De_Bastaard schreef op vrijdag 18 maart 2016 @ 18:38:
Nou, fantastisch.
Laten we lekker de volgende dictator geld geven waar hij wapens mee kan kopen en vervolgens op zijn eigen volk kan gebruiken. Prima plan.
Nee, alle gekheid op een stokje... Ik vind het geen goede deal. Teveel geld, omdat Turkije wat loopt te dreigen. Vervolgens ook nog visumvrij reizen naar de EU en worden de EU onderhandelingen hervat. Nou, nee. Behalve wat zakenmensen in de EU die daar graag wat willen verkopen zit niemand te wachten op nog meer migranten die onze kant op komen.
Oké, ze zijn nog lang geen lid maar als het aan Merkel had gelegen waren ze dat gisteren wel al geweest. Gevaarlijke ontwikkeling, zoveel potentiele migranten die zich binnen X jaar overal mogen settelen binnen de EU.
Ik denk dat we op een aantal punten best even bruut eerlijk kunnen zijn, zeker in termen van realpolitik. Of we het nu leuk vinden of niet, verschillende kwesties van vluchtelingenproblematiek zijn onderdeel van de toenemende geopolitieke polarisatie. Ongeacht of we dat nu beoordelen als een gemaakte situatie of verworden omstandigheden het is wel realiteit dat wij als spreekwoordelijke westerse landen aan dat aspect baat noch schuld hebben. Een van de consequenties daarvan is dat het even zo spreekwoordelijke Europa zich genoodzaakt ziet keuzes te maken ten aanzien van diezelfde geopolitieke ontwikkelingen.
Erdogan is een complicerende factor daarin, maar het moet gezegd worden: gezien de aard van die toenemende polarisatie alsmede de aard van de conflicten die voortvloeien uit dat soort ontwikkelingen moeten we in het achterhoofd houden dat Erdogan een beperkt stuk problematiek is, een berekenbare factor en - belangrijker - een factor voorzien van periodiciteit die korter is dan de tijdspanne van de grotere ontwikkelingen.
Dit is geen argumentatie om de overeenkomst een goede deal te noemen, integendeel. Ik wijs enkel op het simpele gegeven dat we in een speelveld van polarisatie zitten. Deze overeenkomst is op dit moment de minst slechte, het meest haalbare, maar belangrijker - de meest nuttige.
Vluchtelingenproblematiek is één arena van de huidige ontwikkelingen. Het is triest dat dit zo is, maar het is wel realiteit. Merkel heeft dit al lang geleden beseft. Verwar dat besef niet met een vermeende zin tot overcompensatie in handreikingen naar Turkije of koehandel à la Rutte en Dijsselbloem. Die twee, net als de meeste Europese nationale vertegenwoordiging hebben een veel te korte termijn blik om hetzelfde besef te ontwikkelen als Merkel: of we de situatie Erdogan / Turkije nu leuk vinden of niet, het is een grenslijn in een veel groter conflict. Eigenlijk zelfs twee - want er komt een moment waarop vanuit Saudi-Arabië het Midden-Oosten haar eigen conflagratie zal worden.
Het valt mij op dat Merkel in deze juist grenzen stelt gebruikmakend van de intern-Turkse situatie en ontwikkelingen. Het beetje symboolpolitiek van visa's zet nergens zoden aan welke dijk dan ook, maar het is politieke instrumentatie voor Turkije zelf. Ondertussen wordt dat land wel in een positie geplaatst waar het gesterkt wordt in geopolitiek opzicht, daar echter ook taken bij op en aan te nemen krijgt. Als we vanuit diplomatiek perspectief kijken valt er best wat op te merken, kijken we echter vanuit geopolitiek perspectief dan is het een heel ander plaatje. Een van stabilisatie van buffers, verdragsafspraken en samenwerking.
Daar valt vanuit moralistisch en andere perspectieven altijd wat van te zeggen, maar wat zijn de alternatieven. Turkije als land is een breuklijn in geopolitieke patronen van conflict. Dit hele debat valt simpelweg niet los te zien van een ander topic in dit gedeelte van het forum, de kwestie Rusland.
Soms zijn de keuzes te maken onderhevig aan visie van minste van kwaden vanuit de lange termijn aard van dit soort grotere conflicten. Het maakt het er niet leuker op, we kunnen er veel over zeggen, maar we zouden heel dom zijn als we de blik enkel op het hier & nu houden.
Dus, als we eerlijk zouden willen zijn zouden we moeten erkennen dat er geen optimale of goede deal mogelijk is. Net zoals we zouden moeten erkennen dat we vooralsnog niet in staat zijn om onszelf te stabiliseren èn te investeren in weerstandsmechanismen in parallel.
Dat geeft enkel hele slechte keuzes gericht op het afbuigen van afhankelijkheden aan de ene kant (wat historisch drijft op partnerschappen ongeacht en vaak zelfs ondanks de partner) en het kopen van tijd aan de andere kant teneinde langzaam maar zeker meer invloed te krijgen op tempo en richting van ontwikkelingen.
Over vijftien tot twintig jaar komen we voor volgende breekpunten van gelieerde patronen te staan, in de tussentijd kunnen we ruimte en vermogen tot omgang daarmee scheppen. De minste van meerdere kwaden is onderdeel van vereiste instrumentatie soms. Een Rutte interesseert dat niets, is ook ver boven het niveau van de huidige adviseuse. Merkel begrijpt het wel, heeft er ook zicht op. Haar fout is echter vooralsnog dat ze er niet in slaagt om de vereisten van lange termijn focus te verkopen op hapklare wijze. Dit zou je wel van Rutte mogen verwachten, maar goed, die wijst dat politiek consistent af, maar dat is een heel ander debat.
Ik krijg de indruk dat we nogal eens vergeten hoe zeer dit soort vluchtelingenproblematiek een patroon van lange en hoge curves is. Dit is niet iets wat op zich zelf staat, ook niet iets wat op een paar jaar politiek verwerkbaar is.
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.