Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?

[unezra]

Noralie schreef op woensdag 18 december 2019 @ 16:18:
[...]


Ik ben nu 6 jaar samen met mijn vriend. Na 1 jaar hebben we een huis gekocht via een familiehypotheek, omdat dit goedkoper was dan huren en een goeie investering. Ik was net een jaartje afgestudeerd, maar zat met een parttime contract en mijn vriend zat net in zijn 3e jaar van zijn opleiding.

Vanaf moment dat we gingen samenwonen hadden we de financiën op een hoop gegooid. Omdat de verwachting was dat het een jaartje wat krapper zou zijn en er niet echt ruimte was voor een ratio verdeling. Dan zou ik iets meer gaan verdienen en als hij klaar was met zijn opleiding zou dat wel weer rechttrekken.
In het begin was dit prima.

Maar naarmate ik meer ging verdienen, ging hij wat uit de klauwen gegroeide schoolprojecten draaien (waar hij niet betaald voor kreeg), waardoor hij niet daarnaast nog kon werken. (ik verdiende uiteindelijk bijna 2x zoveel als hij)
Ik ben wat zuiniger en hij heeft vooral dure hobby's. Dus hij heeft in die tijd zijn spaargeld gebruikt voor de leuke dingen. Maar ik kon geen spaargeld opbouwen omdat van ons gezamenlijk inkomen na de vaste lasten niet al te veel overbleef. Dit voelde voor mij heel erg scheef en oneerlijk.

Dus om op je eerste punt te komen. Ja bij ons is er een groot verschil in geld-gedrag. Onze oplossing:
Alles op een hoop en een gelijk bedrag naar ieders rekening over te maken om zelf te besteden.
Mijn vriend merkt niet echt verschil, op is op. En voor mij is het een hele opluchting, omdat ik mij niet hoef te ergeren aan zijn uitgaven patroon en ook zelf makkelijker leuke dingen doe. Hij is nog niet klaar met zijn studie, maar heeft de schoolprojecten gedag gezegd en is gaan werken. Toch blijft het inkomen verschil groot.

Maar ja, ik ben wel bang dat hij alles opmaakt en als we ergens een tegenvaller hebben, ik deze moet opvangen. Inmiddels is zijn spaargeld op.. en met het oog op de toekomst krijg ik het daar soms wel benauwd van.
Niet omdat zijn spaargeld op is, maar hoe hij met geld omgaat en wij hier zo anders in staan.

Om dat te voorkomen, hebben wij ook nog een gezamenlijke spaarrekening. Daar storten we iedere maand een klein bedrag op (privé sparen we fors meer), maar we geven daar ook bijna niets van uit. Deze spaarrekening gebruiken we voor gezamenlijke uitgaven en calamiteiten zoals tegenvallend onderhoud van de auto. (Maar ook wel eens voor een stoomreiniger van een paar honderd €.)

Daarnaast hebben we een 2e gezamenlijke spaarrekening.Op die rekening boeken we iedere maand de verwachtte opbrengst van de zonnepanelen (we weten wat ze ongeveer per jaar moeten doen, we betalen het gemiddelde bedrag per maand), maar ook de premie ziektekosten voor volgend jaar zodat we in januari in 1x de volledige ziektekostenpolis voor dat jaar kunnen betalen. (Scheelt weer iets van €50,- of €60,- pp.) Na de energieafrekening, belastingteruggave, etc, storten we hetgeen dán over is in de hypotheek. (Dit is het 2e jaar dat we dat doen.)

Wellicht is dat ook een idee voor jullie, zodat je niet meer volledig afhankelijk bent van ieders individuele spaarrekening, maar ook een gezamenlijk potje hebt voor calamiteiten?

[HaNS1443]

Ardana schreef op dinsdag 17 december 2019 @ 18:12:
Nu weet ik dat er hier veelal mensen zitten met een wat hoger inkomen, opleiding, IQ, die dingen vaak net wat anders (slimmer?) aanpakken dan gebruikelijk, of zoveel inkomen hebben dat het optimaliseren van de inkomsten en uitgaven niet nodig is omdat er genoeg speelgeld en veilige ruimte over blijft.

Maar ik ben wel benieuwd naar 2 situaties, en specifiek de combinatie daartussen:
* hoe ga je om een een zeer groot verschil in geld-gedrag? Bijv. dat de een heel spaarzaam is, en de ander een gat in z'n hand heeft, cq 'n wensenlijstje van hier tot Spanje - een die iedere dag langer wordt. Zelfs al krijg je beiden evenveel speelgeld en is er genoeg reserve, dan nóg kom je op het punt dat het huis vol staat met het speelgoed van de een, en een (aparte) bankrekening met geld van de ander. En nee, in dit hypothetische geval heeft de ander écht stiekem geen dure hobby's of geeft veel geld uit aan kappers of kleding of schoenen.
* hoe ga je met zo'n verschil om als er weinig inkomsten is, bij beide, of bij een van beide? Genoeg om wat te reserveren, genoeg om 'n keertje iets leuks te doen (pizzeria oid), maar vérre van genoeg om aan zo'n verlanglijstje te voldoen. En samen op (goedkope) vakantie? Dat zou betekenen dat er minstens een aantal maanden helemaal niks gekocht kan worden.

Ik weet het gewoon echt niet. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat zo'n relatie kans van slagen heeft, alleen al vanwege dit punt. Hoe zien jullie dat?

Het geval van groot verschil in uitgaven patroon zal bij mij geen kans van slagen hebben. Ik ben zelf vrij spaarzaam, als mijn partner elke maand alles uitgeeft en angstig wordt als het salaris een dag later is gaat dat voor mij niet werken. Ook niet als wij onze 'eigen' rekeningen zouden hebben. Het maakt mij echt niks uit of die honderdste onnodig(e) dure tas wordt gekocht van 'ons' geld, of het geld van mijn partner, het is voor mij pure verspilling. Voor mij geld als we onze uitgave patronen niet kunnen matchen gaan we ook onze andere persoonlijke eigenschappen niet kunnen matchen.

Als er bij beide weinig inkomsten zouden zijn zou ik daar geen probleem voorzien dan zit je gewoon in hetzelfde schuitje. Verdiend de een zeer weinig tot niks en de ander boven modaal dan zouden voor mij de factoren hoe het zo is gekomen bepalen of dit een kans van slapen zou hebben. Als het luiheid is komen bij hetzelfde punt als hierboven, dan gaat het gewoon niet matchen. Als het door een samenloop van omstandigheden is gebeurd is het voor mij een heel ander verhaal.

[Tehh]

Ardana schreef op dinsdag 17 december 2019 @ 18:12:
Nu weet ik dat er hier veelal mensen zitten met een wat hoger inkomen, opleiding, IQ, die dingen vaak net wat anders (slimmer?) aanpakken dan gebruikelijk, of zoveel inkomen hebben dat het optimaliseren van de inkomsten en uitgaven niet nodig is omdat er genoeg speelgeld en veilige ruimte over blijft.

Maar ik ben wel benieuwd naar 2 situaties, en specifiek de combinatie daartussen:
* hoe ga je om een een zeer groot verschil in geld-gedrag? Bijv. dat de een heel spaarzaam is, en de ander een gat in z'n hand heeft, cq 'n wensenlijstje van hier tot Spanje - een die iedere dag langer wordt. Zelfs al krijg je beiden evenveel speelgeld en is er genoeg reserve, dan nóg kom je op het punt dat het huis vol staat met het speelgoed van de een, en een (aparte) bankrekening met geld van de ander. En nee, in dit hypothetische geval heeft de ander écht stiekem geen dure hobby's of geeft veel geld uit aan kappers of kleding of schoenen.
* hoe ga je met zo'n verschil om als er weinig inkomsten is, bij beide, of bij een van beide? Genoeg om wat te reserveren, genoeg om 'n keertje iets leuks te doen (pizzeria oid), maar vérre van genoeg om aan zo'n verlanglijstje te voldoen. En samen op (goedkope) vakantie? Dat zou betekenen dat er minstens een aantal maanden helemaal niks gekocht kan worden.

Ik weet het gewoon echt niet. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat zo'n relatie kans van slagen heeft, alleen al vanwege dit punt. Hoe zien jullie dat?

Bij ons is situatie 2 van toepassing, een zeer groot verschil in inkomen. Als wij de vaste lasten zouden verdelen dan zou mijn vrouw voor kleding afhankelijk worden van de kringloop en een tochtje naar de kringloop gelijk haar vakantie zijn terwijl ik zou baden in champagne. Toen we elkaar leerden kennen was het andersom, ik studeerde en probeerde dat te doen zonder te lenen. Ik werkte elke vakantie en liep in kleding welke ik nog had van de middelbare school. In de eerste jaren steunde ze mij en was zij de kostwinnaar, nu is het eerder andersom.
Ik vind het wel belangrijk dat het 'geld-gedrag' een beetje gelijk is, dat ik dan wat meer moet bijdragen vind ik niet erg. Het is bij ons nooit discussie, ik doe de administratie en *mag* elke keuze maken zonder te overleggen. Als ik een duur kado voor mezelf zou kopen zou dat geen enkel probleem zijn. Het past alleen niet echt bij onze levensstijl...

[tapkcir]

Gewoon alles op 1 hoop, lijkt me sowieso wat gezonder. Mocht het ooit mis gaan dan weet ze dat ze het niet te bont moet maken. Dan is natuurlijk belangrijk dat ze van te voren weet wat niet getolereerd wordt .

[de Peer]

tapkcir schreef op donderdag 19 december 2019 @ 09:57:
Mocht het ooit mis gaan dan weet ze dat ze het niet te bont moet maken.

huh? Dat klinkt juist niet gezond.

[tapkcir]

de Peer schreef op donderdag 19 december 2019 @ 10:30:
[...]

huh? Dat klinkt juist niet gezond.

Jawel. Alles draait om respect. Nu kan 1 persoon (degene die daar het handigste in is) de financiële rompslomp in orde maken en de ander zich bezig houden met zaken waar die goed in is.

[Lelletje]

Ik regel de financiën thuis, maar eis wel dat mijn vrouw inspraak heeft, ook al vindt ze alles prima wat ik doe. Ik wil dat zij ook van onze financiën op de hoogte is.

Btw, wij doen alles op 1 hoop en elk een 'zakgeld' rekening.

[de Peer]

tapkcir schreef op donderdag 19 december 2019 @ 16:31:
[...]


Jawel. Alles draait om respect. Nu kan 1 persoon (degene die daar het handigste in is) de financiële rompslomp in orde maken en de ander zich bezig houden met zaken waar die goed in is.

Oh sorry ik begreep hem helemaal verkeerd. Ik dacht dat je met 'mocht het ooit mis gaan' bedoelde einde van de relatie en dat ze het dan niet te bont moest maken.
Maar nu snap ik je.

[Barrycade]

tapkcir schreef op donderdag 19 december 2019 @ 16:31:
[...]


Jawel. Alles draait om respect. Nu kan 1 persoon (degene die daar het handigste in is) de financiële rompslomp in orde maken en de ander zich bezig houden met zaken waar die goed in is.

De jaren 50 willen hun denkwijze terug....

Dit zie je nog wel eens bij opa en oma, opa komt te overlijden en oma heeft geen idee hoe de vlag er bij hangt financieel...

Dus prima als 1 iemand bepaalde zaken naar zich toe trekt, maar je kan beter je partner informeren hoe en wat.

[StealthyPeanut]

Ik werk fulltime, mijn vrouw is thuis en werkt daar fulltime (2 dochters en huishouden).
Dus mijn inkomen is 100% voor mijn gezin. Nooit discussie eigenlijk.

Dit deed ik ook zo in mijn vorige relatie (zonder kinderen, met koophuis en allebei een fulltime baan) en is me erg goed bevallen.

[ Voor 11% gewijzigd door StealthyPeanut op 20-12-2019 08:23 ]

[tapkcir]

Barrycade schreef op donderdag 19 december 2019 @ 17:02:
[...]


De jaren 50 willen hun denkwijze terug....

Dit zie je nog wel eens bij opa en oma, opa komt te overlijden en oma heeft geen idee hoe de vlag er bij hangt financieel...

Dus prima als 1 iemand bepaalde zaken naar zich toe trekt, maar je kan beter je partner informeren hoe en wat.

Informeren natuurlijk.

[inhico]

Weet niet of deze al voorbij is gekomen: een mogelijkheid is voor alle uitgaven en inkomsten vanaf nu/samenwonen alles op één hoop gooien (gemeenschap van goederen dus) en dan bij grote verschillen bij inbreng aan het begin, of in geval van bijzondere familie-bezittingen, dit buiten de gemeenschap van goederen houden.

[Thoranai]

Mijn vriendin en ik wonen nu 4 jaar samen (met een samenlevingscontract) en hebben het als volgt geregeld:

Wij hebben ieder onze eigen rekening, spaarrekening en een gezamenlijke rekening en spaarrekening.

De hypotheekrente betaal ik, de vaste lasten worden evenredig verdeeld. Gezamenlijk sparen voor onderhoud van t huis, vakantie etc wordt ook evenredig verdeeld. Dit in verband met dat ik zelf wat luxer op vakantie wil bijvoorbeeld en zij hier niet veel behoefte aan heeft. Tevens hebben we verschillende spaardoelen (huis, vakantie, sparen, auto).

Mijn vriendin werkt 3 dagen en zelf werk ik fulltime en het salaris verschil is groot. (ze verdient iets meer dan het minimum).

Hierdoor houden wij beide iedere maand een leuk bedrag over om zelf te kiezen wat we doen.

Zo spaar ik zelf (buiten het gezamenlijk sparen) en spaart mijn vriendin zelf ook.

En voor leuke dingen kunnen we zelf kiezen wat we doen. Aangezien we wel veel samen doen splitten we dit vaker.

Hierdoor bouwen we samen een vermogen op en hebben alsnog ieder ons eigen vermogen.

Als er kinderen komen moeten we kijken of we dit zo nog willen behouden of niet. We hebben het wel al erover gehad, maar hebben nog niks vastgelegd.

[Highland]

Ardana schreef op dinsdag 17 december 2019 @ 18:12:
Nu weet ik dat er hier veelal mensen zitten met een wat hoger inkomen, opleiding, IQ, die dingen vaak net wat anders (slimmer?) aanpakken dan gebruikelijk, of zoveel inkomen hebben dat het optimaliseren van de inkomsten en uitgaven niet nodig is omdat er genoeg speelgeld en veilige ruimte over blijft.

Maar ik ben wel benieuwd naar 2 situaties, en specifiek de combinatie daartussen:

....

Ik weet het gewoon echt niet. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat zo'n relatie kans van slagen heeft, alleen al vanwege dit punt. Hoe zien jullie dat?

@Ardana Je stelt de vraag, maar ik vraag me eerlijk gezegd af of je een antwoord zoekt of dat je het eigenlijk al weet ('de vraag stellen is hem beantwoorden').
Je situatie ga je niet oplossen met een trucje zoals al dan niet gescheiden rekeningen, omdat de vraag dieper ligt: hoe sta je in het leven? Ben je een zekerheidszoeker en planner of juist volledig pluk-de-dag? Wanneer je partner iemand is die financieel een heel andere persoonlijkheid heeft, is het de vraag of je wel een gezamenlijk huishouden moet gaan vormen. Je kan bijv ook gaan Lat-ten en je eigen financiën op orde houden. Maar wanneer je huisje-boompje-beestje wil, dan moet je wel tot een overeenstemming kunnen komen. Want anders moet je gaan kiezen tussen jouw leven of dat van je partner. En je moet kiezen waar jij ook morgen en overmorgen blij van wordt.

[MadMarky]

Wij hebben ieder een eigen bankrekening aangehouden, met een gezamelijke rekening voor vaste lasten en uitgaven als boodschappen en vakanties. Inleg op die rekening gaat naar rato (in ons geval 50/50) en bij incidentele grotere uitgaven (bijv vakantie, extra aflossing hypotheek, onderhoud auto) storten we bij als het nodig is. Zo hebben we beide zicht op en controle over deze uitgaven.

