ijdod schreef op woensdag 13 januari 2016 @ 07:03:
[...]
Ik snap je punt, ben het op het aantal punten zelfs met je eens, maar het is mij niet helemaal duidelijk waarom je betoog leest als een rant tegen specifiek de PvdA. De bezwaren, zowel praktisch als politiek, afdoen als drogredenen is te makkelijk, en versterkt het gevoel van een rant alleen maar. Overigens vraag ik me af of je alle consequenties van echt militair ingrijpen (Boots on the ground) inziet...
Het is geen rant tegen de PvdA. Dan had ik ze in elke alinea wel bekritiseerd. Ik haal ze en paar keer aan als voorbeeld van een punt dat ik maak, namelijk dat het Nederlandse beleid en de opstelling bij vlagen onbegrijpelijk en ook hypocriet is.
Nou ja, het belangrijkste 'argument' van de PvdA om tegen F-16 inzet in Syrië te zijn, is dat ze eerst een politieke oplossing willen voor Syrië. Klinkt leuk, maar IS zal nu juist nooit onderdeel zijn van die politieke oplossing. Sterker nog, zij staan een politieke oplossing juist in de weg. Een politieke oplossing kan alleen slagen als in Syrië weer enigszins de rust is wedergekeerd, als het weer redelijk veilig en stabiel is. Bombardementen op IS in Syrië zullen dus eerder helpen om een politieke oplossing dichterbij te brengen. Maar de PvdA draait het om en die redenering klopt niet, hence een drogreden.
De consequenties van echt militair ingrijpen zie ik heus wel:
- Het levert uiteraard gesneuvelde militairen op, wat het bij het (Amerikaanse) thuisfront uiteraard niet goed doet i.v.m. het draagvlak (denk aan Somalië).
- Je belandt weer in een 'moeras' a la Afghanistan en Irak met een nogal complexe en instabiele postconflict-situatie
- Het kost klauwen met geld om grootschalig militair in te grijpen.
- Boots on the ground zijn tot op zekere hoogte een magneet voor IS om tegen te strijden en om nog meer rekruten aan te trekken, want kijk, de kruisvaarders vallen weer een moslimland binnen.
- Waarschijnlijk zal de militaire aanwezigheid nog jarenlang moeten blijven bestaan, ook nadat het land enigszins is gestabiliseerd.
Allemaal valide tegenargumenten. De risico's van ingrijpen zijn duidelijk. Alleen de vraag is, of deze bezwaren zó groot zijn dat je de consequenties van
niet ingrijpen kunt accepteren. Lijkt mij, vanuit moreel oogpunt, van niet.
Als je op basis van bovenstaande bezwaren militair ingrijpen tegenhoudt, betekent het ook dat je dus accepteert dat er meer dan 100.000 burgerslachtoffers zijn gevallen, dat die teller alleen maar verder oploopt, dat er straks na het winterweer weer duizenden mensen in bootjes zullen verzuipen in de Middellandse Zee, dat er hier aardig wat asielzoekers moeten worden opgevangen, dat IS nog steeds een machtsbasis heeft en houdt en dus door kan gaan met hun terreurdaden in Syrië en daarbuiten.
Witte schreef op woensdag 13 januari 2016 @ 09:12:
Je begrijpt zelf ook wel dat deze doctrine een rechtvaardiging is voor het tamelijk willekeurige ingrijpen van de VS in 'afvallige' landen? Waarom wordt Khadaffi wel aangepakt en mogen de Saudi's gewoon doorgaan met het publiekelijk afhakken van hoofden?
Of Noord-Korea. Of Israël, of zijn de Palestijnen geen 'eigen' burgers van de staat Israël? Volgens mij heeft Israël Palestina nog nooit erkend.
Over Saudi-Arabië gesproken: ze hebben 2 assets die voor hun van levensbelang zijn: Mekka & Olie. En niemand in de wereld spreekt ze aan, op een Zweedse minister na dan, maar die hebben het ook geweten.
Responsibility to protect zal uiteraard wel eens misbruikt zijn, maar volgens mij werd het ingrijpen in 'afvallige landen' door de VS vooral 'gerechtvaardigd' door het beroep op zelfverdediging.
Waarom Khadaffi wel aangepakt en kunnen de Saudi's gewoon doorgaan? Goeie vraag. Deels heeft dat te maken met de olie van Saoedi-Arabië en de enorme bedragen die de VS casht met hun wapenleveranties aan dat land. En SA als groot soennietisch land was ook altijd goed om als vriend te hebben tegen de voormalige paria, het sjiitische Iran. Eigen belangen dus en politieke overwegingen. En tja als de VS vriendjes is met een land, zijn wij dat in de praktijk bijna altijd ook. Kunt je afvragen waarom Iran tijdenlang zo'n paria was en Saoedi-Arabië niet. Gelukkig lijkt dat nu eindelijk eens te keren.
Noord-Korea op zich ook terecht, maar ja, denk niet dat VS happig is op inval in een land in de achtertuin van China dat ook nog eens een atoommacht is, een onvoorspelbare leiding heeft, en een redelijk groot leger heeft. Dat kan zomaar ontaarden in WW3. China is de enige die de situatie in Noord-Korea kan veranderen/verbeteren. Maar dat doen ze niet, omdat een herenigd Korea (en logischerwijs de val van het Noord-Koreaanse regime) betekent dat de Amerikaanse invloedssfeer tot aan de Chinese grens komt.
[
Voor 26% gewijzigd door
Koekiemonsterr op 13-01-2016 12:25
]