Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?

[ronaldo.biertje]

Ik heb niet alle reacties gelezen, dus bij voorbaat mijn excuses als dit al genoemd is.

Mijn vriendin en ik hebben samen een huis gekocht (gaan er in September in) en hebben een situatie waarin ik veel meer verdien dan zij. Zij werkt parttime (25u) en werk fulltime als freelancer in de IT. Wij hebben een adviesgesprek met de notaris gehad, en die gaf (in grote lijnen) het volgende aan:

Koop het huis 50/50, dat is in de meeste gevallen (op papier) gunstiger voor het e.v.t. uitkopen; bij een verhouding anders dan 50/50 of max 60/40 (meen ik) moet je in het geval van uitkopen overdrachtsbelasting betalen, dat moet je niet willen als het voorkomen kan worden Voordeel hiervan is dat we beiden voor 50% eigenaar zijn, waardoor mijn partner, ondanks het feit dat ze een stuk minder betaald, toch iets meer het gevoel heeft eigenaar te zijn!

Hoe regelen we nu dat we wel naar rato betalen, en ik (met het hoogste inkomen) niet dubbel betaal, mocht het uit gaan? In principe is elke (basis-)vorm van administratie voldoende om dit af te dekken. We maken beiden per maand een X-bedrag over naar de gezamenlijk rekening voor de vaste lasten. Hierbij delen we (grofweg) de kosten 80-20. Hierdoor zal zij maandelijks een deel aflossen van de hypotheek, is het beider eigendom (50-50) wat, gezien het feit dat we geen geregistreerd partners oid zijn, het beste past met ons testament. Wel moeten we zelf dus bijhouden hoeveel we maandelijks overmaken, en wat daarvan naar de hypotheekverstrekker gaat.

In het begin zal het even puzzelen zijn, omdat we niet exact weten wat de vaste lasten per maand zullen zijn, maar uiteindelijk is het een gevalletje copy-paste elke maand.

Waterschaplasten e.d. betaal ik ook meer voor, ja we gebruiken het even veel, maar vooral dankzij mijn salaris hebben we de mogelijkheid ons droomhuis te kopen, dan ga ik niet zeuren over 100 euro per maand die zij minder zou betalen. Je moet ook wat voor elkaar over hebben (vind ik zelf dan)

We hebben wel een lijst van zaken waarin genoemd staat welke eigendommen van wie zijn, in geval van relatiebreuk. Zij heeft haar auto en motor, ik de mijne. Mijn voertuigen waren wat duurder, dus zij heeft geen recht op 50% van de waarde daarvan.

Vakanties e.d. bekijken we gewoon samen hoe we die betalen, beiden volledig zelf of ik wat meer. Reden hiervoor is dat ik dusdanig meer geld verdien, dat het niet eerlijk is om van haar te verlangen dat zij een veel groter percentage van haar loon betaald. Ons geval is dus best extreem, maar ook als de verhouding kleiner is, is het denk ik prima op zo'n manier te regelen!

[ Voor 0% gewijzigd door ronaldo.biertje op 15-05-2018 16:03 . Reden: typo ]

[Verwijderd]

Koppensneller schreef op dinsdag 15 mei 2018 @ 15:36:
[...]


Tsja, je kunt er natuurlijk ook blind vanuit gaan dat je voor altijd bij elkaar blijft (statistiek: 1/3 scheidt, maar dat ben jij natuurlijk niet!) en dan genaaid worden in de scheiding. Zie je hoe makkelijk het is om het zwart/wit neer te zetten?

Ik ben ook gescheiden na 20 jaar. Door echter alles op één hoop te gooien en financieel geen achterdocht te hebben of onderscheid te maken hebben we er ook tijdens de scheiding geen problemen mee gehad.
Wil je echter al rekening gaan houden met jouw statistieken van 1/3 dan moet je gewoon niet gaan trouwen imho.

[Dauphi]

Mijn vriendin en ik hebben een gezamenlijke betaalrekening waarop we ieder 50/50 geld storten voor alle gezamenlijke vaste lasten ( huis, boodschappen, verzekeringen etc.). Daarnaast hebben wij een gezamenlijke spaarrekening die als buffer dient voor gezamenlijke lasten, vakanties of aankopen voor het huis.Onze salarissen komen op onze privé rekeningen binnen en we zijn dan ook volledig vrij met wat we met ons geld doen. Welke lasten er onder gezamenlijke lasten vallen bespreken wij in goed overleg. We willen over een aantal jaar gaan trouwen of een geregistreerd partnerschap aangaan, maar ik zie de financiële situatie niet veranderen naar gemeenschap van goederen.

We verdienen op dit moment redelijk gelijk en werken ook alle twee full-time. Zolang we alle twee een goed betaalde baan hebben zie ik de 50/50 ratio niet snel veranderen. Ook niet als haar of mijn goed betaalde baan 2 tot 3 keer zoveel zou zijn. Belangrijk zou daarbij natuurlijk wel zijn dat de lasten ook 50/50 gespreid blijven en de lasten betaalbaar blijven. Als haar inkomen zwaar zou dalen en de gezamenlijke lasten niet meer betaalbaar zijn voor haar dan zou de 50/50 ratio best aangepast kunnen worden.

Als we in de toekomst misschien een kind hebben en een van ons besluit dan om minder te gaan werken dan zie ik de 50/50 ratio ook nog wel verschuiven. Wederom afhankelijk van de hoogte van het salaris en de hoogte van de lasten natuurlijk.

[de Peer]

ronaldo.biertje schreef op dinsdag 15 mei 2018 @ 16:01:
Hoe regelen we nu dat we wel naar rato betalen, en ik (met het hoogste inkomen) niet dubbel betaal, mocht het uit gaan? In principe is elke (basis-)vorm van administratie voldoende om dit af te dekken. We maken beiden per maand een X-bedrag over naar de gezamenlijk rekening voor de vaste lasten. Hierbij delen we (grofweg) de kosten 80-20. Hierdoor zal zij maandelijks een deel aflossen van de hypotheek, is het beider eigendom (50-50) wat, gezien het feit dat we geen geregistreerd partners oid zijn, het beste past met ons testament. Wel moeten we zelf dus bijhouden hoeveel we maandelijks overmaken, en wat daarvan naar de hypotheekverstrekker gaat.

Wat bedoel je precies met dubbel betalen?
Als het uit gaat kun je hooguit uitzoeken in jullie administratie of jullie altijd netjes 80/20 de maandlasten hebben betaald. Zo ja. niets aan de hand, want beiden aan afspraak gehouden.

Feit blijft wel natuurlijk dat jij elke maand 30% van de totale maandlast (en/of hypotheeklast) schenkt aan je vriendin, en dat komt nooit meer terug. Simpelweg als gevolg van dat jouw vriendin 50% eigenaar is maar zelf maar 20% betaalt, conform jullie afspraken.

Wij zijn zelf overigens eigenaar (vastgelegd in samenlevingscontract) in 60/40 verhouding. Inderdaad niet een groter verschil vanwege mogelijke fiscale gevolgen, zoals idd ons ook uitgelegd is door de notaris.

ronaldo.biertje schreef op dinsdag 15 mei 2018 @ 16:01:
Voordeel hiervan is dat we beiden voor 50% eigenaar zijn, waardoor mijn partner, ondanks het feit dat ze een stuk minder betaald, toch iets meer het gevoel heeft eigenaar te zijn!

Sterker nog, ze is dan ook gewoon eigenaar, gesubsidieerd door jou.

[ Voor 12% gewijzigd door de Peer op 15-05-2018 16:37 ]

[maartend]

Ben ik blij dat ik gewoon van mijn vrouw hou. En er van uit ga dat ik mijn leven met haar deel.
En asl het toch klapt? Jammer dan, maar moet er niet aan denken om daar vanuit een soort financieel gedoe nu al rekening mee te houden.

Oftewel, hier alles op de grote hoop en al jaren gelukkig.

Oja, ik maak ong. 2-2.5 maal zoveel geld als mijn vrouw.

[ Voor 9% gewijzigd door maartend op 15-05-2018 17:58 ]

[Gebanned]

Hier ook alles op een hoop. Nu werkt mijn vrouw veel minder dus het zou een beetje sneu zijn als ik geld heb voor dure hobbies en zij praktisch niets kan. Daarbij: in de tijd dat ik op kantoor zit zorgt zij voor de kleine en het huishouden; taken waar ik zelf vaak geen zin in heb; maar waarvan ik wel blij ben dat het gebeurt is. Ik zou niet met haar willen ruilen; en zij niet met mij.

[ronaldo.biertje]

de Peer schreef op dinsdag 15 mei 2018 @ 16:19:
[...]


Wat bedoel je precies met dubbel betalen?

[...]

Sterker nog, ze is dan ook gewoon eigenaar, gesubsidieerd door jou.

Inderdaad wat je ongeveer zegt; mocht het uit gaan, betaal ik haar "haar 20%", en daar is het dan mee geregeld, omdat het zo vast ligt, ookal is ze inderdaad 50% eigenaar. Dus niet dat ik nu 80% betaal, en haar in het geval van relatiebreuk 50% van de afgeloste hypotheek moet betalen, maar die 20%.

Dat zij dan 50% eigenaar is omdat ik 30% "schenk", dat is dan zo, maar we gaan er niet van uit dat we uit elkaar gaan Wel is het natuurlijk zo dat bij de verkoop van de woning de bedragen gewoon naar rato worden verrekend, ook al is ze 50% eigenaar.

Zoals ik al zei; vooral door mijn salaris kunnen we ons droohuis kopen met het idee dat we daar samen oud worden. We hebben enkel de administratie voor het vervelende geval dat het wel uit zou gaan; juist omdat de verhoudingen zo scheef liggen.

[ Voor 43% gewijzigd door ronaldo.biertje op 15-05-2018 17:14 . Reden: Beter antwoord/uitleg ]

[BroederM]

Je moet doen waar je goed bij voelt.

Als je minder verdiend dan je partner wil je niet het gevoel krijgen vanaf dag 1 dat hij/zij al "voor je zorgt".

Ik zou je reserves zoals je die heb opgebouwd voor het samen worden op papier zetten en hier een punt van maken bij een scheiding.
Zet ook in het contract wanneer dit verloopt dus na 10 jaar samen verloopt het recht op deze reserves.

Nadat je dat werkelijk samen bent gaan wonen alles op 1 hoop.
En je vrouw mag nooit zeggen dat ze wel die speciale editie mag kopen omdat ze meer verdient dan jou! (En andersom dus ook niet)

Ik snap dat je het financieel spannende vind om samen te wonen maar wantrouwen en nooit goed.
Stel een datum wanneer je op houdt met naar ratio betalen.

Wat als jij huisvader word en zij blijft werken, en je gaat dan scheiden hoe moet je dan nog eerlijk verdelen.

[de Peer]

ronaldo.biertje schreef op dinsdag 15 mei 2018 @ 17:09:
[...]


Inderdaad wat je ongeveer zegt; mocht het uit gaan, betaal ik haar "haar 20%", en daar is het dan mee geregeld, omdat het zo vast ligt, ookal is ze inderdaad 50% eigenaar. Dus niet dat ik nu 80% betaal, en haar in het geval van relatiebreuk 50% van de afgeloste hypotheek moet betalen, maar die 20%.

Weet je dat zeker? Ik denk niet dat het zo werkt eigenlijk.
Stel nu dat jullie een hypotheek hebben met een looptijd van 30 jaar en jullie gaan uit elkaar na 29 jaar. Laten we zeggen dat het huis dan zo goed als afbetaald is. Jullie zijn beiden 50% eigenaar terwijl jij 80% van het huis betaald hebt. Als je haar zou uitkopen mag je gewoon de helft van de woningwaarde betalen lijkt me. Waar slaat het eigenaarschap anders op? Ik zou dit zeker navragen bij de notaris als dit niet is wat jullie willen.

Ik denk dus wel degelijk dat jij elke maand 30% van de hypotheeklast schenkt aan je vriendin en dat je die niet terug kunt vorderen bij een relatiebreuk.

Ik weet niet wat ik in jouw geval zou doen. Misschien toch voor 40/60 eigenaarschap gaan of eventueel 20/80 met in het achterhoofd dat het je wel wat extra gaat kosten bij uitkopen, maar dat is wellicht acceptabel aangezien jullie bij elkaar blijven

[ Voor 10% gewijzigd door de Peer op 15-05-2018 20:50 ]

[unezra]

Verwijderd schreef op dinsdag 15 mei 2018 @ 15:33:
Als het je heel erg bezig houdt hoe het geld verdeeld moet worden tijdens het huwelijk omdat je bang bent dat je tekort komt omdat je meer verdient, dan is het wellicht beter als je nu al begint met sparen voor de scheiding.

Wat een onzin.
Dan heb je duidelijk de rest van het topic niet gelezen.

Het gaat als je goed had gelezen, juist niet over te kort komen. Verreweg de meeste mensen die hier posten dat ze meer verdienen en dús meer betalen, doen dat niet om zelf meer over te houden, maar om juist te zorgen dat hun partner (m/v) privé meer over houd. Het gaat dus eerder om zorgen dat er meer gelijkheid is dan minder.

En with all due respect, maar wij doen dit nu 11.5 jaar zo (ok, 10,5 jaar, het heeft een jaar geduurd voordat we samen gingen wonen) en het gaat prima. Een van de dingen waar we eigenlijk zelden of nooit onenigheid over hebben is geld, juist omdat we het op deze manier heel zakelijk hebben geregeld.

[Marquezz]

Eerst post sinds ongeveer 8 jaar op T.net. Bezoek de website bijna elke dag maar reageer nooit, totdat ik dit topic net tegenkwam.

Van tot heb ik behoorlijk wat reacties gelezen en draag ik nu mijn eigen paar bytes bij aan dit topic.

Mijn vriendin woont in mijn huidige buurland en ik zie haar momenteel een totaal van ongeveer 1/5 van het jaar. Zij is voltijdsstudent International Business en Law (dubbele major) en is keihard gefocust op het behalen van een Masters of Law in de VS, waar ik momenteel woon en werk.

Ook al wonen wij dus niet officieel samen, wanneer wij wel bij elkaar zijn (en woonden en in dit geval ook vaak wanneer wij niet bij elkaar zijn) betaal ik (ja, 100/0 of 100%). Elke dag werk ik (me de pleuris, met op dit moment van schrijven als uitzondering ) met als een van mijn doelen om haar Masters later hier en de rest van haar huidige studies nu te kunnen financieren (ja, 100/0 of 100%).

Maar dude, waarom doe je dit allemaal?! Nouja om verschillende redenen. Op lange termijn zal dit voor ons beide zijn erg gunstig zijn. Wij zijn gek op elkaar en zitten op een lijn wat betreft levensdoelen en waar wij onszelf en ons samen in de toekomst zien. Dit is een benodigde voor die visies/toekomst. Ook zijn haar ouders niet in staat om haar hiermee te helpen en zo zou zij haar potentieel dus vanuit thuis waarschijnlijk niet kunnen waarmaken. Dan als laatste, ik heb mijn B.Eng. in NL voor bijna niks kunnen behalen. In mijn huidige wereld hier werkt het iets anders en kan ik dit helaas niet weer toepassen. Omdat ik verder nu nul schulden heb kan ik meer investeren in de toekomst. Ik kies hierbij om in ons beide te investeren.

Heb jij je risicoanalyserend vermogen (ben Engineer) hier wel eens goed op los gelaten man?! Ja dat heb ik zeker. Het gaat nergens over waar ik mee bezig ben. Het klopt totaal niet. Of toch wel?... Nouja voor mij persoonlijk wel. Dat ik haar doel ook in een van mijn doelen heb kunnen gemaakt, en dat ik haar daar mee kan helpen vind ik fantastisch. Er is niks mooiers om die glimlach van geluk en mogelijkheid te kunnen bewonderen. Ik ga er zo goed als vanuit dat er dingen gaan veranderen in de nabije of verre toekomst en toch ben elke dag weer tevreden met wat ik doe en wat ik gedaan heb. Geld komt en gaat en zolang je gezond bent en vaardigheden hebt zou dat niet moeten veranderen.

