Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?

[LichtBruisend]

Afgelopen weekend hier het ook over gehad met een bevriend stel.

Mijn vriendin werkt 28 uur in de ouderen zorg en verdient naast haar ORT (onregelmatigheidstoeslag) gemiddeld € 2.600,- p/mnd. minder als ik (wat niet terecht is maar dat is een andere discussie). Ik werk zelf in de reclame wereld (40u p/w.) bij een reclame bureau. Wij doen alles op 1 hoop.

Nu hebben wij afgelopen weekend bij een discussie gezeten tussen een bevriend stel. Hij is erg op zijn centen en wilt het liefste geen euro meer betalen dan dat zijn vriendin betaald (hij werkt 40u, zij werkt 32 uur, ze doen 60/40). Het stel heeft een baby en de dame had het weekend wat kleding gekocht voor de baby van hun gezamenlijk rekening. Nu ging het om een paar tientjes die zij aan hem moest betalen.

Hun baby wordt wel verwent en zij geeft veel geld uit aan kleding dat na enkele weken al te klein is.

Nu blijft het knagen en was ik benieuwd hoe jullie hier nou over denken. Heeft hij gelijk? Moet het altijd zo zijn als er iets gekocht wordt voor de baby dat het gezamenlijk gedaan moet worden als ze een 60/40 regeling hebben? Hoe doen jullie dit met jullie kinderen en het geld onderling?

Ps: Wij hebben nog geen kinderen. Maar dit duurt niet lang meer!

[Aurum]

Je kan toch net zo goed ruzie's voorkomen door de zakgeld methode? als alles gestort wordt op 1 rekening en beide dan zoveel euro's al zakgeld krijgt iedere maand kan je ermee doen wat je wilt.

Ik en mijn vriend werken nu beide fulltime, en hij verdient marginaal meer. we delen de kosten en de rest sparen we nu. redelijk standaard denk ik. Alleen als we toch zouden gaan trouwen zou ik het zelf ook liever op 1 hoop gooien en dan de zakgeld methode toepassen. dan kan je toch cadeau's geven en zelf dingen doen van je 'eigen' geld maar profiteer je wel als team van een loonsverhoging of extra'tje.
Ik ga wel 2 uurtjes minder werken die ik ook gewoon uit eigen zak betaal. ik wil immers lekker 2 uurtjes rust extra, daar hoeft hij niet voor op te draaien. dat betekend echter ook dat ik die 2 uur niet het huis ga schoonmaken anders mag hij me die uren betalen

Het is ook wel zo dat omdat ik niet in de IT werk mijn salaris plafond over 10 jaar bereikt is, ik heb als HBO biotechnoloog een prima salaris maar kan niet bereiken wat mijn vriend wel toe instaat is qua salaris. daardoor is eigenlijk al duidelijk dat ik minder ga werken voor kinderen. Dan vind ik het niet meer eerlijk om naar rato te gaan verdelen. dat houdt gewoon in dat de dagen dat je zorgt voor je kinderen niet betaald worden maar je daarvoor wel een kinderopvang zou moeten betalen. en ook met naar rato verdeling spaar je minder als de persoon met het laagste salaris

[Wozmro]

GG85 schreef op vrijdag 10 mei 2019 @ 09:46:
[...]


Mijn punt is dat ik aan die videokaart wel €1300 wil uitgeven maar niet aan haar zoveelste paar schoenen en andersom. Ieder ook eigen geld aanhouden waar je dat van betaald lost een hele hoop potentiele ruzie en discussies over geld op.
Wel grappig dat mijn reactie dan gelijk weer in het extreme getrokken wordt terwijl er volgens mij best wat nuances in staan en uitzonderingen op de regel.


Voor mij is het belangrijk dat je wat doet met je talenten en enige vorm van ambitie hebt. Dat vind ik een aantrekkelijke partner.
Als die partner vervolgens demente bejaarden verzorgt en daar 3x zo weinig voor krijgt dan ik, dan ga ik heus niet eisen dat ze netto precies hetzelfde gaat inleggen. Natuurlijk niet.


Alleen zoals een paar post hierboven iemand zegt "mijn vrouw vind werken niet leuk dus doet ze het niet" daar zou ik echt heel erg de kriebels van krijgen. Kijk, als je een aantal kinderen hebt en die fulltime zorg nodig hebben dan is dat wat anders maar ik vind mijn eigen werk ook wel eens niet leuk.

Voor mij is ambitie aantrekkelijk en wil ik een gelijkwaardige investering in onze relatie. Of dat nu geld, werkuren of zorg voor huishouden/kids boeit me weinig.
Voor nu hebben we de luxe dat ik een goede engineering job heb en zij arts is. Zij verdient met 32u net wat meer dan ik met 40 uur. Op basis daarvan besloten om allebei netto dezelfde inleg te doen in huis en gezamelijke uitgaven. Alleen al omdat ik niet het idee wil hebben dat ik profiteer van haar goede baan en mijn eigen gelijkwaardige bijdrage wil doen. Daarmee houden we dan ieder prive nog best veel geld over om in de ogen van de andere 'nutteloze' uitgaven te doen als een videokaart en schoenen. Maar hey, dat is eigen geld dus geen discussie.
Daarnaast geeft dat je de mogelijkheid om ieder anders met geld om te gaan. Ik ben wat meer van de lange termijn en het FO-topic omdat ik voor m'n 70e toch echt wel wil stoppen met werken en zij leeft wat meer in het nu wat prima is. Maar op deze manier heb ik zelf de vrijheid om te sparen voor een pensoenpotje op mijn 60e zonder dat we daar hele discussies over hebben of die pot moeten aanbreken voor de aanschaf van een stationwagen als er kinderen komen.

En mochten er ooit kids komen of een van ons werk niet aan kunnen/ziek worden/ontslagen of whatever dan ga ik echt niet eisen dat de ander nog steeds net zoveel in legt en wordt het waarschijnlijk allemaal anders qua verdeling.

Maar als mijn vriendin zou zeggen "joh, ik stop met werken want dan kunnen we ook wel rondkomen en vind het niet zo leuk" dan zou ik daar echt niet akkoort mee gaan. Vind mijn werk zelf namelijk ook niet altijd leuk dus dan gaan we wel samen 50% werken of ga je maar wat vinden wat desnoods de helft minder betaald maar wel voldoening/plezier geeft. Ik ben wel van enige ambitie en van een beetje werken krijg je niets en hoort er wat mij betreft bij.

Helemaal akkoord, we zijn 2019, en niet meer de jaren 50.

[SmurfLink]

LichtBruisend schreef op maandag 15 juli 2019 @ 17:13:
Afgelopen weekend hier het ook over gehad met een bevriend stel.

Mijn vriendin werkt 28 uur in de ouderen zorg en verdient naast haar ORT (onregelmatigheidstoeslag) gemiddeld € 2.600,- p/mnd. minder als ik (wat niet terecht is maar dat is een andere discussie). Ik werk zelf in de reclame wereld (40u p/w.) bij een reclame bureau. Wij doen alles op 1 hoop.

Nu hebben wij afgelopen weekend bij een discussie gezeten tussen een bevriend stel. Hij is erg op zijn centen en wilt het liefste geen euro meer betalen dan dat zijn vriendin betaald (hij werkt 40u, zij werkt 32 uur, ze doen 60/40). Het stel heeft een baby en de dame had het weekend wat kleding gekocht voor de baby van hun gezamenlijk rekening. Nu ging het om een paar tientjes die zij aan hem moest betalen.

Hun baby wordt wel verwent en zij geeft wel veel geld uit aan kleding dat na enkele weken al te klein is.

Nu blijft het knagen en was ik benieuwd hoe jullie hier nou over denken. Heeft hij gelijk? Moet het altijd zo zijn als er iets gekocht wordt voor de baby dat het gezamenlijk gedaan moet worden als ze een 60/40 regeling hebben? Hoe doen jullie dit met jullie kinderen en jullie financieren regeling onderling?

Ps: Wij hebben nog geen kinderen. Maar dit duurt niet lang meer!

Er is hier geen gelijk of ongelijk. Dit is voor iedereen anders omdat de meeste mensen anders over geld denken. Dus in dit geval zou ik ook niet blij zijn als gemeenschappelijk geld aan onzin uitgegeven wordt, en kleding die na een paar weken te klein is zou bij mij daar onder vallen (buiten het hoognodige gezien geen kleding ook geen alternatief is). Maar ik ben functioneel ingesteld en een ander kan dit prima vinden en het graag gemeenschappelijk doen. Heeft de een gelijk en de ander ongelijk? Nope, ieder z'n eigen mening. Het belangrijkste als stel is om erover te praten en een oplossing vinden waar beiden het mee eens zijn.

[de Peer]

LichtBruisend schreef op maandag 15 juli 2019 @ 17:13:
Afgelopen weekend hier het ook over gehad met een bevriend stel.

Mijn vriendin werkt 28 uur in de ouderen zorg en verdient naast haar ORT (onregelmatigheidstoeslag) gemiddeld € 2.600,- p/mnd. minder als ik (wat niet terecht is maar dat is een andere discussie). Ik werk zelf in de reclame wereld (40u p/w.) bij een reclame bureau. Wij doen alles op 1 hoop.

Nu hebben wij afgelopen weekend bij een discussie gezeten tussen een bevriend stel. Hij is erg op zijn centen en wilt het liefste geen euro meer betalen dan dat zijn vriendin betaald (hij werkt 40u, zij werkt 32 uur, ze doen 60/40). Het stel heeft een baby en de dame had het weekend wat kleding gekocht voor de baby van hun gezamenlijk rekening. Nu ging het om een paar tientjes die zij aan hem moest betalen.

Hun baby wordt wel verwent en zij geeft veel geld uit aan kleding dat na enkele weken al te klein is.

Nu blijft het knagen en was ik benieuwd hoe jullie hier nou over denken. Heeft hij gelijk? Moet het altijd zo zijn als er iets gekocht wordt voor de baby dat het gezamenlijk gedaan moet worden als ze een 60/40 regeling hebben? Hoe doen jullie dit met jullie kinderen en het geld onderling?

Ps: Wij hebben nog geen kinderen. Maar dit duurt niet lang meer!

