Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?

[Joris748]

Wij zijn op huwelijkse voorwaarden getrouwd om twee redenen:

• Spaargeld opgebouwd voor onze relatie (wij waren allebei 30+ toen we elkaar leerden kennen)
• Aansprakelijkheid regelen

Voor de rest gedragen we ons als een stel dat in gemeenschap van goederen getrouwd is.

[Wailing_Banshee]

Joris748 schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 09:01:
Spaargeld opgebouwd voor onze relatie (wij waren allebei 30+ toen we elkaar leerden kennen)

Ik denk dat daar het grootste verschil tussen zit. Toen wij elkaar leerden kennen, waren we beide student. We hadden dus beide niets. Ja, wat tweedehandse afdankertjes. Dan is het makkelijk om samen iets op te bouwen. En als je dan beide ook nog dezelfde studie hebt gedaan (we zijn samen afgestudeerd) en een gelijkwaardig salaris hebt, waarom zou je dan moelijk doen?

[jmzeeman]

Toen ik ging samenwonen studeerden we nog en hadden we met z'n tweeën net genoeg geld om rond te komen daarom hebben we mijn rekening toen omgezet naar een gezamenlijke rekening en storten we toen alles maar gewoon op en betaalden we daar alles van. Toen ik mijn bedrijf begon en zij nog studeerde hebben we eigenlijk zo snel mogelijk een huis gekocht waardoor er die periode nog steeds weinig overbleef voor leuke dingen. Pas toen mijn vrouw ook ging werken en het huis volledig verbouwd en ingericht was, hadden we geld over en de luxe om over een verdeling te gaan praten. Omdat we op dat punt denk ik al een jaar of 8 een relatie hadden was voor ons de enige logische optie om allebei naast de gezamenlijke rekening een privé rekening te nemen waar we allebei elke maand het zelfde bedrag aan zakgeld op ontvangen.

Dit gaat eigenlijk altijd goed behalve toen mijn vrouw een paar uur minder wilde gaan werken. Voor haar voelde het lang niet goed om deze stap te maken omdat we er dan met z'n tweeën op achter uit zouden gaan zodat zij wat meer tijd voor zich zelf had. Maar uiteindelijk heeft ze daar toch overheen kunnen stappen.

[Verwijderd]

snmght schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 08:55:
[...]


Die vergelijking gaat mank. Op het krijgen van een ongeval hebben toch iets meer mensen invloed dan op het eindigen van een relatie. Ik ben in het verkeer afhankelijk van mensen die ik daar niet vertrouw. Zou ik alle overige verkeersdeelnemers ook mogen selecteren en er actief voor kiezen om al dan niet een 'relatie' met ze aan te gaan, dan zou ik altijd zonder gordel rijden.

De rest van de mensen denkt er net zo over. En tóch komen ongelukken en scheidingen zeer regelmatig voor. Echt helemaal prima om een weloverwogen keuze te maken voor een volledige gemeenschap van goederen, maar om geen rekening te houden met de aanzienlijke kans dat het fout kan gaan is gewoon naïef.

[Joris748]

Wailing_Banshee schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 09:05:
[...]

Ik denk dat daar het grootste verschil tussen zit. Toen wij elkaar leerden kennen, waren we beide student. We hadden dus beide niets. Ja, wat tweedehandse afdankertjes. Dan is het makkelijk om samen iets op te bouwen. En als je dan beide ook nog dezelfde studie hebt gedaan (we zijn samen afgestudeerd) en een gelijkwaardig salaris hebt, waarom zou je dan moelijk doen?

Precies, denk dat je daar de kern te pakken hebt.

Overigens nog een andere reden om op huwelijkse voorwaarden te trouwen is vanwege toekomstige schenkingen en/of erfenissen. Wil echter niet zeggen dat we er beiden niet de lusten en lasten van hebben.

Wij zijn nu een huis aan het bouwen en daarvoor gebruiken we ook eigen geld (van voor de relatie), dat wordt netjes beschreven bij de notaris.

[Waah]

Sowieso altijd alles goed bespreken en op papier laten zetten om gezeik te voorkomen. Ik denk dat het aantal scheidingen/uit elkaar gaan niet zoveel lager is als het aantal auto-ongelukken.

Hope for the best, plan for the worst.

Mijn vriendin vond het ook vreemd om dit soort dingen te bespreken, omdat ze zich daar helemaal niet mee bezig houd. Maar heb vaak genoeg gezien waar het niet goed op papier stond en het aankwam op de redelijkheid van beide partijen. en dan blijkt er altijd eentje minder redelijk dan de ander....

Heb het ook wel goed zien gaan. Maar dan altijd met 2 mediators (vaak familie/vrienden) die dan de belangen behartigde. Het kan wel netjes. Maar hoe meer je op papier hebt, hoe minder er te steggelen/discussieren valt. En hoe eerder je uit elkaars haren bent.

Zelf verdien ik meer dan mijn vriendin. Als we allebei evenveel zouden werken zou het bijna gelijk zijn. Maar ze heeft er zelf voor gekozen om minder te gaan werken. Daarom hebben wij niet een 50/50 verdeling (wij hebben niet alles op 1 hoop, want willen geen verantwoording hoeven af te leggen). Wij hebben alles 60/40. Ik betaal 60% van de huishoudkosten en alle grote gezamelijke aankopen. Zij betaald 40%. Bij bijvoorbeeld belastingteruggave doen we het ook zo.

Als we het geld dat we overhouden na alle vaste lasten optellen, houd zij daardoor ~35% van het geld over dat totaal overblijft na alle huishoudkosten. Ik houd 65% over van dat totale bedrag. En dat komt overeen met de hoeveelheid tijd dat we werken. Ik werk namelijk 40 uur, en zij 24 uur. Dus zij spendeerd van de totale werktijd die we samen hebben ~35% aan werken, en ik ~65%. Ik herbereken dit soort dingetjes regelmatig, zodat het "eerlijk" blijft.

We kunnen beide doen wat we leuk vinden, samen op vakantie en kopen wat we graag willen. Dus de verdeling is voor ons zo nog prima. Maar mocht ze, om wat voor reden, niet meer kunnen of willen werken dan gaan we de verdeling vast aanpassen. Maar aangezien ze eerst 32 uur werkte en zelf minder wilde werken hebben we de berekening aangepast daarop. Daardoor betaald ze dus ook minder kosten, maar krijgt ze ook minder besteedgeld.

Eerst hadden we wel de verdeling dat zij meer huishoudgeld betaalde, want ze werkte meer. Maar grote uitgaves deden we 50/50. En dat vond ik niet eerlijk, aangezien zij dan meer moest betalen (in verhouding tot inkomen) voor vakanties/grote uitgaven. Waardoor zij vaker iets niet wilde. Nu het 40/60 is is dat eerlijker verdeeld. Al zie ik nu dat het dus eigenlijk richting 35/65 zou moeten. Dat kan kloppen, want heb net opslag gekregen + een bonus

[ Voor 11% gewijzigd door Waah op 24-05-2018 09:40 ]

[Ardana]

SmurfLink schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 15:23:
[...]
Mee eens. In mijn relatie werk ik 36 uur en mijn partner 40. Daar heb ik zelf voor gekozen, wetende dat ik hierdoor minder verdien. Dan vind ik het onredelijk dat ik evenveel 'zakgeld' zou krijgen als mijn partner, die meer werkt en daarmee meer verdient.

Doe je dan ook minder in het huishouden? Want anders werk je alsnog evenveel of misschien zelfs wel meer uur, maar dan onbetaald.

SmurfLink schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 15:41:
[...]Maar bijvoorbeeld een vriend van me zou makkelijk een goedbetaalde baan kunnen vinden, maar heeft zijn roeping gevonden in iets wat slecht betaalt. Dat is zijn goed recht, absoluut, maar ook zijn keuze. Dus dan vind ik het onterecht om alles op 1 hoop te gooien ipv naar rato.

Jij hebt ook de keuze gemaakt voor een relatie met iemand die minder verdient. Dan moet je imo daar ook de gevolgen van dragen en verantwoording voor nemen.
Anders moet je maar kiezen voor iemand die een hoger inkomen heeft. Maar dat gaat dan weer niet, daar hoor ik nooit iemand over.

[ Voor 40% gewijzigd door Ardana op 24-05-2018 10:22 ]

[Ardana]

LuNaTiC schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 07:51:
Ik ben wel benieuwd naar de mensen die in dit topic hebben gereageerd;

zo te zien heeft bijna iedereen een werkbare vorm gevonden wat werkt in hun relatie. Daarbij gaan we maar even voor het gemak uit dat er weinig tot nooit discussies zijn over geld.

Maar in de aanloop van de vorm waar je op uit bent gekomen: waren daar nog 'issues'? Heb je daar toch nog even over moeten bakkeleien? En waar ging het dan over?

Mijn laatste samenwoon-relatie was een opluchting tov van voorgaande relaties: niet alleen was er meer dan voldoende geld, we hadden ook allebei een even zuinige manier van leven.

Voorgaande relaties was dat niet zo, maar het 'gaan samenwonen' ging zo geleidelijk dat er nooit duidelijke afspraken gemaakt zijn - en er altijd geld tekort was. Imo voornamelijk omdat de andere partij niet met geld kon omgaan en/of een gat in z'n hand had.

Nu heb ik 2 relaties, en wellicht komt het ooit tot samenwonen. Maar vanwege grote verschillen in 1 hoeveel er binnen komt, 2) hoe men met z'n financiën en administratie omgaat en 3) gat in de hand cq afwijkende noden denk ik dat het echt noodzakelijk is om hier goede afspraken over te maken.

Stel, ik ga samenwonen met iemand die grote nood heeft aan veel dingen kopen (gat in de hand wil ik het niet noemen) dan gaat grote hoop niet werken: dan komen er vanzelf tekorten. Ook zakgeld gaat niet werken, dan heeft de een continue veel en veel teveel en de ander alsnog tekorten. Nu heeft die persoon dat nu ook al, maar nu is het niet mijn probleem

Ik weet het dus nog niet. Gelukkig heb ik nog ff want de eerstkomende jaren zit, hoe graag ik het ook anders zou zien, samenwonen er gewoon niet in wegens andere omstandigheden.

[SmurfLink]

Ardana schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 10:18:
[...]

Doe je dan ook minder in het huishouden? Want anders werk je alsnog evenveel of misschien zelfs wel meer uur, maar dan onbetaald.


[...]

Jij hebt ook de keuze gemaakt voor een relatie met iemand die minder verdient. Dan moet je imo daar ook de gevolgen van dragen en verantwoording voor nemen.
Anders moet je maar kiezen voor iemand die een hoger inkomen heeft. Maar dat gaat dan weer niet, daar hoor ik nooit iemand over.

We wonen op dit moment nog niet samen, dus het huishouden hebben we niet verdeeld. Maar wel al besproken dat wanneer dat gaat gebeuren we dat zo eerlijk mogelijk gaan verdelen. Dus dat wordt 50/50, dan blijft het fair.

Gelukkig hoef ik die keuze dus niet te maken, gezien het slechts een voorbeeld was. Ik ben zelf vrij ambitieus, dus het lijkt me uberhaupt al bijzonder lastig een relatie te hebben met iemand die zo niet op 1 lijn zit wat dat betreft. Je zal toch over bepaalde 'ground rules' enigszins op dezelfde lijn moeten zitten om het te laten werken. Wat je zelf ook aanhaalt in je volgende post, als je zelf erg zuinig bent en de partner heeft een gat in de hand... dat gaat verdomd moeilijk samen. Zo denk ik er qua ambities ook over, dat is voor mij belangrijk om overeenkomsten in te hebben in de denkwijze.
Nou zitten mijn huidige vriendin en ik perfect op 1 lijn dus daar maak ik me absoluut geen zorgen over voor wanneer het zover is dat we gaan samenwonen.

[ Voor 9% gewijzigd door SmurfLink op 24-05-2018 10:56 ]

[Ardana]

SmurfLink schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 10:54:
[...]

We wonen op dit moment nog niet samen, dus het huishouden hebben we niet verdeeld. Maar wel al besproken dat wanneer dat gaat gebeuren we dat zo eerlijk mogelijk gaan verdelen. Dus dat wordt 50/50, dan blijft het fair.

Dus, betaald werk zie je wel als een keuze die gevolgen mag hebben voor hoeveel geld je in de relatie te besteden hebt, maar onbetaald werk niet?
Dat is niet iets wat ik onder de noemer 'fair' zou beschouwen...

[LuNaTiC]

Ardana schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 10:45:
[...]

Mijn laatste samenwoon-relatie was een opluchting tov van voorgaande relaties: niet alleen was er meer dan voldoende geld, we hadden ook allebei een even zuinige manier van leven.

Voorgaande relaties was dat niet zo, maar het 'gaan samenwonen' ging zo geleidelijk dat er nooit duidelijke afspraken gemaakt zijn - en er altijd geld tekort was. Imo voornamelijk omdat de andere partij niet met geld kon omgaan en/of een gat in z'n hand had.

Nu heb ik 2 relaties, en wellicht komt het ooit tot samenwonen. Maar vanwege grote verschillen in 1 hoeveel er binnen komt, 2) hoe men met z'n financiën en administratie omgaat en 3) gat in de hand cq afwijkende noden denk ik dat het echt noodzakelijk is om hier goede afspraken over te maken.

Stel, ik ga samenwonen met iemand die grote nood heeft aan veel dingen kopen (gat in de hand wil ik het niet noemen) dan gaat grote hoop niet werken: dan komen er vanzelf tekorten. Ook zakgeld gaat niet werken, dan heeft de een continue veel en veel teveel en de ander alsnog tekorten. Nu heeft die persoon dat nu ook al, maar nu is het niet mijn probleem

Ik weet het dus nog niet. Gelukkig heb ik nog ff want de eerstkomende jaren zit, hoe graag ik het ook anders zou zien, samenwonen er gewoon niet in wegens andere omstandigheden.

Makes sense

Zoals ik al zei ben ik zelf vrij makkelijk met geld, geef het makkelijk uit waardoor ik wel weinig tot niets spaar. Misschien heb ik dan ook wel een beetje een gat in mn hand, het gaat ook veel op aan 'herinneringen' (veel concerten, festivalletjes, avondjes uit, etentjes, etc).

Het fijne nu is dat ik niemand die verantwoording hoef af te leggen. Als ik bijv mn zusje zie, die is alleenstaande moeder van 2 kinderen. Zij worstelt ook met geld, geeft het makkelijk uit, en ik kan het soms maar moeilijk verkroppen als ze m'n moeder erin luist om eens wat boodschappengeld te geven, terwijl ze een week later hairextensions of nieuwe nagels laat zetten (bij wijze van spreken).

Ik geef ook vast wel geld aan nutteloze of echt puur luxe shit uit, maar ik heb het alleen naar mezelf te verantwoorden. Eigenlijk wil ik dat ook wel behouden voor het geval we gaan samenwonen. Ik zie het overigens ook wel als een kans om juist wat bewuster met geld om te gaan (voornamelijk: sparen). Daarin is het juist elkaar verantwoordelijk houden denk ik wel een voordeel. Als je besluit samen iets op te bouwen, en dus bijv ook een gezamenlijke spaarrekening voor welk doel dan ook, dan commiteer je daar toch wat beter aan.

Het topic nu gevolgd te hebben, zie ik nuwel iets in een model met:

• een gezamenlijke rekening waar alle gezamenlijke vaste lasten vanaf worden geschreven
• op deze rekening storten we samen ook een vast bedrag per maand wat aan gezamenlijke boodschappen opgaat. Als er over is, kun je het als een buffertje blijven gebruiken voor volgende keren, bij grotere buffers kun je nog besluiten om het over te hevelen naar een spaarrekening
• gezamenlijke spaarrekening waarbij je ook allebei een vast bedrag per maand op stort.
• verder gewoon het behoud van ieders eigen privé-rekening waarmee je kunt doen wat je buiten alle bovenstaande zaken.

Denk dat dit gewoon het minste gezeik oplevert en dat je zo allebei lekker gewoon je eigen dingen kunt blijven doen. Is de enige vraag of je nog iets qua rato doet qua kosten of 50/50. Hangt ook een beetje af hoeveel vrij besteedbaar inkomen je in absolute zin overhoudt per maand. Als dat hetzelfde is of meer dan ik nu ook al heb, dan maakt het me niet zoveel uit of ik 50/50 bijdraag of als zij er wél op zou staan om naar rato bij te dragen...

Al ben ik van dat laatste toch niet zo'n voorstander. Ja ik werk ook veel en (best ) hard voor mijn geld, maar zij heeft wel 10 jaar lang zware studies gedaan om tot een zware, intensieve baan met veel verantwoordelijkheid (in sommige gevallen bijna leven en dood van patiënten) te komen. Daar zou ik dan niet iets vanaf willen snoepen...

