Welke groei bedoel je? Wijs je naar de altijd breed aanwezige electorale segmenten waar conformistisch gedrag in combinatie met een perspectief op prikkels van korte afstand historisch politiek gedrag heeft wat in debatten de labels van rechts annex conservatief toegewezen krijgt?
Dat is niet nieuw of groter. Die segmenten zijn gewoon dezelfde als al tijden lang.
Of wijs je naar een eventueel gegeven van toename van mensen die dezelfde dingen roepen in relatie tot afwijzing van dit soort kwesties? Ook niets nieuws. Of is het dat het meer in beeld komt? Of is het meer gewenst om meer in beeld te komen?
Het is misschien een idee om zaken wat meer definitie te geven, anders is het enkel een theaterstuk van labels en vingers. Wat is rechts? Is dat echt rechts, of roept het maar wat? Is rechts hier hetzelfde als daar? Is rechts autoritarisme en institutionele corruptie als in Hongarije? Of is rechts neo-liberale saus op een bedje van conservatief perspectief?
Er is sprake van een beweging naar rechts, prima, maar aangezien al de termen en labels heen-en-weer gaan en nogal selectief, subjectief en verschillend zijn kunnen we eigenlijk enkel kijken naar schalen van gedrag en vormen daarvan. Dan wordt het wel snel pijnlijk.
[...]
Mwahh, onderuit halen van tegenstanders (van de vluchtelingenstroom) is anders nagenoeg een monopolie van links geweest sinds het begon. Lees de topics daarover hier maar eens door.
Ach, laten we eerlijk zijn, waar het een associatie (vanuit verlengde van focus op arbeid en mens) van linkse annex progressieve partijen geworden is, we gooien op die manier zo ontzettend veel zaken door elkaar dat het wel heel erg verleidelijk wordt om arbitraire lijntjes te trekken. Wat de Nederlandse kwesties aangaat, daar zijn we gewoon allemaal bij geweest. De politiek, het bedrijf, de burger.
Maar het is inderdaad veel makkelijker om iets of iemand aan te wijzen en daar mee af te rekenen, dat is beter dan energie besteden aan collectief zaken omzetten in praktische uitdagingen en de handen uit de mouwen te steken.
[...]
En dat is het bewijs dat men er nu ook niets aan hoeft te doen? De daadwerkelijke problemen liggen in het M.O. en Afrika en de enigen die dat kunnen verbeteren / veranderen zijn de mensen daar, door op één of andere manier daar een weg te vinden / forceren hun maatschappijen en landen in te richten naar hun wensen. Door ze allemaal naar hier te laten veranderd het daar nooit of te nimmer, en hier des te meer.
Daar zit inderdaad een punt van ingang. Wil je het hier goed hebben, dan is het eigen belang dat de buurman het ook goed heeft. Dat soort elementaire logica vergeten we in al deze drama's en debatten met emotie, beeld en associatie.
De complicatie is echter wel dat het de buurman mogelijk moet zijn om het ook goed te hebben. Dat is niet enkel maar een onderwerp van "de buurman". Als jij het je buur niet mogelijk maakt, dan kun je naar de buurman blijven wijzen en daar van alles bij zeggen, maar dan moet je niet verbaasd staan te kijken dat op gegeven moment hij in jouw tuin zit.
Dat is een moeilijke discussie. Het is al een ontzettend moeilijke verkenning. Hoe we het echter wenden of keren, wij hier hebben een heel erg groot en structureel deel aan het stimuleren van wat we later niet aangeven te willen omdat we de consequenties of de effecten niet leuk vinden.
Prima, dan doen we er toch wat aan, zou je zeggen?
Nee dus. We zouden dan immers eerst alles in kaart moeten brengen, ook eigen aandeel. Ondanks dat we met zo'n oefening zelf ook nog voordeel daar uit zouden kunnen halen, niet enkel voor gevoel maar ook economisch, wijzen we dat af. We strooien met zand in elk debat.
Waarom? Omdat we enkel maar reageren vanuit blootstelling. En her en der omdat het belang daarvan te groot is om over na te willen denken.
