Gisteren de Koning van Spanje 32K gelopen

Pleuris vroeg opgestaan (voor een zaterdag) en om 7:30 afgesproken ergens bij Zaltbommel om samen met @
Infinchible naar Gulpen te rijden. Mooi om 9:00 aangekomen, vroeg genoeg om hemelsbreed 100m van de finish te parkeren. Alleen al het laatste stuk rijden zorgt voor een instant vakantiegevoel met de glooiende heuvels met kleine dorpjes en bossen. Ruim voldoende tijd voor omkleden, sanitaire stops
inlopen (dat doe ik nooit voor trails) en bekenden te spreken.
10 minuten van te voren naar de start lopen is bij trails ruim voldoende om overmoedig (nagenoeg) vooraan te staan. Lekker warm weer, dus singlet en de waterrugzak met een mengsel van water en maltodextrine. En nog een flesje met zel
fmaak gel die ik heel de zestig van Texel ook al bij me had, maar toen niet had verbruikt. Vanaf de start kon ik meteen lekker doorlopen. Voor mij zag ik de echt snelle lopers langzaam uit beeld verdwijnen, maar ik kon zelf in een groepje van ongeveer 5-10 lopers lekker doorlopen. Ik herkende nog iemand die vorig jaar een half uur voor me was geëindigd bij de Lommel trail, 55k, maar nu achter me bleef (dat had me iets moeten zeggen natuurlijk). Het landschap glooiede, maar dat viel allemaal goed te doen. Na een aantal kilometer begon daar wat verandering in te komen. De heuvels duurden een stuk langer dan dat ik normaal tegenkom en ik merkte dat de snelheid waarmee ik aan een heuvel begon niet vol te houden was tot bovenaan. De stukken die weer wat vlakker waren moest ik ook meteen gebruiken om wat te drinken, want heuvelop had ik al mijn ademhaling daarvoor nodig. Langzaamaan begon ik posities te verliezen en haalden lopers van achterop me bij en in.
Rond kilometer 11 mochten we een mooie aangeharkte heuvel op met bovenop een bosje. Pas in het bosje bleek dat dit helemaal niet de top was, maar dat dit pas halverwege de heuvel was, die van 150 naar 215 meter ging. Het was best een eind doorlopen en vooral afzien. Opeens aan het eind zag ik een groep weer terugkomen. Er bleek een bordje naar links verdwenen te zijn. Voor mij was de schade maar een meter of 50, maar ik zag personen terug die eerder al aardig uit beeld waren. Opeens liepen we weer in een groep van zo'n 20 personen. Ook hierbij liep ik redelijk snel weer achteraan. We kwamen langs een grenspaal en net in Belgie was een verzorgingspost. Met een stuk banaan achter de kiezen begon ik aan wat de grootste beklimming was: van zo'n 150 meter naar 233 meter binnen het tijdsbestek van ongeveer een kilometer. Dat ging op de stijle stukken niet snel, maar wel volledig hardlopend. Hier zag ik voor het eerst dat in de groep voor mij er ook mensen waren die niet zo fris meer waren. Ik kwam samen te lopen met iemand, maar na een halve kilometer ging ik hem voorbij. Binnen gezichtsafstand liep de eerste dame met nog 2 heren. Het parkoers ging vervolgens afwisselend weer flink naar beneden (te stijl om er in snelheid echt voordeel bij te hebben) en daarna vaak weer stijl omhoog. Ik ben er in deze trail tegenaan gelopen dat mijn schoenen wat te minimaal waren voor de ondergrond. Zeker op de afdelingen lagen vaak veel stenen, van grind tot 10-20 centimeter en alles ertussen. Mijn inov-8's 220's zijn er licht, maar bieden hier nauwelijks bescherming tegen. Goede reden om nog een keer schoenen met een rotsplaat te kopen

. Aan het eind zaten gelukkig ook wat meer glooiende onderdelen, waarbij ik het tempo op de dalende stukken tussen de 4:30 – 5:00 kon houden. Ik was inmiddels weer een tweetal lopers voorbij gegaan en tegen het eind zag ik ook nog wat lopers die ik al een hele tijd daarvoor had moeten laten gaan. In een overtoch dwars over een weiland ging ik nog bijna onderuit doordat m'n voeten bleven haken achter versgemaaid gras, maar dat bleef me gelukkig bespaard. In de aanloop naar camping de Gulperberg, de laatste klim, moest ik voor het eerst even wandelen. De loper voor me deed het ook en dat is dan wel heel aanstekelijk. Op het vlakkere gedeelte kon ik hem alsnog voorbij. Vanaf de camping was het alleen nog de heuvel afrollen (stenen ontwijkend) en daarna de finish over.
Uiteindelijk bleek ik 22ste te zijn geworden met een gemiddeld tempo van 5:06/km. Gezien de 700 hoogtemeters helemaal niet zo gek, al had ik vooraf gehoopt (gebaseerd op niks eigenlijk) dat ik onder de 5:00/km zou kunnen komen. Achteraf nog gezellig wat nagepraat en ook @
Roozzz nog binnen zien komen en gesproken. Daarna was het weer 3 uur autorijden met als eindbestemming Drachten.
En ohja, na de wedstrijd ben ik voor dit jaar ook boven de 1000km hardlopen gekomen. Daarnaast ook nog 450km op de Elliptigo gestaan. In totaal iets van 100 uur vertelt Strava me.

(foto Zout fotografie)
Meer hardloopschoenen van Topo Athletic, Inov-8, Altra, Mizuno en Skechers dan Imelda Marcos.