[Brilsmurfffje]

de Peer schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 16:00:


En keuze voor maatschappelijke beroep is nobel, en geeft waarschijnlijk voldoening (graag met mensen werken, graag iets doen voor de maatschappij) maar betekent dus wel dat je op salaris inlevert.

Sorry hoor maar was het al in je opgekomen dat die mensen er wel voor jou klaar zijn als jij van de trap flikkert in dat fancy kantoorgebouw van je?

Maar goed ik vind 30 sollicitaties voor een baan in de techniek ook veel dus er zijn nog betere papiertjes

[Typhone]

Best apart dat zoveel mensen zo naïef zijn over relaties en de kijk op een en ander als het mis gaat. Vergeet niet dat ondanks dat je zelf wellicht heel rooskleurig en welwillend in het leven staat dat dat bij de andere partij in no time verandert. Een goede vriend van mij doet heel wat mediation zaken en de valsheid die daarbij komt kijken kent absoluut geen grenzen. Zodra het om keiharde euro's gaat is het naïef om te denken dat de andere partij nog 'vriendschappelijk' is. Maar ga dat maar eens uitleggen aan een happy couple

[assje]

Typhone schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 11:41:
Best apart dat zoveel mensen zo naïef zijn over relaties en de kijk op een en ander als het mis gaat. Vergeet niet dat ondanks dat je zelf wellicht heel rooskleurig en welwillend in het leven staat dat dat bij de andere partij in no time verandert. Een goede vriend van mij doet heel wat mediation zaken en de valsheid die daarbij komt kijken kent absoluut geen grenzen. Zodra het om keiharde euro's gaat is het naïef om te denken dat de andere partij nog 'vriendschappelijk' is. Maar ga dat maar eens uitleggen aan een happy couple

Maar waarop baseer jij je oordeel of iemand naïef is? Alles op de grote hoop kan een prima weloverwogen beslissing zijn.

Het grootste verschil is dat je ofwel altijd een scheiding bijhoudt ofwel je een scheiding maakt als er een scheiding komt. Vooral als er grote verschillen zijn in vermogen voor start relatie of erfenissen o.i.d. is het te overwegen hier scheiding in aan te brengen.

Gezien de gelijke startsituatie is er voor mij geen enkele reden welke formele scheiding dan ook aan te houden (al hebben we wel beide een eigen betaalrekening). Liever 1x inventariseren mocht het stranden dan er altijd mee bezig zijn. De kans dat het goed gaat is nog altijd groter dan dat het fout gaat en zelfs als het fout gaat is dat gemiddeld pas na xxx jaren.

[ Voor 4% gewijzigd door assje op 24-05-2018 12:00 ]

[Railgunner]

Typhone schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 11:41:
Best apart dat zoveel mensen zo naïef zijn over relaties en de kijk op een en ander als het mis gaat. Vergeet niet dat ondanks dat je zelf wellicht heel rooskleurig en welwillend in het leven staat dat dat bij de andere partij in no time verandert. Een goede vriend van mij doet heel wat mediation zaken en de valsheid die daarbij komt kijken kent absoluut geen grenzen. Zodra het om keiharde euro's gaat is het naïef om te denken dat de andere partij nog 'vriendschappelijk' is. Maar ga dat maar eens uitleggen aan een happy couple

Heel naïef inderdaad. Iedereen gaat uit van de 'happy flow' maar als de ander ineens is vreemd gegaan blijkt het toch best onhandig te zijn om alles op 1 hoop te hebben gegooid en niets te hebben vastgelegd. Maar ook hier geldt dat mensen het eerst een keer moeten meemaken voor ze er wat zakelijker in gaan zitten (zelf geen ervaring mee gelukkig).

[Gunner]

Tsjah na ruim 12 jaar getrouwd vind ik het nog steeds een prima keuze om het op één hoop te gooien. Noem het naïef, noem het romantisch we zouden het niet anders willen. En dan zijn we echt geen 'happy couple' meer maar gewoon een gezond vertrouwen in je relatie. Daarbij wil ik niet suggereren dat je het anders niet hebt, om het maar even voor te zijn.

Waarom niet gewoon de keus van een ander respecteren? De ene keuze is niet per definitie beter dan de ander.

[ Voor 13% gewijzigd door Gunner op 24-05-2018 12:08 ]

[assje]

Railgunner schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 12:03:
[...]


Heel naïef inderdaad. Iedereen gaat uit van de 'happy flow' maar als de ander ineens is vreemd gegaan blijkt het toch best onhandig te zijn om alles op 1 hoop te hebben gegooid en niets te hebben vastgelegd. Maar ook hier geldt dat mensen het eerst een keer moeten meemaken voor ze er wat zakelijker in gaan zitten (zelf geen ervaring mee gelukkig).

Inderdaad relevant als jij met een ton vermogen de relatie in kwam, anders een stuk minder.

Zelfs als mijn vrouw vreemd gaat en onze relatie strand is het niet meer dan logisch dan dat we uit elkaar gaan en alles wat we tijdens onze relatie samen opgebouwd hebben samen verdelen.

Daar is helemaal geen happy flow voor nodig.

Ik ben dan weer niet getrouwd/geregistreerd partner dus vooralsnog is ons pensioen ieder voor zich, als we dichter bij ons pensioen komen moeten we hier misschien nog een keer iets aan doen.

We geven samen op het moment ongeveer €40k per jaar uit, na 10 jaar relatie dus €400k. Dat hebben we samen verdiend en uitgegeven. Lekker interessant dan om over wat spullen of €50k spaargeld/overwaarde ontzettend moeilijk te gaan doen.

Hups alles verdelen en doorgaan met je leven. Ik vind makkelijk kunnen scheiden veel belangrijker dan eerlijk kunnen scheiden of mijn eigen "inbreng" terugkrijgen na breuk van een relatie.

Geld is maar geld. Krijg ik daarna een relatie met iemand die hetzelfde als ik verdient ga ik er enorm op vooruit, blijf ik alleen of vind ik een partner die niets verdient ga ik er op achteruit. Wie zal het zeggen, lijkt me niet zo heel belangrijk. Tot die tijd leven we samen ons leven en geven we samen ons geld uit.


Probleem wat ik heb met scheiden van financiën is vooral praktisch. Nu zijn wij bezig onze achtertuin een make-over te geven. Vrouwlief vond dit vooral heel belangrijk en wilde een simpel afdak. Echter, ik vind het prima om het te doen maar wil dan wel direct een mooi groot afdak naar m'n zin aan het huis vast (of anders niets doen).

Moet je in zo'n geval dan echt een discussie hebben over een verdeelsleutel? "Ja maar jij moet zo nodig de tuin doen, ik ga liever op vakantie". In de praktijk betaalt zelfs bij scheiding van financiën waarschijnlijk toch degene die het kan betalen, uiteindelijk verwatert het dus en is het eigenlijk zinloos.

Ik zie het ook helemaal niet voor me dat je op 70 jarige leeftijd na een relatie van 45 jaar bijvoorbeeld alleen op cruise gaat omdat je wederhelft al een nieuwe scootmobiel heeft gekocht. Zo werkt dat gewoon niet als er maar genoeg tijd overeen gaat.

Het scheiden van vermogen en rechten zie ik absoluut heil in, zeker bij een prille relatie. Het scheiden van inkomsten en uitgaven veel minder. Ook bij een nieuwe relatie na een crash zou ik er geen moeite mee hebben inkomsten en uitgaven vrij snel weer te delen met degene met wie ik op dat moment mijn leven deel. Pensioen en vermogen zou ik veel meer moeite mee hebben.

[ Voor 53% gewijzigd door assje op 18-10-2019 15:34 ]

[Garyu]

Railgunner schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 12:03:
[...]


Heel naïef inderdaad. Iedereen gaat uit van de 'happy flow' maar als de ander ineens is vreemd gegaan blijkt het toch best onhandig te zijn om alles op 1 hoop te hebben gegooid en niets te hebben vastgelegd. Maar ook hier geldt dat mensen het eerst een keer moeten meemaken voor ze er wat zakelijker in gaan zitten (zelf geen ervaring mee gelukkig).

Waarom is het naief als het een weloverwogen keuze is?

In ons geval ook gekozen voor "een grote hoop". Ik verdien(de) de afgelopen 8 jaar wel, mijn partner niets (tweede studie begonnen). Ondertussen ook twee kinderen gekregen. Dus veel spaargeld was er niet, we leven met zijn vieren van één salaris.

Natuurlijk kan ik zeggen dat ik veel meer van "mijn eigen verdiende geld" wil houden, of apart zetten, maar wat hou ik er aan over?

Op het moment dat wij uit elkaar zouden gaan, gaat de dan opgebouwde spaarpot gewoon doormidden, en dan is het klaar. Of ik nu meer verdien dan mijn partner of omgekeerd, maakt mij eigenlijk niet zoveel uit. Belangrijk is dát het vermogen dan gedeeld wordt, maar of het nu een paar euro/k€/ton/whatever meer of minder is, ach. Ik ga er nie tover malen, het is zoals het is, op het moment dat zo'n relatie klapt dan ga ik me over mijn spaarvermogen echt geen zorgen maken.

[SmurfLink]

Ardana schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 10:59:
[...]

Dus, betaald werk zie je wel als een keuze die gevolgen mag hebben voor hoeveel geld je in de relatie te besteden hebt, maar onbetaald werk niet?
Dat is niet iets wat ik onder de noemer 'fair' zou beschouwen...

Waaruit haal je die conclusie? Ik geef toch juist aan dat we het onbetaalde werk, cq het huishouden, 50/50 gaan verdelen. Dus dan heeft dat geen gevolgen voor de verdeling van het geld gezien die alleen bepaald wordt door het betaalde werk en de investering van uren daarin. Ik werk minder uren, ik heb een minder zware baan, dus ik zou het niet terecht vinden als zij mij dan gaat onderhouden omdat ik er een te luxe levensstijl op nahoud. Ik leef naar mijn salaris, zij naar dat van haar. En samen doen we dat met een mooie middenmoot, maar dan vind ik het wel terecht dat zij meer overhoudt dan ik, gezien zij daar hard voor werkt en ik het makkelijker heb.

[Typhone]

assje schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 12:16:
[...]


Zelfs als mijn vrouw vreemd gaat en onze relatie strand is het niet meer dan logisch dan dat we uit elkaar gaan en alles wat we tijdens onze relatie samen opgebouwd hebben samen verdelen.

Daar heb je mijn punt: 'niet meer dan logisch'.
Keihard naïef. Eén familielid die onzin verspreidt en het gedrocht en gevecht is begonnen.

Het op de grote hoop gooien is trouwens een ander verhaal. Dat kan prima. Maar wat de verdeling is bij uit elkaar gaan daar kunnen goede afspraken over gemaakt worden maar die maakt vrijwel niemand.

Een heel simpel voorbeeld wat ik me kan herinneren: man werkte, vrouw zorgde voor kinderen. Perfect in balans. Gingen uit elkaar. Vrouw claimde computer, man claimde computer. Man had hem nodig voor het werk, vrouw had hem niet nodig maar moest solliciteren. Man raakte computer kwijt. Koop je toch een nieuwe, nietwaar? Ware het niet dat het (reclamemaker) een duur systeem was van 12k. Zo snel en eenvoudig kan dat gesteggel beginnen. Dan voelt de één zich benadeeld en wil die weer z'n gram halen. Dat wordt vaak extra gevoedt door mensen in de omgeving (och niet normaal dat....en moet je echt iets aan doen, dat laat je toch niet gebeuren enz enz).

@Garyu

op het moment dat zo'n relatie klapt dan ga ik me over mijn spaarvermogen echt geen zorgen maken.

Totdat jouw vrouw er vandoor gaat met die leuke rijke gast die ze bij de kleuterschool tegenkwam in z'n Porsche waarvan zijn vrouw toevallig net overleden is. Dan ga je één en ander wel in perspectief zetten gok ik. Of niet, maar dan ben je een ultra koele kikker.

[ Voor 13% gewijzigd door Typhone op 24-05-2018 12:53 ]

[de Peer]

Brilsmurfffje schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 11:24:
[...]


Sorry hoor maar was het al in je opgekomen dat die mensen er wel voor jou klaar zijn als jij van de trap flikkert in dat fancy kantoorgebouw van je?

Maar goed ik vind 30 sollicitaties voor een baan in de techniek ook veel dus er zijn nog betere papiertjes

Goed dat je je vooraf excuseert voor je opmerking. Zeker fijn dat er zorg is en dat mensen in de zorg willen werken. Maar daar kiezen ze toch zelf voor? En is ook niets mis mee. Je kunt er prima van rondkomen. Maar wil niet zeggen dat je parter je dan maar maandelijks een bedrag moet gaan schenken, tenzij je dat beiden graag wilt natuurlijk.

Die 30 sollicitaties dat ging over inzet tonen (in bijvoorbeeld tijden van crisis). Op het moment staat men in de rij voor technici.

[Waah]

de Peer schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:01:
[...]


Goed dat je je vooraf excuseert voor je opmerking. Zeker fijn dat er zorg is en dat mensen in de zorg willen werken. Maar daar kiezen ze toch zelf voor? En is ook niets mis mee. Je kunt er prima van rondkomen. Maar wil niet zeggen dat je parter je dan maar maandelijks een bedrag moet gaan schenken, tenzij je dat beiden graag wilt natuurlijk.

Die 30 sollicitaties dat ging over inzet tonen (in bijvoorbeeld tijden van crisis). Op het moment staat men in de rij voor technici.

En dat is dus maar net hoe je "eerlijk" definieert. En dat is voor iedereen anders.

Mijn vriendin werkt in de GGZ. Daar werkt niemand 40 uur omdat dat eigenlijk niet kan. Lichamelijk en psychologisch veel te zwaar.

Ja ze heeft er voor gekozen. Maar ik heb voor haar gekozen. Moet ik haar daar dan voor straffen? is dat eerlijk? dat vind IK niet. Daarom zie ik 32 uur gelijk aan mijn 40 uur. Ze heeft wel gekozen om nu minder te werken. Dat is wel een keuze dus dan vind ik het eerlijk dat ik gecompenseerd wordt voor het feit dat ik wel blijf werken. Ik zou ook best minder willen werken namelijk.

Of iemand is niet zo goed in leren, en heeft daarom "slechts" mbo. jij hebt UNI. Is het dan eerlijk dat jij je partner straft op basis van genetica?

Eerlijk is voor iedereen anders. De één vind het eerlijk dat de ene persoon in de relatie 60% meer te besteden heeft puur vanwege een papiertje. De ander vindt het eerlijker om alles samen te delen, want je kiest voor elkaar. En een derde vind dat degene die het minst verdient, eigenlijk een veel zwaarder beroep heeft en veel harder werkt... en wil dat belonen.

[ Voor 8% gewijzigd door Waah op 24-05-2018 13:08 ]

[Anakha]

Opvallend hoezeer sommigen hier 'hoog inkomen' koppelen aan 'hard werken' of 'verantwoordelijkheid hebben'. Het is vaker gewoon een geval van vraag en aanbod. IT'ers verdienen relatief veel, maar niet omdat ze harder werken of meer verantwoordelijkheid hebben. Gewoon omdat er niet genoeg van beschikbaar zijn. Voor sommigen is dat beroep een welbewuste keuze geweest waar ze jaren in geinvesteerd hebben, voor anderen is het toeval. En wat betreft 'verantwoordelijkheid' kun je best een boom opzetten over wie er meer verantwoordelijkheid draagt, iemand die in het ziekenhuis infusen vervangt, iemand die een klas kinderen klaarstoomt voor het volwassen leven, iemand die zorgt dat de website van Calve goed functioneert of iemand die hele dure contracten voor premium pindakaas afsluit. Ik weet dat mijn inschatting van het belang van deze functies niet overeenkomt met de bijbehorende beloning.

Mijn vriendin en ik zijn allebei WO-opgeleid, maar ik heb 2 papiertjes en zij 'maar' 1. Ik heb enkele jaren meer werkervaring, we werken allebei ongeveer even hard. We zitten ook op ongeveer hetzelfde niveau van verantwoordelijkheid binnen onze organisaties. Je zou dus verwachten dat ik wat meer zou verdienen, maar dat is niet zo - haar salaris ligt hoger, want zij zit in de IT en ik niet (hoewel ik ook zeker niet klaag over mijn salaris).

Maar: zij is niet gelukkig in haar werk, en heeft net een carriereswitch gemaakt. Na die switch verdient ze een stuk minder, maar is ze wel gelukkiger. Daarmee is ze voor mij een leukere partner, en de extra energie die ze nu heeft, gebruikt ze om een aantal huishoudelijke taken van mij over te nemen. Volgens sommigen hier zou ik haar nu moeten straffen door de haar aandeel in de gezamenlijke lasten niet te verlagen: ze kiest er zelf voor om minder te gaan verdienen, dan moet ze maar op de blaren zitten!

