Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?

[Janpietertje89]

Ivow85 schreef op donderdag 15 augustus 2024 @ 17:14:
[...]


Jij gaat uit van deels oppotten en het effect wat dat heeft aan het einde van de relatie/het huwelijk.

Maar afspraken die je maakt, zijn er toch (en misschien wel vooral) ook voor hoe je tijdens de relatie / het huwelijk met elkaar en de financiën om gaat?

Mijn punt is meer dat je bij het aangaan van het huwelijk/partnerschap sowieso al afspreekt dat "vanaf nu alle uitgaven en inkomsten 50/50 zijn" als je voor de standaard beperkte gemeenschap van goederen zonder huwelijkse voorwaarden gaat. Dan kan het qua gevoel misschien helpen dat iemand z'n dure hobby betaald van een "eigen" rekening, maar effectief wordt die hobby op dat moment gewoon voor 50% door de partner betaald.

Het hele idee van "ik wil de vrijheid hebben om te kunnen kopen wat ik wil, dus hebben we een eigen rekening" slaat eigenlijk nergens op, want ook dat geld op die eigen rekeningen valt voor alle inkomsten en uitgaven vanaf het huwelijk ook gewoon onder de gemeenschap bij trouwen/partnerschap onder (beperkte) gemeenschap van goederen.

Het is dus allemaal puur voor de vorm, effectief veranderd er niets. Elke euro die de partner extra verdient, of uitgeeft, is een halve euro van de andere partner.

[ Voor 16% gewijzigd door Janpietertje89 op 15-08-2024 19:00 ]

[ansichtkaart]

Janpietertje89 schreef op donderdag 15 augustus 2024 @ 16:02:
[...]


Mijn punt is dat, even uitgaande van een standaard huwelijk onder beperkte gemeenschap van goederen, de verdeling in de praktijk er helemaal niet toe doet.

Voorbeeld koppel (random gekozen):
- Man werkt 100%, verdiend 5k per maand
- Vrouw werkt 60%, verdiend 2k per maand
- Kosten huishouden zijn 3k per maand

Dan kan je vervolgens na de bruiloft afspraken maken over de verdeling in de praktijk:

Situatie 1:
- Beide houden eigen rekeningen, storten ieder 50% van de kosten (1500 euro) op een gezamelijke rekening. Man heeft elke maand 3500 euro over, vrouw 500 euro over.
- Na 10 jaar gaan ze uit elkaar. Man heeft een flink vermogen op zijn eigen spaarrekening staan, vrouw een veel kleiner vermogen op haar spaarrekening staan. Vermogen man + vrouw worden bij elkaar opgeteld, en beide krijgen 50/50. Want dit hele vermogen is ontstaan tijdens het huwelijk en dus onderdeel van de gemeenschap.

Situatie 2:
- Beide storten hun salaris op de gezamelijke rekening en betalen alles van deze gezamelijke rekening. Sparen doen ze ook op een gezamelijke spaarrekening.
- Na 10 jaar gaan ze uit elkaar en hebben ze samen een flink vermogen. Beide krijgen 50/50.

Kortom, als je onder standaard beperkte gemeenschap van goederen trouwt is het helemaal niet relevant meer hoe je de kosten "in de praktijk" verdeelt na het moment van trouwen. Alle inkomsten en uitgaven zijn immers onderdeel van die 'gemeenschap'. De enige uitzondering zijn zaken (en eventuele vruchten daarvan) die al voor het huwelijk van iemand waren, die blijven van die persoon.

Dit is natuurlijk niet de enige 2 opties.

Ik wil absoluut niet de leuke dingen van de gezamenlijke rekening ik ben van team eigen zakgeld rekening.
En eigen spaarrekening want als het op een gezamnelijke rekening zou staan voel ik mij bezwaard en zou ik nog minder uitgeven dan ik nu doe.

En dat uit zich inderdaad in dat ik nu meer geld heb op de rekening en ja als we uit elkaar gaan dan is het niet meer 100% van mij maar nu zolang we samen zijn is dat wel de afspraak. Hoe het is op dit moment kan toch gewoon heel anders zijn dan wat het gaat zijn bij uit elkaar zijn.?

[Janpietertje89]

ansichtkaart schreef op donderdag 15 augustus 2024 @ 19:37:
[...]


Dit is natuurlijk niet de enige 2 opties.

Ik wil absoluut niet de leuke dingen van de gezamenlijke rekening ik ben van team eigen zakgeld rekening.
En eigen spaarrekening want als het op een gezamnelijke rekening zou staan voel ik mij bezwaard en zou ik nog minder uitgeven dan ik nu doe.

En dat uit zich inderdaad in dat ik nu meer geld heb op de rekening en ja als we uit elkaar gaan dan is het niet meer 100% van mij maar nu zolang we samen zijn is dat wel de afspraak. Hoe het is op dit moment kan toch gewoon heel anders zijn dan wat het gaat zijn bij uit elkaar zijn.?

Oké, die rekening laat dus zien dat jij structureel minder geld uitgeeft dan je partner (dat gegeven kan je op een gezamelijke rekening natuurlijk ook prima vaststellen). Wat ga je vervolgens doen met dit gegeven? Als je structureel minder uitgeeft en meer spaart kom je uiteindelijk richting je pensioen op een punt waar je veel meer geld op die rekening hebt dan je partner. Ik neem aan dat je dan niet gaat zeggen "zo, nu ga ik lekker 3 jaar eerder stoppen en mag jij 3 jaar doorwerken"? Of "zo, nu ga ik lekker alleen een wereldreis maken"?

Kortom, is de "endgame" van jouw situatie niet in alle gevallen hetzelfde als dat je gewoon een gezamelijke rekening hebt, namelijk dat het ergens gedurende jullie leven, of na je dood, toch weer rechtgetrokken wordt?

[Ivow85]

De Endgame is misschien hetzelfde, maar alleen als het ooit tot een scheiding komt.
Alleen het hele spel er voorafgaand kan veel relaxter zijn als je afspreekt dat ieder een deel van de beschikbare financiële middelen naar eigen hartelust mag uitgeven, sparen, beleggen, over de balk smijten of wat dan ook.

Geen ruzies over dat zoveelste terrasje met vrienden/vriendinnen, die dure hobby, dat shoppen, of dat sparen voor die hele mooie maar dure auto terwijl je ook prima kunt volstaan met een tweedehands Clio.

Geld en uitgaven zijn een belangrijke oorzaak van spanning in veel relaties. Door duidelijke afspraken te maken hoeveel ieder "voor zichzelf" mag gebruiken en je daar wederzijds aan te houden kan veel problemen wegnemen. Dat het potje wat je voor jezelf hebt juridisch gezien tot de grote hoop van de gemeenschap behoort gaat daar echt niets aan veranderen.

Ik weet zeker dat in sommige gevallen de "Endgame" nooit aan bod was gekomen als niet al het geld op één hoop gegooid was, maar de individuen binnen de relatie ook zonder scheve ogen van de partner eens wat geld konden uitgeven.

[ Voor 11% gewijzigd door Ivow85 op 16-08-2024 09:05 ]

[Orangelights23]

Ik blijf me verbazen dat zoveel mensen alles op een hoop gooien. Veel vrouwen werken parttime, bouwen minder pensioen op en zijn afhankelijker van hun man in een traditioneel gezin. In andere landen willen vrouwen veel onafhankelijker en meer autonoom zijn en hebben eigen rekeningen. Kosten worden naar rato verdeeld zodat de lasten even zwaar zijn voor elkaar.

[ansichtkaart]

Janpietertje89 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 07:53:
[...]


Oké, die rekening laat dus zien dat jij structureel minder geld uitgeeft dan je partner (dat gegeven kan je op een gezamelijke rekening natuurlijk ook prima vaststellen). Wat ga je vervolgens doen met dit gegeven? Als je structureel minder uitgeeft en meer spaart kom je uiteindelijk richting je pensioen op een punt waar je veel meer geld op die rekening hebt dan je partner. Ik neem aan dat je dan niet gaat zeggen "zo, nu ga ik lekker 3 jaar eerder stoppen en mag jij 3 jaar doorwerken"? Of "zo, nu ga ik lekker alleen een wereldreis maken"?

Kortom, is de "endgame" van jouw situatie niet in alle gevallen hetzelfde als dat je gewoon een gezamelijke rekening hebt, namelijk dat het ergens gedurende jullie leven, of na je dood, toch weer rechtgetrokken wordt?

Nee ik kan hetzelfde niet bewerkstelligen want ik zou niets meer uitgeven van de gezamenlijke en mijzelf tekort doen. Ik maak inderdaad meer reizen dan mijn partner en dat is toch helemaal prima?

Endgame is hetzelfde maar het gaat niet alleen om endgame het gaat ook om nu.

[ansichtkaart]

Ivow85 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 09:02:
De Endgame is misschien hetzelfde, maar alleen als het ooit tot een scheiding komt.
Alleen het hele spel er voorafgaand kan veel relaxter zijn als je afspreekt dat ieder een deel van de beschikbare financiële middelen naar eigen hartelust mag uitgeven, sparen, beleggen, over de balk smijten of wat dan ook.

Geen ruzies over dat zoveelste terrasje met vrienden/vriendinnen, die dure hobby, dat shoppen, of dat sparen voor die hele mooie maar dure auto terwijl je ook prima kunt volstaan met een tweedehands Clio.

Geld en uitgaven zijn een belangrijke oorzaak van spanning in veel relaties. Door duidelijke afspraken te maken hoeveel ieder "voor zichzelf" mag gebruiken en je daar wederzijds aan te houden kan veel problemen wegnemen. Dat het potje wat je voor jezelf hebt juridisch gezien tot de grote hoop van de gemeenschap behoort gaat daar echt niets aan veranderen.

Ik weet zeker dat in sommige gevallen de "Endgame" nooit aan bod was gekomen als niet al het geld op één hoop gegooid was, maar de individuen binnen de relatie ook zonder scheve ogen van de partner eens wat geld konden uitgeven.

Nou precies dit dus.

[renegrunn]

Ivow85 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 09:02:
Geen ruzies over dat zoveelste terrasje met vrienden/vriendinnen, die dure hobby, dat shoppen, of dat sparen voor die hele mooie maar dure auto terwijl je ook prima kunt volstaan met een tweedehands Clio.

Als je daar al ruzie over zou kunnen maken gaat er al wel meer niet goed.

[Janpietertje89]

Ivow85 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 09:02:
De Endgame is misschien hetzelfde, maar alleen als het ooit tot een scheiding komt.
Alleen het hele spel er voorafgaand kan veel relaxter zijn als je afspreekt dat ieder een deel van de beschikbare financiële middelen naar eigen hartelust mag uitgeven, sparen, beleggen, over de balk smijten of wat dan ook.

Geen ruzies over dat zoveelste terrasje met vrienden/vriendinnen, die dure hobby, dat shoppen, of dat sparen voor die hele mooie maar dure auto terwijl je ook prima kunt volstaan met een tweedehands Clio.

Geld en uitgaven zijn een belangrijke oorzaak van spanning in veel relaties. Door duidelijke afspraken te maken hoeveel ieder "voor zichzelf" mag gebruiken en je daar wederzijds aan te houden kan veel problemen wegnemen. Dat het potje wat je voor jezelf hebt juridisch gezien tot de grote hoop van de gemeenschap behoort gaat daar echt niets aan veranderen.

Ik weet zeker dat in sommige gevallen de "Endgame" nooit aan bod was gekomen als niet al het geld op één hoop gegooid was, maar de individuen binnen de relatie ook zonder scheve ogen van de partner eens wat geld konden uitgeven.

Volgensmij heb je mijn post niet goed gelezen want ik beschrijf erg duidelijk dat ik met de "endgame" echt niet alleen scheiden bedoel. Ergens gedurende de relatie, juist ook als die lange tijd stand houdt, zal het verschil in inkomsten/uitgaven tussen beide partners toch weer op een grote hoop belanden.

Ter illustratie:
Fictief stel, huwelijk onder (beperkte) gemeenschap van goederen. Tijdens het huwelijk gezamelijke rekening voor gezamelijke lasten, eigen rekeningen waar resterende inkomsten op komen te staan. Ze laten elkaar helemaal vrij wat eigen rekeninge betreft. Man geeft wat meer uit en spaart liever, vrouw geeft wat minder uit en vindt beleggingen en bitcoins wel interessant. Na 30 jaar huwelijk zijn beide 60 jaar en heeft de man op zijn priverekeningen 100.000 euro gespaard. Vrouw heeft door wat succesvolle investeringen 900.000 euro aan beleggingen/crypto op prive accounts.

Wat nu?

[True]

Janpietertje89 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 12:38:
[...]


Volgensmij heb je mijn post niet goed gelezen want ik beschrijf erg duidelijk dat ik met de "endgame" echt niet alleen scheiden bedoel. Ergens gedurende de relatie, juist ook als die lange tijd stand houdt, zal het verschil in inkomsten/uitgaven tussen beide partners toch weer op een grote hoop belanden.

Ter illustratie:
Fictief stel, huwelijk onder (beperkte) gemeenschap van goederen. Tijdens het huwelijk gezamelijke rekening voor gezamelijke lasten, eigen rekeningen waar resterende inkomsten op komen te staan. Ze laten elkaar helemaal vrij wat eigen rekeninge betreft. Man geeft wat meer uit en spaart liever, vrouw geeft wat minder uit en vindt beleggingen en bitcoins wel interessant. Na 30 jaar huwelijk zijn beide 60 jaar en heeft de man op zijn priverekeningen 100.000 euro gespaard. Vrouw heeft door wat succesvolle investeringen 900.000 euro aan beleggingen/crypto op prive accounts.

Wat nu?

Bij scheiden: man heeft recht om 500.000 te krijgen uit de gemeenschap volgens de letter van de wet, immers 100.000 + 900.000 = 1.000.000 / 2 = 500.000.
Dat ze wat anders zouden overeenkomen kán, maar man hoeft met geen cent minder genoegen te nemen.

Bij niet scheiden en doorgaan van het huwelijk: man heeft recht om elke cent van de vrouw uit te geven gezien dit deel is van de gemeenschap en van beiden is.

[ Voor 6% gewijzigd door True op 16-08-2024 13:12 ]

[Ivow85]

renegrunn schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 12:38:
[...]


Als je daar al ruzie over zou kunnen maken gaat er al wel meer niet goed.

Want in een relatie ben je het altijd met elkaar eens? Dan heb jij echt een relatie van één op de tig miljoen.

Door elkaar ruimtes voor eigen keuzes te geven, voorkom je ruzies. Dat geldt ook voor de financiële kant. Hoe je die financiële ruimte voor eigen keuzes invult kan je uiteraard over verschillen. Daarvoor zijn er in dit topic allerlei manieren reeds benoemd. Maar uit dit topic blijkt toch wel dat voor velen een potje "eigen geld voor elk van de partners" daarin heel behulpzaam kan zijn.

[Ivow85]

Janpietertje89 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 12:38:
[...]


Volgensmij heb je mijn post niet goed gelezen want ik beschrijf erg duidelijk dat ik met de "endgame" echt niet alleen scheiden bedoel. Ergens gedurende de relatie, juist ook als die lange tijd stand houdt, zal het verschil in inkomsten/uitgaven tussen beide partners toch weer op een grote hoop belanden.

Ter illustratie:
Fictief stel, huwelijk onder (beperkte) gemeenschap van goederen. Tijdens het huwelijk gezamelijke rekening voor gezamelijke lasten, eigen rekeningen waar resterende inkomsten op komen te staan. Ze laten elkaar helemaal vrij wat eigen rekeninge betreft. Man geeft wat meer uit en spaart liever, vrouw geeft wat minder uit en vindt beleggingen en bitcoins wel interessant. Na 30 jaar huwelijk zijn beide 60 jaar en heeft de man op zijn priverekeningen 100.000 euro gespaard. Vrouw heeft door wat succesvolle investeringen 900.000 euro aan beleggingen/crypto op prive accounts.

Wat nu?

Ik heb wel degelijk gelezen.

En voor de wat nu? Geen idee, dat is aan die man en vrouw om te beslissen.

Het is toch niet zo dat een afspraak die je aan het begin van een relatie maakt daarna voor altijd in beton gegoten is? Je maakt afspraken waar je je beide prettig bij voelt. En je hebt het er af en toe opnieuw over of het zo nog goed is, of dat er misschien wat moet veranderen.

En als die man en vrouw de afspraken niet bijstellen en inderdaad de 9 ton als "geld van de vrouw" bestempelen dan is dat niets anders als toen ze beide maar 500 euro bezaten. En kan de vrouw nog steeds naar haar inzicht dat geld besteden. Als ze beslissen dat ze samen van het pensioen gaan genieten met al het geld is dat ook aan hen.

Werkelijk niemand houdt die mensen tegen om na 30 jaar of tussentijds eerdere besluiten te wijzigen of juist in stand te houden. Zolang er geen sprake is van een scheiding of overlijden zijn juist de onderlinge afspraken binnen de relatie leidend.

[Janpietertje89]

Ivow85 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 13:35:
[...]


Ik heb wel degelijk gelezen.

En voor de wat nu? Geen idee, dat is aan die man en vrouw om te beslissen.

