Voor de overwinning hadden we deze keer niet mee kunnen doen, maar onze pace was de hele wedstrijd eigenlijk goed genoeg voor het podium. Helaas mocht het niet zo zijn...
Quali was voor ons vrij goed gegaan, en met P5 waren we vrij tevreden.
Aangezien Robbert nog in the US of A zat, zouden Dirk, Wim en ik samen de race gaan rijden. Het grappige was dat we weer nagenoeg dezelfde rondetijden reden, met maximaal 0.2s verschil. Plannen was daarom erg makkelijk, en het maakte niet uit wanneer iemand zou rijden, omdat de pace toch hetzelfde zou zijn. Wel hebben we de afgelopen week lopen zoeken naar een setup die werkte, omdat we zagen dat iedereen veel tijd op ons won in de 2e chicane en in Ascari. Woensdag (dacht ik) zaten we samen met Niel en Joep in een hosted sessie en op teamspeak, toen iemand zag dat de auto van Asbury wel erg ver de lucht in stak van voren. Zo gezegd zo gedaan, de auto op een belacheijk rake gezet, en waarempel, het werkte. Tijden waar vergelijkbaar met SimRC en Asbury, die op Interlagos gewoon 1s op ons wonnen... Dus toch die verrekte setup....
Dirk zou de eerste 2 stints rijden, daarna ik 2 stints, en Wim 2 stints daarna. Aangezien we al gemerkt hadden dat we waarschijnlijk 7 stops moesten gaan doen (en dus 8 stints, waarbij de laatste een splash & dash zou worden), zouden we tijdens de race wel beslissen dat degene die goed in het ritme zat, de laatste stints zou rijden.
Dirk had tijdens zijn eerste stint pech dat hij door het vechten met Torrent vrij snel de aansluiting met de kopgroep verloor. En toen ging het ook nog eens mis in de 2e chicane waar hij plotseling de achterkant kwijtraakte, en het hele veld voorbij moest laten. Achteraan aangesloten, kop naar beneden, en gas erop. Het verschil was niet verschrikkelijk groot (20s ofzo), dus er was nog vanalles mogelijk. Dirk heeft daarna echt perfect gereden, waardoor we tegen het einde van zijn 1e stint weer bij een aantal Fords in de buurt zaten. IRDK en nog een Ford gingen gelijk met ons de pits in, maar kwam er echt 10s eerder uit. Eigenlijk zou het tanken en banden tegelijk moeten gaan, maar bij ons ging dat na elkaar (kwamen we later achter). Dirk reed gedurende zijn 2e stint het gat weer zo goed als dicht naar IRDK, en zo dook hij weer vlak achter IRDK voor de 2e keer de pits in om het stuur aan mij geven.
Wederom verloren we (door die stomme banden) weer zo'n 10s op IRDK, dus ik kon weer in de achtervolging. Alles ging prima, en ik kon strakke tijden rijden en kwam dichter bij IRDK. Tot een paar laps voor mijn pitstop ik in turn 2 de binnenste curbs raakte, en de achterkant verloor (GLOEIENDE). Gat weer 10s... Voor mijn pits tegen Wim gezegd (die aan het spotten was) dat hij mijn banden moest uitzetten voor de pitstop. Was een gok, maar dat pakte goed uit. We wonnen een paar seconden in de pits, en kwam op zo'n 4s achter IRDK op de baan. Het rare was dat ik na mijn pitstop toch net niet meer de tijden kon rijden als daarvoor, maar kwam toch iets dichterbij, en reed het gat dicht tot zo'n 2s achterstand. Asbury (volgens mij) zat daar weer zo'n 4s voor, dus alles was nog mogelijk. Naarmate de stint vorderde begon ik toch wat problemen met m'n banden te krijgen, en vooral met remmen. Ik moest een aantal meter eerder gaan remmen om toch de bocht te halen. Eenmaal ging dat mis (afgeleid, concentratieverlies, you name it), remde te laat, blokkeerde de boel, met wederom een spin tot gevolg. Weer aansluiting kwijt godver... Dat was nog niet het ergste wat er zou gaan gebeuren....