Ik ben eigenlijk wel blij dat wij het toch iets genuanceerder zien dan dat.

[de Peer]

Waah schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:07:
[...]


En dat is dus maar net hoe je "eerlijk" definieert. En dat is voor iedereen anders.

Mijn vriendin werkt in de GGZ. Daar werkt niemand 40 uur omdat dat eigenlijk niet kan. Lichamelijk en psychologisch veel te zwaar.

Ja ze heeft er voor gekozen. Maar ik heb voor haar gekozen. Moet ik haar daar dan voor straffen? is dat eerlijk? dat vind IK niet. Daarom zie ik 32 uur gelijk aan mijn 40 uur. Ze heeft wel gekozen om nu minder te werken. Dat is wel een keuze dus dan vind ik het eerlijk dat ik gecompenseerd wordt voor het feit dat ik wel blijf werken. Ik zou ook best minder willen werken namelijk.

Of iemand is niet zo goed in leren, en heeft daarom "slechts" mbo. jij hebt UNI. Is het dan eerlijk dat jij je partner straft op basis van genetica?

Eerlijk is voor iedereen anders. De één vind het eerlijk dat de ene persoon in de relatie 60% meer te besteden heeft puur vanwege een papiertje. De ander vindt het eerlijker om alles samen te delen, want je kiest voor elkaar. En een derde vind dat degene die het minst verdient, eigenlijk een veel zwaarder beroep heeft en veel harder werkt... en wil dat belonen.

Ja mee eens. Dat is de kern. Als het voor beiden goed voelt, moet je het vooral zo doen.
Het wordt inderdaad moeilijker als de verschillen zo groot worden (mbo en uni) of bijvoorbeeld in het geval vaan een handicap. Ik kom dan terug op wat ik eerder heb genoemd: Samen beslis je wat jullie 'levensstandaard' wordt. Is die hoger dan passend zou zijn voor de minstverdienende, vind ik dat de meestverdienende dat moet compenseren.

Ik zie het niet als straffen. Dat is namelijk als je er vanuit gaat dat het 'gewoon' is om alles volledig te delen en op 1 hoop. Als je het vanuit het andere perspectief bekijkt (salaris is persoonsgebonden) dan is alles wat je de andere tegemoet komt een gift/tegemoetkoming en ik vind niet dat je elkaar te veel moet schenken. Dat gaat wennen en maakt afhankelijk denk ik.

[assje]

Typhone schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 12:50:
[...]
Daar heb je mijn punt: 'niet meer dan logisch'.
Keihard naïef. Eén familielid die onzin verspreidt en het gedrocht en gevecht is begonnen.

Het op de grote hoop gooien is trouwens een ander verhaal. Dat kan prima. Maar wat de verdeling is bij uit elkaar gaan daar kunnen goede afspraken over gemaakt worden maar die maakt vrijwel niemand.

Een heel simpel voorbeeld wat ik me kan herinneren: man werkte, vrouw zorgde voor kinderen. Perfect in balans. Gingen uit elkaar. Vrouw claimde computer, man claimde computer. Man had hem nodig voor het werk, vrouw had hem niet nodig maar moest solliciteren. Man raakte computer kwijt. Koop je toch een nieuwe, nietwaar? Ware het niet dat het (reclamemaker) een duur systeem was van 12k. Zo snel en eenvoudig kan dat gesteggel beginnen. Dan voelt de één zich benadeeld en wil die weer z'n gram halen. Dat wordt vaak extra gevoedt door mensen in de omgeving (och niet normaal dat....en moet je echt iets aan doen, dat laat je toch niet gebeuren enz enz).

En wat is het alternatief dan? Ruzie om een computer voorkomen los je niet op door afspraken te maken over verdeling van inkomsten/vermogen. Dan moet je dus zo ver gaan om ten alle tijden een inventarislijst bijhouden met alle bezittingen en het percentage aanspraak dat ieder daar op heeft.

Het zijn ook de spookverhalen die goed blijven hangen, ik denk dat de meeste relatiebreuken er helemaal niet zo slecht vanaf komen.

de Peer schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:18:
Ik zie het niet als straffen. Dat is namelijk als je er vanuit gaat dat het 'gewoon' is om alles volledig te delen en op 1 hoop. Als je het vanuit het andere perspectief bekijkt (salaris is persoonsgebonden) dan is alles wat je de andere tegemoet komt een gift/tegemoetkoming en ik vind niet dat je elkaar te veel moet schenken. Dat gaat wennen en maakt afhankelijk denk ik.

Het hangt af van je definitie van een relatie. Zit je in een prille relatie waar je er misschien wel 5 van hebt in je leven dan is dit allemaal waar. Is je relatie er een met het uitgangspunt dat hij voor altijd is en duurt hij al 10 jaar dan is het allemaal anders.

Salaris is dan simpelweg irrelevant, je deelt het leven en bent er voor elkaar. Wordt de één arbeidsongeschikt dan is de ander er nog. Je deelt lief en leed. Veel plezier met het maken van berekeningen voor al deze zaken in het leven.

[ Voor 24% gewijzigd door assje op 24-05-2018 13:22 ]

[Typhone]

assje schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:19:
[...]


En wat is het alternatief dan? Ruzie om een computer voorkomen los je niet op door afspraken te maken over verdeling van inkomsten/vermogen. Dan moet je dus zo ver gaan om ten alle tijden een inventarislijst bijhouden met alle bezittingen en het percentage aanspraak dat ieder daar op heeft.

Het zijn ook de spookverhalen die goed blijven hangen, ik denk dat de meeste relatiebreuken er helemaal niet zo slecht vanaf komen.

Agree, dat denk ik ook niet eerlijk gezegd. Maar de wereld (huur, hypotheek, zorgverzekering, belasting, kabel/glasvezel exploitant) die hebben er niet zoveel boodschap aan wanneer iemand geen of slechte afspraken maakt betreffende een verdeling van inkomen en vermogen en als gevolg daarvan niet kunt betalen.

[de Peer]

Anakha schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:08:
Maar: zij is niet gelukkig in haar werk, en heeft net een carriereswitch gemaakt. Na die switch verdient ze een stuk minder, maar is ze wel gelukkiger. Daarmee is ze voor mij een leukere partner, en de extra energie die ze nu heeft, gebruikt ze om een aantal huishoudelijke taken van mij over te nemen. Volgens sommigen hier zou ik haar nu moeten straffen door de haar aandeel in de gezamenlijke lasten niet te verlagen: ze kiest er zelf voor om minder te gaan verdienen, dan moet ze maar op de blaren zitten!

Ik ben eigenlijk wel blij dat wij het toch iets genuanceerder zien dan dat.

Als er van te voren 'zakelijk' afgesproken was dat je naar rato inlegt, is dat niet eens een discussie. Dat was de afspraak, dus dan weet je allebei volledig waar je aan toe bent. Dus dan hoeft het ook geen straffen genoemd te worden maar gewoon: hé de salarissen zijn dit jaar weer veranderd t.o.v. elkaar, we passen dat (maandelijke inleg) even aan. Das niet hoe we het zelf doen, maar voor de koppels die het 'rato-principe' toepassen zouden dat zo doen geloof ik.

[Koppensneller]

de Peer schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:24:
[...]


Als er van te voren 'zakelijk' afgesproken was dat je naar rato inlegt, is dat niet eens een discussie. Dat was de afspraak, dus dan weet je allebei volledig waar je aan toe bent. Dus dan hoeft het ook geen straffen genoemd te worden maar gewoon: hé de salarissen zijn dit jaar weer veranderd t.o.v. elkaar, we passen dat (maandelijke inleg) even aan. Das niet hoe we het zelf doen, maar voor de koppels die het 'rato-principe' toepassen zouden dat zo doen geloof ik.

Wij hebben daar een spreadsheet voor, met alle andere voorziene inkomsten en uitgaven. Als ergens een inkomen of uitgave wijzigt, rekent de sheets gewoon voor wat we vanaf dat moment moeten overboeken naar onze gezamenlijke rekening. Vast veel te zakelijk voor veel anderen, maar wij vinden het heerlijk! #nerdalert

[assje]

de Peer schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:24:
[...]


Als er van te voren 'zakelijk' afgesproken was dat je naar rato inlegt, is dat niet eens een discussie. Dat was de afspraak, dus dan weet je allebei volledig waar je aan toe bent. Dus dan hoeft het ook geen straffen genoemd te worden maar gewoon: hé de salarissen zijn dit jaar weer veranderd t.o.v. elkaar, we passen dat (maandelijke inleg) even aan. Das niet hoe we het zelf doen, maar voor de koppels die het 'rato-principe' toepassen zouden dat zo doen geloof ik.

Allemaal heel leuk als het geld tegen de plinten klotst en je nergens over na hoeft te denken.

Dan een modaal Nederlands gezin dat het op 1,5 salaris moet doen, dan heeft de minst verdienende partner dus geen geld om een auto te kunnen rijden doordat je op zomervakantie geweest bent.

Individuele keuzes die gemaakt worden hebben altijd invloed op beiden.

Typhone schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:23:
[...]


Agree, dat denk ik ook niet eerlijk gezegd. Maar de wereld (huur, hypotheek, zorgverzekering, belasting, kabel/glasvezel exploitant) die hebben er niet zoveel boodschap aan wanneer iemand geen of slechte afspraken maakt betreffende een verdeling van inkomen en vermogen en als gevolg daarvan niet kunt betalen.

Ik begrijp niet wat je bedoelt, wat maakt de verdeling uit voor de betaalbaarheid? Het maken van geen afspraak kan ook een prima afspraak zijn, wij hebben samen een huis gekocht dus de verdeling is 50/50, geen afspraak voor nodig.

Het enige waar wij discussie over zouden kunnen hebben is wie er in ons huidige huis zou mogen blijven wonen, dat zou het enige zijn dat ik wel vast zou willen leggen. Alles behalve dat is simpel:
- inboedel/eigendommen taxeren en verdelen
- eventueel verschil verrekenen (uitkomst 50/50)
- 50% van spaarrekeningen
- 50% van beleggingen
- woning taxeren en partner uitkopen (50/50)

Plussen en minnen tegen elkaar wegstrepen en er blijft iets over. Dit werkt vooral heel eenvoudig als er sprake is van vermogen/overwaarde en er dus niet geleend hoef te worden om een oplossing te vinden.

[ Voor 39% gewijzigd door assje op 24-05-2018 13:31 ]

[de Peer]

assje schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:19:
[...]
Het hangt af van je definitie van een relatie. Zit je in een prille relatie waar je er misschien wel 5 van hebt in je leven dan is dit allemaal waar. Is je relatie er een met het uitgangspunt dat hij voor altijd is en duurt hij al 10 jaar dan is het allemaal anders.

Salaris is dan simpelweg irrelevant, je deelt het leven en bent er voor elkaar. Wordt de één arbeidsongeschikt dan is de ander er nog. Je deelt lief en leed. Veel plezier met het maken van berekeningen voor al deze zaken in het leven.

Oneens. Inderdaad is het verstandig om zo een relatie te beginnen, maar het werkt ook prima in een lange relatie. Salarissen hoeven niet te versmelten. Je kunt dat prima gescheiden houden, zoals te zien aan de vele mensen in dit topic die dat zo doen.

Uitgangspunt in een relatie is (meestal hoop ik) dat je inderdaad samen blijft. Maar uitgangspunt, het woord zegt het al, staat ver van de realiteit en zoals eerder aangehaald wordt is het dus naief om er vanuit te gaan dat je altijd samen zult blijven. Dan kan ik ook zeggen: veel plezier met dromen/zwijmelen de rest van je leven. En mogelijk achteraf veel spijt hebben.

En idd, salaris is niet relevant in een relatie. helemaal mee eens. En bij arbeidsongeschikt dan help je elkaar. ook helemaal mee eens. Juist daarom zo fijn om geld en relatie los te koppelen.

[assje]

de Peer schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:31:
[...]
Oneens. Inderdaad is het verstandig om zo een relatie te beginnen, maar het werkt ook prima in een lange relatie. Salarissen hoeven niet te versmelten. Je kunt dat prima gescheiden houden, zoals te zien aan de vele mensen in dit topic die dat zo doen.

Zie jij dan ook voor je dat als je gepensioneerd bent je nog altijd beide je eigen rekening en vermogen hebt? Ook nog een verdeelsleutel voor cadeau's aan de kleinkinderen die er inmiddels zijn?

[ Voor 8% gewijzigd door assje op 24-05-2018 13:33 ]

[Saven]

Waarom allemaal naar rato? Dát is toch juist oneerlijk. Vooral voor de man in de meeste gevallen Je maakt gewoon allebei evenveel gebruik van alles.

Hier heeft ieder z'n eigen rekening (geen gedeelde rekening) en aan het eind van de maand (of na een paar maanden) verrekenen we alle gemaakte kosten die we gewoon door de helft gooien. Dan moet ik wat naar haar overmaken of zij naar mij. Bijvoorbeeld als ik de meeste boodschappen heb gekocht.

Maar goed, misschien is dat ook anders als je allebei gewoon goed verdient waardoor je je vriendin niet hoeft te onderhouden.

Ik neem d'r wel eens mee uit eten enzo hoor hoor Maar om nou dubbel zo veel te betalen omdat je meer verdient vind ik altijd zo belachelijk. Ben geen SVB

[de Peer]

assje schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:27:
[...]


Allemaal heel leuk als het geld tegen de plinten klotst en je nergens over na hoeft te denken.

Dan een modaal Nederlands gezin dat het op 1,5 salaris moet doen, dan heeft de minst verdienende partner dus geen geld om een auto te kunnen rijden doordat je op zomervakantie geweest bent.

Individuele keuzes die gemaakt worden hebben altijd invloed op beiden.

Ja ho ho. Ik hoor zomervakantie, auto (2e auto?) in 1 zin. Dat zijn natuurlijk wel behoorlijke luxe-uitgaven. Je zou dan kunnen stellen dat je boven je stand leeft (in ieder geval boven die van de laagst verdienende). Als je samen besluit om boven die stand te leven is het redelijk dat de meest verdienende meer bijlegt, maar je kan ook samen besluiten om iets minder luxe te leven misschien.

[armageddon_2k1]

Saven schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:34:
Waarom allemaal naar rato? Dát is toch juist oneerlijk. Vooral voor de man in de meeste gevallen Je maakt gewoon allebei evenveel gebruik van alles.

Hier heeft ieder z'n eigen rekening (geen gedeelde rekening) en aan het eind van de maand (of na een paar maanden) verrekenen we alle gemaakte kosten die we gewoon door de helft gooien. Dan moet ik wat naar haar overmaken of zij naar mij. Bijvoorbeeld als ik de meeste boodschappen heb gekocht.

Maar goed, misschien is dat ook anders als je allebei gewoon goed verdient waardoor je je vriendin niet hoeft te onderhouden.

Ik neem d'r wel eens mee uit eten enzo hoor hoor Maar om nou dubbel zo veel te betalen omdat je meer verdient vind ik altijd zo belachelijk. Ben geen SVB

Is het een huisgenoot of je partner?

[de Peer]

assje schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:32:
[...]


Zie jij dan ook voor je dat als je gepensioneerd bent je nog altijd beide je eigen rekening en vermogen hebt? Ook nog een verdeelsleutel voor cadeau's aan de kleinkinderen die er inmiddels zijn?

Ja. We hebben het daar wel eens samen over en werkt heel fijn. Het hoeft allemaal niet zo moeilijk he. je hebt gewoon een rekenign waarin je met een bepaalde verhouding geld stort. Je hoeft dus alleen per uitgave maar te bedenken welke pinpas je pakt, that's all.

Bij ons gaat de situatie zich voordoen dat ik (heel) vroeg met pensioen ga terwijl mijn vriendin blijft werken. Dat is haar keuze maar ze gaat er toch genoeg van profiteren doordat ik dan alles rond het huis kan doen + koken etc.

[Saven]

armageddon_2k1 schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:36:
[...]


Is het een huisgenoot of je partner?

M'n vriendin, maar ongeacht met wie je samenwoont lijkt het me niet redelijk om bij alles van de ander mee te betalen

[Waah]

assje schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:19:
[...]


En wat is het alternatief dan? Ruzie om een computer voorkomen los je niet op door afspraken te maken over verdeling van inkomsten/vermogen. Dan moet je dus zo ver gaan om ten alle tijden een inventarislijst bijhouden met alle bezittingen en het percentage aanspraak dat ieder daar op heeft.