Hier ook een 60/40 verdeling maar nog geen kinderen.
Waar het in je voorbeeld fout lijkt te gaan is dat er geen budget afgesproken is voor 'het kind' of 'de kleding van het kind'. Ik zou daar zelf een potje (aparte rekening) voor gemaakt hebben. Bij veel banken kan dat gratis tegenwoordig. Zo heb je meer controle, want op=op.
Daarnaast hangt het van je huwelijkse voorwaarden of samenlevingscontract af hoe je de kosten dient te verdelen volgens de gemaakte afspraken.

Je kunt prima afwijken van je 60/40 verdeling die op papier staat. Maar als dat structureel gebeurt en dat kan later aangetoond worden, zou e.e.a. misschien terug gevorderd kunnen worden en dat wil je niet.

Als zij (structureel) éxtra dure of onzinnige kleertjes koopt die in mijn ogen onnodig zijn (tweedehands kan ook), dan zou ik vragen of ze het zelf wil betalen denk ik. Dan wijk je dus wel van van de 60/40 regeling die (in mijn geval) notarieel is vastgelegd.

Ik zou zelf dus alleen instemmen met 60/40 betalen van de primaire voorzieningen voor het kind. Wat daar onder valt moet je samen afspreken. Merk-kleding (voor een baby) of andere dure uitgaven zouden daar wat mij betreft niet onder vallen en wens ik niet aan mee te betalen, zeker niet voor 60%. Het geeft ook een verkeerd signaal af vind ik en nodigt alleen maar tot meer uitgeven van geld als de ander (die juist bezwaar heeft) er ook nog eens het meest voor betaalt.

[ Voor 9% gewijzigd door de Peer op 16-07-2019 10:47 ]

[LichtBruisend]

@de Peer Ik sta helemaal achter jouw punt. Ik heb samen met mijn vriendin nog geen kinderen maar de wens is daar wel. Als het zo ver mag zijn ga ik ook eens kijken hoe wij dit kunnen aanpakken. Zowel ik als mijn vriendin zijn nogal gevoelig om dingen te kopen die niet nodig zijn... Zoals eerder gemeld hebben wij het nu nog allemaal op 1 hoop.

[BastaRhymez]

@LichtBruisend Er is geen juist of onjuist naar mijn mening. Het hangt ook van een aantal "andere" factoren af. Zijn ze bijvoorbeeld getrouwd (in gemeenschap van goederen)?
Ik snap over het algemeen nooit zo de discussies over geld*. Je kiest op een bepaald moment om je leven samen te delen (zeker als er kinderen bij komen kijken). En sommige zaken kosten nou eenmaal geld.

Maar wat ik ook een beetje tussen de regels door lees: je vriend vind het niet erg dat er geld naar kleertjes gaat (logisch), maar hij vindt het wel vervelend dat pakje 101 wordt gekocht terwijl dat niet echt nodig is.
Hiermee kom je naar mijn mening in een andere discussie terecht, namelijk de noodzaak van uitgaven.

Ook is natuurlijk de vraag, geldt die verdeelsleutel van 60-40 voor de kinderen? Ze krijgen ook kinderbijslag. Wellicht hebben zij wel de afspraak dat alles daarvan aan kleding (en speelgoed, etc.) wordt besteed.

*Ik ben van mening dat het een en ander ook afhankelijk is van het totaal inkomen (en uitgave patroon). Als je inkomen (ruim) hoger is dan het uitgave patroon ben je wellicht wat makkelijker (er van uit gaande dat spaardoelen ook in het uitgave patroon zijn opgenomen). Moet je ieder eurootje omdraaien om de maand door te komen, dan kan ik mij goed voorstellen dat het lastiger is als er een "onverwachte" uitgave wordt gedaan.

Wij (vrouwlief en ik, samen 3 kinderen) gooien alles op 1 hoop. Ik verdien netto ruim 3x zoveel, maar kan mij er geen seconde druk over maken als vrouwlief weer is gaat shoppen. Ja, ik vraag me wel eens af (en spreek dat dan ook uit) waarom ze weer zoveel kleren voor de kids heeft gekocht, maar dat is het dan ook. Eind van de maand blijft er gelukkig nog ruim voldoende over. Hadden we door deze (extra) uitgave bijvoorbeeld niet kunnen sparen (of de boodschappen kunnen doen), dan was het een compleet ander verhaal geweest.
Aan de andere kant, stond vrouwlief van het weekend ook even raar te kijken toen ik thuis kwam. De Bijenkorf heeft nu sale, dus heb 7 nieuwe overhemden (met 30% korting) gekocht, samen met nog wat andere shirtjes. Alles bij elkaar toch weer ruim 500 euro uitgegeven ( ). Was het nodig? Nee, niet per se, maar kan nu wel een aantal "oude overhemden" weg doen (doneren aan het rode kruis ofzo).
Maar heb mij ook geen seconde schuldig hoeven voelen toen ik bij de kassa aan het afrekenen was of getwijfeld of zij het wel goed zou vinden.

[Justinn1988]

We storten iedere maand een vast en gelijk bedrag op de gezamenlijke rekening. Kosten die niet gezamenlijk zijn, zoals auto's (we hebben allebei een eigen auto), zorg, kleding en hobby's betalen we weer van onze eigen rekeningen. Grote uitgaven gaan meestal in overleg. Niet zozeer om elkaar te controleren of voor toestemming, maar omdat we transparantie en betrokkenheid fijn vinden. Sparen doen we zowel gezamenlijk als ieder apart.

We hebben het geluk dat we geen van beiden een gat in de hand hebben en dat de inkomensverschillen meestal niet heel groot zijn. Aangezien we allebei een variabel inkomen hebben, hebben we dan ook geen flauw idee of de verhouding voor wat betreft de maandelijkse inleg 'eerlijk' is. En dat houden we ook graag zo, want we hebben er allebei een goed gevoel bij en dat is wat telt.

Dit werkt al een jaar of 7 perfect en nog nooit discussie gehad over (de noodzaak van) financiën.

[ Voor 7% gewijzigd door Justinn1988 op 16-07-2019 17:04 ]

[Bexxerz]

Hi,
Ik ben op zoek naar een eerlijke manier om financiën te regelen met mijn vriendin.

De situatie is alsvolgt:
Ik heb een aantal jaar gehuurd gezeten. Mijn vriendin is toendertijd bij mij ingetrokken.
Ik Fulltime baan, zij student.
Op dit moment afgesproken:
- Ik betaal de huur en maandelijke lasten
- Zij betaald boodschappen en doet huishouden (schoonmaken, was etc.)

Nu heb ik een huis gekocht, en blijft ze natuurlijk bij mij wonen. De situatie is nu echter veranderd:
Ik Fulltime baan, zij part-time baan (24-32u) + schoonheidsalon (in het huis) welke opgebouwd moet worden met klanten.

De financien zijn nu veranderd, omdat ik nu meer kosten heb (huur/koop is hetzelfde, maar maandelijkste kosten zijn gestegen met 300e).

Op dit moment verdien ik netto 2x meer als zij doet, en heb ik daarbij mooie secundaire voorwaarde van werk (auto/telefoon).

Nu ben ik op zoek naar een goede financiele oplossing waarbij we ons beide goed kunnen vinden, en daarom vraag ik naar jullie ervaringen/ideeen hierin.

[msteggink]

Staat het huis volledig op jouw naam? Heb je een samenlevingscontract oid?

[kevi-n1]

Kijk eens voor de gein hier aangezien daar al zo'n beetje alle mogelijke oplossingen voorbij gekomen zijn => link

[Slickk]

Ik zou het gewoon naar rato van netto inkomen doen. Stel je verdient €2000, zij verdient €1000. Totaal inkomsten van jullie huishouden is €3000. Jij brengt 66,6% in, zij 33,3% om tot dat totaal te komen. Maandelijkse vaste lasten (inclusief boodschappen etc, maak een schatting) zijn bijvoorbeeld €1500. Dan betaal jij daar ook 66% van, wat in dit geval afgerond €1000 zal zijn. Zij betaalt 33%, wat in dit geval €500 is.

Jij houdt persoonlijk zelf meer over, zij minder. Jullie dragen wel ieder hetzelfde bij als je percentueel naar het inkomen kijkt (jij 50% van je inkomen, zij 50% van haar inkomen). Qua draagkracht komt dat op hetzelfde neer. Hiermee ga je ervan uit dat je individuele kosten zelf nog betaalt (zorgverzekering, telefoon, etc).

Als je een gezamenlijke rekening doet en daar meteen het deel van je salaris naartoe stort, zijn de gezamenlijke lasten klaar.

Dat zij wat meer in het huishouden doet of dat jij een keer een etentje van je eigen geld betaalt, dat kun je altijd nog doen.

Belangrijkste hierin is vooral communicatie. Wat vind je zelf prettig, wat vindt zij het prettigst. Daarmee voorkom je irritaties die vaak pas op langere termijn naar boven komen borrelen en dat wil je niet met iets flauws zoals geld.

[ Voor 3% gewijzigd door Slickk op 16-10-2019 13:40 ]

[Bexxerz]

msteggink schreef op woensdag 16 oktober 2019 @ 13:22:
Staat het huis volledig op jouw naam? Heb je een samenlevingscontract oid?

Het huis staat inderdaad volledig op mijn naam. We hebben geen samenlevingscontract.


@Slickk Bedankt, ik ga eens een berekening maken.

[Tsurany]

Kijk vooral naar haar mogelijkheden om uit de relatie te kunnen stappen. Jij hebt een inkomen en bent de enige eigenaar van de woning, bij het eindigen van de relatie hoef jij geen aanpassingen in je leven te maken. Je vriendin daarentegen is geen eigenaar, is deels (en in de toekomst wellicht volledig) afhankelijk van een salon in jouw woning en zal naar alle waarschijnlijkheid niet op korte termijn een sociale huurwoning kunnen betreden.
Dat betekent dat ze de mogelijkheid moet krijgen om zelf vermogen op te bouwen zodat ze niet volledig afhankelijk is van jou en ook op korte termijn mogelijkheden heeft een zelfstandig leven op te bouwen.

En wat zijn de plannen op lange termijn? Is het de bedoeling dat jullie in gemeenschap van goederen gaan trouwen, zij zich inkoopt in de woning of jullie samen een nieuwe woning gaan kopen?