Alles op één hoop zie ik echt niet zitten. Ik krijg dan het gevoel dat je iedere euro die je wilt uitgeven moet gaan verantwoorden tegenover je partner, terwijl het wel je zelfverdiende geld is. Alleen het idee al is beklemmend
Ik heb een aantal pagina's van dit topic doorgelezen en misschien heb ik makkelijk praten omdat we allebei redelijk goed verdienen, maar ik zie überhaupt niet in waarom je de financiën volledig zou delen met elkaar. Het is niet omdat ik mijn partner niet vertrouw maar meer omdat ik zelf de vrijheid wil hebben over waar ik geld aan uitgeef. Gelukkig is dat geheel wederzijds en zijn we allebei van nature geen geldverkwisters, dus het werkt prima zo

[mister_S]

Een kort antwoord op de vraag waarom je de financieen uberhaupt zou delen, van iemand die meer verdient dan de partner. Ik vind dat een behoorlijk deel van mijn bescheiden succes toe te schrijven is aan mijn partner. Een huwelijk/relatie is altijd een gok, kan altijd mislopen, maar je doet alles toch samen (successen en mislukkingen). Als je het geld verdeelt (mijn geld/ jouw geld) moet je het volledig doortrekken en alle taken in de relatie eerlijk verdelen. Wordt een puinhoop zo denk ik.
Je probeert sowieso met iemand samen te zijn die ietwat je ideeen deelt denk ik. Als de één blijft uitgeven terwijl de ander spaart gaat het toch ergens klappen.

[MadMarky]

mister_S schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 12:45:
[...]
Je probeert sowieso met iemand samen te zijn die ietwat je ideeen deelt denk ik. Als de één blijft uitgeven terwijl de ander spaart gaat het toch ergens klappen.

Precies wat ik met mijn laatste zin probeer te zeggen. We delen de opvattingen over geld/spaargeld en houden allebei een eigen buffer aan. Zodoende is wat extra bijstorten op de spaarrekening nooit een groot probleem.
Doe je dit niet en geeft één van de partners al zijn of haar eigen geld direct uit dan zal de relatie hoe dan ook een keer klappen. Maar die is sowieso een ongezonde basis, ook wanneer je het geld op een grote hoop zou gooien gaat dat vroeg of laat problemen geven.

[de Peer]

mister_S schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 12:45:
Een kort antwoord op de vraag waarom je de financieen uberhaupt zou delen, van iemand die meer verdient dan de partner. Ik vind dat een behoorlijk deel van mijn bescheiden succes toe te schrijven is aan mijn partner.

Goh, bijzonder. Mijn partner heeft daar eigenlijk vrijwel nul invloed op. Zijn toch echt mijn eigen bloed, zweet en tranen. Dus als je volgend jaar een andere partner zou hebben, die niet bijdraagt aan jouw bescheiden succes, zou je het dan heroverwegen?

mister_S schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 12:45:
Als je het geld verdeelt (mijn geld/ jouw geld) moet je het volledig doortrekken en alle taken in de relatie eerlijk verdelen.

Waarom? Er is geen sprake van verdelen want je hebt beiden een eigen inkomen. Het begint juist met "mijn geld/jouw geld" en sommigen vinden het blijkbaar logisch om dat op 1 hoop te gooien, maar dat is helemaal niet vanzelfsprekend.

[ Voor 29% gewijzigd door de Peer op 20-12-2019 13:29 ]

[RM-rf]

de Peer schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 13:24:
[...]


Goh, bijzonder. Mijn partner heeft daar eigenlijk vrijwel nul invloed op. Zijn toch echt mijn eigen bloed, zweet en tranen. Dus als je volgend jaar een andere partner zou hebben, die niet bijdraagt aan jouw bescheiden succes, zou je het dan heroverwegen?

nuja, iedereen moet dat ook persoonlijk voor zichzelf bepalen en die persoon beschreef ook heel duidelijk zijn eigen visie, behalve met zijn eigen partner hoeft hij zich tegenover niemand anders te rechtvaardigen.
Tenzij jij zijn partner bent en we hier een relatieconflict tussen jullie beiden meebeleven

Punt is natuurlijk wel dat de houding om financieen te delen en een gezanmelijk huishouden te vormen vaak ook uitgaat dat iemands partner _niet_ iedere jaar of iedere maand weer een ander zal kunnen zijn, maar dat je met je partner een langdurige vaste verbinding aangegaan bent en je leven deelt en je huishouden ook gezamelijk voert.

Natuurlijk kun je nooit helemaal zeker weten of dat zo zal blijken te zijn en ik heb ook best begrip voor mensen die een keuze maken bepaalde zaken meer gescheiden te houden, mogelijk deels ook omdat ze al een ervaring hebben van een eerder meegemaakte emotionele en zware scheiding+stress/ruzie.

Anderszijds, ikzelf persoonlijk kan me heel moeilijk voorstellen dat je een gelukkige langdurige relatie kunt aanhouden als je een zeker wantrouwen als basis blijft behouden tov je partner,
Of ook als je de mening blijft houden dat je partner bv ook niks bijdraagt aan je eigen persoonlijke financiele situatie en die kennelijk scheid van je gezinsleven (maar dat is mijn persoonlijke belevenis en ik sluit zeker niet uit dat andere personen gewoon ook wel kiezen, misschien deels vanuit hun eigen eerdere ervaringen).

[Highfive95]

de Peer schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 13:24:
[...]
Goh, bijzonder. Mijn partner heeft daar eigenlijk vrijwel nul invloed op. Zijn toch echt mijn eigen bloed, zweet en tranen. Dus als je volgend jaar een andere partner zou hebben, die niet bijdraagt aan jouw bescheiden succes, zou je het dan heroverwegen?

Ik ken je situatie natuurlijk niet, maar in veel gevallen heeft de vrouw hier wel degelijk invloed op. Al is het maar zorgen voor huishuiden, koken, kids etc. Als mijn vrouw niet deze taken zou doen dan kon ik niet zoveel werken en was mijn inkomen vele malen lager. Dus indirect heeft ze veel invloed op mijn succes. Mijn vrouw werkt parttime. Dit is een keuze die we samen gemaakt hebben.

Er moet natuurlijk wel een balans zijn in taakverdeling. Je kunt moeilijk zeggen: Jij blijft maar thuis, jij doet huishouden en de kids en als ik om 19.00 thuis kom staat het eten op tafel. Hier heb je € 50,00 de rest is van mij.

Hier heb ik veel geleerd na echtscheiding. Dan merk je pas hoe lelijk geld is. Je ex probeert je leeg te trekken en je bedrijf gaat bijna failliet daardoor.

In mijn nieuwe relatie zijn wij heel duidelijk geweest. Alles voor huwelijk is van mij of haar. Binnen huwelijk is gezamenlijk. Gelukkig lijkt mijn huidige vrouw heel erg op mij als het om geld gaat. Lekker zuinig. Als we iets leuk vinden kopen we het. Dit gaat in overleg, maar is geen discussie.

Ik denk dat eenieder moet doen waarbij hij/zij zich prettig bij voelt. Niet op een hoop, prima. Maar regel het dan heel erg goed zodat je geen discussie krijgt mocht het misgaan. En blijf wel reëel als jij een porsche rijdt en je vrouw moet het doen met een oude suzuki alto die uit elkaar valt dan klopt er in mijn ogen iets niet.

[de Peer]

Highfive95 schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 13:59:
[...]


Ik ken je situatie natuurlijk niet, maar in veel gevallen heeft de vrouw hier wel degelijk invloed op. Al is het maar zorgen voor huishuiden, koken, kids etc. Als mijn vrouw niet deze taken zou doen dan kon ik niet zoveel werken en was mijn inkomen vele malen lager. Dus indirect heeft ze veel invloed op mijn succes. Mijn vrouw werkt parttime. Dit is een keuze die we samen gemaakt hebben.

euh tsja ik ben niet zo van de klassieke rolpatronen. Ik ben gewoon zelfstandig, en mijn vriendin ook. Soms kook ik, soms kookt zij. En schoonmaken etc. verdelen we ook. Maar ik snap dat het in het klassieke rolpatroon anders is, ik vind dat persoonlijk echter niet meer van deze tijd.

Hier heb ik veel geleerd na echtscheiding. Dan merk je pas hoe lelijk geld is. Je ex probeert je leeg te trekken en je bedrijf gaat bijna failliet daardoor.

Had je het dan (achteraf gezien) niet beter kunnen regelen om dit te voorkomen?

In mijn nieuwe relatie zijn wij heel duidelijk geweest. Alles voor huwelijk is van mij of haar. Binnen huwelijk is gezamenlijk.

Maar kun je nu bij (eventuele) scheiding niet meer leeg getrokken worden? M.a.w. heb je het écht anders aangepakt deze keer?

[Verwijderd]

de Peer schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 14:07:
[...]

euh tsja ik ben niet zo van de klassieke rolpatronen. Ik ben gewoon zelfstandig, en mijn vriendin ook. Soms kook ik, soms kookt zij. En schoonmaken etc. verdelen we ook. Maar ik snap dat het in het klassieke rolpatroon anders is, ik vind dat persoonlijk echter niet meer van deze tijd.

Dat heeft weinig met klassieke rolpatronen te maken. Wij werken ongeveer even veel en verdienen ongeveer even veel. Alles gaat op een grote hoop, en dat was ook zo toen de verhoudingen niet 50/50 waren. Dat blijft ook zo als de verhoudingen in de toekomst misschien weer verschuiven.
We maken door de jaren heen zo veel keuzes samen (waarvan een deel gerelateerd is aan werk en inkomen) dat we ook beide met de gevolgen (waaronder salaris) omgaan. We delen stress in drukke tijden en plezier in mooie tijden. We denken hetzelfde over belangrijke zaken in het leven en over het omgaan met geld.
Het zou erg onlogisch voelen om zoveel dingen te delen, maar geld (wat niet alleen het gevolg is van inzet maar vooral van de de combinatie van toevallige interesse in een bepaald vakgebied, mazzel dat je een leuke baan vindt bij een werkgever met een bepaald beloningsbeleid en onderlinge steun op persoonlijk vlak) voor jezelf te houden.

Dus leuk dat je je eigen manier van denken als modern en verlicht beschouwt, maar dat betekent nog niet dat elke andere manier van denken ouderwets is en met rolpatronen te maken heeft.

[sbmuc]

de Peer schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 13:24:
[...]


Goh, bijzonder. Mijn partner heeft daar eigenlijk vrijwel nul invloed op. Zijn toch echt mijn eigen bloed, zweet en tranen. Dus als je volgend jaar een andere partner zou hebben, die niet bijdraagt aan jouw bescheiden succes, zou je het dan heroverwegen?
[...]

Vind ik weer bijzonder ! Mijn partner heeft wel degelijk invloed gehad op mijn succes. Eens, het zijn mijn "bloed, zweet en tranen". Maar ik heb het dagelijks / wekelijks met mijn vriendin over zaken waar ik mee vast loop. Dat kan zakelijk of privé zijn, en dat helpt mij enorm. Hierdoor heb ik een hoop juiste beslissingen kunnen maken. En ik doe uiteraard hetzelfde voor haar.

Bijvoorbeeld: Het viel haar op dat ik mij snel verveelde bij werkgevers, na 1-2 jaar is het vaak wel klaar voor mij. Ik merkte het zelf ook wel echter ik deed er niets mee. "Moet je niet eens wat anders gaan doen" kwam van haar af. Dankzij haar naar een personal (zaken/job) coach gegaan. En inmiddels verdien ik 3x zoveel als voorheen en doe ik werk wat ik echt leuk vind. Daardoor is ons inkomen echter wel echt heel scheef geworden want inmiddels verdien ik 8x haar inkomen.

We hebben wel ieder een eigen rekening en eigen spaargeld. Daarnaast een spaarrekening voor onze zoontje en een gezamenlijke rekening waar we de maandelijkse lasten van betalen. Huis is gewoon 50/50 op papier, ik zou het ook niet anders willen.

En waarom niet alles op 1 hoop? Klinkt wellicht arrogant maar en komt teveel geld binnen om alles op 1 hoop te gooien. We zouden beide niet weten wat we met dat geld zouden moeten doen.. Een deel zit in mijn onderneming en een deel aandelen etc.

[de Peer]

Verwijderd schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 14:35:
[...]

Dat heeft weinig met klassieke rolpatronen te maken. Wij werken ongeveer even veel en verdienen ongeveer even veel. Alles gaat op een grote hoop, en dat was ook zo toen de verhoudingen niet 50/50 waren. Dat blijft ook zo als de verhoudingen in de toekomst misschien weer verschuiven.

Het ging er om of de partner een significante bijdrage levert aan het 'succes' van jezelf en dit dit wel het geval is als je een partner thuis hebt die huishouden, koken en kinderen 'doet'. Vandaar mijn associatie met klassiek rolpatroon.

We maken door de jaren heen zo veel keuzes samen (waarvan een deel gerelateerd is aan werk en inkomen) dat we ook beide met de gevolgen (waaronder salaris) omgaan. We delen stress in drukke tijden en plezier in mooie tijden. We denken hetzelfde over belangrijke zaken in het leven en over het omgaan met geld.
Het zou erg onlogisch voelen om zoveel dingen te delen, maar geld (wat niet alleen het gevolg is van inzet maar vooral van de de combinatie van toevallige interesse in een bepaald vakgebied, mazzel dat je een leuke baan vindt bij een werkgever met een bepaald beloningsbeleid en onderlinge steun op persoonlijk vlak) voor jezelf te houden.

Ik kan me er iets bij voorstellen. Vind het wel erg zwaar klinken zo.
Leuke/goede baan is overigens geen mazzel maar een keuze (in mijn geval).

Dus leuk dat je je eigen manier van denken als modern en verlicht beschouwt, maar dat betekent nog niet dat elke andere manier van denken ouderwets is en met rolpatronen te maken heeft.

ik zeg ook niet dat ik 'alles op 1 hoop' per definitie ouderwets vind. Moet iedereen zelf weten natuurlijk. Maar in dit topic zie je wel heel vaak terug: man met 2-3 x modaal en vrouw werkt niet of weinig en doet het huishouden. Ik zie daar het klassieke rolpatroon in.

sbmuc schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 14:44:
[...]


Vind ik weer bijzonder ! Mijn partner heeft wel degelijk invloed gehad op mijn succes. Eens, het zijn mijn "bloed, zweet en tranen". Maar ik heb het dagelijks / wekelijks met mijn vriendin over zaken waar ik mee vast loop. Dat kan zakelijk of privé zijn, en dat helpt mij enorm. Hierdoor heb ik een hoop juiste beslissingen kunnen maken. En ik doe uiteraard hetzelfde voor haar.

Bijvoorbeeld: Het viel haar op dat ik mij snel verveelde bij werkgevers, na 1-2 jaar is het vaak wel klaar voor mij. Ik merkte het zelf ook wel echter ik deed er niets mee. "Moet je niet eens wat anders gaan doen" kwam van haar af. Dankzij haar naar een personal (zaken/job) coach gegaan. En inmiddels verdien ik 3x zoveel als voorheen en doe ik werk wat ik echt leuk vind. Daardoor is ons inkomen echter wel echt heel scheef geworden want inmiddels verdien ik 8x haar inkomen.

Ik snap je voorbeeld, maar is het dan niet iets te veel 'eer' aan de partner? Als mijn beste vriend me dergelijke adviezen had gegeven, zou ik hem missschien een keer op een etentje trakteren, en that's it, even lomp gezegd . Zoals je merkt benader ik het volkomen rationeel, maar dat is puur uit interesse. Om er achter te komen of je nu echt terecht kunt zeggen dat partner (veel) bijdraagt aan je salaris.

[ Voor 40% gewijzigd door de Peer op 20-12-2019 14:56 ]

[sbmuc]

Ik kan moeilijk in woorden uitdrukken hoeveel ze bijdraagt.

Edit > Natuurlijk super sappig om het zo te zeggen maar ik geloof echt dat iedereen iemand kan gebruiken die je kan ondersteunen. Iemand die je ZO goed kent die kan je vaak helpen betere beslissingen te maken dan jij alleen.