Het zijn ook de spookverhalen die goed blijven hangen, ik denk dat de meeste relatiebreuken er helemaal niet zo slecht vanaf komen.

Ruzie om een computer los je dus op door je eigen rekening en besteedgeld te hebben....
Een PC voor werk betaal je dus van je eigen rekening. Bij een scheiding betekend dat, dat je spullen die van je eigen rekening zijn betaald voor jezelf zijn. Dus niet in gemeenschap van goederen. Het bewijs is dus de rekening. Gezamelijke spullen betaal je van de gezamelijke (inrichting bijvoorbeeld).

Zo gaat bij een eventuele scheiding hier de PC met mij mee (want gekocht vóór samenwonen/geregistreerd partnerschap), de TV (want van eigen rekening gekocht laatst) en eigenlijk alles wat met multimedia te maken heeft.

De bank, tafel etc wordt verdeeld.

De electrische fiets krijg ik niet mee, want daar heb ik niet aan meebetaald. Is van de rekening van vriendin gegaan.

Tegenwoordig is dit zelfs volgens mij standaard zo geregeld. Vroeger was standaard alles op 1 hoop. Nu niet meer.

[ Voor 20% gewijzigd door Waah op 24-05-2018 13:43 ]

[Verwijderd]

Waah schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:41:
[...]

Ruzie om een computer los je dus op door je eigen rekening en besteedgeld te hebben....
Een PC voor werk betaal je dus van je eigen rekening. Bij een scheiding betekend dat, dat je spullen die van je eigen rekening zijn betaald voor jezelf zijn. Dus niet in gemeenschap van goederen. Het bewijs is dus de rekening. Gezamelijke spullen betaal je van de gezamelijke (inrichting bijvoorbeeld).

Zo gaat bij een eventuele scheiding hier de PC met mij mee (want gekocht vóór samenwonen/geregistreerd partnerschap), de TV (want van eigen rekening gekocht laatst) en eigenlijk alles wat met multimedia te maken heeft.

De bank, tafel etc wordt verdeeld.

De electrische fiets krijg ik niet mee, want daar heb ik niet aan meebetaald. Is van de rekening van vriendin gegaan.

Tegenwoordig is dit zelfs volgens mij standaard zo geregeld. Vroeger was standaard alles op 1 hoop. Nu niet meer.

Niet helemaal. Jouw vermogen van vóór het huwelijk blijft inderdaad bij jou, maar alles wat tijdens het huwelijk wordt verworven valt in de gemeenschap.

[armageddon_2k1]

Saven schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:38:
[...]

M'n vriendin, maar ongeacht met wie je samenwoont lijkt het me niet redelijk om bij alles van de ander mee te betalen

Tja, daar staan verschillende mensen toch anders in. Mijn vrouw en ik zijn 10 jaar samen en we betalen alles samen. We gunnen elkaar ook veel en we zijn allebei zuinig, we houden allebei de financieën goed in de gaten voor onze gezamenlijke toekomst, we zorgen dat we het allebei goed begrijpen, we geven elkaar allebei de ruimte om carriere-switches te maken die minder/meer verdienen en vangen dat voor elkaar op, omdat we allebei willen dat de ander gelukkig is en zelf dan dus ook. Zij betaalt mee aan mijn PS4, ik aan haar camera. Zij is zich nu, op mijn wens, aan het inlezen in beleggen en sparen, omdat zij het ook moet begrijpen.

Dat is sowieso wel iets dat me opvalt in dit topic. Er wordt uitgegaan van een situatie waar iedereen lekker doorbuffelt en werkt. En de situaties dan waar de ene een burnout invliegt? De ander enorm ongelukkig is in het werk? Of zelfstandige wil worden met alle onzekerheden van dien? Gewoon knetterhard die 50% eisen elke maand dan? Naast dat mijn vrouw mij heel veel levensplezier geeft, zijn we ook elkaars vangnet en vangen we elkaar klappen op, zodat we samen onze toekomst plannen.

Als je in een prille relatie ziet, dan snap ik de formaliteit wel. Is logisch, wij hebben het ook een tijd naar rato gedaan. Maar we zijn erachter gekomen dat spulletjes allemaal niet zo boeiend zijn. Lichamelijke gezondheid en ervaringen zijn vele malen belangrijker, en onze insteek is dus ook om daar samen naartoe te werken. Als dat betekent dat ik, zoals nu, 100% van de kosten draag.... so be it. Onderdeel van het plan nu, en als er noodgedwongen iets verandert aan het plan, dan passen we ons aan.

Moet er niet aan denken mijn vrouw als verkapte huisgenoot te zien en elke maand een eindafrekening te doen. En de meest verdienende werpt dan af en toe een etentje toe onder het mom van: "Geniet er maar van popje, je mannetje betaalt wel".

Zoveel mensen, zoveel meningen

[ Voor 18% gewijzigd door armageddon_2k1 op 24-05-2018 14:02 ]

[assje]

Waah schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:41:
[...]

Ruzie om een computer los je dus op door je eigen rekening en besteedgeld te hebben....
Een PC voor werk betaal je dus van je eigen rekening. Bij een scheiding betekend dat, dat je spullen die van je eigen rekening zijn betaald voor jezelf zijn. Dus niet in gemeenschap van goederen. Het bewijs is dus de rekening. Gezamelijke spullen betaal je van de gezamelijke (inrichting bijvoorbeeld).

Zo gaat bij een eventuele scheiding hier de PC met mij mee (want gekocht vóór samenwonen/geregistreerd partnerschap), de TV (want van eigen rekening gekocht laatst) en eigenlijk alles wat met multimedia te maken heeft.

De bank, tafel etc wordt verdeeld.

De electrische fiets krijg ik niet mee, want daar heb ik niet aan meebetaald. Is van de rekening van vriendin gegaan.

Tegenwoordig is dit zelfs volgens mij standaard zo geregeld. Vroeger was standaard alles op 1 hoop. Nu niet meer.

Oftewel je moet alsnog alles verdelen behalve de dingen die je zelf gekocht hebt. Hoeveel waarde hebben al die spullen die je puur voor persoonlijk gebruik gekocht hebt?

Bij mij zal de meeste waarde in woning, tuin, interieur en vervoersmiddelen etc. zitten, dit moet dus sowieso allemaal verdeeld worden. Dan blijft er bijvoorbeeld €2k aan spullen over die "echt" van mij zijn, op een relatie van 10 jaar 0,5% van de uitgaven, moeten we daar dan een probleem van maken?

armageddon_2k1 schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:47:
[...]
Zij betaalt mee aan mijn PS4, ik aan haar camera.

Praktijksituatie voor ons; zij kon via het werk met een regeling uit bruto salaris iets aanschaffen en besloot een tablet te kopen. Toen we het er over hadden vond ik het allemaal niet zo nodig (nergens voor nodig, wat moet je daar mee), maar zij wilde het graag dus ok.

Nu, jaar later, gebruik ik dat ding dagelijks en zij eigenlijk nooit.

Ben ik toch wel blij dat ik hier niets uit hoef te rekenen, zou een mooie complexe berekening worden die nooit exact is.

[ Voor 17% gewijzigd door assje op 24-05-2018 13:55 ]

[President]

armageddon_2k1 schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:47:
[...]


Tja, daar staan verschillende mensen toch anders in. Mijn vrouw en ik zijn 10 jaar samen en we betalen alles samen. We gunnen elkaar ook veel en we zijn allebei zuinig. We houden allebei de financieën goed in de gaten voor onze gezamenlijke toekomst. We zorgen dat we het allebei goed begrijpen. We geven elkaar allebei de ruimte om carriere-switches te maken die minder/meer verdienen en vangen dat voor elkaar op, omdat we allebei willen dat de ander gelukkig is en zelf dan dus ook. Zij betaalt mee aan mijn PS4, ik aan haar camera.

Dat is sowieso wel iets dat me opvalt in dit topic. Er wordt uitgegaan van een situatie waar iedereen lekker doorbuffelt en werkt. En de situaties dan waar de ene een burnout invliegt? De ander enorm ongelukkig is in het werk? Of zelfstandige wil worden met alle onzekerheden van dien? Naast dat mijn vrouw mij heel veel levensplezier geeft, zijn we ook elkaars vangnet en vangen we elkaar klappen op, zodat we samen onze toekomst plannen. Gewoon knetterhard die 50% eisen elke maand dan?

Als je in een prille relatie ziet, dan snap ik de formaliteit wel. Is logisch, wij hebben het ook een tijd naar rato gedaan. Maar we zijn erachter gekomen dat spulletjes allemaal niet zo boeiend zijn. Lichamelijke gezondheid en ervaringen zijn vele malen belangrijker, en onze insteek is dus ook om daar samen naartoe te werken. Als dat betekent dat ik, zoals nu, 100% van de kosten draag.... so be it. Onderdeel van het plan nu, en als er noodgedwongen iets verandert aan het plan, dan passen we ons aan.

Moet er niet aan denken mijn vrouw als verkapte huisgenoot te zien en elke maand een eindafrekening te doen. En de meest verdienende werpt dan af en toe een etentje toe onder het mom van: "Geniet er maar van popje, je mannetje betaalt wel".

Zoveel mensen, zoveel meningen

Hier ook gewoon alles op één hoop, bij een scheiding is het gewoon 50-50. Dat de een iets meer kapitaal van tevoren had of meer heeft verdient maakt verder niet uit, uiteindelijk is het maar geld en zijn onze kinderen het belangrijkst.

Maar in een situatie zonder kinderen begrijp ik het wel dat de financiën gescheiden blijven, maar verwacht ik toch wel dat degene die het meest verdient er wel voor zorgt dat zijn of haar partner 'niks tekort' komt (en die definitie is door beiden zelf in te vullen).

[assje]

de Peer schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:35:
[...]


Ja ho ho. Ik hoor zomervakantie, auto (2e auto?) in 1 zin. Dat zijn natuurlijk wel behoorlijke luxe-uitgaven. Je zou dan kunnen stellen dat je boven je stand leeft (in ieder geval boven die van de laagst verdienende). Als je samen besluit om boven die stand te leven is het redelijk dat de meest verdienende meer bijlegt, maar je kan ook samen besluiten om iets minder luxe te leven misschien.

Nog altijd een beetje een ideaalverhaal.

Je zal toch samen keuzes moeten maken over het aanhouden van reserves voor als de wasmachine kapot gaat en op vakantie gaan.

In de praktijk heeft een gemiddeld Nederlands gezin sowieso niet genoeg buffer. Als de eindjes aan elkaar geknoopt moeten worden al dan niet tijdelijk en om wat voor reden dan ook dan is dat toch een uitdaging waar je samen voor staat.

Als één van de twee 3 dagen per week in de zorg werkt (mijn thuissituatie) en de ander 3,5 keer zoveel verdient is het simpelweg nogal onpraktisch samen op het niveau van de minst verdienende te gaan leven.

[Predje]

President schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:55:
[...]

Hier ook gewoon alles op één hoop, bij een scheiding is het gewoon 50-50. Dat de een iets meer kapitaal van tevoren had of meer heeft verdient maakt verder niet uit, uiteindelijk is het maar geld en zijn onze kinderen het belangrijkst.

Maar in een situatie zonder kinderen begrijp ik het wel dat de financiën gescheiden blijven, maar verwacht ik toch wel dat degene die het meest verdient er wel voor zorgt dat zijn of haar partner 'niks tekort' komt (en die definitie is door beiden zelf in te vullen).

Hier ook. Ik verdien netto 3* zoveel als de mama.
We hebben 2 kids, alles op 1 hoop en het hele gezin leeft ervan.
Ik werk voor mijn gezin (oldskool bringing home the bacon), de mama werkt naast het huishouden ook nog eens 3 dagen.
We hebben gelukkig wel financieel genoeg ruimte dat we ook simpelweg (redelijk) kunnen kopen wat we willen. Gewoon lekker makkelijk! Ik gun mijn gezin simpelweg al mijn geld.

[maussert]

armageddon_2k1 schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:47:
[...]


Tja, daar staan verschillende mensen toch anders in. Mijn vrouw en ik zijn 10 jaar samen en we betalen alles samen. We gunnen elkaar ook veel en we zijn allebei zuinig. We houden allebei de financieën goed in de gaten voor onze gezamenlijke toekomst. We zorgen dat we het allebei goed begrijpen. We geven elkaar allebei de ruimte om carriere-switches te maken die minder/meer verdienen en vangen dat voor elkaar op, omdat we allebei willen dat de ander gelukkig is en zelf dan dus ook. Zij betaalt mee aan mijn PS4, ik aan haar camera.

Dat is sowieso wel iets dat me opvalt in dit topic. Er wordt uitgegaan van een situatie waar iedereen lekker doorbuffelt en werkt. En de situaties dan waar de ene een burnout invliegt? De ander enorm ongelukkig is in het werk? Of zelfstandige wil worden met alle onzekerheden van dien? Gewoon knetterhard die 50% eisen elke maand dan? Naast dat mijn vrouw mij heel veel levensplezier geeft, zijn we ook elkaars vangnet en vangen we elkaar klappen op, zodat we samen onze toekomst plannen.

Als je in een prille relatie ziet, dan snap ik de formaliteit wel. Is logisch, wij hebben het ook een tijd naar rato gedaan. Maar we zijn erachter gekomen dat spulletjes allemaal niet zo boeiend zijn. Lichamelijke gezondheid en ervaringen zijn vele malen belangrijker, en onze insteek is dus ook om daar samen naartoe te werken. Als dat betekent dat ik, zoals nu, 100% van de kosten draag.... so be it. Onderdeel van het plan nu, en als er noodgedwongen iets verandert aan het plan, dan passen we ons aan.

Moet er niet aan denken mijn vrouw als verkapte huisgenoot te zien en elke maand een eindafrekening te doen. En de meest verdienende werpt dan af en toe een etentje toe onder het mom van: "Geniet er maar van popje, je mannetje betaalt wel".

Zoveel mensen, zoveel meningen

Amen. Je slaat de spijker op z'n kop. Bij ons is het precies zo.

Ben ook wel benieuwd hoe de 'regelaars' omgaan met tegenslag en in hoeverre ze dan wel star vasthouden aan het naar-rato-principe. En wordt dit nadien dan weer verrekend als het beter gaat?

[armageddon_2k1]

maussert schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:01:
[...]


Amen. Je slaat de spijker op z'n kop. Bij ons is het precies zo.

Ben ook wel benieuwd hoe de 'regelaars' omgaan met tegenslag en in hoeverre ze dan wel star vasthouden aan het naar-rato-principe. En wordt dit nadien dan weer verrekend als het beter gaat?

Thanks :-) Maar hou er rekening mee dat het maar net aan de karakters ligt van iedereen. Mocht mijn vrouw niet zo'n zuinige krent zijn, dan zou het misschien heel anders zijn

[de Peer]

assje schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:00:
[...]


Nog altijd een beetje een ideaalverhaal.

Je zal toch samen keuzes moeten maken over het aanhouden van reserves voor als de wasmachine kapot gaat en op vakantie gaan.

In de praktijk heeft een gemiddeld Nederlands gezin sowieso niet genoeg buffer. Als de eindjes aan elkaar geknoopt moeten worden al dan niet tijdelijk en om wat voor reden dan ook dan is dat toch een uitdaging waar je samen voor staat.

Als één van de twee 3 dagen per week in de zorg werkt (mijn thuissituatie) en de ander 3,5 keer zoveel verdient is het simpelweg nogal onpraktisch samen op het niveau van de minst verdienende te gaan leven.

Het is helemaal geen ideaalverhaal. Beetje flauw misschien, maar als je je 'reserves' besteedt aan de vakantie begrijp ik dat budgetteren een probleem kan worden.

Mijn verhaal gaat niet op als er kinderen zijn (onderlinge afspraken maak je daar over) of als 1 van de 2 zichzelf niet financieel kan redden, maar ik kan dit moeilijk onder elke post er als disclaimer bij zetten.

[Typhone]

Verwijderd schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:46:
[...]

Niet helemaal. Jouw vermogen van vóór het huwelijk blijft inderdaad bij jou, maar alles wat tijdens het huwelijk wordt verworven valt in de gemeenschap.

Ohja jij herinnert me even aan iets wat niet geheel onbelangrijk is. Ik ben niet eens getrouwd en zal dat ook nooit zijn. De regelingen die wij getroffen hebben hebben wel veel overeenkomsten trouwens met die van een huwelijk maar ik geloof niet in huwelijken. Dat even terzijde.

Maar hetzelfde als uit elkaar gaan met huisdieren. Dat hebben wij keihard vastliggen. De katten gaan naar mijn vriendin en blijven bij elkaar (niet splitsen). Auto's zijn ook eenvoudig vastgelegd. Door mij aangeschaft maar bij breuk moet er een rijdende auto komen t.w.v. 15.000 euro voor mijn vriendin (dan dus ex lol).