Mocht alles dan goed gaan dan draaien de rollen dus lekker om over een paar jaar ofniet?! Dat zou misschien wel mogelijk zijn ja, maar daar ga ik zeker niet vanuit. Er zitten hiernaast nog behoorlijk wat jaren toekomst in mijn eigen carrieredoelen. Toch zou ik het fantastisch vinden mocht ik later eens “Huisman” kunnen spelen voor enkele jaren.

“Economie” in relaties. De reacties van iedereen zegt veel over de persoon wie zij zijn, hoe zij misschien opgegroeit zijn en in wat voor relatie met wat voor type persoon zij zich bevinden. Erg interessant allemaal. Ik ben zelf erg blij om te kunnen zeggen dat ik zo denk over mijn relatie zoals ik doe. Ik weet dat zij mij haar laatste cent zou geven, precies zoals ik hetzelfde voor haar zou doen. Mocht het later niet werken dan zal het waarschijnlijk een 50/50 split worden, waar als het aan mij ligt dit door onszelf bepaald word, en niet door een of andere wet (word heel lastig ). Tot die tijd zeg knal alles op een hoop, leef naar je inkomen en wees financieel verstandig/verantwoordelijk. Geld is er niet om te blijven, maar ook niet om weg te branden.

[Nicklazzz]

Ik lees veel verschillende situaties, ik heb het volgende:

Eigen woning alleen aangeschaft. Getaxeerde waarde ~€270.000 (~€184.000 openstaande hypotheek). Inboedel ~€90.000.
Behalve de badkamer is het gehele huis inclusief tuinen volledig grondig vernieuwd.

Mijn vriendin en ik hebben besloten om mijn huis te betrekken en haar appartement van de hand te doen. Op dat moment is zij ongeveer 100km verder gaan wonen. Afstand woon-werk was te groot en heeft mede hierdoor haar ontslag gegeven. Wij hebben bewust gekozen om snel voor een kind te gaan en dat zij huismoeder zou worden, vervolgens wordt onze zoon bijna 2jaar.

De afgelopen >3jaar heb ik alle kosten gedragen. Zij heeft geen recht op enige vorm van toeslagen aangezien ik volgens de Belastingsdienst hiervoor teveel verdien. Sterker nog, de toeslagen die zij kreeg, heb ik bij de geboorte moeten terugbetalen aan de belastingsdienst (zij had weinig tot geen spaargeld).

Laatst hadden wij een gesprek met enkele vrienden, sommige mensen vonden dat het salaris dat ik verdien ook haar geld is en de investeringen die ik maak aan het huis ook haar investeringen zijn aangezien wij bewust gekozen hebben dat zij de zorg voor onze zoon draagt en dus huismoeder is en hierdoor de afgelopen jaren niets heeft kunnen opbouwen.

Alle vernieuwingen in en rond het huis heb ik zelf gedaan. Alle kosten heb ik met mijn salaris betaald. Ik maak geen onderscheid in uitgaven, er gaat 99% van de tijd meer geld naar haar en onze zoon. Er staat bijvoorbeeld een extra auto voor de deur en mijn vriendin en zoon gaan meermaals per week opstap naar Monkeytown, Peutergym, lunchen met vriendinnen etc. Echter vind ik zelf tot op zekere hoogte dat ik wel de eindbeslissing mag maken, in de praktijk is die er niet maar uiteindelijk is het mijn huis en mijn salaris. Zij kan soms vrij impulsieve aankopen doen die niet nodig zijn. Hoe denken jullie hierover?

Wij zijn volgend jaar voornemens te trouwen (met huwelijkse voorwaarden) en voorlopig beheer ik nog steeds het geld. Auto staat altijd volgetankt voor de deur, voldoende geld op haar pinpas, portemonnee etc.

Echter ben ik voorzichtig met het trouwen zonder huwelijkse voorwaarden en delen van de bank(pinpas) mede door een eerdere stuk gelopen relatie.

[ Voor 5% gewijzigd door Nicklazzz op 15-05-2018 23:54 ]

[ronaldo.biertje]

de Peer schreef op dinsdag 15 mei 2018 @ 20:40:
[...]


Weet je dat zeker? Ik denk niet dat het zo werkt eigenlijk.

Dat is wat de notaris ons vertelde; je bent eigenaar voor 50%, maar uit de adminstratie moet blijken hoeveel er daadwerkelijk per persoon betaald is; o.b.v. kan het uitkoopbedrag worden bepaald. Andersom geldt dan ook dat zij 80% van de afgeloste woning aan mij zou moeten betalen om mij uit te kopen, ook al ben ik "maar" 50% eigenaar. Die adminstratie is alleen relevant mocht het ooit uit gaan. Dit hebben we juist nagevraagd bij de notaris vanwege het enorme verschil in inkomsten.

Feit blijft wel dat we natuurlijk zelf verantwoordelijk blijven voor een kloppende administratie. Geld op eigen rekening blijft natuurlijk van jezelf, en de gezamenlijke dingen blijven van ons beiden.

Geeft onze oplossing garanties? Dat durf ik niet 100% zeker te zeggen, maar als wij een kloppende administratie hebben, denk ik dat we een heel eind komen. Misschien is ons geval wel heel extreem, waardoor het niet helemaal te rijmen valt met de "gemiddelde" verdeling, waarbij een financiele verhouding rond de 40-60 ligt

Een beetje investeren in onze gezamenlijke toekomst vind ik belangrijk; mijn vriendin verdient niet heel veel, maar als ik kijk wat we tot nu toe samen hebben kunnen (al dan niet door het feit dat ik voor haar meebetaal aan vakanties e.d.) dan durf ik toch wel te zeggen dat wij ontzettend veel geluk hebben

En zoals gezegd; 't is er voor het geval dat we het niet samen redden, maar laten we hopen het nooit uit te moeten vinden Maar het blijft inderdaad lastig, en wellicht is "wat" overdrachtsbelasting acceptabel, maar we waren het beiden op zich vrij snel eens met deze oplossing. Mijn vriendin leek het ook niet helemaal eerlijk als zij 10.000 betaald zou hebben en ik haar voor 50.000 uit zou moeten kopen.

[ Voor 24% gewijzigd door ronaldo.biertje op 16-05-2018 07:42 ]

[de Peer]

ronaldo.biertje schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 07:34:
[...]

Dat is wat de notaris ons vertelde; je bent eigenaar voor 50%, maar uit de adminstratie moet blijken hoeveel er daadwerkelijk per persoon betaald is; o.b.v. kan het uitkoopbedrag worden bepaald. Andersom geldt dan ook dat zij 80% van de afgeloste woning aan mij zou moeten betalen om mij uit te kopen, ook al ben ik "maar" 50% eigenaar. Die adminstratie is alleen relevant mocht het ooit uit gaan. Dit hebben we juist nagevraagd bij de notaris vanwege het enorme verschil in inkomsten.

Ok. Dubbel checken kan geen kwaad lijkt me bij dit soort belangrijke zaken. Zie ook:
https://blog.helderhypoth...eken/eigendomsverhouding/
https://www.trouw.nl/home...ed-afgesproken-~a4d38954/

Bij bovenste link lees ik:

In het samenlevingscontract kan, als er sprake is van een afwijkende eigendomsverhouding, geregeld worden of zij beiden het huis voor 50% hebben gekocht. Toekomstige waardemutaties worden hierdoor voor 50% gedeeld. Er moet dan duidelijk vermeld zijn dat de woonlasten tot de huishoudlasten behoren. In het samenlevingscontract mag niet sprake zijn van een finaal verrekenbeding.

Lijkt mij dat voorwaardelijk eigenaarschap niet bestaat...(mét relatie 50% eigenaar, zonder relatie 20% eigenaar)

[Verwijderd]

Nicklazzz schreef op dinsdag 15 mei 2018 @ 23:50:
Ik lees veel verschillende situaties, ik heb het volgende:

Eigen woning alleen aangeschaft. Getaxeerde waarde ~€270.000 (~€184.000 openstaande hypotheek). Inboedel ~€90.000.
Behalve de badkamer is het gehele huis inclusief tuinen volledig grondig vernieuwd.

Mijn vriendin en ik hebben besloten om mijn huis te betrekken en haar appartement van de hand te doen. Op dat moment is zij ongeveer 100km verder gaan wonen. Afstand woon-werk was te groot en heeft mede hierdoor haar ontslag gegeven. Wij hebben bewust gekozen om snel voor een kind te gaan en dat zij huismoeder zou worden, vervolgens wordt onze zoon bijna 2jaar.

De afgelopen >3jaar heb ik alle kosten gedragen. Zij heeft geen recht op enige vorm van toeslagen aangezien ik volgens de Belastingsdienst hiervoor teveel verdien. Sterker nog, de toeslagen die zij kreeg, heb ik bij de geboorte moeten terugbetalen aan de belastingsdienst (zij had weinig tot geen spaargeld).

Laatst hadden wij een gesprek met enkele vrienden, sommige mensen vonden dat het salaris dat ik verdien ook haar geld is en de investeringen die ik maak aan het huis ook haar investeringen zijn aangezien wij bewust gekozen hebben dat zij de zorg voor onze zoon draagt en dus huismoeder is en hierdoor de afgelopen jaren niets heeft kunnen opbouwen.

Alle vernieuwingen in en rond het huis heb ik zelf gedaan. Alle kosten heb ik met mijn salaris betaald. Ik maak geen onderscheid in uitgaven, er gaat 99% van de tijd meer geld naar haar en onze zoon. Er staat bijvoorbeeld een extra auto voor de deur en mijn vriendin en zoon gaan meermaals per week opstap naar Monkeytown, Peutergym, lunchen met vriendinnen etc. Echter vind ik zelf tot op zekere hoogte dat ik wel de eindbeslissing mag maken, in de praktijk is die er niet maar uiteindelijk is het mijn huis en mijn salaris. Zij kan soms vrij impulsieve aankopen doen die niet nodig zijn. Hoe denken jullie hierover?

Wij zijn volgend jaar voornemens te trouwen (met huwelijkse voorwaarden) en voorlopig beheer ik nog steeds het geld. Auto staat altijd volgetankt voor de deur, voldoende geld op haar pinpas, portemonnee etc.

Echter ben ik voorzichtig met het trouwen zonder huwelijkse voorwaarden en delen van de bank(pinpas) mede door een eerdere stuk gelopen relatie.

Dus jouw vriendin verkoopt haar huis, zegt haar baan op, en verhuist het halve land door om met jou te kunnen wonen. Vervolgens krijgen jullie een kind, en je vriendin blijft thuis om voor het kind te zorgen en het huishouden te doen. Hierdoor werkt ze niet, en heeft ze dus geen inkomen. Omdat ze met jou samenwoont, en jij wel inkomen hebt, heeft ze ook nog eens geen recht of toeslagen. Ze bouwt geen vermogen op in een huis omdat jij eigenaar bent.

Kort samengevat: je vriendin heeft elke vorm van inkomsten opgegeven om voor het gezin te kunnen zorgen. Ze krijgt wat vroeger huishoudgeld zou worden genoemd: net genoeg geld om voor het huishouden te kunnen zorgen, en voor wat uitgaven voor kind en zichzelf. En jij bent van mening dat jij het recht hebt om elke uitgave te blokkeren je ziet haar niet als vriendin maar als extreem goedkope huishoudster/nanny. Ik zou me schamen voor zo'n 19e eeuwse visie.

[Brilsmurfffje]

Nicklazzz schreef op dinsdag 15 mei 2018 @ 23:50:
Ik lees veel verschillende situaties, ik heb het volgende:

Eigen woning alleen aangeschaft. Getaxeerde waarde ~€270.000 (~€184.000 openstaande hypotheek). Inboedel ~€90.000.
Behalve de badkamer is het gehele huis inclusief tuinen volledig grondig vernieuwd.

Mijn vriendin en ik hebben besloten om mijn huis te betrekken en haar appartement van de hand te doen. Op dat moment is zij ongeveer 100km verder gaan wonen. Afstand woon-werk was te groot en heeft mede hierdoor haar ontslag gegeven. Wij hebben bewust gekozen om snel voor een kind te gaan en dat zij huismoeder zou worden, vervolgens wordt onze zoon bijna 2jaar.

De afgelopen >3jaar heb ik alle kosten gedragen. Zij heeft geen recht op enige vorm van toeslagen aangezien ik volgens de Belastingsdienst hiervoor teveel verdien. Sterker nog, de toeslagen die zij kreeg, heb ik bij de geboorte moeten terugbetalen aan de belastingsdienst (zij had weinig tot geen spaargeld).

Laatst hadden wij een gesprek met enkele vrienden, sommige mensen vonden dat het salaris dat ik verdien ook haar geld is en de investeringen die ik maak aan het huis ook haar investeringen zijn aangezien wij bewust gekozen hebben dat zij de zorg voor onze zoon draagt en dus huismoeder is en hierdoor de afgelopen jaren niets heeft kunnen opbouwen.

Alle vernieuwingen in en rond het huis heb ik zelf gedaan. Alle kosten heb ik met mijn salaris betaald. Ik maak geen onderscheid in uitgaven, er gaat 99% van de tijd meer geld naar haar en onze zoon. Er staat bijvoorbeeld een extra auto voor de deur en mijn vriendin en zoon gaan meermaals per week opstap naar Monkeytown, Peutergym, lunchen met vriendinnen etc. Echter vind ik zelf tot op zekere hoogte dat ik wel de eindbeslissing mag maken, in de praktijk is die er niet maar uiteindelijk is het mijn huis en mijn salaris. Zij kan soms vrij impulsieve aankopen doen die niet nodig zijn. Hoe denken jullie hierover?

Wij zijn volgend jaar voornemens te trouwen (met huwelijkse voorwaarden) en voorlopig beheer ik nog steeds het geld. Auto staat altijd volgetankt voor de deur, voldoende geld op haar pinpas, portemonnee etc.

Echter ben ik voorzichtig met het trouwen zonder huwelijkse voorwaarden en delen van de bank(pinpas) mede door een eerdere stuk gelopen relatie.

Ik zou mij diep schamen voor het feit dat je vriendin haar hele leven heeft omgegooid om bij jou te zijn. Ik zou ervoor zorgen dat ze minstens 2 dagen in de week ergens aan de bak gaat zodat ze in geval van een relatie breuk op eigen benen kan staan.

[de Peer]

Verwijderd schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 10:01:
[...]

Dus jouw vriendin verkoopt haar huis, zegt haar baan op, en verhuist het halve land door om met jou te kunnen wonen. Vervolgens krijgen jullie een kind, en je vriendin blijft thuis om voor het kind te zorgen en het huishouden te doen. Hierdoor werkt ze niet, en heeft ze dus geen inkomen. Omdat ze met jou samenwoont, en jij wel inkomen hebt, heeft ze ook nog eens geen recht of toeslagen. Ze bouwt geen vermogen op in een huis omdat jij eigenaar bent.

Kort samengevat: je vriendin heeft elke vorm van inkomsten opgegeven om voor het gezin te kunnen zorgen. Ze krijgt wat vroeger huishoudgeld zou worden genoemd: net genoeg geld om voor het huishouden te kunnen zorgen, en voor wat uitgaven voor kind en zichzelf. En jij bent van mening dat jij het recht hebt om elke uitgave te blokkeren je ziet haar niet als vriendin maar als extreem goedkope huishoudster/nanny. Ik zou me schamen voor zo'n 19e eeuwse visie.

Helemaal mee eens, al heeft hij wel de beste bedoelingen volgens mij.
Maar inderdaad, je vriendin is volkomen afhankelijk van je en daar zou wat tegenover moeten staan. Denk ook aan haar financiële toekomst, pensioen etc. Wel vermoed ik dat ze automatisch al enige rechten zal verwerven door duurzaam samen te leven met je.

