In alle hyperbolen en overige tot in het absurde door-overdreven reacties die ik hier lees, wordt totaal voorbijgegaan aan hoe het werkelijk werkt.
Niet alleen de procedure die wordt doorlopen in geval van donatie wordt niet begrepen, maar over de reden/oorzaak van de noodzaak van dit nieuwe wetsvoorstel is al evenmin duidelijkheid, zo lijkt het.
Alleen al de aantallen. Wanneer er 17 miljoen Nederlanders zijn, waarvan het leeuwendeel niets doet om duidelijkheid te scheppen over donorschap of niet, dan is er dus vrijwel geen aanbod aan bruikbare organen.
Breed uitgemeten in de pers: duizenden donors trekken zich terug.
Nou lekker principieel en menslievend dan? Waar doe (deed) je het voor? Voor het martelaarschap na je dood, of voor de goede zaak, die erbij is gebaat?
Er zijn veel meer organen nodig dan er vanwege geregistreerd donorschap beschikbaar komen. Als iedereen bij voorbaat beschikbaar is tenzij je weigert, dan hoef je alleen maar aan te geven van niet.
Aangeven van wél, dat deden juist velen die het op zich wel willen, maar de beslissing voor zich uit schuiven - want voor hen geen haast - niet. Ook ik. Ik ben voor donatie, heb alleen geen codicil ingevuld. Kon altijd nog, dacht ik altijd. maar ik schuif het voor me uit. En mijn vrouw heeft wekelijks met donatie te maken op haar werk als IC-verpleegkundige, waar vele mensen met gezonde organen aan bijv. hun verwondingen na een ongeval overlijden (in werkelijkheid echt een waar Darwin-awards-festijn *

).
Velen zijn dus voor, of niet tegen, maar doen niets. Nu kan iedereen gerust zijn, 1. er komen meer donororganen beschikbaar voor hen die het nodig hebben, 2. er blijft een mogelijkheid tot weigeren - heel simpel, je geeft aan van niet, en je lijf wordt met rust gelaten.
Het is allemaal echt veel simpeler en rotaal niet angstaanjagend. Je kunt immers gewoon weigeren. Maar er moest weer - zoals tegenwoordig bij elk onderwerp lijkt nodig te zijn - een groepje paniek zaaien om in het nieuws te komen. Sterker nog, van donor naar anti-donorschap.
Dan begrijp je er echt helemaal niets van...
De winst van het voorstel: wanneer de nood hoog is, zijn er met grotere waarschijnlijkheid donoren beschikbaar. En er wordt momenteel
altijd geraadpleegd of iemand donor is of niet, en of de familie meewerkt of niet. Velen beslissen op het laatste moment van niet, terwijl de potentiële donor het wel zou hebben gewild, maar niet is geregistreerd.
Het zijn verdomme geen rücksigtloze 'orgaan-oogsters' die voor de lol een beetje in het wilde weg organen verwijderen, of aan woekerhandel doen... we hebben het hier over de zorgverlening waar mensen integer en zonder eigenbelang worden geholpen. Mensen - veel jonge! - die soms jarenlang door een lijdensweg gaan, wachtend op een orgaan dat maar niet komt, die ene levensverlengende ingreep kunnen onderaan, waarmee ze oud kunnen worden.
Ik denk alleen wel dat de inactiviteit hypocrisie van velen, en de houding van sommigen 'wel willen ontvangen, niet willen geven', hier een aanzet is tot zo'n drastische maatregel, die eerder een doodgewone normalisatie is dan een radicale verandering.
Nee, stennis maken, dat doe het altijd goed...
[minder ontopic]
Dat aan de zorg in het algemeen een commerciële draai aan gegeven is, dat mag je de (met name rechtse) politiek verwijten, want de marktwerking in de zorg is echt een gotspe. Zorg is geen markt. Zorg is een vangnet. Waar nu gaten in vallen waar sommigen doorheen vallen.
* ik kan zat gevallen tot in de details noemen, maar doe dit (nog) maar niet.
"Atheism is an attitude, a frame of mind that looks at the world objectively, fearlessly, always trying to understand all things as a part of nature" - Carl Sagan