Om dan maar even helemaaaaaaaal ontopic te gaan:

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[de Peer]

Typhone schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:09:
[...]


Ohja jij herinnert me even aan iets wat niet geheel onbelangrijk is. Ik ben niet eens getrouwd en zal dat ook nooit zijn. De regelingen die wij getroffen hebben hebben wel veel overeenkomsten trouwens met die van een huwelijk maar ik geloof niet in huwelijken. Dat even terzijde.

Maar hetzelfde als uit elkaar gaan met huisdieren. Dat hebben wij keihard vastliggen. De katten gaan naar mijn vriendin en blijven bij elkaar (niet splitsen). Auto's zijn ook eenvoudig vastgelegd. Door mij aangeschaft maar bij breuk moet er een rijdende auto komen t.w.v. 15.000 euro voor mijn vriendin (dan dus ex lol).

Om dan maar even helemaaaaaaaal ontopic te gaan:


***members only***

'De auto's' spelen wel een centrale rol, zullen we maar zeggen

[Typhone]

de Peer schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:15:
[...]


'De auto's' spelen wel een centrale rol, zullen we maar zeggen

Dat klopt. Als je ruim 200km enkele reis moet pendelen dan leer je in no time dat je fatsoenlijke stoelen wil en (in Duitsland) snelheid.

@Joris748 (beneden)

Als ze weer eens aan de bank gekrabt hebben of een vaas kapot hebben gegooid dan vinden we dat beiden vaak wel een goed plan

[ Voor 19% gewijzigd door Typhone op 24-05-2018 14:24 ]

[Joris748]

Typhone schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:09:
[...]


Ohja jij herinnert me even aan iets wat niet geheel onbelangrijk is. Ik ben niet eens getrouwd en zal dat ook nooit zijn. De regelingen die wij getroffen hebben hebben wel veel overeenkomsten trouwens met die van een huwelijk maar ik geloof niet in huwelijken. Dat even terzijde.

Maar hetzelfde als uit elkaar gaan met huisdieren. Dat hebben wij keihard vastliggen. De katten gaan naar mijn vriendin en blijven bij elkaar (niet splitsen). Auto's zijn ook eenvoudig vastgelegd. Door mij aangeschaft maar bij breuk moet er een rijdende auto komen t.w.v. 15.000 euro voor mijn vriendin (dan dus ex lol).

Om dan maar even helemaaaaaaaal ontopic te gaan:


***members only***

Ah, de katten worden niet gesplitst. Hebben jullie niet even overwogen om de pootjes en de staarten naar jou te laten gaan en de rest naar je vriendin?

[Waah]

Verwijderd schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:46:
[...]

Niet helemaal. Jouw vermogen van vóór het huwelijk blijft inderdaad bij jou, maar alles wat tijdens het huwelijk wordt verworven valt in de gemeenschap.

https://www2.notaris.nl/s...-gemeenschap-van-goederen

Klopt inderdaad deels. Spullen en verdiensten blijven gemeenschappelijk na de datum bij de standaard optie vanaf 2018. Gelukkig kan je ook onder huwelijkse voorwaarden trouwen en dit soort regels gewoon opnemen (mijn geld blijft van mij, betaald door mij blijft van mij). Maar het zit inderdaad iets genuanceerder dan ik dacht. Gelukkig moeten we nog geregistreerd partnerschap aangaan.

erfenissen en schenkingen blijven wel persoonlijk van jezelf.

assje schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:52:
[...]


Oftewel je moet alsnog alles verdelen behalve de dingen die je zelf gekocht hebt. Hoeveel waarde hebben al die spullen die je puur voor persoonlijk gebruik gekocht hebt?

Bij mij zal de meeste waarde in woning, tuin, interieur en vervoersmiddelen etc. zitten, dit moet dus sowieso allemaal verdeeld worden. Dan blijft er bijvoorbeeld €2k aan spullen over die "echt" van mij zijn, op een relatie van 10 jaar 0,5% van de uitgaven, moeten we daar dan een probleem van maken?

Huis zal voor de meesten 50/50 zijn, aangezien de hypotheek tegenwoordig toch vaak op 2 namen moet. Zo niet is dat ook al geregeld. Dus daar is geen issue. Daar zijn duidelijke regels voor hoe je dat doet (of beide verhuizen, of uitkopen)

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

En nee, ik hoef daar geen probleem van te maken. Maar dat kan mijn partner wel doen. Dus daarom:
Hope for the best, plan for the worst.

Ik heb in mijn directe omgeving al 5 "scheidingen" meegemaakt. En slechts bij eentje ging dat relatief goed met bemiddeling. De rest was een drama. N=1 natuurlijk. Maar er zijn genoeg topics te vinden hier op Tweakers over hoe een scheiding kan gaan.

maussert schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:01:
[...]


Amen. Je slaat de spijker op z'n kop. Bij ons is het precies zo.

Ben ook wel benieuwd hoe de 'regelaars' omgaan met tegenslag en in hoeverre ze dan wel star vasthouden aan het naar-rato-principe. En wordt dit nadien dan weer verrekend als het beter gaat?

Dat is toch vrij simpel? Bij tegenslagen ben je er voor elkaar in een relatie. Dus burnout (wordt trouwens meestal doorbetaald, maar dat terzijde) of werkeloosheid betekend gewoon dat zij niet meer hoeft mee te betalen en ik alles mag ophoesten. En nee, dat hoeft achteraf niet verrekend. Maar als dat gebeurt is er sowieso weinig om zelf uit te geven/sparen. Dus dan is de discussie: "mag ik X kopen voor 1000 euro" sowieso niet van toepassing.

[ Voor 14% gewijzigd door Waah op 24-05-2018 14:29 ]

[Verwijderd]

Typhone schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:23:
[...]


Dat klopt. Als je ruim 200km enkele reis moet pendelen dan leer je in no time dat je fatsoenlijke stoelen wil en (in Duitsland) snelheid.

@Joris748 (beneden)

Als ze weer eens aan de bank gekrabt hebben of een vaas kapot hebben gegooid dan vinden we dat beiden vaak wel een goed plan

Heb je daarom nu één dikke BMW met fijne stoelen, één die hard kan, en nog één reserve of zoiets?

[SmurfLink]

maussert schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:01:
[...]


Amen. Je slaat de spijker op z'n kop. Bij ons is het precies zo.

Ben ook wel benieuwd hoe de 'regelaars' omgaan met tegenslag en in hoeverre ze dan wel star vasthouden aan het naar-rato-principe. En wordt dit nadien dan weer verrekend als het beter gaat?

In geval van tegenslag gaat het uiteraard niet op om naar rato te verdelen. Als iemand simpelweg niet KAN werken, dan moet er een andere regeling komen. Zo star houden wij regelaars ook weer niet vast..

[Typhone]

Verwijderd schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:27:
[...]

Heb je daarom nu één dikke BMW met fijne stoelen, één die hard kan, en nog één reserve of zoiets?

Niet geheel, eentje was een upgrade van mijn oude BMW en de V8 roffel klinkt ultra lekker. De andere is onze lange afstandscruiser met alle luxe en weelde die er maar te krijgen was. Een collega in Duitsland deed zijn vrij nieuwe BMW voor een appel en een ei weg nadat ie naar Indonesië ging verhuizen en die heb ik toen naar Nederland geïmporteerd. Voor die laatste auto hebben zowel ik als mijn vriendin onze toenmalige auto's ingeruild maar toen kregen we daarna weer onverwacht zakelijke auto's (die we niet privé rijden).

[de Peer]

Typhone schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:34:
[...]

Niet geheel, eentje was een upgrade van mijn oude BMW en de V8 roffel klinkt ultra lekker. De andere is onze lange afstandscruiser met alle luxe en weelde die er maar te krijgen was. Een collega in Duitsland deed zijn vrij nieuwe BMW voor een appel en een ei weg nadat ie naar Indonesië ging verhuizen en die heb ik toen naar Nederland geïmporteerd. Voor die laatste auto hebben zowel ik als mijn vriendin onze toenmalige auto's ingeruild maar toen kregen we daarna weer onverwacht zakelijke auto's (die we niet privé rijden).

Gelukkig zitten jullie wat dit betreft blijkbaar op 1 lijn. Als ik alles op 1 hoop zou gooien dan zou dit me toch een flinke discussie opleveren. Ik heb zelf niet eens een rijbewijs

[Typhone]

de Peer schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:37:
[...]


Gelukkig zitten jullie wat dit betreft blijkbaar op 1 lijn. Als ik alles op 1 hoop zou gooien dan zou dit me toch een flinke discussie opleveren. Ik heb zelf niet eens een rijbewijs

Discussie heb ik keihard ingeperkt. Geen Franse auto's, geen kleine auto's zonder kreukelzone en alleen een Duits merk (geen Opel). Vriendinlief vond Audi niks, Mercedes kamp (not my words), VW geen mooi logo hebben (vrouwen...) en BMW mooi. Dan is die disucssie zo van tafel gelukkig.

Het beruchte compromis hebben wij ook gehad trouwens: My girlfriend wanted a cat, I did not, so we compromised and got 2 cats. Het blijft geven en nemen hè.

Aan haar kant hebben we echter een geval gehad waarin het niet goed regelen van zaken tot heerlijke vete's heeft geleid in de familie. Onlangs ging er een tante dood en toen kwam soortgelijk iets weer om de hoek swingen. Ruzie alom maar zo is het wel lekker rustig met 'verplichte verjaardagen' aan die kant.

[LuNaTiC]

de Peer schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:37:
[...]


Gelukkig zitten jullie wat dit betreft blijkbaar op 1 lijn. Als ik alles op 1 hoop zou gooien dan zou dit me toch een flinke discussie opleveren. Ik heb zelf niet eens een rijbewijs

Betaal je haar ook als je met haar meerijdt? Zij heeft niet voor niets in een rijbewijs en auto geïnvesteerd, en anders had je met een alternatief vervoersmiddel moeten gaan... _{aangenomen dat zij wel een auto/rijbewijs heeft en dat dat ook de daadwerkelijke situatie is...}

[ Voor 10% gewijzigd door LuNaTiC op 24-05-2018 14:51 ]

[de Peer]

LuNaTiC schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:48:
[...]


Betaal je haar ook als je met haar meerijdt? Zij heeft niet voor niets in een rijbewijs en auto geïnvesteerd, en anders had je met een alternatief vervoersmiddel moeten gaan... _{aangenomen dat zij wel een auto/rijbewijs heeft en dat dat ook de daadwerkelijke situatie is...}

Ah nu heb je me. Dit is een beetje een gevoelig onderwerp aangezien we hier nog geen oplossing voor hebben. Je situatieschets klopt inderdaad. Zij heeft een simpel autootje een heeft die ook echt nodig voor haar werk vanwege nachtdiensten.

Zelf leef ik liever autovrij en met fiets+OV maar ik krijg de auto dus een beetje opgedrongen. Maar eerlijk is eerlijk, het is vaak sneller en comfortabeler. Als ik kon kiezen doen we (zij dus) hem morgen weg maar kan dus niet ivm haar werk.

Ik heb haar een tijdje betaald per rit idd maar dat voelde belachelijk en te veel administratie. We gaan het nu waarschijnlijk wegstrepen tegen mijn aandeel in onderhoud huis. Ik doe bijvoorbeeld alle klussen, schilderwerk, financiën (grote plaatje) en zo nog wel meer. Die 10-20 x per jaar dat ik met haar mee rijdt is geen enorm bedrag, dus om administratie te besparen 'ruilen' we dat liever tegen iets anders.

Ik sluit niet uit dat er nog een andere oplossing voor komt. Dit is het enige in onze fincanciën waar we nog geen 100% tevredenheid oplossing voor hebben.

[LuNaTiC]

... en hier haak ik een beetje af in de zin van dat de ratio dan een klein beetje doorschiet naar mijn zeer bescheiden persoonlijke mening Ik ben ook rationeel ingesteld, en kan me in het meeste wel inleven in je voorgaande posts (al ben ik het er niet noodzakelijk altijd mee eens), maar hier zie je tot wat voor gekke situaties het een beetje kan leiden

[de Peer]

Ja en daar ben ik het zelf dus nog mee eens ook... vandaar dat we nog zoeken naar iets simpels dat houdbaar is.
Voor mij is het uitgangspunt: ik wil die auto niet (behoorlijke kostenpost als je alles meerekent)
Voor haar: tsja ik heb hem nu eenmaal, dus laten we hem dan ook maar gebruiken (terecht)

Moeten daar nog een goede compromis voor vinden, zonder administratie.

[ Voor 6% gewijzigd door de Peer op 24-05-2018 15:07 ]

[Milmoor]

Koppensneller schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:27:
[...]
Wij hebben daar een spreadsheet voor, met alle andere voorziene inkomsten en uitgaven. Als ergens een inkomen of uitgave wijzigt, rekent de sheets gewoon voor wat we vanaf dat moment moeten overboeken naar onze gezamenlijke rekening. Vast veel te zakelijk voor veel anderen, maar wij vinden het heerlijk! #nerdalert

Pro tip: zet ook je maandelijkse bijdrage op de lijst, en leg in de sheet de verdeelsleutel vast inclusief begin en einddatum. Aan de hand daarvan bereken je per uitgave wie hoeveel moet betalen. In de optelsom hiervan zie je of je voor of achter loopt op de lijst. Waar nodig kan iemand bij storten zonder dat het mechanisme in elkaar dondert. Mocht de sleutel ooit wijzigen, dan blijft het goed gaan. Zelfs als je de sleutel met terugwerkende kracht wijzigt.
#nerd^2alert

[Koppensneller]

Milmoor schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 16:23:
[...]

Pro tip: zet ook je maandelijkse bijdrage op de lijst, en leg in de sheet de verdeelsleutel vast inclusief begin en einddatum. Aan de hand daarvan bereken je per uitgave wie hoeveel moet betalen. In de optelsom hiervan zie je of je voor of achter loopt op de lijst. Waar nodig kan iemand bij storten zonder dat het mechanisme in elkaar dondert. Mocht de sleutel ooit wijzigen, dan blijft het goed gaan. Zelfs als je de sleutel met terugwerkende kracht wijzigt.
#nerd^2alert

Oh gees, dat gaat zelfs voor ons wat ver. Als we eens wat te kort komen (tientjeswerk) storten we gewoon allebei een gelijk bedrag bij. Gezamenlijke langetermijnaankopen (meubels etc.) gaan gewoon 50/50 in een bezittingenlijst en de rest (boodschappen, huur, etc.) vergeten we elke maand weer

[Tommie12]

Hier ondertussen 27 jaar samen.
Toen we trouwden hadden we beiden niks buiten elk een kleine auto en wat kleren, en elk iets van 5-10.000€ spaargeld.
Huwelijkscotntract gemaakt : scheiding van goederen, gemeenschap van aanwinsten zonder duidelijk te omschrijven wat we hadden. Dat had volgens de notaris toch geen zin, want als die auto 2 jaar later versleten is is die toch weg uit het "vermogen".

Ondertussen heb ik wel 2 schenkingen gekregen, en die zitten wel apart in mijn eigen vermogen.
Dat is handiger bij een successie (ik betaal dan niet op wat al van mij is, of ik kan dat geld aan de kinderen schenken /vererven).

Voor de rest is het zo dat ik nu alleen werk, en dat er al een mooie spaarpot opgebouwd is. Vermits zij altijd thuis was om voor de kinderen te zorgen en het huishouden te doen vind ik het logisch dat dat allemaal gemeenschap is. We hebben allebei gewoon een kaart van de gemeenschappelijke rekening.
En één speciaaltje. Zij heeft een rekening apart waarop ze het geld zet dat ze bv bij een verjaardag of nieuwjaar krijgt, en daar storten we ook elke maand 100€ op. Daar kan ze geld van uitgeven "no questions asked". Ze leest veel, en koopt daarmee haar boeken en handtassen omdat ze daarover niet wil overleggen. Fine for me! We voelen er ons goed bij, en dat is het belangrijkste.

[Garyu]

De enige reden die ik voor mij kan bedenken om toch -niet- in gemeenschap van goederen te trouwen met mijn partner, is voor het geval er iemand een eigen bedrijfje of zo gaat beginnen of ergens anders hoofdelijk aansprakelijk zou worden. In dat geval is het lullig als het in zo'n geval mis gaat en op het hele gezin terugvalt. Dat doet het indirect natuurlijk sowieso als er een inkomen weg zou vallen, maar aansprakelijkheid kan nog best wel erg lullig worden als dat niet goed geregeld is.

[de Peer]

Garyu schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 16:59:
De enige reden die ik voor mij kan bedenken om toch -niet- in gemeenschap van goederen te trouwen met mijn partner, is .........