[Nicklazzz]

Verwijderd schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 10:01:
[...]

Dus jouw vriendin verkoopt haar huis, zegt haar baan op, en verhuist het halve land door om met jou te kunnen wonen. Vervolgens krijgen jullie een kind, en je vriendin blijft thuis om voor het kind te zorgen en het huishouden te doen. Hierdoor werkt ze niet, en heeft ze dus geen inkomen. Omdat ze met jou samenwoont, en jij wel inkomen hebt, heeft ze ook nog eens geen recht of toeslagen. Ze bouwt geen vermogen op in een huis omdat jij eigenaar bent.

Kort samengevat: je vriendin heeft elke vorm van inkomsten opgegeven om voor het gezin te kunnen zorgen. Ze krijgt wat vroeger huishoudgeld zou worden genoemd: net genoeg geld om voor het huishouden te kunnen zorgen, en voor wat uitgaven voor kind en zichzelf. En jij bent van mening dat jij het recht hebt om elke uitgave te blokkeren je ziet haar niet als vriendin maar als extreem goedkope huishoudster/nanny. Ik zou me schamen voor zo'n 19e eeuwse visie.

Ik was al bang om zulke reacties te ontvangen. Wij zijn beide heel nuchter en open, en hebben vanaf begin af aan besproken hoe wij beide hierin staan. Er is geen verschil tussen ons, wij maken beide beslissingen echter ben ik van nature een persoon met een controlerend karakter. Hierdoor zal ik nooit mijn financiën uit handen geven. Inzicht mag, maar uiteindelijk wil ik bepalen wat er gebeurt met het geld dat ik verdien, dan heb ik het niet over enkele euro's maar over flinke bedragen. 19de eeuws lijkt het, echter spreken we niet over huishoudsgeld want wij doen alles gezamenlijk. Van boodschappen tot het schoonhouden van het huis en koken etc. Het betekent niet dat zij thuis is, dat alles automatisch ter lasten komt van haar. M.a.w. ik maak wekelijks schoon, kook minimaal 3x per week.

Het moment dat wij een relatie kregen, had zij net haar studie HBO rechten afgerond en net een klein appartementje gekocht en net begonnen met een part-time baan en geen rijbewijs opzak. Doordat er een behoorlijke afstand tussen zat hebben we besproken hoe en wat, en heeft zij meteen besloten om alles op te geven en bij mij in te trekken. Aangezien wij ook bewust kozen voor een kind, en ik het financieel kon dragen, hebben we besloten dat ze huismoeder is. Ondertussen heeft ze een rijbewijs, auto, OV schuld afgelost etc. Het lijkt ouderwets maar zo is het totaal niet. Wij leven vrij rijkelijk, hiermee bedoel ik dat ze gemiddeld enkele honderden euro's buiten alle andere kosten uitgeeft, want die worden meteen betaald via mijn rekening uitgeeft per maand aan leuke dingen doen met onze zoon en vrienden. Mijn enige inbreng is dat ik wens mijn eigen financienen te blijven beheren. Wat zij uitgeeft is haar ding, ook betaal ik het uiteindelijk. Binnen de maten van het mogelijke wat wij te besteden hebben uiteraard. Onze bevriende koppels, welke beide werken hebben niet te besteden wat zij te besteden heeft om maar een idee te geven.

Hopelijk heb ik het een beetje opgehelderd.

[Nicklazzz]

Brilsmurfffje schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 10:07:
[...]


Ik zou mij diep schamen voor het feit dat je vriendin haar hele leven heeft omgegooid om bij jou te zijn. Ik zou ervoor zorgen dat ze minstens 2 dagen in de week ergens aan de bak gaat zodat ze in geval van een relatie breuk op eigen benen kan staan.

Stel dat het fout loopt, dan ben ik niet de beroerdste om regelen dat zij en onze zoon het 'goed' hebben. Tevens als wij uit elkaar gaan, zal zij het beter hebben als ik aangezien ze de levensstandaard die ze nu heeft kan aankaarten bij de rechter, waardoor ik flink alementatie kan betalen. Dat bovenop alle toeslagen die ze dan kan aanvragen heeft ze het beter dan 90% van de bevolking.

Nog even toegeven dat wij beide hiervoor gekozen hebben.

Even een voorbeeld, ik heb een bloedhekel als een vriendin rookt. Ze heeft de eerste maanden tot het moment dat wij besloten om ouders te worden, gerookt. Ik heb nooit moeilijk gedaan over het betalen van de sigaretten. Enige eis was niet binnen roken en niet in de auto. Wellicht kijken de rokende mensen hier anders tegen aan, echter als je dit nuchter bekijkt dan is dit een mooie compromis geweest.

[ Voor 19% gewijzigd door Nicklazzz op 16-05-2018 10:36 ]

[Nicklazzz]

de Peer schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 10:08:
[...]


Helemaal mee eens, al heeft hij wel de beste bedoelingen volgens mij.
Maar inderdaad, je vriendin is volkomen afhankelijk van je en daar zou wat tegenover moeten staan. Denk ook aan haar financiële toekomst, pensioen etc. Wel vermoed ik dat ze automatisch al enige rechten zal verwerven door duurzaam samen te leven met je.

Je omschrijft het perfect, beste bedoelingen zijn er uiteraard. Ze is vroeg haar mama verloren, hierdoor wil ze graag alle beschikbare tijd die ze heeft besteden aan onze zoon. Ze zal dus voorlopig niet gaan werken en tijdens zijn school ten alle tijden klaar staan om te helpen waar mogelijk is.

Ik heb in voorgaande post omschreven dat ze daar inderdaad recht op heeft.

[de Peer]

Dat zal allemaal best. Maar feit blijft dat ze volkomen afhankelijk is en dat als jullie relatie morgen over is, ze niets heeft (behalve jouw belofte) als jullie niets gaan regelen op papier. Nog erger: nadat ze 10-20 jaar niet gewerkt heeft heeft ze een flinke achterstand opgebouwd en een zeer slechte financiële positie.

Ze kan inderdaad via de rechter haar gelijk halen, maar netter is natuurlijk om e.e.a. gewoon goed vast te gaan leggen. Dat hoort m.i. ook bij de 'zorgplicht' die je voor je gezin hebt. Ik denk trouwens dat het vanzelf wel goed gaat komen als je met de huwelijkse voorwaarden bezig gaat. Er zal toch íets afgesproken moeten worden en dat zal waarschijnlijk niet 100% in jouw voordeel zijn, zoals de situatie nu lijkt te zijn.

[Nicklazzz]

de Peer schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 10:34:
Dat zal allemaal best. Maar feit blijft dat ze volkomen afhankelijk is en dat als jullie relatie morgen over is, ze niets heeft (behalve jouw belofte) als jullie niets gaan regelen op papier. Nog erger: nadat ze 10-20 jaar niet gewerkt heeft heeft ze een flinke achterstand opgebouwd en een zeer slechte financiële positie.

Ze kan inderdaad via de rechter haar gelijk halen, maar netter is natuurlijk om e.e.a. gewoon goed vast te gaan leggen. Dat hoort m.i. ook bij de 'zorgplicht' die je voor je gezin hebt. Ik denk trouwens dat het vanzelf wel goed gaat komen als je met de huwelijkse voorwaarden bezig gaat. Er zal toch íets afgesproken moeten worden en dat zal waarschijnlijk niet 100% in jouw voordeel zijn, zoals de situatie nu lijkt te zijn.

Dit hebben we in het verleden besproken, en dit wordt met het huwelijk vastgelegd. Uiteraard is het in mijn nadeel, maar dat maakt niet uit. Ik sta achter mijn keuzes en het is en blijft de moeder van ons kind.

Ze mag uiteraard werken, alleen wil ze graag zo lang mogelijk thuis blijven (eerste 8jaar) om ervoor onze zoon te zijn. Dit kan, dus van zodra ze wil dan gaat ze werken.

[Brilsmurfffje]

Nicklazzz schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 10:27:
[...]


Stel dat het fout loopt, dan ben ik niet de beroerdste om regelen dat zij en onze zoon het 'goed' hebben.

Dat zeg je nu je van dr houdt, straks blijkt het dat ze is vreemd gegaan..

[Nicklazzz]

Brilsmurfffje schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 10:42:
[...]


Dat zeg je nu je van dr houdt, straks blijkt het dat ze is vreemd gegaan..

Ik snap je volkomen, echter bekijk ik het helemaal anders.

[Verwijderd]

Nicklazzz schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 10:51:
[...]


Ik snap je volkomen, echter bekijk ik het helemaal anders.

Toch snap ik niet dat je bij een eventueel einde van de relatie enorm gul bent verwacht te zijn, maar tijdens de relatie een onwijze control freak bent

[ronaldo.biertje]

de Peer schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 09:30:
[...]


Ok. Dubbel checken kan geen kwaad lijkt me bij dit soort belangrijke zaken. Zie ook:
https://blog.helderhypoth...eken/eigendomsverhouding/
https://www.trouw.nl/home...ed-afgesproken-~a4d38954/

Bij bovenste link lees ik:

[...]


Lijkt mij dat voorwaardelijk eigenaarschap niet bestaat...(mét relatie 50% eigenaar, zonder relatie 20% eigenaar)

Thanks, zal dit ook eens doorlezen! Overigens hebben wij in geen enkele vorm een relatie bij wet; geen geregistreerd partnerschap, geen huwelijk, daardoor liggen de zaken net even anders heb ik begrepen. Wel hebben we elkaar tot erfgenaam benoemd m.b.v. een testament, omdat anders de ouders opeens recht zouden hebben op een deel van het huis bij overlijden.

Op het artikel van Trouw lees ik het volgende, wat voor ons van toepassing is:

Ondernemers laten het huis wel volledig op naam van de part-ner zetten, om het zodoende buiten het ondernemingsvermogen te laten. Bij een eventuele scheiding is het van belang dat er evenredig wordt verdeeld. Dat kan door middel van een zogenaamd finaal verrekenbeding in de huwelijkse voorwaarden op te laten nemen waarin bij scheiden en/of overlijden wordt afgerekend alsof men in gemeenschap van goederen was getrouwd.

Ik ben ondernemer, maar we zijn dus niet getrouwd, maar hierom moeten wij dus een administratie bijhouden van wie welk percentage van de woonlasten betaald omdat we bij wet niets anders dan fiscaal partner van elkaar zijn.

[ Voor 35% gewijzigd door ronaldo.biertje op 16-05-2018 11:15 . Reden: uitgebreider antwoord + toevoeging ondernemerquote ]

[Nicklazzz]

Verwijderd schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 10:58:
[...]

Toch snap ik niet dat je bij een eventueel einde van de relatie enorm gul bent verwacht te zijn, maar tijdens de relatie een onwijze control freak bent

Daar gaat het juist om, stel het gaat fout dan wil ik ten alle tijden zelf de controle hebben over mijn bezittingen waar ik hard voor werk en reeds gewerkt heb. Ik heb reeds een relatie breuk achter de rug, ik heb letterlijk alle kosten gedragen. Voor je werk in Parijs zitten en via camera's meldingen krijgen dat vrijwel je hele inboedel leeggehaald wordt... overige spullen beschadigd achtergelaten of in de Kliko teruggevonden... Dit gebeurt mij geen 2de keer.

[Anakha]

Dus eigenlijk vertrouw je vrouwen gewoon niet meer, maar mag er best eentje voor de moeder van je kinderen spelen, zolang ze accepteert dat jij alle touwtjes in handen houdt. Klinkt als iets waar je misschien eens met iemand over zou moeten praten, want dit lijkt me op lange termijn niet gezond.

[Baytep]

Nicklazzz schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 10:39:
[...]


Dit hebben we in het verleden besproken, en dit wordt met het huwelijk vastgelegd. Uiteraard is het in mijn nadeel, maar dat maakt niet uit. Ik sta achter mijn keuzes en het is en blijft de moeder van ons kind.

Ze mag uiteraard werken, alleen wil ze graag zo lang mogelijk thuis blijven (eerste 8jaar) om ervoor onze zoon te zijn. Dit kan, dus van zodra ze wil dan gaat ze werken.

Lijkt me een heel gezonde relatie met een dame die niet door het feminisme over de kop is geslagen, maar precies weet wat ze graag wil.
En als jij er voor zorgt dat zij haar dromen waar kan maken dan doe je het prima.

[CAP-Team]

Ik woon nu zo'n 3 jaar samen met mijn vriendin en binnenkort vrouw
We werken allebei eigenlijk fulltime (32 tot 36 uur), hoewel ik een hoger inkomen heb (en vast werk) en zij werkt als uitzendkracht.

Redelijk vanaf het begin eigenlijk alles op een hoop gegooid, en we geven onszelf 100 euro zakgeld elke maand, wat puur voor jezelf is en je dus eigenlijk ook niet hoeft te verantwoorden.

[Verwijderd]

ronaldo.biertje schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 11:02:
[...]


Thanks, zal dit ook eens doorlezen! Overigens hebben wij in geen enkele vorm een relatie bij wet; geen geregistreerd partnerschap, geen huwelijk, daardoor liggen de zaken net even anders heb ik begrepen. Wel hebben we elkaar tot erfgenaam benoemd m.b.v. een testament, omdat anders de ouders opeens recht zouden hebben op een deel van het huis bij overlijden.

Op het artikel van Trouw lees ik het volgende, wat voor ons van toepassing is:


[...]


Ik ben ondernemer, maar we zijn dus niet getrouwd, maar hierom moeten wij dus een administratie bijhouden van wie welk percentage van de woonlasten betaald omdat we bij wet niets anders dan fiscaal partner van elkaar zijn.

Ik raad je van harte aan om eens met een notaris te gaan praten, dit is echt vragen om problemen..

Wonen jullie al 5 jaar samen op dat adres? Zo nee, weet je dan dat je nagenoeg geen vrijstelling krijgt voor de erfbelasting en ook nog eens in het hoge tarief (30-40%) valt? Oftewel: als jij komt te overlijden gaat het huis inderdaad niet voor de helft naar jouw ouders, maar wordt je vriendin wel geconfronteerd met een flinke aanslag erfbelasting.

En dat is nog maar één van de problemen waar je tegenaan kan lopen wanneer je je shit niet regelt..

[Rene44]

Nicklazzz schreef op woensdag 16 mei 2018 @ 10:25:
[...]


Ik was al bang om zulke reacties te ontvangen. Wij zijn beide heel nuchter en open, en hebben vanaf begin af aan besproken hoe wij beide hierin staan. Er is geen verschil tussen ons, wij maken beide beslissingen echter ben ik van nature een persoon met een controlerend karakter. Hierdoor zal ik nooit mijn financiën uit handen geven. Inzicht mag, maar uiteindelijk wil ik bepalen wat er gebeurt met het geld dat ik verdien, dan heb ik het niet over enkele euro's maar over flinke bedragen. 19de eeuws lijkt het, echter spreken we niet over huishoudsgeld want wij doen alles gezamenlijk. Van boodschappen tot het schoonhouden van het huis en koken etc. Het betekent niet dat zij thuis is, dat alles automatisch ter lasten komt van haar. M.a.w. ik maak wekelijks schoon, kook minimaal 3x per week.

Het moment dat wij een relatie kregen, had zij net haar studie HBO rechten afgerond en net een klein appartementje gekocht en net begonnen met een part-time baan en geen rijbewijs opzak. Doordat er een behoorlijke afstand tussen zat hebben we besproken hoe en wat, en heeft zij meteen besloten om alles op te geven en bij mij in te trekken. Aangezien wij ook bewust kozen voor een kind, en ik het financieel kon dragen, hebben we besloten dat ze huismoeder is. Ondertussen heeft ze een rijbewijs, auto, OV schuld afgelost etc. Het lijkt ouderwets maar zo is het totaal niet. Wij leven vrij rijkelijk, hiermee bedoel ik dat ze gemiddeld enkele honderden euro's buiten alle andere kosten uitgeeft, want die worden meteen betaald via mijn rekening uitgeeft per maand aan leuke dingen doen met onze zoon en vrienden. Mijn enige inbreng is dat ik wens mijn eigen financienen te blijven beheren. Wat zij uitgeeft is haar ding, ook betaal ik het uiteindelijk. Binnen de maten van het mogelijke wat wij te besteden hebben uiteraard. Onze bevriende koppels, welke beide werken hebben niet te besteden wat zij te besteden heeft om maar een idee te geven.