Mijn ex was gewoon veel te lui en daardoor werdt ik ook minder gemotiveerd en ging ik minder verstandige beslissingen maken.

Ik merk het ook bij vrienden. Die single zijn maken matige progressie. Die iemand "sterk" heeft gaat snel vooruit en diegene die een "slechte" partner hebben zie je matige progressie/stilstaan/achteruitgang.

"You Are The Average Of The Five People You Spend The Most Time With" en als het goed is spendeer je de meeste tijd met je partner...

[ Voor 85% gewijzigd door sbmuc op 20-12-2019 16:43 ]

[StealthyPeanut]

MadMarky schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 12:27:
Alles op één hoop zie ik echt niet zitten. Ik krijg dan het gevoel dat je iedere euro die je wilt uitgeven moet gaan verantwoorden tegenover je partner, terwijl het wel je zelfverdiende geld is. Alleen het idee al is beklemmend

Ik vind het hele idee van jouw geld / mijn geld juist enorm beklemmend. Ik verdien meer dan mijn partner, maar werkt zij daar minder hard voor?

Voorbeeld;
Met het gelijke aantal uren, verdien ik 3x zoveel dan iemand die 40 uur keihard werkt in een bloemenkas. Maar geeft dat mij recht op privé 1000 euro extra bestedingstegoed, terwijl mijn partner maar 100 euro overhoudt? Dus ik kan dan lekker sparen en over 5 jaar heb ik 50/60k spaargeld en mijn partner niks.

Ik zie een relatie als samenleven, samen delen, samenwonen. Zolang ik het gevoel heb dat mijn partner net zoveel inzet en hard werkt (thuis of bij een baas), geeft dat mij het beste gevoel. Wil niet zeggen dat ik niet spaar, maar dat is gewoon gezamenlijke sparen.

Met kinderen is het sowieso een non-issue wat mij betreft, maar dat is persoonlijk.

[Sovieto]

de Peer schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 14:50:
[...]

Het ging er om of de partner een significante bijdrage levert aan het 'succes' van jezelf en dit dit wel het geval is als je een partner thuis hebt die huishouden, koken en kinderen 'doet'. Vandaar mijn associatie met klassiek rolpatroon.

[...]

Ik kan me er iets bij voorstellen. Vind het wel erg zwaar klinken zo.
Leuke/goede baan is overigens geen mazzel maar een keuze (in mijn geval).

[...]

ik zeg ook niet dat ik 'alles op 1 hoop' per definitie ouderwets vind. Moet iedereen zelf weten natuurlijk. Maar in dit topic zie je wel heel vaak terug: man met 2-3 x modaal en vrouw werkt niet of weinig en doet het huishouden. Ik zie daar het klassieke rolpatroon in.


[...]

Ik snap je voorbeeld, maar is het dan niet iets te veel 'eer' aan de partner? Als mijn beste vriend me dergelijke adviezen had gegeven, zou ik hem missschien een keer op een etentje trakteren, en that's it, even lomp gezegd . Zoals je merkt benader ik het volkomen rationeel, maar dat is puur uit interesse. Om er achter te komen of je nu echt terecht kunt zeggen dat partner (veel) bijdraagt aan je salaris.

Je wereldbeeld is een belangrijke factor. Jouw goede baan is een keuze, mijn goede baan zie ik toch meer als een gevolg van dingen waar ik vrij weinig invloed op heb.

Mede daarom kiezen wij voor alles op een hoop.

[mister_S]

@de Peer Steun bij je successen van je partner hoeft niet gelijk de klassieke rol te betekenen. Het gaat niet om je partner als huishoudster gebruiken zodat je 80 uur kan werken op weg naar de top. Het gaat om emotionele steun, advies, omgaan met de shit die je soms misschien ongemerkt van werk thuisbrengt, meer doen met de kid(s) als het even druk wordt etc etc. Dit is net zo hard andersom uiteraard, het gaat mij niet om man of vrouw.
Dit is natuurlijk aan de hand van een relatie die al wat duurt. Als je vorige maand een relatie bent begonnen zal dat weinig invloed hebben gehad op je leven nu.

PS. als je ieder euro bij je partner moet verantwoorden klopt er toch iets niet. Of je geeft te veel uit of je partner vertrouwt je niet.

[ Voor 10% gewijzigd door mister_S op 20-12-2019 15:34 ]

[de Peer]

StealthyPeanut schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 15:05:
[...]


Ik vind het hele idee van jouw geld / mijn geld juist enorm beklemmend. Ik verdien meer dan mijn partner, maar werkt zij daar minder hard voor?

Jij werkt dan gewoon slimmer, en misschien meer geinvesteerd in de vorm van studeren. Maar je werkt mogenlijk even hard. de vraag is of het aan jou is om dat dan maar recht te (moeten?) trekken. Maar wel fijn natuurlijk als je dat wilt schenken elke maand.

Voorbeeld;
Met het gelijke aantal uren, verdien ik 3x zoveel dan iemand die 40 uur keihard werkt in een bloemenkas. Maar geeft dat mij recht op privé 1000 euro extra bestedingstegoed

ja het is gewoon jouw geld in eerste instantie, maar het staat je vrij het weg te geven

, terwijl mijn partner maar 100 euro overhoudt? Dus ik kan dan lekker sparen en over 5 jaar heb ik 50/60k spaargeld en mijn partner niks.

Dat is een beetje de situatie die ik thuis heb ja. Waarom is dat erg? Zolang je een zelfde levensstijl hebt gaat dat prima. Ik heb meer geld achter de hand ja, voor bijvoorbeeld noodgevallen. Daar kan partner (als het er op aan aankomt) ook van profiteren.

Ik zie een relatie als samenleven, samen delen, samenwonen.

ik ook

[3raser]

@de Peer Als je partner nu eens arbeidsongeschikt wordt of op een andere manier geen inkomen meer zou hebben, hoe zou je het dan aanpakken? Krijgt ze dan zakgeld of heeft ze gewoon pech?

Ik ben blij dat bij ons alles gewoon op de grote hoop gaat. Natuurlijk is er een bepaalde vorm van verantwoording tegenover elkaar. Je gaat niet zomaar dure dingen aanschaffen zonder de ander te informeren. Maar we gunnen elkaar ook die pleziertjes en dat heeft nog nooit problemen opgeleverd. Het voorkomt ook wel eens een uitgave waarvan de ander denkt dat het eigenlijk niet nodig is. Daar ben ik alleen maar blij mee.

[de Peer]

3raser schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 15:59:
@de Peer Als je partner nu eens arbeidsongeschikt wordt of op een andere manier geen inkomen meer zou hebben, hoe zou je het dan aanpakken? Krijgt ze dan zakgeld of heeft ze gewoon pech?

Ik ben blij dat bij ons alles gewoon op de grote hoop gaat. Natuurlijk is er een bepaalde vorm van verantwoording tegenover elkaar. Je gaat niet zomaar dure dingen aanschaffen zonder de ander te informeren. Maar we gunnen elkaar ook die pleziertjes en dat heeft nog nooit problemen opgeleverd. Het voorkomt ook wel eens een uitgave waarvan de ander denkt dat het eigenlijk niet nodig is. Daar ben ik alleen maar blij mee.

Zakgeld denk ik. Dan neem ik die verantwoordelijkheid omdat ze niet meer volledig voor zichzelf kan zorgen. Dan is de pech dus voor beiden.

[Mark31]

Ik vind het egoïstisch als je het zo doet.
Op het moment dat je vrouw het huishouden doet kookt voor jou wast etc, dat jij veel kan werken maar jij bent degene die alle geld houd.
Nou weet je vrouw ook meteen hoeveel je om haar geeft.
Daarnaast vind ik dat je samen bent.
Samen dus niet alleen, ik zou dat echt niet pikken en zou dan gewoon letterlijk niks meer doen.
Want zei kan zichzelf wegcijferen dat jij meer kan werken, kan gewoon echt niet!
Je wilt alleen de lusten maar niet de lasten van een relatie.
Ik zou het wel weten. .. Zou allang mijn koffers hebben gepakt.

[de Peer]

Mark31 schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 17:55:
Ik vind het egoïstisch als je het zo doet.
Op het moment dat je vrouw het huishouden doet kookt voor jou wast etc, dat jij veel kan werken maar jij bent degene die alle geld houd.
Nou weet je vrouw ook meteen hoeveel je om haar geeft.
Daarnaast vind ik dat je samen bent.
Samen dus niet alleen, ik zou dat echt niet pikken en zou dan gewoon letterlijk niks meer doen.
Want zei kan zichzelf wegcijferen dat jij meer kan werken, kan gewoon echt niet!
Je wilt alleen de lusten maar niet de lasten van een relatie.
Ik zou het wel weten. .. Zou allang mijn koffers hebben gepakt.

Ik weet niet over wie of wat je het hebt, maar ik heb gewoon een vriendin die net als ik full time werkt en wij doen het huishouden samen.

[remzor]

@de Peer Ik kan zo 1-2-3 niet terug lezen hoe jullie het precies doen, maar begrijp ik het goed dat jullie alles 50-50 doen? Zowel de financiën als het huishouden?

En is het dan juist niet eerlijker om bij te dagen naar rato van het inkomen? De inkomens kunnen, zeker door de jaren heen, flink uit elkaar komen te liggen toch?
Neem de salarissen van een hbo verpleegkundige vs een hbo IT’er na 10 jaar maar eens als voorbeeld.

[de Peer]

remzor schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 18:06:
@de Peer Ik kan zo 1-2-3 niet terug lezen hoe jullie het precies doen, maar begrijp ik het goed dat jullie alles 50-50 doen? Zowel de financiën als het huishouden?

En is het dan juist niet eerlijker om bij te dagen naar rato van het inkomen? De inkomens kunnen, zeker door de jaren heen, flink uit elkaar komen te liggen toch?
Neem de salarissen van een hbo verpleegkundige vs een hbo IT’er na 10 jaar maar eens als voorbeeld.

Wij doen het grootste deel van de financiën in 60/40 verhouding omdat we ons huis ook in die verhouding gekocht hebben. huishouden ieder de helft ongeveer.

Rato naar inkomen vind ik juist oneerlijk, want dan moet de meest verdienende dus ook het meest betalen. Dat zal voor de meesten hier wel vreemd klinken maar ik vind het niet logisch dat als je meer verdient, je ook meer betaalt aan de levensonderhoud van de ander. Ik vind zelfstandigheid (financieel) een groot goed.

Voor mij zou het als gevolg hebben dat ik dan gewoon 1 of 2 dagen in de week ga werken zodat de inkomens weer gelijk liggen.

[ Voor 4% gewijzigd door de Peer op 20-12-2019 18:17 ]

[Mark31]

Misschien ben ik te ouderwets ook al ben ik jong.
Maar je gaat samen door het leven dus doe je in mijn optiek dat soort dingen ook samen.
Ik ben dan misschien te erg van ideaal beeld maar vind dat alles staat met geven en nemen in elke vorm dus ook je financiën.

[de Peer]

Mark31 schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 18:17:
Misschien ben ik te ouderwets ook al ben ik jong.
Maar je gaat samen door het leven dus doe je in mijn optiek dat soort dingen ook samen.
Ik ben dan misschien te erg van ideaal beeld maar vind dat alles staat met geven en nemen in elke vorm dus ook je financiën.

Dat mag en is helemaal prima. Gelukkig wonen we in een vrij land en mag ieder het voor zich bepalen.

[Mark31]

de Peer schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 18:16:
[...]


Wij doen het grootste deel van de financiën in 60/40 verhouding omdat we ons huis ook in die verhouding gekocht hebben. huishouden ieder de helft ongeveer.

Rato naar inkomen vind ik juist oneerlijk, want dan moet de meest verdienende dus ook het meest betalen. Dat zal voor de meesten hier wel vreemd klinken maar ik vind het niet logisch dat als je meer verdient, je ook meer betaalt aan de levensonderhoud van de ander. Ik vind zelfstandigheid (financieel) een groot goed.

Voor mij zou het als gevolg hebben dat ik dan gewoon 1 of 2 dagen in de week ga werken zodat de inkomens weer gelijk liggen.

Omdat 1 van de 2 zich gelukkig mag prijzen met een hogere loon omdat hij toevallig een hogere iq heeft en dat wil je niet delen?

[Verwijderd]

Mark31 schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 18:20:
[...]


Omdat 1 van de 2 zich gelukkig mag prijzen met een hogere loon omdat hij toevallig een hogere iq heeft en dat wil je niet delen?

En wat dacht je van inkomensongelijkheid die nog steeds zwaar aanwezig is? Mensen die geloven dat een goede baan of veel verdienen een keuze is vind ik getuigen van weinig besef van de wereld en hoe die werkt......

[Viper®]

Mark31 schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 18:20:
[...]


Omdat 1 van de 2 zich gelukkig mag prijzen met een hogere loon omdat hij toevallig een hogere iq heeft en dat wil je niet delen?

Wel heel kort door de bocht.
Verschil in inkomen kan verscheidene redenen hebben, zoals
- Minder uren
- Ander vakgebied
- Lagere opleiding, al dan wel niet door een moeilijkere jeugd en de kans niet gehad of minder 'slim'
- Meer energie in werk/opleiding

Je deelt al het belangrijkste in je leven met iemand en dat is je tijd, geld is in principe maar een bijzaak.
Iedereen moet zelf weten hoe ze hun relatie/financiën regelen in mijn ogen.

[ Voor 4% gewijzigd door Viper® op 20-12-2019 19:38 ]

[de Peer]

Mark31 schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 18:20:
[...]
Omdat 1 van de 2 zich gelukkig mag prijzen met een hogere loon omdat hij toevallig een hogere iq heeft en dat wil je niet delen?

IQ zegt niet heel veel over je salaris. Schijnt maar een heel zwak verband tussen te zitten. EQ is veel bepalender.

Tsja ik draai het liever om. Wij regelen allebei onze zaken (grotendeels) zelf.
Ik kan wel elke maand 1000 euro gaan overmaken (schenken) maar ik zie niet in waarom. Het zou mijn vriendin minder zelfstandig maken, en mogelijk minder ambitieus want er komt opeens gratis geld bij. Ze hoeft opeens minder hard te werken voor hetzelfde geld en gaat dan misschien wel over naar 3 dagen in de week werken bijvoorbeeld.

Daarnaast ben ik (in mijn geval) ook wel echt van mening dat mijn salaris mij toekomt vanwege de verantwoordelijkheden die ik op mijn werk heb en omdat ik veel tijd, energie en geld in mijn carrière gestoken heb. Je betaalt als veelverdiener al erg veel belasting (doe ik graag, geen probleem) maar om het dan binnen je relatie alsnog in te 'moeten' leveren, nee daar pas ik voor.

Ik zie inkomen/salaris als persoonsgebonden (is het feitelijk ook natuurlijk) en niet huishouden gebonden. Allebei zelf maar uitzoeken hoe je geld binnen harkt en hoeveel dagen per week je wilt werken, maar wel volledige vrijheid in wat je met je geld doet.
Uiteraard wel een zorgplicht naar elkaar toe!

[ Voor 10% gewijzigd door de Peer op 20-12-2019 19:56 ]

[Verwijderd]

@de Peer stel je eens voor! Je partner gaat 3 dagen werken en kan daarmee meer doen voor zichzelf doen ten gunste van zichzelf en het gezin. Omdat het gezin dat kan betalen. Maar dat gun jij je partner dus niet als die daar gelukkig van zou worden. Ieder z'n meug, maar dit soort regelingen zou ik slecht trekken.

En wees je bewust dat ondanks je harde werk, tijd en energie je alsnog donders veel geluk nodig hebt om groot verdiener te worden. Geluk en tig zaken die je zelf niet in de hand hebt. Dat is geen persoonlijke aanval of afbreuk willen doen aan je eigen inbreng, maar een kwestie van het juiste perspectief. Anders waren er wel heel wat meer grootverdieners op deze wereld.

[de Peer]

Verwijderd schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 20:30:
@de Peer stel je eens voor! Je partner gaat 3 dagen werken en kan daarmee meer doen voor zichzelf doen ten gunste van zichzelf en het gezin. Omdat het gezin dat kan betalen. Maar dat gun jij je partner dus niet als die daar gelukkig van zou worden. Ieder z'n meug, maar dit soort regelingen zou ik slecht trekken.

