen verwachting en uitkomst. Volgens mij zijn we één van de eerste generaties die constant veel aandacht hebben gehad van hun ouders (geen grote gezinnen meer, bijvoorbeeld), en die ook met techniek omgeven zijn. Ik denk dat deze generatie dus ook een klein beetje meer narcistisch is. Niet geholpen door de social media van de afgelopen jaren. Dit alles telt mee met het gevoel wat grote groepen hebben tov eerdere generaties. Ik zie dus zeker dat we enigszins anders zijn tov eerdere generatie's, al is alles relatief, en is de groep 75-95 wel erg groot.
Wat betreft de verschillen zo groot zijn die niet altijd: Mijn ouders kochten hun huis eind jaren 70, en de huizenprijzen klapten vervolgens in elkaar, en het duurde tot begin jaren negentig voor op het oude niveau. Daarnaast betaalden ze tot 11 procent rente(!). Dus het huis mag wel goedkoper zijn geweest, maar de maandbedragen waren enorm. Ook zij hadden 1 1/2 inkomen nodig. Dus geen verschil tov mijn situatie. Verschil zat hem wel in de uitgavenkant. Geen TV, geen telefoon, zo min mogelijk vaste lasten, want ook begin jaren 80 was de werkloosheid enorm, en konden ze elk moment zonder werk zitten. Dit alles heb ik altijd in mijn hoofd gehouden, de hypotheekadviseur keek heel vreemd toen ik hem vroeg wat de maandlasten zouden zijn met 11 of 12 % rente.
Heel eerlijk, tot en met een half uur geleden was mijn beeld dat veel gen-y'ers zich veelal entitled voelden. Dus alles moet kunnen en we kunnen ook niet meer zonder. Toch moet ik dat beeld na alle reacties iets bijstellen. Ik zie vooral mensen die het lastig financieel kunnen redden, en met veelal goede redenen. Wat volgens mij wel echt een verschil is, dat een hogere opleiding niet meer voor die vastigheid zorgt die we graag zouden zien.
De opmerking hierboven dat de babyboomers als enige geprofiteerd hebben, dat klopt niet helemaal. Wat we er ook van vinden, er staat in Nederland wel wat, infrastructureel, en ook toch nog wel qua zorgstaat. Al hakt de afbraak er nu toch ook wel weer in.
Ben ik nou zo dom, of is de rest zo slim?