ZaZ schreef op dinsdag 21 februari 2017 @ 13:53:
[...]
Ik heb wel eens dat ik zit te worstelen met iets en dat ik het dan denk te begrijpen.
Daarna moet ik het uitleggen aan iemand anders en als ik het dan soort van uitgelegd heb, begrijp ik het pas helemaal
Daarna heb ik de behoefte om het nogmaals uit te leggen omdat ik het dan veel korter en duidelijker kan, maar dat hoeft dan al meestal niet meer.
Een soort van Rubberduck

Probeer voordat je het denkt te begrijpen je probleem maar eens aan een ander te verwoorden, grote kans dat je dan ook ineens met een "eureka" momentje komt dat je e.e.a. gaat begrijpen.
@discussie over hoe overtuigd sommigen zijn van hun gelijk
De grootste kunst bestaat erin dat je de ander het gevoel geeft de oplossing te hebben bedacht, door lichtjes in een bepaalde denkrichting te sturen. Ik probeer ook op die manier met onze klanten te werken, zij stellen een vraag in de vorm van "ik wil een export met de velden x, y en z", waarop we in gesprek gaan over het doel wat ze ermee hebben, het op die manier te willen. Soms subtiele richtingshints geven t.a.v. wat ze eigenlijk lijken te willen werkt voor alle partijen het beste:
- Ik kom terug met een duidelijke wens/ opdracht
- De klant krijgt beter wat hij/ zij wil (betere oplossing dan eerst gevraagd in 9 van de 10 gevallen)
- De klant heeft het gevoel dat hij/ zij het zelf heel goed heeft bedacht.
Ik haal daar ook meer voldoening uit dan te zeggen "nee fout, het moet zo" (om het even heel zwart-wit te benoemen).
Bovenstaande is denk ik ook prima van toepassing op een goede "lead developer" die een medior/ junior ook zelf na laat denken en subtiel in de juiste richting probeert te krijgen. Mijn ervaring met een dergelijke aanpak is dat je er zelf als architect ook van kan leren, doordat je soms ook ingewikkelde vragen terug krijgt en daarmee wordt gedwongen nog eens dieper over je denkrichting na te denken;
- waarom is dat nu beter dan een andere keuze
- Wat is eigenlijk de reden om het expliciet op de door jou bedachte manier te doen.
Soms komt daaruit dat het idee vooral blijft hangen omdat het van mezelf afkomt, niet omdat andere ideeën daadwerkelijk echt minder zijn. Er zijn altijd meerdere manieren om iets aan te pakken.
Ten slotte: Mijn ervaringen met echt hoogbegaafden zijn ook erg vermoeiend, en de meeste echt interessante (lees: Slimme) vragen zijn van de minder hoogbegaafden gekomen. De hoogbegaafden denken meer in termen van "dit is de oplossing", terwijl de minder begaafden juist eerder geneigd zijn dit in twijfel te trekken.