Hopelijk heb ik het een beetje opgehelderd.

Als je reserves genoeg zijn en je houdt echt van haar ben je imo een man als je (een gedeelte) van die controle loslaat en echt samen gaat leven. Ik heb een tijdje voor een echtscheidingsadvocaat gewerkt en ook al bedoel je het goed, is wat je doet een recept voor een breuk. Natuurlijk is het ook haar volle keuze geweest maar de afhankelijkheidspositie is nu enorm scheef, zeker als je ook de voorwaarden van je huwelijk aan het overwegen bent. Ze moet niet de dupe worden van een vorige partner die jou te grazen heeft genomen. Zet daar een streep onder en geef deze vrouw de (beslissings)ruimte die ze verdient.

[ronaldo.biertje]

Verwijderd schreef op vrijdag 18 mei 2018 @ 11:53:
[...]

Ik raad je van harte aan om eens met een notaris te gaan praten, dit is echt vragen om problemen..

Wonen jullie al 5 jaar samen op dat adres? Zo nee, weet je dan dat je nagenoeg geen vrijstelling krijgt voor de erfbelasting en ook nog eens in het hoge tarief (30-40%) valt? Oftewel: als jij komt te overlijden gaat het huis inderdaad niet voor de helft naar jouw ouders, maar wordt je vriendin wel geconfronteerd met een flinke aanslag erfbelasting.

En dat is nog maar één van de problemen waar je tegenaan kan lopen wanneer je je shit niet regelt..

Dat is juist door een notaris bepaald/aangeraden. We wonen nu in het huis dat ik alleen gekocht heb, ruim 4 jaar samen. Tegen de tijd dat we overgaan naar ons nieuwe huis, wonen we net geen 5 jaar samen.

Wat je noemt zijn inderdaad zaken die door de notaris benoemd zijn, daarom hebben we straks wel een samenlevingscontract, echter geen geregistreerd partnerschap of huwelijk, waardoor we bij wet nog steeds geen erfgenamen van elkaar zijn. Vandaar dat we dat regelen d.m.v. een testament. En voor zover ik heb begrepen, geldt voor een samenlevingscontract de regel dat je minimaal 6 maanden samen moet wonen om van die hoge erfbelasting af te zijn.

Enigszins offtopic: wat ik wel tof vind om te lezen is hoeveel de mede-Tweakers hier van af lijken te weten; ik dacht dat mijn antwoorden volledige genoeg waren, maar eigenlijk alle zaken die ik (bewust) weggelaten heb, worden alsnog benoemd

[ Voor 14% gewijzigd door ronaldo.biertje op 22-05-2018 07:34 . Reden: onvolledige zin + toevoeging ]

[Wailing_Banshee]

BroederM schreef op dinsdag 15 mei 2018 @ 18:38:
Nadat je dat werkelijk samen bent gaan wonen alles op 1 hoop.
En je vrouw mag nooit zeggen dat ze wel die speciale editie mag kopen omdat ze meer verdient dan jou! (En andersom dus ook niet)

Doen wij wel
"Mijn geld was voor de leuke dingen en jouw geld was voor de vaste lasten!"

Toen we ons eerste huis kochten, verdiende ik behoorlijk wat meer dan hij. Maar zijn salaris was voldoende voor alle vaste lasten (hypotheek, verzekeringen, eten, etc). Dus hadden wij (als grap!) besloten dat zijn geld voor de vaste laten waren, en mijn geld voor de leuke dingen. Ondertussen redden we dat niet meer helemaal (duurder huis gekocht), maar het is wel blijven hangen. Maar is het natuurlijk niet serieus (gewoon een excuus om mijn zin iets vaker door te drijven ). Ik koop wel eens die speciale editie, maar dat doet hij net zo goed. Maar altijd in samenspraak. Gelukkig geven we beide weinig om dure dingen en hebben we veelal dezelfde smaak en zijn we beide zuinig met onze spullen (soms te...)

[davkra]

Ik kan er niet bij dat er een verdeling naar rato van het inkomen wordt gemaakt bij sommige stellen. Alles op 1 hoop is hoe wij het doen, dat onze werkgevers een andere beloning toekennen aan het werk wat we doen oké, maar in onze relatie zijn we gelijk ook financieel we doen beide ons best voor ons salaris.

[unezra]

davkra schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 10:04:
Ik kan er niet bij dat er een verdeling naar rato van het inkomen wordt gemaakt bij sommige stellen. Alles op 1 hoop is hoe wij het doen, dat onze werkgevers een andere beloning toekennen aan het werk wat we doen oké, maar in onze relatie zijn we gelijk ook financieel we doen beide ons best voor ons salaris.

Je zegt exact hetzelfde als iemand anders een paar posts terug.

De grap is alleen dat het juist gaat om het creëren van méér gelijkheid. Toen bij ons de verdeling qua inkomen 60/40 was, was de rato verdeling ook 60/40. Gevolg: Zij had netto privé meer te besteden dan als we 50/50 hadden gedaan.

Ik denk dat dit een gevalletje equity vs equality is.



Ik streef naar equity, niet equality. Vind ik persoonlijk eerlijker dan equality.

[maussert]

unezra schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 12:10:
[...]

Ik streef naar equity, niet equality. Vind ik persoonlijk eerlijker dan equality.

Alleen het mooie is dat equity en equality alleen van toepassing is als je naar rato verdeeld. Zodra je alles op één hoop gooit is er geen verdeelsleutel.

Als je dan toch per se het vergelijk wilt maken zou je hooguit kunnen stellen dat er in het geval van alles op één hoop, sprake is van equity.

[OosterF]

maussert schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 12:28:
[...]


Alleen het mooie is dat equity en equality alleen van toepassing is als je naar rato verdeeld. Zodra je alles op één hoop gooit is er geen verdeelsleutel.

Als je dan toch per se het vergelijk wilt maken zou je hooguit kunnen stellen dat er in het geval van alles op één hoop, sprake is van equity.

Of je zou kunnen stellen dat wanneer je alles op één hoop gooit je samen op de drie kistjes staat

[unezra]

maussert schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 12:28:
[...]
Alleen het mooie is dat equity en equality alleen van toepassing is als je naar rato verdeeld. Zodra je alles op één hoop gooit is er geen verdeelsleutel.

Maar, is mijn persoonlijke ervaring, wel sneller gezeik over dure uitgaven.
(Plus dat je niet even stiekem een cadeautje kunt kopen zonder dat de ander het in de gaten heeft.)

Als je dan toch per se het vergelijk wilt maken zou je hooguit kunnen stellen dat er in het geval van alles op één hoop, sprake is van equity.

Net hoe je er tegenaan kijkt. Ik vind een ratoverdeling juist equity. De breedste schouders dragen de zwaarste lasten. Beetje net als belasting betalen. Da's ook equity, geen equality.

OosterF schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 12:31:
[...]
Of je zou kunnen stellen dat wanneer je alles op één hoop gooit je samen op de drie kistjes staat

Ze is een kop kleiner dan ik.
Da's geen equity...

[timag]

unezra schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 12:36:
[...]


Maar, is mijn persoonlijke ervaring, wel sneller gezeik over dure uitgaven.
(Plus dat je niet even stiekem een cadeautje kunt kopen zonder dat de ander het in de gaten heeft.)


[...]

Ik zal jullie de geschiedenisles besparen hoe ik tot de huidige vorm gekomen ben maar om dit op te lossen doen wij eerst alles op de grote hoop. Uit die hoop worden eerst drie scheppen gehaald voor we iets uitgeven: allebei behoorlijke pot zakgeld en een behoorlijke storting in de spaarpot. Beste van beide modellen.

Naar rato lijkt eerlijk maar levert altijd scheefheid op als de inkomens uiteen lopen, helemaal als er zorgtaken moeten worden verdeeld, dan wordt het heel snel extreem oneerlijk. Bij alles op de grote hoop steekt snel het issue de kop dat je wat van elkaars uitgaven vindt en dat levert dan ook weer gezeur op.

[unezra]

timag schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 13:28:
[...]
Ik zal jullie de geschiedenisles besparen hoe ik tot de huidige vorm gekomen ben maar om dit op te lossen doen wij eerst alles op de grote hoop. Uit die hoop worden eerst drie scheppen gehaald voor we iets uitgeven: allebei behoorlijke pot zakgeld en een behoorlijke storting in de spaarpot. Beste van beide modellen.

Da's toch in de praktijk *exact* hetzelfde als wanneer je naar rato de gezamenlijke rekeningen spekt?

Jullie storten eerst alles op een grote hoop en halen er daarna privé geld uit, wij doen het andersom. In the end komt het op hetzelfde neer: Je hebt gezamenlijk geld én privé geld.

Het enige verschil met ons model is dat wij bij een 60/40 inkomensverdeling, ook een 60/40 storing op de gezamenlijke rekening deden en niet bijvoorbeeld een 70/30 waardoor diegene met een lager salaris, netto even veel geld privé te besteden heeft als diegene met een hoger salaris.

Naar rato lijkt eerlijk maar levert altijd scheefheid op als de inkomens uiteen lopen, helemaal als er zorgtaken moeten worden verdeeld, dan wordt het heel snel extreem oneerlijk. Bij alles op de grote hoop steekt snel het issue de kop dat je wat van elkaars uitgaven vindt en dat levert dan ook weer gezeur op.

In een andere situatie (kinderen, zorgtaken) hadden wij mogelijk ook een andere verdeling gemaakt. Waarschijnlijk eerder in de richting van de 60/40 inkomen --> 70/30 storting of nog extremer (80/20) dan beiden op 60/40. Onze verdeling is gebaseerd op een gezin zonder kinderen, met een grofweg vergelijkbaar aantal werkuren. (In ons geval was dat dacht ik ooit 40/36, nu is het 38/36.) Onder deze omstandigheden vinden wij het eerlijk, ook toen er een groter inkomensverschil was. In een andere situatie (kinderen, parttime werken) kan ik me voorstellen dat we ons systeem heroverwegen omdat we het niet meer eerlijk vinden.

[timag]

unezra schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 13:36:
[...]


Da's toch in de praktijk *exact* hetzelfde als wanneer je naar rato de gezamenlijke rekeningen spekt?

Jullie storten eerst alles op een grote hoop en halen er daarna privé geld uit, wij doen het andersom. In the end komt het op hetzelfde neer: Je hebt gezamenlijk geld én privé geld.

Nee, want dan heb je privé verschillen. Als ik netto 3000 verdien en mijn vrouw 2000, en we betalen de gezamenlijke lasten ad 2000 naar rato dan betaal ik 1200 en mijn vrouw 800. Ik hou dan 1800 over en mijn vrouw 1200.

Zoals wij het doen hebben we samen 5000 en krijgen we allebei 1500 zakgeld. (alle bedragen fictief).

Het idee erachter is dat we samen een bepaalde hoeveelheid inkomen nodig hebben en een hoeveelheid zorgtaken te verdelen hebben. Dit is de enige optie waar de inspanning van beiden gelijk wordt gewaardeerd.

[ Voor 12% gewijzigd door timag op 22-05-2018 15:14 ]

[Joris748]

timag schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 15:09:
[...]


Nee, want dan heb je privé verschillen. Als ik netto 3000 verdien en mijn vrouw 2000, en we betalen de gezamenlijke lasten ad 2000 naar rato dan betaal ik 1200 en mijn vrouw 800. Ik hou dan 1800 over en mijn vrouw 1200.

Zoals wij het doen hebben we samen 5000 en krijgen we allebei 1500 zakgeld. (alle bedragen fictief).

Het idee erachter is dat we samen een bepaalde hoeveelheid inkomen nodig hebben en een hoeveelheid zorgtaken te verdelen hebben. Dit is de enige optie waar de inspanning van beiden gelijk wordt gewaardeerd.

Exact zoals wij het doen. We leveren allebei een gelijkwaardige inspanning voor ons gezin. Dat we geen gelijk inkomen hebben, is voor ons niet relevant.

Het zakgeld is voor ons een goede manier om bepaalde uitgaven niet naar elkaar te hoeven verantwoorden.

[de Peer]

davkra schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 10:04:
Ik kan er niet bij dat er een verdeling naar rato van het inkomen wordt gemaakt bij sommige stellen. Alles op 1 hoop is hoe wij het doen, dat onze werkgevers een andere beloning toekennen aan het werk wat we doen oké, maar in onze relatie zijn we gelijk ook financieel we doen beide ons best voor ons salaris.

Bij ons zit de 'gelijkheid' hem juist in het feit dat we beiden evenveel arbeid in ons huishouden steken, dat is tenslotte wat we delen. Salaris zie ik persoonlijk als persoonsgebonden bij een situatie van 2x full time werken, zonder kinderen. Ik kan er niet bij dat je dat zo maar weg zou geven (als er geen zorgtaken in het spel zijn of onderlinge afspraken over gemaakt zijn). Tijden veranderen, relaties zijn (vaak) niet meer levenslang en een persoonlijk financieel plan voor de toekomst lijkt mij verstandig, en hopelijk steeds minder een taboe.

[Arunia]

Zoals @Joris748 al zegt, zakgeld. Zo heb ik het jaren geleden ook naar binnen gekieperd.
Door zakgeld (en we hebben een eigen rekening ieder), kun je zelf uitgaven hebben voor dingen die je zelf wilt en ik stort ook het geld voor een verjaardag naar de rekening van degene die iets gaat kopen of regelen voor de verjaardag van de ander. Idem voor kerst waarbij we voor elkaar met een budget cadeautjes kopen. Dan kan de andere niet zien wat er gekocht wordt.

Overigens wat er vaak gebeurd voor onze verjaardagen is dat de ander iets groots wil en het geld gewoon zo krijgt. Maar die keuze kan rond die periode gewoon gemaakt worden.

[Hielko]

davkra schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 10:04:
Ik kan er niet bij dat er een verdeling naar rato van het inkomen wordt gemaakt bij sommige stellen. Alles op 1 hoop is hoe wij het doen, dat onze werkgevers een andere beloning toekennen aan het werk wat we doen oké, maar in onze relatie zijn we gelijk ook financieel we doen beide ons best voor ons salaris.

Wat denk je er dan van als 1 partner aanzienlijk meer eigen vermogen heeft dan de ander? Gooi je dat dan ook vanaf dag 1 op een grote hoop? Of toch niet?

[unezra]

timag schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 15:09:
[...]
Nee, want dan heb je privé verschillen. Als ik netto 3000 verdien en mijn vrouw 2000, en we betalen de gezamenlijke lasten ad 2000 naar rato dan betaal ik 1200 en mijn vrouw 800. Ik hou dan 1800 over en mijn vrouw 1200.

Zoals wij het doen hebben we samen 5000 en krijgen we allebei 1500 zakgeld. (alle bedragen fictief).

Dat hoeft dus niet.
Je kunt daarover uiteraard andere afspraken maken en een andere verhouding afspreken, soms zelfs tot op detail.

Wat wij bijvoorbeeld met de auto deden was dat zij aanzienlijk meer van de auto gebruik maakte dan ik en daar reiskostenvergoeding voor kreeg. Op dat moment hebben we wel eens een onderhoudsbeurt 60/40 gedaan in haar "nadeel". De laatste onderhoudsbeurt hebben we 50/50 gedaan omdat zij weliswaar meer gebruik maakt van de auto, maar ook de eerste 10Km woon/werk niet vergoed krijgt.

