StealthyPeanut schreef op donderdag 28 oktober 2021 @ 13:34:
[...]
Mijn vorige relatie is ook na 5 jaar over gegaan met een ongelijke inbreng van financiën, zonder kinderen in het spel. Toen gewoon redelijk verdeeld gehouden. En die paar duizend euro die het in die 5 jaar gekost heeft, maak ik me niet druk om. Omdat er geen kinderen waren, hebben we dit ook eenvoudig zo kunnen houden.
Jij hebt vast reden genoeg om zo in het leven te staan zoals ik hierboven lees. Prima, jouw goed recht.
Maar ik ben nu 4 jaar al vader van 3 kinderen en ik kan je 1 ding vertellen: geld is totaal onbelangrijk. Het is een noodzakelijk kwaad, maar ik hecht er écht geen enkele waarde aan. Ik heb 15k geïnvesteerd in een geweldig huis waar we nu met ons hele gezin van genieten. Elke minuut hebben we hier plezier van.
15K op de bank houden, alleen voor mezelf, omdat er ergens ver in de toekomst iets zou kunnen gebeuren en ik al het geloof in de mensheid verlies? Nee dank je. Ik kies ervoor om niet zo te leven.
Ik zeg ook nergens dat je het op de bank moet houden. Uiteraard moet je dat geld inzetten op een manier dat je er plezier van hebt, alleen of met je gezin. Maar misschien is het wel handig om te hebben genoteerd dat jij het hebt ingebracht, zodat je het bij eventueel uit elkaar gaan ook weer uit het gezamenlijke spaargeld kunt onttrekken.
[...]
Ze is hoogopgeleid in de zorg, dus die komt zo weer aan een baan (wordt om de zoveel maanden weer door haar ex-werkgevers gevraagd). Maak jij je daar aub niet zo druk om, doe ik ook niet

.
Wij kiezen ervoor dat zij er voor onze kinderen is (4jr, 2jr, 5mnd) en wij hun niet op een bizarre leeftijd al bij vreemden hoeven af geven in de kinderopvang. Ieder zijn eigen keuze hierin. Fijn als je dat ook gewoon respecteert.
Uiteraard respecteer ik dat. Dat is ieder z'n vrije keus. Het enige wat ik zeg, is dat zo'n beslissing veel meer inhoudt dan dat velen zich op dat moment realiseren. Als je dat allemaal tegen elkaar hebt afgewogen en je bent tot de conclusie gekomen dat jullie dit samen het beste vinden, dan is daar natuurlijk niks mis mee.
[...]
Ik kan jou 1 ding vertellen: huismoeder van 3 is VEEL zwaarder dan 95% van de banen out there. Ze verdient er geen fuck mee, maar ga aub niet vertellen dat ze "gewend is om niet te werken".
Nou ja, ik vond dat dus wel meevallen. Kleine kinderen vragen wel veel aandacht en dus tijd, maar huishoudelijke taken stellen (in vergelijking met een voltijds baan) niet zoveel voor. De meeste dingen die huisvrouwen doen, zijn helemaal niet nodig. Ik heb m'n moeder vroeger wel onderbroeken en theedoeken zien strijken. Nette kleding wil je misschien strijken, maar niemand maakt zich druk om een gekreukte onderbroek toch? Dus dat is gewoon werk om het werk.
Ik heb er dan ook geen enkel begrip voor dat veel huismoeders, huismoeder blijven NADAT de kinderen naar school gaan. Schoonmaken, de was, boodschappen doen en koken, dat is wat er aan werkzaamheden overblijft als je kinderen overdag weg zijn. Dat is nooit ofte nimmer 40 uur werk. Nogmaals, als je daar samen voor kiest, dan is het ieders goed recht, maar dan ook niet mopperen als je straks een bak alimentatie moet betalen...
Nogmaals: ik begrijp dat jij in je leven iets bizars hebt meegemaakt, waardoor je zo cynisch en negatief in het leven staat. Maar geld maakt mij oprecht niet gelukkig.
Eigenlijk had ik mazzel. Toen mijn vriendin en ik na 13 jaar en 3 kinderen uit elkaar gingen, verdienden we ongeveer evenveel. Nu verdient ze zelfs meer dan ik. Als we getrouwd waren geweest, had ze mij alimentatie moeten betalen

We wonen vlak bij elkaar zodat de kinderen zelf naar de andere ouder kunnen, mochten ze dat willen. En we kunnen verder nog goed met elkaar opschieten.
Maar ik zie om me heen hoe verschrikkelijk het soms fout kan gaan. Niet alleen financieel, dat is vaak nog wel op te lossen. Maar ook emotioneel. Als je partner vreemdgaat en vervolgens wil scheiden, jij vervolgens jarenlang op een houtje moet bijten omdat je je blauw betaalt aan alimentatie, terwijl zij er lekker van leeft (vaak met nieuwe vriend, wat dan onofficieel is, want anders heeft ze geen recht meer op alimentatie) en je misschien ook je kinderen niet meer mag zien omdat zij denkt dat je een slechte invloed op ze hebt. Ik kan me levendig voorstellen dat er vele mannen zijn, die achteraf wilden dat ze betere afspraken hadden gemaakt...