Je weet dat dit tegenwoordig niet meer standaard is bij trouwen he? En daar is een reden voor. Het is traditie en past niet echt meer bij huidige generatie, vandaar dat dit ook aangepast is, om mensen tegen zichzelf te beschermen (klakkeloos trouwen zonder voorwaarden).

[Garyu]

de Peer schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 17:25:
[...]


Je weet dat dit tegenwoordig niet meer standaard is bij trouwen he? En daar is een reden voor. Het is traditie en past niet echt meer bij huidige generatie, vandaar dat dit ook aangepast is, om mensen tegen zichzelf te beschermen (klakkeloos trouwen zonder voorwaarden).

Ik weet dat het in Nederland niet meer zo is inderdaad

[Milmoor]

maussert schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 14:01:
[...]


Amen. Je slaat de spijker op z'n kop. Bij ons is het precies zo.

Ben ook wel benieuwd hoe de 'regelaars' omgaan met tegenslag en in hoeverre ze dan wel star vasthouden aan het naar-rato-principe. En wordt dit nadien dan weer verrekend als het beter gaat?

Zo: https://gathering.tweakers.net/forum/view_message/55289445

Garyu schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 17:30:
[...]

Ik weet dat het in Nederland niet meer zo is inderdaad

je weet dat Nederland een van de weinige landen was waar dit standaard was? Blijkbaar omdat we een zeevarende natie zijn. Als manlief verdrinkt kan de bank nog bij de vrouwe des huizes aankloppen. Bron: recent op de radio gehoord.

[ Voor 31% gewijzigd door Milmoor op 24-05-2018 18:41 ]

[Milmoor]

Oeps, dubbele quote.

[ Voor 99% gewijzigd door Milmoor op 24-05-2018 18:41 ]

[Verwijderd]

Als je jezelf en je geliefde vertrouwd dan gooi je netjes alles op een hoop. Als je het niet vertrouwd, dan zou ik de relatie geen vaste basis geven. Om gezeur te voorkomen, dat ongetwijfeld gezeik op gaat leveren en ruzie in de tent is het de beste keuze. Daarbij komt dat de moderne jongeren vinden dat de vrouw thuis van alles doet en de mannen met de benen omhoog voor de TV hangen te lamballen, want ze vinden zelf dat ze hard moeten werken bij de baas. Word dit ook opgenomen in de 50/50 of 60/40 verdeling. Mocht een van beiden ontslag krijgen, word die dan buiten gemieterd of blijven we toch bij elkaar? Mijn basis is, samen lief en leed delen totdat de bom valt. Wat als er kinderen geboren worden? Gescheiden mensen zullen hier wel niet mee eens zijn, want die hebben een bult opgelopen. Eigenlijk kun je de gestelde vraag niet stellen. Bij het leven krijg je geen 100% garantie. Gebruik je geslachtsdeel niet bij het denkwerk. Probeer je hart, geest en ziel in balans te houden. Elk huisje heeft zijn kruisje.

[Saven]

armageddon_2k1 schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:47:
[...]


Dat is sowieso wel iets dat me opvalt in dit topic. Er wordt uitgegaan van een situatie waar iedereen lekker doorbuffelt en werkt. En de situaties dan waar de ene een burnout invliegt? De ander enorm ongelukkig is in het werk? Of zelfstandige wil worden met alle onzekerheden van dien? Gewoon knetterhard die 50% eisen elke maand dan? Naast dat mijn vrouw mij heel veel levensplezier geeft, zijn we ook elkaars vangnet en vangen we elkaar klappen op, zodat we samen onze toekomst plannen.

Nja, iemand moet toch ook voor zijn eigen inkomen zorgen. Als diegene alleen zou zijn had dat ook gemoeten. Ik snap best dat als iemand een keer zijn baan kwijt raakt je de lasten op dat moment gaat dragen. Maar heel bewust niks of minder gaan verdienen? Je hebt ook je eigen verantwoordelijkheid vind ik.

Dat gunnen moet ook de andere kant op werken. Ik zou me niet prettig voelen als ik er zelf voor kies om minder te verdienen en dat mijn vriendin het dan maar moet compenseren.

President schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:55:
[...]

Hier ook gewoon alles op één hoop, bij een scheiding is het gewoon 50-50. Dat de een iets meer kapitaal van tevoren had of meer heeft verdient maakt verder niet uit, uiteindelijk is het maar geld en zijn onze kinderen het belangrijkst.

Maar in een situatie zonder kinderen begrijp ik het wel dat de financiën gescheiden blijven, maar verwacht ik toch wel dat degene die het meest verdient er wel voor zorgt dat zijn of haar partner 'niks tekort' komt (en die definitie is door beiden zelf in te vullen).

Waarom zou de ene wat tekort moeten komen? Je hebt toch allebei je eigen inkomsten. Als je daarmee iets tekort komt leef je boven je stand.

LuNaTiC schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 15:04:
... en hier haak ik een beetje af in de zin van dat de ratio dan een klein beetje doorschiet naar mijn zeer bescheiden persoonlijke mening Ik ben ook rationeel ingesteld, en kan me in het meeste wel inleven in je voorgaande posts (al ben ik het er niet noodzakelijk altijd mee eens), maar hier zie je tot wat voor gekke situaties het een beetje kan leiden

Nee precies, zo letterlijk is het nou ook weer niet, voor de mensen die het zo letterlijk nemen. Gaat heus niet om elk dubbeltje, of dat ik altijd in mijn auto rijd als we samen ergens heen gaan. Het gaat een beetje om het algemene plaatje.

[ Voor 16% gewijzigd door Saven op 24-05-2018 22:38 ]

[Wailing_Banshee]

Milmoor schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 18:33:
[...]
je weet dat Nederland een van de weinige landen was waar dit standaard was? Blijkbaar omdat we een zeevarende natie zijn. Als manlief verdrinkt kan de bank nog bij de vrouwe des huizes aankloppen. Bron: recent op de radio gehoord.

Ja, kwamen mijn schoonouders ook achter. Zijn naar Spanje vertrokken (permanent) en mijn schoonvader is daar overleden. De moeite die ze moesten doen zodat mijn schoonmoeder de volledige erfgenaam was van haar man!

Saven schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 22:27:
[...]
Waarom zou de ene wat tekort moeten komen? Je hebt toch allebei je eigen inkomsten. Als je daarmee iets tekort komt leef je boven je stand.

Juist in situaties zonder kinderen zouden beide partners hun eigen broek moeten kunnen ophouden, ook na een scheiding. Wanneer er kinderen in het spel zijn, kan de situatie natuurlijk wel anders zijn. Als de ene partner continue vol-tijd gewerkt heeft, en de andere partner 10 tot 15 jaar thuis heeft gezeten om het huishouden te doen en de kinderen te verzorgen, kan het voor die partner nog wel eens lastig zijn om genoeg inkomsten te genereren (lastig een baan te vinden, want geen ervaring, etc.) Maar recht op geld van je ex-partner heb je nooit meer, mits je na 1972 geboren bent (zeker de vrouwen ons ons die in de jaren '70 geboren zijn zullen de slogan "Een slimme meid is op de toekomst voorbereid" wel kennen).

[armageddon_2k1]

Saven schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 22:27:
[...]

Nja, iemand moet toch ook voor zijn eigen inkomen zorgen. Als diegene alleen zou zijn had dat ook gemoeten.

Maar diegene is niet alleen..... die is samen met zijn/haar partner. Ik snap absoluut niet dat je in een relatie redeneert vanuit een visie dat 'je eigenijk voor jezelf zorgt'. Je zorgt voor elkaar.

Ik snap best dat als iemand een keer zijn baan kwijt raakt je de lasten op dat moment gaat dragen. Maar heel bewust niks of minder gaan verdienen? Je hebt ook je eigen verantwoordelijkheid vind ik.

Oh? En waar is dat initiele bedrag op gebaseerd dan? Dus ik moet altijd bedrag X verdienen of meer, en mijn vrouw ook, tot de dood ons scheidt, anders is het onverantwoordelijk. En hoe is bedrag X bepaald? En waarom een verantwoordelijkheid om dat op niveau te houden? Waar is dat niveau voor nodig? Waar is het initiele niveau op gebaseerd? Op de gadget-aankoopdrang? Op het huis? Op de kinderen?

Dus een carriereswitch is nooit mogelijk, want ze heeft een verantwoordelijkheid naar mij natuurlijk. Als mijn vrouw ingenieur zou zijn en 5000 binnen zou harken elke maand, maar dood en dood ongelukkig is, dan moet ze maar niet zeiken.....nee, zo werkt het bij ons gelukkig niet Als haar droombaan maar de helft zou verdienen en het zou kunnen financieel, dan zou ik haar toejuichen dat te gaan doen. Happy wife == happy life. Fuck, als ze 100% vrijwilligerswerk zou doen, we allebei gelukkig zouden zijn en ons financiele plan nog zou kloppen.... doet ze dat maar lekker!

Wat ik extreem triest vind is dat mensen hun dromen niet na kunnen jagen vanwege een hypotheek die tot aan hun lippen staat. Maar in dit topic lijkt het er ook op dat mensen hun dromen niet na kunnen jagen vanwege de financiele verplichtingen naar hun partner.

Wat misschien helpt is dat onze lasten een heel stuk lager zijn dan de inkomsten. En we vinden apparatuur, auto's en spulletjes allemaal niet zo belangrijk. Dan hou je wel wat centjes over en heb je wel wat speelruimte met elkaar.

Dat gunnen moet ook de andere kant op werken. Ik zou me niet prettig voelen als ik er zelf voor kies om minder te verdienen en dat mijn vriendin het dan maar moet compenseren.

Uiteraard werkt het twee kanten op..... het is toch een relatie van 2 partijen? Het is toch ook iets dat in overleg gaat? Het is iets dat je samen bepaald?
Jammer dat je je niet comfortabel voelt om minder te verdienen dan je vriendin, al is het voor een tijdje. Ik kan niet in je leven kijken en in je relatie, maar dat is aardig beklemmend op het moment dat je echt vastzit en diepongelukkig op zoek bent naar iets anders. Maar nogmaals, dat zou voor mij gelden.

Zo ben ik zelfstandige geworden en de eerste maanden leverde dat geen drol op. Dat heeft mijn vrouw met alle liefde gedragen, ze heeft het zelfs gestimuleerd. Ze was en is dolblij voor een man in huis die weer gelukkiger is, energie heeft om te sporten en positiever de wereld in kijkt. Heeft ze ook wat aan.

Lijkt wel alsof ik een enorme naieve romanticus ben hier in dit topic. Ik verbaas me over de kilheid en hardheid waarop er over de partners in de relatie gepraat wordt. Maar nogmaals, iedereen is gelukkig anders, en mijn rooskleurige relatie-beeld heeft zeker z'n nadelen (bij scheiding bijvoorbeeld ) en een strakke rationele visie zal ook z'n voordelen hebben.

Ons uitgangspunt is in ieder geval dat we flexibel willen zijn. Dat betekent dat je allebei in staat moet zijn om je plannen aan te passen, situaties aan te passen en jezelf moet aanpassen naar de nieuwe situatie. In de afgelopen 3 jaar is er ontzettend veel gebeurd bij ons, bedoeld en onbedoeld, leuk en soms heel verdrietig, wat je wel doet nadenken over de belangrijke dingen (voor ons) in het leven. Geld is niet belangrijk. Nodig wel, maar het is slechts een aspect van het leven dat je moet begrijpen en onder controle moet houden. Situaties veranderen en omstandigheden veranderen, waardoor het volgens mij als schier onmogelijk is om een strakke financiele afspraak naar elkaar te houden tot in de lengte der dagen....

[Milmoor]

dubbele post, oeps.

[ Voor 95% gewijzigd door Milmoor op 25-05-2018 08:02 ]

[Milmoor]

@armageddon_2k1 Wat is er hard of zakelijk aan deze uitgangspunten?

• we vinden elkaar lief, gaan ervan uit dat we lange termijn bij elkaar blijven, in voor- en tegenspoed, maar we willen geen misverstanden als we ooit uit elkaar gaan.
• alle gezamenlijke zaken worden naar draagkracht betaald en zijn daarna van ons beiden (huisgehouden, vakantie, etc.)
• ieder heeft zijn/haar eigen geld en moet zelf weten wat hij/zij daarmee doet (computers, kleding, etc.)

Alles wat daarna komt is uitwerking van deze axioma's.

[armageddon_2k1]

@Milmoor : Jouw invulling van het geheel is er eentje die ik begrijp en in kan komen. Het is een zakelijkheid waar ik van begrijp wat het oplost in iets dat zo niet-tastbaar en niet uit te drukken is als een relatie en liefde. Ik was er zelf nooit opgekomen denk ik, dus weer wat geleerd en zeker een inspiratie. (Normalisering naar 40 uur, reistijd meenemen... nice, dat is wel een goede).

Maar ook jij hebt een mooie clausule erin staan "when shit hits the fan" (onheil), waarin je letterlijk zegt dat dit dan weer op de schop gaat. Dat is dus mijn punt. Jouw vrij strakke en duidelijke regels bieden daar geen ruimte voor, wat ook onmogelijk is, maar jij biedt wel ruimte om er vanaf te wijken wanneer het nodig is. En dat lijkt bij anderen nog wel eens te ontbreken.

Om misverstanden te voorkomen, mijn vrouw en ik hebben natuurlijk ook afspraken gemaakt naar elkaar, maar dat noemen we meer een toekomst plan waaraan je je committeert. Het financiele is een aspect ervan.

[ Voor 53% gewijzigd door armageddon_2k1 op 25-05-2018 08:10 ]

[Waah]

@armageddon_2k1 volgens mij zegt niemand (wijs maar aan wie) dat ze niet willen afwijken van hun manier van verdeling/leefwijze wanneer er een drastische wijziging is.

Dat wordt wel geinsinueerd door een aantal mensen die zelf alles op een hoop gooien... Maar door niemand beaamd.

Ik kan mijzelf ook heel goed vinden in wat Milmoor zegt. En het is inderdaad heel zakelijk. Maar als het mis gaat, waar je niet vanuit gaat, is het heel fijn dat het gewoon zakelijk is zonder gevoel. want juist die emotie maakt het vaak een lang, pijnlijk proces vol verwijten en gezeik.

[armageddon_2k1]

@Waah Fair enough, daar heb je wel een punt. Maar met opmerkingen als "Ik ben toch geen SVB" snap je dat ik verwacht dat flexibiliteit wel ver te zoeken is mocht het nodig zijn. Maar inderdaad, niemand die zegt dat ze niet af willen wijken van hun leefwijze.

[Waah]

@armageddon_2k1 op Tweakers willen sommige mensen het graag wat zwart-wit zien inderdaad grijs bestaat niet

En ze zullen er vast zijn ("ik ben toch geen SVB"), die niet willen afwijken. Waarbij ik mij dan altijd afvraag: Als je morgen een ongeval krijgt en je kan niet meer werken, zien die mensen dan ook af van hun recht op sociale voorzieningen? En vinden ze zelf dan ook dat ze geen recht meer hebben op besteedbaar inkomen? Gaan zij dan niet mee op vakantie omdat ze het niet kunnen betalen, terwijl partner de kinderen meeneemt naar Dubai?

Dat soort zwarte ( en ook witte) opmerkingen vind ik vaak wat kortzichtig en getuigd van weinig toekomstvisie/planningsbereidheid

[Ardana]

SmurfLink schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 12:40:
[...]

Waaruit haal je die conclusie? Ik geef toch juist aan dat we het onbetaalde werk, cq het huishouden, 50/50 gaan verdelen. Dus dan heeft dat geen gevolgen voor de verdeling van het geld gezien die alleen bepaald wordt door het betaalde werk en de investering van uren daarin. Ik werk minder uren, ik heb een minder zware baan, dus ik zou het niet terecht vinden als zij mij dan gaat onderhouden omdat ik er een te luxe levensstijl op nahoud. Ik leef naar mijn salaris, zij naar dat van haar. En samen doen we dat met een mooie middenmoot, maar dan vind ik het wel terecht dat zij meer overhoudt dan ik, gezien zij daar hard voor werkt en ik het makkelijker heb.

Je zegt het precies hier: jij doet minder uur betaald werk, dus je krijgt minder geld. Maar je doet evenveel huishoudelijk werk, dus ik vraag me af of jullie verdeelsleutel is naar aantal uren (betaald en onbetaald werk!) of naar netto-inkomen. Als de verdeelsleutel is naar aantal uren, kan ik er nog iets van fairness in zien. Als het is naar netto-inkomen is niet.