En wees je bewust dat ondanks je harde werk, tijd en energie je alsnog donders veel geluk nodig hebt om groot verdiener te worden. Geluk en tig zaken die je zelf niet in de hand hebt. Dat is geen persoonlijke aanval of afbreuk willen doen aan je eigen inbreng, maar een kwestie van het juiste perspectief. Anders waren er wel heel wat meer grootverdieners op deze wereld.

Kan ik net zo goed zelf 3 dagen per week gaan werken en thuis lekker gaan klussen. Vind ik best prima. Ik ben voor emancipatie en onafhankelijkheid.

Zelf denk ik dat het 'een beetje' geluk is dat nodig is. En verder vooral doorzettingsvermogen. Maar ik geloof ook wel dat ik het misschien niet objectief genoeg bekijk.

[Don Quijote]

de Peer schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 19:47:
[...]
Ik zie inkomen/salaris als persoonsgebonden (is het feitelijk ook natuurlijk) en niet huishouden gebonden. Allebei zelf maar uitzoeken hoe je geld binnen harkt en hoeveel dagen per week je wilt werken, maar wel volledige vrijheid in wat je met je geld doet.
Uiteraard wel een zorgplicht naar elkaar toe!

Wij hadden ook ooit deze mentaliteit, maar dat is met de tijd veranderd. Dit gaat namelijk alleen goed zolang beide ongestoord hun gang kunnen gaan en volledig zelf kunnen beslissen wat/hoe/wanneer hij of zij werkt. Wij zijn overgestapt naar het “op de grote hoop” principe toen ik voor twee jaar naar New York werd gestuurd door mijn werkgever, en mij vrouw haar baan moest opzeggen (en haar inkomen) om mee te kunnen. Vanaf dat moment was het volstrekt logisch om alles van de grote hoop te doen en dat beviel prima. Ook toen we terugkwamen in NL (en mijn Vrouw wederom haar baan moest opzeggen, dit keer in de US) was het logisch om op dezelfde wijze door te gaan. Nu we ook een kind hebben; en we samen bewuste keuzes maken over wie wanneer werkt (zij 3 dagen, ik 4) is het niet meer dan eerlijk om de inkomsten gezamenlijk te nemen.

Nu is het wel omdat we met die 3 en 4 dagen nog steeds 5x modaal verdienen, dus er blijft ook ruim voldoende over voor beide om te besteden aan “leuke” persoonlijke dingen, zonder dat dit discussies oplevert.

[mr_evil08]

50 / 50 maar maandelijks wel x bedrag op je eigen rekening als sparen.
Gezamenlijke rekening is oppassen dan moet je heel goed de geldstroom in de gaten houden.
Hoe vaak hoor je wel niet bij een scheiding dat de partner volledig uitgekleed is en de andere partij er goed uit komt.

Voorbeeld wat TS dus al aandraagt, zolang je samen blijft niks aan de hand maar mocht het misgaan...

[Verwijderd]

de Peer schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 21:18:
[...]


Kan ik net zo goed zelf 3 dagen per week gaan werken en thuis lekker gaan klussen. Vind ik best prima. Ik ben voor emancipatie en onafhankelijkheid.

Zelf denk ik dat het 'een beetje' geluk is dat nodig is. En verder vooral doorzettingsvermogen. Maar ik geloof ook wel dat ik het misschien niet objectief genoeg bekijk.

En waarom doe je dat dan niet?
Zoals je het nu brengt heb je zelf niet de intentie om 3 dagen te gaan werken totdat het moment daar is dat je partner oppert dat te willen (om eender welke reden).......dat zul je vast niet zo bedoelen, maar komt redelijk kleinzerig over in een relatie. Jij wil de controle hebben en kunnen beslissen, die overmacht heb je door je hogere salaris en je maakt er gebruik van. Als je tegen je partner zo praat als hier in het topic. En dat kan ook prima werken voor 2 partijen, of ik er nu fan van ben of niet.

[Aghanim]

@de Peer jouw argumentatie komt eerlijk gezegd op mij over alsof je nog niet de partner van je dromen hebt ontmoet. In mijn ogen kies je op een bepaald moment volledig voor elkaar. Zeker wanneer je een gezin gaat vormen. Als je het hele leven alleen rationeel bekijkt, haal je er niet het maximale uit vind ik.

Het klinkt bij jou nogal berekenend en voorwaardelijk. Dat je minder dagen zou gaan werken om....je partner kan ook geëmancipeerd en onafhankelijk blijven als je iets zou toegeven op sommige punten. Het is niet allemaal zwart wit

Dat betekent overigens niet dat je geen goede afspraken moet maken met elkaar. Maar misschien biedt jouw partner jou emotioneel (of op andere gebieden) wel meer toegevoegde waarde dan jij haar. Het zal nooit 50/50 op ieder terrein in de relatie zijn. Maar ik kijk graag naar de totaal balans.

[ Voor 64% gewijzigd door Aghanim op 04-10-2020 08:13 ]

[de Peer]

Verwijderd schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 22:03:
[...]

En waarom doe je dat dan niet?

och ooit misschien. Ik zie nu liever dat we allebei gewoon full time werken, maar dat bepalen we allebei zelf.

Zoals je het nu brengt heb je zelf niet de intentie om 3 dagen te gaan werken totdat het moment daar is dat je partner oppert dat te willen (om eender welke reden).......dat zul je vast niet zo bedoelen, maar komt redelijk kleinzerig over in een relatie.

Ze mag het helemaal zelf weten! Dat is nu juist het mooie als je de financiën gescheiden houdt. Ik gaf alleen aan dat ik geen 1000 euro per maand ga schenken zodat mijn vriendin 2 dagen minder kan gaan werken.

Jij wil de controle hebben en kunnen beslissen, die overmacht heb je door je hogere salaris en je maakt er gebruik van. Als je tegen je partner zo praat als hier in het topic. En dat kan ook prima werken voor 2 partijen, of ik er nu fan van ben of niet.

Nee hoor. Ik wil gewoon vrijheid voor ons allebei en onafhankelijkheid. Er is geen sprake van overmacht want onze relatie draait niet om geld.

Aghanim schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 22:04:
@de Peer jouw argumentatie komt eerlijk gezegd op mij over alsof je nog niet de partner van je dromen hebt ontmoet. In mijn ogen kies je op een bepaald moment volledig voor elkaar. Zeker wanneer je een gezin gaat vormen. Als je het hele leven alleen rationeel bekijkt, haal je er niet het maximale uit vind ik.

Ja dat wordt natuurlijk continu gezegd tegen iedereen hier die kiest voor gescheiden financiën. Net zoals telkens weer de dooddoener 'als je van elkaar houdt, deel je alles' en 'je bent wantrouwend' etc.
Ik denk dat op dat gebied alles wel gezegd is in dit topic. Ik houd liefde en financiën gescheiden, en dat werkt als een tierelier voor ons.

Het klinkt bij jou nogal berekenend en voorwaardelijk. Dat je minder dagen zou gaan werken om....

Ik wilde er mee aangeven dat voor mij een belangrijke stimulans om carrière te maken erdoor wordt weg genomen als ik mijn salaris 'moet' inleveren. Dan ga ik liever een lekker simpel baantje nemen. Ik chargeer natuurlijk maar meen het wel serieus.

je partner kan ook geëmancipeerd en onafhankelijk blijven als je iets zou toegeven op sommige punten. Het is niet allemaal zwart wit

Dat is helemaal waar. Ik benoem het bewust iets zwart-witter zonder nuance om mijn punt duidelijker te maken.

Ik verdien 12x zoveel als mijn partner maar daarmee kan ik niet mijn taken en verantwoordelijkheden op andere gebieden afkopen. En ik leer dingen van haar die ik met geld niet kan kopen.
Voor mij was de komst van kinderen nodig om in te zien dat het leven niet om geld draait.

mooi

[remzor]

de Peer schreef op vrijdag 20 december 2019 @ 18:16:
Rato naar inkomen vind ik juist oneerlijk, want dan moet de meest verdienende dus ook het meest betalen. Dat zal voor de meesten hier wel vreemd klinken maar ik vind het niet logisch dat als je meer verdient, je ook meer betaalt aan de levensonderhoud van de ander. Ik vind zelfstandigheid (financieel) een groot goed.

Ja, dat klinkt inderdaad vreemd. Voor de meesten, inclusief mezelf, zal naar rato juist eerlijk zijn. Het komt namelijk zelden voor dat twee personen in een huishouden exact hetzelfde verdienen, al helemaal wanneer er kinderen in het spel zijn en men minder gaat/moet werken.
Bovendien vinden mijn partner en ik het belangrijk dat we beiden een baan hebben die we leuk vinden. Zorgt ook voor een veel gezondere en fijnere relatie imho, i.p.v. dat we tegen elkaar opboksen qua salaris. Zoals gezegd zijn er bepaalde beroepsgroepen die nou eenmaal minder verdienen (onderwijs, zorg) ook al heb je wel op hetzelfde niveau gestudeerd en werk je er net zo hard voor.

Betalen voor "het levensonderhoud van de ander", zo praten wij überhaupt niet in onze relatie. We zijn negen jaar samen, dus doen alles samen. Het komt dan ook geen moment in ons op dat één van beiden wel eens "teveel zou kunnen betalen". Wanneer ik jou teksten lees zou ik haast denken dat het om een vriend/familielid gaat, i.p.v. om je eigen partner waarmee je een huishouden deelt. Kortom, wij verschillen hierin gewoon enorm van visie. Dat is prima natuurlijk, ik zou nooit met je kunnen samenleven in ieder geval (maar dat hoeft ook niet ).

Overigens is de hele maatschappij toch zo ingericht (tot op zekere hoogte) dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. De rijken betalen meer belasting dan de minder bedeelden, krijgen geen toeslagen, enzovoorts. Daar mag je overigens ook van vinden wat je wilt natuurlijk.

Het grootste verschil, en tevens de reden waarom ik nooit rijk zal worden, is volgens mij dat ik er oprecht van geniet om te delen. Het draagt voor mij juist bij aan mijn eigen geluk, maar ook aan dat van mijn omgeving.
Enkele voorbeelden: Deze kerstmis zouden we niet veel bijzonders doen, toch weer voor een paar honderd euro aan cadeautjes gekocht. Omdat ik het mijn partner en familie gun, ik van ze houd en trots op hen ben. Ook voor mijn studenten koop ik af en toe iets lekkers of nieuwe mapjes wanneer ze deze niet zelf kunnen betalen. Met collega's gaan we wel eens borrelen, naja prima als ik voor iemand betaal. Mee doen met cadeautjes voor jan en alleman? Tuurlijk! Trakteren in het voetbalstadion? Prima, gezellig, we maken er een mooie avond van!
Ik doe dus niet zozeer mee aan die hele 'Tikkie'-cultuur, ben nooit gierig geweest en zal het denk ik ook nooit worden.

Ze mag het helemaal zelf weten! Dat is nu juist het mooie als je de financiën gescheiden houdt. Ik gaf alleen aan dat ik geen 1000 euro per maand ga schenken zodat mijn vriendin 2 dagen minder kan gaan werken.

1000 euro schenken, jeetje, zo praat je toch wanneer het om vreemden of wellicht vrienden gaat? Wij schenken elkaar niets, maar wij gunnen (elkaar)/delen alles

Er is geen sprake van overmacht want onze relatie draait niet om geld.

Voor mij lijkt juist alles te wijzen op het tegendeel. Dat je juist wél enorm met geld (en de verdeling) bezig bent. Als jullie dat niet zo zien/voelen is dat prima, maar voor mij en ik denk ook voor een aantal anderen is het als buitenstaander een aparte gedachtegang die je er op na houdt.

[de Peer]

remzor schreef op zaterdag 21 december 2019 @ 13:50:
[...]


Ja, dat klinkt inderdaad vreemd. Voor de meesten, inclusief mezelf, zal naar rato juist eerlijk zijn. Het komt namelijk zelden voor dat twee personen in een huishouden exact hetzelfde verdienen, al helemaal wanneer er kinderen in het spel zijn en men minder gaat/moet werken.

Maar waarom zou degene die het meest verdient, méér moeten betalen voor hetzelfde? Stel we hebben een Tv-abonnement van 60 euro per maand en maken daar allebei gebruik van. Dan betaal je per persoon dus 30 euro gebruikskosten. Maar bij 'naar rato' kan het zijn dat ik 50 euro betaal en de partner 10 euro. Ik vind dat niet logisch.

Bovendien vinden mijn partner en ik het belangrijk dat we beiden een baan hebben die we leuk vinden. Zorgt ook voor een veel gezondere en fijnere relatie imho, i.p.v. dat we tegen elkaar opboksen qua salaris. Zoals gezegd zijn er bepaalde beroepsgroepen die nou eenmaal minder verdienen (onderwijs, zorg) ook al heb je wel op hetzelfde niveau gestudeerd en werk je er net zo hard voor.

Betalen voor "het levensonderhoud van de ander", zo praten wij überhaupt niet in onze relatie. We zijn negen jaar samen, dus doen alles samen. Het komt dan ook geen moment in ons op dat één van beiden wel eens "teveel zou kunnen betalen".

Komt bij ons ook nooit voor. We praten eigenlijk bijna nooit over geld.

Wanneer ik jou teksten lees zou ik haast denken dat het om een vriend/familielid gaat, i.p.v. om je eigen partner waarmee je een huishouden deelt.

Dat is omdat liefde en financiën bij ons gescheiden zijn. Financiën zien we gewoon als iets zakelijks, onpersoonlijk, saai.
Ik benoem in dit topic bewust niet hoe gek ik op haar ben en wat ze voor me betekent, want dat is voor dit topic niet relevant, dit gaat over geldzaken.

Kortom, wij verschillen hierin gewoon enorm van visie. Dat is prima natuurlijk, ik zou nooit met je kunnen samenleven in ieder geval (maar dat hoeft ook niet ).

Overigens is de hele maatschappij toch zo ingericht (tot op zekere hoogte) dat de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen. De rijken betalen meer belasting dan de minder bedeelden, krijgen geen toeslagen, enzovoorts. Daar mag je overigens ook van vinden wat je wilt natuurlijk.

Zeker, en dat is ook goed. Maar als je dat dan binnen je huishouden nógmaals gaat toepassen (en ook nog in extreme vorm) is het dubbelop.

Het grootste verschil, en tevens de reden waarom ik nooit rijk zal worden, is volgens mij dat ik er oprecht van geniet om te delen. Het draagt voor mij juist bij aan mijn eigen geluk, maar ook aan dat van mijn omgeving.
Enkele voorbeelden: Deze kerstmis zouden we niet veel bijzonders doen, toch weer voor een paar honderd euro aan cadeautjes gekocht.

De vraag is dan weer of geluk in consumeren zit. Voor mij is dat in ieder geval niet het geval.

Omdat ik het mijn partner en familie gun, ik van ze houd en trots op hen ben. Ook voor mijn studenten koop ik af en toe iets lekkers of nieuwe mapjes wanneer ze deze niet zelf kunnen betalen. Met collega's gaan we wel eens borrelen, naja prima als ik voor iemand betaal. Mee doen met cadeautjes voor jan en alleman? Tuurlijk! Trakteren in het voetbalstadion? Prima, gezellig, we maken er een mooie avond van!
Ik doe dus niet zozeer mee aan die hele 'Tikkie'-cultuur, ben nooit gierig geweest en zal het denk ik ook nooit worden.

Ik heb ook geen enkele moeite met trakteren hoor. Doe ik regelmatig zelfs! Maar alle structurele kosten hebben we dus zeer strakke zakelijke afspraken over. Dat is 'de basis', die ook in samenlevingscontract vastgelegd is overigens.

[...]


1000 euro schenken, jeetje, zo praat je toch wanneer het om vreemden of wellicht vrienden gaat? Wij schenken elkaar niets, maar wij gunnen (elkaar)/delen alles

Nou zo praat je als je zakelijk met geld om gaat en het los ziet van het romantische aspect. Gewoon feitelijk.
Ik gun mijn vriendin ook van alles.