Wat je doorgaans ziet is dat gezamenlijke lasten ook gezamenlijk (al dan niet naar rato) betaald worden en de aflossing op de hypotheek volledig door de eigenaar betaald wordt. Rente kan je dan toewijzen aan de eigenaar of als gezamenlijke last zien. Wel is het zo dat ze geld gaat verdienen in een door jou beschikbaar gestelde ruimte. Ga jij huur berekenen aan haar bedrijf of krijgt ze die ruimte gesponsord?

[Freshnub]

Heb/had dezelfde situatie als jij. Zij was student, ik werkte al. Kocht een woning op één salaris. Vervolgens ging zij werken 2 jaar later en verdient nu 70% van wat ik verdien. Aangezien het huis op mijn naam staat en ik profiteer van de WOZ stijging bij een eventuele verkoop, hoeft ze van mij niets bij te dragen. Alleen de boodschappen betaalt zij, plus haar zorgverzekering en telefoon, de rest kan ze zelf sparen/uitgeven.

Ik betaal alle overige kosten dus hypotheek (aflossing+rente) GWL etc. Voor nu voelt dit als de meest eerlijke oplossing. In de toekomst kunnen we altijd nog dit huis verkopen en dan samen genieten van de overwaarde als het dan nog goed gaat.

[Ardana]

Wat is de reden dat jullie niet samen gekocht hebben? Als dat alleen is omdat jij meer verdient, snap ik het niet. Nu heeft zij geen mogelijkheid om op die manier vermogen op te bouwen (tenminste, ik ga ervan uit dat ze niet nog ergens een koophuis heeft of wil). Als je haar hiervoor wil compenseren, zou je niet eens huur of een bijdrage aan de hypotheekkosten mogen vragen, want zij kan écht niet opsparen tegen de waardevermeerdering van de woning.

De vraag is hoe je samen een toekomst wil opbouwen. Zij zet zich ook 100% in voor de relatie (mag ik hopen tenminste), dus waarom zou ze niet evenveel profiteren van wat er opgebouwd wordt als jij?

Topic gemerged met Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?.

[unezra]

Bexxerz schreef op woensdag 16 oktober 2019 @ 13:21:
Hi,
Ik ben op zoek naar een eerlijke manier om financiën te regelen met mijn vriendin.

De situatie is alsvolgt:
Ik heb een aantal jaar gehuurd gezeten. Mijn vriendin is toendertijd bij mij ingetrokken.
Ik Fulltime baan, zij student.
Op dit moment afgesproken:
- Ik betaal de huur en maandelijke lasten
- Zij betaald boodschappen en doet huishouden (schoonmaken, was etc.)

Nu heb ik een huis gekocht, en blijft ze natuurlijk bij mij wonen. De situatie is nu echter veranderd:
Ik Fulltime baan, zij part-time baan (24-32u) + schoonheidsalon (in het huis) welke opgebouwd moet worden met klanten.

De financien zijn nu veranderd, omdat ik nu meer kosten heb (huur/koop is hetzelfde, maar maandelijkste kosten zijn gestegen met 300e).

Op dit moment verdien ik netto 2x meer als zij doet, en heb ik daarbij mooie secundaire voorwaarde van werk (auto/telefoon).

Nu ben ik op zoek naar een goede financiele oplossing waarbij we ons beide goed kunnen vinden, en daarom vraag ik naar jullie ervaringen/ideeen hierin.

Zoiets is 100% persoonlijk.

Wij hebben vanaf dag 1 alles naar rato verdeeld en wanneer een van onze inkomens veranderd, of een individuele noodzakelijke maandelijkse last weg valt (studiefinanciering), een herberekening.

Eigenlijk hebben we dat vanaf dag 1 dat we samen gingen wonen, na een jaar, gedaan.

We zijn nu bijna 13 jaar bij elkaar, toen we wat kregen was zij net afgestudeerd en had ze d'r eerste baan, nu verdient ze per uur meer dan ik maar per maand ongeveer hetzelfde omdat zij minder uren werkt. (36 vs 40) Omdat het zo dicht bij elkaar ligt, zit onze rato verdeling op dit moment op 50:50. Eerder zat het op 60:40. (Ik verdiende meer.) Ik sluit niet uit dat het ooit weer naar 55:45 of 60:40 gaat, aan beide kanten zijn er kansen dat er een inkomen stijgt.

Het huis is op 2 inkomens gekocht en staat op beide namen, maar kan op 1 inkomen gedragen worden als het moet. (Wel met de nodige consessies, er moet dan flink in wat uitgaven gesneden worden.)

We hebben 3 betaalrekeningen, meer dan 3 spaarrekeningen (ik heb er zelf 3, iets met specifieke potjes) en 3 creditcards. Privé spaargeld bepalen we zelf, vakantiegeld geven we deels uit aan vakantie en deels aan eigen dingen, 13e maand en overuren zijn altijd extra's die in principe voor onszelf zijn en niet gedeeld hoeven te worden.

Qua kosten doen we alles dat we vinden dat gezamenlijk is, van de gezamenlijke rekening waar we proberen mee uit te komen, maar lukt dat een maand niet, storten we bij. Op dit moment naar rato.

De auto doen we op dit moment 50:50, in de periode dat zij veel woon/werk verkeer deed betaalde zij wat meer aan de auto. (Want reiskostenvergoeding en gebruik.)

Aan de ene kant hebben we het allemaal superstrak geregeld, aan de andere kant ook niet. We gaan niet in de supermarkt uit zitten pluizen wie wat doet. Ik drink graag speciaalbier, dat gaat 90% van de tijd gewoon van de gezamenlijke rekening en een enkele keer stort ik wat geld terug of reken ik los af. (Zij drinkt heel af en toe een wijntje maar dat staat in weinig verhouding.)

Officieel is er geen mijn en dijn (getrouwd in gemeenschap van goederen) maar in de praktijk hebben we wel afspraken. Privé spaargeld is in principe privé, maar als de nood aan de man is is het alsnog gezamenlijk. Ik heb door omstandigheden een klein buffertje, die buffer is heilig en kom ik niet aan, die buffer is ook 100% van mij, maar als het nodig is mág ik beslissen het gezamenlijk in te zetten. Ook daar praten we over en zoeken een modus die we zelf fijn vinden. Ik heb zonnepanelen gekocht waarvan de opbrengst word gebruikt de hypotheek versneld af te lossen. Aan de andere kant is de verbouwing wat duurder geworden dan gepland, het deel we te kort kwamen heb ik voorgeschoten en dát geld lossen we af. (We beschouwen dat echt als een lening van mij privé aan ons samen, dus de aflossing betalen we nu 2 jaar uit de HRA en opbrengst van de zonnepanelen, daarna zou in principe de schuld afgelost moeten zijn en komt de opbrengst van de zonnepanelen 100% ter beschikking aan de hypotheek of whatever ander doel we maar willen.)

Dit is hoe wij het hebben gedaan, min of meer. Wellicht heb je er iets aan.

[Piet_Piraat7]

Hier alles ongeveer op één hoop. We hebben een gezamelijke spaarrekening waar we beide op inleggen wat we kunnen en een gezamelijke betaalrekening waar alle incasso's van af gaan. Op de eigen betaalrekening houden we geld over wat we nodig hebben, al is dat niet veel gezien alle incasso's van de gezamelijke rekening gaan.

Ik verdien een stuk meer, maar we werken allebei fulltime (zij nog wel harder dan ik eigenlijk) dus ik zie geen reden waarom ik meer zou moeten overhouden per maand dan zij.

[matthewk]

Interessant topic. Wij verdienen bijna even veel en delen de kosten 50/50.

Echter, moest mijn vriendin opeens minder gaan verdienen omdat zij voor de kinderen moest zorgen en minder gaat werken... dan zou ik het niet eerlijk voor haar vinden dat ze nog steeds 50% van de kosten moet dragen. Immers... door haar mindere werken sparen we ook weer een hoop kosten. In dit geval is naar rato van inkomen verdelen een stuk eerlijk dan een gelijke verdeling.

Ik zou echter nooit trouwen in gemeenschap van goederen. Het is perfect mogelijk om te trouwen zonder dat je elkaar aan de financiele leiband houdt.

[Job_04]

Hier worden alle kosten van een gezamenlijke rekening betaald. Naar rato van inkomsten maken we hier naar over.

Aflossing hypotheek is 50/50% verdeeld. Mijn vriendin verdient minder, maar werkt even hard voor haar geld. Dat ik dus meer betaal vind ik redelijk.

Verder afgesproken dat als de 1 minder gaat werken dan de ander, dat zijn of haar aandeel in het huishouden groter wordt. Doordat de bijdrage naar rato van inkomsten gaat zal deze persoon dan minder gaan betalen.

Het stukje van ons salaris dat niet naar alle kosten gaat houden we dus zelf. Dat betekent dus dat ik meer geld over hou om te sparen dan mijn vriendin.

[Aurum]

matthewk schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 09:43:
Interessant topic. Wij verdienen bijna even veel en delen de kosten 50/50.

Echter, moest mijn vriendin opeens minder gaan verdienen omdat zij voor de kinderen moest zorgen en minder gaat werken... dan zou ik het niet eerlijk voor haar vinden dat ze nog steeds 50% van de kosten moet dragen. Immers... door haar mindere werken sparen we ook weer een hoop kosten. In dit geval is naar rato van inkomen verdelen een stuk eerlijk dan een gelijke verdeling.

Ik zou echter nooit trouwen in gemeenschap van goederen. Het is perfect mogelijk om te trouwen zonder dat je elkaar aan de financiele leiband houdt.

Je moet je bedenken of mocht je wel kinderen krijgen of naar rato evengoed eerlijk is? ookal hoeft ze naar rato minder te betalen spaart ze netto ook daadwerkelijk minder dan jou. dus je vrouw blijft thuis voor de kinderen, bespaard geld en moeite maar blijft dan evengoed met een minder grote spaarpot achter.

[Hielko]

Ardana schreef op woensdag 16 oktober 2019 @ 22:18:
Wat is de reden dat jullie niet samen gekocht hebben? Als dat alleen is omdat jij meer verdient, snap ik het niet. Nu heeft zij geen mogelijkheid om op die manier vermogen op te bouwen (tenminste, ik ga ervan uit dat ze niet nog ergens een koophuis heeft of wil). Als je haar hiervoor wil compenseren, zou je niet eens huur of een bijdrage aan de hypotheekkosten mogen vragen, want zij kan écht niet opsparen tegen de waardevermeerdering van de woning.