[...]
Asjeblieft zeg. Wie nu nog beweert dat het allemaal vluchtelingen uit conflictgebieden zijn, en zeker jij als intelligent man, weet echt wel beter. De mensen uit conflictgebieden moeten geholpen worden, daar zijn we het allemaal over eens. Wel eerst door een zeef, buiten de EU.
Goh, ik zie nergens staat waar ik zeg dat het "allemaal" om "vluchtelingen uit conflictgebieden" gaat. Waarom probeer je dan toch het beeld te scheppen dat ik dit denk of zeg?
[...]
Er zijn zoveel variabelen dat dit niet op te lossen is op een wijze die iedereen tevreden stelt. Er dienen nu keuzes gemaakt te worden.
Ridicuul. Er is geen "nu". Er is geen "hier". Er is geen magische knopje. Er is niet zoiets als een magische afspraak.
Het spijt me oprecht, maar je hebt het over mensen. Er zijn dus enkel processen. Ja, frustrerend. Ja, langzaam. Maar het is wel de daadwerkelijke realiteit.
Iets anders is niets meer dan het geklets van de demagoog of wannabee autoritair politicus die donders goed weet dat hem niets gelegen is aan magische oplossingen hier en nu omdat die nooit bestaan.
[...]
Het nieuwe model bevalt hen gewoon niet. Wat is daar erg aan? Door ze nu niet te horen en te degenereren tot bruinhemden / haters en monddood te make worden ze alleen maar sterker en sterker en we weten waar dat toe leidt.
Ja, waarom dan dus hetzelfde gedrag vertonen, dezelfde patronen volgen. Dit is een topic waar nogal wat van deelname verwacht wordt, waar het dus prima mogelijk is om dit soort oefeningen te doen.
[...]
Zie mijn opmerking eerder. Nadenken betekent ook te andere kant te beredeneren om te begrijpen en af te kunnen wegen.
Oh, als je de aanname doet dat in mijn situatie daar geen sprake van is, dan is dat een weinig juiste aanname. Die wisseling van perspectief is een integraal vereiste oefening, zie het als een toepassing van self-mirroring wat heen en weer gaat. Net zo essentieel als het buiten eigen kringen treden.
[...]
Ja, het opvolgend probleem van de instroom is inderdaad lange tijd ontkent. Wir schaffen das. Dat is pas onderbouwd. En nu? Ze schaffen het namelijk niet.
Het was een populair beeld, dat ontkennen, maar het was enkel dat: beeld met smaak om positie te compromitteren. Van ontkennen was geen sprake, of het nu om denk tanks gaat, wetenschappelijke instellingen, politieke bureau's of politici zelf - het stond al heel lang in paniek te steigeren. Het probleem was het verkopen van prikkels voor praktisch en termijnbestendige aanpak.
En als je dan iets moet verkopen wat nodig is maar niet gewenst, dan heb je een probleem. Maar dat is iets heel anders als ontkennen dat er welk probleem dan ook is. Maar goed, beeldvorming.
In Duitsland redden ze het anders best goed. Let wel, in Duitsland is dat het niveau van de staten, wij kennen dat hier niet. De ene bondsstaat doet het prima, de andere minder. Er zijn pijnlijke correlaties in dat opzicht, bijvoorbeeld de oude verdeling west/oost, maar ook de nog oudere verdeling noord/zuid. Dat is voor hen best een onderwerp van publiek debat, al is daar te weinig ruimte voor aangezien het meer gaat over excessen in de marges, dan over de echte uitdagingen.
Enfin, daar zit wel een beetje een patroon in al dit soort discussies

[...]
Ach niet zo somber

Ook dit wordt weer opgelost en over 2000 jaar is het een alinea in ons bestaan.
Maar .. hier en nu moeten wel magische maatregelen zijn?
Missing the point. De problematiek is gekend. We hebben het in kaart. We kunnen er eerlijk over zijn. We kiezen enkel om ons daar niet aan op te houden. Enerzijds actief, anderzijds passief.
