hexta schreef op woensdag 06 juli 2016 @ 14:57:
[...]
een straat die de main route tussen een azc en het winkelcentrum is zal simpelweg veel bevolkt worden door de AZC bewoners, die vaak niet veel te doen hebben de hele dag. Zo simpel is het. Dan de politie die amper tot niet op kan treden tegen criminele asielzoekers, alle data die al naar buiten is gekomen.. Je snapt echt niet dat het huis dan minder waard is geworden?
Als de buurt naast mijn huis van open velden naar drukke sociale woningwijk gaat gaat mijn huiswaarde ook omlaag. Je kan het wel racisme oid noemen (kledinglabels?) maar volgens mij snap je het prima.
Kom op zeg. Ik begrijp de neiging om angst en emotie te adverteren, dat wil echter nog niet zeggen dat het überhaupt verstandig is. Probeer nou niet om de mantel van redelijkheid te gebruiken
Et à propos, leg mij s.v.p. geen woorden in de mond. Daar pas ik voor.
Als opmerking terzijde, vergeet je niet gewoon je laatste bericht aan te passen, in plaats van telkens het ene na het andere bericht opeenvolgend te plaatsen?
Terug serieus, even als persoonlijke noot als voorbeeld. In een leuk zuiderse plaats heb ik een aantal panden in bezit die in verhuur gegeven zijn. Deze panden zijn gelegen aan een weg welke van buitengebied naar centrum leidt. Het toeval wil dat zij buren zijn van een AZC. Al meer dan een decennium. Van waardedaling is geen sprake. Integendeel, in goed overleg met overige eigenaren, plaatselijke overheid alsmede COA en bedrijven op lokaal niveau is er rustig en netjes gewerkt aan het versterken van nuttige variabelen. Dat gaat van afwatering tot wegenbeheer, van ondersteuning wijkteams tot het scheppen van ruimte voor buurtorganisatie en meer.
Dit in sterk contrast ten aanzien van een appartementencomplex waar sprake is van verschuivingen in gedrag onder en van huurders. Met als resultaat variabelen uit sociale indexering en inzet diensten als wijkagenten. Opvallend genoeg is daar wel sprake van een waardedaling. Het dichtstbijzijnde AZC ligt trouwens 60 kilometer verder.
Nog iets leuks. In mijn vrije tijd, dus naast mijn functie, baat ik een gemeenschapshuis uit. Heel frappant is dat de woningen in de buurt daarvan in kadasterdata een behoorlijke cyclus hebben doorgemaakt van waardefluctuaties. Op, neer, nog meer neer, en weer op. En dit niet in een zogenaamde samengestelde wijk. Er is geen enkele correlatie tussen het een en het ander, en correlatie is niet hetzelfde als causaal verband. Wel is het zo dat juist vanuit toegenomen sociaal-economische druk sommige variabelen in de bepaling hoger gewicht gekregen dan andere. Vaak volgend op het onder de aandacht brengen van door bewoners en huiseigenaren.
En tja, nog geen vijf jaar geleden dacht iedereen dat waardevermeerdering een normaal gegeven was. In sterk contrast ten opzichte van de realiteit. Nu zijn er nog wel mensen die dit denken, het is echter steeds duidelijker dat het louter een aanname was. Die bewustwording heeft ook consequenties. Simpele observatie: alles is een uitwisseling van compromis en investering. Continu, consistent, communicatief.
En ach, er zijn zoveel mogelijkheden om de waarde van een buurt te verhogen, om variabelen van waardebepaling te versterken, maar zet daar iemand op in? Nee. Altijd meteen wijzen, roepen, bang zijn en tieren.
Het is zo binair niet. Ik begrijp dat sommige mensen het graag zwart/willen willen. Dit is echter niet de menselijke realiteit. En laten we eerlijk zijn, het begint zo langzamerhand zowel pijnlijk te worden om te zien hoe graag sommige mensen in een loopgraaf willen springen.
Net zoals het stapje bij beetje juist vanuit dit soort verharding duidelijk begint te worden hoe mensen vervolgens gebruikt worden door grappige tegenbewegingen en populisten
Juist die mensen die hen het hardste op de schouders nemen krijgen de hoogste rekening, welkom bij de geschiedenis van de mensheid. Maar dit terzijde.
Ben wat voorzichtiger. Dit is een arena van emotie, niet van argumentatie - daar kiezen mensen voor. Dat is prima te begrijpen, maar het is geen excuus voor blinde emotie of gebruik daarvan. Elk beeld wat we schetsen heeft zowel consequenties als neveneffecten, en die zijn nooit beheersbaar - ongeacht hoe erg we ons zelf wijsmaken dat de intenties puur zijn. En ja, het zegt heel veel, de bereidheid van mensen om op emotie in te spelen. Maar ook dat terzijde.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.