Mja, de afgelopen jaren niet nee. Maar je presenteert het nu wel erg alsof het een gegeven is dat huizenprijzen als een raket omhoog gaan en de vriendin een lading geld door de neus geboord wordt. In plaats van een flink vermogen kan er ook prima een flinke restschuld ontstaan. Het is echt geen gratis geld zonder risico, en wellicht heeft een minder verdiende partner ook minder capaciteit om dat soort risico's te dragen (die tot op zekere hoogte wel beperkt kunnen worden door bijv. de NHG, als je daar in aanmerking voor komt).

[Bexxerz]

Ardana schreef op woensdag 16 oktober 2019 @ 22:18:
Wat is de reden dat jullie niet samen gekocht hebben? Als dat alleen is omdat jij meer verdient, snap ik het niet. Nu heeft zij geen mogelijkheid om op die manier vermogen op te bouwen (tenminste, ik ga ervan uit dat ze niet nog ergens een koophuis heeft of wil). Als je haar hiervoor wil compenseren, zou je niet eens huur of een bijdrage aan de hypotheekkosten mogen vragen, want zij kan écht niet opsparen tegen de waardevermeerdering van de woning.

De vraag is hoe je samen een toekomst wil opbouwen. Zij zet zich ook 100% in voor de relatie (mag ik hopen tenminste), dus waarom zou ze niet evenveel profiteren van wat er opgebouwd wordt als jij?

[mbr]Topic gemerged met Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?.[/]

Ik heb het huis begin dit jaar gekocht, terwijl zij nog aan het studeren was. Voorheen heb ik een huur appartement gehad en alles betaald (behalve boodschappen, wat zij betaalde).

De situatie is nu dus flink gekanteld, maar zij kan met haar huidige inkomen ook zeker niet meebetalen aan het huis (alsin, ze houd niks meer voor haarzelf over).

Ze heeft zelf de keus gemaakt om 'leuk (horeca)' werk te doen ipv 'minderleuk' werk waarbij je geld verdient. Hierdoor heeft ze geen stabiel inkomen en 36/40u contract. De achterliggende gedachten is ook omdat ze de praktijk wilt starten, echter gaat hier nog maanden/jaren overeen voordat er voldoende klanten zijn om de tijd op te vullen.

Door mijn hoofd gaat... waarom zou mij moeten opofferen voor haar keuzes. Ik vind het daarom heel interessant wat jullie hier allemaal doen met dit soort situaties. Het draait mijn visie wel een beetje.

Voor nu heb ik in gedachten om een gezamelijke rekening te maken, beide xxx bedrag storten voor maandelijkse lasten (gwl/internet blabla/boodschappen), wat mij ook reeel lijkt voor ons beide. Zij 'huurt' gratis, en ik kan mijn eigen vermogen wel opbouwen (ook nodig voor uitbouw huis).

[unezra]

Bexxerz schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 11:03:
[...]
Ik heb het huis begin dit jaar gekocht, terwijl zij nog aan het studeren was. Voorheen heb ik een huur appartement gehad en alles betaald (behalve boodschappen, wat zij betaalde).

De situatie is nu dus flink gekanteld, maar zij kan met haar huidige inkomen ook zeker niet meebetalen aan het huis (alsin, ze houd niks meer voor haarzelf over).

Het huis en de hypotheek op 2 namen zetten, betekend niet automatisch dat je allebei 50:50 betaald. Die verdeling bepaal je zelf. Het is vooral dat als jullie nu uit elkaar gaan, zij per definitie het huis uit moet omdat het huis op jouw naam staat en zij op geen enkele manier daar aanspraak op kan maken.

Het idee van een rato verdeling is nu net dat je allebei geld over houd. De minst verdienende, méér dan met een 50:50 verdeling.

Ze heeft zelf de keus gemaakt om 'leuk (horeca)' werk te doen ipv 'minderleuk' werk waarbij je geld verdient. Hierdoor heeft ze geen stabiel inkomen en 36/40u contract. De achterliggende gedachten is ook omdat ze de praktijk wilt starten, echter gaat hier nog maanden/jaren overeen voordat er voldoende klanten zijn om de tijd op te vullen.

Door mijn hoofd gaat... waarom zou mij moeten opofferen voor haar keuzes. Ik vind het daarom heel interessant wat jullie hier allemaal doen met dit soort situaties. Het draait mijn visie wel een beetje.

Omdat het haar keuzes zijn.
Zij maakt om redenen bepaalde keuzes en die hebben ook financieel en voor allebei, bepaalde consequenties. Aan de andere kant kun je daar in ook middelen.

MIjn vriendin, nu vrouw, heeft gestudeerd en dus een studiefinanciering. Daar houden we financieel rekening mee. (Ook omdat ik daar direct ook voordeel van heb. Door haar studie, verdient zij meer dan zonder die studie.)

Voor ons is het altijd heel belangrijk geweest dit zakelijk te regelen. Juist om een zekere mate van onafhankelijkheid te waarborgen. Beiden zouden we ons niet prettig voelen "op de zak van de ander te teren".

Voor nu heb ik in gedachten om een gezamelijke rekening te maken, beide xxx bedrag storten voor maandelijkse lasten (gwl/internet blabla/boodschappen), wat mij ook reeel lijkt voor ons beide. Zij 'huurt' gratis, en ik kan mijn eigen vermogen wel opbouwen (ook nodig voor uitbouw huis).

Kijk wat voor jullie werkt en praat er over. Hou de dialoog ook open.
Wij hebben eigenlijk nooit ruzie hierover en denken vanaf dag 1 hier hetzelfde over, maar het is wel een constante dialoog. Bij twijfel overleggen we, bij grote uitgaven ook. (Aan de andere kant, mijn spaargeld is mijn spaargeld. Als ik vanmiddag besluit €1500 aan een nieuwe synth te besteden, is dat mijn keuze.)

[Ardana]

Bexxerz schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 11:03:
[...]
Ik heb het huis begin dit jaar gekocht, terwijl zij nog aan het studeren was. Voorheen heb ik een huur appartement gehad en alles betaald (behalve boodschappen, wat zij betaalde).

Ongeacht hoe duur de boodschappen zijn, betaalt ze toch mee aan de huur of hypotheek: simpelweg omdat jij daarvoor meer geld over houdt.

Maar waarom hebben jullie niet vooruit gekeken? Afstuderen is niet iets wat je onverwacht overkomt, en jullie hadden prima alvast rekening kunnen houden met de situatie zoals hij zou gaan worden. Nu voelt hè een beetje kortzichtig.

De situatie is nu dus flink gekanteld, maar zij kan met haar huidige inkomen ook zeker niet meebetalen aan het huis (alsin, ze houd niks meer voor haarzelf over).

Tenzij ze écht enkel het eten voor zichzelf en alleen kosten voor zichzelf betaald, betaalt ze linksom of rechtsom toch mee. Iedere euro die zij betaalt aan gezamenlijke kosten, is € 0,50 die jij meer kan uitgeven aan de woning.

Ze heeft zelf de keus gemaakt om 'leuk (horeca)' werk te doen ipv 'minderleuk' werk waarbij je geld verdient. Hierdoor heeft ze geen stabiel inkomen en 36/40u contract.

Jij hebt liever een ongelukkige vrouw die veel geld verdient? Daarnaast: 36-40 uur is gewoon fulltime en daarmee een stabiel inkomen. Ik vind dat je hier onnodig denigrerend over doet, want laten we wel zijn, horeca-werk is over het algemeen behoorlijk zwaar.

Door mijn hoofd gaat... waarom zou mij moeten opofferen voor haar keuzes. Ik vind het daarom heel interessant wat jullie hier allemaal doen met dit soort situaties. Het draait mijn visie wel een beetje.

Waarom wil je met haar samen zijn? Wat doe je als ze straks arbeidsongeschikt raakt? Waarom gún jij het haar niet om samen iets op te bouwen?

Voor nu heb ik in gedachten om een gezamelijke rekening te maken, beide xxx bedrag storten voor maandelijkse lasten (gwl/internet blabla/boodschappen), wat mij ook reeel lijkt voor ons beide. Zij 'huurt' gratis, en ik kan mijn eigen vermogen wel opbouwen (ook nodig voor uitbouw huis).

Zoals ik al zei, waarom zijn jullie samen? En zij betaalt toch mee aan jouw woning, het principe van communicerende vaten.

En @Hielko: ja, er zijn mensen die achteruit gaan bij het kopen en verkopen van en woning (ik, zei de gek). Maar dat zijn wel de uitzonderingen.

[eljerro]

Wij hebben een gezamenlijke rekening waar naar ratio van het inkomen maandelijks geld voor de vaste lasten + wat extra wordt overgemaakt. Deze extra's spreken we aan voor bijvoorbeeld gezamenlijke activiteiten, vakanties en (klein) onderhoud aan het appartement (huur). Onder vaste lasten verstaan we enkel woonlasten. Persoonlijk verzekering(zorg, reis, enzovoorts.) en telefoon abonnementen zijn voor eigen rekening. Verder hebben we de afspraak dat beide voldoende sparen om in de toekomst een huis te kunnen kopen.

De verhouding is op dit moment 55/45 en bekijken we opnieuw zodra er bij iemand iets veranderd. In de toekomst gaat dit waarschijnlijk 60/40 worden omdat m'n vriendin minder gaat werken i.v.m. studie. Persoonlijk heb ik hier geen problemen mee. Ik gun haar dat geluk en het wordt in de verre toekomst waarschijnlijk toch weer recht getrokken.

[sbmuc]

Zij is docent op een basisschool voor 3 dagen per week en ik freelance 5 dagen per week als IT'er. Dus onze inkomens liggen behoorlijk ver van elkaar. Echter vind zij en ik ook dat je wel minimaal een X bedrag per maand mag betalen. We hebben inmiddels ook een kind van bijna 1 jaar oud en die gaat 2 dagen per week naar kinderdagopvang. Zij betaald 30-35% van de maandelijkse lasten en ik de rest. Ik vind dat nog best schappelijk van haar.