Met nog zo'n 8 rondes te gaan tot mijn pitstop sloeg het noodlot toe. Na de 2e chicane had ik 2 GT1 auto's achter me zitten, waarvan er eentje aanstalten maakte om me te divebomben in Lesmo 1. Omdat ik meer op de GT1 aan het letten was dan op m'n rempunt, remde ik net te laat en miste daardoor de apex met een met of 2. Niet zo'n ramp, ik haalde de exit zonder veel problemen, en alles was peachy... De GT1 achter me dacht daar anders over. Misschien ging hij ervan uit dat ik hem ruimte liet omdat ik de apex mistte, maar hij ging vanaf de apex iig gewoon op het gas alsof ik er niet was, en probeerde zijn normale lijn te rijden. Op de exit reed ik echter nog (met 2 wielen op de curbs), en hij had ondertussen zoveel snelheid dat het voor hem niet meer mogelijk was om me niet te raken. Hij reed dus ook flink tegen de rechter achterkant van m'n Ford aan, waarbij er iets stuk ging aan de ophanging. Kon de auto gelukkig wel in het spoor houden na het contact, maar er was niet meer normaal mee te rijden. Snel de beslissing gemaakt dat we zouden pitten, en dat Wim zou instappen.
Na dik 1 minuut repairs reed Wim voorzichtig de pits uit om te kijken of het nog mogelijk was om door te gaan. De auto reageerde niet helemaal top, en vooral de linkerbochten (gelukkig zijn die er niet zoveel op Monza) had de auto flink meer onderstuur. Ook hobbelde hij meer op de rechte stukken. Gelukkig kwam Wim evengoed wel in een ritme, en na een ronde of 10 leek het ergste wel gesetteld, en reed Wim weer rappe tijden. Helaas waren we door al het gedoe ondertussen wel een ronde kwijt op de koplopers, en lagen we flink achter op Asbury en IRDK. Virus lag ondertussen wel al zo'n 2 rondes achter ons, en door de problemen lag Racing Lions daar weer een ronde achter.
Beetje bij beetje wist Wim de achterstand te verkleinen, tot diep in zijn 2e stint hij de GT1 van IRDK tegenkwam in de 2e chicane. Deze had hem vlak van te voren ingehaald, maar hij ging midden in de chicane flink in de ankers, en gaf totaal geen gas op de exit. Wim probeerde nog te remmen, maar het was al te laat... Vol er achterin, en IRDK spinde voor z'n neus, waarbij een 2e contact ervoor zorgde dat zij een halve salto in de lucht maakten Achteraf bleek dat zij de ronde daarvoor in dezelfde chicane gespind waren, en toen hij weer een beetje onbalans voelde, hij op z'n rem ging, met deze ellende tot gevolg. Gelukkig voor ons hadden we weinig schade, beetje aero damage misschien, en aangezien die Frod daar toch al niet veel van heeft, maakte het voor de rondetijden nieteens zo heel veel uit. Toen Wim z'n 2e stint tegen het einde aan liep was het de vraag wie de laatste 80 minuten zou rijden. Aangezien Wim lekker in z'n ritme zat en hij bekend was met de nukken die de schade veroorzaakt had, werd er besloten dat hij ook het laatste stukje zou rijden. Dit kwam erop neer dat Wim uiteindelijk zo'n 3 uur gereden heeft. Chapeau....
Tijdens onze laatste stint leek alles erop dat we 6e zouden worden, aangezien het gat naar voren net tegraat was, en naar achteren we ook niet meer hoefden te vrezen. Gelukkig voor ons (zuur voor hun) blies met nog zo'n 20 minuten te gaan Asbury hun motor op bij het aanremmen van de 2e chicane, waarbij we P5 in de schoot geworpen kregen. Ook moest IRDK nog een laatste pitstop maken, waarbij zij op pruttelend zowat zonder benzine de pits inreden. Als ze niet vooraan gestaan hadden, hadden ze het waarschijnijk niet gered (zonde...

). Zij kwamen zo'n 10-15s voor ons de pits uit, maar helaas was de tijd te kort om er nog bij te komen.
Zo kwamen we na 6 uur als 5e over de streep. Een resultaat waar we voor de race voor getekend hadden, maar gezien de pace die we konden rijden, had er wellicht meer in gezeten... Toch dik tevreden, misschien wat minder over mijn eigen optreden, maar Dirk en Wim hebben geweldig gereden.
Op naar de laatste race op de Nurburgring GP, een track die me totaal niet ligt, en waar ik nog veel voor zal moeten trainen. In het klassement staan we nu comfortabel 5e, met een gat van dik 20 punten achter IRDK, en ook dik 20 punten voor op Racing Lions. Doel is om dit minimaal vast te houden, en als iemand zich geroepen voelt om IRDK een flinke zet te geven....

nah... laten we ze maar op een eerlijke manier proberen te verslaan