Beter lezen dan, of meer specifiek, context van uitwisseling erbij houden. En waarschijnlijk voor mij een punt om een volgende keer daar wat duidelijker in te zijn.hoevenpe schreef op zaterdag 23 juni 2018 @ 12:43:
[...]
Dat is toch hoe ik jouw eigen stelling dat 'iedereen' belang heeft bij het handhaven en vergroten van de asielindustrie lees, politici/NGO's/etc. die voor de buhne roepen dat ze het niet willen maar tegelijkertijd er financieel en maatschappelijk van profiteren
'
Ja, dat is ook niet makkelijk. Het is bij tijd en wijle wel noodzakelijk. Het is niet de enige oefening, denk bijvoorbeeld aan de valstrik van selectieve blindheid (los van perspectief, zoals strikt politiek of strikt academisch). We zijn als mensen nu eenmaal niet rationele beestjes, het spectrum is meer divers dan dit.[...]
Er zijn in andere draadjes inderdaad genoeg onderwerpen langs gekomen waar ik op een afstandelijke kille manier zaken beredeneerd heb, het politieke spel boven de werkelijke problematiek heb geplaatst. Achteraf gezien soms misschien wel teveel, daarmee de echte problemen die wel ermee te maken hebben teveel weggeredeneerd heb.
Maar de kille oefening is helaas vereist. Omdat mensen nu eenmaal niet allemaal gelijk zijn in denken, voelen, moraliteit, geloof en zo meer. Het is niet binair, en keuzegedrag kan ook nog eens passief en actief zijn. Dat wil zeggen dat er altijd impuls is voor wat nog het beste te omschrijven is als het kille spel - en als een samenleving dat niet kan of wenst te erkennen, dan laat het daar ruimte voor.
Los daarvan, soms is het ook nuttig om afstand van perspectief en gevoel van perspectief te wisselen of zelfs los te laten. Ook heel menselijk, de kwestie van blootstelling en het vastbijten in aanwezige perceptie (of stimuli daarvan). Maar er is niets wat dit alles magisch productief maakt, een beetje vinger aan de pols houden is wel verstandig. Denk aan de valstrikken van bias, juist wanneer een onderwerp ons raakt schieten we ons zelf heel makkelijk voorbij daarmee, en schieten ons zelf in de voeten.
Je projecteert hier een menselijke reactie die volledig normaal is op iets anders dan de daadwerkelijke kwestie, maar op symbool annex boodschapper. Dat mag, maar verwacht niet dat ik daar in meega, tenslotte is het enkel projecteren. Het heeft geen enkele basis in realiteit. Dat zou je kunnen weten, aangezien we ook daar meermaals behoorlijke conversaties over hebben gehad. Er is dus geen enkele reden om aan de reflex toe te geven.Er zijn echter ook onderwerpen die me wel raken en dan is het geen leuk/slim/gewiekst marketingpraatje maar gaat het om zaken die mij en mijn kinderen aangaan. Dan kan ik inderdaad oprecht boos worden over de manier waarop onze leiders 'ons' bespelen en denken overal mee weg te kunnen komen. Dat is imo niet anders als de felle reacties die jij in de discussie over de bijstand van andere mensen gekregen hebt.
Is er dan echt niets in dit hele 'spel' wat jou boos maakt? Wat jou echt raakt en waar je al je politieke invloed voor zou willen aanwenden om het te veranderen en als dat niet lukt daar persoonlijke consequenties aan te verbinden? Vindt je het gek dat mensen dan suggereren dat het makkelijk praten is vanuit het spreekwoordelijke Aerdenhout, Bloemendaal of Wassenaar als het gevoerde beleid jou in je bijdragen niets lijkt te doen?
Theorie versus ideaal versus praktijk. Niet makkelijk. Laat ik dit stellen: als politiek er voor de burger dient te zijn dan dient het van die burger te zijn. Misschien is dat meer helder.Nee, ik ben niet naïef. De politiek is er nu niet voor de burger, maar dat zo idealiter wel zo moeten zijn...
Niemand stelt dat politiek er niet voor de burger mag zijn. Ik merk wel doelbewust op dat zoiets geen natuurlijke toestand is, maar een conditionele afgeleide. Omdat we ergens wel in al ons struikelen door de geschiedenis heen wel weten dat er verschil is tussen de poten van die stoel zijn we gekomen tot ons huidige bestel, wat zich richt op balans tussen vertegenwoordiging en behartiging op basis van participatie en uitoefening van druk.
Het ideaal in deze is per definitie niet praktisch. Het is niet natuurlijk, niet magisch, het is of komt er niet vanzelf. Sterker nog, het streven naar het ideaal is juist een van de meest vereiste oefeningen, in vol besef dat het nooit zal lukken om het te behalen - maar dat geeft niets. Het is geen knop, maar proces en wisselwerking. Zonder dit, is het streven zelfs niet mogelijk.
Eh, nee? Ik had het niet over Baudet. Gewoon over wat tegenwoordig steeds meer normaal gedrag is in publieke of private debatten. Op punten verklaarbaar, ook te begrijpen, maar productief is het niet vanuit zicht op eigen belangen.[...]
Ik neem aan dat je het hier over Baudet hebt, waarom maak je je zo druk om die man? Ik heb hem laatst horen praten over de NPO en hij lulde zichzelf helemaal klem (de VVD heeft daar een geinig filmpje over gemaakt trouwens). Hij springt in het gat dat o.a. VVD en CDA laten vallen door precies wat jij nu keer op keer bevestigd. Roepen dat je dan niet op hem niet stemmen ervaar ik meer als angst dan dat de hand in eigen boezem gestoken wordt en de onderliggende oorzaken worden aangepakt.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.