Beide een eigen bankrekening en eigen spaargeld. Daarnaast een gezamenlijke rekening waar we de maandelijkse kosten van betalen. Als er iets groots aangeschaft wordt zoals meubels / auto / tv etc bespreken we samen hoeveel geld we daar aan uit willen geven en wie hoeveel overmaakt. Uiteraard betaal ik meestal meer.

Destijds hebben we het huis samen 50/50 gekocht op papier, ondanks dat ze nog amper een inkomen had.. Dat vond (en vind) ik dat wel zo eerlijk. Je woont samen, leeft samen en als het goed is voor "altijd". Mocht je het idee hebben dat dit niet de partner "for life" is dan zou ik dat inderdaad niet doen. Maar om het feit dat ze minder geld verdiend haar niet ook bij het huis inschrijven.... Dan moet je wellicht bij jezelf nagaan wat voor relatie je hebt.

Ze zou met haar intelligentie en workdrive prima ander werk kunnen doen in het bedrijfsleven waar ze 2-3 keer zoveel zou kunnen verdienen maar dat is niet haar passie en wordt ze waarschijnlijk ook niet gelukkig van. Ze vind lesgeven erg leuk, en om haar "af te straffen" door te zeggen van "Je kan ergens anders makkelijk meer verdienen maar dat wil je niet dus je gaat maar meer betalen"... Nee, ze wordt hier gelukkig van en haar leerlingen ook. Ik ben blij dat ik meer mag betalen zodat zij het werk kan doen wat ze wil.

En eerlijk is eerlijk, ik denk dat haar werk 3 dagen per week zwaarder is dan mijn werk 5 dagen per week..

[sj0ertum]

Je kunt er op verschillende manieren naar kijken. Je zou af kunnen spreken dat je onder aan de streep allebei hetzelfde bedrag kunt sparen, maar je kunt het ook naar rato doen. Mijn vriendin en ik doen het laatste voor de vaste lasten. Ligt ongeveer 60/40 .

Het huis heb ik alleen gekocht destijds, omdat ik haar nog niet kende.
Qua huis doen wij het alsvolgt. De rente van de hypotheek is onderdeel van de vaste lasten en betalen we dus naar rato. Daar wordt niemand beter van.

De aflossing doen we 2 keer. Ik aan de bank, en zei hetzelfde bedrag op een spaarrekening. We betalen de aflossing dus 'dubbel'. Mocht ze over 10 jaar weg willen, dan heeft ze hetzelfde bedrag op haar rekening, wat ik heb afgelost. Mochten we over enkele jaren samen een huis kopen, dan brengt ze dat bedrag in en staan we quite.

Wat betreft de woningwaarde. Ik heb alles rondom dat huis ingericht en afgewerkt. Dat geld heeft zei nooit hoeven uitgeven en die 25-30k staat nog op de bank. Wij hebben dus afgesproken dat de meerwaarde voor mij is, want die investering ben ik 'kwijt'.

Dit alles hebben we overigens zelf op papier gezet en overeengekomen. Mochten we samen wat kopen, dan maken we het allemaal wel wat officieler.

[Mark31]

Dit is een lastige, maar zo hebben wij het destijds gedaan.
Ik ken mijn vrouw al vanaf mijn 19e, zei was toen 16, ik ging op mijn 25e samenwonen met haar dus was toen al 6 jaar samen.
We hebben eerst 3 jaar gehuurd, om te kijken hoe het is om samen te wonen, want dat is totaal anders dan dat je niet samenwoont, dat kan je het beste ontdekken doormiddel van een huis huren want dan zit je nergens aan vast.
Op dat moment hadden we inderdaad nog ieder een eigen pot, en we legde het geld in wat de vaste lasten waren in een gezamelijke pot en keken naar ratio hoeveel ieder verdienden , en daarop hoeveel je moest betalen.
Vervolgens hebben wij nu 3 jaar geleden een huis gekocht, we waren al 6 jaar bij elkaar voordat we gingen samenwonen, en 3 jaar samengewoont, ik werk al wel vanaf mijn 17e heb daardoor niet echt veel gestudeerd omdat ik daar echt geen gedult voor had dus ik had op dat moment een saldo van 60 duizend euro voor onze koophuis, waar mijn vrouw verder door heeft gestudeerd en slechts 5 duizend euro inlegde.
Maar wat is geld waard?
Geld is makkelijk om te hebben, tuurlijk, maar geld maakt je niet gelukkig, terwijl je vrouw je wel gelukkig maakt (lijkt mij als het goed zit teminste ).
Wij hebben ervoor gekozen toen we een koopwoning kochten om een gezamelijke pot te maken, want ik kan wel mierenneuken om die 60 duizend euro die ik destijds heb ingelegd en mijn vrouw slechts 5 duizend, op dit moment verdiend mijn vrouw veel meer aangezien die heeft doorgestudeerd dus een hogere functie heeft dan mij.
Dan krijg je elke keer gezeik omtrend geld, zou ik persoonlijk niet willen, daarvoor is geld gewoon veels te onbelangrijk voor.
Er zijn veel belangrijkere zaken in het leven dan geld, geld maakt veel kapot, en ik zie het helemaal in mijn generatie en de nog jongere generaties terug, iedereen is geobserdeerd door geld, materialen, en wie de mooiste telefoon heeft, etc , intresseert mij echt geen ene hol, het belangrijkste is ben je gezond en gelukkig?
Als je ieder een eigen rekening hebt, dan blijf je gezeik over het geld houden, is het dat jou waard? Ik niet.
Maar de hamvraag is wel bij een gezamelijke rekening , houd je van elkaar?, Wil je voor de rest van je leven met hem of haar door? Wil je met elke tegenslag die je krijgt altijd vechten (want ja elke relaties heeft ups en downs, hebben wij net zo goed meegemaakt ) maar ren je daarvoor weg, of vecht je ervoor?
Hoe staan jullie beide daarin als de ander een foutje maakt, want ja we zijn mensen , en mensen maken fouten zo simpel als dat, ben je dus vergevingsgezind?
De enige issue is en blijft dat je partner dusdanig kan veranderen in je leven waardoor je uit elkaar groeit omdat je niet meer van hem/haar houd, maar dat houd je altijd.
Maar geld vind ik echt een gevaarlijk dingetje, zie het te vaak dat daardoor een hoop ruzies/scheidingen van komen, doodzonde, want zo belangrijk is geld niet in het leven!

[k995]

Alles op de hoop hier, we verdienen wel ongeveer hetzelfde en zijn beide geen grote uitgevers aan hobbies.
Enigste grote verschil was dat ik bouwgrond had en dat we dat dus in het huwelijk gebracht hebben op naam van beiden.

[NotSoSteady]

Mark31 schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 11:40:
Dit is een lastige, maar zo hebben wij het destijds gedaan.
Ik ken mijn vrouw al vanaf mijn 19e, zei was toen 16, ik ging op mijn 25e samenwonen met haar dus was toen al 6 jaar samen.
We hebben eerst 3 jaar gehuurd, om te kijken hoe het is om samen te wonen, want dat is totaal anders dan dat je niet samenwoont, dat kan je het beste ontdekken doormiddel van een huis huren want dan zit je nergens aan vast.
Op dat moment hadden we inderdaad nog ieder een eigen pot, en we legde het geld in wat de vaste lasten waren in een gezamelijke pot en keken naar ratio hoeveel ieder verdienden , en daarop hoeveel je moest betalen.
Vervolgens hebben wij nu 3 jaar geleden een huis gekocht, we waren al 6 jaar bij elkaar voordat we gingen samenwonen, en 3 jaar samengewoont, ik werk al wel vanaf mijn 17e heb daardoor niet echt veel gestudeerd omdat ik daar echt geen gedult voor had dus ik had op dat moment een saldo van 60 duizend euro voor onze koophuis, waar mijn vrouw verder door heeft gestudeerd en slechts 5 duizend euro inlegde.
Maar wat is geld waard?
Geld is makkelijk om te hebben, tuurlijk, maar geld maakt je niet gelukkig, terwijl je vrouw je wel gelukkig maakt (lijkt mij als het goed zit teminste ).
Wij hebben ervoor gekozen toen we een koopwoning kochten om een gezamelijke pot te maken, want ik kan wel mierenneuken om die 60 duizend euro die ik destijds heb ingelegd en mijn vrouw slechts 5 duizend, op dit moment verdiend mijn vrouw veel meer aangezien die heeft doorgestudeerd dus een hogere functie heeft dan mij.
Dan krijg je elke keer gezeik omtrend geld, zou ik persoonlijk niet willen, daarvoor is geld gewoon veels te onbelangrijk voor.
Er zijn veel belangrijkere zaken in het leven dan geld, geld maakt veel kapot, en ik zie het helemaal in mijn generatie en de nog jongere generaties terug, iedereen is geobserdeerd door geld, materialen, en wie de mooiste telefoon heeft, etc , intresseert mij echt geen ene hol, het belangrijkste is ben je gezond en gelukkig?
Als je ieder een eigen rekening hebt, dan blijf je gezeik over het geld houden, is het dat jou waard? Ik niet.
Maar de hamvraag is wel bij een gezamelijke rekening , houd je van elkaar?, Wil je voor de rest van je leven met hem of haar door? Wil je met elke tegenslag die je krijgt altijd vechten (want ja elke relaties heeft ups en downs, hebben wij net zo goed meegemaakt ) maar ren je daarvoor weg, of vecht je ervoor?
Hoe staan jullie beide daarin als de ander een foutje maakt, want ja we zijn mensen , en mensen maken fouten zo simpel als dat, ben je dus vergevingsgezind?
De enige issue is en blijft dat je partner dusdanig kan veranderen in je leven waardoor je uit elkaar groeit omdat je niet meer van hem/haar houd, maar dat houd je altijd.
Maar geld vind ik echt een gevaarlijk dingetje, zie het te vaak dat daardoor een hoop ruzies/scheidingen van komen, doodzonde, want zo belangrijk is geld niet in het leven!

Ik wil wel vechten, maar ik wil niet mijn geld kwijtraken. Dit is toch een eindeloze discussie. De een zal het belangrijk vinden, de ander niet. Geld brengt mij in ieder geval wel een hoop plezier en mocht een relatie kapotgaan dan heb ik in ieder geval nog 1 van de 2 dingen over.