Het is toch niet zo dat een afspraak die je aan het begin van een relatie maakt daarna voor altijd in beton gegoten is? Je maakt afspraken waar je je beide prettig bij voelt. En je hebt het er af en toe opnieuw over of het zo nog goed is, of dat er misschien wat moet veranderen.

En als die man en vrouw de afspraken niet bijstellen en inderdaad de 9 ton als "geld van de vrouw" bestempelen dan is dat niets anders als toen ze beide maar 500 euro bezaten. En kan de vrouw nog steeds naar haar inzicht dat geld besteden. Als ze beslissen dat ze samen van het pensioen gaan genieten met al het geld is dat ook aan hen.

Werkelijk niemand houdt die mensen tegen om na 30 jaar of tussentijds eerdere besluiten te wijzigen of juist in stand te houden. Zolang er geen sprake is van een scheiding of overlijden zijn juist de onderlinge afspraken binnen de relatie leidend.

Het idee van "onder (beperkte) gemeenschap van goederen" trouwen, is dat er een "gemeenschap" is van 2 mensen die vanaf dat moment 1 zijn. En dat je vanaf dat moment dus samen profiteert van alle successen, maar ook alle misstappen van elkaar op financiëel (en natuurlijk ook alle andere) gebied(en). Het lijkt mij dus heel waardevol om elkaar in zo'n gemeenschap te ondersteunen en discussies te voeren waarin een compromis in de gemeenschap gevonden wordt. Tenslotte heeft elke beslissing van jou ook 50% impact op de ander. Als je allebei "je eigen ding doet" binnen die gemeenschap, kan dat alleen maar leiden tot discussies op een later moment, en waarom die discussies uitstellen (met alle eventuele onomkeerbare gevolgen van dien), als je die ook gewoon direct kan voeren?

Als het principe "eigen geld" zo belangrijk is, en je ieder autonomie omtrend financiën wilt houden (wat ik overigens helemaal begrijp en helemaal oké is). Waarom zou je het daar dan niet op het moment van trouwen/partnerschap over hebben en gewoon onder huwelijkse voorwaarden trouwen met koude uitsluiting? Dat is dan toch veel logischer? Dan is het ook echte autonomie, en geen autonomie voor de buhne.

[renegrunn]

Ivow85 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 13:28:
[...]

Want in een relatie ben je het altijd met elkaar eens? Dan heb jij echt een relatie van één op de tig miljoen.

Nee, want als je ergens niet mee eens bent ga je in gesprek of hooguit een discussie i.p.v. ruzie maken lijkt mij. Als je ruzie krijgt over een gelduitgave als terrasbezoeken of andere uitjes zoals jij schrijft, dan zit er al dieper iets niet goed. Het met elkaar niet eens zijn, hoeft toch geen ruzie te betekenen? Dat was mijn punt.

En misschien heb je gelijk: als dit 'in de regel' inderdaad het geval is, verklaard dit het relatief hoge scheidingspercentage wel aardig.

[ Voor 16% gewijzigd door renegrunn op 16-08-2024 14:17 ]

[Ivow85]

renegrunn schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 14:13:
[...]


Nee, want als je ergens niet mee eens bent ga je in gesprek of hooguit een discussie i.p.v. ruzie maken lijkt mij. Als je ruzie krijgt over een gelduitgave als terrasbezoeken of andere uitjes zoals jij schrijft, dan zit er al dieper iets niet goed. Het met elkaar niet eens zijn, hoeft toch geen ruzie te betekenen? Dat was mijn punt.

En misschien heb je gelijk: als dit 'in de regel' inderdaad het geval is, verklaard dit het relatief hoge scheidingspercentage wel aardig.

En wat volgt er dan uit dat gesprek of die discussie?

Waarschijnlijk concrete afspraken over wat je binnen de relatie doet met de verdeling van geld en budgetten voor persoonlijke uitgaven. Zijn we dan niet bij het begin van dit topic aangekomen?
Of wil je liever aan het einde van dat gesprek niks afspreken en dan volgende keer weer het gesprek aan gaan?

[renegrunn]

Ivow85 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 15:17:
[...]


En wat volgt er dan uit dat gesprek of die discussie?

Waarschijnlijk concrete afspraken over wat je binnen de relatie doet met de verdeling van geld en budgetten voor persoonlijke uitgaven. Zijn we dan niet bij het begin van dit topic aangekomen?
Of wil je liever aan het einde van dat gesprek niks afspreken en dan volgende keer weer het gesprek aan gaan?

Als je een relatie hebt met een boekhouder misschien wel ja.

Met jouw redenering, wanneer jij onenigheid met je vrouw hebt over de opvoeding van je kinderen, ga je die dan ook naar rato verdelen zodat ieder zijn/haar manier van opvoeding kan toepassen?

[FreakNL]

Janpietertje89 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 14:02:
[...]
..

Als het principe "eigen geld" zo belangrijk is, en je ieder autonomie omtrend financiën wilt houden (wat ik overigens helemaal begrijp en helemaal oké is). Waarom zou je het daar dan niet op het moment van trouwen/partnerschap over hebben en gewoon onder huwelijkse voorwaarden trouwen met koude uitsluiting? Dat is dan toch veel logischer? Dan is het ook echte autonomie, en geen autonomie voor de buhne.

Bij mij is/was dat ook belangrijk gezien het feit dat het huis al van mij was en ik veel meer geld heb en had…

Voorlopig krijgen mijn dochter en partner alles mocht ik komen te overlijden(via een testament). Maar als mijn partner me zat is (of vice versa) krijgt ze niks mee wat van mij is… Uiteraard wel de helft van de gezamenlijke rekening.

Is dat een kromme situatie en is mijn partner daarom de “onderliggende partij”? Ja, wellicht… Maar ik heb geen zin dat als zij me over 15 jaar zat is ze met een ton wegloopt en een half huis…

Overigens krijgt ze alle ruimte om vermogen op te bouwen want ze hoeft niks bij te dragen aan hypotheek of verbouwingen… (zo ben ik dan ook weer wel).

[ Voor 4% gewijzigd door FreakNL op 16-08-2024 19:29 ]

[Admiral Freebee]

renegrunn schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 12:38:
[...]


Als je daar al ruzie over zou kunnen maken gaat er al wel meer niet goed.

Denk je? Hoeveel ruzies gaan er wel niet over geld. Een incompatibele levensstijl of uitgavenpatroon kan wel degelijk tot spanning en frustraties leiden hoor. En volgens mij is dat ook zo bij gescheiden financiën want je hebt als koppel bijna altijd wel gezamenlijke spaardoelen. En dan blijkt ineens dat je die nieuwe keuken van je gezamenlijke huis niet gaat kunnen betalen omdat manlief niets gespaard heeft en de vrouw het alleen niet kan (of wil) betalen.

[renegrunn]

Admiral Freebee schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 20:26:
[...]

Denk je? Hoeveel ruzies gaan er wel niet over geld. Een incompatibele levensstijl of uitgavenpatroon kan wel degelijk tot spanning en frustraties leiden hoor. En volgens mij is dat ook zo bij gescheiden financiën want je hebt als koppel bijna altijd wel gezamenlijke spaardoelen. En dan blijkt ineens dat je die nieuwe keuken van je gezamenlijke huis niet gaat kunnen betalen omdat manlief niets gespaard heeft en de vrouw het alleen niet kan (of wil) betalen.

Tuurlijk, financiën kunnen zeker tot spanningen leiden. Vooral ook wanneer een gebrek aan geld is door b.v. verlies van een baan. Maar wat ik voornamelijk lees in de hiervoor gedeelde voorbeelden is een gebrek aan communicatie.

[overhyped]

Janpietertje89 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 14:02:
[...]


Het idee van "onder (beperkte) gemeenschap van goederen" trouwen, is dat er een "gemeenschap" is van 2 mensen die vanaf dat moment 1 zijn. En dat je vanaf dat moment dus samen profiteert van alle successen, maar ook alle misstappen van elkaar op financiëel (en natuurlijk ook alle andere) gebied(en). Het lijkt mij dus heel waardevol om elkaar in zo'n gemeenschap te ondersteunen en discussies te voeren waarin een compromis in de gemeenschap gevonden wordt. Tenslotte heeft elke beslissing van jou ook 50% impact op de ander. Als je allebei "je eigen ding doet" binnen die gemeenschap, kan dat alleen maar leiden tot discussies op een later moment, en waarom die discussies uitstellen (met alle eventuele onomkeerbare gevolgen van dien), als je die ook gewoon direct kan voeren?

Als het principe "eigen geld" zo belangrijk is, en je ieder autonomie omtrend financiën wilt houden (wat ik overigens helemaal begrijp en helemaal oké is). Waarom zou je het daar dan niet op het moment van trouwen/partnerschap over hebben en gewoon onder huwelijkse voorwaarden trouwen met koude uitsluiting? Dat is dan toch veel logischer? Dan is het ook echte autonomie, en geen autonomie voor de buhne.

Jouw idee van die gemeenschap is zo, niet ‘het’ idee. Anderen kunnen een andere invulling hebben van de gedeelde gemeenschap, zoals het idee dat de situatie bij een scheiding anders kan ziijn dan wanneer het goed is.

[Janpietertje89]

overhyped schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 21:20:
[...]


Jouw idee van die gemeenschap is zo, niet ‘het’ idee. Anderen kunnen een andere invulling hebben van de gedeelde gemeenschap, zoals het idee dat de situatie bij een scheiding anders kan ziijn dan wanneer het goed is.

Die invulling is enkel voor de bühne en verandert niets aan de feitelijke situatie, of het nu goed of slecht gaat. Dat was mijn punt.

[overhyped]

Janpietertje89 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 22:02:
[...]


Die invulling is enkel voor de bühne en verandert niets aan de feitelijke situatie, of het nu goed of slecht gaat. Dat was mijn punt.

Ik las het als (helaas)
veel Posts hier: Normerend richting andere keuzes. Ook ben ik het niet met je eens dat het voor de bühne is: de keuze om elkaar (binnen een al dan niet bestaande geformaliseerde gemeenschap) meer of minder vrijheid te geven op financieel vlak is er geen voor de bühne. Het is er juist 1 die je met, en voor elkaar maakt en waar ‘de bühne’ geen belang bij heeft.

Juist de eigen rekeningen (los van formele verdeling) geeft een reële vrijheid. De vrijheid om altijd zelf over je lot te beschikkend dat kan heel klein zijn: geen rekenschap hoeven afleggen over kleine zaken, ondanks dat het bij een eventuele verdeling inderdaad voor de helft van de ander is, maar juist in de grote zaken. Zelf al
Een deel van die ‘helft’ in handen hebben zodat je keuzes hebt mocht de situatie toch niet zo mooi zijn als je dacht. Praten over verdeling werkt beter op een veilige plek met een deel van die helft onder je eigen beheer.

Dus nee, wat mij betreft niet voor de bühne. (Maar dat ik niet in kan 1 rekening, 1 bult zit was hier al bekend )

[Janpietertje89]

overhyped schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 07:30:
[...]


Ik las het als (helaas)
veel Posts hier: Normerend richting andere keuzes. Ook ben ik het niet met je eens dat het voor de bühne is: de keuze om elkaar (binnen een al dan niet bestaande geformaliseerde gemeenschap) meer of minder vrijheid te geven op financieel vlak is er geen voor de bühne. Het is er juist 1 die je met, en voor elkaar maakt en waar ‘de bühne’ geen belang bij heeft.

Juist de eigen rekeningen (los van formele verdeling) geeft een reële vrijheid. De vrijheid om altijd zelf over je lot te beschikkend dat kan heel klein zijn: geen rekenschap hoeven afleggen over kleine zaken, ondanks dat het bij een eventuele verdeling inderdaad voor de helft van de ander is, maar juist in de grote zaken. Zelf al
Een deel van die ‘helft’ in handen hebben zodat je keuzes hebt mocht de situatie toch niet zo mooi zijn als je dacht. Praten over verdeling werkt beter op een veilige plek met een deel van die helft onder je eigen beheer.

Dus nee, wat mij betreft niet voor de bühne. (Maar dat ik niet in kan 1 rekening, 1 bult zit was hier al bekend )

Het geeft misschien een gevoel van vrijheid, maar geen reële vrijheid. En absoluut niet de vrijheid om altijd zelf over je lot te beschikken. Je bent namelijk onderdeel van een gemeenschap. Je wordt geacht altijd in het belang van de gemeenschap te handelen. Benadelen van die gemeenschap, ook met de eigen rekening, is gewoon strafbaar. Het deel over "keuzes hebben mocht de situatie toch niet zo mooi zijn" is dus ook gewoon onzin. Je hebt geen andere keuze dan netjes het bedrag op die eigen rekening te delen indien het mis gaat. Daar zijn geen andere keuzes mogelijk.

[overhyped]

Janpietertje89 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 08:48:
[...]


Het geeft misschien een gevoel van vrijheid, maar geen reële vrijheid. En absoluut niet de vrijheid om altijd zelf over je lot te beschikken. Je bent namelijk onderdeel van een gemeenschap. Je wordt geacht altijd in het belang van de gemeenschap te handelen. Benadelen van die gemeenschap, ook met de eigen rekening, is gewoon strafbaar. Het deel over "keuzes hebben mocht de situatie toch niet zo mooi zijn" is dus ook gewoon onzin. Je hebt geen andere keuze dan netjes het bedrag op die eigen rekening te delen indien het mis gaat. Daar zijn geen andere keuzes mogelijk.

Bullshit. Een domme uitgave doen (dus ‘de gemeenschap benadelen) strafbaar? Doe even normaal, ze zien je aankomen bij de politie: ‘m’n vrouw heeft te dure schoenen gekocht en de gemeenschap benadeeld’ zelf diep de schulden in gaan is niet strafbaar, het kan hooguit betekenen dat de schuld niet inbaar is als beide partners niet getekend hebben, maar strafrechtelijk krijg je echt niets voor elkaar.

Een eigen tekening met een paar duizend euro. Of zelf een paar honderd euro kan voor sommige mensen het verschil tussen in een gewelddadige relatie blijven, en vrij zijn betekenen.

Leuk als je recht hebt op de helft, als je gewelddadige partner alle toegang tot geld blokkeert.

[Janpietertje89]

overhyped schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 09:01:
[...]


Bullshit. Een domme uitgave doen (dus ‘de gemeenschap benadelen) strafbaar? Doe even normaal, ze zien je aankomen bij de politie: ‘m’n vrouw heeft te dure schoenen gekocht en de gemeenschap benadeeld’ zelf diep de schulden in gaan is niet strafbaar, het kan hooguit betekenen dat de schuld niet inbaar is als beide partners niet getekend hebben, maar strafrechtelijk krijg je echt niets voor elkaar.

Een eigen tekening met een paar duizend euro. Of zelf een paar honderd euro kan voor sommige mensen het verschil tussen in een gewelddadige relatie blijven, en vrij zijn betekenen.

Leuk als je recht hebt op de helft, als je gewelddadige partner alle toegang tot geld blokkeert.

We leven volgensmij gewoon in een rechtsstaat. Als het uitgangspunt van de discussie is dat we met een gewelddadige partner te maken hebben die vogelvrij is en zich niet aan de regels van de wet hoeft te houden zijn we snel klaar. En denk je nu echt dat die zogenoemde vogelvrije gewelddadige partner geen toegang tot jouw privé rekening kan forceren onder dwang?

En ja, je wordt geacht om grote financiële beslissingen samen te doen, ook van die "eigen rekening". Doe je dat niet en benadeel je daarmee je partner kan je daar zeker voor bij een rechter aankloppen.

[ Voor 7% gewijzigd door Janpietertje89 op 17-08-2024 09:22 ]

[IvoB2]

Janpietertje89 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 08:48:
[...]


Het geeft misschien een gevoel van vrijheid, maar geen reële vrijheid. En absoluut niet de vrijheid om altijd zelf over je lot te beschikken. Je bent namelijk onderdeel van een gemeenschap. Je wordt geacht altijd in het belang van de gemeenschap te handelen. Benadelen van die gemeenschap, ook met de eigen rekening, is gewoon strafbaar. Het deel over "keuzes hebben mocht de situatie toch niet zo mooi zijn" is dus ook gewoon onzin. Je hebt geen andere keuze dan netjes het bedrag op die eigen rekening te delen indien het mis gaat. Daar zijn geen andere keuzes mogelijk.

Is dat specifieke Nederlandse wetgeving want van dat uitgangspunt heb ik (in Vlaanderen) nog nooit gehoord.
Bij ons is maar één regeling van toepassing en dat is wat je onderling hebt afgesproken en dat loopt hier al jaren goed zonder enige discussie want door niemand anders opgelegd.
De feitelijke situatie is:
- eerst feitelijk samenwonend en daarna om specifieke reden wettelijk samenwonend (in België is dat niet meer dan 5 minuten voor een ambtenaar op het gemeentehuis enkele handtekeningen zetten. Kan nadien door een van de partijen even vlug eenzijdig opgezegd. Voordeel is vruchtgebruik van de woning wanneer ik zou overlijden voor partner).
- Geen gezamenlijke rekening. ieder beheert naar eigen goeddunken eigen inkomen.
- Alle kosten voor woning waar we beiden momenteel wonen en die 100% mijn eigendom is, gezamenlijke vakanties en gezamenlijke uitstappen, etentjes worden 50/50 verdeeld en bijgehouden in een excel bestand.
- De kosten voor de bedrijfsauto zijn 100% voor de partner want het is haar auto. De inkomsten voor die auto zijn dan weer 100% voor haar.
- Inkomsten van PV zijn dan weer 100% voor mijn rekening gezien ik deze volledig gefinancierd heb.
- Voor de rest worden de afzonderlijke uitgaven (hobby's, reizen zonder partner,.....) volledig zelf betaald van ieders eigen inkomen.