[...]


Voor mij lijkt juist alles te wijzen op het tegendeel. Dat je juist wél enorm met geld (en de verdeling) bezig bent. Als jullie dat niet zo zien/voelen is dat prima, maar voor mij en ik denk ook voor een aantal anderen is het als buitenstaander een aparte gedachtegang die je er op na houdt.

Ik geloof best dat het totaal anders overkomt hoor, doordat ik alles uit de doeken doe nu in dit topic, maar wij praten echt bijna nooit over geld, zijn er ook niet mee bezig. Speelt geen belangrijke rol in onze relatie. Het is maar geld. Gewoon ooit alles in 1 x geregeld bij de notaris, waar wat onderhandeling aan vooraf ging. En nu is voor ons alles duidelijk en hoeven we het er niet meer over te hebben.

[unezra]

de Peer schreef op zaterdag 21 december 2019 @ 14:20:
[...]
Maar waarom zou degene die het meest verdient, méér moeten betalen voor hetzelfde? Stel we hebben een Tv-abonnement van 60 euro per maand en maken daar allebei gebruik van. Dan betaal je per persoon dus 30 euro gebruikskosten. Maar bij 'naar rato' kan het zijn dat ik 50 euro betaal en de partner 10 euro. Ik vind dat niet logisch.

Ik vind dat juist volkomen logisch en het is een van de redenen waarom wij het zo hebben ingericht.
Alle gezamenlijke lasten betalen we in principe naar rato. (Dat gaat automatisch omdat we naar rato op de gezamenlijke betaal en spaarrekening storten.).

Er zijn wel meer ongelijkheden. In een man/vrouw relatie zijn er producten die vrouwen wel gebruiken en mannen niet. (Lees: maandverband.) Ook dat gaat hier dus naar rato, aan de andere kant betaald zij weer mee aan mijn speciaalbier, terwijl zij uberhaupt amper drinkt. (Maar wil ik eens wat extra speciaalbier drinken, of een fles whisky kopen, dan doe ik dat van mijn eigen geld.)

[...]
Dat is omdat liefde en financiën bij ons gescheiden zijn. Financiën zien we gewoon als iets zakelijks, onpersoonlijk, saai.
Ik benoem in dit topic bewust niet hoe gek ik op haar ben en wat ze voor me betekent, want dat is voor dit topic niet relevant, dit gaat over geldzaken.

Idem, wij proberen financiële zaken ook zo veel mogelijk zakelijk te zien.

Zo heb ik met de verbouwing een deel voorgeschoten. Dat betalen we naar rato terug. Het is effectief een lening aan ons samen en die lening lossen we in 2, 3 jaar af. Is dat zakelijk? Zeker. Maar het is geld uit een erfenis en ik heb uit diezelfde erfenis al een deel van de verbouwing (zonnepanelen, een houtkachel en wat zaken daar omheen) betaald. Dat deel wil ik niet terug en de opbrengst is voor ons samen. (Lossen de de hypotheek extra mee af.) Een klein deel (ongeveer €5000) hebben we in goed overleg besloten als lening te beschouwen. We voelen ons daar allebei prettig onder. Ook zij.

[...]
Ik heb ook geen enkele moeite met trakteren hoor. Doe ik regelmatig zelfs! Maar alle structurele kosten hebben we dus zeer strakke zakelijke afspraken over. Dat is 'de basis', die ook in samenlevingscontract vastgelegd is overigens.

Wij zijn getrouwd in gemeenschap van goederen.
Formeel is er dus geen "mijn en ons", maar is het allemaal 1 geheel. (Niet helemaal waar. De erfenis is geoormerkt. Dat is officieel niet haar geld. Wel is het mijn keuze het uit te geven aan gezamenlijke zaken maar zouden we uit elkaar gaan, kan zij op geen enkele manier aanspraak maken op het restant.)

We leven alleen alsof geld wel van een van ons of gezamenlijk is.

[...]
Nou zo praat je als je zakelijk met geld om gaat en het los ziet van het romantische aspect. Gewoon feitelijk.
Ik gun mijn vriendin ook van alles.

Dat dus en dat komt juist tot uitdrukking door elkaar af en toe cadeautjes te geven. Soms zomaar, soms wegens verjaardagen. Het is hier geen uitzondering dat we elkaar een cadeau van €200 of meer geven, of zoals afgelopen jaar, besloten hebben geen cadeau's aan elkaar te geven maar gewoon in het voorjaar samen een weekendje weg te gaan.

Voor ons draagt het scheiden van financiën juist bij aan de romantiek. We kunnen elkaar werkelijk verrassen door spontaan na een etentje te zeggen "deze krijg je van mij". Ik vind dat heel romantisch.
(We hebben ook opvallend weinig menigsverschillen over geld.)

Belangrijk detail hierbij is overigens wel dat we op dit moment in de luxepositie zitten dat we min of meer hetzelfde verdienen en allebei redelijk goed. We komen niets te kort. Jaar of wat geleden zag het er financieel compleet anders uit en op dat moment ging er geen maand voorbij of er was wel discussie over geld. (In fact, onze relatie heeft om die reden op klappen gestaan. We zijn er goed en sterk uitgekomen, maar er had op een bepaald moment niet veel hoeven gebeuren en zij had er de brui aan gegeven. Dan had ik met een behoorlijke financiële uitdaging gezeten omdat opeens haar inkomen dan was weggevallen.)

[...]
Ik geloof best dat het totaal anders overkomt hoor, doordat ik alles uit de doeken doe nu in dit topic, maar wij praten echt bijna nooit over geld, zijn er ook niet mee bezig. Speelt geen belangrijke rol in onze relatie. Het is maar geld. Gewoon ooit alles in 1 x geregeld bij de notaris, waar wat onderhandeling aan vooraf ging. En nu is voor ons alles duidelijk en hoeven we het er niet meer over te hebben.

[remzor]

de Peer schreef op zaterdag 21 december 2019 @ 14:20:
Zeker, en dat is ook goed. Maar als je dat dan binnen je huishouden nógmaals gaat toepassen (en ook nog in extreme vorm) is het dubbelop.

Nou ja, dubbelop. Het ene is voor de gehele maatschappij (staat een stuk verder van je af, kan je wellicht ook veel minder schelen) en het andere gaat om samen leven, je levenspartner. Waarbij ik het dus normaal vind om samen te delen en zaken naar rato te doen (onder het mom van: dat doe je nu eenmaal voor elkaar). Wij zijn dus zowel in geluk/gevoel als in de 'zakelijke' kant een twee-eenheid

De vraag is dan weer of geluk in consumeren zit. Voor mij is dat in ieder geval niet het geval.

Maar alle structurele kosten hebben we dus zeer strakke zakelijke afspraken over. Dat is 'de basis', die ook in samenlevingscontract vastgelegd is overigens.

maar wij praten echt bijna nooit over geld, zijn er ook niet mee bezig. Speelt geen belangrijke rol in onze relatie. Het is maar geld. Gewoon ooit alles in 1 x geregeld bij de notaris, waar wat onderhandeling aan vooraf ging.

Ik geloof dat je er nu vrijwel nooit meer over praat, maar je gedachtegang is gewoon fundamenteel anders dan de mijne (en nogmaals: prima!). Wij zijn ooit bij de notaris geweest omdat we een huis kochten en graag wilden dat we elkaars erfgenamen waren. De rest niks bijzonders laten opnemen, alles naar rato staat er in. We hebben dus niet onderhandeld en ook geen 'zeer strakke zakelijke afspraken' gemaakt. Echt niet aan ons besteed.

Overigens bedoel ik niet zozeer dat geluk in consumeren zit (daar waar de behoeften tijdelijk wel worden bevredigd bij kopen), maar dat het geluk hem zit in het delen. Ik heb het goed, wij hebben samen een mooi salaris, dat deel ik graag met elkaar, met familie en met vrienden. Meer zoiets.
Bij jou zit het geluk hem ook niet in het geld geef je aan, het boeit je niet zoveel, maar uit alles blijkt voor mij min of meer het tegendeel. Bang teveel te betalen, druk maken om een 'eerlijke verdeling', alles strak vast laten leggen, enzovoorts. Blijkbaar speelt geld (of vermogen, macht, trots?) toch een belangrijke rol.

Maar genoeg hier over, we hebben beiden een andere visie. Ook mooi toch

[Pakhaas]

unezra schreef op zaterdag 21 december 2019 @ 15:12:
[...]


Ik vind dat juist volkomen logisch en het is een van de redenen waarom wij het zo hebben ingericht.
Alle gezamenlijke lasten betalen we in principe naar rato. (Dat gaat automatisch omdat we naar rato op de gezamenlijke betaal en spaarrekening storten.).

Er zijn wel meer ongelijkheden. In een man/vrouw relatie zijn er producten die vrouwen wel gebruiken en mannen niet. (Lees: maandverband.) Ook dat gaat hier dus naar rato, aan de andere kant betaald zij weer mee aan mijn speciaalbier, terwijl zij uberhaupt amper drinkt. (Maar wil ik eens wat extra speciaalbier drinken, of een fles whisky kopen, dan doe ik dat van mijn eigen geld.)


[...]


Idem, wij proberen financiële zaken ook zo veel mogelijk zakelijk te zien.

Zo heb ik met de verbouwing een deel voorgeschoten. Dat betalen we naar rato terug. Het is effectief een lening aan ons samen en die lening lossen we in 2, 3 jaar af. Is dat zakelijk? Zeker. Maar het is geld uit een erfenis en ik heb uit diezelfde erfenis al een deel van de verbouwing (zonnepanelen, een houtkachel en wat zaken daar omheen) betaald. Dat deel wil ik niet terug en de opbrengst is voor ons samen. (Lossen de de hypotheek extra mee af.) Een klein deel (ongeveer €5000) hebben we in goed overleg besloten als lening te beschouwen. We voelen ons daar allebei prettig onder. Ook zij.


[...]


Wij zijn getrouwd in gemeenschap van goederen.
Formeel is er dus geen "mijn en ons", maar is het allemaal 1 geheel. (Niet helemaal waar. De erfenis is geoormerkt. Dat is officieel niet haar geld. Wel is het mijn keuze het uit te geven aan gezamenlijke zaken maar zouden we uit elkaar gaan, kan zij op geen enkele manier aanspraak maken op het restant.)

We leven alleen alsof geld wel van een van ons of gezamenlijk is.


[...]


Dat dus en dat komt juist tot uitdrukking door elkaar af en toe cadeautjes te geven. Soms zomaar, soms wegens verjaardagen. Het is hier geen uitzondering dat we elkaar een cadeau van €200 of meer geven, of zoals afgelopen jaar, besloten hebben geen cadeau's aan elkaar te geven maar gewoon in het voorjaar samen een weekendje weg te gaan.

Voor ons draagt het scheiden van financiën juist bij aan de romantiek. We kunnen elkaar werkelijk verrassen door spontaan na een etentje te zeggen "deze krijg je van mij". Ik vind dat heel romantisch.
(We hebben ook opvallend weinig menigsverschillen over geld.)

Belangrijk detail hierbij is overigens wel dat we op dit moment in de luxepositie zitten dat we min of meer hetzelfde verdienen en allebei redelijk goed. We komen niets te kort. Jaar of wat geleden zag het er financieel compleet anders uit en op dat moment ging er geen maand voorbij of er was wel discussie over geld. (In fact, onze relatie heeft om die reden op klappen gestaan. We zijn er goed en sterk uitgekomen, maar er had op een bepaald moment niet veel hoeven gebeuren en zij had er de brui aan gegeven. Dan had ik met een behoorlijke financiële uitdaging gezeten omdat opeens haar inkomen dan was weggevallen.)


[...]

Mooi om te lezen. Erg herkenbaar. Wij doen het precies zo. Gezamenlijke lasten naar rato. Wij geven elkaar ook cadeautjes. Dat zou niet zo romantisch zijn als alles op 1 hoop ging. Ook wij in gemeenschap van goederen getrouwd, dus alles van elkaar en toch tijdens relatie jij en mij. Hier ook nooit discussie over geld. We hebben beide dezelfde manier van waar wij wel en niet veel/weinig geld aan uit willen geven.

Mijn vrouw heeft bijv een slecht pensioen. Als we bij AOW leeftijd nog bij elkaar zijn is dat niet erg, maar bij scheiden voor haar wel. Daarom nu een pensioenrekening en daar draag ik ook naar rato aan bij, omdat dat niet alleen haar probleem is, maar van ons samen.

Zij betaald ook mee aan mijn DUO schuld. Omdat zij van mening is dat zij nu ook financieel profiteert van mijn studie.

[unezra]

Pakhaas schreef op zaterdag 21 december 2019 @ 20:00:
[...]
Mooi om te lezen. Erg herkenbaar. Wij doen het precies zo. Gezamenlijke lasten naar rato. Wij geven elkaar ook cadeautjes. Dat zou niet zo romantisch zijn als alles op 1 hoop ging. Ook wij in gemeenschap van goederen getrouwd, dus alles van elkaar en toch tijdens relatie jij en mij. Hier ook nooit discussie over geld. We hebben beide dezelfde manier van waar wij wel en niet veel/weinig geld aan uit willen geven.

Wij geven geld uit aan totaal verschillende dingen en op een andere manier. Bij haar zijn het vaker kleine dingen (heel cliché, kleding enzo), ik geef meer geld uit aan grote dingen (ook cliché, electronica en muziekgerelateerde zaken).

We hebben zo onze eigen hobbies.

Maar juist daarom hebben we dit vanaf dag 1 (we zijn ruim 13 jaar samen) zo geregeld. Het draagt bij aan de romantiek én het scheelt onenigheid over geld.

Overigens hebben we wel de afspraak dat als de nood aan de man is, we zonder pardon van elkaars spaargeld gebruik mogen maken. Dat ligt niet op papier vast, maar stel de auto gaat kapot én de wasmachine én de droger én het dak lekt, dan is er opeens geen "mijn en haar spaargeld", maar dan is alles "ons spaargeld". (Of ik leen ons wat geld en we bedenken een zinvolle terugbetaal regeling, zoals we ook met een stukje van de verbouwing hebben gedaan.)

Mijn vrouw heeft bijv een slecht pensioen. Als we bij AOW leeftijd nog bij elkaar zijn is dat niet erg, maar bij scheiden voor haar wel. Daarom nu een pensioenrekening en daar draag ik ook naar rato aan bij, omdat dat niet alleen haar probleem is, maar van ons samen.

Zij betaald ook mee aan mijn DUO schuld. Omdat zij van mening is dat zij nu ook financieel profiteert van mijn studie.

Grappig, dat laatste doe ik indirect ook.

We kijken namelijk naar ons netto besteedbaar inkomen voor de rato berekening en we brengen haar DUO aflossing in mindering op haar netto besteedbaar inkomen, waardoor ze automatisch minder op de gezamenlijke rekening stort. (Plus dat ik zelf iets meer geld overmaak naar de gezamenlijke spaarrekening. Dat gaat overigens echt om tientjes.)

Ik profiteer van haar studie. Zij helaas niet van die van mij want nonexistant, maar ik heb dan weer meer werkervaring (ik ben ook wat ouder én ben op mijn 18e fulltime aan het werk gegaan). We verdienen op dit moment grofweg hetzelfde, maar ik werk daar wel 4 uur per week meer voor.

Met een beetje geluk moeten we over een paar maanden de ratoberekening overnieuw doen, ik ben druk aan het solliciteren (word begin volgend jaar boventallig, indirect mijn eigen schuld, ik heb het advies geschreven dat er voor zorgt dat ik boventallig raak) en hoop daarmee een zinvolle sprong in salaris te maken.

[Pakhaas]

@unezra in grote lijnen doen we het gelijk. Met zelfde manier van uitgeven bedoel ik dan ook de gezamenlijke dingen, zoals het kopen van een keuken/badkamer etc. Dan hebben we hetzelfde idee hoeveel we er voor over hebben en in welke mate we kiezen voor kwaliteit of prijs.

Verder beide totaal andere uitgaven aan kleding /andere hobby's net als bij jullie.

