Leuke poging tot framing, maar laten we serieus blijven
Geen enkel land is nu zoals het eerder was. Geen enkel land was zoals het nu is. Welkom bij de mensheid, welkom bij de geschiedenis. Deal with it. Dat doet elke samenleving ook, gradueel, geleidelijk, geleid en ongeleid. Elke samenleving is immers net als elke groep en elke menselijke organisatorische dynamiek samengesteld. Monocultuur bestaat niet, behalve in gevallen van institutionele inteelt zoals zichtbaar bij cults die zich uit het zicht van de algemene samenleving weten te houden.
Dat soort zaakjes zijn juist ideaal voor burger en bedrijf om als lakmoesproef te gebruiken om politiek op de korrel te nemen en te toetsen. Maar ja.
A propos, de naoorlogse generatie had genoeg met vluchtelingen te doen. Je weet wel, oorlog? Net zoals men nogal wat te doen had met tekorten, vernietigde infrastructuur, hongersnood, ga zo door. Saillant is dan juist dat in die periode daar veel over te doen was zonder dat er veel problemen over gemaakt werden. Vrij logisch ook

Men zat in gedeelde smart, puin en uitdaging.
Niet dat het an sich uitzonderlijk was, het Europese continent had in de jaren voorafgaand aan dat conflict al flink te maken gehad met volksverhuizingen en vluchtelingenstromen. Tijdens het conflict was dat niet veel anders. En in het voorafgaande conflict al helemaal. Zelfs het neutrale Nederland wat pretendeerde haar grenzen dicht en bewaakt te hebben

Toegegeven, het waren maar stroompjes van een paar honderdduizend belgen die telkens opdoken, maar ja.
Weet je, elke cyclus in onze geschiedenis kent dezelfde fundamentele problematiek. Men maakt dezelfde uitdagingen door, dezelfde complicaties, dezelfde ervaringen van subjectiviteit en blootstelling. Enkel schaal, tempo, richting en vorm veranderen her en der. In dat opzicht is het juist frappant dat de schaal van verschuivingen juist afneemt naarmate de geschiedenis vordert. De gemiddelde Nederlander uit de tijd van de tweede industriële revolutie klaagde net zo hard over Polen, vergat daarbij dat veel van Nederland toen al nazaat was van vermenging tussen arbeidsmigranten (economische vluchtelingen!) en Nederlanders die op hun beurt net zo'n resultaat van vermenging waren

Ondertussen werd het Ruhrgebied overspoeld met Nederlandse arbeiders, en zagen de Britse dokwerkers met lede ogen aan hoe ze vervangen werden door goedkope Hollanders (no pun intended).
En tja, toen het ineens allemaal niet op kon, begon men lustig met het institutioneel leiden van arbeids- en andere vormen van migratie. Totdat het weer krapper werd, en toen draaiden zowel wind als neuzen weer als een bruin verschrompeld blad.
Plus ca change plus c'est la meme chose
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.