Erfrecht is hier ook geen enkel probleem want niet gehuwd en bij wettelijk samenwoning (volgens Belgisch recht) is het enige waar de partner aanspraak op kan maken het vruchtgebruik van de gezinswoning na overlijden eigenaar woning. En daar kan ik mij, als eigenaar, in vinden. Zoniet had ik geen wettelijk samenlevingbeding afgesproken en dat was ook zowat de enige reden dat we niet gewoon feitelijk samenwonen.
Enige fiscaal gevolg is dat, nadat de fiscus de personenbelasting voor elk afzonderlijk afrekent, het tegoed op één rekening wordt gestort en we dat daarna zelf 50/50 verdelen naar eigen rekeningen.

bij uit elkaar gaan ook geen gedoe want alles is zeer duidelijk:
- Geen gemeenschappelijke rekeningen dus ook geen discussies daarover.
- Ieder zijn eigen rekening dus ieder heeft recht op 100% wat op die rekening staat.
- Woningen gaan gewoon naar diegene die er 100% eigenaar van is. Wij hebben het bewust zo geregeld dat er geen gedeelde eigendom voor onroerend goed is.

En dat is het zowat. Makkelijk zat. Nooit discussies over gehad.
Wij zijn gewoon twee personen die dat zo met elkaar hebben afgesproken en geen deel van een of andere "gemeenschap".
Het enige wat telt is dat de personen die dat met elkaar afspreken daar akkoord mee gaan en er zich aan houden. Wat een ander daarover denkt hoe het zou moeten heeft geen enkel belang noch invloed.

[ Voor 26% gewijzigd door IvoB2 op 17-08-2024 10:07 ]

[IvoB2]

Ivow85 schreef op vrijdag 28 juni 2024 @ 20:42:
[...]
Nee, ouders bepalen niet wat er met het geld mag gebeuren.

Niet met het onroerend deel maar wel wat betreft het roerend deel.
Niets belet je immers bij leven al een deel roerend vermogen te schenken aan wie je maar wil.
Je moet gewoon niet zitten wachten tot je zelf het loodje legt en anderen dan noodzakelijkerwijs wel over de verdeling moeten beslissen/bekvechten.

[ Voor 3% gewijzigd door IvoB2 op 17-08-2024 10:03 ]

[IvoB2]

Janpietertje89 schreef op donderdag 15 augustus 2024 @ 16:02:
[...]
Mijn punt is dat, even uitgaande van een standaard huwelijk onder beperkte gemeenschap van goederen, de verdeling in de praktijk er helemaal niet toe doet.

Maar waarom zou je anno 2024 nog uitgaan van een "standaard huwelijk".
Mijn ervaring is dat een "huwelijk" al lang niet meer de standaard is.
Binnen mijn vrienden- en kennissenkring is er niemand tegenwoordig nog gehuwd. Kinderen idem.
Dat "van tot de dood ons scheidt ook al is het huwelijk al jaren feitelijk dood" is nog iets van vorige generaties.

Ook het uitgangspunt dat "de man" binnen "het koppel" meer verdiend en 100% zou werken terwijl "de vrouw" minder zou verdienen en slechts deeltijds zou werken lijkt me een totaal achterhaald wereldbeeld.

In ons "gezien" werkt de vrouw 100% en ik 0% (FIR) en is het inkomen uit arbeid voor mijn vriendin dan ook significant hoger dan mijn inkomen. Nemen we het volledig inkomen (bij mij deels uit kapitaal) dan zal het niet zoveel uiteen lopen.

Kosten huishouden liggen hier overigens ver onder de 1K per maand.
Voorbeeld niet random genomen maar onze feitelijke toestand.

Ik kan me ook niet meer herinneren wanneer we nog eens naar een "bruiloft" geweest zijn.

Ik denk dat we beiden in totaal andere werelden leven en dat daarom onze uitgangspunten en conclusies totaal van elkaar verschillen.

Om op het topicuitganspunt concreet naar eigen situatie te antwoorden:
Niks op een hoop, niks gemeenschappelijk en huishoudelijke en gezamenlijke uitgaven 50/50.

[ Voor 5% gewijzigd door IvoB2 op 17-08-2024 10:23 ]

[IvoB2]

Janpietertje89 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 07:53:
[...]
Oké, die rekening laat dus zien dat jij structureel minder geld uitgeeft dan je partner (dat gegeven kan je op een gezamelijke rekening natuurlijk ook prima vaststellen). Wat ga je vervolgens doen met dit gegeven? Als je structureel minder uitgeeft en meer spaart kom je uiteindelijk richting je pensioen op een punt waar je veel meer geld op die rekening hebt dan je partner.

Ja en wat is het probleem?
Het zijn eigen rekeningen dus die moeten niet in evenwicht zijn.
Dat is iets wat je zelf gaat bepalen omdat jij dat wil. Dat is daarom niet het uitgangspunt van anderen.

Ik neem aan dat je dan niet gaat zeggen "zo, nu ga ik lekker 3 jaar eerder stoppen en mag jij 3 jaar doorwerken"? Of "zo, nu ga ik lekker alleen een wereldreis maken"?

Waarom niet?
De enige voorwaarde is dat beide partners het daar over eens zijn. Niet meer en niet minder en al helemaal niet hoe een ander denkt dat het zou moeten.
Problemen ontstaan doorgaans ook dat een ander zich gaat bemoeien met de afspraken van een ander en één van de partners daar dan in mee gaat waardoor eerdere afspraken onder druk komen te staan.

Ik ben inderdaad jaren eerder gestopt met werken dan mijn partner.
En dat is niet omdat ik wil dat mijn partner nog blijft werken maar omdat ze dat zelf zo belist heeft.
Ze vind haar werk nog altijd veel leuker dan er al mee te stoppen. Haar beslissing, niet de mijne.
Zoals het destijds mijn beslissing was niet meer uit te gaan werken en niet de hare.

En wij doen idd naast gezamenlijke reizen ook onze eigen reizen.
Partner gaar bv. jaarlijks met vrienden op skivakantie en dan blijf ik thuis want ik heb een hekel aan alpijns skieën. Ik doe dan weer trektochten door de jungle, woestijn, avontuurlijke motorreizen waar mijn partner de lol niet van inziet.

Het is net leuk om elkaars vrijheid te gunnen ipv elkaars vrijheid in te perken.
Het eerste duurt meestal ook langer dan het tweede.

[ Voor 5% gewijzigd door IvoB2 op 17-08-2024 10:45 ]

[IvoB2]

Janpietertje89 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 09:19:
[...]
En ja, je wordt geacht om grote financiële beslissingen samen te doen, ook van die "eigen rekening". Doe je dat niet en benadeel je daarmee je partner kan je daar zeker voor bij een rechter aankloppen.

Je wordt geacht te leen volgens het stelsel dat je beiden zelf koos.
Je wordt dus niet geacht te kiezen voor het huwelijkse stelsel nog een ander stelsel dat je financieel aan elkaar bindt maar volgens het stelsel dat beiden bij het aangaan van het partnerschap kozen.
Dat kan er ook een van volledige vrijheid zijn.

Wie een partnerschap aangaat met het oogpunt elkaar te benadelen en het desnoods tot bij de rechter uit te vechten is sowieso al niet goed bezig en dan is, mijn mening, dat partnerschap of waar voor moet doorgaan al vanaf het begin gedoemd om onevenwichtig, ongelukkig te verlopen en in het beste geval niet al te lang te duren.

[D-e-n]

Ik snap de redenatie naar de "endgame" niet zo. Wij hebben ook elk een gezamenlijke rekening waar de leuke privédingetjes van betaald worden: van boeken, persoonlijke gadgets, kleding tot afzonderlijke uitjes. Daarbij zijn we echt niet bezig met de situatie dat het eventueel zou eindigen. Het is ook gewoon een hulpmiddel waarbij je allebei in de gaten kunt houden wat er beschikbaar is voor leuke dingen terwijl de gezamenlijke doorgaande lasten en spaarplannen gewoon ongemoeid blijven.

Als blijkt dat we meer te besteden hebben verhogen we ons "zakgeld" en als we de broekriem aan willen of moeten halen gaat het omlaag

We hebben overigens enkel een samenlevingscontract. Er is wat ons betreft geen papiertje nodig om bij elkaar te willen blijven, even los van het feit dat we zo'n dure bruiloft geldverspilling vinden En gezien het gezeik dat we in onze omgeving hebben gezien rondom partneralimentatie is dat ook een reden om niet te willen trouwen. Zowel mijn partner als ik vinden de huidige regeling niet meer van deze tijd wat dat betreft

[ Voor 25% gewijzigd door D-e-n op 17-08-2024 10:48 ]

[IvoB2]

Ik begrijp dan weer de redenatie niet dat je een eigen inkomen hebt en dan zou moeten gaan onderhandelen om daar een deel "zakgeld" uit te mogen puren.
Je werkt voor je eigen geld dan beslis je ook over je eigen geld.
Je beslist gezamenlijk in één huis te gaan wonen. Dan zijn de uitgaven voor die woning ook 50/50 te verdelen en niet volgens het respectievelijke inkomen.
De afwasmachine, wasmachine, keukentoestellen, ...... draaien hier heus niet volgens het inkomen van de respectievelijke gebruikers.

Maar zoals ik eerder al schreef: zolang iedereen tevreden is met de eigen afspraken en die worden nageleefd door diegenen die de afspraken hebben gemaakt is er eigenlijk niets aan de hand.

Wat betreft de term "endgame" in een partnerschap ben ik al helemaal niet mee maar dat zal dan wel aan mij liggen. Ik heb een partnerschap nooit beschouwd als een soort spel dat je tot het (bittere) einde moet uitspelen.
Wanneer het "spel" voor een van beiden niet meer leuk is stop je er gewoon mee en herbegin je.
En dan liefst zonder nog jaren de lasten te moeten meezeulen van het vorige verbond.

[ Voor 22% gewijzigd door IvoB2 op 17-08-2024 10:54 ]

[D-e-n]

@IvoB2
Je maakt een verdeling omdat één van de partners anders mogelijk veel minder geld heeft te besteden dan de ander. De situatie waarbij de ene partner veel dure kleding en gadgets koopt terwijl de andere in vodden moet lopen lijkt me zeer ongezond en oneerlijk.

Mijn partner heeft minder inkomen, vooral omdat ze vanwege een kleine beperking geen veertig uur in de week kan werken. Het lijkt me logisch dat ik dan meer inleg in de gezamenlijke pot.

[IvoB2]

Dat is dan jouw uitgangspunt en wanneer jij en je partner het daar over eens zijn: doen.
Hier is dat niet het uitgangspunt. Mij kan het niet schelen aan wat mijn partner haar geld uitgeeft, ze heeft er tenslotte zelf voor gewerkt. En dat geldt vanuit haar standpunt voor mij ook.

Ik kies doorgaans ook niet voor een partner die zo weinig inkomen heeft dat ze in vodden moet rondlopen.
Dat scheelt uiteindelijk ook voor de afspraken die nadien gemaakt worden.

Zoals ik eerder schreef, mijn partner werkt (meer dan) fulltime en dat is haar eigen keuze.
Zelf werk ik, mijn keuze, geen uur voor een ander meer.
Geen haar op mijn hoofd dat er dan aan zou denken dat ik dan deels recht op het inkomen van mijn partner zou moeten hebben.

Maar het staat iedereen vrij daar een ander idee over te hebben en tot andere besluiten te komen.
Je moet je eigen situatie dan ook niet verantwoorden aan een ander. Het is en blijft jouw beslissing waarin alleen jij en je partner elkaar moeten vinden.
Ik geef alleen aan hoe het hier - in volledige overeenstemming - werkt.
Dat betekent niet dat een ander het dan ook zo moet doen.
Ik ga het tenslotte ook niet anders regelen omdat een ander het anders doet.

Ieder regelt het zoals het voor betrokkenen het beste werkt.

[ Voor 46% gewijzigd door IvoB2 op 17-08-2024 11:07 ]

[Janpietertje89]

@IvoB2 Ik startte deze discussie met het punt dat dit topic eigenlijk niet van toepassing is voor mensen die een standaard huwelijk/partnerschap hebben (in Nederland). Volgensmij heb je dat gemist en praat je dus volledig langs me heen.

Helemaal prima om een andere vorm van huwelijkse voorwaarden/samenlevingscontract etc. te kiezen, dat was totaal niet mijn punt.

[Anatidae]

D-e-n schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 10:57:
@IvoB2
Je maakt een verdeling omdat één van de partners anders mogelijk veel minder geld heeft te besteden dan de ander. De situatie waarbij de ene partner veel dure kleding en gadgets koopt terwijl de andere in vodden moet lopen lijkt me zeer ongezond en oneerlijk.

Mijn partner heeft minder inkomen, vooral omdat ze vanwege een kleine beperking geen veertig uur in de week kan werken. Het lijkt me logisch dat ik dan meer inleg in de gezamenlijke pot.

Ik denk dat het veel uitmaakt om welke reden de partner minder verdiend.
In geval van minder werken 'voor de kinderen' of medische situatie vind ik heel begrijpelijk dat er meer naar rato van inkomen wordt geregeld. In mijn geval prefereert mijn partner vrije tijd over 'dure kleding en gadgets' en werkt daarom substantieel minder uren dan ik. Dan voelt het voor mij gek om alles naar rato te doen. Dan werk ik (meer) om de extra vrije tijd van m'n partner te bekostigen. Perverse prikkel (minder werken-> minder inkomen-> minder hoeven bijdragen->minder werken -> etcetc).

[IvoB2]

Mee eens.
De omstandigheden bepalen mee de afspraken.
Maar ik had gemist dat deze discussie uitsluitend ging over een standaard huwelijk/partnerschap in Nederland (blijkbaar het woord "relatie" in de titel misbegrepen).
Mijn excuses dus dat ik het begrip relatie zelf ruimer zie dan dat.

[Janpietertje89]

IvoB2 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 11:33:
Mee eens.
De omstandigheden bepalen mee de afspraken.
Maar ik had gemist dat deze discussie uitsluitend ging over een standaard huwelijk/partnerschap in Nederland (blijkbaar het woord "relatie" in de titel misbegrepen).
Mijn excuses dus dat ik het begrip relatie zelf ruimer zie dan dat.

Gaat niet om het hele topic maar de specifieke discussie die ik de afgelopen 2 pagina's voerde.

Voel je vrij alle andere vormen van relaties te bespreken

[renegrunn]

IvoB2 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 09:31:
[...]
etentjes worden 50/50 verdeeld en bijgehouden in een excel bestand.

Je houdt niet toevallig ook bij wie wat heeft gegeten en gedronken?

Zelf een keer aan tafel meegemaakt dat een getrouwd stel dit onderling nog ging zitten uitrekenen en een tikkie uitwisselde

[overhyped]

renegrunn schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 11:46:
[...]


Je houdt niet toevallig ook bij wie wat heeft gegeten en gedronken?

Zelf een keer aan tafel meegemaakt dat een getrouwd stel dit onderling nog ging zitten uitrekenen en een tikkie uitwisselde

Als zij daar gelukkig mee zijn, wat is er mis mee?

[overhyped]

Janpietertje89 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 09:19:
[...]


We leven volgensmij gewoon in een rechtsstaat. Als het uitgangspunt van de discussie is dat we met een gewelddadige partner te maken hebben die vogelvrij is en zich niet aan de regels van de wet hoeft te houden zijn we snel klaar. En denk je nu echt dat die zogenoemde vogelvrije gewelddadige partner geen toegang tot jouw privé rekening kan forceren onder dwang?

En ja, je wordt geacht om grote financiële beslissingen samen te doen, ook van die "eigen rekening". Doe je dat niet en benadeel je daarmee je partner kan je daar zeker voor bij een rechter aankloppen.

<knip> Zeggen dat iemand aan het trollen is als diegene een serieuze en correcte reactie geeft is niet de bedoeling.

[ Voor 7% gewijzigd door Ardana op 29-08-2024 17:11 ]

[IvoB2]

renegrunn schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 11:46:
[...]
Je houdt niet toevallig ook bij wie wat heeft gegeten en gedronken?

Nee, doen we niet.
Diegene die van zijn bankrekening afrekent schrijft dat gewoon bij in de excel die over de huishoudelijke uitgaven gaat en dat wordt dan 50/50 uitgesplitst over de huishoudelijke uitgaven.