[Mark31]

NotSoSteady schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 11:47:
[...]


Ik wil wel vechten, maar ik wil niet mijn geld kwijtraken. Dit is toch een eindeloze discussie. De een zal het belangrijk vinden, de ander niet. Geld brengt mij in ieder geval wel een hoop plezier en mocht een relatie kapotgaan dan heb ik in ieder geval nog 1 van de 2 dingen over.

Geld kan je verdienen, kan je ontvangen, vriendschappen en familie en je vrouw kan je niet kopen.
Zonder familie/vrienden en je vrouw zou je leven ook niet leuk zijn, kan je geld hebben, maar ben je doodongelukkig lijkt mij.
Mijn Opa had ook bergen met geld, was alleen, maar was niet gelukkig kan ik jou vertellen.. maar dit is inderdaad een eindeloze discussie.

[LuNaTiC]

Wij doen het zo:

• pak je salaris
• trek daar een bedrag vanaf wat je beschouwt als persoonlijk zakgeld. Je mag hier mee doen wat je wilt
• trek er nog de vaste persoonlijke lasten vanaf

Het bedrag wat je overhoudt, is hetgeen je uiteindelijk op de grote hoop gooit. Daarvan worden de gezamenlijke lasten van betaald en alle variabele gezamenlijke uitgaven. Dus boodschappen, verjaardagen, uitjes, maar ook vakantie etc. En natuurlijk een spaargedeelte.

Dit werkt het beste als je persoonlijke vaste lasten ongeveer gelijk zijn (zoals bij ons toevallig het geval is). Als dat echt heel scheef zit kun je natuurlijk ook besluiten om degene die veel minder persoonlijke vaste lasten heeft, iets meer van dat 'zakgeld' toe te kennen. Als je dat allebei eerlijk vindt en/of daar behoefte aan hebt. Het gaat om een gelijkwaardige bestedingsruimte. Ik zou het heel stom vinden om dat naar rato te doen omdat de ene nu toevallig veel meer verdient en daarom 3 keer per jaar een weekendje weg kan met vrienden en de ander maar 1 keer.

Ja als meer verdienende persoon in de relatie betaal je dan dus meer aan alle gezamenlijke dingen. Omdat het op een hoop gaat en we daarin alles delen is het niet zo dat dat vooral in de hypotheek en GWL zit ofzo. Maar juist eerder in de variabele uitgaven als vakanties ed. Want wij vinden het bijv belangrijk dat we wel allebei 50-50 doen qua vermogensopbouw. Mijn vriendin vindt het dan niet erg dat ze dan meer betaalt aan vakanties of dingen waar we gezamenlijk voor sparen.

Het lijkt mij het belangrijkst dat als je in een goede relatie zit je elkaar al het goeds gunt, en dus ook qua financiën. Zolang de relatie duurt, maar ook voor erna, als het misgaat.

Mensen die veel meer verdienen dan hun partner, vervolgens wel menen dat ze zoveel willen proberen te sparen/vermogen op te bouwen voor hunzelf en 'voor als het misgaat', vind ik een beetje opmerkelijk. Prima dat je niet al te erg het schip in wil gaan, maar stel nu dat de relatie uitgaat door jouw schuld, kun je dan de relatie met een schoon geweten eindigen waarbij iemand helemaal opnieuw moet beginnen met een beperkt tot geen vermogen, bijvoorbeeld?

Als je dan toch echt zoveel om geld en je mogelijke eigen vermogen geeft, moet je maar op zoek naar een partner die minstens evenveel geld als jij verdient, vind ik.

[Mark31]

Daarnaast vind ik het allemaal te lastig om te stellen, want in bijna alle relaties werkt er eentje meer dan de andere, en die andere doet dan het huishouden erbij waardoor degene die fulltime werkt niet ook nog eens het huishouden hoeft te doen.
Het is dan verre van rechtvaardig om degene die dus het huishouden doet, en dus minder werkt waardoor hij of zei minder inkomsten binnenhaalt, omdat die minder werkt, om dan toch 50/50 de kostten te laten opdraaien, terwijl jij zelf dan profijt hebt omdat hij/zei het huishouden al klaar hebt, dus dan is het thuis komen en lekker aanschuiven, dat je dan thuis niks hoeft te doen.

[mikeypijkie]

Wij werken beide 40 uur per week en ik verdien op een paar honderd euro meer dan dat zij doet. We hebben afgesproken om beide 80% van ons netto loon op een gezamelijke rekening te storten. Van deze rekening betalen we alle vaste lasten incl vakantie, boodschappen, onvoorziene kosten etc.
De overige 20% houd ieder voor zich.
Op die manier betaal ik misschien iets meer maar daar lig ik niet wakker van.

[Batavia]

Bexxerz schreef op woensdag 16 oktober 2019 @ 13:21:
Hi,
Ik ben op zoek naar een eerlijke manier om financiën te regelen met mijn vriendin.

De situatie is alsvolgt:
Ik heb een aantal jaar gehuurd gezeten. Mijn vriendin is toendertijd bij mij ingetrokken.
Ik Fulltime baan, zij student.
Op dit moment afgesproken:
- Ik betaal de huur en maandelijke lasten
- Zij betaald boodschappen en doet huishouden (schoonmaken, was etc.)

Veel mensen lijken dit te doen maar zoals ik ook hier aanhaal (peltco in "Samenwonend, kind op komst, vermogensverschil, wat te doen?") is dit totaal onzin.

Je bent labels aan het plakken op wie welke kost neemt. Maar het feit dat zij mee betaald ergens aan iets (of dit nu boodschappen is of in tijd zoals huishouden) betekend dat jouw kosten heel erg anders zijn.

Ik ben er van overtuigd dat de enige eerlijke verdeling is
- zolang je in een relatie bent deel je alles samen
- er is een nivellerende werking op vermogen/schulden zodat na 30+ jaar je niet kan zeggen 'vroegah verdiende ik meer dus nu krijg ik alles'

Als je nu een huis koop, koop het gewoon samen. Als je relatie uit elkaar gaat verkoop het en deel de overwaarde (of schuld naar ratio van dan geldende draagkracht)

Als je op een date gaat moet je allebei 100% aanwezig zijn. Dus ik zie niet dat er een andere eerlijke verdeling is voor kosten dan tijdens de relatie allebei 100% bijdragen.

[DrivinUCrazy]

Bexxerz schreef op woensdag 16 oktober 2019 @ 14:21:
[...]


Het huis staat inderdaad volledig op mijn naam. We hebben geen samenlevingscontract.


@Slickk Bedankt, ik ga eens een berekening maken.

Bij ons is het ook 66%-34% verdeeld. Het huis staat op mijn naam.
Ik betaal aflossing, upgrades en onderhoud aan het huis, en de kosten die onder het eigenaarschap vallen. Denk aan rioolrecht en gemeentelijke belastingen, die ongein. Zo heb ik niet alleen de lusten, maar ook de lasten. Dit jaar geïnvesteerd in bijvoorbeeld kozijnen en isolatie. Ik heb die weliswaar betaald, maar zij heeft net zoveel inspraak gehad in de keuzes.

We zien de rente als 'huur' van de bank. Zij betaalt 34% van de rente, en van de rest van alle gezamenlijke huishoudelijke kosten.
In het samenlevingscontract en testament hebben we er voor gezorgd dat zij ook netjes wordt beschermd en verzorgd. Indien er een kind zou komen, herzien we dit omdat geïnvesteerde tijd in de opvoeding ten koste gaat van financieel inkomen. Daar mag dus best een huishoudvergoeding tegenover staan: de rato verandert daarmee in het voordeel van de (gedeeltelijke) thuisblijver.

Uiteindelijk komt het er (puur zakelijk gezien) op neer dat ze ondanks een studieschuld in een volledig huis kan wonen voor de kosten van een studentenkamer. Dat zij 'er dan niets aan overhoudt en niet kan opbouwen' is imho dan ook een misvatting. Zij loopt immers ook geen risico's en kan eenvoudig sparen, beleggen, wat dan ook. Ze bouwt dus alleen anders op.

Maar ga vooral eens met een notaris babbelen, er is meer mogelijk dan je denkt.

[Config]

Wij zijn ook getrouwd. Ik was toendertijd op zoek naar een setup die:
1. beiden motiveert om te blijven werken, meer te gaan verdienen, te sparen
2. kinderen zou ondersteunen
3. in het geval het misgaat, de anciënniteit van het huwelijk meeneemt
4. bescherming biedt in het geval van bedrijfsactiviteiten/ondernemen

Ik vond totaal geen aansluiting bij gemeenschap van goederen, voornamelijk i.v.m. punt 1 en 3. Het is krankzinnig om na 1 dag huwelijk hetzelfde te moeten betalen als na 10 jaar. Wellicht dat de rechter dit ook ziet, maar de startpositie is al compleet krom imo. Punt 1 is ook belangrijk, want mensen zijn mensen en als we onszelf in een systeem zetten (nudgen, gamification, bevavior economics, geef het een naam) waarin we niet de juiste prikkels krijgen dan sneuvelen, na verloop van tijd, ook de allerbeste intenties en motivaties. Als je samen meer geld wil hebben, moet je ten eerste zelf meer gaan verdienen.

Dus, we hebben huwelijkse voorwaarden. En die mag je zo inrichten zoals je wil. En wij hebben het standaardverhaal aangehoord en het anders gedaan:

- We houden zelf wat we verdienen (punt 1)
- We delen de huishoudelijke kosten 50/50 (punt 1)
- We bekijken elk kalenderjaar wat we meer hebben verdiend dan uitgegeven, en zetten X% op een gezamenlijke rekening (spaarrekening + beleggingen). Zo legt de een meer in dan de ander. (punt 1)
- Bij ontbinding delen we die pot 50/50 (punt 3)
- Bij grote veranderingen herzienen wij de overeenkomst (punt 2)
- Sommige inkomsten zijn uitgesloten, zoals erfenissen, en bedrijven (punt 4)

We moeten na de geboorte van de kleine nog die herziening uitvoeren, trouwens. Ik ga voorstellen om hier ook een potje voor te gaan bouwen, maar dan eentje die losstaat van het huwelijk.

