Donor zijn? Nee hoor, da's zo'n beladen woord. Nee, die persoon heeft gewoon niet aangegeven dat hij liever zijn organen ongebruikt vernietigt. En inderdaad, als je dat vergeet te registreren dan verspillen we ze niet.
Gonadan schreef op donderdag 15 september 2016 @ 15:33:
Dat heb ik al meermalen geschreven, het nulpunt is inderdaad geen registratie dus nabestaanden. Alleen zou ik het willen verplichten om je te registeren en dus een keuze te maken. De situatie dat je het niet weet is per definitie onwenselijk, dáár moet in mijn ogen wat aan gedaan worden.
Tsja, nu "verplicht" je op dit moment mensen die donor willen zijn, straks "verplicht" je mensen die het niet willen om zicht te registreren, en omdat dat oneerlijk is stel je dus voor om dan
iedereen maar te verplichten zich te registreren. Ik geef toe, het is een oplossing.
Helemaal mee eens.
Deze wet gaat er impliciet vanuit dat je beschikbaar bent als donor, tenzij anders aangegeven.
Of deze wet gaat ervan uit dat je niet onnodig organen wilt vernietigen en daarmee levens van anderen op het spel wilt zetten - tenzij anders aangegeven.
Prima opt-in dus.
Wat betreft de toepasselijkheid van de wet op lijken, je kunt ermee blijven schermen, maar ik betwijfel ten zeerste of jij een zaak gaat winnen waarin je de (grond)wettelijke rechten van een lijk gaat proberen te verdedigen. Natuurlijk is er het emotionele antropocentrische aspect "ja maar het was toch een mens", maar dat is zeker niet hetzelfde als het juridisch toekennen van (mensen)rechten aan dat ex-mens. Dat is eerder een juridisch onhoudbare rationalisering van een prima begrijpelijke, maar an sich irrationele emotionele verbondenheid met de overledene.
Net alsof je in het strafrecht niet meer onschuldig bent tenzij anders bewezen maar direct schuldig, tenzij anders bewezen.
Waar kan ik registreren dat ik dat anders wil dan?
Echter gaat het niet om het feit dat een dode geen rechten zou hebben, maar om de wensen die iemand tijden zijn leven had. Roepen dat rechten vervallen bij overlijden is roepen dat wensen om begraven te worden genegeerd mogen worden.
Wie roept er dan om? Niemand die voorstaat om die wensen niet te respecteren, en als iemand niet wil doneren moet die wens ook gerespecteerd worden. Het enige is dat je die wens wel kenbaar moet maken.
Of dat een testament geen recht heeft.
Wie roept dat dan? Het leuke is dat je dat testament wel even op moet maken.
Het is toch oneerlijk dat de staat maar even besluit dat je vrouw en kinderen jouw poen krijgen als je dood gaat, tenzij je dat bij testament anders regelt? (En zelfs dan kun je ze geloof ik nog niet helemaal onterven).
Ik neem haast aan dat je dus op dezelfde gronden enorm gekant bent tegen de manier waarop het erfrecht in Nederland geregeld is. Net als in dit wetsvoorstel besluit de staat wat er gebeurt, tenzij je iets anders registreert.
Verplicht gewoon registratie.

Omdat het oneerlijk is om de meest gemotiveerde groep te laten registreren moet iedereen dus maar? Prima.
Hoeveel mensen ken je die op grote levensbeschouwelijke punten tegen dat ze 50 zijn nog exact zo denken als toen ze 18 waren (het jaar van verplichte registratie neem ik aan)? Iemand die het licht gezien heeft en nu van God niet hergebruikt mag worden moet zich dan opeens als niet-donor gaan registreren omdat hij zich als jonge idealistische en dus onwetende domme tiener als donor had geregistreerd toen hij verplicht werd te kiezen. Goed, dat is natuurlijk iemands eigen verantwoordelijkheid maar de situatie is an sich niet anders, al heb je de oorzaak verschoven van Staat naar persoonlijke (levenslange en onveranderlijke) verantwoordelijkheid van een tiener. De organen van die in de Heere herboren vijftiger worden gewoon geoogst - tenzij hij zijn keuze registreert.