Dat heeft niets met somber of wat dan ook te maken, dat is een label. Weinig op zijn plaats. Het is gewoon een observatie van toestand van publiek en politiek debat. Niets meer, niets minder.
Wat mensen daar mee doen, dat is net zo'n uitdaging van het vinden van omgang met een kwestie of uitdaging.
hoevenpe schreef op vrijdag 22 juni 2018 @ 17:53:
[...]
Het zou al heel erg helpen als je het over "politici die pretenderen rechts te zijn omdat ze zo makkelijk zetels kunnen scoren" zou hebben in plaats van over de "beweging naar rechts" waar ik ook de gemiddelde centrum-rechtse kiezer in lees. De overgrote meerderheid van deze kiezers wil helemaal geen economische migranten, onuitzetbare illegalen en kansarmen die onze verzorgingsstaat ondermijnen.
What's the difference? De verschuiving is er. Het maakt niets uit of dat actief of passief is. Heel leuk dat mensen iets wel of niet willen, maar zolang zij de ruimte laten voor oneigenlijk gebruik worden zij gewoon gebruikt. Even alle gekheid op een stokje, maar dat is een drama debat van meer of minder contraproductief voor behartiging en termijneffecten.
Daar mogen, moeten, we best wat van vinden. Maar ontken die stelregel eens. Het maakt niets uit of je nu op een werkvloer zit te kijken waar het toxische gedrag van de een, uiteindelijk de hele afdeling onderuit haalt omdat de rest geen tegenwicht deed bieden - of in "de politiek".
Is er trouwens iemand die zegt dat de overgrote meerderheid van kiezers in het rechtse deel van het spectrum *wel* economische migraten, onuitzetbare illegalen en kansarmen die de verzorgingsstaat ondermijnen willen? Dacht het niet. Dat wordt niet gesteld.
Waarom probeer je dan nu het beeld te vestigen van de tegenstelling die er niet is.
Je geeft aan dat 'wij' burger allemaal zelf de politiek zijn, maar in dit opzicht worden 'wij' dus behoorlijk in het ootje genomen door politici die blijkbaar meer oog hebben voor de belangen van de asielindustrie dan voor de eigen achterban. Dat kan je lacherig afdoen als 'kijk eens hoe gewiekst 'wij' als politiek zijn, die domme burger trapt er weer in' maar uiteindelijk komt er een moment dat de burger het door krijgt en collectief de spreekwoordelijke middelvinger geeft. Dan krijg je wat er nu in Italië gebeurd is, wanneer valt het kwartje dat de politiek er voor de burger is en niet andersom?
Nee, dat is niet wat ik zeg. We hebben deze discussie al talloze malen gehad. Ik merk op dat het bewegen en functioneren van wat wij omschrijven als "de politiek" het afgeleide is van gedrag van burger en bedrijf. Dat is in lijn met opzet van ons bestel.
Als jij daar een smaakje bij krijgt, dan is dat jammer. Maar het is je eigen smaak. Kijk mij er niet op aan dat er in ons bestel net zoals in reguliere dynamiek van menselijk gedrag er altijd componenten van verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid zijn als vereiste van functionaliteit en continuïteit (vaak ook voor ontwikkeling) van een menselijke dynamiek, structuur of zelfs maar gewoon groep.
Dat dit vaak lastig is, dat spreekt voor zich. Dat het om processen gaat, en niet om magische knopjes, dat spreekt ook voor zich.
Heel leuk dat idee van "ja maar de politiek is er voor de burger". Dat komt nota bene als opmerking van jou, je valt om de haverklap in een uiting van wat ik nog het beste kan omschrijven als "ja maar alles is klote dus" - maar dit is wat je nu stelt?
Politiek is er niet voor de burger. Dit is een aanname, een verwachting. Je verwart hier behartiging met vertegenwoordiging. Er zijn kritieke verschillen daartussen. Het is alsof je bij de voetbalclub de voorzitter kiest en dan verwacht dat hij jouw gewenste nieuwe speler aankoopt, op vakantie gaat en bij terugkeer te kijken staat omdat hij het geld uitgegeven heeft aan een bevriende accountant.