We spreken bij de start van het etentje wel af wie er in voorkomend geval met de auto rijdt. Die drinkt dan geen alcohol.
Ik bestel ook altijd iets anders dan mijn partner. Zij is immers pescotariër en ik flexitariër en eet ook nog eens heel kleine porties. Doorgaans belandt 3/4 van haar bord dus ook nog eens op mijn bord zodat het weinig zin heeft dezelfde maaltijd te bestellen.

Allemaal geen toeval maar voorafgaandelijk afgesproken.

Wie het anders wil regelen, zoals het voorbeeld van je getrouwd stel waar je getuige van was, be my guest. Ik moet hun rekening niet maken noch hun afspraken controleren. En al zeker niet in een restaurant. Dan hou ik me doorgaans meer bezig met het gezelschap aan eigen tafel en wat er op die tafel geserveerd wordt.

[ Voor 15% gewijzigd door IvoB2 op 17-08-2024 11:56 ]

[Janpietertje89]

Anatidae schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 11:11:
[...]

Ik denk dat het veel uitmaakt om welke reden de partner minder verdiend.
In geval van minder werken 'voor de kinderen' of medische situatie vind ik heel begrijpelijk dat er meer naar rato van inkomen wordt geregeld. In mijn geval prefereert mijn partner vrije tijd over 'dure kleding en gadgets' en werkt daarom substantieel minder uren dan ik. Dan voelt het voor mij gek om alles naar rato te doen. Dan werk ik (meer) om de extra vrije tijd van m'n partner te bekostigen. Perverse prikkel (minder werken-> minder inkomen-> minder hoeven bijdragen->minder werken -> etcetc).

Maar in een relatie praat je toch met elkaar, en kunnen jij en je partner toch gewoon tot een compromis komen dat ze minimaal x uur blijft werken? Dat is toch het hele idee van een relatie, dat je samen tot compromissen komt?

Als je hier niet over praat, en beide je eigen ding doet, ja dat zou kunnen. Maar voor mijn gevoel zal dit ergens in de toekomst toch tot een nieuwe discussie leiden als je straks 60 bent en zij niets op haar spaarrekening heeft staan en jij 5 ton. Wat dan?

[IvoB2]

Janpietertje89 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 11:55:
[...]
Als je hier niet over praat, en beide je eigen ding doet, ja dat zou kunnen. Maar voor mijn gevoel zal dit ergens in de toekomst toch tot een nieuwe discussie leiden als je straks 60 bent en zij niets op haar spaarrekening heeft staan en jij 5 ton. Wat dan?

Iedereen heeft andere gevoelens en dat leidt tot andere afspraken en conclusies.
Wanneer ik uit eigen middelen 5 ton eigen middelen bijeengespaard heb (hopelijk dan niet gewoon op de spaarrekening laten verpieteren) en de partner niets dan is dat een feit maar, mijn mening, verder ook niets.
Andersom evenzo.
Juist omdat we dat op voorhand zo afgesproken hebben en dus al eerder over gepraat zodat er later geen discussies over gevoerd moeten worden.

Ik heb trouwens geen idee wat er op de spaarrekenigen van mijn partner staat en omgekeerd ook niet.
Dat komt alleen ter sprake wanneer we gezamenlijk in iets willen investeren om te weten te komen of het spaarkapitaal van ieder afzonderlijk voldoende is om bij te dragen in de investering.
Wanneer mijn partner bv. alleen in bv. onroerend goed wil investeren en daarbij haar hoogrenderend spaarvermogen niet wil aanspreken zal ik wanneer de discussie daarover gevoerd wordt bv. niet te beroerd zijn om een deel van mijn wachtbuffer (die nauwelijks rendement heeft) voor een bepaalde periode aan haar uit te lenen. En omgekeerd.

Wanneer je van in het begin goede afspraken maakt en verder overeen komt moet het allemaal zo moeilijk en dramatisch niet zijn hoor.

Toen ik besloot te stoppen met werken heb ik daar uiteraard open gesprekken met mijn partner over gevoerd maar niet met de intentie om haar toestemming te vragen maar met als uitgangspunt een andere mening en andere invalshoek daar over te vernemen.
Idem wanneer zij overweegt vroeger te stoppen met werken.
We hebben uiteraard het voordeel dat door ons initieel uitgangspunt we beiden ook financieel onafhankelijk zijn en voor ons eigen kunnen zorgen en daarvoor niet afhankelijk zijn van het inkomen noch spaarvolume van de ander.
En van in het begin van de relatie al de duidelijke afspraak gemaakt hebben niet in een standaard huwelijk te willen stappen.

[ Voor 17% gewijzigd door IvoB2 op 17-08-2024 12:17 ]

[Janpietertje89]

IvoB2 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 12:03:
[...]

Iedereen heeft andere gevoelens en dat leidt tot andere afspraken en conculsies.
Wanneer ik uit eigen middelen 5 ton eigen middelen bijeengespaard heb (hopelijk dan niet gewoon op de spaarrekening laten verpieteren) en de partner niets dan is dat een feit maar, mijn mening, verder ook niets.
Andersom evenzo.
Juist omdat we dat op voorhand zo afgesproken hebben en dus al eerder over gepraat zodat er later geen discussies over gevoerd moeten worden.

Prima om het een feit te noemen, maar vervolgens moet je ergens tijdens je leven iets met dat feit, namelijk die 5ton uitgeven terwijl je partner niets heeft. Hoe zou je dat doen?

[IvoB2]

Om te beginnen zie ik al geen noodzaak om tijdens mijn leven 5 ton volledig uit te geven.
Ook zit ik niet in een relatie waarbij ik alles heb en mijn partner niets (of omgekeerd) want ik kies bewust niet (meer) voor zo'n relatie.
Daar verschillen we al van uitgangspunt.

En wat dat uitgeven betreft zie ik ook geen hindernissen.
Om je een paar feitelijke voorbeelden uit mijn eigen leven te geven:
- Een ton wegschrijven op de rekening van een kind zodat het daar een eigen huis mee kan helpen financieren.
- Besteden aan eigen hobby's zoals motorrijden, avontuurlijke vakanties, sporten,........
- Investeren in onroerend goed op eigen naam. Toevallig is mijn partner op dit eigenste ogenblik met dat laatste bezig en adviseer ik haar daar ook in. Uiteraard zonder vergoeding want dat heb ik wel over voor mijn huidige partner. .

Wanneer je niet oppast is die 5 ton er binnen enkele maanden al doorheen ipv tijdens de volledige duur van je leven.
Doorgaans is het probleem bij mensen, zowel individueel als in gemeenschap, om voldoende inkomsten te generen tijdens hun leven en niet een probleem hoe ze die inkomsten terug kunnen uitgeven.

[ninjazx9r98]

Ivow85 schreef op vrijdag 16 augustus 2024 @ 09:02:

Ik weet zeker dat in sommige gevallen de "Endgame" nooit aan bod was gekomen als niet al het geld op één hoop gegooid was, maar de individuen binnen de relatie ook zonder scheve ogen van de partner eens wat geld konden uitgeven.

Ik weet zeker dat in sommige gevallen de "Endgame" nooit aan bod was gekomen als er niet zo krampachtig over "eigen" geld was gedaan en er geld uitgegeven kon worden uit een gezamenlijke pot zonder scheve ogen.
Dat scheve ogen gedoe komt iedere keer als de discussie weer "oplaait" boven drijven alsof dat een gegeven is of moet zijn als een stel besloten heeft om met/uit één pot te leven. Je kunt ook gewoon alles op een hoop gooien, beide geld uitgeven voor jezelf zonder scheve ogen. Als één van de twee dat niet aankan en structureel msibruik maakt van die situatie heb je een ander probleem dat niks te maken heeft met alles op één hoop maar alles met vertrouwen/gunnen.
Ik verdien meer maar als ik kijk naar de uitgaven is het mijn vrouw die meer uitgeeft en daar komen geen scheve ogen aan te pas. Ik ben gelukkig met wat ik heb en krijg nog wel eens de vraag van haar waarom ik zo weinig uitgeef voor mezelf waar ik geen goed antwoord op heb. Tot 100 a 150 geven we privé uit zonder overleg, daarboven is het in overleg maar dat is in de praktijk meer een mededeling dan daadwerkelijk overleg. Uiteraard moet dat wel een beetje binnen de perken blijven en is het geen 100 per dag per persoon en zodra dat niet vanzelfsprekend is gaat het mis maar ook dat heeft niks met alles op één hoop te maken.
Ik zou sowieso niet kunnen/willen leven met iemand die een groot gat in haar hand of bij wijze van spreken geen hand heeft. Dan komen er scheve ogen van mijn kant ongeacht of het op één hoop is of gescheiden financien.

Ik heb een stel in de vriendenkring gehad, lang geleden, die letterlijk aan de bar in de stamkroeg een AH bonnetje gingen verdelen. Hij was aan het biljarten, zij kwam later uit haar werk en was even langs de AH geweest en dan moest hij de helft van bijv zeven gulden aan haar betalen. Ook een hoop gedoe met een hypotheek en een levenverzekering want "als ik er niet meer ben gaat ze niet met een nieuwe partner in mijn huis wonen en liggen n**ken."
Of een stel waarbij de zomervakantie dusdanig duur was door dagelijks uit eten in dure restaurants dat zij letterlijk het hele jaar moest sparen om dat bij elkaar te schrapen en hij met z'n goede salaris dat in een maand of twee bij elkaar had. De overige maanden kocht hij dan horloges of de nieuwste van de nieuwste gadgets en zo afentoe kreeg zij dan zijn 'oude' iPhone.

Uiteindelijk moet je doen waar je allebei tevreden mee bent en wat werkt voor de relatie maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er ook zat stellen zijn met gescheiden financien waar één van de twee er gelukkig mee moet zijn maar dat stiekem niet is en het uiteindelijk een keer mis gaat.

[ansichtkaart]

ninjazx9r98 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 13:04:
[...]

Ik weet zeker dat in sommige gevallen de "Endgame" nooit aan bod was gekomen als er niet zo krampachtig over "eigen" geld was gedaan en er geld uitgegeven kon worden uit een gezamenlijke pot zonder scheve ogen.
Dat scheve ogen gedoe komt iedere keer als de discussie weer "oplaait" boven drijven alsof dat een gegeven is of moet zijn als een stel besloten heeft om met/uit één pot te leven. Je kunt ook gewoon alles op een hoop gooien, beide geld uitgeven voor jezelf zonder scheve ogen. Als één van de twee dat niet aankan en structureel msibruik maakt van die situatie heb je een ander probleem dat niks te maken heeft met alles op één hoop maar alles met vertrouwen/gunnen.
Ik verdien meer maar als ik kijk naar de uitgaven is het mijn vrouw die meer uitgeeft en daar komen geen scheve ogen aan te pas. Ik ben gelukkig met wat ik heb en krijg nog wel eens de vraag van haar waarom ik zo weinig uitgeef voor mezelf waar ik geen goed antwoord op heb. Tot 100 a 150 geven we privé uit zonder overleg, daarboven is het in overleg maar dat is in de praktijk meer een mededeling dan daadwerkelijk overleg. Uiteraard moet dat wel een beetje binnen de perken blijven en is het geen 100 per dag per persoon en zodra dat niet vanzelfsprekend is gaat het mis maar ook dat heeft niks met alles op één hoop te maken.
Ik zou sowieso niet kunnen/willen leven met iemand die een groot gat in haar hand of bij wijze van spreken geen hand heeft. Dan komen er scheve ogen van mijn kant ongeacht of het op één hoop is of gescheiden financien.

Ik zou hier echt de kriebels van krijgen hoezo overleggen als ik een xbox wil kopen van mijn geld wil ik daar helemaal niet over moeten overleggen. Als de vaste lasten betaald zijn, als er wat geld op de spaar staat dan wil ik gewoon kunnen doen wat ik wil doen, en boven de 100 overleggen zal ik dus bij een winterjas of een paar schoenen moeten bellen? nee dat werkt voor mij echt niet.

Ik heb een stel in de vriendenkring gehad, lang geleden, die letterlijk aan de bar in de stamkroeg een AH bonnetje gingen verdelen. Hij was aan het biljarten, zij kwam later uit haar werk en was even langs de AH geweest en dan moest hij de helft van bijv zeven gulden aan haar betalen. Ook een hoop gedoe met een hypotheek en een levenverzekering want "als ik er niet meer ben gaat ze niet met een nieuwe partner in mijn huis wonen en liggen n**ken."

Voorbeeld van een stel wat compleet irrelevant is je kan ook prima gescheiden zakgeld rekening hebben en dit van de pot doen of gescheiden rekening hebben en helemaal niet zo krampachtig verrekenen.

Of een stel waarbij de zomervakantie dusdanig duur was door dagelijks uit eten in dure restaurants dat zij letterlijk het hele jaar moest sparen om dat bij elkaar te schrapen en hij met z'n goede salaris dat in een maand of twee bij elkaar had. De overige maanden kocht hij dan horloges of de nieuwste van de nieuwste gadgets en zo afentoe kreeg zij dan zijn 'oude' iPhone.

Ook dit kan je natuurlijk op een andere manier oplossen dan een grote hoop.

Uiteindelijk moet je doen waar je allebei tevreden mee bent en wat werkt voor de relatie maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er ook zat stellen zijn met gescheiden financien waar één van de twee er gelukkig mee moet zijn maar dat stiekem niet is en het uiteindelijk een keer mis gaat.

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er stellen zijn waar 1 partner heel tevreden is over alles op 1 hoop waar één van de twee er gelukkig mee moet zijn maar dat stiekem niet is en het uiteindelijk een keer mis gaat.


Ik vind het prima hoe je het doet maar jouw manier van prettig is niet omdat jij het zo ziet de enige juiste optie en je kleurt wel heel mooi zo vanuit jouw wensen andermans keuzes.

[Janpietertje89]

IvoB2 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 12:38:
Om te beginnen zie ik al geen noodzaak om tijdens mijn leven 5 ton volledig uit te geven.
Ook zit ik niet in een relatie waarbij ik alles heb en mijn partner niets (of omgekeerd) want ik kies bewust niet (meer) voor zo'n relatie.
Daar verschillen we al van uitgangspunt.

En wat dat uitgeven betreft zie ik ook geen hindernissen.
Om je een paar feitelijke voorbeelden uit mijn eigen leven te geven:
- Een ton wegschrijven op de rekening van een kind zodat het daar een eigen huis mee kan helpen financieren.
- Besteden aan eigen hobby's zoals motorrijden, avontuurlijke vakanties, sporten,........
- Investeren in onroerend goed op eigen naam. Toevallig is mijn partner op dit eigenste ogenblik met dat laatste bezig en adviseer ik haar daar ook in. Uiteraard zonder vergoeding want dat heb ik wel over voor mijn huidige partner. .

Wanneer je niet oppast is die 5 ton er binnen enkele maanden al doorheen ipv tijdens de volledige duur van je leven.
Doorgaans is het probleem bij mensen, zowel individueel als in gemeenschap, om voldoende inkomsten te generen tijdens hun leven en niet een probleem hoe ze die inkomsten terug kunnen uitgeven.

Onze discussie begon met mijn reactie op @Anatidae die een relatie beschrijft waarbij de man maximaal blijft werken en hetgeen hij overhoud na uitgaven op een privé rekening zet en de vrouw vrije tijd verkiest boven opbouwen van kapitaal. Waarna ik hem vraag wat er uiteindelijk met het vermogen van die man gaat gebeuren.

Daar reageer jij vervolgens op met (korte samenvatting) "dat zou mij niet overkomen want mijn situatie is anders, ik kies niet voor zo'n scheve relatie". Ja prima, maar wat voegt dat toe aan mijn vraag waar de discussie mee begon?

Kortom, jouw situatie is duidelijk, maar wat is je mening over de situatie beschreven door Anatidae? Volgensmij kan ik die wel invullen want je geeft zelf aan dat je zo'n relatie niet zou willen, dus blijkbaar lijkt je dat geen houdbare situatie. Corrigeer me als ik het verkeert zie.

[redwing]

Janpietertje89 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 14:41:
[...]


Onze discussie begon met mijn reactie op @Anatidae die een relatie beschrijft waarbij de man maximaal blijft werken en hetgeen hij overhoud na uitgaven op een privé rekening zet en de vrouw vrije tijd verkiest boven opbouwen van kapitaal. Waarna ik hem vraag wat er uiteindelijk met het vermogen van die man gaat gebeuren.

Daar reageer jij vervolgens op met (korte samenvatting) "dat zou mij niet overkomen want mijn situatie is anders, ik kies niet voor zo'n scheve relatie". Ja prima, maar wat voegt dat toe aan mijn vraag waar de discussie mee begon?

Kortom, jouw situatie is duidelijk, maar wat is je mening over de situatie beschreven door Anatidae? Volgensmij kan ik die wel invullen want je geeft zelf aan dat je zo'n relatie niet zou willen, dus blijkbaar lijkt je dat geen houdbare situatie. Corrigeer me als ik het verkeert zie.

Naar mijn idee kan dit op 2 manieren. Of je vindt het te scheef en gaat de hele relatie niet aan/stopt hem. Of je accepteert dit en leeft lekker samen verder. Waarmee in dit geval de man dus veel meer te besteden heeft en dus wel eens alleen op vakantie zal gaan en zo. Maar ook dat kun je gewoon accepteren. De keuze kan dan ook b.v. zijn dat hij het huis koopt/betaalt en zij daarmee geen vermogen opbouwt of zelfs mee moet betalen. Zolang beide partijen de oplossing goed vinden is er weinig aan de hand.