Het idee erachter is dat we samen een bepaalde hoeveelheid inkomen nodig hebben en een hoeveelheid zorgtaken te verdelen hebben. Dit is de enige optie waar de inspanning van beiden gelijk wordt gewaardeerd.

Ik snap het uitgangspunt en gedachten en snap dat dat voor jullie goed werkt. Persoonlijk zou ik me er, in mijn huidige gezinssituatie (2 inkomens, geen kinderen) niet prettig bij voelen. Zoals eerder aangegeven, als ik een bepaald salaris verdien is dat in grote mate mijn eigen verdienste. Dus krijg ik er geld bij, wil ik daar zelf ook van kunnen genieten.

In ons geval moeten we bij loonstijging opnieuw berekenen en dat doen we dan ook, maar het kan wel zijn dat we rekening houden met bijvoorbeeld taken in het huis.

Bottom line blijft dat als een van ons 2 meer gaat verdienen, diegene daardoor óók privé meer te besteden heeft. (Wat niet zelden betekend dat er wat sneller een etentje betaald word, want het is toch stiekem wel héél leuk om de ander op een etentje of iets anders te trakteren.)

[Railgunner]

Mijn vrouw en ik wonen 4,5 jaar samen waarvan 2 jaar in een huurhuis en 2,5 jaar in een koophuis. We zijn bijna 1 jaar getrouwd. Vrijwel alle jaren heb ik meer verdiend dan zij, meestal in een 60/40 of 55/45 verhouding. Zij werkt 32 uur; ik 40 en binnenkort 36. We hebben geen kinderen en geen auto.

In het huurhuis betaalden we alle kosten 50/50, wat ook voor haar prima was aangezien zij voorheen alleen in haar huis woonde en dus fors minder ging betalen toen ik bij haar kwam wonen. We zijn vanaf de 1e maand van het samenwonen 50-50 gaan sparen voor (de bijkomende kosten van) een koophuis.

Tegelijk met het kopen van ons huis hebben we een samenlevingscontract afgesloten, waarin we hebben vastgelegd dat we onze lasten naar rato betalen, maar het huis is wel 50-50 bezit. Op dit moment maken wij beide 60% van ons netto-inkomen over naar de gezamenlijke betaal- en spaarrekeningen. Bij een salarisverhoging of nieuwe baan passen we de maandelijkse overschrijvingen aan en periodiek bekijken we of de bedragen of percentages afdoende zijn. Bij een bonus of ontslagvergoeding houden we hetzelfde percentage aan (dus 60% overmaken naar de gezamenlijke rekening). Vakantiegeld en 13e maand worden 100% 'afgedragen' omdat we deze voor vakanties of verbouwingen gebruiken. Als we eenmalig extra geld moeten inleggen voor een aanschaf of investering dan gebeurt dat ook naar rato.

We zijn getrouwd op huwelijkse voorwaarden waardoor privévermogen privé blijft. Ook maken we geen aanspraak op elkaars pensioen. Indien de situatie wijzigt (kinderen, werkloos, arbeidsongeschikt), dan passen we de huwelijkse voorwaarden waar nodig aan zodat het voor beide fair blijft.

Vorig jaar heb ik privé extra afgelost op de hypotheek en dat verwacht ik elk jaar te doen. Hiervoor hebben we een document opgesteld waarin we hebben vastgelegd dat deze aflossingen van mij zijn en bij een evt. scheiding weer naar mij terugvloeien. Mijn aandeel in het huis is dus iets groter geworden, maar mijn vrouw profiteert wel van de lagere schuld en lagere maandlasten zolang wij getrouwd zijn.

[de Peer]

Railgunner schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 17:24:
Vorig jaar heb ik privé extra afgelost op de hypotheek en dat verwacht ik elk jaar te doen. Hiervoor hebben we een document opgesteld waarin we hebben vastgelegd dat deze aflossingen van mij zijn en bij een evt. scheiding weer naar mij terugvloeien. Mijn aandeel in het huis is dus iets groter geworden, maar mijn vrouw profiteert wel van de lagere schuld en lagere maandlasten zolang wij getrouwd zijn.

Kan dat zo maar? Met notaris overlegd? Lijkt mij dat dit een voorwaardelijke lening is. Jullie blijven wel 50/50 eigenaar, maar wijken af van hetgeen is afgesproken (voor zover ik kan beoordelen).

[Railgunner]

Ja, dat hebben we met de notaris besproken. Zolang je maar zorgt voor een 'paper trail' zoals dit ondertekende document en transacties van een privérekening is dit prima te doen.

[Baytep]

Het is wel interessant om te weten hoe financien geregeld waren binnnen relaties die zijn stukgelopen.

Zover ik weet is er geen onderzoek naar gedaan, maar de financiele afspraken indelen in 3 a 4 categorien en vervolgens kijken welke relaties het langst stand hielden kan leuke informatie opleveren (en een statistisch mijnenveld).

[unezra]

Baytep schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 05:30:
Het is wel interessant om te weten hoe financien geregeld waren binnnen relaties die zijn stukgelopen.

Zover ik weet is er geen onderzoek naar gedaan, maar de financiele afspraken indelen in 3 a 4 categorien en vervolgens kijken welke relaties het langst stand hielden kan leuke informatie opleveren (en een statistisch mijnenveld).

Een van de redenen waarom wij het system hebben dat we hebben (gescheiden rekeningen, storten op de gezamenlijke naar rato), is omdat in een erder stukgelopen relatie ik een ander systeem had. (Namelijk: Alles op 1 hoop.)

Het is niet daarop stukgelopen maar ik had absoluut geen zin meer in gezeur over wat ik nu weer had gekocht. (Scheelt wel dat ik het nu een heel stuk ruimer heb dan toen en me enige uitspattingen beter kan veroorloven.)

[Wailing_Banshee]

Arunia schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 16:06:
Overigens wat er vaak gebeurd voor onze verjaardagen is dat de ander iets groots wil en het geld gewoon zo krijgt. Maar die keuze kan rond die periode gewoon gemaakt worden.

Verjaardagen doen we eigenlijk niet meer echt aan, we hebben alles al... (of we moeten tegen iets leuks aanlopen wat we vinden dat de ander moet hebben, maar dan kopen we het ongeacht of er een verjaardag aan komt of niet ) En met kerst geven we of niets, of iets waar we beide iets aan hebben.

En wat betreft bij een eventuele scheiding, we hebben maar weinig spullen van waarde. En om nou te gaan vechten wie die 9 jaar oude TV gaat krijgen...

[Arunia]

@Wailing_Banshee ach, we vinden het leuk om toch iets te krijgen. Mijn verjaardag is 4 dagen later dan die van mijn dochter. Dus vier het gewoon mee op de achtergrond.
Mijn vrouw en ik houden wel van cadeaus geven en krijgen. Dus dat doen we toch. En buiten die dagen kopen we ook gewoon.

Met vakantiegeld en 13e maand hebben we ook ieder wat extra. Gewoon omdat we er hard voor gewerkt hebben.

Bij een scheiding blijft ze van mijn pc af en de server en van mijn Discworld reeks . Spelcomputers zijn vaak van ons met enkele uitzonderingen. Maar de tv mag ze zo hebben.
Maar de kans dat we uit elkaar gaan is erg klein.

Denk ook niet dat we om spullen zouden vechten. Hecht zelf weinig waarde aan dingen met enkele uitzonderingen.

[Milmoor]

Railgunner schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 17:24:
Vorig jaar heb ik privé extra afgelost op de hypotheek en dat verwacht ik elk jaar te doen. Hiervoor hebben we een document opgesteld waarin we hebben vastgelegd dat deze aflossingen van mij zijn en bij een evt. scheiding weer naar mij terugvloeien. Mijn aandeel in het huis is dus iets groter geworden, maar mijn vrouw profiteert wel van de lagere schuld en lagere maandlasten zolang wij getrouwd zijn.

Hoe gaan jullie om met prijs stijgingen of dalingen? Daalt of stijgt dit deel met de markt mee? Wij zouden bij aflossen op de hypotheek iets vergelijkbaars, maar net anders doen: de gezamenlijke schuld bij de bank daalt, maar wij sluiten hiervoor samen bij de persoon die geld over heeft een lening af voor hetzelfde bedrag. Die lening lossen wij zoals alle andere gezamenlijke uitgaven samen af (naar rato inkomen plus wat correctie factoren). Rente gelijk aan die van de hypotheek na HRA. Op die manier daalt de schuld bij de bank, is er geen gedoe over eigendom/waarde van het huis en gaat de ander er niet op achteruit. Op dit moment doen we dit al voor de initiële aanschaf, maar hebben we nog niet tussendoor afgelost. De kop is eraf en ik beleg nu liever voor de lange termijn.

[Railgunner]

Milmoor schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 14:42:
[...]
Hoe gaan jullie om met prijs stijgingen of dalingen? Daalt of stijgt dit deel met de markt mee?

Nee, in het document hebben we vastgelegd dat we niet kijken naar inflatie/deflatie en prijsstijgingen of -dalingen. Met stijgende marktprijzen en inflatie is dit in mijn nadeel, maar dat vind ik geen probleem (bovendien is dit een momentopname). Naast extra aflossen op de hypotheek doe ik aan sparen, beleggen en crowdfunding dus dit is maar een klein deel van mijn persoonlijke vermogensopbouw. We sparen en beleggen overigens ook samen (inleg wederom naar rato, maar bezit is 50/50).

[SmurfLink]

de Peer schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 16:02:
[...]


Bij ons zit de 'gelijkheid' hem juist in het feit dat we beiden evenveel arbeid in ons huishouden steken, dat is tenslotte wat we delen. Salaris zie ik persoonlijk als persoonsgebonden bij een situatie van 2x full time werken, zonder kinderen. Ik kan er niet bij dat je dat zo maar weg zou geven (als er geen zorgtaken in het spel zijn of onderlinge afspraken over gemaakt zijn). Tijden veranderen, relaties zijn (vaak) niet meer levenslang en een persoonlijk financieel plan voor de toekomst lijkt mij verstandig, en hopelijk steeds minder een taboe.

Mee eens. In mijn relatie werk ik 36 uur en mijn partner 40. Daar heb ik zelf voor gekozen, wetende dat ik hierdoor minder verdien. Dan vind ik het onredelijk dat ik evenveel 'zakgeld' zou krijgen als mijn partner, die meer werkt en daarmee meer verdient.

[de Peer]

SmurfLink schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 15:23:
[...]

Mee eens. In mijn relatie werk ik 36 uur en mijn partner 40. Daar heb ik zelf voor gekozen, wetende dat ik hierdoor minder verdien. Dan vind ik het onredelijk dat ik evenveel 'zakgeld' zou krijgen als mijn partner, die meer werkt en daarmee meer verdient.

Interessant, maar dan heb je het vooral over het 4 uur minder werken volgens mij. Dus nu de hamvraag: Stel je partner zou in een andere branche werken en daardoor 2 tot 3 x zoveel verdienen als jij. Voelt het dan nog steeds zo? Voor mij persoonlijk wel, maar velen hier zullen daar anders over denken met argumenten als 'werken in de zorg is even hard werken als een functie met zware verantwoordelijkheden'.

Zelf denk ik dat je in het leven keuzes maakt en dat die gevolgen hebben voor je salaris en daaruit volgende levensstandaard.

[ Voor 38% gewijzigd door de Peer op 23-05-2018 15:45 ]

[vectormatic]

unezra schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 06:52:
[...]


Een van de redenen waarom wij het system hebben dat we hebben (gescheiden rekeningen, storten op de gezamenlijke naar rato), is omdat in een erder stukgelopen relatie ik een ander systeem had. (Namelijk: Alles op 1 hoop.)

Het is niet daarop stukgelopen maar ik had absoluut geen zin meer in gezeur over wat ik nu weer had gekocht. (Scheelt wel dat ik het nu een heel stuk ruimer heb dan toen en me enige uitspattingen beter kan veroorloven.)

In mijn vorige relatie had ik een soort van naar rato constructie, echter is die boel gewoon scheef gaan trekken, en trok ik toch uiteindelijk ook te vaak mijn portemonee voor de ander... gewoon omdat ik mezelf in die hele relatie verkeerd heb opgesteld, dus als je relatie dysfunctioneel is, redt zo'n systeempje je ook niet van de (financiele) ondergang

[SmurfLink]

de Peer schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 15:30:
[...]


Interessant, maar dan heb je het vooral over het 4 uur minder werken volgens mij. Dus nu de volgende vraag: Stel je partner zou in een andere branche werken en daardoor 2 tot 3 x zoveel verdienen als jij. Voelt het dan nog steeds zo? Voor mij persoonlijk wel, maar velen hier zullen daar anders over denken met argumenten als 'werken in de zorg is even hard werken als een functie met zware verantwoordelijkheden'.

Zelf denk ik dat je in het leven keuzes maakt en dat die gevolgen hebben voor je salaris en daaruit volgende levensstijl.

Dat hangt voor mij af van de werkdruk en dergelijke.. als we beiden exact evenveel 'effort' in ons werk zouden stoppen, dan zou ik er geen moeite mee hebben alles op 1 hoop te gooien. Maar in ons geval heb ik nagenoeg geen werkdruk en zij heel veel, dus kan ik met zekerheid zeggen dat ik veel minder effort in mijn werk gooi in die 36 uur dan zij in 40.

Dat laatste ben ik zeker met je eens. Nou zijn wij beiden even hoog opgeleid, hebben we een baan in dezelfde branche, dus is het makkelijk vergelijken. Maar bijvoorbeeld een vriend van me zou makkelijk een goedbetaalde baan kunnen vinden, maar heeft zijn roeping gevonden in iets wat slecht betaalt. Dat is zijn goed recht, absoluut, maar ook zijn keuze. Dus dan vind ik het onterecht om alles op 1 hoop te gooien ipv naar rato. Ik heb verdomd hard moeten werken voor deze studie en om deze baan te krijgen, daar krijg ik naar betaald. Als iemand veel minder moeite heeft willen doen en daardoor minder verdient, prima, maar dan is het krom dat ik dan voor diegene ga betalen.

ja misschien hard, maar ik ben erg rationeel ingesteld en bekijk dit ook vrij zakelijk. Natuurlijk is dit anders wanneer er kinderen zouden zijn of de verdeling in het huishouden ongelijk is.

[de Peer]

SmurfLink schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 15:41:
[...]

Dat laatste ben ik zeker met je eens. Nou zijn wij beiden even hoog opgeleid, hebben we een baan in dezelfde branche, dus is het makkelijk vergelijken. Maar bijvoorbeeld een vriend van me zou makkelijk een goedbetaalde baan kunnen vinden, maar heeft zijn roeping gevonden in iets wat slecht betaalt. Dat is zijn goed recht, absoluut, maar ook zijn keuze. Dus dan vind ik het onterecht om alles op 1 hoop te gooien ipv naar rato. Ik heb verdomd hard moeten werken voor deze studie en om deze baan te krijgen, daar krijg ik naar betaald. Als iemand veel minder moeite heeft willen doen en daardoor minder verdient, prima, maar dan is het krom dat ik dan voor diegene ga betalen.

ja misschien hard, maar ik ben erg rationeel ingesteld en bekijk dit ook vrij zakelijk. Natuurlijk is dit anders wanneer er kinderen zouden zijn of de verdeling in het huishouden ongelijk is.

Is precies hoe ik er in sta! Er zijn natuurlijk genoeg mensen die minder hoog opgeleid zijn en minder verdienen maar wel absoluut 100% inzetten maar simpelweg niet veel meer gaan verdienen. Denk dat je dan samen moet afspreken wat de gezamenlijke levensstandaard gaat worden. Als die hoger ligt dan voor de laagst-verdienende, vind ik het eerlijker als de meestverdienende bij gaat leggen. Zelf kiezen wij ervoor de levensstandaard van de laagstverdienende aan te houden.

[President]

SmurfLink schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 15:41:
[...]