Wij gaan ook uit van netto inkomen. Ik krijg bijvoorbeeld een forse eindejaarsuitkering. Die deel ik door 12 en tel ik bij het maand inkomen op. Ik hou dus door het jaar heen per maand minder over om te sparen, maar dat wordt aan het einde van het jaar gecompenseerd.

Trouwens qua rato is de inkomen verhouding 53 vs 47%. Maar de maandelijks inleg is 56/44. Ik betaal dus na rato wat meer omdat mijn vrouw ook meer kosten maakt ivm cosmetica etc. Een vrouw heeft nu eenmaal meer kosten op dat vlak dan een man. Maar het is bij ons ook geen harde scheiding. Bijvoorbeeld afgelopen jaar de vloer laten schuren voor 1400 euro. Dat heeft zij betaald van haar spaarrekening etc. Hoeft allemaal niet op de cent nauwkeurig.

[ Voor 26% gewijzigd door Pakhaas op 21-12-2019 21:14 ]

[Road-runner83]

@de Peer nu zijn er nog geen kinderen in het spel gok ik aangezien jullie allebei fulltime werken maar stel dat die er in de toekomst wel zouden komen en je vrouw/vriendin zou 2dgn of zelfs geen gaan werken om voor de kids te zorgen. Hoe zouden jullie het dan aanpakken? Heb jij dan nog steeds een stuk meer te besteden (of spaargeld) dan zij heeft?

Wij zitten zo goed als gelijk qua salaris (ik werk 32u en m'n vriendin 28u). In het begin verdiende m'n vriendin meer maar later ik en nu weer aardig gelijk. Wij hebben altijd naar rato ingelegd. Vinden het fijn om ons eigen spaarpotje te hebben voor hobby's. Ik heb ook wel wat dure hobby's zoals een motor

[de Peer]

Road-runner83 schreef op zaterdag 21 december 2019 @ 21:59:
@de Peer nu zijn er nog geen kinderen in het spel gok ik aangezien jullie allebei fulltime werken maar stel dat die er in de toekomst wel zouden komen en je vrouw/vriendin zou 2dgn of zelfs geen gaan werken om voor de kids te zorgen. Hoe zouden jullie het dan aanpakken? Heb jij dan nog steeds een stuk meer te besteden (of spaargeld) dan zij heeft?

Klopt. Nu nog geen kinderen.
In geval van kinderen gaan we opnieuw afspraken maken. Ik verwacht dat we allebei 1 dag minder gaan werken. Misschien zij 2 dagen minder en ik 1 dag minder. In dat geval zou ik haar willen compenseren. Ik denk dat we ons huidige systeem aanhouden maar dat ik maandelijks een compensatiebedrag overmaak voor die extra dag die zij 'opoffert'. Tegen die tijd maar eens in verdiepen wat een goed bedrag zou zijn aangezien je ook rekening moet houden met misgelopen pensioenopbouw, minder carrièrekansen etc.

[Road-runner83]

@de Peer Ik zou tzt ook maar eens goed kijken wat voordeliger is: paar dagen KDV of je vriendin stopt met werken. Nu wil ik dat laatste niet aanmoedigen maar wij waren bijv. zo'n 1200 bruto kwijt voor 2 kids 2dgn op het KDV (zo'n 550 netto). Als ik het een beetje goed begrijp is je vriendin geen grootverdiener dus dan kan het nog weleens zijn dat het zelfs voordeliger is dat zij volledig voor de kids gaat zorgen (als ze dat ook wilt en dan dus d'r carrière opgeeft). Dat zou het hele verhaal nog weleens erg complex kunnen maken

[dicespark]

En om die berekening te maken én te zien wat veranderingen daarin betekenen is dit een uitstekende tool: https://werkzorgberekenaar.nibud.nl/

[alwind]

Wij storten al heel lang alles gewoon op 1 rekening en betalen daarvan 1 bedrag uit naar onze eigen rekeningen voor privé aankopen en kleding en de rest blijft lekker op de grote bult. Ik vind het heerlijk. Ik de 9 jaar dat we dit al doen zijn we beiden een keer kostwinnaar geweest en hoefde we niks aan dit systeem te veranderen.

[ Voor 89% gewijzigd door alwind op 22-12-2019 08:20 ]

[Sovieto]

@unezra
Had je toen je relatie op klappen stond dezelfde verdeling als nu? Want een verdeling die alleen werkt als je veel geld hebt is voor mij geen goede verdeling.

[Aghanim]

Road-runner83 schreef op zaterdag 21 december 2019 @ 23:13:
@de Peer Ik zou tzt ook maar eens goed kijken wat voordeliger is: paar dagen KDV of je vriendin stopt met werken. Nu wil ik dat laatste niet aanmoedigen maar wij waren bijv. zo'n 1200 bruto kwijt voor 2 kids 2dgn op het KDV (zo'n 550 netto). Als ik het een beetje goed begrijp is je vriendin geen grootverdiener dus dan kan het nog weleens zijn dat het zelfs voordeliger is dat zij volledig voor de kids gaat zorgen (als ze dat ook wilt en dan dus d'r carrière opgeeft). Dat zou het hele verhaal nog weleens erg complex kunnen maken

Bij ons speelt dit ook.

[ Voor 55% gewijzigd door Aghanim op 04-10-2020 08:14 ]

[TutanRamon]

Hier nog zo'n 'ouderwets' gezin. Alles gaat op één hoop en alle kosten gaan van diezelfde hoop. Momenteel hebben wij ervoor gekozen dat mijn partner full time bij de (jonge) kinderen is en zorg draagt voor de huishouding. Op een bepaald moment zullen we beiden weer deelnemen aan het arbeidsproces. Nu ben ik dat alleen. Het geeft bij ons een hoop rust dat we niet afhankelijk zijn van kinderdagverblijven en naschoolse opvang etc.

Grote uitgaven overleggen we sowieso en de rest gaat op vertrouwen. We weten beiden exact hoe de financiën in elkaar steken.

[psychodude]

de Peer schreef op zaterdag 21 december 2019 @ 14:20:
[...]

Maar waarom zou degene die het meest verdient, méér moeten betalen voor hetzelfde? Stel we hebben een Tv-abonnement van 60 euro per maand en maken daar allebei gebruik van. Dan betaal je per persoon dus 30 euro gebruikskosten. Maar bij 'naar rato' kan het zijn dat ik 50 euro betaal en de partner 10 euro. Ik vind dat niet logisch.

Is uiteraard een beetje afhankelijk van de inkomens. Maar indien vrouw T-Infinity beneden modaal verdient, dan is de kans groot dat op basis van haar salaris, zelfs indien dit verdubbeld wordt, er recht op toeslagen zouden kunnen bestaan. Nu is een TV-abonnement natuurlijk niet iets waar toeslagen voor beschikbaar zijn. Maar voor de grotere lasten zoals huur en zorgverzekering wel.

Indien jij dan meer verdient, en door jouw salaris het recht op toeslagen wordt ontnomen, dan is het naar mijn mening eerlijk om hiervoor te compenseren.

[de Peer]

psychodude schreef op zondag 22 december 2019 @ 09:36:
[...]


Is uiteraard een beetje afhankelijk van de inkomens. Maar indien vrouw T-Infinity beneden modaal verdient, dan is de kans groot dat op basis van haar salaris, zelfs indien dit verdubbeld wordt, er recht op toeslagen zouden kunnen bestaan. Nu is een TV-abonnement natuurlijk niet iets waar toeslagen voor beschikbaar zijn. Maar voor de grotere lasten zoals huur en zorgverzekering wel.

Indien jij dan meer verdient, en door jouw salaris het recht op toeslagen wordt ontnomen, dan is het naar mijn mening eerlijk om hiervoor te compenseren.

We hebben onderling inderdaad afgesproken dat als zij (door mijn hogere inkomen) toeslagen en dergelijke misloopt, dat ik die dan dien te betalen. Vind ik wel zo eerlijk
In de huidige situatie heeft ze overigens geen recht op toeslagen.

[ Voor 3% gewijzigd door de Peer op 22-12-2019 10:39 ]

[pirke]

Ik ben eenverdiener, mijn vrouw koos er voor om thuis te blijven toen de eerste geboren werd. Ik betaal dus alles voor het hele gezin. Wel heb ik het huis op mijn naam staan en mijn spaarrekening is een factor groter dan dat van haar.

Uiteindelijk als je een gezin begint dan gaan er hele andere belangen spelen dan wat van wie is en of je allebei hetzelfde inlegt of naar rato. Zij kiest om fulltime mama te zijn, en ik steun de keuzes die ze maakt (ongeacht wat die keuzes zijn). Financieel spaar ik gewoon wat minder, so be it.

[unezra]

Sovieto schreef op zondag 22 december 2019 @ 09:10:
@unezra
Had je toen je relatie op klappen stond dezelfde verdeling als nu? Want een verdeling die alleen werkt als je veel geld hebt is voor mij geen goede verdeling.

Wij hebben niet veel geld, we hebben genoeg geld om rond te komen én maken op bepaalde vlakken conservatieve keuzes. (Zoals een huis dat op 1 inkomen te betalen is.)

Los van dat denk ik dat een ratoverdeling ook goed kan werken als er minder besteedbaar inkomen is (daar pas je dan ook je uitgaven op aan, minder inkomsten is minder uitgaven) of als de verhouding niet 50/50 is maar bijvoorbeeld 60/40. (Wat het bij ons ook een periode is geweest.)

Ik weet niet of deze ratoverdeling voor ons zou werken als de verhouding 80/20 zou zijn, zou best kunnen dat als dat zo zou zijn, we de ratoverdeling qua lastenverdeling bij 80/20 netto besteedbaar inkomen, zouden zetten op 90/10. Puur om te voorkomen dat diegene met het laagste inkomen, te weinig eigen vrij te besteden geld over houd om leuke dingen van te kunnen doen.

Moment dat de relatie op klappen stond had met andere zaken te maken. Totaal netto besteedbaar inkomen was toen door omstandigheden te laag. Boodschappen terug moeten leggen bij de supermarkt is niet écht fijn.

Die tijd lijkt voorbij te zijn maar het is wel de reden waarom we bepaalde financiële keuzes maken.
(We geven meer dan genoeg uit, sparen niet exhorbitant veel, maar onze vaste noodzakelijke lasten liggen relatief laag. Ofwel, wanneer de nood aan de man komt kunnen we relatief makkelijk bezuinigen omdat we dan eigenlijk alleen op luxezaken hoeven te bezuinigen.)

[dezzy]

Ik ben benieuwd naar jullie mening over de volgende situatie:

Jij verdiend 65% van het gezamenlijke inkomen. Je woont samen met je partner in een koophuis, 2 kinderen en beide salarissen heb je in de afgelopen 5 jaar op 1 hoop gegooid (geen aparte rekeningen dus)

Door een scheiding van je ouders ben je opnieuw gaan kijken naar de verdeling. Je weet dat jouw partner "ooit" 200000 euro gaat erven (voor jou zit er "helaas" geen erfenis in).

In zekere zin loop je dus het risico dat wanneer het in de toekomst niet goed gaat tussen beiden jij eindigt met de helft van het huis en bankrekening. Jouw partner met 200k + helft huis en bankrekening. Een situatie die mogelijk vervelend is. Te ver gezocht? Wellicht...

Hoe denken jullie over deze situatie? Neemt iemand dit mee in zijn/haar afweging. Ik besef goed dat deze schenking voor mijn partner is en ik hier niets mee te maken heb tenzij mijn partner ander beslist (hetzelfde zou ik ook voor mijn kinderen willen als ik ooit een schenking mag doen).

[caspervc]

Wij hebben beiden een privé rekening waar loon op binnenkomt, en een gezamelijke rekening
- Daar storten we beiden een deel op en betalen we gezamenlijk (hypotheek, kinderopvang, boodschappen, auto etc)
- Daarnaast hebben we een gezamenlijke spaarrekening, daar gaat het overschot van het loon heen
- Beiden houden een eigen deel over voor persoonlijke aankompen, lunch etc.

[JPM85]

dezzy schreef op maandag 21 september 2020 @ 10:25:
Ik ben benieuwd naar jullie mening over de volgende situatie:

Jij verdiend 65% van het gezamenlijke inkomen. Je woont samen met je partner in een koophuis, 2 kinderen en beide salarissen heb je in de afgelopen 5 jaar op 1 hoop gegooid (geen aparte rekeningen dus)

Door een scheiding van je ouders ben je opnieuw gaan kijken naar de verdeling. Je weet dat jouw partner "ooit" 200000 euro gaat erven (voor jou zit er "helaas" geen erfenis in).

In zekere zin loop je dus het risico dat wanneer het in de toekomst niet goed gaat tussen beiden jij eindigt met de helft van het huis en bankrekening. Jouw partner met 200k + helft huis en bankrekening. Een situatie die mogelijk vervelend is. Te ver gezocht? Wellicht...

Hoe denken jullie over deze situatie? Neemt iemand dit mee in zijn/haar afweging. Ik besef goed dat deze schenking voor mijn partner is en ik hier niets mee te maken heb tenzij mijn partner ander beslist (hetzelfde zou ik ook voor mijn kinderen willen als ik ooit een schenking mag doen).

Hier waarschijnlijk al 100x besproken, maar moet alles in een relatie in geld uitgedrukt worden?

Doet je partner misschien 65% van het huishouden, is 80% meer tijd bezig met de kinderen, heb jij 25% meer vrije tijd en bijbehorende uitgaven...etc?

Als jij je niet prettig voelt bij een eventueel ongelijk in de toekomst, bespreek dit met je partner en zeg dat je op je eigen naam iets wil gaan beleggen om je 15% overschot te claimen. Wie weet ben je dan sneller aan het scheiden dan verwacht, of staat je partner er heel welwillend tegenover.

[toimoi]

@dezzy mijn (uitgesproken) mening, maar dat van die 200k vind ik ronduit belachelijk om daar ook maar over na te denken. Dat heeft 0,0 met je huidige situatie te maken. Stel jullie gaan morgen uit elkaar en je partner erft dat geld pas over 10 jaar, sta je toch ook niet op de stoep met opgehouden handje?

Dan wat ik wel logisch vind: als je moeite hebt met de 65-35 split, dan ga je daar toch een keer over praten?

Onze salarissen gaan naar eigen bankrekeningen, en we leggen samen in op de gezamelijke rekening voor levensonderhoud. Mijn vriendin verdient meer dan ik, en vraagt er af en toe ook naar of ze meer moet inleggen. Ik sta er zo in: als wij allebei het geld in kunnen leggen en genoeg geld overhouden dat we er beiden ook nog van kunnen sparen, of in ieder geval dat we er niets om hoeven laten, heb ik er geen problemen mee om dit gewoon 50/50 te verdelen zoals we het nu al jarenlang doen.
We zijn al bijna 15 jaar samen, en geld is nooit een onbesproken issue geweest. Misschien ook juist doordat we iedere maand even moeten bepalen hoeveel geld we samen overmaken, en de gelukkige situatie dat wij allebei prima verdienen.

Maar ik moet eerlijk bekennen dat ik niet in de situatie met kinderen zit. Ik kan me zo voorstellen dat juist dat deze discussie op een heleboel vlakken ook ingewikkelder maakt (meer inbreng van het salaris betekent vaak ook meer werken, en dus is het logisch dat je partner zich mogelijk meer over de kinderen ontfermt, etc).

Bottomline: praat erover als het je echt dwarszit. Ook geld kan een relatie kapot maken.

[Wailing_Banshee]

toimoi schreef op maandag 21 september 2020 @ 11:32:

We zijn al bijna 15 jaar samen, en geld is nooit een onbesproken issue geweest. Misschien ook juist doordat we iedere maand even moeten bepalen hoeveel geld we samen overmaken, en de gelukkige situatie dat wij allebei prima verdienen.