Want als een bepaalde manier voor een stel werkt, wat is er dan mis mee? Zoals al eerder gezegd gaat hier alles op een hoop. Mijn vrouw is een tijdje werkeloos geweest en had daardoor minder inkomen. Dan kan ik moeilijk gaan doen en zeggen dat ze het zelf op moet lossen, of we letten iets meer op met die ene hoop geld, zodat we samen normaal verder kunnen leven. Ik kies voor dat laatste, maar als een stel liever de werkeloze dan zijn eigen boontjes laat doppen is dat toch ook prima?

Alle oplossingen zijn keuzes en wat voor de een werkt zal voor de ander niet werken en andersom. Ik vind dit topic dan ook vooral leuk om te zien hoe mensen met hun geld omgaan. Maar de discussies over wat beter/slechter is vind ik nogal zinloos, want dat zijn vaak puur discussies over persoonlijke keuzes.

[D-e-n]

Anatidae schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 11:11:
[...]

Ik denk dat het veel uitmaakt om welke reden de partner minder verdiend.
In geval van minder werken 'voor de kinderen' of medische situatie vind ik heel begrijpelijk dat er meer naar rato van inkomen wordt geregeld. In mijn geval prefereert mijn partner vrije tijd over 'dure kleding en gadgets' en werkt daarom substantieel minder uren dan ik. Dan voelt het voor mij gek om alles naar rato te doen. Dan werk ik (meer) om de extra vrije tijd van m'n partner te bekostigen. Perverse prikkel (minder werken-> minder inkomen-> minder hoeven bijdragen->minder werken -> etcetc).

De keuze vrije tijd vs extra werken zijn naar ik aanneem keuzes die je met je partner bespreekt. Daar kun je ook prima financiële afspraken over maken natuurlijk.

Je vergeet overigens de belangrijkste reden voor een verschil in inkomen en dat is "wat de gek er voor geeft". Als een beurshandelaar samen is met een onderwijzer en ze werken allebei 40 uur zal de onderwijzer waarschijnlijk veruit het minst krijgen, dan zou ik het eerlijk gezegd nogal egoïstisch vinden als die beurshandelaar alles voor zichzelf houdt.

[Janpietertje89]

redwing schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 15:13:
[...]

Ik kies voor dat laatste, maar als een stel liever de werkeloze dan zijn eigen boontjes laat doppen is dat toch ook prima?

Je hebt zeker een punt dat dit persoonlijke keuzes zijn en dat er inderdaad heel veel smaakjes zijn in de liefde. Maar toch denk ik dat er heel weinig mensen zijn die in bovenstaande situatie nog van liefde zouden spreken.

[wimjongil]

D-e-n schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 15:40:
[...]

De keuze vrije tijd vs extra werken zijn naar ik aanneem keuzes die je met je partner bespreekt. Daar kun je ook prima financiële afspraken over maken natuurlijk.

Je vergeet overigens de belangrijkste reden voor een verschil in inkomen en dat is "wat de gek er voor geeft". Als een beurshandelaar samen is met een onderwijzer en ze werken allebei 40 uur zal de onderwijzer waarschijnlijk veruit het minst krijgen, dan zou ik het eerlijk gezegd nogal egoïstisch vinden als die beurshandelaar alles voor zichzelf houdt.

Maar de maatschappij is toch enorm gebaat bij een goed functionerende en liquide aandelenmarkt?

[ninjazx9r98]

ansichtkaart schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 14:25:
[...]


Ik zou hier echt de kriebels van krijgen hoezo overleggen als ik een xbox wil kopen van mijn geld wil ik daar helemaal niet over moeten overleggen. Als de vaste lasten betaald zijn, als er wat geld op de spaar staat dan wil ik gewoon kunnen doen wat ik wil doen, en boven de 100 overleggen zal ik dus bij een winterjas of een paar schoenen moeten bellen? nee dat werkt voor mij echt niet.

Die kriebels krijg je door de focus op het woordje overleg terwijl er toch echt staat dat dat in de praktijk meer een mededeling is.
Ik: een xbox, ps5, 3D pinter lijkt me wel wat.
Vrouw: prima toch, het geld is er dat moet je gewoon doen.

Vrouw: ik ben m'n tas een beetje zat
Ik: dan koop je toch een nieuwe, zullen we aanstaande X even gaan winkelen?

Maar waar het mogelijk/vermoedelijk/waarschijnlijk in zit is datgene wat je daarna schrijft: als er wat geld op de spaar staat en dat speelt bij ons totaal niet. De spaar is goed gevuld en groeit iedere maand met meerdere xboxen.

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er stellen zijn waar 1 partner heel tevreden is over alles op 1 hoop waar één van de twee er gelukkig mee moet zijn maar dat stiekem niet is en het uiteindelijk een keer mis gaat.

Ik vind het prima hoe je het doet maar jouw manier van prettig is niet omdat jij het zo ziet de enige juiste optie en je kleurt wel heel mooi zo vanuit jouw wensen andermans keuzes.

Ik heb nergens gezegd dat het de enige juiste optie is, integendeel zelfs. Ik reageer op een opmerking dat er relaties stuk gaan door alles op één hoop te gooien omdat er dan niks voor jezelf is en er scheve ogen komen. Wat dat betreft kleur ik net zo mooi als de tegenstanders van één grote hoop

[ansichtkaart]

ninjazx9r98 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 17:18:
[...]

Die kriebels krijg je door de focus op het woordje overleg terwijl er toch echt staat dat dat in de praktijk meer een mededeling is.
Ik: een xbox, ps5, 3D pinter lijkt me wel wat.
Vrouw: prima toch, het geld is er dat moet je gewoon doen.

Vrouw: ik ben m'n tas een beetje zat
Ik: dan koop je toch een nieuwe, zullen we aanstaande X even gaan winkelen?

Deze voorbeelden maken het voor mij niet beter.
Ik wil helemaal niet horen dat het prima is of een mening geven over mijn partner zijn aankopen.
Ik wil de vrije keus hebben want wat als de partner van mening is dat het niet nodig is terwijl er geld zat is.

[_Apache_]

Anatidae schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 11:11:
[...]

Ik denk dat het veel uitmaakt om welke reden de partner minder verdiend.
In geval van minder werken 'voor de kinderen' of medische situatie vind ik heel begrijpelijk dat er meer naar rato van inkomen wordt geregeld. In mijn geval prefereert mijn partner vrije tijd over 'dure kleding en gadgets' en werkt daarom substantieel minder uren dan ik. Dan voelt het voor mij gek om alles naar rato te doen. Dan werk ik (meer) om de extra vrije tijd van m'n partner te bekostigen. Perverse prikkel (minder werken-> minder inkomen-> minder hoeven bijdragen->minder werken -> etcetc).

En zelfs dat hoef niet eens imho.
Mij vrouw werkte vroeger zo een-24u p/w, en boekte zo 1000+ euro naar haar spaarrekening per maand.
Nu (2 kinderen verder, 16u p/w, 1200eu/ maand kinderopvang) komen we elke maand iets te kort.

Is dat een probleem? Financieel gezien misschien wel, praktisch gezien valt het mee. We hebben een dergelijk grote buffer dat we dit meer dan 10j zo kunnen volhouden.

En dan is die kinderopvang allang weer weg.

[redwing]

ansichtkaart schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 18:04:
[...]
Deze voorbeelden maken het voor mij niet beter.
Ik wil helemaal niet horen dat het prima is of een mening geven over mijn partner zijn aankopen.
Ik wil de vrije keus hebben want wat als de partner van mening is dat het niet nodig is terwijl er geld zat is.

Maar dat is het hele punt dus, het is een mededeling en geen vraag. Die partner is dus niet van mening dat het niet nodig is. Ik vind het ook handig om te weten wat mijn vrouw koopt/uitgeeft, maar dat wil niet zeggen dat ik ooit zal zeggen dat iets niet nodig is of niet mag.

[ansichtkaart]

redwing schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 18:46:
[...]

Maar dat is het hele punt dus, het is een mededeling en geen vraag. Die partner is dus niet van mening dat het niet nodig is. Ik vind het ook handig om te weten wat mijn vrouw koopt/uitgeeft, maar dat wil niet zeggen dat ik ooit zal zeggen dat iets niet nodig is of niet mag.

In zijn voorbeeld was het boven de 150 overleggen, daar kan dan dus een nee uit komen.
Mijn partner hoort wel wanneer ik iets heb gekocht of ik zie wel waneer mijn partner iets binnen krijgt.
Er gezellig over kwebbelen staat los van hoe je de bankzaken doet.

[redwing]

ansichtkaart schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 21:21:
[...]
In zijn voorbeeld was het boven de 150 overleggen, daar kan dan dus een nee uit komen.

En hij gaf ook aan dat het in de praktijk meer een mededeling was (en er dus geen nee uit zal komen )

Mijn partner hoort wel wanneer ik iets heb gekocht of ik zie wel waneer mijn partner iets binnen krijgt.
Er gezellig over kwebbelen staat los van hoe je de bankzaken doet.

Uiteindelijk komt het op hetzelfde neer dus. maar zoals ik hierboven al zei, dit is puur wat je zelf fijn vindt en afspreekt met je partner. Bedenk alleen wel dat er vaak helemaal niet zo veel verschil is tussen de opties. Gewoon bestellen, melden of overleggen zal in veel gevallen er op neer komen dat je gewoon kunt kopen wat je wil.

[ninjazx9r98]

ansichtkaart schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 21:21:
[...]

In zijn voorbeeld was het boven de 150 overleggen, daar kan dan dus een nee uit komen.
Mijn partner hoort wel wanneer ik iets heb gekocht of ik zie wel waneer mijn partner iets binnen krijgt.
Er gezellig over kwebbelen staat los van hoe je de bankzaken doet.

Ik mag dan mooi kleuren maar jij leest mooi wat je wilt lezen
Ik schreef in eerste instantie:

Tot 100 a 150 geven we privé uit zonder overleg, daarboven is het in overleg maar dat is in de praktijk meer een mededeling dan daadwerkelijk overleg.

Daar krijg ik een reactie van jou op dat je daar kriebels van krijgt waarna ik dan weer het volgende schreef:

Die kriebels krijg je door de focus op het woordje overleg terwijl er toch echt staat dat dat in de praktijk meer een mededeling is.

En jouw vrije keus weerhoudt je partner er nog steeds niet van om van mening te zijn dat het niet nodig is of in jouw geval was. Een mening blijft immers een mening ongeacht het potje waar het geld vandaan gekomen is of komt.
En ja, zowel mijn vrouw als ik zouden bij "overleg" nee kunnen zeggen maar met ieder een eigen bankpas zou je zelfs nog steeds kunnen doen wat jij doet: gewoon kopen en als ik thuis kom ziet de partner het wel.
Kan me ook werkelijk geen situatie voorstellen waarin er nee gezegd zou worden. Dat zou een aankoop moeten zijn die dusdanig bizar, overdreven of wat dan ook is dat ik zou gaan twijfelen aan de geestelijke capaciteiten van mijn partner maar dat zou ik dan net zo goed doen bij dezelfde aanschaf en gescheiden financiën.

Er wordt hier overigens zat gekocht wat de ander onzin vindt en wat niet altijd perse nodig is maar in ruim 20 jaar is er nog nooit een nee uitgesproken. Wat nog wel eens wil gebeuren en dat hebben we allebei is twijfel over een eventuele aanschaf en dan bij de partner zoeken naar een reden om het (nog) niet te kopen. Beetje als het "Wil je iets nieuws MAAR wil je het nog niet kopen?" topic in de Tweakers huiskamer.

[IvoB2]

Janpietertje89 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 14:41:
[...]
Kortom, jouw situatie is duidelijk, maar wat is je mening over de situatie beschreven door Anatidae? Volgensmij kan ik die wel invullen want je geeft zelf aan dat je zo'n relatie niet zou willen, dus blijkbaar lijkt je dat geen houdbare situatie. Corrigeer me als ik het verkeert zie.

Ik moet de situatie van een ander helemaal niet invullen, dat moet ie zelf doen.
Wanneer iedereen zorgt dat de eigen situatie duidelijk is en die niet laat beïnvloeden door de mening van buitenstaanders is er totaal geen probleem binnen de relatie.

En het is niet omdat ik een bepaald type relatie niet zie zitten dat ik daarom denk dat een ander daar niets mee kan laat staan dat ze niet houdbaar is.
Daarom gaan mensen, ieder vanuit hun eigen standpunten en verwachtingen, uiteenlopende types relatie aan. Dat betekent niet dat de ene vorm beter is dan de andere maar dat mensen verschillen van elkaar en uiteenlopende verwachtingen hebben en die dus verschillend van elkaar willen invullen.

[ Voor 39% gewijzigd door IvoB2 op 18-08-2024 07:56 ]

[Wailing_Banshee]

ninjazx9r98 schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 17:18:
[...]
De spaar is goed gevuld en groeit iedere maand met meerdere xboxen.

Huur je een container voor al die Xboxen?

Maar even serieus:

Ik heb nergens gezegd dat het de enige juiste optie is, integendeel zelfs. Ik reageer op een opmerking dat er relaties stuk gaan door alles op één hoop te gooien omdat er dan niks voor jezelf is en er scheve ogen komen. Wat dat betreft kleur ik net zo mooi als de tegenstanders van één grote hoop

Het grootste probleem is dat "op 1 hoop" niet altijd hetzelfde is. Wij gooien alles al vanaf het eerste salaris op de gezamenlijke rekening. Maar dat wil niet zeggen dat er niets voor onszelf is, omdat we onze prive rekeningen wel aangehouden hebben. Vanaf ons eerste salaris geven we ons namelijk al zakgeld (waar bijv. ook de studieschuld van betaald werd). Alles gaat van die gezamelijke af, behalve prive kosten. Als hij weer een telescoop wil kopen, moet hij dat vooral doen. Zonder overleg van zijn eigen rekening, of met overleg van de gezamelijke.

[technoaddict]

Wij hebben een gezamenlijke rekening waar we de hypotheek en boodschappen van betalen. Beiden storten we 2K naar die rekening en wat je overhoudt laat je op je eigen rekening staan. Mijn vrouw heeft een inkomen dat een behoorlijk stuk hoger ligt dan dat van mij, maar ik vind het prima om evenveel naar de gezamenlijke rekening te storten. Uiteindelijk betaald zij meer uitjes en andere dingen dus voor mij prima. Zij kan daardoor harder sparen, leuk voor haar
Ik weet ook dat als we verhuizen (we zoeken naar iets leuks in ons geboortedorp) zij gerust 50k van haar spaarrekening zou gebruiken voor bijvoorbeeld een nieuwe badkamer en keuken waar ik die middelen niet voor heb.
Het geld dat ik extra heb afgelost op de hypotheek heeft zij een factor 3 afgelost. Die bedragen (extra aflossing) hebben we vastgelegd mocht het ooit zover komen dat we het huis moeten verkopen omdat we uit elkaar gaan.

[[MAUS]]

Wailing_Banshee schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 08:08:

Het grootste probleem is dat "op 1 hoop" niet altijd hetzelfde is. Wij gooien alles al vanaf het eerste salaris op de gezamenlijke rekening. Maar dat wil niet zeggen dat er niets voor onszelf is, omdat we onze prive rekeningen wel aangehouden hebben. Vanaf ons eerste salaris geven we ons namelijk al zakgeld (waar bijv. ook de studieschuld van betaald werd). Alles gaat van die gezamelijke af, behalve prive kosten. Als hij weer een telescoop wil kopen, moet hij dat vooral doen. Zonder overleg van zijn eigen rekening, of met overleg van de gezamelijke.

Zo doen wij het ook inderdaad, naar ons inzicht (zeker in een gezin met kinderen) de prettigste manier. Zo hebben we allebei even veel 'vrij besteedbaar', nadat de vaste lasten zijn betaald en er al is gespaard voor toekomst, vakantie, onderhoud etc.
De wetenschap dat we de vrijheid hebben om ons eigen geld naar eigen inzicht uit te geven zonder overleg en dat dit dus ook altijd een eerlijke verdeling is (ongeacht het inkomen krijgen we even veel zakgeld) geeft in onze relatie op financieel gebied veel rust in ieder geval.

[ Voor 3% gewijzigd door [MAUS] op 19-08-2024 08:35 ]

[De Cheetah]

Onze situatie:
Samenlevingsvorm: Getrouwd, volledige gemeenschap van goederen
Leeftijd tussen 30 en 40
Aantal kinderen: 2
Inkomensverdeling: scheef. Mijn partner werkt 3 dagen voor prima salaris. Ik 5 dagen voor een hele dikke prima salaris.

btw, m.i. is wat informatie over de leefsituatie key om 'financiën binnen je relatie' goed te interpreteren. Als die mening wordt gedeeld, kan iemand o.b.v bovenstaand + evt aanvulingen een soort template maken en in de openingspost zetten?