Maar bijvoorbeeld een vriend van me zou makkelijk een goedbetaalde baan kunnen vinden, maar heeft zijn roeping gevonden in iets wat slecht betaalt. Dat is zijn goed recht, absoluut, maar ook zijn keuze. Dus dan vind ik het onterecht om alles op 1 hoop te gooien ipv naar rato. Ik heb verdomd hard moeten werken voor deze studie en om deze baan te krijgen, daar krijg ik naar betaald. Als iemand veel minder moeite heeft willen doen en daardoor minder verdient, prima, maar dan is het krom dat ik dan voor diegene ga betalen.

Dus stel dat je vrouw ook een HBO studie had gevolgd en nu in het onderwijs of in de zorg werkt, dan was het haar keuze geweest om een slecht betaalde baan te nemen?

En dat zij verdomd hard heeft gewerkt en de studie heeft gevolgd maar daar niet naar betaald krijgt maakt je niet uit?

Jij vind dat je boven andere mensen staat die minder verdienen, ook al hebben ze een opleiding van gelijkwaardig niveau en werken ze even hard als jij?

[de Peer]

President schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 15:46:
[...]

Dus stel dat je vrouw ook een HBO studie had gevolgd en nu in het onderwijs of in de zorg werkt, dan was het haar keuze geweest om een slecht betaalde baan te nemen?

Dat is feitelijk toch het geval? dus ja...

President schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 15:46:
[...]
En dat zij verdomd hard heeft gewerkt en de studie heeft gevolgd maar daar niet naar betaald krijgt maakt je niet uit?

Keuzes, en consequenties. Waarom heeft ze geen baan op HBO niveau na haar HBO studie? waarschijnlijk niet de juiste studie gekozen of solliciteert niet maandelijks voor een dergelijke baan.

President schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 15:46:
[...]

Jij vind dat je boven andere mensen staat die minder verdienen, ook al hebben ze een opleiding van gelijkwaardig niveau en werken ze even hard als jij?

Hoe leg je die link?

[President]

de Peer schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 15:52:
[...]
Keuzes, en consequenties. Waarom heeft ze geen baan op HBO niveau na haar HBO studie? waarschijnlijk niet de juiste studie gekozen of solliciteert niet maandelijks voor een dergelijke baan.

Leerkracht zijn is ook een HBO functie, alsmede genoeg functies in de zorg. Ze zou dan dus een baan op HBO niveau hebben na een HBO functie, gelijk aan jou dus. Alleen heb jij bijvoorbeeld HBO ICT gevolgd en nu een HBO functie in de ICT die veel meer per maand oplevert.

Vandaar die link die ik probeer te leggen: opleidingsniveau zegt niks over salaris. Inzet ook niet. Keuzes wel: maatschappelijke beroepen voor de overheid leveren minder op

[de Peer]

President schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 15:56:
[...]
Vandaar die link die ik probeer te leggen: opleidingsniveau zegt niks over salaris. Inzet ook niet. Keuzes wel: maatschappelijke beroepen voor de overheid leveren minder op

Vaak een combinatie inderdaad. Maar afgeronde technische studie is vandaag de dag toch wel gegarandeerd goede (financiële) perspectieven. En juist inzet zorgt ervoor dat je die promotie krijgt, of juist die ene baan krijgt (want 30 sollicitaties gedaan).

En keuze voor maatschappelijke beroep is nobel, en geeft waarschijnlijk voldoening (graag met mensen werken, graag iets doen voor de maatschappij) maar betekent dus wel dat je op salaris inlevert.

[President]

de Peer schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 16:00:
[...]


Vaak een combinatie inderdaad. Maar afgeronde technische studie is vandaag de dag toch wel gegarandeerd goede (financiële) perspectieven. En juist inzet zorgt ervoor dat je die promotie krijgt, of juist die ene baan krijgt (want 30 sollicitaties gedaan).

En keuze voor maatschappelijke beroep is nobel, en geeft waarschijnlijk voldoening (graag met mensen werken, graag iets doen voor de maatschappij) maar betekent dus wel dat je op salaris inlevert.

Klopt, maar om dan dit te stellen:

Als iemand veel minder moeite heeft willen doen en daardoor minder verdient, prima, maar dan is het krom dat ik dan voor diegene ga betalen.

Vind ik dus bizar... Verder ben ik het wel met je eens hoor, ben benieuwd hoe men het tekort in zorg en onderwijs wil gaan oplossen alhoewel het vandaag de dag wel lijkt alsof er overal tekorten zijn.

[snmght]

davkra schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 10:04:
Ik kan er niet bij dat er een verdeling naar rato van het inkomen wordt gemaakt bij sommige stellen. Alles op 1 hoop is hoe wij het doen, dat onze werkgevers een andere beloning toekennen aan het werk wat we doen oké, maar in onze relatie zijn we gelijk ook financieel we doen beide ons best voor ons salaris.

Eens. Wij hebben een gezamenlijke rekening waar alle salarisen en toeslagen op binnen komen en waar alle uitgaven van af gaan. Aan die rekening gekoppeld is ook onze enige en gezamenlijke spaarrekening. Ik ben bij mijn vrouw ingetrokken destijds (ik woonde thuis, zij had een koopwoning) en zij was toen hoofdkostwinnaar. Ik kon destijds niet het werk krijgen dat ik graag wilde voor de uren die ik graag wilde maar wel een dergelijke baan voor 20 uur per week. Inmiddels ben ik jarenlang de hoofdkostwinnaar, zijn we getrouwd in gemeenschap van goederen en hebben we het huis verkocht en zijn we samen gaan huren.

de Peer schreef op dinsdag 22 mei 2018 @ 16:02:
[...]


Bij ons zit de 'gelijkheid' hem juist in het feit dat we beiden evenveel arbeid in ons huishouden steken, dat is tenslotte wat we delen. Salaris zie ik persoonlijk als persoonsgebonden bij een situatie van 2x full time werken, zonder kinderen. Ik kan er niet bij dat je dat zo maar weg zou geven (als er geen zorgtaken in het spel zijn of onderlinge afspraken over gemaakt zijn). Tijden veranderen, relaties zijn (vaak) niet meer levenslang en een persoonlijk financieel plan voor de toekomst lijkt mij verstandig, en hopelijk steeds minder een taboe.

Ik kan er nog steeds niet goed bij dat mensen in relaties zitten maar ook in hun hoofd hebben dat ooit niet meer te zijn en daadwerkelijk dingen regelen voor het moment dat de relatie voorbij is. Volgens mij maak je het beeindigen van de relatie op die manier ook laagdrempeliger. Ja, het aantal scheidingen neemt toe tegenwoordig, maar komt dat misschien niet juist omdat we tegenwoordig zo veel dingen "goed" kunnen regelen daaromtrent?

[de Peer]

President schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 16:04:
[...]


Klopt, maar om dan dit te stellen:

[...]

Vind ik dus bizar... Verder ben ik het wel met je eens hoor, ben benieuwd hoe men het tekort in zorg en onderwijs wil gaan oplossen alhoewel het vandaag de dag wel lijkt alsof er overal tekorten zijn.

Euh ja dat was ik niet..
Maar ik ben het met die stelling overigens wel redelijk eens. Als iemand geen ambitie heeft en daardoor minder verdient, snap ik niet waarom je die persoon van extra geld zou moeten voorzien. Onder voorbehoud dat die persoon wel zijn/haar eigen broek op kan houden.

[Arunia]

Toen mijn vrouw in zwanger was, wilde ze graag minder werken zodat onze dochter niet of minder naar het KDV zou hoeven. Ikzelf ben gewoon 40 uur blijven werken en zij werkt nu nog steeds 24 uur. Dat wil ze graag. Ze verdient niets op die 2 dagen, maar daarentegen zorgt ze wel voor onze dochter. Ook hard werken. Dat trekt het voor mij iig gelijk. Daarnaast kunnen we het prima betalen.

Al vaker aangegeven en iedereen moet het op zijn manier doen, maar deel totaal die ikke mentaliteit niet. Zo'n gevoel krijg ik er bij.
Maar bij ons is alles gewoon samen met dingen voor jezelf en ook dingen voor elkaar over hebben. Het is ons gezin en dus de grote hoop qua inkomsten ook ons geld. Ongeacht.
Tuurlijk, als ze totaal nergens de moeite voor zou doen, maar dat is iig totaal niet het geval.
Ze heeft wel een hogere opleiding genoten dan ik, maar als je voorkeur en interesse bij een baan liggen die minder verdient. Lekker belangrijk. Geld is ondergeschikt aan geluk.

Kwam laatste een oud klasgenoot tegen in de AH. Die was vrolijk en lekker vakken aan het vullen. Gaat fluiten naar zijn werk en verdient minder dan ik. Maar, hij heeft het dan wel beter gedaan dan ik. Ik ga echt niet fluiten naar mijn werk. Daar moet ik zelf wat aan doen, maar dat komt meer omdat ik zelf niet weet wat ik wil.

[de Peer]

snmght schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 16:15:
[...]

[...]


Ik kan er nog steeds niet goed bij dat mensen in relaties zitten maar ook in hun hoofd hebben dat ooit niet meer te zijn en daadwerkelijk dingen regelen voor het moment dat de relatie voorbij is. Volgens mij maak je het beeindigen van de relatie op die manier ook laagdrempeliger. Ja, het aantal scheidingen neemt toe tegenwoordig, maar komt dat misschien niet juist omdat we tegenwoordig zo veel dingen "goed" kunnen regelen daaromtrent?

Ik heb dat zeker niet in mijn hoofd en verwacht zelft ook oprecht dat mijn huidige relatie niet eindig zal zijn, maar rationeel gezien is dat gewoon niet realistisch. Ik zou niet willen zeggen dat ik zaken regel 'voor het geval het mis gaat' maar eerder dat ik het gewoon nooit wil laten versmelten omdat ik o.a. salaris als persoonsgebonden zie. Ik vind alles op 1 hoop uit de tijd en niet meer passend bij huidige generatie. Het stamt tenslotte ook uit de tijd dat mannen werken en vrouwen huisvrouwen waren.

En je laatste argument (scheiden laagdrempeliger maken) vind ik niet sterk. Als mensen uit elkaar willen moeten ze dat gewoon doen, en niet bij elkaar blijven voor het geld. Dat geeft maar aan hoe vervelend het kan worden als je geen plan hebt en niets regelt.

[Ora et Labora]

Arunia schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 16:19:
Toen mijn vrouw in zwanger was, wilde ze graag minder werken zodat onze dochter niet of minder naar het KDV zou hoeven. Ikzelf ben gewoon 40 uur blijven werken en zij werkt nu nog steeds 24 uur. Dat wil ze graag. Ze verdient niets op die 2 dagen, maar daarentegen zorgt ze wel voor onze dochter. Ook hard werken. Dat trekt het voor mij iig gelijk. Daarnaast kunnen we het prima betalen.

Al vaker aangegeven en iedereen moet het op zijn manier doen, maar deel totaal die ikke mentaliteit niet. Zo'n gevoel krijg ik er bij.
Maar bij ons is alles gewoon samen met dingen voor jezelf en ook dingen voor elkaar over hebben. Het is ons gezin en dus de grote hoop qua inkomsten ook ons geld. Ongeacht.
Tuurlijk, als ze totaal nergens de moeite voor zou doen, maar dat is iig totaal niet het geval.
Ze heeft wel een hogere opleiding genoten dan ik, maar als je voorkeur en interesse bij een baan liggen die minder verdient. Lekker belangrijk. Geld is ondergeschikt aan geluk.

Kwam laatste een oud klasgenoot tegen in de AH. Die was vrolijk en lekker vakken aan het vullen. Gaat fluiten naar zijn werk en verdient minder dan ik. Maar, hij heeft het dan wel beter gedaan dan ik. Ik ga echt niet fluiten naar mijn werk. Daar moet ik zelf wat aan doen, maar dat komt meer omdat ik zelf niet weet wat ik wil.

Zo gaat het bij ons ook. Vrouw is overdag thuis voor de kinderen (1 baby), werkt in de avond en/of weekend.
Staat in het geheel niet in verhouding met wat ik verdien.
Ik zorg dat het bedrag voor de vaste lasten op een aparte rekening staan, een gedeelte naar gezamenlijke spaar, en de rest wordt uitgegeven, wat zij meestal doet, want boodschappen, kleding en dergelijken. Alles op een hoop.

[monkel]

Ik snap zelf het op-1-hoop-principe weer niet (tenzij je niet anders kan natuurlijk omdat je anders niet rond komt)
We hebben op een gegeven moment gewoon gekeken wat we maandelijks gezamelijk nodig hebben en gooien dat op een gezamelijk rekening en spaarrekening. Vervolgens de verdeling zodanig gemaakt dat ieder een minimaal bedrag overhoudt om eigen dingen mee te doen. Op dit moment hou ik meer over omdat ik 36u werk en beter verdien, maar ik hou er rekening mee dat het ook nog een keer andersom zou kunnen zijn. Verder heb ik dure hobby's en zij etentjes en kleding. Ik moet er niet aan denken dat je steeds moet gaan overleggen of je bepaalde zaken wel of niet kan kopen
Verder sparen we gezamelijk (uit de gezamelijke rekening) voor gezamelijke doelen (keuken, vakantie, huishouden etc) en sparen we ieder apart voor eigen doelen.

[Arunia]

@de Peer Misschien ben ik dat wel van een oude stempel (mijn vrouw draagt mijn achternaam+meisjesnaam zoals vroegah (let wel, eigen keuze van haar en vind dat ook wel erg leuk dat ze dat gedaan heeft)), daarentegen ben ik degene die thuis de was doet en allerlei andere huishoudelijk taken. Vaak ook koken, maar goed.
Ieder zijn keuze zoals je zelf ook soort van aan geeft.

Ben zelf totaal niet bezig met wat als het fout gaat. Dat zie ik dan wel weer.

[snmght]

de Peer schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 16:25:
[...]


Ik heb dat zeker niet in mijn hoofd en verwacht zelft ook oprecht dat mijn huidige relatie niet eindig zal zijn, maar rationeel gezien is dat gewoon niet realistisch. Ik zou niet willen zeggen dat ik zaken regel 'voor het geval het mis gaat' maar eerder dat ik het gewoon nooit wil laten versmelten omdat ik o.a. salaris als persoonsgebonden zie. Ik vind alles op 1 hoop uit de tijd en niet meer passend bij huidige generatie. Het stamt tenslotte ook uit de tijd dat mannen werken en vrouwen huisvrouwen waren.

En je laatste argument (scheiden laagdrempeliger maken) vind ik niet sterk. Als mensen uit elkaar willen moeten ze dat gewoon doen, en niet bij elkaar blijven voor het geld. Dat geeft maar aan hoe vervelend het kan worden als je geen plan hebt en niets regelt.

Nee ik zeg niet dat je bij elkaar moet blijven voor het geld. Ik denk alleen dat wanneer scheiden 'makkelijk' is of goed geregeld, je die keus sneller maakt. En misschien sneller dan noodzakelijk. Ik zal niet zeggen dat het in mijn relatie altijd rozengeur en maneschijn geweest is - er zijn zeker momenten geweest dan een van ons overwogen heeft om de ander te verlaten. Maar ja, dat is niet zo makkelijk met een koophuis, kinderen en in gemeenschap van goederen. Je kiest er dan niet snel voor en bent toch meer geneigd om de problemen die er liggen op te lossen. Er is dan niet zoiets als de weg van de minste weerstand.

Ik heb het ja-woord gegeven in de veronderstelling dat de dood ons scheidt, en niets anders. En ja dat is erg romantisch, maar volgens mij is dat wat een relatie moet zijn. Niets tegen mensen die het anders doen hoor, maar ik vind het zo een zakelijk iets worden als je er voorwaarden aan gaat verbinden / afspraken over gaat maken.

[Conono]

snmght schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 16:30:
[...]


