De erkenning van de realiteit dat dit soort excessen niet tegen zijn te houden is niet hetzelfde als het hoofd in het zand steken. Het is een noodzakelijk begin van verkenningen die we al ettelijke decennia niet meer uitvoeren - met als resultaat een verder patroon van escalaties die inmiddels zijn verworden tot voedingssystemen. Zowel "daar" als "hier". Dat is echt iets om heel serieus over na te denken.
Zeker aangezien er een fundamentele verschuiving heeft plaatsgevonden bij dit soort escalaties: het is niet langer gericht op toepassing van geweld als machtsuitoefening, ook niet langer op gebruik van geweld als weg naar compromis of afkoop, zelfs niet langer op continuïteit vanuit genoegdoening. Het is tegenwoordig integraal onderdeel van een resolute erkenning van de asymmetrische aard van dit soort conflicten. Dit is wat ik eerder gesteld heb, een civiel doel is geen doel, maar een middel. Het als doelwit stellen van een politicus heeft een te hoge prijs versus de baten die het doet opleveren. Het is veel nuttiger (koud gesteld ja) om gebruik te maken van de interne zwaktepunten van je tegenstander.
Dit soort escalaties zijn gericht op de politieke arena, vanuit het besef van nut polarisatie en segregatie.
Dat het tot toepassing van geweld als tegenreactie leidt is louter een secondair maar gewenst effect, opnieuw, we hebben het tegenwoordig over de realiteit van perverse voedingssystemen van menselijke organisatie.
Erkenning dat er geen sluitende of perfecte verdediging is ter voorkoming van dit soort excessen is een noodzakelijk begin van bewustwording en verkenning. Er is nooit een perfecte verdediging, het is zelfs niet mogelijk om conflict per definitie op afstand te houden in deze wereld. Er is sprake van ongewenst maar natuurlijk verloop van ontwikkelingen vanuit verstoorde menselijke dynamiek.
Willen we echt dit soort excessen voorkomen dan zullen we een begin moeten maken met het erkennen van realiteiten daarvan. Zowel "daar", als "hier".
Het is juist omdat mensen zich louter door beeld en te korte visie op belang laten leiden dat onze politieke niveau's niet gecorrigeerd worden in wat in wezen hun reflexieve reactie is op dit soort verstoringen en verschuivingen in ontwikkelingen. Het is hierom dat we contraproductief gedrag continueren, en niet in staat (en vaak niet willig) zijn om dieper te kijken naar oorzakelijkheden en samenhang - al was het maar om te beseffen dat dit geen conflict van "hier & nu" is, maar op zijn zachtst gezegd een uitdaging van lange termijn die binnen de kaders van deze escalatie al zo'n duizend jaar bezig is.
De bewustwording vanuit dergelijke verkenningen staat niet gelijk aan erkenning van onmogelijkheid om dit soort uitdagingen aan te gaan of er zelfs maar mee om te gaan; Integendeel. Maar het gaat niet om incidenten of actoren, het gaat om processen en effecten op basis van variabelen die niet gebonden zijn aan de traditionele concepten en bewustzijn van onze perceptie, instellingen en besluitvorming.
De kern hier is menselijk gedrag. Kleur of vorm is van veel kleiner belang dan we instinctief denken. Schuld valt overal te verdelen, er valt ook heel wat te zeggen voor het niet langer mee dragen van alle bagage overal en eens echt er in te duiken. Maar goed, menselijk gedrag, tja.
[
Voor 7% gewijzigd door
gambieter op 14-11-2015 13:08
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.