Bij ons gaat alles op een hoop, we hebben nog maar één betaalrekening. Voor ons werkt dat omdat we begonnen met een gelijk vermogen (uhum, schuld) toen we gingen samenwonen, en daarna alles samen hebben opgebouwd. Tot we kinderen kregen hadden we ook plusminus gelijk salaris. We voelen ons allebei niet beperkt om persoonlijke uitgaven te doen, omdat we ongeveer hetzelfde denken over wat redelijk is, maar tegelijkertijd grote uitgaven bespreken, Het helpt hierbij ook zeker dat we nog kunnen sparen 'zonder bestemming'.

Wat voor ons een belangrijk gevolg hiervan is, is dat we allebei dezelfde vrijheid en geluk ervaren, voor zover dat wordt bepaald door je utigavenpatroon. De ene persoon heeft voor diezelfde ervaring wat meer uitgaven nodig dan de ander, dat wordt ingegeven door persoonlijke interesses, achtergrond, opvoeding, omgeving etc. Bijvoorbeeld als de één zijn hobby schilderen is, en de ander zijn hobby autoracen. Die halen dezelfde voldoening uit het beoefenen van hun hobby, maar de één heeft er meer geld voor nodig om die hobby net zo vrij te kunnen uitoefenen als de ander. Voor mij betekent trouwen ook dat je niet meer alleen verantwoordelijk bent voor je eigen geluk, maar samen verantwoordelijk bent voor ieders geluk.

Voor ons werkt het dus zo, voor een ander met andere achtergrond en situatie misschien niet. Maar wat ik wel constateer in dit topic, is dat elkanders bestedingsbehoefte en een daarbij behorend budget objectiveerbaar wordt geacht. Met name als dat budget alleen wordt bepaald op basis van inkomen (al da niet na aftrek vaste/gezamenlijke uitgaven en spaardoelen) is dat m.i. te beperkt.

p.s. Het regelmatig terugkerende 'elkaar niet meer kunnen verrassen' argument vind ik lariekoek. Ten eerste is het peanuts vergeleken met de vraag 'hoe ga je met elkaar om en hoe regelen we dat financieel' en ten tweede kun je het met legio mogelijkheden alsnog regelen (cash, persoonlijke creditcard, laten voorschieten door een vriend/familie, paypall, klarna en waarschijnlijk nog tig andere (online) oplossingen).

[True]

technoaddict schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 08:31:
Wij hebben een gezamenlijke rekening waar we de hypotheek en boodschappen van betalen. Beiden storten we 2K naar die rekening en wat je overhoudt laat je op je eigen rekening staan. Mijn vrouw heeft een inkomen dat een behoorlijk stuk hoger ligt dan dat van mij, maar ik vind het prima om evenveel naar de gezamenlijke rekening te storten. Uiteindelijk betaald zij meer uitjes en andere dingen dus voor mij prima. Zij kan daardoor harder sparen, leuk voor haar
Ik weet ook dat als we verhuizen (we zoeken naar iets leuks in ons geboortedorp) zij gerust 50k van haar spaarrekening zou gebruiken voor bijvoorbeeld een nieuwe badkamer en keuken waar ik die middelen niet voor heb.
Het geld dat ik extra heb afgelost op de hypotheek heeft zij een factor 3 afgelost. Die bedragen (extra aflossing) hebben we vastgelegd mocht het ooit zover komen dat we het huis moeten verkopen omdat we uit elkaar gaan.

Die extra aflossing heb je denk ik dan destijds al in je huwelijkse voorwaarden opgenomen?

[IvoB2]

De Cheetah schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 10:59:
Voor mij betekent trouwen ook dat je niet meer alleen verantwoordelijk bent voor je eigen geluk, maar samen verantwoordelijk bent voor ieders geluk.

Mijn uitgangspunt is dat je dat kan hebben bij iedere samenlevingsvorm en dat je daar niet noodzakelijk een huwelijksstelsel of een andere bindende contractvorm voor nodig hebt.
Uit de praktijk blijkt ook dat een huwelijk of andere bindende contractvorm geen garantie is dat je elkaar levenslang gelukkig blijft maken.
Eerder het omgekeerde, dat het mensen onnodig lang tot elkaar verbindt om dat ze opzien tegen de administratieve/juridische rompslomp, om nog maar te zwijgen van het financiële, om gewoon uit lekaar te gaan met elk et zijne en opnieuw te beginnen.

Maar wat ik wel constateer in dit topic, is dat elkanders bestedingsbehoefte en een daarbij behorend budget objectiveerbaar wordt geacht. Met name als dat budget alleen wordt bepaald op basis van inkomen (al da niet na aftrek vaste/gezamenlijke uitgaven en spaardoelen) is dat m.i. te beperkt.

Voor de eigen situatie doe ik die vaststelling dan weer niet.

Maar ik heb dan ook geen hypotheek op mijn huis.
Mijn partner gaat wel een hypotheek nemen op haar onroerende belegging. Niet omdat ze dit zelf niet kan betalen maar omdat dat financieel interessanter is. Haar spaarkapitaal brengt netto immers meer op dan de all in kost van de hypotheek.
Of je wel of niet een hypotheek neemt op onroerend goed is, voor ons, afhankelijk van de spread tussen opbrengst kapitaal en de kost lening. Moet ook niet noodzakelijk een hypotheek zijn maar kan ook een onderhandeld bulletkrediet zonder hypotheek zijn. Hangt gewoon van het uitgangspunt en de situatie op dit ogenblik af.

Gezamenlijke kosten, die zoals gezegd hier voor 50/50 verdeeld worden, zijn voor ons gewoon de lopende huishoudelijke uitgaven en alles wat samenhangt met de gezinswoning waar we op dat ogenblik onze gezamenlijke domicilie gevestigd hebben en de gemeenschappelijke vakanties/uitstappen.
En op jaarbasis schommelen die kosten - excl. eenmalige uitzonderlijke uitgaven - tussen de 12000 en 22000 €. Dat is dus maar een 500 tot 920 € per maand uit eigen inkomsten te betalen.
Dat deel kan je dus persoonlijk zelfs dragen wanneer je alleen maar van een uitkering geniet.

[ Voor 32% gewijzigd door IvoB2 op 19-08-2024 11:36 ]

[Aurum]

IvoB2 schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 11:07:
[...]

Mijn uitgangspunt is dat je dat kan hebben bij iedere samenlevingsvorm en dat je daar niet noodzakelijk een huwelijksstelsel of een andere bindende contractvorm voor nodig hebt.
Uit de praktijk blijkt ook dat een huwelijk of andere bindende contractvorm geen garantie is dat je elkaar levenslang gelukkig blijft maken.
Eerder het omgekeerde, dat het mensen onnodig lang tot elkaar verbindt om dat ze opzien tegen de administratieve/juridische rompslomp, om nog maar te zwijgen van het financiële, om gewoon uit lekaar te gaan met elk et zijne en opnieuw te beginnen.


[...]

Voor de eigen situatie doe ik die vaststelling dan weer niet.

Maar ik heb dan ook geen hypotheek op mijn huis.
Mijn partner gaat wel een hypotheek nemen op haar onroerende belegging. Niet omdat ze dit zelf niet kan betalen maar omdat dat financieel interessanter is. Haar spaarkapitaal brengt netto immers meer op dan de all in kost van de hypotheek.
Of je wel of niet een hypotheek neemt op onroerend goed is, voor ons, afhankelijk van de spread tussen opbrengst kapitaal en de kost lening. Moet ook niet noodzakelijk een hypotheek zijn maar kan ook een onderhandeld bulletkrediet zonder hypotheek zijn. Hangt gewoon van het uitgangspunt en de situatie op dit ogenblik af.

Gezamenlijke kosten, die zoals gezegd hier voor 50/50 verdeeld worden, zijn voor ons gewoon de lopende huishoudelijke uitgaven en alles wat samenhangt met de gezinswoning waar we op dat ogenblik onze gezamenlijke domicilie gevestigd hebben en de gemeenschappelijke vakanties/uitstappen.
En op jaarbasis schommelen die kosten - excl. eenmalige uitzonderlijke uitgaven - tussen de 12000 en 22000 €. Dat is dus maar een 500 tot 920 € per maand uit eigen inkomsten te betalen.
Dat deel kan je dus persoonlijk zelfs dragen wanneer je alleen maar van een uitkering geniet.

Je zegt vooral heel veel, voornamelijk met nette woorden. Jullie hebben volgens mij een prima basis om er zo in te staan zoals jullie doen. Zoals ik begrijp beide erg bezig/verstandig met geld en ook beide dus een prima basis om je eigen broek op te houden. Maar wat is je punt dat je zelfs met een uitkering jullie vaste lasten kan betalen?

Je geeft zelfs aan dat er door huwelijkse verbinding zelfs meer mensen bij elkaar blijven omdat ze niet vanwege de rompslomp bij elkaar weg kunnen. Ik wil zelf ook een lans breken voor een paar gevallen in mijn omgeving waarbij 1 van de 2 partners niet uit de relatie kon stappen omdat er gewoon niet genoeg verdient werd om de eigen broek op te houden dus ze vast geketend zitten aan elkaar vanwege die financiele situatie.

Dit zijn veelal stellen die jonge kinderen hebben, en er besloten wordt vanwege de hoogte van het 1 salaris dat de ander meteen 2 dagen minder gaat werken. Als jij in de zorg werkt en je werkt nog maar 3 dagen dan ga jij geen andere woning kopen/huren met jou salaris. Als je dan alles apart hebt staan dan wou je heel erg graag dat je alles gedeeld had zodat je kans had op nog een deel eigen geld en misschien wel uit elkaar kan gaan.

Zo is er voor wel/niet op een hoop wel een schrijnend voorbeeld te bedenken waardoor je de ander niet zou kiezen.

[True]

Aurum schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 11:48:
[...]


Je zegt vooral heel veel, voornamelijk met nette woorden. Jullie hebben volgens mij een prima basis om er zo in te staan zoals jullie doen. Zoals ik begrijp beide erg bezig/verstandig met geld en ook beide dus een prima basis om je eigen broek op te houden. Maar wat is je punt dat je zelfs met een uitkering jullie vaste lasten kan betalen?

Je geeft zelfs aan dat er door huwelijkse verbinding zelfs meer mensen bij elkaar blijven omdat ze niet vanwege de rompslomp bij elkaar weg kunnen. Ik wil zelf ook een lans breken voor een paar gevallen in mijn omgeving waarbij 1 van de 2 partners niet uit de relatie kon stappen omdat er gewoon niet genoeg verdient werd om de eigen broek op te houden dus ze vast geketend zitten aan elkaar vanwege die financiele situatie.

Dit zijn veelal stellen die jonge kinderen hebben, en er besloten wordt vanwege de hoogte van het 1 salaris dat de ander meteen 2 dagen minder gaat werken. Als jij in de zorg werkt en je werkt nog maar 3 dagen dan ga jij geen andere woning kopen/huren met jou salaris. Als je dan alles apart hebt staan dan wou je heel erg graag dat je alles gedeeld had zodat je kans had op nog een deel eigen geld en misschien wel uit elkaar kan gaan.

Zo is er voor wel/niet op een hoop wel een schrijnend voorbeeld te bedenken waardoor je de ander niet zou kiezen.

Dan heb je nog:

• gehuwd onder (beperkte) gemeenschap van goederen --> 50-50 verdeling schulden en vermogen
• partneralimentatie

Gehuwd met huwelijkse voorwaarden? Tja, daar was je toch echt bij toen je dat tekende.

Het op verschillende rekeningen verdelen is bij een huwelijk zonder dat in de huwelijkse voorwaarden is opgenomen dat inkomen op enige manier gedeeld is, totaal geen reden om niet uit elkaar te gaan.

[IvoB2]

Aurum schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 11:48:
[...]
Je zegt vooral heel veel, voornamelijk met nette woorden.

Persoonlijk zie ik niet in wat er met dat laatste mis zou zijn.
Ik zie er ook niets fout in dat ieder persoonlijk ervoor zorgt een prima basis te verzorgen om - indien nodig - voor zijn eigen te kunnen instaan.

Maar wat is je punt dat je zelfs met een uitkering jullie vaste lasten kan betalen?

Dat, voor wie dat wil, ook zo'n regeling kan toepassen en dus niet afhankelijk dient te zijn van de omvang van ieders inkomen.

Je geeft zelfs aan dat er door huwelijkse verbinding zelfs meer mensen bij elkaar blijven omdat ze niet vanwege de rompslomp bij elkaar weg kunnen. Ik wil zelf ook een lans breken voor een paar gevallen in mijn omgeving waarbij 1 van de 2 partners niet uit de relatie kon stappen omdat er gewoon niet genoeg verdient werd om de eigen broek op te houden dus ze vast geketend zitten aan elkaar vanwege die financiele situatie.

En dat is, mijn mening en via "nette" woorden uitgedrukt , wel een heel ongezonde situatie om bij elkaar te blijven. Mijn uitgangspunt is nu net niet dat ik een relatie aanga/wil aangaan met een ander omdat ikzelf mijn broek niet (meer) kan ophouden.
Dat anderen dat anders zien en er zelfs een lans voor willen breken is hun goed recht maar tegengesteld aan mijn uitgangspunt.

Als jij in de zorg werkt en je werkt nog maar 3 dagen dan ga jij geen andere woning kopen/huren met jou salaris. Als je dan alles apart hebt staan dan wou je heel erg graag dat je alles gedeeld had zodat je kans had op nog een deel eigen geld en misschien wel uit elkaar kan gaan.

Wat heeft "werken in de zorg" daarmee te maken.
Ervoor zorgen dat je financieel op eigen benen kan staan heeft weinig te maken met welk beroep je uitoefent maar veel meer met in staat zijn je eigen budgetten te beheren en daarvoor niet afhankelijk te zijn van een ander.
Ik werk, zoals eerder gezegd, nog nul dagen per week en dat heeft geen invloed op mijn persoonlijke financiële situatie noch op de status van mijn relatie met een ander.
Mijn huidige relatie steunt dan ook niet op financiële gronden en dat verwacht ik ook als uitgangspunt van mijn partner.
Het is uiteraard makkelijker gezamenlijke kosten te kunnen delen want dat verhoogd ieders spaarquota meer het is geen noodzakelijkheid om - indien de situatie zich zou voordoen - ieder zijn eigen weg te kunnen gaan. Lijkt me een veel gezonder uitgangspunt dan te moeten samenblijven omdat je het anders alleen niet kan redden.
[quote]

Zo is er voor wel/niet op een hoop wel een schrijnend voorbeeld te bedenken waardoor je de ander niet zou kiezen.

Ik zou een hoop goede redenen kunnen bedenken waarom ik zou kiezen om een relatie aan te gaan met een ander maar op elkaars inkomen kunnen leven is er daar geen van.

[Aurum]

True schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 12:02:
[...]


Dan heb je nog:

• gehuwd onder (beperkte) gemeenschap van goederen --> 50-50 verdeling schulden en vermogen
• partneralimentatie

Gehuwd met huwelijkse voorwaarden? Tja, daar was je toch echt bij toen je dat tekende.

Het op verschillende rekeningen verdelen is bij een huwelijk zonder dat in de huwelijkse voorwaarden is opgenomen dat inkomen op enige manier gedeeld is, totaal geen reden om niet uit elkaar te gaan.

Tuurlijk heb je gelijk in het geval van een huwelijk. In het geval van een samenlevingscontract kan het anders zijn. Daarbij gaat mijn punt over dat er gesteld wordt dat door een verbintenis er dan ineens legio mensen ongelukkig samenwonen omdat ze er geen punt achter durven te zetten vanwege de rompslomp. Zo zijn er ook mensen die misschien wel liever alles hadden gedeeld achteraf.


@IvoB2
Er is niets mis met nette woorden. Je verwoord jezelf heel netjes en dat straalt ook intelligentie uit. Jou situatie vind ik niet overkomen als de doorsnee Nederlander. Je klinkt ook enorm logisch en doordacht. Dit is echt niet de situatie van iedere random persoon op straat en ik denk ook niet dat iedereen op zo'n doordachte manier met zijn relatie omgaat.

Er zijn legio mensen die niet heel verstandig zijn met geld en in het O'tje worden genomen door hun partners. Zowel degene die alles samen gooit en daarna de helft van zijn fortuin mag inleveren als de partners die verblind geloven dat hun partner wel voor ze blijft zorgen als ze minder geld verdienen. Die gaan niet een relatie aan met in het achterhoofd dat hun partner dit van plan is. Man dit kan jaren goed gaan voordat dit gebeurd.

Als je vooraf van iedere relatie zou weten hoe het zou aflopen dan zou dat super handig zijn en kan je in alle tijden de juiste passende oplossing kiezen.

Ik bedoel met mijn verhaal ook niet te zeggen dat er veel mensen zijn die alleen maar op zoek zijn naar een partner om daarvan te leven en op hun inkomen te teren. Maar er zijn onder de jongeren ook echt heel veel die geen woning kunnen kopen/huren/leven opbouwen als ze dit niet met z'n tweeën doen. Indien zo'n relatie faalt sta je weer alleen op straat.

[True]

Aurum schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 12:17:
[...]