Nee ik zeg niet dat je bij elkaar moet blijven voor het geld. Ik denk alleen dat wanneer scheiden 'makkelijk' is of goed geregeld, je die keus sneller maakt. En misschien sneller dan noodzakelijk. Ik zal niet zeggen dat het in mijn relatie altijd rozengeur en maneschijn geweest is - er zijn zeker momenten geweest dan een van ons overwogen heeft om de ander te verlaten. Maar ja, dat is niet zo makkelijk met een koophuis, kinderen en in gemeenschap van goederen. Je kiest er dan niet snel voor en bent toch meer geneigd om de problemen die er liggen op te lossen. Er is dan niet zoiets als de weg van de minste weerstand.

Ik heb het ja-woord gegeven in de veronderstelling dat de dood ons scheidt, en niets anders. En ja dat is erg romantisch, maar volgens mij is dat wat een relatie moet zijn. Niets tegen mensen die het anders doen hoor, maar ik vind het zo een zakelijk iets worden als je er voorwaarden aan gaat verbinden / afspraken over gaat maken.

Ik kan er dan volstrekt niet bij dat iemand dat zakelijke gewoon negeert. Wat denk je dat het huwelijk is? Yep, een overeenkomst. Hartstikke zakelijk dus. En natuurlijk nog wel méér dan dat, maar in basis is het een overeenkomst.

[de Peer]

Conono schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 16:40:
[...]

Ik kan er dan volstrekt niet bij dat iemand dat zakelijke gewoon negeert. Wat denk je dat het huwelijk is? Yep, een overeenkomst. Hartstikke zakelijk dus. En natuurlijk nog wel méér dan dat, maar in basis is het een overeenkomst.

Ja. Bedoeld om de zwakkere van de 2 (van oudsher de vrouw) te beschermen. Vroeger was dat ook noodzakelijk. Vandaag de dag, met doorgeschoten emancipatie , niet meer zo nodig en tegenwoordig wordt het gezien als iets 'romantisch' terwijl het dat eigenlijk niet bepaald is.

[Verwijderd]

monkel schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 16:29:
Ik moet er niet aan denken dat je steeds moet gaan overleggen of je bepaalde zaken wel of niet kan kopen

Best kortzichtig vermakelijk om te denken dat ieder 'grote hoop'-stel elke uitgave met elkaar moet bespreken

[snmght]

Verwijderd schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 16:45:
[...]

Best kortzichtig vermakelijk om te denken dat ieder 'grote hoop'-stel elke uitgave met elkaar moet bespreken

Van de grote hoop mag gewoon geschept worden inderdaad!


@ de 'regelaars':

Als we het logisch bekijken dan zeggen jullie dus ofwel niet tegen elkaar: ik zal bij je blijven, ofwel je vertrouwt elkaar daar niet in. Als je dit namelijk wel tegen elkaar kunt zeggen én er op vertrouwt dat jullie beiden dit nakomen dan is er toch geen reden om dingen te regelen voor het 'wat als' scenario?

[SmurfLink]

President schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 16:04:
[...]


Klopt, maar om dan dit te stellen:

[...]

Vind ik dus bizar... Verder ben ik het wel met je eens hoor, ben benieuwd hoe men het tekort in zorg en onderwijs wil gaan oplossen alhoewel het vandaag de dag wel lijkt alsof er overal tekorten zijn.

Ik zeg in deze quote letterlijk als iemand veel minder moeite heeft willen doen.

Hoe concludeer je dan dat als iemand een HBO heeft, in de zorg keihard werkt en minder verdient, dat ik dat onder hetzelfde noemertje zou scharen als wat ik hierboven in jouw quote zeg? De persoon waar jij het over hebt valt duidelijk niet onder die noemer, gezien ze keihard werken.. Je trekt de verkeerde conclusie op basis van een aanname. Ik vind niet dat ik boven anderen sta, die gewoon hard werken en een nuttige baan hebben. Maar als we het gaan vergelijken met pretstudies die weinig toevoegen, waardoor die mensen maar recruiter worden omdat ze niks beters kunnen vinden? Of iemand die er bewust voor kiest om een baan te nemen die minder verdient omdat ze geen moeite willen doen, zoals de vriend in mijn voorbeeld, niet jouw hardwerkende zorgvoorbeeld... ik sta er niet boven maar ik geef wel aan dat ik dan niet al mijn financien op een hoop zou gooien.

[ Voor 24% gewijzigd door SmurfLink op 23-05-2018 17:00 ]

[de Peer]

snmght schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 16:52:
[...]


Van de grote hoop mag gewoon geschept worden inderdaad!


@ de 'regelaars':

Als we het logisch bekijken dan zeggen jullie dus ofwel niet tegen elkaar: ik zal bij je blijven, ofwel je vertrouwt elkaar daar niet in. Als je dit namelijk wel tegen elkaar kunt zeggen én er op vertrouwt dat jullie beiden dit nakomen dan is er toch geen reden om dingen te regelen voor het 'wat als' scenario?

Of: ik blijf (zeer waarschijnlijk, en hopelijk) altijd bij je maar ik regel graag mijn eigen deel van de financiën (mijn inkomstenstroom). Het is niet per se regelen voor een doemscenario. en zoals al eerder aangehaald. Juist éénmalig zakelijk onderhandelen over hoe je samen financieel alles regelt, en daarna nóóit meer een discussie erover. Geld speelt totaal geen rol in onze relatie, juist doordat we daar afspraken over hebben gemaakt. Liefde en financiën losgekoppeld, want dat laatste is zakelijk.

[Milmoor]

Sommige van jullie zullen deze al kennen, maar hij is hier wel erg passend: een quote uit een ander topic. Er zijn wat vervolg vragen en antwoorden.

Milmoor schreef op zondag 3 april 2016 @ 20:53:
Over dit onderwerp kan je oneindig discussiëren, er is geen ultieme waarheid. Wij hebben het als volgt opgepakt. Complex, maar eigenlijk heel rechtlijnig en voor ons werkt het:

• we vinden elkaar lief, gaan ervan uit dat we lange termijn bij elkaar blijven, in voor- en tegenspoed, maar we willen geen misverstanden als we ooit uit elkaar gaan.
• alle gezamenlijke zaken worden naar draagkracht betaald en zijn daarna van ons beiden (huisgehouden, vakantie, etc.)
• ieder heeft zijn/haar eigen geld en moet zelf weten wat hij/zij daarmee doet (computers, kleding, etc.)

Tot zover makkelijk, maar nu de details:
draagkracht: het maandelijks inkomen, genormaliseerd naar 40 uur (parttime werken is in basis een keuze, daar moet de ander geen last van hebben), waarbij woon-/werkverkeer als gewerkte tijd geldt (reistijd is in de praktijk geen keuze, maar een van beiden kan dicht bij het werk wonen). Inkomen uit vermogen telt ook mee, op dezelfde manier als de belastingdienst doet, zonder rekening te houden met fiscaal partnerschap (ik heb echt meer op de bank staan en dat begon oneerlijk te worden).
Werkeloosheid/studie: dan daalt het inkomen, dus betaal je minder, maar nooit minder dan 1:9 (omdat het anders oneerlijk begon te voelen). Het maakt daarbij niet uit of het vrijwillig is (ontslag krijgen/nemen, studiejaar, etc.). Bij langdurig scheef inkomen (kinderen, ander onheil) gaan we aanvullende afspraken maken, maar dat wordt per definitie maatwerk (basisinkomen?).
Koophuis: dat is dus 50:50 van ons beiden, en we betalen de bank naar draagkracht. Mochten we ooit uit elkaar gaan, dan is er geen discussie over wie hoeveel betaald heeft (hopen/verwachten we).
Inbreng eigen geld koophuis: ik heb veel meer geld op de bank dan mijn vriendin. We willen én het huis naar draagkracht betalen, én eigendom 50:50 én toch niet alles van de bank lenen door van mijn geld gebruik te maken. Hiervoor leent mijn vriendin van mij geld, en ik virtueel hetzelfde geld van mezelf (denkt makkelijker). Dat geld gebruiken we voor het huis. De aflossing en rente zetten we op onze gemeenschappelijke boodschappenlijst. Hiermee betalen we mij dus indirect gezamenlijk naar draagkracht terug.

Moeilijk doen? Misschien, maar wat ons betreft eerlijk en consequent. De notaris die we dit moesten uitleggen tbv onze testamenten kon het volgen en erin meedenken.

[MikeyMan]

Milmoor schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 22:21:
Sommige van jullie zullen deze al kennen, maar hij is hier wel erg passend: een quote uit een ander topic. Er zijn wat vervolg vragen en antwoorden.


[...]

Tsjah, als je zoveel tijd kwijt bent aan berekenen wie wat moet betalen, heb je ook geen tijd om ruzie te krijgen ook

[Grolsch]

Zo ingewikkeld heb ik het nog niet eerder gezien en/ of gehoord @Milmoor maar als het voor jullie werkt helemaal goed toch.

Ik vraag me alleen af hoe je dat met huishoudelijke taken doet

Wordt dat meegenomen in de formule

[assje]

Zo lang ik samen ben met mijn vrouw hebben we samen profijt van mijn hogere inkomsten.

Mocht het ooit kapot gaan delen we alles door de helft en tijdelijk nog compensatie t.b.v. zachte landing.

Veel simpeler kan het niet worden en ik zou er echt geen enkel argument weten waarom wij ook maar iets zouden willen scheiden.

Uiteraard zou het na een breuk bij een nieuwe relatie allemaal anders zijn. Misschien duurt het dan wel 10 jaar voordat je weer op dat niveau van commitment bent.

Ik begrijp Ik het idee van (deels) gescheiden financiën dus echt wel. Om dit te doen in bepaalde situaties plus de beweegredenen en argumenten begrijp ik echter af en toe helemaal niets van en vind ik bijna eng.

[Teknix1982]

Wat een aannames hier dat stellen die de financiën gescheiden houden dit doen vanwege geen vertrouwen of uit egoïsme. Wij hebben dat gedaan vanwege risico inperking. Ik ben zelfstandig ondernemer en verdien erg goed. Mijn vriendin werkt 32 uur in de zorg en met ORT erbij verdient ze ook netjes maar veel minder dan ik. Zij had al wel een vermogen gespaard en een huis deels geerft. Ik als ondernemer neem risico’s. Wij hebben dus om die reden bewust de financiën gescheiden gehouden en een gezamenlijke rekening voor onze kosten plus wat extra. We dragen naar rato bij aan de pot. Hebben een samenlevingscontract opgesteld en daar staat ook in wat er gebeurd als iets mis gaat en wat van wie was. Is dat zo raar? Ik denk dat het alleen maar slim is.

[overhyped]

In m’n vorige relatie hadden wij ‘t pot+zakgeld systeem, werkte goed. Grote uitgaven overleg je toch in een serieuze relatie ‘T is op geld niet mis gegaan. (Zelfs tijdens de scheiding niet)

Maar toch, of ik ‘t weer zo zou doen? M’n ex en ik waren bij elkaar van toen ik net werkte (en nagenoeg niets had) en zij studeerde (en nagenoeg niets had) ik had het geluk een boven gemiddeld goede baan te krijgen, zij ook een prima baan, maar wat minder, maar we waren beiden van jong en 0 af aan gekomen. Heen haar op m’n hoofd die er aan dacht om dan meer ‘voor mijzelf’ te houden. De groei in mijn werk is ook samen ontstaan(en visa versa)

Maar toch: Als er nu weer een serieuze relatie komt zou ik ‘t toch zakelijker houden, meer scheiding in vermogens: meer bewust delen wat er te delen moet zijn.

Voor iedereen die voor ‘t eerst een eerste lange relatie heeft waarin je gelijkwaardig begint: gewoon lekker zakgeld en alles op 1 hoop

[Exorcist]

Vind het altijd een lastig onderwerp. Van oudsher (samen met mijn vrouw sinds 2003) delen we alles naar draagkracht; ik verdien meer maar werk ook meer (3 tegen 5 dagen) en ondanks haar hoge opleidingsniveau werkt ze op "werkvloer"niveau en brengt een stuk minder in dan ik.

Hier doen we sinds jaar en dag hetzelfde; beiden een percentage van ons inkomen naar de gezamenlijke rekening. Van deze rekening gaat de de hypotheek, energie, water, gem. belastingen, kinderopvang etc. af . Wat we over houden is grotendeels ook in scheiding; zij haar eigen brandstof, verzekeringen, losse uitgaves etc. en ik ook. Enige overlap met bijv. boodschappen, die betaalt zij altijd en ik dan weer bijv. de MRB van haar (diesel)auto en ook nog mijn eigen (lease)auto. Hoe dan ook is het rond de 60/40 - 70/30 aan verhouding.

Ik wil dit hoe dan ook, en zij ook, zo behouden. Als zij iets koopt voor zichzelf bemoei ik me daar nooit mee en andersom. Grote uitgaves worden medegedeeld en overlegd maar leidt nooit tot discussie. Belangrijk is dat we beiden met geld kunnen omgaan maar elkaar ook niet in de weg willen zitten en dus heus soms aankopen doen waar de ander niet direct achter zou staan. Ik heb een (dure) hobby en mijn vrouw doet vaak met de kinderen dingen die (in)direct geld kosten. Spreken we elkaar nooit op aan zolang we maar sparen.

Sparen komt dan wel hoofdzakelijk van mij; zij houdt relatief weinig over en ik relatief veel (verdien meer, werk meer) maar "mijn" spaargeld is dan weer "ons" spaargeld. Ik vind al met al de grootste voordelen het niet continu op de hoogte zijn van elkaars uitgaves (vertrouwen); we gaan met regelmaat een nacht of weekend even samen weg en dan hoef ik echt geen afschrijving te zien van hotel/B&B *** en vice versa. Idem voor cadeaus. Het heeft als nadeel dat je misschien minder kritisch bent op elkaars uitgaven maar dan nog, mijn/onze relatie is in basis daar juist op gestoeld: doe wat je leuk vindt (met mate...) en we vertrouwen elkaar. Nooit schulden, nooit grote financiële problemen, geen leningen.

Als je gelijkgestemd bent kan dat prima. Het probleem ontstaat mijns inziens als één van de twee of erger, allebei, niet kan omgaan met geld. Dan krijg je vanzelf schulden of verzwijging van uitgaves etc. Openheid is dus sleutel maar dat hoeft dus niet per se te betekenen dat je alles op één hoop gooit en daar alles uit put. Maar dat is allemaal afhankelijk van hoe je als individu in elkaar steekt en dan zeker ook als koppel.

[Milmoor]

MikeyMan schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 22:24:
[...]
Tsjah, als je zoveel tijd kwijt bent aan berekenen wie wat moet betalen, heb je ook geen tijd om ruzie te krijgen ook

Bij veranderingen in inkomen of andere omstandigheden moet dat even in de boodschappenlijst verwerkt worden. De rest gaat vanzelf. Het heeft wel even geduurd voordat het sheet dat afgemaakt netjes meenam.

Grolsch schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 22:47:
Zo ingewikkeld heb ik het nog niet eerder gezien en/ of gehoord @Milmoor maar als het voor jullie werkt helemaal goed toch.

Ik vraag me alleen af hoe je dat met huishoudelijke taken doet

Wordt dat meegenomen in de formule

Gelukkig verdelen we die redelijk 1:1, maar zoniet, dan zouden dat gewerkte uren zijn zonder salaris. Want het moet wel gebeuren. Ook als we wel voor kinderen zouden zijn gegaan en een van de twee daar meer tijd aan kwijt zou zijn lijkt mij dat het meest eerlijk. Dan normaliseer je dus niet naar 40 uur, maar naar een hoger aantal.

[President]

Exorcist schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 00:16:
Ik heb een (dure) hobby en mijn vrouw doet vaak met de kinderen dingen die (in)direct geld kosten. Spreken we elkaar nooit op aan zolang we maar sparen.