Overigens, vergeet niet dat prenups of het gebrek aan prenups alleen speelt bij het uit elkaar gaan. Tijdens het huwelijk dienen beiden evenredig mee te delen in de 'vruchten', d.w.z. het geld. Je kunt niet voor jezelf een dikke auto kopen en haar naar de Wibra sturen, dat ga je verliezen bij de rechter.

[Mark31]

DrivinUCrazy schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 19:49:
[...]

Bij ons is het ook 66%-34% verdeeld. Het huis staat op mijn naam.
Ik betaal aflossing, upgrades en onderhoud aan het huis, en de kosten die onder het eigenaarschap vallen. Denk aan rioolrecht en gemeentelijke belastingen, die ongein. Zo heb ik niet alleen de lusten, maar ook de lasten. Dit jaar geïnvesteerd in bijvoorbeeld kozijnen en isolatie. Ik heb die weliswaar betaald, maar zij heeft net zoveel inspraak gehad in de keuzes.

We zien de rente als 'huur' van de bank. Zij betaalt 34% van de rente, en van de rest van alle gezamenlijke huishoudelijke kosten.
In het samenlevingscontract en testament hebben we er voor gezorgd dat zij ook netjes wordt beschermd en verzorgd. Indien er een kind zou komen, herzien we dit omdat geïnvesteerde tijd in de opvoeding ten koste gaat van financieel inkomen. Daar mag dus best een huishoudvergoeding tegenover staan: de rato verandert daarmee in het voordeel van de (gedeeltelijke) thuisblijver.

Uiteindelijk komt het er (puur zakelijk gezien) op neer dat ze ondanks een studieschuld in een volledig huis kan wonen voor de kosten van een studentenkamer. Dat zij 'er dan niets aan overhoudt en niet kan opbouwen' is imho dan ook een misvatting. Zij loopt immers ook geen risico's en kan eenvoudig sparen, beleggen, wat dan ook. Ze bouwt dus alleen anders op.

Maar ga vooral eens met een notaris babbelen, er is meer mogelijk dan je denkt.

Mijn oren staan echt te klapperen, jou vrouw moet dus 34% betalen, aan jou huis mee, want hij staat op jou naam.
En krijgt er niks voor terug (Ja onderdak ) maar het is jou vrouw?
Zie PM.
Kijk 50/50 wat hier ook veel geopperd word kan ik nog wel begrijpen als je elkaar niet 100% vertrouwt dat je bij elkaar blijft, maar dit slaat echt alles..

[ Voor 5% gewijzigd door Ardana op 17-10-2019 21:17 ]

[unezra]

Mark31 schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 20:31:
[...]
Mijn oren staan echt te klapperen, jou vrouw moet dus 34% betalen, aan jou huis mee, want hij staat op jou naam.
En krijgt er niks voor terug (Ja onderdak ) maar het is jou vrouw?

Kijk 50/50 wat hier ook veel geopperd word kan ik nog wel begrijpen als je elkaar niet 100% vertrouwt dat je bij elkaar blijft, maar dit slaat echt alles..
Quote aangepast.

Ze maakt toch ook gebruik van het huis? Ze woont er immers én ze is met een testament, goed beschermd.

Een TR is voldoende, elkaar aanspreken is niet de bedoeling.

[ Voor 19% gewijzigd door Ardana op 17-10-2019 21:21 ]

[enermax]

Mark31 schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 20:31:
[...]


Mijn oren staan echt te klapperen, jou vrouw moet dus 34% betalen, aan jou huis mee, want hij staat op jou naam.
En krijgt er niks voor terug (Ja onderdak ) maar het is jou vrouw?
Kijk 50/50 wat hier ook veel geopperd word kan ik nog wel begrijpen als je elkaar niet 100% vertrouwt dat je bij elkaar blijft, maar dit slaat echt alles..
Quote aangepast.

Wij hebben het ook zo geregeld. Ik betaal alle kosten van het huis. En partner betaald mee aan de rente van de bank naar rato inkomen. Dan woont ze voor een appel en een ei in een half vrijstaand huis. Dus niet klagen maar sparen

[ Voor 13% gewijzigd door Ardana op 17-10-2019 21:30 ]

[GioStyle]

enermax schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 20:50:
[...]


Wij hebben het ook zo geregeld. Ik betaal alle kosten van het huis. En partner betaald mee aan de rente van de bank naar rato inkomen. Dan woont ze voor een appel en een ei in een half vrijstaand huis. Dus niet klagen maar sparen

En laat me raden: jij trekt alle hypotheekrente van je inkomstenbelasting af?

[enermax]

Wel van mijn inkomstenbelasting maar dit komt weer terug in onze inkomsten pot en wordt verdeeld naar rato.

[DrivinUCrazy]

Mark31 schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 20:31:
[...]


Mijn oren staan echt te klapperen, jou vrouw moet dus 34% betalen, aan jou huis mee, want hij staat op jou naam.
En krijgt er niks voor terug (Ja onderdak ) maar het is jou vrouw?
Serieus man, dat is echt een rattenstreek, snap ook niet dat jou vrouw hiermee akkoord gaat.
Kijk 50/50 wat hier ook veel geopperd word kan ik nog wel begrijpen als je elkaar niet 100% vertrouwt dat je bij elkaar blijft, maar dit slaat echt alles.. dit is gewoon een rattenstreek, houd je wel van je vrouw?
Want zo behandel je niet iemand waarvan je houd.

Houden we het netjes? Je kan altijd een TR indienen ivp zo te reageren.
We zien het rentedeel van de hypotheek als huur van de bank. Dat verdelen we naar rato. De andere huishoudelijke kosten, verdelen we naar rato.

Het aflossingsdeel betaal ik. Het deel wat cash is ingelegd op het huis, komt helemaal van mij af. Houd het er maar even op dat ik het dan niet over tientjeswerk heb, want ik had daar al een paar jaar hard voor gewerkt en gespaard. Dat volledige bedrag is dus al in mindering gebracht op de hypotheek.
Extra tussentijdse aflossingen betaal ik. Eigenaars lasten zoals rioolrecht, de gemeentelijke belastingen, onderhoud en investeringen in het huis, betaal ik.

Ze woont voor een paar honderd euro per jaar in een tweekapper met garage en tuin, en met de rest van haar geld kan ze doen wat ze wil. Ik ga me maar diep schamen denk ik.

<knip>

GioStyle schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 20:52:
[...]


En laat me raden: jij trekt alle hypotheekrente van je inkomstenbelasting af?

Terechte vraag: nee, wat we terugkrijgen wordt ook weer naar rato verdeeld. En alles wat ik terug krijg los ik ook weer extra af op de hypotheek.

[ Voor 7% gewijzigd door Ardana op 17-10-2019 21:16 ]

[koentjuh]

Hier gaat - sinds de komst van kinderen 2,5 jaar terug - alles op 1 hoop. Lekker makkelijk en geen gedoe. Inkomen is inmiddels ook volledig scheef gegroeid, maar deels ook veroorzaakt doordat zij minder is gaan werken toen er kinderen kwamen.

Volgens mij staat in ons samenlevingscontract wel iets van naar ratio van inkomen, misschien maar eens een keer actualiseren

[enermax]

DrivinUCrazy schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 20:56:
[...]

Ze woont voor een paar honderd euro per jaar in een tweekapper met garage en tuin, en met de rest van haar geld kan ze doen wat ze wil. Ik ga me maar diep schamen denk ik.

Quote aangepast.

[...]

Terechte vraag: nee, wat we terugkrijgen wordt ook weer naar rato verdeeld. En alles wat ik terug krijg los ik ook weer extra af op de hypotheek.

Onze situaties komen heel erg over. Ik moet wel zeggen dat ik anders naar rato verdeel. De rato is niet het percentage van het inkomen maar het aantal uur dat je kwijt bent. Kort gezegd:
Alle inkomsten bij elkaar in een pot.
Werkt partner 20 uur en huishouden 10 uur. Heeft zij 30 uur gewerkt
Werk ik er 40. Dan is de verdeling 30/70 en 40/70.
Het maakt mij namelijk niet uit of ik achter de vuilniswagen loop en zij achter de directrise is. Maar dat we er beide voor gaan!

[ Voor 7% gewijzigd door Ardana op 17-10-2019 21:16 ]

[DrivinUCrazy]

@enermax dat kan ook. Wij werken beiden fulltime. Maar vandaar ook de optionele huishoudvergoeding als een van de twee minder zou gaan werken. We hebben wel al vastgesteld dat we dat zouden toepassen, alleen nog geen bedrag er aan gehangen.

[Ardana]

Config schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 19:55:
Wij zijn ook getrouwd. Ik was toendertijd op zoek naar een setup die:
1. beiden motiveert om te blijven werken, meer te gaan verdienen, te sparen
2. kinderen zou ondersteunen
3. in het geval het misgaat, de anciënniteit van het huwelijk meeneemt
4. bescherming biedt in het geval van bedrijfsactiviteiten/ondernemen

Ik vond totaal geen aansluiting bij gemeenschap van goederen, voornamelijk i.v.m. punt 1 en 3. Het is krankzinnig om na 1 dag huwelijk hetzelfde te moeten betalen als na 10 jaar. Wellicht dat de rechter dit ook ziet, maar de startpositie is al compleet krom imo. Punt 1 is ook belangrijk, want mensen zijn mensen en als we onszelf in een systeem zetten (nudgen, gamification, bevavior economics, geef het een naam) waarin we niet de juiste prikkels krijgen dan sneuvelen, na verloop van tijd, ook de allerbeste intenties en motivaties. Als je samen meer geld wil hebben, moet je ten eerste zelf meer gaan verdienen.

Ook bij een scheiding wordt anciëniteit van het huwelijk mee genomen: als je korter dan 5 jaar getrouwd bent, ben je alimentatie-plichtig voor de duur van het huwelijk, als je langer getrouwd was, is het 12 jaar. Overigens is de rechter tegenwoordig veel makkelijker bij het afzien van alimentatie. Ik was zelf 3 jaar getrouwd, heb afgezien van alimentatie, geen probleem. Vriend van me, 15 jaar getrouwd, 3 kids, co-ouderschap, heeft zelf nooit 'n dag gewerkt, ziet ook af van alimentatie (werkt nu 3 dagen per week, net voldoende om boven bijstandsniveau te zitten).