Tuurlijk heb je gelijk in het geval van een huwelijk. In het geval van een samenlevingscontract kan het anders zijn. Daarbij gaat mijn punt over dat er gesteld wordt dat door een verbintenis er dan ineens legio mensen ongelukkig samenwonen omdat ze er geen punt achter durven te zetten vanwege de rompslomp. Zo zijn er ook mensen die misschien wel liever alles hadden gedeeld achteraf.

Maar jij ging verder op 'huwelijkse verbinding'.

[Aurum]

True schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 12:21:
[...]


Maar jij ging verder op 'huwelijkse verbinding'.

Excuus

[IvoB2]

Aurum schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 12:17:
[...]
Daarbij gaat mijn punt over dat er gesteld wordt dat door een verbintenis er dan ineens legio mensen ongelukkig samenwonen omdat ze er geen punt achter durven te zetten vanwege de rompslomp. Zo zijn er ook mensen die misschien wel liever alles hadden gedeeld achteraf.

Uiteraard kunnen beide gevallen goed aflopen.
Het is dan ook een individuele beslissing die je best voor je een relatie, onder welke vorm dan ook, bestendigt met elkaar doorspreekt en je daaar dan ook beiden aan tracht te houden, ongeacht wat je overeenkwam.
Zoals eerder geschreven, het is individueel en wat voor de ene werkt werkt niet voor de ander en omgekeerd. Wat je dus overeenkomt moet alleen werken voor betrokken partijen.

Jou situatie vind ik niet overkomen als de doorsnee Nederlander.

Correct, ik heb dan ook de Belgische nationaliteit.
En, persoonlijk, vind ik een relatie te belangrijk en te ingrijpend in een mensenleven om er niet doordacht mee om te gaan. Moesten meer mensen dat uitgangspunt hanteren zou er veel minder scheef lopen/ scheef bekeken worden.

Uiteraard zijn er mensen die het liever anders doen en mensen die niet verstandig met geld omgaan maar dat is dan hun verantwoordelijkheid en als volwassene kan je maar beter de gevolgen van je eigen beslissingen leren dragen en niet afschuiven op de verantwoordelijkheid van een ander.
Gewoon mijn idee daarover en daar tracht ik dan ook naar te handelen.
Het is niet mijn bedoeling dat anderen zouden moeten handelen naar mijn uitgangspunten.
Zolang ze de verantwoordelijkheid voor eigen beslissingen dragen en vooral de gevolgen (negatief of positief) van die beslissingen en daden is het al lang goed voor mij.

Ik heb niet de intentie om te leven en te handelen - zeker niet binnen een relatie - naar wat anderen als de norm willen zien en nog minder wat als "random" zou moeten beschouwd worden.
Het gaat erom wat de betrokken partijen met elkaar afspreken en zich daar dan ook aan houden.
Kan uiteraard altijd gewijzigd worden na onderling overleg en met wederzijdse toestemming tot wijziging van wat eerder werd overeengekomen.

Als je vooraf van iedere relatie zou weten hoe het zou aflopen dan zou dat super handig zijn en kan je in alle tijden de juiste passende oplossing kiezen.

Dat is dan ook het grote voordeel wanneer ieder binnen een relatie er van in het begin voor zorgt met eigen middelen op eigen benen te kunnen staan. Dan moet je op voorhand niet weten hoe het afloopt want dat weet je idd nooit. Je weet dan wel dat je niet afhankelijk bent van de gegeven situatie en vrij kan kiezen hoe het verder mmoet.Dat is idd super handig en ieder kan dan de eigen juiste passende oplossing kiezen zonder dan afhankelijk te zijn van de ander.

Ik bedoel met mijn verhaal ook niet te zeggen dat er veel mensen zijn die alleen maar op zoek zijn naar een partner om daarvan te leven en op hun inkomen te teren. Maar er zijn onder de jongeren ook echt heel veel die geen woning kunnen kopen/huren/leven opbouwen als ze dit niet met z'n tweeën doen. Indien zo'n relatie faalt sta je weer alleen op straat.

Niet alleen bij jongeren maar ook bij ouderen.
Maar dat is dan niet zozeer afhankelijk van de relatie maar van de keuzes die men individueel gemaakt heeft. Je kan er ook voor kiezen er eerst voor te zorgen dat je op eigen benen kan staan ipv er eerst voor te kiezen hoe dat maar net lukt met zijn tweeën en wanneer die twee terug één worden heb je uiteraard een groot probleem.

[LTwinter]

IvoB2 schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 12:50:
[...]


Niet alleen bij jongeren maar ook bij ouderen.
Maar dat is dan niet zozeer afhankelijk van de relatie maar van de keuzes die men individueel gemaakt heeft. Je kan er ook voor kiezen er eerst voor te zorgen dat je op eigen benen kan staan ipv er eerst voor te kiezen hoe dat maar net lukt met zijn tweeën en wanneer die twee terug één worden heb je uiteraard een groot probleem.

Niet helemaal waar.
B.v. in mijn geval: Vriendin was afgestudeerd, en moest verplicht na 6 maanden haar studenten appartement uit. Nou heb ik mijn eigen woning, en kon ze gewoon intrekken, maar veel hebben die keuze niet. Mocht ze particulier gaan huren, dan houd ze niks over en bouwt ze dus nooit wat op.

Gelukkig kan ze dat nu wel, want ik neem de woonlasten op mij (Die had ik immers toch al) alleen het blijft wel gewoon mijn woning.

[IvoB2]

LTwinter schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 14:30:
[...]
Niet helemaal waar.

Allee, een klein beetje waar dan.
Zoals ik zei hangt de hoeveelheid waarheid vooral af van de keuzes die je zelf maakt.

Of wil je nu zeggen dat indien je vriendin jou niet had leren kennen ze geen eigen toekomst had?

Uiteraard mag je de woonlasten van je vriendin voor jouw rekening nemen. Dat is jouw keuze en daar is niets mis mee.
Mijn vriendin verdient uit arbeid meer dan mij maar ik reken de virtuele huurlasten ook niet aan mijn vriendin door. Ze moet me ook geen huur betalen voor mijn woning.
Anderzijds betaalt ze wel 50% van de OV en 50% van de eventuele kosten aan de woning.
Dat is een keuze die ikzelf gemaakt heb en waar zelfs binnen mijn kennissenkring niet iedereen het mee eens is. Maar dat is dan ook hun keuze te regelen binnen de eigen relatie en waar ik mijn relatie niet door laat beïnvloeden.

Heeft weinig te maken met "waar" of niet "waar" maar alles met de keuzes die je zelf wel of niet wil maken en dat men zich daar nadien aan kan houden. En keuzes en hun gevolgen willen nogal eens verschillen.

[ Voor 4% gewijzigd door IvoB2 op 19-08-2024 16:55 ]

[assje]

ansichtkaart schreef op zaterdag 17 augustus 2024 @ 18:04:
Deze voorbeelden maken het voor mij niet beter.
Ik wil helemaal niet horen dat het prima is of een mening geven over mijn partner zijn aankopen.
Ik wil de vrije keus hebben want wat als de partner van mening is dat het niet nodig is terwijl er geld zat is.

Ieder z'n voorkeuren en het staat je vrij je relatie daar op uit te zoeken/in te richten.

Maar wie bepaalt wat "geld zat" is? Totdat ik voldoende heb om direct financieel onafhankelijk te zijn heb ik geen "geld zat" en is iedere euro die één van ons uitgeeft er één extra die ergens vandaan moet komen tussen nu en (vroeg)pensioen.

Ongeacht waar het geld vandaan komt ga ik een mening hebben wat betreft uitgaven. Of het geld van eigen rekening, een spaarpotje of een erfenis van een tante komt doet er daarbij helemaal niets toe.

[IvoB2]

assje schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 17:59:
[...]
Ieder z'n voorkeuren en het staat je vrij je relatie daar op uit te zoeken/in te richten.

Maar wie bepaalt wat "geld zat" is

Lijkt me dan weer geen moeilijke.
1. Wanneer er iedere maand voldoende geld is om de afgesproken gemeenschappelijke kosten meer te betalen.
2. Wat er daarna op ieders rekening overblijft kan ieder dan voor zichzelf bepalen of er nog geld zat is om te doen wat ie wil of dat hij/zij de tering naar de nering moet zetten.

Praktijkvoorbeeld: hier bedragen de gemeenschappelijke kosten zo'n 7 tot 15% van het inkomen.
Lijkt me geen probleem voor beiden om daar maandelijks genoeg fondsen voor te vinden.
Het resterend percentage kan ieder dus vrij besteden.
Mijn persoonlijke uitgaven zijn nooit hoger dan het resterend bedrag na aftrek maandelijkse kosten.
Voor mij dus geld zat dus. Ik vermoed dat voor mijn huidige partner dat niet anders is. Zoniet had ik het wel al gehoord.

We hebben beiden dus alleen een mening/beslissingsrecht over de gemeenschappelijke kosten. Niet over de kosten die ieder individueel voor eigen rekening maakt.

[ Voor 16% gewijzigd door IvoB2 op 19-08-2024 18:09 ]

[assje]

IvoB2 schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 18:07:
Praktijkvoorbeeld: hier bedragen de gemeenschappelijke kosten zo'n 7 tot 15% van het inkomen.

Het heeft misschien dan niet zoveel zin om zo uitvoering in te blijven gaan op een vrij uitzonderlijke situatie.

[IvoB2]

Iedereen beslist, in het beste geval, individueel en volgens eigen inzichten en liefst niet volgens de situatie van een ander.
Er zijn dus geen uitzonderlijke situaties. Alleen individuele situaties die telkens van elkaar verschillen.

Jouw situatie en uitgavenpatroon (gelezen in andere topics) is vanuit mijn invalshoek ook uitzonderlijk maar voor jou blijkbaar dan weer doodnormaal. Het omgekeerde is eveneens van toepassing.

Of wil je hier geen individuele meningen/standpunten/ervaringen meer horen maar alleen deze van vertegenwoordigers van het algemeen belang/meerderheidsgelang? Dan kan je dat discours beter gaan zoeken op een politiek forum.
Daar heeft men de gewoonte niet voor zichzelf te spreken maar in naam van "vele anderen".

De topictitel indachtig "je relatie" ga ik er wel vanuit dat dit gaat over wat ieder individueel erover denkt en hoe ieder individueel dat regelt en niet at we langer moeten blijven stilstaan hoe één persoon denkt dat de meerderheid dat zou moeten doen en de "uitzonderingen" zich bijgevolg gedeisd moeten houden.

We verschillen dus blijkbaar van mening over het uitgangspunt "wat geld zat is".
Mijn mening is dat ieder dat voor zichzelf bepaalt. Net zoals jij dat eerder ook al voor jezelf deed.
Dat de resultaten dan verschillen is nogal wiedes gezien de situatie verschillend is.
Maar dat maakt het daarom nog niet uitzonderlijk. Alleen verschillend.

[ Voor 30% gewijzigd door IvoB2 op 19-08-2024 18:29 ]

[ansichtkaart]

assje schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 17:59:
[...]


Ieder z'n voorkeuren en het staat je vrij je relatie daar op uit te zoeken/in te richten.

Maar wie bepaalt wat "geld zat" is? Totdat ik voldoende heb om direct financieel onafhankelijk te zijn heb ik geen "geld zat" en is iedere euro die één van ons uitgeeft er één extra die ergens vandaan moet komen tussen nu en (vroeg)pensioen.

Ongeacht waar het geld vandaan komt ga ik een mening hebben wat betreft uitgaven. Of het geld van eigen rekening, een spaarpotje of een erfenis van een tante komt doet er daarbij helemaal niets toe.

Dat beslissen wij, het zakgeld is vrij te besteden.
Je mening hebben is 1 ding maar verwachten dat ik er na ga luisteren is iets anders.
Ik wil een bepaald soort financiele vrijheid in mijn relatie en of het zakgeld nou 50 euro is per maand of 500 ik vind het niet meer dan logisch dat beide in de relatie gewoon een beetje spending money heeft.

[overhyped]

assje schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 17:59:
[...]


Ieder z'n voorkeuren en het staat je vrij je relatie daar op uit te zoeken/in te richten.

Maar wie bepaalt wat "geld zat" is? Totdat ik voldoende heb om direct financieel onafhankelijk te zijn heb ik geen "geld zat" en is iedere euro die één van ons uitgeeft er één extra die ergens vandaan moet komen tussen nu en (vroeg)pensioen.

Ongeacht waar het geld vandaan komt ga ik een mening hebben wat betreft uitgaven. Of het geld van eigen rekening, een spaarpotje of een erfenis van een tante komt doet er daarbij helemaal niets toe.

Ik moet zeggen dat deze insteek erg dwingend op mij over komt. Ik lees het als: ‘hoe durf je een nieuwe boor te kopen want we kunnen nog niet met pensioen’

Je zal het vast niet zo bedoelen, maar het straalt geen gelijkwaardigheid in de relatie, en geen gezonde relatie met geld uit voor mij.

[marana]

Interessante discussies om te lezen. Ik ben het eens met de stelling dat iedere manier goed is, zolang je het als partners maar met elkaar eens bent. Maar het valt me wel op dat hier veel geredeneerd wordt vanuit situaties met een goed inkomen. ‘Alles op 1 hoop en het maakt mij niet uit wie hoeveel uitgeeft’ kan alleen als het inkomen hoog genoeg is om de wensen van beide vervullen. Ook zo voor de zakgeldmethode en naar-rato-verdeling, als er genoeg zakgeld/restant voor beiden over is kan ieder doen wat hij/zij/hen wil.

Maar wat als na het betalen van de vaste lasten en boodschappen nog maar 200 euro per maand over is voor uitjes, kleding, cadeautjes, kapper, etc. Dan zul je toch overleggen moeten over wat er van het gezamenlijke gaat, en hoe je ieder individueel nog overeind blijft.

[IvoB2]

marana schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 10:25:
Maar wat als na het betalen van de vaste lasten en boodschappen nog maar 200 euro per maand over is voor uitjes, kleding, cadeautjes, kapper, etc. Dan zul je toch overleggen moeten over wat er van het gezamenlijke gaat, en hoe je ieder individueel nog overeind blijft.

Mijn mening is dat er helemaal niets "moet" en dat je - zoals je zelf al aangeeft in je eerste alinea - alleen moet doen wat je met de partner onderling overeengekomen bent. En dat kan voor ieder stel dan verschillen.

Wanneer er na het betalen van de vaste lasten van het totale inkomen nog maar 200 € overschiet zou ik eerst eens gaan overleggen waar het probleem zit en daar iets aan doen.
Indien beide inkomens zo laag zijn dat er buiten de basisbehoeften nauwelijks nog iets overschiet dan zal het de tering naar de nering zetten zijn en dienen (tijdelijk) "uitjes", cadeautjes, e.a. luxe uitgaven beter geschrapt.

[assje]

overhyped schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 07:28:
Ik moet zeggen dat deze insteek erg dwingend op mij over komt. Ik lees het als: ‘hoe durf je een nieuwe boor te kopen want we kunnen nog niet met pensioen’

Je zal het vast niet zo bedoelen, maar het straalt geen gelijkwaardigheid in de relatie, en geen gezonde relatie met geld uit voor mij.

De toon was wellicht iets gechargeerd. Mijn punt is vooral dat "zakgeld" voor mij vooral mental accounting is. In een gezamelijk financieel huishouden komt uiteindelijk iedere euro van dezelfde hoop.

Ik vind het dus compleet normaal om te overleggen over uitgaven en verwacht hetzelfde van mijn partner. Overeenstemming vinden is iets anders dan toestemming vragen.

Stel dat ik een nieuwe boormachine wil kopen en ik overleg dat zou de reactie bijvoorbeeld kunnen zijn:

• Kopen dat ding, niet moeilijk doen je hebt het nodig en zorg dat het kwaliteit is
• Weet je dat wel zeker? Straks koop je iets wat je nauwelijks gebruikt, waarom leen je niet die van mijn vader?

In onze relatie is het niet meer dan normaal om te overleggen waar geld aan besteeds word, net zoals het niet meer dan normaal is om te overleggen waar onze tijd aan besteed wordt (uiteindelijk op enig moment is geld ook tijd).

Deze samenwerking in het absurde trekken naar toestemming vragen en het ontbreken van enige autonomie is een karikatuur.

[IvoB2]

assje schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 12:04:
[...]
De toon was wellicht iets gechargeerd. Mijn punt is vooral dat "zakgeld" voor mij vooral mental accounting is. In een gezamelijk financieel huishouden komt uiteindelijk iedere euro van dezelfde hoop.

Dat kan wel zijn maar is het punt niet.
Niet ieder huishouden doet een volledig gezamenlijke financiële pot waar alle inkomens op één hoop geveegd worden en waarbij het gevolg dan is dat niemand eigen te besteden vermogen heeft zonder verantwoording aan de ander af te leggen of eerst overeen moet komen om beiden "zakgeld" uit te keren van die hoop en hoeveel dat dan voor ieder wel mag zijn.

Het gaat in dit topic nu net om het punt wie alles op een hoop doet, wie alles strikt gescheiden houdt en wie een tussenoplossing hanteert.

