Die fase duurde bij mij gelukkig maar heel kort. Kijk, toen ik begon met programmeren, was er Basic en waren er tijdschriften waaruit je dat overklopte. Toegegeven, dat was enkel zo in mijn bubbel, simpelweg omdat we thuis nog geen internet hadden, maar goed.
Daarna ga je code van anderen kopiëren omdat die wel handige dingen doet. Daarna had je een fase waarin er heel veel betaalde of in ieder geval closed-source libraries waren (in de vorm van DLL's, OCX'en, precompiled PHP-files, enzovoorts).
En toen kwam opensource op. Kijk, zelf programmeren is leuk, vooral als je wil leren hoe iets werkt. Maar je gaat
niet zelf een loginsysteem, ORM, database-wrapper of JSON-parser schrijven. Toch merkte ik dat bij anderen (zowel online als offline) en bij mezelf dat er enige tijd enige aversie was jegens het gebruiken van libraries. Zoals gezegd duurde dat voor mij erg kort.
Je zag dit overal, ook met die PHPClasses.nogwat-site. Mensen willen één file kunnen droppen in hun project, en dan
DoIt() kunnen aanroepen. Ze willen geen documentatie lezen, niet het model van een API leren, ze willen dóór.
Dit merk je op Stack Overflow nog steeds. Mensen willen oneliners hebben om iets te doen. Ze willen geen NuGet-package installeren, ze willen een copy-pastebare, ongeteste oplossing. Krankzinnig.
Van datzelfde principe heb ik nu overigens ook last. Omdat een voorganger een paar jaar geleden álles verkeerd deed wat er met Entity Framework maar verkeerd te doen is, is dat woord hier een taboe. Een dat ik overigens heb doorbroken door de looptijd van een ETL-proces van vier dagen terug te brengen naar anderhalf uur, maar goed. Géén ORM dus. Dus werken we met
PetaPoco, een C#-klasse die een "micro-ORM" vormt -
van 1200+ regels, waarin meer dan twee one-to-many-relaties tussen tabellen praktisch onmogelijk zijn uit te lezen, dus het datamodel heeft zich nogal ... horizontaal ontwikkeld, "want dat was makkelijker".
Maar ik dwaal af.