Wij maken ons salaris gewoon over naar de gezamenlijk rekening (en de persoonlijke krijgen we "zakgeld" op). Maar ook bij ons is geld nooit een onbesproken issue geweest. Als we geld van de gezamenlijke rekening gebruiken, wordt dat gewoon altijd van tevoren besproken. Zeker als het om grotere bedragen gaat (kleine bedragen, met name voor dingen die gewoon handig/noodzakelijk zijn voor een huishouden, worden niet altijd besproken, ik zou niet in een relatie willen zitten waarbij je zelfs bij wijs van spreke zelfs een nieuwe toiletborstel zou moeten bespreken ). Nu hebben wij ook geen kinderen en hebben we ook ongeveer dezelfde inkomens (hoewel m'n partner eindelijk eens meer gaat verdienen dan ik!).

We hebben zelfs ooit eens (gekscherend) gezegd dat zijn geld voor het huishouden was (wat hij per maand toen kreeg was ongeveer hetzelfde als wat er voor het huishouden [boodschappen, gas/water/licht, hypotheek, etc] ook weer uitging) en mijn geld voor de leuke dingen

[CurlyMo]

dezzy schreef op maandag 21 september 2020 @ 10:25:
In zekere zin loop je dus het risico dat wanneer het in de toekomst niet goed gaat tussen beiden jij eindigt met de helft van het huis en bankrekening. Jouw partner met 200k + helft huis en bankrekening. Een situatie die mogelijk vervelend is. Te ver gezocht? Wellicht...

Ligt eraan wat partner met die 200k gaat doen. Als dat stilletjes op de bankrekening gaat staan in afwachting van een scheiding of vervroegd pensioen van alleen partner, dan is dat anders dan wanneer dat bedrag wordt besteed om direct 200k op je huis af te lossen. Van dat laatste hebben jullie beide profijt in het hier en nu.

[Aurum]

CurlyMo schreef op maandag 21 september 2020 @ 12:21:
[...]

Ligt eraan wat partner met die 200k gaat doen. Als dat stilletjes op de bankrekening gaat staan in afwachting van een scheiding of vervroegd pensioen van alleen partner, dan is dat anders dan wanneer dat bedrag wordt besteed om direct 200k op je huis af te lossen. Van dat laatste hebben jullie beide profijt in het hier en nu.

Dit is het grootste punt denk ik. Vergeet niet dat als je direct 200k aflost op je woning het je nu voordeel kan bieden maar je ook kan tegenwerken. Ik weet niet wat voor mensen jullie zijn maar als je bijvoorbeeld:
- niks spaart want al het geld moet op
- meer aflost zodat je meer geld overhoudt om te verbruiken en op te maken.

dan zit je later dat je 200k eerst uit het huis komt voor je partner, en daarna alles wat eventueel over is 50/50 gaat.

Het is heel afhankelijk van hoe jullie als stel omgaan met geld en wat je eventueel kan doen met een erfenis.

Wij persoonlijk hebben afgesproken dat de erfenissen buiten de gemeenschap van goederen blijft, en dan op ieder een eigen rekening. Verdwijnt het van deze rekening voor laat zeggen een vakantie/auto/feest/andere troep. dat dit niet meer terug te vorderen is op de andere partner en dus persoonlijke keus is geweest om het in de gemeenschap te stoppen.

[Piet_Piraat7]

Verkeerde topic, sorry.

[ Voor 84% gewijzigd door Piet_Piraat7 op 21-09-2020 13:12 ]

[CurlyMo]

Aurum schreef op maandag 21 september 2020 @ 13:03:
[...]
dan zit je later dat je 200k eerst uit het huis komt voor je partner, en daarna alles wat eventueel over is 50/50 gaat.

Dan heb je alsnog in het hier en nu genoten van je grotere bestedingsruimte. Als de grotere bestedingsruimte direct opmaakt en later weer moet compenseren is niet veel anders dan nu geen hogere bestedingsruimte hebben en daarmee niks hoeven compenseren. Behalve dat je in de eerste situatie de mogelijkheid hebt om het anders te doen. Om dat overgebleven geld bijv. te laten renderen.

[Piet_Piraat7]

Wij doen het zo, werkt voor ons het best ik verdien misschien meer maar werk niet perse harder (komt vast vaker voor onder IT'ers).

[de Peer]

dezzy schreef op maandag 21 september 2020 @ 10:25:
Ik ben benieuwd naar jullie mening over de volgende situatie:

Jij verdiend 65% van het gezamenlijke inkomen. Je woont samen met je partner in een koophuis, 2 kinderen en beide salarissen heb je in de afgelopen 5 jaar op 1 hoop gegooid (geen aparte rekeningen dus)

Door een scheiding van je ouders ben je opnieuw gaan kijken naar de verdeling. Je weet dat jouw partner "ooit" 200000 euro gaat erven (voor jou zit er "helaas" geen erfenis in).

In zekere zin loop je dus het risico dat wanneer het in de toekomst niet goed gaat tussen beiden jij eindigt met de helft van het huis en bankrekening. Jouw partner met 200k + helft huis en bankrekening. Een situatie die mogelijk vervelend is. Te ver gezocht? Wellicht...

Hoe denken jullie over deze situatie? Neemt iemand dit mee in zijn/haar afweging. Ik besef goed dat deze schenking voor mijn partner is en ik hier niets mee te maken heb tenzij mijn partner ander beslist (hetzelfde zou ik ook voor mijn kinderen willen als ik ooit een schenking mag doen).

Sowieso de mogelijke 200k totaal los zien van het andere: jullie verdeling.
Het zijn 2 verschillende kwesties. Eerst maar eens focussen op die verdeling en daar volledig over eens zijn samen.

die 200k is bovendien totaal hypothetisch op dit moment (neem ik aan). Ik zou pas op het moment dat dat concreet is de situatie opnieuw bekijken.

Wat ik me wel afvraag: Ouders kiezen er soms volgens mij voor om specifiek hun kind (exclusief partner) eigenaar te laten worden van het vermogen dat ze na laten. (koude uitsluiting).

Maar vanuit een gezin dat werkt volgens het 'alles op 1 hoop' principe zou je vervolgens die 200k toch gewoon in de gezamenljk pot moeten gooien. Dat is tenslotte ook gebeurd met al het inkomen van de afgelopen X jaar.
Hoe zit dit dan juridisch?

[ Voor 12% gewijzigd door de Peer op 21-09-2020 14:01 ]

[Aurum]

de Peer schreef op maandag 21 september 2020 @ 13:53:
[...]
Wat ik me wel afvraag: Ouders kiezen er soms volgens mij voor om specifiek hun kind (exclusief partner) eigenaar te laten worden van het vermogen dat ze na laten. (koude uitsluiting).

Maar vanuit een gezin dat werkt volgens het 'alles op 1 hoop' principe zou je vervolgens die 200k toch gewoon in de gezamenljk pot moeten gooien. Dat is tenslotte ook gebeurd met al het inkomen van de afgelopen X jaar.
Hoe zit dit dan juridisch?

Dit is juridisch een grote zooi. Een testament met uitsluiting voor de koude kant staat juridisch boven een trouw/partnerschapvoorwaarden. De erfenis van ouders A wat met uitsluiting is verkregen is altijd 100% van partner A. Mocht partner A een deel van de erfenis besteed aan de gemeenschap dan houdt partner A een vordering op de gemeenschap die hij/zij altijd terug hoort te krijgen.

De ABN heeft hier een mooi stukje over geschreven, waarin dat duidelijk wordt uitgelegd:
Voorheen was vaak de gedachte: “De uitsluitingsclausule is privé van het kind, maar het kind en zijn of haar partner kunnen het wel samen besteden. Bijvoorbeeld aan vakanties. En als het geld is besteed, is de uitsluitingsclausule uitgewerkt. Op is op.”

Deze gedachtegang moeten we in bepaalde situaties nuanceren.

Stel u bent gehuwd in gemeenschap van goederen en uw partner ontvangt een erfenis van € 50.000 met een uitsluitingsclausule. Uw partner ontvangt het geld op zijn of haar bankrekening. Deze bankrekening behoort in principe tot de huwelijksgemeenschap. In juridische zin heeft uw partner dan privévermogen in de gemeenschappelijke pot gestopt. Uw partner krijgt daardoor een vergoedingsrecht op de gemeenschap van € 50.000.

Een complicatie ontstaat wanneer u het geld samen gaat besteden. Een nieuwe auto, vaker uit eten, een paar mooie vakanties. Na een aantal jaar is het geld op. Stel nu dat daarna uw huwelijk eindigt door echtscheiding. Heeft uw partner dan nog recht op de € 50.000? Het zou logisch zijn als dat niet zo is, toch? Moet het uitgangspunt niet zijn ‘op is op’?

Inmiddels hebben de hoogste rechters uitspraak gedaan over deze kwestie. Zij komen tot het oordeel dat het consumptief besteden van het geld niets afdoet aan het vergoedingsrecht van uw partner op de gemeenschap van € 50.000. Als u het gevoel krijgt achteraf nog de rekening gepresenteerd te krijgen voor de vakanties en dergelijke, kan ik dat goed begrijpen

[de Peer]

Aurum schreef op maandag 21 september 2020 @ 14:52:
[...]


Dit is juridisch een grote zooi. Een testament met uitsluiting voor de koude kant staat juridisch boven een trouw/partnerschapvoorwaarden. De erfenis van ouders A wat met uitsluiting is verkregen is altijd 100% van partner A. Mocht partner A een deel van de erfenis besteed aan de gemeenschap dan houdt partner A een vordering op de gemeenschap die hij/zij altijd terug hoort te krijgen.

De ABN heeft hier een mooi stukje over geschreven, waarin dat duidelijk wordt uitgelegd:
Voorheen was vaak de gedachte: “De uitsluitingsclausule is privé van het kind, maar het kind en zijn of haar partner kunnen het wel samen besteden. Bijvoorbeeld aan vakanties. En als het geld is besteed, is de uitsluitingsclausule uitgewerkt. Op is op.”

Deze gedachtegang moeten we in bepaalde situaties nuanceren.

Stel u bent gehuwd in gemeenschap van goederen en uw partner ontvangt een erfenis van € 50.000 met een uitsluitingsclausule. Uw partner ontvangt het geld op zijn of haar bankrekening. Deze bankrekening behoort in principe tot de huwelijksgemeenschap. In juridische zin heeft uw partner dan privévermogen in de gemeenschappelijke pot gestopt. Uw partner krijgt daardoor een vergoedingsrecht op de gemeenschap van € 50.000.

Een complicatie ontstaat wanneer u het geld samen gaat besteden. Een nieuwe auto, vaker uit eten, een paar mooie vakanties. Na een aantal jaar is het geld op. Stel nu dat daarna uw huwelijk eindigt door echtscheiding. Heeft uw partner dan nog recht op de € 50.000? Het zou logisch zijn als dat niet zo is, toch? Moet het uitgangspunt niet zijn ‘op is op’?

Inmiddels hebben de hoogste rechters uitspraak gedaan over deze kwestie. Zij komen tot het oordeel dat het consumptief besteden van het geld niets afdoet aan het vergoedingsrecht van uw partner op de gemeenschap van € 50.000. Als u het gevoel krijgt achteraf nog de rekening gepresenteerd te krijgen voor de vakanties en dergelijke, kan ik dat goed begrijpen

Is het mogelijk om 100k van de 200k 'officieel' te schenken aan de levenspartner, zodat ieder 100k bezit?

[LuNaTiC]

de Peer schreef op maandag 21 september 2020 @ 15:00:
[...]


Is het mogelijk om 100k van de 200k 'officieel' te schenken aan de levenspartner, zodat ieder 100k bezit?

Van jou zou ik zo'n advies wel als laatste verwachten

(tenzij het meer een hypothetische vraag was natuurlijk )

[ Voor 9% gewijzigd door LuNaTiC op 21-09-2020 15:59 ]

[de Peer]

LuNaTiC schreef op maandag 21 september 2020 @ 15:59:
[...]


Van jou zou ik zo'n advies wel als laatste verwachten

(tenzij het meer een hypothetische vraag was natuurlijk )

hahaha ik snap wat je bedoelt. Maar ik vroeg het uit oprechte interesse. (zelf zou ik het nooit doen, maar dat is voor nu niet zo relevant)
Ik wilde vervolgens de vraag stellen of mensen met 'op 1 hoop' dan moeite zouden hebben met het delen van zo'n 200k erfenis of dat het dan ook is van 'ja hoor gooien we gewoon op de hoop'.

[ Voor 6% gewijzigd door de Peer op 21-09-2020 16:02 ]

[Aurum]

de Peer schreef op maandag 21 september 2020 @ 15:00:
[...]


Is het mogelijk om 100k van de 200k 'officieel' te schenken aan de levenspartner, zodat ieder 100k bezit?

Dat is wel een goede casus, ik zou niet weten of als je 100k schenkt aan je partner of dat dan wel het testament overstijgt.

Wat ik wel weet is dat de uitsluitingsclausule in heel veel gevallen gaat boven de wensen van de partners, en dat het aanpassen van de huwelijksevoorwaarden (met daarin bijvoorbeeld: de erfenis behoort wel tot de gemeenschappelijke goederen) geen effect heeft hierop. In dit voorbeeld staat de uitsluitingsclausule boven de huwelijkse voorwaarden.

ik heb hierover wel nog een quote:
"De uitsluitingsclausule is een op de wet gebaseerde bepaling van dwingend recht. Dat kan niet worden omzeild door in de onderlinge verhouding tussen partners bij huwelijkse voorwaarden overeen te komen dat het erfdeel of de schenking tegen de wil van de erflater of schenker onderdeel zou aan uitmaken van de huwelijksgemeenschap."

Wat nog wel eens vergeten wordt is dat mocht de partner overlijden dan geld de uitsluitingsclausule nog steeds, en kan dit nare gevolgen hebben mocht dit wel in de woning gestopt zijn en er geen kinderen zijn. Dit kan ertoe leiden dat je in dat geval gewoon je huis moet verkopen als je dat geld niet hebt om de familie uit te betalen.

In principe hebben partners waarbij een erfenis/schenking is gegeven met uitsluitingclausule geen poot om op te staan en zijn ze eigenlijk niet in staat de erfenis in de gemeeschappelijke pot te stoppen.
Dit is natuurlijk wel geheel afhankelijk van de partners en hoe je het in het geval van een scheiding zou oplossen.

[ Voor 23% gewijzigd door Aurum op 21-09-2020 16:21 ]

[RM-rf]

de Peer schreef op maandag 21 september 2020 @ 15:00:
[...]


Is het mogelijk om 100k van de 200k 'officieel' te schenken aan de levenspartner, zodat ieder 100k bezit?

Als je gezamelijk aangifte doet (je een partnerschap of huwelijk in gemeenschap van goederen hebt) is dat inderdaad gewoon belastingvrij mogelijk.

Overigens, je bezit dan sowieso als 'gemeenschap' die hele 200K en dan bestaat er dus niet een 'tweemaal 100K' (dat kan ook betekenen dat als je partner opeens een enorme schuld aangaat, je dat hele bedrag kwijtbent, en niet 'enkel' de 100K die je aan de partner wilde 'geven')

wel is het gewoon een zekerheid dit goed, schriftelijk vast te leggen, kan je verder niet aantonen dat deze erfenis bv voor de helft aan de partner geschenkt is, kan deze dat bv bij het verbreken van de gemeenschap weer terug opeisen. (dat hoeft niet notarieel, maar wel schriftelijk)

Als zulk een scheiding eentje met veel kwade wil is, kan zoiets dan anders misbruikt worden en tot problemen leiden.
Tenzij je dit kunt aantonen dat het anders is, is het wettelijk zo dat die erfenis slechts een partner van de gemeenschap behoort en als dat op bv een spaarrekening waarop beide partners als 'eigenaars' staan staat, dit gezien wordt als 'schuld vand e gemeenschap tov één van de partners, die deze terugkrijgt bij beeindiging van de gemeenschap

[remzor]

dezzy schreef op maandag 21 september 2020 @ 10:25:
Ik ben benieuwd naar jullie mening over de volgende situatie:

Jij verdiend 65% van het gezamenlijke inkomen. Je woont samen met je partner in een koophuis, 2 kinderen en beide salarissen heb je in de afgelopen 5 jaar op 1 hoop gegooid (geen aparte rekeningen dus)

Door een scheiding van je ouders ben je opnieuw gaan kijken naar de verdeling. Je weet dat jouw partner "ooit" 200000 euro gaat erven (voor jou zit er "helaas" geen erfenis in).