Prima dat jij volgens de eigen mental accounting voor jezelf hebt uitgemaakt dat voor iedere aankoop er eerst overleg en overeenstemming moet zijn waarop er meerdere antwoorden mogelijk zijn die je dan maar eerst moet afwachten.
Op een ander kan dat juist het tegengestelde zijn of ergens er tussen in.

Hier is er bv. voor niets toestemming nodig en wordt er zelfs niets op een gezamenlijke rekening overgeschreven en daar hebben we beiden geen mentale problemen mee.
Totaal ander uitgangspunt dus met andere gevolgen maar wel op voorhand zo afgesproken.
En dat vinden wij dan weer normaal.

Ik vind het dus compleet normaal om te overleggen over uitgaven en verwacht hetzelfde van mijn partner. Overeenstemming vinden is iets anders dan toestemming vragen.

Ook waar we onze tijd aan besteden zijn we ieder vrij.
Ook ander uitgangspunt want tijd wordt hier niet altijd uitgedrukt in een geldelijke tegenwaarde.
Ik heb bv. al geen toestemming moeten vragen om een deel van de tijd te besteden aan dit forum/topic en hoeveel geld dat dan zou schelen wanneer ik die tijd aan iets nuttiger zou besteden.

Overeenstemming moeten vragen is uiteraard gewoon een eufemisme voor toestemming vragen.
Want indien er geen overeenstemming is wat doe je dan? Het toch aankopen zonder toestemming of het niet aankopen? Komt in de praktijk dus op hetzelfde neer.
Wanneer je zelf twijfelt over een aankoop kan je uiteraard de mening van de ander vragen en desnoods daar je eigen eerste beslissing op bijstellen of niet. Maar wanneer je zelf zeker bent dat je iets wil aankopen met er ook geen overleg zijn. Je kan de ander uiteraard wel altijd op de hoogte houden van je plannen, zeker wanneer het grotere aankopen betreft maar uiteindelijk beslis je zelf.

[ Voor 17% gewijzigd door IvoB2 op 20-08-2024 12:21 ]

[assje]

IvoB2 schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 18:25:
Er zijn dus geen uitzonderlijke situaties. Alleen individuele situaties die telkens van elkaar verschillen.

IvoB2 schreef op maandag 19 augustus 2024 @ 12:07:
Ik werk, zoals eerder gezegd, nog nul dagen per week en dat heeft geen invloed op mijn persoonlijke financiële situatie noch op de status van mijn relatie met een ander.

I rest my case

[assje]

marana schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 10:25:
Maar het valt me wel op dat hier veel geredeneerd wordt vanuit situaties met een goed inkomen. ‘Alles op 1 hoop en het maakt mij niet uit wie hoeveel uitgeeft’ kan alleen als het inkomen hoog genoeg is om de wensen van beide vervullen. Ook zo voor de zakgeldmethode en naar-rato-verdeling, als er genoeg zakgeld/restant voor beiden over is kan ieder doen wat hij/zij/hen wil.

Zowel situaties met relatief weinig inkomen als situaties met grote verschillen in inkomen geven vergelijkbare problemen.

Mijn salaris is ruim 3x dat van mijn partner maar we verdienen hetzelfde

[IvoB2]

assje schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 12:18:
I rest my case

Je had sowieso al geen "case" over wat een ander wel of niet doet.
Je kan hoogstens je eigen situatie beïnvloeden en een mening delen of niet delen met betrekking tot de situatie van een ander.

Er zijn doorgaans ook alleen maar problemen wanneer je er zelf een probleem van wil maken.
En gezamenlijke problemen zijn er om in overleg gewoon op te lossen en niet om met het probleem te blijven zitten.

[ Voor 49% gewijzigd door IvoB2 op 20-08-2024 12:24 ]

[overhyped]

assje schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 12:04:
[...]


De toon was wellicht iets gechargeerd. Mijn punt is vooral dat "zakgeld" voor mij vooral mental accounting is. In een gezamelijk financieel huishouden komt uiteindelijk iedere euro van dezelfde hoop.

Ik vind het dus compleet normaal om te overleggen over uitgaven en verwacht hetzelfde van mijn partner. Overeenstemming vinden is iets anders dan toestemming vragen.

Stel dat ik een nieuwe boormachine wil kopen en ik overleg dat zou de reactie bijvoorbeeld kunnen zijn:

• Kopen dat ding, niet moeilijk doen je hebt het nodig en zorg dat het kwaliteit is
• Weet je dat wel zeker? Straks koop je iets wat je nauwelijks gebruikt, waarom leen je niet die van mijn vader?

In onze relatie is het niet meer dan normaal om te overleggen waar geld aan besteeds word, net zoals het niet meer dan normaal is om te overleggen waar onze tijd aan besteed wordt (uiteindelijk op enig moment is geld ook tijd).

Deze samenwerking in het absurde trekken naar toestemming vragen en het ontbreken van enige autonomie is een karikatuur.

Daarom gaf ik ook aan hoe 't overkomt, geloof direct dat de intentie iets anders was

De verschillen blijven interessant: Voor ons is juist dat niet (hoeven) doen een belangrijke kern van onze relatie. Net als tijd trouwens, we zijn nog steeds erg autonoom in onze tijdsbesteding. (maar kiezen ook vaak genoeg voor elkaar gelukkig )

[overhyped]

assje schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 12:21:
[...]


Zowel situaties met relatief weinig inkomen als situaties met grote verschillen in inkomen geven vergelijkbare problemen.

Mijn salaris is ruim 3x dat van mijn partner maar we verdienen hetzelfde

Eigenlijk geven alleen situaties waar er niet open over deze zaken gesproken kan worden problemen. Ook enorme financiele verschillen hoeven helemaal geen probleem te zijn als je maar kan praten over hoe je daar mee omgaat.

[ansichtkaart]

marana schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 10:25:
Interessante discussies om te lezen. Ik ben het eens met de stelling dat iedere manier goed is, zolang je het als partners maar met elkaar eens bent. Maar het valt me wel op dat hier veel geredeneerd wordt vanuit situaties met een goed inkomen. ‘Alles op 1 hoop en het maakt mij niet uit wie hoeveel uitgeeft’ kan alleen als het inkomen hoog genoeg is om de wensen van beide vervullen. Ook zo voor de zakgeldmethode en naar-rato-verdeling, als er genoeg zakgeld/restant voor beiden over is kan ieder doen wat hij/zij/hen wil.

Maar wat als na het betalen van de vaste lasten en boodschappen nog maar 200 euro per maand over is voor uitjes, kleding, cadeautjes, kapper, etc. Dan zul je toch overleggen moeten over wat er van het gezamenlijke gaat, en hoe je ieder individueel nog overeind blijft.

Nou ja ook dan zou ik kiezen voor de zakgeld regeling.
ieder 100 euro en daar kan de persoon dan zelf van beslissen of het op gaat aan kapper, kleding of uitjes.

[ansichtkaart]

assje schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 12:04:
[...]


De toon was wellicht iets gechargeerd. Mijn punt is vooral dat "zakgeld" voor mij vooral mental accounting is. In een gezamelijk financieel huishouden komt uiteindelijk iedere euro van dezelfde hoop.

Ik vind het dus compleet normaal om te overleggen over uitgaven en verwacht hetzelfde van mijn partner. Overeenstemming vinden is iets anders dan toestemming vragen.

Stel dat ik een nieuwe boormachine wil kopen en ik overleg dat zou de reactie bijvoorbeeld kunnen zijn:

• Kopen dat ding, niet moeilijk doen je hebt het nodig en zorg dat het kwaliteit is
• Weet je dat wel zeker? Straks koop je iets wat je nauwelijks gebruikt, waarom leen je niet die van mijn vader?

In onze relatie is het niet meer dan normaal om te overleggen waar geld aan besteeds word, net zoals het niet meer dan normaal is om te overleggen waar onze tijd aan besteed wordt (uiteindelijk op enig moment is geld ook tijd).

Deze samenwerking in het absurde trekken naar toestemming vragen en het ontbreken van enige autonomie is een karikatuur.

En ik vind het dus een must om dat niet te doen, deze samenwerking.
Ik wil bij mijn 4e paar schoenen helemaal niet aanhoren of ik dat wel zeker weet, en dat ik zo vaak helemaal niet ga boswandelen en dus geen boswandelschoenen nodig heb of dat ik ze ook van je tante kan lenen.. Zelfde met een xbox een vliegenmepper of wat dan ook.

Er is al zo erg veel overleg ik wil gewoon een lekker zakcentje waar ik zelf over kan beslissen.
Ik hoef mijn partners overeenstemming echt niet op elke scheet die ik financieel doe.

Wil niet zeggen dat we niet over bepaalde uitgaves overleggen zoals bijvoorbeeld de vakanties als 1 iemand een luxe dure wil en de ander vind dat zonde van het geld kan het zo zijn dat iemand van zijn zakgeld hoop het verschil bijlegt. Dat er zakgeld is waar niet overeenstemming over hoeft te zijn wil dat niet zeggen dat er nooit een gesprek is over financien.

Ook de zorg dat het kwaliteit is vind ik dan weer iets waar mijn partner weinig over te zeggen heeft.
Soms wil je een computer muis die wat goedkoper is en wat minder kwaliteit die wel je functie heeft.
In tegenstelling tot die duurdere ergonomische die misschien meer je geld waard is maar het niet heeft.

Ik heb liever iets mindere kwaliteit en fijner gebruik van het product dan 10 jaar oerdegelijkheid en een functie missen.

Dus zelfs je nuance en het niet toestemming maar overeenstemming noemen is voor mij compleet irrelevant.

[Wailing_Banshee]

marana schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 10:25:
Maar wat als na het betalen van de vaste lasten en boodschappen nog maar 200 euro per maand over is voor uitjes, kleding, cadeautjes, kapper, etc. Dan zul je toch overleggen moeten over wat er van het gezamenlijke gaat, en hoe je ieder individueel nog overeind blijft.

Die situatie hebben we wel gehad ja. We hadden een zwart gat, genaamd huis verbouwen, dus elke maand bleef er bar weinig over van het salaris.

Maar dat zakgeld hoeft geen 1000 euro te zijn, of zelfs maar 100 euro. Kan ook een 10tje per maand zijn. Het gaat er bij ons om dat we geld hebben wat we kunnen besteden zonder rekenschap af te hoeven leggen.

Als je meer uitgeeft dan dat er binnenkomt, dan gaan er hele andere dingen spelen, natuurlijk.

assje schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 12:04:
[...]


De toon was wellicht iets gechargeerd. Mijn punt is vooral dat "zakgeld" voor mij vooral mental accounting is. In een gezamelijk financieel huishouden komt uiteindelijk iedere euro van dezelfde hoop.

Ben ik het niet mee eens. Bij ons is dat zakgeld al gereserveerd. Er is dus al een doel voor en kan dus niet meer voor andere (gezamelijke) dingen gebruikt worden (tenminste, zie onder...)

Stel dat ik een nieuwe boormachine wil kopen en ik overleg dat zou de reactie bijvoorbeeld kunnen zijn:

• Kopen dat ding, niet moeilijk doen je hebt het nodig en zorg dat het kwaliteit is
• Weet je dat wel zeker? Straks koop je iets wat je nauwelijks gebruikt, waarom leen je niet die van mijn vader?

Er is, met een zakgeld regeling, dan een 3e optie: wil je hem echt zo graag? koop hem dan maar van je zakgeld.

Die boormachine kan dan natuurlijk wel in het huishouden gebruikt worden, maar dat hoeft niet (als je hem nauwelijks gebruikt, is de kans dat hij in het huishouden gebruikt wordt, natuurlijk klein )

[marana]

assje schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 12:21:
[...]


Zowel situaties met relatief weinig inkomen als situaties met grote verschillen in inkomen geven vergelijkbare problemen.

Mijn salaris is ruim 3x dat van mijn partner maar we verdienen hetzelfde

Dat is voor mij wel afhankelijk van waarom er zo'n inkomensverschil is.

Als het een gezamenlijke beslissing is dat 1 van beiden maximaal 16 uur werkt en de rest van de tijd voor huishouden/kinderen/mantelzorg zorgt, of als 1 van beiden door ziekte/invaliditeit minder of niets kan verdienen, dan vind ik het heel vanzelfsprekend dat je het totaalinkomen samen deelt.

Als 1 van beiden er zelf voor kiest om niet of weinig te werken, vanuit de wens tot meer vrije tijd/niets doen, dan vind ik niet dat de ander daardoor meer moet gaan bijdragen aan de gezamenlijke kosten.


Overigens merk ik bij mezelf een groot verschil in mijn huidige relatie tov van mijn vorige. Mijn ex en ik waren samen sinds ons 18e, hij werkte al terwijl ik studeerde dus bracht initieel meer geld in, ik verdiende meer na mijn afstuderen dus bracht het daarna weer in balans. Met als voorbeeld ouders die maar 1 inkomen hadden (zijn moeder werkte niet, mijn ouders hadden samen een boerderij) voelde het toen voor ons als heel natuurlijk om alles op een hoop te gooien.

Na de scheiding (die mij veel kostte, partneralimentatie afgekocht) besloot ik dat niet weer zo te doen.
Mijn huidige partner heeft net als ik een eigen bedrijf. Mijn inkomen als DGA staat vast en is constant, zijn inkomen als eenmanszaak varieert. Wij houden de financiën zoveel mogelijk gescheiden, ook ivm ondernemersrisico.
We storten ieder wat op de gezamenlijke rekening voor de vaste lasten en boodschappen, en weten niet goed van elkaar hoeveel er dan nog op de eigen (zakelijke en prive-rekeningen) staat. Wat prima is.
Bij grotere uitgaves zien we wel of 1 van ons het betaald of dat we de kosten delen (meestal koopt 1 van ons het). Mocht 1 van ons failliet gaan, dan kunnen we samen verder met de zaken die de ander heeft betaald, en als we uit elkaar zouden gaan is van de meeste zaken ook wel duidelijk van wie het is.
Ik zeur niet over al het gereedschap dat hij aanschaft (sterker nog, ik profiteer van zijn geklus), hij zeurt niet over mijn dure hobby en daaraan gerelateerde weekendjes weg. Werkt prima voor ons.

[assje]

Wailing_Banshee schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 14:05:
Er is, met een zakgeld regeling, dan een 3e optie: wil je hem echt zo graag? koop hem dan maar van je zakgeld.

Maar dat is dus mental accounting; het verandert niets aan de financiele consequenties.

Je kan dan net zo makkelijk zeggen; van mij hoeft het niet maar als jij het perse wil moet je het maar doen : met of zonder zakgeld.

[ansichtkaart]

assje schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 14:46:
[...]


Maar dat is dus mental accounting; het verandert niets aan de financiele consequenties.

Je kan dan net zo makkelijk zeggen; van mij hoeft het niet maar als jij het perse wil moet je het maar doen : met of zonder zakgeld.

Ben ik het niet helemaal mee eens maar oke stel het is alleen mental accounting dan is dat toch prima.?
Als ik 200 heb en mijn partner heeft 200 per maand en hij koopt iets van 3k van zijn gespaarde zakgeld heb ik lekker nog mijn eigen zakgeld en hoeven we ook niet aan de gezinspaar voor grote uitgaves en onverwachte uitgaves te komen.

Dat verandert dus vind ik weldegelijk iets aan de financiele consequenties

[overhyped]

assje schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 14:46:
[...]


Maar dat is dus mental accounting; het verandert niets aan de financiele consequenties.

Je kan dan net zo makkelijk zeggen; van mij hoeft het niet maar als jij het perse wil moet je het maar doen : met of zonder zakgeld.

Het kan "mental accounting" zijn, in een huwelijk met gemeenschap van goederen (volledig of gedeeltelijk) als je niet op die manier getrouwd bent is het wel de echte realiteiet, niet een mind game.

Hier volledig gescheiden financien, op de inleg voor gezamenlijke lasten na. Wat ieder inlegt, inclusief wat betaald is aan de gezamenlijke hypotheek ligt keurig vast en wordt ieder jaar actueel gemaakt. Mocht de relatie stuk lopen ligt ook vast hoe een eventuele restschuld, of overwaard op 't geheel verrekend wordt. Zakelijk, ja, maar 't gaat ook om serieuze bedragen.

Natuurlijk is dit niet voor iedereen, net zoals dat op 1 hoop niet voor iedereen is. Maar doe andere manieren van dingen regelen niet af als "mental accounting".

[IvoB2]

Volledig mee eens.
Hier ook volledige gescheiden financiën en zelfs geen gezamenlijke rekening voor huishoudelijke uitgaven (die doet ieder vanaf zijn eigen rekening). Ook geen gemeenschappelijk onroerend goed in gedeelde eigendom.
Dat is gewoon zuivere logische boekhouding. Wat daar zo "mental" aan is begrijp ik ook niet.

[assje]

overhyped schreef op dinsdag 20 augustus 2024 @ 15:13:

Natuurlijk is dit niet voor iedereen, net zoals dat op 1 hoop niet voor iedereen is. Maar doe andere manieren van dingen regelen niet af als "mental accounting".

Gescheiden financien (op wat voor manier dan ook) zijn geen mental accounting.

Getrouwd zijn in gemeenschap van goederen en/of gezamelijke financien met daarbij zakgeld is dat wel.