Waah schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 13:07:
[...]
Ja ze heeft er voor gekozen. Maar ik heb voor haar gekozen. Moet ik haar daar dan voor straffen? is dat eerlijk? dat vind IK niet. Daarom zie ik 32 uur gelijk aan mijn 40 uur. Ze heeft wel gekozen om nu minder te werken. Dat is wel een keuze dus dan vind ik het eerlijk dat ik gecompenseerd wordt voor het feit dat ik wel blijf werken. Ik zou ook best minder willen werken namelijk.

Ik ga ervan uit dat jullie er SAMEN voor kiezen wie er minder gaat werken. Als jij minder wil werken, moet dat m.i. net zo goed kunnen als dat zij minder gaat werken. Het is dus jouw keuze om meer te werken, maar ook jouw keuze om akkoord te gaan dat zij minder werkt.

Mijn punt blijft: beiden zetten zich 100% in voor de relatie en beiden hebben dezelfde keuzes gemaakt (keuze om de anderte accepteren). Waarom zou de een dan minder te besteden moeten hebben dan de ander?

Ik vraag me trouwens af, zouden mensen zonder inkomen voor bovevenstaande mensen direct afvallen als mogelijke partner? Er zijn flink wat mensen die bijv. niet in aanmerking komen voor een (arbeidsongeschiktheids)uitkering, maar feitelijk wel (langdurig) arbeidsongeschikt zijn. Deze vallen nu onder de bijstandsregeling, maar als je daarmee samen gaat wonen, vervalt hun inkomen op het moment dat je zelf inkomen hebt. Die moet je dus 100% (naja, zolang je niet trouwt, een huis koopt of kinderen krijgt, want dan krijgen ze nog zorgtoeslag) onderhouden.

[ Voor 40% gewijzigd door Ardana op 25-05-2018 10:08 ]

[Koppensneller]

Ardana schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 09:55:
Ik vraag me trouwens af, zouden mensen zonder inkomen voor bovevenstaande mensen direct afvallen als mogelijke partner? Er zijn flink wat mensen die bijv. niet in aanmerking komen voor een (arbeidsongeschiktheids)uitkering, maar feitelijk wel (langdurig) arbeidsongeschikt zijn. Deze vallen nu onder de bijstandsregeling, maar als je daarmee samen gaat wonen, vervalt hun inkomen op het moment dat je zelf inkomen hebt. Die moet je dus 100% (naja, zolang je niet trouwt, een huis koopt of kinderen krijgt, want dan krijgen ze nog zorgtoeslag) onderhouden.

Heel eerlijk? Ja, die vallen af voor mij. Ik heb bepaalde dingen die ik wil doen in het leven en dat gaat gewoon veel minder als ik twee mensen moet onderhouden van één salaris. Als ik dan aan het begin van een mogelijke relatie die keuze heb, wetende dat die situatie waarschijnlijk nooit zal veranderen, dan kies ik voor iets anders. Je begrijpt, in dé ware geloof ik ook niet

Een alternatieve situatie is natuurlijk wanneer mijn huidige partner ineens arbeidsongeschikt zou raken. Nu zou ik zeggen dat ik dan in de relatie blijf, want shit happens en we houden van elkaar. Maar het zou zomaar kunnen dat de relatiedynamiek daardoor dusdanig verandert dat het onhoudbaar wordt, dat weet je nooit.

[Waah]

Ardana schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 09:55:

Ik ga ervan uit dat jullie er SAMEN voor kiezen wie er minder gaat werken. Als jij minder wil werken, moet dat m.i. net zo goed kunnen als dat zij minder gaat werken. Het is dus jouw keuze om meer te werken, maar ook jouw keuze om akkoord te gaan dat zij minder werkt.

Mijn punt blijft: beiden zetten zich 100% in voor de relatie en beiden hebben dezelfde keuzes gemaakt (keuze om de anderte accepteren). Waarom zou de een dan minder te besteden moeten hebben dan de ander?

Ik vraag me trouwens af, zouden mensen zonder inkomen voor bovevenstaande mensen direct afvallen als mogelijke partner? Er zijn flink wat mensen die bijv. niet in aanmerking komen voor een (arbeidsongeschiktheids)uitkering, maar feitelijk wel (langdurig) arbeidsongeschikt zijn. Deze vallen nu onder de bijstandsregeling, maar als je daarmee samen gaat wonen, vervalt hun inkomen op het moment dat je zelf inkomen hebt. Die moet je dus 100% (naja, zolang je niet trouwt, een huis koopt of kinderen krijgt, want dan krijgen ze nog zorgtoeslag) onderhouden.

Er is wel wat discussie geweest hier over wie er minder ging werken hoor Dat wilden we allebei namelijk wel. Maar allebei een dag minder vonden we geen optie, ivm de mogelijkheid tot sparen en verwachte hogere uitgaven in de toekomst. Uiteindelijk en ik overstag gegaan en ben ik blijven werken. Maar, persoonlijk, vind ik dat daar dan ook wat tegenover mag staan. Juist zodat je geen scheve gezichten krijgt. Daardoor heb ik inderdaad nu meer te besteden. Maar ik heb ook een stuk minder vrije tijd. Deze week was vriendin bijvoorbeeld 6 dagen vrij. Dus daar mag best wat tegenover staan vind ik. (normaal 3 dagen per week, onregelmatig)

Een partner zonder inkomen zou zeker niet meteen afvallen. Als mijn huidige partner niet meer kan werken, blijf ik gewoon bij haar en gaat waarschijnlijk alles gewoon 50/50. Maar zolang dit niet het geval is en het een keuze is vind ik het niet meer dan logisch dat als je een keuze maakt, dat je daar de gevolgen van draagt. Die hoeven niet direct 1:1 overgenomen te worden (want dan zou ik veel meer overhouden, en zij nauwelijks kunnen sparen) maar dat een keuze gevolgen heeft... that's life.

Wel zou een partner met veel problemen in een vroeg stadium van de relatie zeker afvallen. Dat klinkt misschien hard en dat is het ook. Maar ik weet hoe het is om een relatie te hebben met veel psychische problematiek + familiaire problematiek. En ik ben overtuigd dat je maar 1 leven hebt, en tenzij je het heel leuk vind om te proberen iemands problemen op te lossen moet je een leven kiezen waarin je kunt genieten en gelukkig bent. En zeker als partner is het erg lastig om zo iemand te "helpen" omdat je dichtbij staat. Daar kan een professional veel beter in helpen. Uiteindelijk moet JIJ gelukkig zijn. Een egoistisch uitgangspunt, maar als jij niet gelukkig bent wordt de ander het ook niet

Iets tijdelijks zal voor een nieuwe relatie geen issue zijn. Maar iemand met erg complexe problemen zou voor mij een no-go zijn vanwege eerdere ervaringen. Maar als mijn huidige partner zoiets zou krijgen zou ik haar wel steunen, hoe moeilijk het ook is. Tenzij ze een totale persoonlijkheidswisseling krijgt, zoals mensen wel eens hebben na een hersenbloeding. Maar dan is het voor beide denk ik beter om niet bij elkaar te blijven. Want dan wordt je allebei niet gelukkig.

En tussen daten/verliefdheid/partner uitkiezen en 10 jaar een relatie zit wel een groot verschil. Dus als eerste keuze zou zo iemand waarschijnlijk afvallen. Als iemand al 10 jaar je partner is waar je al lief en leed mee hebt gedeeld zal dat anders zijn.

los daarvan vind ik het leuk om mijn hobbies te delen, en daarvoor moet je lichamelijk toch wel in goede conditie zijn. Ik heb (eindelijk) iemand gevonden die dezelfde dingen ook leuk vind. Als dat niet meer kan dan is dat geen probleem voor mij, maar de mindset is er wel. En dat is één van de steunpilaren van onze relatie.

[ Voor 12% gewijzigd door Waah op 25-05-2018 10:53 ]

[Hielko]

Ardana schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 09:55:
Ik vraag me trouwens af, zouden mensen zonder inkomen voor bovevenstaande mensen direct afvallen als mogelijke partner?

Je schrijft het alsof het daadwerkelijk een vraag is, maar maar vanuit mijn perspectief verwacht ik juist dat (bijna) iedereen dat zou denken... En laten we ook realistisch zijn, hoe kansrijk denk je dat het is om een gelijkwaardige relatie op te bouwen als er financieel een groot gat is? Ga je op je eerste date lekker hapje eten in een restaurant wat te duur is voor de ander, vertel je over je mooie vakantie in thailand die de ander nooit kan betalen en klaag je over het feit dat je 's ochtends weer een uur in de file moest staan terwijl de ander nog in bed lag. Wordt vast een succes... Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen denkbaar, maar kans groot dat er een niet alleen financieel een groot gat zit tussen de twee (potentiële) partners, maar ook qua mindset, levensovertuiging, intellect, hobbies, ambities, etc etc

[Saven]

armageddon_2k1 schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 07:51:
[...]


Maar diegene is niet alleen..... die is samen met zijn/haar partner. Ik snap absoluut niet dat je in een relatie redeneert vanuit een visie dat 'je eigenijk voor jezelf zorgt'. Je zorgt voor elkaar.


[...]

Oh? En waar is dat initiele bedrag op gebaseerd dan? Dus ik moet altijd bedrag X verdienen of meer, en mijn vrouw ook, tot de dood ons scheidt, anders is het onverantwoordelijk. En hoe is bedrag X bepaald? En waarom een verantwoordelijkheid om dat op niveau te houden? Waar is dat niveau voor nodig? Waar is het initiele niveau op gebaseerd? Op de gadget-aankoopdrang? Op het huis? Op de kinderen?

Dus een carriereswitch is nooit mogelijk, want ze heeft een verantwoordelijkheid naar mij natuurlijk. Als mijn vrouw ingenieur zou zijn en 5000 binnen zou harken elke maand, maar dood en dood ongelukkig is, dan moet ze maar niet zeiken.....nee, zo werkt het bij ons gelukkig niet Als haar droombaan maar de helft zou verdienen en het zou kunnen financieel, dan zou ik haar toejuichen dat te gaan doen. Happy wife == happy life. Fuck, als ze 100% vrijwilligerswerk zou doen, we allebei gelukkig zouden zijn en ons financiele plan nog zou kloppen.... doet ze dat maar lekker!

Wat ik extreem triest vind is dat mensen hun dromen niet na kunnen jagen vanwege een hypotheek die tot aan hun lippen staat. Maar in dit topic lijkt het er ook op dat mensen hun dromen niet na kunnen jagen vanwege de financiele verplichtingen naar hun partner.

Wat misschien helpt is dat onze lasten een heel stuk lager zijn dan de inkomsten. En we vinden apparatuur, auto's en spulletjes allemaal niet zo belangrijk. Dan hou je wel wat centjes over en heb je wel wat speelruimte met elkaar.


[...]

Uiteraard werkt het twee kanten op..... het is toch een relatie van 2 partijen? Het is toch ook iets dat in overleg gaat? Het is iets dat je samen bepaald?
Jammer dat je je niet comfortabel voelt om minder te verdienen dan je vriendin, al is het voor een tijdje. Ik kan niet in je leven kijken en in je relatie, maar dat is aardig beklemmend op het moment dat je echt vastzit en diepongelukkig op zoek bent naar iets anders. Maar nogmaals, dat zou voor mij gelden.

Zo ben ik zelfstandige geworden en de eerste maanden leverde dat geen drol op. Dat heeft mijn vrouw met alle liefde gedragen, ze heeft het zelfs gestimuleerd. Ze was en is dolblij voor een man in huis die weer gelukkiger is, energie heeft om te sporten en positiever de wereld in kijkt. Heeft ze ook wat aan.

Lijkt wel alsof ik een enorme naieve romanticus ben hier in dit topic. Ik verbaas me over de kilheid en hardheid waarop er over de partners in de relatie gepraat wordt. Maar nogmaals, iedereen is gelukkig anders, en mijn rooskleurige relatie-beeld heeft zeker z'n nadelen (bij scheiding bijvoorbeeld ) en een strakke rationele visie zal ook z'n voordelen hebben.

Ons uitgangspunt is in ieder geval dat we flexibel willen zijn. Dat betekent dat je allebei in staat moet zijn om je plannen aan te passen, situaties aan te passen en jezelf moet aanpassen naar de nieuwe situatie. In de afgelopen 3 jaar is er ontzettend veel gebeurd bij ons, bedoeld en onbedoeld, leuk en soms heel verdrietig, wat je wel doet nadenken over de belangrijke dingen (voor ons) in het leven. Geld is niet belangrijk. Nodig wel, maar het is slechts een aspect van het leven dat je moet begrijpen en onder controle moet houden. Situaties veranderen en omstandigheden veranderen, waardoor het volgens mij als schier onmogelijk is om een strakke financiele afspraak naar elkaar te houden tot in de lengte der dagen....

Even globaal er op inhaken, het is dat je het zelf zegt Ik vind dat inderdaad een beetje als een naïeve romanticus klinken

Het bedrag is nergens op gebaseerd want ieder heeft zijn eigen inkomen, terwijl je alle vaste lasten gewoon door twee deelt. Als zij dat niet meer wil ophoesten moet jij die lasten dus dragen. Dat vind ik niet netjes van de ander.

Dromen najagen moet je zelf doen. Daarvoor moet je niet afhankelijk zijn van een ander. Vaste lasten moet je imo gewoon delen want je maakt daar allebei gebruik van. Andere aankopen zoals auto's en dergelijke moet ieder voor zich betalen.

Maar goed, misschien heeft dat met de leeftijd en natuurlijk mindset te maken. En waarschijnlijk ook met het feit dat we beiden prima verdienen. We vinden allebei dat je moet zorgen dat je zelf alles kan dragen. Anders loop je een keer kans op van die sneue situatie zoals dat je eigenlijk uit elkaar wil maar dat financieel niet kan . Klinkt niet romantisch en is natuurlijk nooit het uitgangspunt in een relatie. Maar je weet het nooit. Vooral niet op wat jongere leeftijd

[armageddon_2k1]

Saven schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 13:34:
[...]
Dromen najagen moet je zelf doen. Daarvoor moet je niet afhankelijk zijn van een ander. Vaste lasten moet je imo gewoon delen want je maakt daar allebei gebruik van. Andere aankopen zoals auto's en dergelijke moet ieder voor zich betalen.

Onze droom bestaat uit eentje waar we samen onderdeel vanuit maken

sylvesterrr schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 13:37:
Laatst hoorde ik van een collega (die bijna 3x modaal verdient) dat hij 'noodgedwongen' samen met vrienden op vakantie gaat. Zijn vriendin (met wie hij al jaren samenwoont) heeft even geld voor nóg een vakantie vanwege een onvoorziene uitgave (auto).

Voor mij onbegrijpelijk, mede door mijn niet-westerse achtergrond waarschijnlijk. Hij koopt wel regelmatig luxe cadeaus en betaalt ook (regelmatig) (mee) aan haar vakantie, daar niet van...

Okee, dat is een heel ander onderwerp, namelijk financiele ongeletterdheid en het feit dat een groot deel van de mensen geen idee heeft hoeveel ze uitgeven, waar het heengaat, en hoeveel er binnenkomt. Dat vind ik echt heel bizar, want elke financiele beslissing is dan gebaseerd op gevoel in plaats van feiten.

De verschillen zijn enorm hier in het topic kwa inkomsten en uitgaven en uitgavenpatronen en dat reflecteert ook wil in de reacties.

[ Voor 54% gewijzigd door armageddon_2k1 op 25-05-2018 13:42 ]

[Mawlana]

Laatst hoorde ik van een collega (die bijna 3x modaal verdient) dat hij 'noodgedwongen' samen met vrienden op vakantie gaat. Zijn vriendin (met wie hij al jaren samenwoont) heeft even geen geld voor nóg een vakantie vanwege een onvoorziene uitgave (auto).

Voor mij onbegrijpelijk, mede door mijn niet-westerse achtergrond waarschijnlijk. Hij koopt wel regelmatig luxe cadeaus en betaalt ook (regelmatig) (mee) aan haar vakantie, daar niet van...

[Lekkerboeie86]

Mooi topic hier! Ben blij dat wij een erg vergelijkbaar inkomen hebben en dus ook alles 50/50 kunnen doen. We krijgen ons salaris op onze eigen rekening, en betalen en sparen allebei naar de gezamenlijke. Wat je daarna over hebt, mag je zelf invullen.

Dat is maar goed ook, vriendin heeft aantal luxe hobbies. En ik vind het heel suf als ik mijn vriendin wil verrassen met een avondje bioscoop, terwijl ze zelf betaald heeft! Daarbij kan ik gadgets kopen naar mijn smaak. En komt vriendin met het zoveelste paar nieuwe schoenen thuis.