Je hebt hem gekozen in een proces van vertegenwoordiging, maar je oefent geen consistente druk uit om behartiging te krijgen.
Politiek is er niet voor de burger. Het is van de burger. Of het is het niet. Vertegenwoordiging /= behartiging.
Die discussie is al zo vaak gevoerd dat ik er
toch weer van sta te kijken dat je ondanks je participatie er nu weer eens even voor kiest om te doen alsof je dit niet zelf door hebt, of
zelf eerder in berichten gesteld, uitgewerkt en omschreven hebt.
[...]
Als ik zie met hoeveel felheid onze lavendelvriend besteden wordt dan speelt daar waarschijnlijk iets soortgelijks: men heeft hem niet aan een touwtje, hij is een reële bedreiging van het 'systeem' net als Fortuyn dat 16 jaar geleden was. In plaats van elke keer Poetin* gillen als hij aan het woord komt zou men ook kunnen kijken waarom zoveel mensen in hem een serieus alternatief zien voor de gevestigde orde. Precies het soort spelletjes en belangen die hierboven door @
Virtuozzo beschreven zijn, mensen van links tot rechts zijn dat imo spuugzat...
(*al zou het dan zo zijn, wat is het verschil tussen een marionet van Shell of een marionet van Gazprom?)
Mensen grijpen altijd naar symbolen. Niets opmerkelijks. De kleuter schopt ook de peuter tegen de schenen als hij gefrustreerd is. Dat is gekend gedrag. En toch maakt het niets uit in de context van Trump. Omdat de wonden en de pijn net zo gewenst zijn als de afbraak die daarbij hoort. Maar dat is een topic op zich zelf in dit deel van het forum.
Maar let op wat je hier doet. Je kiest vanuit een punt en moment van emotie een symbool voor uiting van onvrede, geeft dat symbool daarbij een smaak van slachtofferrol en normaliseert het daarmee. Terwijl je ondertussen je niet meer bezig houdt met de eigenlijke discussie. En dan volgt het wijzen naar verdere associaties zodat meteen het toneel gezet is zodat eventuele uitwisseling daarover vooral het op dat moment genestelde beeld niet kan bedreigen.
alexbl69 schreef op vrijdag 22 juni 2018 @ 17:28:
[...]
Denk dat hier een flink deel van het probleem zit. De 'oude' politiek (waarbij ik zo vrij ben jou daar ook toe te rekenen) zou niet eens kunnen dealen met een partij die wellicht een keer niet werkt volgens het aloude 'wheel and deal' principe.
De verkiezing van Trump, brexit, het succes van de populistische partijen... de 'oude' politiek kan er niet mee omgaan omdat het ingaat tegen alle methodieken die ze zelf altijd gebruikt hebben.
Daar heb je een goed punt. Vraag is of het mogelijk is. Ons bestel, in algemene zin, is gebaseerd op concepten waarbij balans tussen vertegenwoordiging en behartiging een kwestie is van participatie in mechanismen en variabelen van druk.
Je kent de omslagpunten van normalisatie in groepsgedrag, minder dan 20% van associatie met geïntroduceerd concept of idee is nodig om de rest van de groep - ongeacht opleiding, intelligentie of wat dan ook - dat te laten normaliseren en integreren.
Ons bestel vereist participatie. Dat is iets anders dan roeptoeteren of twitteren. Dat is iets heel anders dan hier ergens voor zijn of er niet bij stil staan en dan tien jaar later zitten te stuiteren omdat het fout zit. Dat is iets heel anders dan roepen dat alles nutteloos en negatief is maar wel ruimte laten voor oneigenlijk gebruik of zelfs misbruik van mechanismen.
De spreekwoordelijke politiek is enkel volgend en uitvoerend. Zolang elders niet het patroon gecorrigeerd wordt, zolang er geen buffers van weerbaarheid tegen kwetsbaarheden zijn, zal de trend doorzetten. Die politiek kan daar geen invloed op uitoefenen.
[
Voor 69% gewijzigd door
Virtuozzo op 22-06-2018 19:33
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.