Wat fijn dat ze jou niet aanspreekt op uitgaven voor alleen jouw plezier/hobby en jij haar niet aanspreekt om leuke herinneringen op te bouwen met jouw kinderen :-). Of spendeert ze ook wel eens geld aan haarzelf? ;-)

[LuNaTiC]

Ik ben wel benieuwd naar de mensen die in dit topic hebben gereageerd;

zo te zien heeft bijna iedereen een werkbare vorm gevonden wat werkt in hun relatie. Daarbij gaan we maar even voor het gemak uit dat er weinig tot nooit discussies zijn over geld.

Maar in de aanloop van de vorm waar je op uit bent gekomen: waren daar nog 'issues'? Heb je daar toch nog even over moeten bakkeleien? En waar ging het dan over?

Kan me voorstellen dat sommigen een bepaalde trots of koppigheid hebben.

Zoals ik al eerder in dit topic zei ben ik nog niet zo ver met mijn vriendin dat we samen gaan wonen en dus financiën hoeven samen te voegen. Ik denk hier al wel eens zo nu en dan over na. Als ik een vriendin zou hebben die (veel) minder dan ik verdient, zou ik al snel aansturen op een verdeling die voor haar dan gunstig zou uitpakken, zodat ze meer te besteden zou hebben ondanks haar salaris. En dat zou betekenen dat ik dan een beetje toeleg.

Maar nu ik in de omgekeerde situatie ga zitten (ik verdien zeker niet slecht, maar m'n vriendin is volgend jaar afgestudeerd als medisch specialist, dus die verdient dan al aardig wat meer en dat verschil wordt alleen maar groter), zou ik juist uit trots of angst om 'op haar mee te liften', zoiets niet zo snel aannemen, mocht ze dat voorstellen. Terwijl ik het andersom niet erg zou vinden

Hoe gaat dit bij jullie? Komt bovenstaande bekend voor? Of nooit een issue geweest?

[418O2]

Wij hebben vanaf het begin een gelijk bedrag in de gezamenlijke pot gelegd voor alle gemeenschappelijke uitgaves (hypotheek, boodschappen, huis onderhoud, cosmetica) en een spaarpot. In het begin verdiende ik een stuk minder dan zij (mbo vs uni). Inmiddels is dat anders en heb ik haar ingehaald, maar nog steeds doen we het zo.

Ik wil niet hoeven verantwoorden wat ik koop van mijn geld en ik wil ook niet hoeven nadenken over wat zij doet. Er is ook geen praktische reden om het anders te doen bij ons.

10 jaar samen, 6 jaar een koophuis.

[ Voor 3% gewijzigd door 418O2 op 24-05-2018 08:03 ]

[LuNaTiC]

418O2 schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 08:03:

Ik wil niet hoeven verantwoorden wat ik koop van mijn geld en ik wil ook niet hoeven nadenken over wat zij doet. Er is ook geen praktische reden om het anders te doen bij ons.

Ik neig zelf ook wel een beetje naar dit model, vooral om deze reden. Op een grote hoop gooien zou wel lekker zijn qua totale pot waar je iets van kan kopen, maar zou me sneller bezwaard voelen als ik er iets van zou kopen. Zeker grotere dingen, of zaken waarvan ik me kan voorstellen dat zij het 'onzin' zou vinden.

Dat zij dan meer 'over' zou hebben is alleen maar fijn voor haar. En uiteindelijk ga je toch al minder lasten krijgen per saldo als je samen gaat wonen door het delen van bepaalde kosten, dus dat is al wat winst t.o.v. de oude situatie.

_{en als ze er echt op staat om op een wat duurdere vakantie te willen, dan moet het maar van haar potje}

[418O2]

Vakanties doen wij buiten de spaarpot 50/50, net als uit eten (de ene keer ik, andere keer zij)

Bij ons zijn onze vaste lasten erg laag in relatie tot ons inkomen, dan is de situatie ook anders denk ik

[Verwijderd]

snmght schreef op woensdag 23 mei 2018 @ 16:52:
...Als we het logisch bekijken dan zeggen jullie dus ofwel niet tegen elkaar: ik zal bij je blijven, ofwel je vertrouwt elkaar daar niet in. Als je dit namelijk wel tegen elkaar kunt zeggen én er op vertrouwt dat jullie beiden dit nakomen dan is er toch geen reden om dingen te regelen voor het 'wat als' scenario?

Doe jij je autogordel ook om omdat je er eigenlijk wel van uitgaat een ongeluk te krijgen?

Oftewel: dat je ergens rekening mee houdt wil NIET zeggen dat je ergens van uitgaat.

[Wailing_Banshee]

LuNaTiC schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 07:51:
Ik ben wel benieuwd naar de mensen die in dit topic hebben gereageerd;

zo te zien heeft bijna iedereen een werkbare vorm gevonden wat werkt in hun relatie. Daarbij gaan we maar even voor het gemak uit dat er weinig tot nooit discussies zijn over geld.

Maar in de aanloop van de vorm waar je op uit bent gekomen: waren daar nog 'issues'? Heb je daar toch nog even over moeten bakkeleien? En waar ging het dan over?

Kan me voorstellen dat sommigen een bepaalde trots of koppigheid hebben.

Wij zijn gaan samenwonen als student. Toen hebben we ook een gezamelijke rekening geopend waar we beide evenveel geld in deden voor kost en inwoning. Vanaf het eerste salaris, is het salaris naar die gezamelijke rekening gegaan en binnen een half jaar nadat we zijn gaan werken hebben we samen een huis gekocht. Dus alles wat wij hebben, is echt samen gekocht.

Zoals ik al eerder in dit topic zei ben ik nog niet zo ver met mijn vriendin dat we samen gaan wonen en dus financiën hoeven samen te voegen. Ik denk hier al wel eens zo nu en dan over na. Als ik een vriendin zou hebben die (veel) minder dan ik verdient, zou ik al snel aansturen op een verdeling die voor haar dan gunstig zou uitpakken, zodat ze meer te besteden zou hebben ondanks haar salaris. En dat zou betekenen dat ik dan een beetje toeleg.

Maar nu ik in de omgekeerde situatie ga zitten (ik verdien zeker niet slecht, maar m'n vriendin is volgend jaar afgestudeerd als medisch specialist, dus die verdient dan al aardig wat meer en dat verschil wordt alleen maar groter), zou ik juist uit trots of angst om 'op haar mee te liften', zoiets niet zo snel aannemen, mocht ze dat voorstellen. Terwijl ik het andersom niet erg zou vinden

Hoe gaat dit bij jullie? Komt bovenstaande bekend voor? Of nooit een issue geweest?

Bij ons nooit een issue geweest. Maar zoals gezegd, wij geven niet echt veel om spullen en vakanties doen we samen. En ons salaris is practisch gelijk. Maakt het wel wat makkelijker

418O2 schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 08:03:
Ik wil niet hoeven verantwoorden wat ik koop van mijn geld en ik wil ook niet hoeven nadenken over wat zij doet. Er is ook geen praktische reden om het anders te doen bij ons.

Daarom heb ik nog steeds mijn eigen rekening. Ik hoef niet te verantwoorden wat ik daar mee doe, en hij ook niet. Maar wij gaan ook niet krampachtig om met de gezamelijke rekening, omdat we beide weten wat er in gaat, en wat er aan vaste lasten uit gaat. Zolang er maar geld over is aan het eind van de maand (ipv andersom), doen we geen van beide moeilijk.

[SmurfLink]

LuNaTiC schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 07:51:
Ik ben wel benieuwd naar de mensen die in dit topic hebben gereageerd;

zo te zien heeft bijna iedereen een werkbare vorm gevonden wat werkt in hun relatie. Daarbij gaan we maar even voor het gemak uit dat er weinig tot nooit discussies zijn over geld.

Maar in de aanloop van de vorm waar je op uit bent gekomen: waren daar nog 'issues'? Heb je daar toch nog even over moeten bakkeleien? En waar ging het dan over?

Kan me voorstellen dat sommigen een bepaalde trots of koppigheid hebben.

Zoals ik al eerder in dit topic zei ben ik nog niet zo ver met mijn vriendin dat we samen gaan wonen en dus financiën hoeven samen te voegen. Ik denk hier al wel eens zo nu en dan over na. Als ik een vriendin zou hebben die (veel) minder dan ik verdient, zou ik al snel aansturen op een verdeling die voor haar dan gunstig zou uitpakken, zodat ze meer te besteden zou hebben ondanks haar salaris. En dat zou betekenen dat ik dan een beetje toeleg.

Maar nu ik in de omgekeerde situatie ga zitten (ik verdien zeker niet slecht, maar m'n vriendin is volgend jaar afgestudeerd als medisch specialist, dus die verdient dan al aardig wat meer en dat verschil wordt alleen maar groter), zou ik juist uit trots of angst om 'op haar mee te liften', zoiets niet zo snel aannemen, mocht ze dat voorstellen. Terwijl ik het andersom niet erg zou vinden

Hoe gaat dit bij jullie? Komt bovenstaande bekend voor? Of nooit een issue geweest?

Ik woon op dit moment nog niet samen, omdat mijn partner net uit een langdurige relatie komt en samenwoonde met haar ex. Die hadden de financien totaal niet transparant, zij betaalde de huur en hij de rest en zij was er van overtuigd dat dit ongeveer gelijk was. In het begin zou zij meer betalen omdat ze meer verdiende, en dit zou later rechtgetrokken worden. Dat is nooit gebeurd, zij heeft 2 jaar lang dubbel zoveel per maand betaald als hij (tegen niet dubbel het inkomen uiteraard). Alle vakanties en etentjes vroeg hij haar de portomonnee te trekken. En toen het uit ging en hij de woning moest verlaten vond meneer het ook nodig om nog eens een flinke oprotpremie te vragen. Die heeft hij niet gehad, heb het met haar nog een aantal keer doorberekend en uiteindelijk heeft hij een oprotfooi gehad om er vanaf te zijn, vele duizenden euro's minder dan hij wilde hebben. Sommige mensen zijn simpelweg bizar onredelijk op financieel vlak.

Dus vandaar dat wij alles nu al overlegd hebben hoe en wat we er instaan. Zij wil niet nog een keer zo'n puinzooi meemaken en we hebben beiden de intentie wel om op den duur samen te gaan wonen dus dan is het fijn om dat gesprek al gehad te hebben en op 1 lijn te zitten. Het belangrijkste is de communicatie. Praat hierover met je vriendin, wees eerlijk over je 'angst' of trots, vraag haar hoe zij er tegenaan kijkt, wat denkt zij? Zorg dat je iets vindt waar jullie beiden tevreden mee zijn.

[LuNaTiC]

SmurfLink schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 08:38:
[...]
Het belangrijkste is de communicatie. Praat hierover met je vriendin, wees eerlijk over je 'angst' of trots, vraag haar hoe zij er tegenaan kijkt, wat denkt zij? Zorg dat je iets vindt waar jullie beiden tevreden mee zijn.

Qua communicatie zit het tot nu al goed, we geven beiden weinig om geld, doen nu ook gewoon veel dingen om en om, ene keer betaal ik een etentje, andere keer zij weer, cadeaus voor vrienden/familie net zo. We zien geld ook puur als middel om leuke dingen van te doen, dus we hechten er ook niet teveel waarde aan. Ik heb altijd gezegd, als ik het geld heb, en ik vind iemand lief/leuk/aardig, kun je alles van me krijgen (is wel de valkuil dat ik wat minder goed ben in opzij zetten/sparen ).

Ik weet wat zij straks gaat verdienen (en weet ook wel ongeveer wat ze nu verdient als aios (dat is waarschijnlijk een beetje in dezelfde regionen als ik nu doe, wellicht iets minder, maar ze schiet me volgend jaar wel echt voorbij en dan verdient ze zo'n 1,5 keer zoveel als ik).

Ze heeft wel in twee relaties gezeten waarbij de balans echt heel scheef was (als in: hij had niets, zij moest dan dus eigenlijk wel alles betalen), en in die zin is het ook niet helemaal waar dat het haar niks uitmaakt dat haar partner veel minder te besteden heeft. Gelukkig is dat in mijn geval niet het geval, heb gewoon alles netjes voor elkaar, goede baan, eigen woning, geen schulden (behalve hypotheek en studieschuld dan ). Ik kan dus in elk geval prima mijn broek ophouden en we kunnen alles redelijk goed verdelen.

Dus dat gesprek en om aan te geven waar mijn 'trots' zit, daar zie ik op zich ook niet zo tegenop. Gelukkig is zij ook wel vrij nuchter. Het mooie van haar werk straks is dat ze op een extra zondagdienst in 10 uurtjes makkelijk een weekendje weg binnenharkt

[snmght]

Verwijderd schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 08:27:
[...]

Doe jij je autogordel ook om omdat je er eigenlijk wel van uitgaat een ongeluk te krijgen?

Oftewel: dat je ergens rekening mee houdt wil NIET zeggen dat je ergens van uitgaat.

Die vergelijking gaat mank. Op het krijgen van een ongeval hebben toch iets meer mensen invloed dan op het eindigen van een relatie. Ik ben in het verkeer afhankelijk van mensen die ik daar niet vertrouw. Zou ik alle overige verkeersdeelnemers ook mogen selecteren en er actief voor kiezen om al dan niet een 'relatie' met ze aan te gaan, dan zou ik altijd zonder gordel rijden.

[de Peer]

snmght schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 08:55:
[...]


Die vergelijking gaat mank. Op het krijgen van een ongeval hebben toch iets meer mensen invloed dan op het eindigen van een relatie. Ik ben in het verkeer afhankelijk van mensen die ik daar niet vertrouw. Zou ik alle overige verkeersdeelnemers ook mogen selecteren en er actief voor kiezen om al dan niet een 'relatie' met ze aan te gaan, dan zou ik altijd zonder gordel rijden.

Ik vind de vergelijking juist wel goed. Er zijn ook externe factoren van invloed op je relatie waar je zelf beperkt invloed op hebt, dat kunnen ook personen zijn waar 1 van jullie verliefd op wordt of andersom. Daarnaast verander je als persoon met de jaren. De gordel kan gezien worden als een soort verzekering, het hebben van een financieel plan / verdeling ook.

[Krisp]

LuNaTiC schreef op donderdag 24 mei 2018 @ 07:51:
Ik ben wel benieuwd naar de mensen die in dit topic hebben gereageerd;

zo te zien heeft bijna iedereen een werkbare vorm gevonden wat werkt in hun relatie. Daarbij gaan we maar even voor het gemak uit dat er weinig tot nooit discussies zijn over geld.

Maar in de aanloop van de vorm waar je op uit bent gekomen: waren daar nog 'issues'? Heb je daar toch nog even over moeten bakkeleien? En waar ging het dan over?

Kan me voorstellen dat sommigen een bepaalde trots of koppigheid hebben.

[...]

Hoe gaat dit bij jullie? Komt bovenstaande bekend voor? Of nooit een issue geweest?

Het is zeker een gesprek, en het is aftasten. Door alleen al op hoofdlijnen de opties te benoemen, (één hoop of volledig gescheiden, in hoeverre geef je inzicht aan elkaar?) kom je er vrij snel achter waar een beetje de grenzen liggen.

In ons geval (en ik denk dat we daar geen uitzondering in zijn) is het itereatief gegaan. Met dates betaalde ik alles, op een gegeven moment ga je toch delen (eerste weekendje weg oid), en dan komt op een gegeven moment de verdeelvraag kijken. Na een tijdje hebben we een bunq-rekening 'geopend', omdat dat toen echt heel gemakkelijk was en vrijwel niets kostte. Van daaruit hebben we op een gegeven moment (toen we gingen samenwonen) potjes gemaakt.

Dat ging altijd in gesprek. We hebben ook alternatieven overwogen, maar wij kiezen er bewust voor om (bijvoorbeeld) een eigen rekening te hebben, welke niet inzichtelijk is voor de ander. Zo houd je persoonlijke vrijheid.