Stoney3K schreef op woensdag 9 augustus 2017 @ 12:00:
[...]
We zijn aan de andere kant ook aan het speculeren over een mogelijke nucleaire launch naar een Amerikaanse basis. Dat acht ik ook allesbehalve realistisch, want op het moment dat dat gebeurt, heeft Washington vrij spel tot militaire actie op Noord-Korea.
Dat klopt. Op basis van de huidige omstandigheden baat het NK op dit moment niet om tot nucleaire escalatie over te gaan.
Dat scenario heeft wel varianten van nut voor de grootmachten in de dynamiek, zowel de VS als China als Rusland. Ook van belang. Zo vreemd ook, zo onsmakelijk ook, dit mogen we als potentieel niet onderschatten. Het risico is laag, maar het potentieel blijft groeien.
Maar er komt een moment waar op basis van de huidige ontwikkeling van omstandigheden NK niet anders meer zal kunnen dan haar vermogen te gaan exporteren. En dan volgt al vrij snel een aantal zeer realistische scenario's van nucleaire escalatie. Ongeacht of het vanuit interventie China/VS is, of vanuit het dicht zijn van alle andere deuren en dus - geschiedkundig teleurstellend gangbaar en frequent - conflict instigeren als verlengde arm van de nu snel afstervende chantagepolitiek van het regime.
Laat ik het zo zeggen. De basis van beleid van NK is chantage. Consistent. Dit is wat het voedt, dit is wat het in leven houdt, dit is wat het de dynamiek laat beheersen. Dit is een parasitair mechanisme. Maar de mogelijkheden daarvan zijn in rap tempo aan het afnemen. Wat moet een parasiet doen, anders dan harder bijten, als het minder bloed krijgt. Op gegeven moment volgt er gif. En wat gebeurd er als de parasiet niet langer helder kan denken omdat het geen voeding meer krijgt? Dat slaat door.
De focus van NK is om zo snel mogelijk tot een nieuw niveau in chantagepolitiek te kunnen komen middels nucleaire capabiliteit en het vermogen om dat in te zetten - ongeacht of dit militair, economisch of politiek is. Ongeacht of dat binnen kaders van Internationale Betrekkingen of van subversiviteit is. Dit is hoe dan ook een race to the bottom. Het maakt niets uit of de mondiale situatie er een is van de huidige versie of van meerdere grootmachten in concurrentie, niemand kan zich uiteindelijk een dergelijke toxische partij veroorloven die in staat is eigen spel te spelen met andermans belangen.
Onder de streep is uiteindelijk niemand iets gelegen aan het overleven van het regime. Dit is een zogeheten finale schaal, dat punt wordt uiteindelijk bereikt. Wat doen dat soort leiders met beheersing over geloofsgedrag dan? De menselijke geschiedenis is vrij duidelijk daar in. Kort gezegd, als puntje bij paaltje komt is de huidige lijn van ontwikkeling er een van kille kostenbeheersing sneller versus later. Daar zit de echte race.
Nou nou, de herverzekeraars van je pensioenen vinden dat niet zo triest
[
Voor 10% gewijzigd door
Virtuozzo op 09-08-2017 12:15
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.