Er is in zoverre iets mis mee dat het gewenste effect niet bereikt wordt, vluchtelingen wordt nu als een last of zelfs een wapen gezien i.p.v. dat ze kunnen rekenen op veiligheid en opvang. De crux hierin zit hem in het feit dat asiel in het westen automatisch ook uitzicht geeft op werk en uiteindelijk naturalisatie. Vanzelfsprekend wil dan iedereen naar het westen. Een scheiding tussen het bieden van opvang en het bieden van een westerse toekomst zal imho de druk van de ketel kunnen halen. Opvang landen kunnen dan steun putten uit het feit dat de opvang tijdelijk is en vluchtelingen kunnen zonder gevaar rekenen op veiligheid en opvang zonder het gevoel te hebben onwelkom te zijn.
Op deze manier voorkom je ook de vluchtelingenloterij, de vluchteling in Duitsland gaat in de huidige situatie misschien een economische gunstige toekomst tegemoet, maar voor hem zitten er nog miljoenen in kampen in Turkije of het M-O met veel sombere vooruitzichten.
Het gevaar in deze hele discussie schuilt dan ook in partijen die impliciet of expliciet vluchtelingen zien als economische of demografische kans en het dus als een makkelijke manier voor legale arbeidsmigratie beschouwden. Begrijp me niet verkeerd, ik denk dat er zeker ruimte of kansen moet zijn voor legale (arbeid) migratie, maar ik denk dat juist dat soort kwesties via meer democratische weg zouden moeten worden gaan. Migratie met een selectief belang zorgt altijd voor politieke en maatschappelijke onrust, wat uiteindelijk net zo goed ongunstig is voor het economische klimaat, zoals je nu al ziet gebeuren.
Ik ben benieuwd of de discussie binnen politiek en media nog een keer richting deze oplossing gaat.
153rd schreef op vrijdag 04 maart 2016 @ 10:20:
Waarom zou zo een lage (relatieve)hoeveelheid een volledige samenleving volledig kunnen ontwrichten? Wat zijn de (werkelijke) uitdagingen om deze te integreren(even een persoonlijk voorbeeld: mijn stiefmoeder in Amsterdam werd op een wachtlijst gezet voor vrijwilligers om vluchtelingen te helpen, aan helpende mensen genoeg lijkt mij, op basis van dit voorbeeld)?
Je hebt het probleem met absorptie capaciteit, ik neem even Nederland als voorbeeld:
- Hoe hoger het niveau van werkgelegenheid in een samenleving, dus te lager is de absorptie capaciteit.
Het gemiddelde niveau van een startkwalificatie in Nederland is er een op MBO4 niveau met een goede kennis van de Nederlandse taal, waarbij je moet nagaan dat MBO4 al soms het niveau haalt wat in het buitenland voor universiteit door moet gaan. Wil je deze mensen een baan geven, dan zal je dus eerst fors moeten investeren in deze groep qua tijd, moeite en geld in een klimaat waar de verzorgingsstaat al forse klappen krijgt.
- Hoe hoger het niveau van de verzorgingsstaat in een samenleving, des te lager is de absorptie capaciteit.
Het leven in Nederland is relatief gezien erg duur, het niveau van bijstand behoort tot een van de hoogste uitkeringen in het westen. Hoe meer mensen die het niveau niet halen qua arbeidsmarktkwalificaties, des te meer vallen er terug op uitkeringen waardoor deze mensen een netto verlies opleveren voor de samenleving. Zo'n verlies gaat ten koste van andere uitgaven (integratie, zorg, onderwijs, etc) of hogere belastingen.
- Hoe groter het culturele verschil, des te lager is de absorptie capaciteit.
Er is al genoeg gezegd over integratie en het is niet echt ontopic hier, maar kort gezegd zit er een enorm gat tussen meningen in Nederland wat een acceptabele manier van integratie zou moeten zijn. De bottom line is dat dit verschil in mening en verwachting tot veel politieke spanningen en daarmee onstabiliteit lijdt
Zie ook mijn betoog boven jouw quote, het probleem is niet zozeer opvang (waar we nog lang niet aan onze limieten zitten), maar het feit dat asiel de facto betekend dat ze uiteindelijk permanent hier blijven.
Je hebt daarnaast het probleem dat we ons focussen op deze groep van bijvoorbeeld 2 miljoen, eenmalig 2 miljoen is misschien niet het probleem, maar er zijn weinig indicaties dat het hier bij zal blijven. De migratiedruk zal komende tijd alleen nog maar toenemen, dat verplicht om ons niet alleen te fixeren op de huidige situatie.
"When I am weaker than you I ask you for freedom because that is according to your principles; when I am stronger than you I take away your freedom because that is according to my principles"- Frank Herbert