Relaties waar grote inkomens verschillen zijn zou voor mij sowieso niet werken. Ik wil graag dat m'n vriendin bij me blijft omdat ze dat zelf wil. En niet om dat ze financieel geen keus heeft. Laat staan dat je eentje hebt die het "wel lekker" vind om een dagje minder te werken.. prima plan, maar die betaal je dan 100% zelf. Zodra er gezinsleden bij komen, of medische redenen is het een ander verhaal. Maar bewust een paar honderd laten liggen omdat je lekker Netflix wil kijken gaat hier never nooit gebeuren.

[Saven]

Lekkerboeie86 schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 13:47:
Mooi topic hier! Ben blij dat wij een erg vergelijkbaar inkomen hebben en dus ook alles 50/50 kunnen doen. We krijgen ons salaris op onze eigen rekening, en betalen en sparen allebei naar de gezamenlijke. Wat je daarna over hebt, mag je zelf invullen.

Dat is maar goed ook, vriendin heeft aantal luxe hobbies. En ik vind het heel suf als ik mijn vriendin wil verrassen met een avondje bioscoop, terwijl ze zelf betaald heeft! Daarbij kan ik gadgets kopen naar mijn smaak. En komt vriendin met het zoveelste paar nieuwe schoenen thuis.

Relaties waar grote inkomens verschillen zijn zou voor mij sowieso niet werken. Ik wil graag dat m'n vriendin bij me blijft omdat ze dat zelf wil. En niet om dat ze financieel geen keus heeft. Laat staan dat je eentje hebt die het "wel lekker" vind om een dagje minder te werken.. prima plan, maar die betaal je dan 100% zelf. Zodra er gezinsleden bij komen, of medische redenen is het een ander verhaal. Maar bewust een paar honderd laten liggen omdat je lekker Netflix wil kijken gaat hier never nooit gebeuren.

precies dit

[blauwester]

Lekkerboeie86 schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 13:47:
Relaties waar grote inkomens verschillen zijn zou voor mij sowieso niet werken. Ik wil graag dat m'n vriendin bij me blijft omdat ze dat zelf wil. En niet om dat ze financieel geen keus heeft. Laat staan dat je eentje hebt die het "wel lekker" vind om een dagje minder te werken.. prima plan, maar die betaal je dan 100% zelf. Zodra er gezinsleden bij komen, of medische redenen is het een ander verhaal. Maar bewust een paar honderd laten liggen omdat je lekker Netflix wil kijken gaat hier never nooit gebeuren.

Kan het niet zo zijn dat je bewust bereid bent 50 euro per dag in te leveren en 20% minder te gaan werken om 50% meer vrije tijd te hebben. Voor sommigen is dit een rationele beslissing. Even ervan uit gaan dat een paar honderd 200 euro is

[Lulukai]

[b][message=55308455,noline]Laat staan dat je eentje hebt die het "wel lekker" vind om een dagje minder te werken.. prima plan, maar die betaal je dan 100% zelf. Zodra er gezinsleden bij komen, of medische redenen is het een ander verhaal. Maar bewust een paar honderd laten liggen omdat je lekker Netflix wil kijken gaat hier never nooit gebeuren.

Nogal koele redenering, alles voor het geld. Tijd is nochtans meer waard, dat besef komt wel met levenservaring.

[Lekkerboeie86]

blauwester schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 14:30:
[...]


Kan het niet zo zijn dat je bewust bereid bent 50 euro per dag in te leveren en 20% minder te gaan werken om 50% meer vrije tijd te hebben. Voor sommigen is dit een rationele beslissing. Even ervan uit gaan dat een paar honderd 200 euro is

Dat is opzich ook prima. Alleen moet mijn partner dan accepteren dat ik hier niet aan mee betaal. Het gaat dus van haar vrije besteding af. En dus geen nieuwe schoenen, of een hobby laten vallen. Lijkt me niet meer dan logisch eigenlijk.

[SmurfLink]

Lekkerboeie86 schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 14:46:
[...]


Dat is opzich ook prima. Alleen moet mijn partner dan accepteren dat ik hier niet aan mee betaal. Het gaat dus van haar vrije besteding af. En dus geen nieuwe schoenen, of een hobby laten vallen. Lijkt me niet meer dan logisch eigenlijk.

Eens. In ons geval ben ik degene die bewust heeft gekozen voor 36 uur ipv 40. Daarmee heb ik ook bewust gekozen voor minder salaris. Dit had ik al voordat ik mijn partner had. Dus waarom zou ik nu inene op stand van 40u salaris gaan leven terwijl ik dit hiervoor ook niet deed?

[Garyu]

Tsja, een dagje netflixen is ook nog wat anders dan wat zinvols met je tijd doen natuurlijk .

Wij zijn er juist vrij simpel in: al het geld op de grote hoop en we zien wel wat er mee gebeurt. Mijn partner was doodongelukkig in haar vorige baan waarna ze besloten heeft weer te gaan studeren (8 jaar, voltijdsstudie, met kinderen...). Dat hebben we wel uitgebreid besproken van te voren, want het betekende natuurlijk wel dat het gezamenlijke inkomen opeens een stuk kleiner werd, terwijl de uitgaven hoger werden. Dat betekent soms wel lastige keuzes. Geen dure vakanties, geen auto, goed opletten bij kinderopvang, etc., etc.

Dat betekende dus ook dat een kado voor mijn verjaardag betaald werd van mijn eigen centen .

Ik heb in die acht jaar gewoon verder gewerkt en mijn salaris is verder gestegen, zij begint nu net weer op "level 0" en verdient dus een stuk minder. En nog steeds gooi ik met alle plezier alles op de grote hoop. We zijn allebei geen lamtakken en we dragen allebei ons steentje bij zo goed we kunnen. Dan hoeven we die steentjes echt niet te gaan meten en wegen om te bekijken of er misschien wat steentjes op mijn eigen stapel terecht moeten komen.

Nu werkt zij 32 uur en ik 40 uur. Zij regelt in die tijd echter weer andere taken die anders zouden blijven liggen, en zo heb ik dan zelf ook effectief meer vrije tijd als ik 's avonds naar huis kom.

[ Voor 7% gewijzigd door Garyu op 25-05-2018 14:56 ]

[Lekkerboeie86]

SmurfLink schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 14:51:
[...]

Eens. In ons geval ben ik degene die bewust heeft gekozen voor 36 uur ipv 40. Daarmee heb ik ook bewust gekozen voor minder salaris. Dit had ik al voordat ik mijn partner had. Dus waarom zou ik nu inene op stand van 40u salaris gaan leven terwijl ik dit hiervoor ook niet deed?

Ik vind het ook heel logisch, maar ik zie genoeg voorbeelden in dit topic, waarbij stelletjes toch een bewust of onbewust een bepaalde financiële afhankelijkheid creëren.

Zoals eerder gezegd wil ik het liefst geen enkele financiële drempel voor mijn vriendin om bij me te blijven. Dat we toch al 8 jaar samen zijn terwijl ze me financieel niet nodig heeft geeft een goed gevoel.

[Garyu]

Lekkerboeie86 schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 15:07:
[...]


Ik vind het ook heel logisch, maar ik zie genoeg voorbeelden in dit topic, waarbij stelletjes toch een bewust of onbewust een bepaalde financiële afhankelijkheid creëren.

Zoals eerder gezegd wil ik het liefst geen enkele financiële drempel voor mijn vriendin om bij me te blijven. Dat we toch al 8 jaar samen zijn terwijl ze me financieel niet nodig heeft geeft een goed gevoel.

Ik zie die afhankelijkheid niet? Maar goed, misschien zit er ergens een leeftijdsverschil of een verschil in levenssituatie, e.e.a. is moeilijk te vergelijken tussen 23, jong en dynamisch zonder kinderen en beide partners vol in de carriere-mode en twintig jaar later 43 met kinderen waar andere dingen belangrijker zijn dan de hoeveelheid euro's op de rekening?

[Tommie12]

Tja, goed dat je op die manier begint, maar dat kan allemaal veranderen.
Mijn vrouw is door een heel diepe depressie met een paar terugvallen gegaan, en dat betekent nu dat ze niet meer buitenshuis werkt, en nog wat ondersteuning nodig heeft.

Dan gaan de spreadsheets toch op de schop zeker....

[de Peer]

Garyu schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 14:55:
Tsja, een dagje netflixen is ook nog wat anders dan wat zinvols met je tijd doen natuurlijk .

Wij zijn er juist vrij simpel in: al het geld op de grote hoop en we zien wel wat er mee gebeurt. Mijn partner was doodongelukkig in haar vorige baan waarna ze besloten heeft weer te gaan studeren (8 jaar, voltijdsstudie, met kinderen...). Dat hebben we wel uitgebreid besproken van te voren, want het betekende natuurlijk wel dat het gezamenlijke inkomen opeens een stuk kleiner werd, terwijl de uitgaven hoger werden. Dat betekent soms wel lastige keuzes. Geen dure vakanties, geen auto, goed opletten bij kinderopvang, etc., etc.

Dat betekende dus ook dat een kado voor mijn verjaardag betaald werd van mijn eigen centen .

Ik heb in die acht jaar gewoon verder gewerkt en mijn salaris is verder gestegen, zij begint nu net weer op "level 0" en verdient dus een stuk minder. En nog steeds gooi ik met alle plezier alles op de grote hoop. We zijn allebei geen lamtakken en we dragen allebei ons steentje bij zo goed we kunnen. Dan hoeven we die steentjes echt niet te gaan meten en wegen om te bekijken of er misschien wat steentjes op mijn eigen stapel terecht moeten komen.

Nu werkt zij 32 uur en ik 40 uur. Zij regelt in die tijd echter weer andere taken die anders zouden blijven liggen, en zo heb ik dan zelf ook effectief meer vrije tijd als ik 's avonds naar huis kom.

Tsja je stelt je er ook op in waarschijnlijk, en het leven kabbelt verder. Als je in keiharde euro's uitgerekend zou krijgen dat je bijvoorbeeld 150.000 euro hierdoor 'misloopt' (ten opzichte van andere verdelingsstrategie) , is dat misschien wel even slikken?
Dat betekent bijvoorbeeld 10 jaar eerder stoppen met werken, een groter of extra (vakantie)huis, of een luxe sportwagen etc..

Ik begrijp dat je zal gaan zeggen dat het het allemaal waard is en dat het leven niet om geld draait. Toch zijn dergelijke keuzes behoorlijk bepalend voor verloop van je verdere leven.

[President]

de Peer schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 15:20:
Dat betekent bijvoorbeeld 10 jaar eerder stoppen met werken, een groter of extra (vakantie)huis, of een luxe sportwagen etc..

Ik begrijp dat je zal gaan zeggen dat het het allemaal waard is en dat het leven niet om geld draait. Toch zijn dergelijke keuzes behoorlijk bepalend voor verloop van je verdere leven.

Als mijn vrouw en kinderen gelukkig zijn dan ben ik het waarschijnlijk ook. Als mijn vrouw ongelukkig is dan ben ik het voor 100% zeker ook.....

En ja, mijn vrouw is mede mijn vrouw omdat we hetzelfde denken over geld en geld uitgeven. Had ze een gat in haar hand en deed ze allerlei zinloze uitgaven dan had ik de financiën waarschijnlijk ook gescheiden gehouden

[Garyu]

de Peer schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 15:20:
[...]


Tsja je stelt je er ook op in waarschijnlijk, en het leven kabbelt verder. Als je in keiharde euro's uitgerekend zou krijgen dat je bijvoorbeeld 150.000 euro hierdoor 'misloopt' (ten opzichte van andere verdelingsstrategie) , is dat misschien wel even slikken?
Dat betekent bijvoorbeeld 10 jaar eerder stoppen met werken, een groter of extra (vakantie)huis, of een luxe sportwagen etc..

"we" leverden hierdoor zeker e.e.a. in, ik denk dat het inderdaad ongeveer 150k€ zullen zijn, misschien iets meer (zeg 25k€ per jaar, keer acht jaar, maar deels weer goed te maken door het hogere startsalaris en doorgroeimogelijkheden bij mijn partner nu). Aan de andere kant was het icm zwangerschaps/ouderschapsverlof financieel misschien weer iets minder hard geweest.

Ik begrijp dat je zal gaan zeggen dat het het allemaal waard is en dat het leven niet om geld draait. Toch zijn dergelijke keuzes behoorlijk bepalend voor verloop van je verdere leven.

Natuurlijk ga ik dat zeggen , maar het is dan ook niet dat we daar naief in gestapt zijn. We hebben het uitgebreid doorbesproken. En uiteindelijk: doodongelukkig ergens aan het werk te zijn, wetend dat je nog veertig jaar moet, dat was sowieso een path-to-self-destruction geweest.

Elke keuze die je maakt heeft ook een financiele impact. Of het is dat je minder gaat werken, of niet gaat werken, of voor jezelf gaat beginnen, of kinderen gaat krijgen. Dat geld voor werk, maar ook allerlei andere beslissingen. IK denk niet dat de hoeveelheid euro's op 't eind dan de doorslaggevende factor gaan zijn. Want dan zou ik 70u per week op kantoor zitten. Het is uiteindelijk altijd een compromis tussen wat je wilt doen, en wat je daarvoor over hebt. Geld speelt daar wél een rol in, dat ga ik niet ontkennen, maar het is voor mij geen leidende rol, het blijft altijd "Mittel zum Zweck".

[ Voor 18% gewijzigd door Garyu op 25-05-2018 15:36 ]

[armageddon_2k1]

Boekentip overigens: Your money or your life

de Peer schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 15:20:
[...]


Tsja je stelt je er ook op in waarschijnlijk, en het leven kabbelt verder. Als je in keiharde euro's uitgerekend zou krijgen dat je bijvoorbeeld 150.000 euro hierdoor 'misloopt' (ten opzichte van andere verdelingsstrategie) , is dat misschien wel even slikken?
Dat betekent bijvoorbeeld 10 jaar eerder stoppen met werken, een groter of extra (vakantie)huis, of een luxe sportwagen etc..

Ja, goeie. Maar wees dan consequent en doe dit bij elke uitgave en niet alleen bij de verdeelsleutel. Echt elke. Kijk dan wat al die schoenen die de vrouw koopt, de gadgets van de man, en het speelgoed van de kinderen allemaal heeft gekost. Bedenkt wat je extra had af kunnen lossen op je hypotheek, wat uiteindelijk meer winst op levert, wat je daarvan had kunnen doen..... Want zo'n sportautootje, is leuk en het leven kabbelt verder. Maar als je het in keiharde euro's uitrekent wat je van al die spulletjes verder kan doen.

Bedenk wat al die persoonlijke indulgences (want dat zijn ze) allemaal op de lange termijn kosten voor de gezamenlijke financiele vrijheid die je kan hebben. Anyway.... daar is een heel ander topic op Tweakers over

[ Voor 93% gewijzigd door armageddon_2k1 op 25-05-2018 15:45 ]

[de Peer]

armageddon_2k1 schreef op vrijdag 25 mei 2018 @ 15:39:
Boekentip overigens: Your money or your life


[...]


Ja, goeie. Maar wees dan consequent en doe dit bij elke uitgave en niet alleen bij de verdeelsleutel. Echt elke. Kijk dan wat al die schoenen die de vrouw koopt, de gadgets van de man, en het speelgoed van de kinderen allemaal heeft gekost. Bedenkt wat je extra had af kunnen lossen op je hypotheek, wat uiteindelijk meer winst op levert, wat je daarvan had kunnen doen..... Want zo'n sportautootje, is leuk en het leven kabbelt verder. Maar als je het in keiharde euro's uitrekent wat je van al die spulletjes verder kan doen.

Bedenk wat al die persoonlijke indulgences (want dat zijn ze) allemaal op de lange termijn kosten voor de gezamenlijke financiele vrijheid die je kan hebben. Anyway.... daar is een heel ander topic op Tweakers over

Inderdaad, je kunt het op alles toepassen. Hier gaat het specifiek over verdeelsleutels en daarom benoem ik hoe 'scheef' het kan gaan lopen met de alles-op-1-hoop methode t.o.v. zelf je eigen salaris houden. De strategie die je (samen) kiest kan dus over de lange termijn genomen héle grote financiele gevolgen hebben en tussentijds van strategie wijzigen is mogelijk lastig. Kan dus maar zo zijn dat je er min of meer aan vast zit, terwijl je impulsuitgaven/gadgets ,zoals hierboven aangehaald, wel kunt minderen met wat discipline. Des te meer reden om aan het begin er echt goed over na te denken.

Bij kopen van een huis laten veel mensen zich financieel adviseren, vaak ook over levensloop/pensioen etc. Maar gevolgen van de gezamenlijke huishouding (verdeling) en toekomstig scheiding zijn toch wat onderbelicht volgens mij, dat regel je maar binnen je relatie.

[ Voor 8% gewijzigd door de Peer op 25-05-2018 16:06 ]