In zekere zin loop je dus het risico dat wanneer het in de toekomst niet goed gaat tussen beiden jij eindigt met de helft van het huis en bankrekening. Jouw partner met 200k + helft huis en bankrekening. Een situatie die mogelijk vervelend is. Te ver gezocht? Wellicht...

Hoe denken jullie over deze situatie? Neemt iemand dit mee in zijn/haar afweging. Ik besef goed dat deze schenking voor mijn partner is en ik hier niets mee te maken heb tenzij mijn partner ander beslist (hetzelfde zou ik ook voor mijn kinderen willen als ik ooit een schenking mag doen).

Het zijn dan toch ook de ouders van je partner wiens geld er geërfd zou worden.
Hier heb ik werkelijk waar nog nooit over nagedacht nee. Leuk als we samen blijven en samen erven, maar als we uit elkaar zouden gaan en het geld van haar ouders zou dan alleen naar haar gaan. So what? Het zijn háár ouders, en wij zijn dan blijkbaar uit elkaar. Of ik snap hem niet helemaal, of dit is idd te ver gezocht (althans voor mij).

[Verwijderd]

Aurum schreef op maandag 21 september 2020 @ 16:16:
Wat nog wel eens vergeten wordt is dat mocht de partner overlijden dan geld de uitsluitingsclausule nog steeds, en kan dit nare gevolgen hebben mocht dit wel in de woning gestopt zijn en er geen kinderen zijn. Dit kan ertoe leiden dat je in dat geval gewoon je huis moet verkopen als je dat geld niet hebt om de familie uit te betalen.

Wat is in deze situatie het probleem? De partner is normaal gezien de enige erfgenaam en zal dan toch het vermogen erven, d.i. de helft van de gemeenschap + het vermogen van de erfenis.

Ander geval: partner A ontvangt een erfenis met uitsluitingsclausule van 100k en gaat hiermee beleggen op de gezamenlijke beleggingsrekening. Het stel gaat scheiden. De beurs is ingezakt. Heeft partner A nu recht op 100k of minder? Wat als het niet op de gezamenlijke rekening was belegd maar op de eigen rekening? Zo veel vragen...

[RM-rf]

Verwijderd schreef op maandag 21 september 2020 @ 16:36:

Ander geval: partner A ontvangt een erfenis met uitsluitingsclausule van 100k en gaat hiermee beleggen op de gezamenlijke beleggingsrekening. Het stel gaat scheiden. De beurs is ingezakt. Heeft partner A nu recht op 100k of minder? Wat als het niet op de gezamenlijke rekening was belegd maar op de eigen rekening? Zo veel vragen...

Als de beleggingsrekening op naam van beide partners staat zijn ze beide verantwoordelijk voor de koerseffecten ervan.
bij beeindiging van de gemeenschap heeft partner A dan recht op 50K van partner B (immers, hijzelf is voor 50% ook eigenaar van de gemeesnschappelijke schuld die de gemeenschap aan hemzelf heeft), los van of er meer of minder dan die 100K op de beleggingsrekening staat (partner B heeft dan altijd recht op de helft van wat er op de rekening staat).

staat de beleggingsrekening enkel op naam van partner A, hoeft partner B niks terug te betalen, dan is dat geld nooit naar de 'gemeenschap' gegaan, en is er dus geen 'schuld' van de gemeenschap, maar bleef dit geld enkel in eigendom van partner A.

[ Voor 7% gewijzigd door RM-rf op 21-09-2020 16:44 ]

[Aurum]

Verwijderd schreef op maandag 21 september 2020 @ 16:36:
[...]

Wat is in deze situatie het probleem? De partner is normaal gezien de enige erfgenaam en zal dan toch het vermogen erven, d.i. de helft van de gemeenschap + het vermogen van de erfenis.

Ander geval: partner A ontvangt een erfenis met uitsluitingsclausule van 100k en gaat hiermee beleggen op de gezamenlijke beleggingsrekening. Het stel gaat scheiden. De beurs is ingezakt. Heeft partner A nu recht op 100k of minder? Wat als het niet op de gezamenlijke rekening was belegd maar op de eigen rekening? Zo veel vragen...

Partner A erft 200k met uitsluiting van partner B . Partner A overlijdt en er zijn geen kinderen in het spel. De 200k zit in de woning. Partner B heeft nu alleen recht op de gemeenschappelijke goederen en moet 200k terugbetalen aan de Broer/Zus/Andere familie van Partner A.Edit: sorry verkeerde informatie

Wat betreft het beleggingsdilemma, ik neig ernaar dat er 100k is geschonken aan de gemeenschap door Partner A, en hij dus een vordering heeft op de gemeenschappelijke pot. Dat de beurs is ingezakt heeft daar geen gevolgen op want het heeft ook geen gevolgen als die 100k is opgebruikt aan vakanties, zie mijn vorige post, in beide gevallen is het namelijk "weg".

[ Voor 1% gewijzigd door Aurum op 21-09-2020 19:22 . Reden: foutieve informatie ]

[Aurum]

RM-rf schreef op maandag 21 september 2020 @ 16:42:
[...]


Als de beleggingsrekening op naam van beide partners staat zijn ze beide verantwoordelijk voor de koerseffecten ervan.
bij beeindiging van de gemeenschap heeft partner A dan recht op 50K van partner B (immers, hijzelf is voor 50% ook eigenaar van de gemeesnschappelijke schuld die de gemeenschap aan hemzelf heeft), los van of er meer of minder dan die 100K op de beleggingsrekening staat (partner B heeft dan altijd recht op de helft van wat er op de rekening staat).

in het geval van een erfenis met uitsluitingsclausule is dit dus niet het geval. dan heeft en blijft partner A recht houden op 100k, ondanks dat het op een gezamelijke rekening staat.

[Verwijderd]

Aurum schreef op maandag 21 september 2020 @ 16:45:
[...]


Partner A erft 200k met uitsluiting van partner B . Partner A overlijdt en er zijn geen kinderen in het spel. De 200k zit in de woning. Partner B heeft nu alleen recht op de gemeenschappelijke goederen en moet 200k terugbetalen aan de Broer/Zus/Andere familie van Partner A.

Klopt dit wel? Ik lees bijvoorbeeld:

quote: https://financialfocus.ab...enking-eigenlijk-precies/

Vaak wordt gedacht dat de uitsluitingsclausule vermogen in de familie houdt na het overlijden van het kind, zodat het vermogen van het kind vererft naar de kleinkinderen. Dat is niet het geval. Het vermogen is privé van het kind en het erfrecht bepaalt de bestemming van het vermogen. Dit betekent dat het vermogen meestal ter beschikking komt aan het schoonkind.

Partner B is gewoon enig erfgenaam van partner A en ontvangt dus alles.

Edit: zie ook https://vbcnotarissen.nl/...schiet-soms-doel-voorbij/

[ Voor 22% gewijzigd door Verwijderd op 21-09-2020 17:02 ]

[dezzy]

Mooi om de reacties te lezen. Voornamelijk ook het deel van de uitsluitingsclausule (dit was mij in dergelijk detail niet bekend) .

remzor schreef op maandag 21 september 2020 @ 16:34:
[...]


Het zijn dan toch ook de ouders van je partner wiens geld er geërfd zou worden.
Hier heb ik werkelijk waar nog nooit over nagedacht nee. Leuk als we samen blijven en samen erven, maar als we uit elkaar zouden gaan en het geld van haar ouders zou dan alleen naar haar gaan. So what? Het zijn háár ouders, en wij zijn dan blijkbaar uit elkaar. Of ik snap hem niet helemaal, of dit is idd te ver gezocht (althans voor mij).

Ik had er zelf ook nooit over nagedacht (gezien wij al jaren alles op 1 hoop gooien). Dit kwam bij toeval ter sprake en ben benieuwd naar hoe anderen hier tegenaan kijken. Uit je reactie op te maken zit ik er hetzelfde in als jij. Het zijn haar ouders, haar geld, haar keuze. Beter samengevat was mijn vraag dan ook of iemand dit zou meenemen in zijn afweging of staat dit er juist totaal los van.

[RM-rf]

Aurum schreef op maandag 21 september 2020 @ 16:46:
[...]


in het geval van een erfenis met uitsluitingsclausule is dit dus niet het geval. dan heeft en blijft partner A recht houden op 100k, ondanks dat het op een gezamelijke rekening staat.

Van de gemeenschap.. niet enkel van de andere partner... als de gemeenschap verbroken wordt, en door een koersval op een belegginsgrekening van de hele 100K niks meer over zou zijn,
moet de andere partner 50K terugbetalen, niet de volledige 100K.
die resterende 50K moet partner A aan zichzelf terugbetalen om de 'schuld' die hij aan de gemeenschap had te voldoen, immers draagt hij ook een evvenredig deel van de verplichtingen.

[ Voor 23% gewijzigd door RM-rf op 21-09-2020 18:42 ]

[Aurum]

@RM-rf
Ah excuses ik las het inderdaad verkeerd! Ik ben het helemaal met je eens.

@Verwijderd
Ik zie het inderdaad, ik moet toegeven dat ik niet tot in detail het heb onderzocht hoe het zat met overlijden inderdaad. Ik heb mezelf verward met het woord "Kind". Je hebt helemaal gelijk!

[Z___Z]

In de Volkskrant staat vandaag een artikel over dit onderwerp:
https://www.volkskrant.nl...s-het-eerlijkst~b629a0ee/

Ze vinden de zakgeld methode het eerlijkst.

[LuNaTiC]

Werkt hier ook nog steeds perfect

[Piet_Piraat7]

Z___Z schreef op vrijdag 20 november 2020 @ 12:20:
In de Volkskrant staat vandaag een artikel over dit onderwerp:
https://www.volkskrant.nl...s-het-eerlijkst~b629a0ee/

Ze vinden de zakgeld methode het eerlijkst.

Grappig, dat is precies wat ik bedoelde met mijn plaatje een paar posts terug. Zakgeld klinkt een beetje kinderachtig, maar op deze manier hebben mijn vriendin en ik evenveel te besteden per maand aan eigen interesses. Dat vind ik het eerlijkst.

[Uniciteit]

Z___Z schreef op vrijdag 20 november 2020 @ 12:20:
In de Volkskrant staat vandaag een artikel over dit onderwerp:
https://www.volkskrant.nl...s-het-eerlijkst~b629a0ee/

Ze vinden de zakgeld methode het eerlijkst.

Piet_Piraat7 schreef op vrijdag 20 november 2020 @ 14:54:
[...]


Grappig, dat is precies wat ik bedoelde met mijn plaatje een paar posts terug. Zakgeld klinkt een beetje kinderachtig, maar op deze manier hebben mijn vriendin en ik evenveel te besteden per maand aan eigen interesses. Dat vind ik het eerlijkst.

Zelf ook een voorstander hiervan! Je kunt even veel besteden en inderdaad ook precies waaraan je wilt. Extra voordeel is dat als je bijvoorbeeld een cadeautje koopt, dat je het dan ook echt van je 'eigen' geld doet.

[DBC87]

Ik had met mn ex een gezamenlijke rekening waar we beide een X bedrag op stortte, waar we alle gezamenlijke vaste lasten van betaalde en ook mee spaarde waarvan we uitgaves voor bv de inboedel, vakanties enz van deden.

Ik verdiende wel meer dan haar en hield meer over aan het einde van de maand, maargoed ik werkte ook meer en ik had zelf persoonlijk nog veel vaste lasten waaronder een studieschuld (versneld afbetaald) en auto's, hobby's en dat soort dingen.

Uiteindelijk uit elkaar gegaan, maar dat was wel veel makkelijker met het evenredig verdelen, omdat we er gelijk in zaten, dus gewoon 50/50.
Ik heb haar moeten uitkopen, maar ik kan we voorstellen dat iemand die altijd meer heeft ingebracht er ook meer uit wil halen.
Ik heb het gewoon 50/50 kunnen opsplitsen en omdat ik meer overhield, kunnen sparen om haar uit te kunnen kopen zodat ik in de woning kon blijven.

[Arjan90]

Tsja, het wordt wel geredeneerd vanuit scheidingen e.d. dus dan hecht ik al wat minder aan het artikel. Uiteindelijk gaat het erom dat je een vorm vindt die bij jullie als stel past. Ongeacht welke vorm dat is. Dat wil niet zeggen dat we nooit discussie hebben: zij vindt wel eens dat ik geld uitgeef aan onzinnige dingen en andersom is dat niet anders, maar we hebben er geen problemen mee. Ik zal nooit "zomaar" bijv. de nieuwe Xbox of Playstation kopen, dat overleg ik wel. En daar mag zij ook best van vinden dat het zonde is. Soms is dat ook wel een eigen moment van bezinning Mocht er wel discussie of zelfs ruzie ontstaan over geld, dan is dat misschien het moment om te "herijken" en wel met zakgeld of iets dergelijks gaan werken. Ik hou wel de "rode lijn" in de gaten qua spaargeld. Bij ons gaat het in ieder geval al 10 jaar goed waar ik eigenlijk altijd de kostwinnaar ben geweest, inmiddels zijn we samen kostwinnaar. Mijn vrouw heeft nooit moeite gehad om "mijn" geld uit te geven

Maar volgens mij is e.e.a. ook wel erg afhankelijk van je financiële situatie, als je weinig geld te besteden hebt kan er ook meer discussie ontstaan over relatief dure uitgaven. Dan helpt het om "eigen" zakgeld te hebben. Als je meer geld te besteden hebt, kan ik me voorstellen dat dit minder belangrijk is. Bovendien ligt je grens dan mogelijk ook ergens anders.

[Wailing_Banshee]

Arjan90 schreef op vrijdag 20 november 2020 @ 16:16:
Tsja, het wordt wel geredeneerd vanuit scheidingen e.d. dus dan hecht ik al wat minder aan het artikel.

Vind ik ook altijd een verkeerde uitgang: je gaat toch wel scheiden!

Uiteindelijk gaat het erom dat je een vorm vindt die bij jullie als stel past.

Dit is het belangrijkste punt, inderdaad.

Dat wil niet zeggen dat we nooit discussie hebben: zij vindt wel eens dat ik geld uitgeef aan onzinnige dingen en andersom is dat niet anders, maar we hebben er geen problemen mee.

En daarom hebben wij dat zakgeld systeem. Als ik "onzinnige" dingen doe met m'n geld, haalt hij z'n schouders op en vice versa. Het wil in ons geval trouwens niet zeggen dat we persoonlijke dingen altijd met ons eigen geld kopen. Soms gaat dat wel gewoon van de gezamenlijke rekening. Maar, altijd in overleg en er moet dan wel een noodzaak zijn. Als mijn monitor nu bijv. echt stuk zou gaan zou ik die gewoon van de gezamenlijke rekening kunnen kopen. Maar als ik een nieuwe monitor wil hebben puur omdat ik een nieuwe monitor wil hebben, zal ik hem altijd van m'n eigen geld betalen (realistische situatie, ik heb net twee nieuwe monitoren gekocht terwijl m'n oude monitoren nog goed waren )

Maar volgens mij is e.e.a. ook wel erg afhankelijk van je financiële situatie, als je weinig geld te besteden hebt kan er ook meer discussie ontstaan over relatief dure uitgaven. Dan helpt het om "eigen" zakgeld te hebben. Als je meer geld te besteden hebt, kan ik me voorstellen dat dit minder belangrijk is. Bovendien ligt je grens dan mogelijk ook ergens anders.

Wij zijn hier mee begonnen op het moment dat we klaar waren met onze studie (we zijn in onze studententijd samen gaan wonen). Ons eerste salaris kwam binnen op onze gezamenlijke rekening (daarvoor storten we altijd geld op deze rekening om de rekeningen te kunnen betalen) en vanaf dat moment zijn we onszelf zakgeld gaan geven. Het is niet veel (minder dan 10% van ons [individueel] loon) maar vooral het feit dat je cadeau kunt kopen voor de ander zonder dat hij dat gelijk ziet in de bank app is het al de moeite waard