[Mark31]

DrivinUCrazy schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 20:56:
[...]

[mbr]Houden we het netjes? Je kan altijd een TR indienen ivp zo te reageren.[/]
We zien het rentedeel van de hypotheek als huur van de bank. Dat verdelen we naar rato. De andere huishoudelijke kosten, verdelen we naar rato.

Het aflossingsdeel betaal ik. Het deel wat cash is ingelegd op het huis, komt helemaal van mij af. Houd het er maar even op dat ik het dan niet over tientjeswerk heb, want ik had daar al een paar jaar hard voor gewerkt en gespaard. Dat volledige bedrag is dus al in mindering gebracht op de hypotheek.
Extra tussentijdse aflossingen betaal ik. Eigenaars lasten zoals rioolrecht, de gemeentelijke belastingen, onderhoud en investeringen in het huis, betaal ik.

Ze woont voor een paar honderd euro per jaar in een tweekapper met garage en tuin, en met de rest van haar geld kan ze doen wat ze wil. Ik ga me maar diep schamen denk ik.

[mbr]<knip>[/]

[...]

Terechte vraag: nee, wat we terugkrijgen wordt ook weer naar rato verdeeld. En alles wat ik terug krijg los ik ook weer extra af op de hypotheek.

Excuses bij deze, ik begreep je reactie volkomen verkeerd, ik dacht dat je vrouw 34 procent moest inleggen maar dat ze niks mee zou krijgen met het huis.

[DrivinUCrazy]

@Mark31 Ik dacht al dat het hem daar in zat. No worries.

Ze legt juist geen cent in op de aflossing. Helemaal voor niks wonen zagen we beiden ook niet zitten. En mochten we uit elkaar gaan, of mij iets overkomen wordt er goed voor haar gezorgd. Ik wil juist niet dat ze zich financieel afhankelijk zou voelen van mij, maar dat ze uit vrije wil bij mij blijft.

[Batavia]

Ardana schreef op donderdag 17 oktober 2019 @ 21:30:
[...]

Ook bij een scheiding wordt anciëniteit van het huwelijk mee genomen: als je korter dan 5 jaar getrouwd bent, ben je alimentatie-plichtig voor de duur van het huwelijk, als je langer getrouwd was, is het 12 jaar. Overigens is de rechter tegenwoordig veel makkelijker bij het afzien van alimentatie. Ik was zelf 3 jaar getrouwd, heb afgezien van alimentatie, geen probleem. Vriend van me, 15 jaar getrouwd, 3 kids, co-ouderschap, heeft zelf nooit 'n dag gewerkt, ziet ook af van alimentatie (werkt nu 3 dagen per week, net voldoende om boven bijstandsniveau te zitten).

Dit word vanaf 1 januari fors gereduceerd maar max 5 jaar als ik me niet vergis.

Ik vind alimentatie niet het belangrijkste. Terecht als je op een gegeven moment op je eigen benen moet staan. Ik denk dat het vooral belangrijk is wat je (samen) spaart tijdens het huwelijk. Dat de een een goede baan overhoud (en salaris) is 1 ding. Maar om te zeggen dat 1 persoon al het spaargeld krijgt omdat de ander alleen maar 24/7 voor de kinderen mocht zorgen/huishouden deed/toevallig iets minder carriere maakt vind ik wel erg vreemd.j

Ik zou eerder verwachten dat ze dat ook per wet zouden moeten aanpakken. Zeker sommige constructies die ik hier voorbij zie komen zorgt er vooral voor dat de 'rijkste' partner vooral rijker er uit komt.

[ Voor 29% gewijzigd door Batavia op 17-10-2019 22:14 ]

[Walance]

Zijn wij dan nog zo ouderwets? Wij hebben samen 1 bankrekening en 1 spaarrekening, alles komt daarop samen. Als iemand van ons iets wilt kopen dan doen we dat gewoon voor kleinere bedragen en bij grotere bedragen overleggen we dat eerst. Dit is altijd nog goed gegaan, we zijn nu 13 jaar samen. Mijn ouders hebben ook altijd precies hetzelfde gehad en dat is hij hun ook altijd goed gegaan, ze zijn nu 35 jaar getrouwd.

[unezra]

Walance schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 07:53:
Zijn wij dan nog zo ouderwets? Wij hebben samen 1 bankrekening en 1 spaarrekening, alles komt daarop samen. Als iemand van ons iets wilt kopen dan doen we dat gewoon voor kleinere bedragen en bij grotere bedragen overleggen we dat eerst. Dit is altijd nog goed gegaan, we zijn nu 13 jaar samen. Mijn ouders hebben ook altijd precies hetzelfde gehad en dat is hij hun ook altijd goed gegaan, ze zijn nu 35 jaar getrouwd.

Ouderwets, technisch gezien ja.
Is dat erg? Nee.

Ik zou daar niet gelukkig van worden en het niet op die manier willen doen, ik snap ook niet waarom je dat zou willen, maar als jullie je daar gelukkig bij voelen is het goed.

Bij ons zou dat ook niet goed gaan. We gaan allebei op een andere manier met geld om, geven ons geld op een andere manier uit. 100% zekerheid dat al we het niet op deze, zakelijke, manier geregeld zouden hebben we meer dan eens een meningsverschil, ruzie, over geld zouden hebben. Nu is dat zelden tot nooit.

Kanttekening is wel dat we allebei een prima baan hebben en we nooit geld uitgeven dat niet kán. De auto, koelkast én kookplaat moeten kapot kunnen gaan zonder ander gevolg dan "shit, we hebben wat minder op de spaarrekening staan". De basis is dus dat er genoeg geld is (en bijvoorbeeld de hypotheek op 1 inkomen gedragen kan worden), genoeg punten waarop we kúnnen bezuinigen als het moet.

[RodeStabilo]

unezra schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 08:37:
Bij ons zou dat ook niet goed gaan. We gaan allebei op een andere manier met geld om, geven ons geld op een andere manier uit. 100% zekerheid dat al we het niet op deze, zakelijke, manier geregeld zouden hebben we meer dan eens een meningsverschil, ruzie, over geld zouden hebben. Nu is dat zelden tot nooit.

In een goede relatie zou dat geen problemen mogen geven, dat komt een beetje op me over alsof een partner je dat niet gunt. Ik geef ook veel geld uit aan m'n hobby en m'n vrouw vind dat prima. Ik ben weer blij dat zij geen dure hobby heeft Sterker nog, als ik twijfel over een aankoop zegt ze dat ik het gewoon moet doen

hierbij wil ik niet suggereren dat problemen/afgunst bij jullie het geval is, ik spreek even in het algemeen

[unezra]

RodeStabilo schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 08:43:
[...]
In een goede relatie zou dat geen problemen mogen geven, dat komt een beetje op me over alsof een partner je dat niet gunt. Ik geef ook veel geld uit aan m'n hobby en m'n vrouw vind dat prima. Ik ben weer blij dat zij geen dure hobby heeft Sterker nog, als ik twijfel zegt ze dat ik het gewoon moet doen

hierbij wil ik niet suggereren dat problemen/afgunst bij jullie het geval is, ik spreek even in het algemeen

Het heeft hier niets met gunnen of niet gunnen te maken, maar met het feit dat we graag dingen voor onszelf hebben en niet per-sé alles willen delen. We zijn 2 individuen die de intentie hebben de rest van hun leven met elkaar te delen.

Gisteren werd ik spontaan getrakteert op een pannekoekje. Gewoon, omdat het kan. Door haar. Dat voelt extra speciaal, omdat het werkelijk háár geld is. Dat soort dingen vinden wij heel fijn om te doen en dat kan domweg niet met enkel een gezamenlijke rekening.

Als ik het topic zo lees, ben ik nog niemand tegen gekomen die het op een vergelijkbare manier als wij regelt, die dat doet vanuit een basis van ongelijkheid, afgunst, etc. Eerder het tegenovergestelde.

Wij vinden die mate van zelfstandigheid en onafhankelijkheid die we hebben erg belangrijk en dat spreekt óók door in hoe wij onze financiën regelen.

[iamerwin]

Walance schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 07:53:
Zijn wij dan nog zo ouderwets? Wij hebben samen 1 bankrekening en 1 spaarrekening, alles komt daarop samen. Als iemand van ons iets wilt kopen dan doen we dat gewoon voor kleinere bedragen en bij grotere bedragen overleggen we dat eerst. Dit is altijd nog goed gegaan, we zijn nu 13 jaar samen. Mijn ouders hebben ook altijd precies hetzelfde gehad en dat is hij hun ook altijd goed gegaan, ze zijn nu 35 jaar getrouwd.

Wij zijn ook ouderwets.

We hebben ook 1 betaalrekening en 1 spaarrekening (en een automagische maandelijkse overboeking van betaal- naar spaarrekening). De vriendin heeft nog een aparte bankrekening voor haar werk, want freelance. Op onze betaalrekening komt alles binnen, we betalen daar ook alles van en zij hevelt geld voor btw afdracht en inkomstenbelasting over naar haar eigen rekening. Natuurlijk zou ook haar inkomsten daar binnen kunnen komen en haar besteedbare inkomsten naar de gezamelijke rekening kunnen overhevelen, same difference. Zakelijke uitgaven heeft ze nauwelijks.

Verder wonen we in een huurhuis en de enige grote uitgave die we samen hebben gedaan (3 jaar samen) is een nieuwe auto. Met mijn spaargeld betaald, op haar naam gezet - weet niet helemaal de logica, volgens mij verzekering, meeliften op schadevrije jaren van familie oid.

[RodeStabilo]

unezra schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 08:48:
Gisteren werd ik spontaan getrakteert op een pannekoekje. Gewoon, omdat het kan. Door haar. Dat voelt extra speciaal, omdat het werkelijk háár geld is. Dat soort dingen vinden wij heel fijn om te doen en dat kan domweg niet met enkel een gezamenlijke rekening.

Nee, maar daar hechten wij ook totaal geen waarde aan. Sterker nog, we maken er grapjes over aan de kassa. "Zal ik dit keer betalen? "

[LuNaTiC]

ach het is natuurlijk helemaal super als je echt alles van een hoop doet en kan doen, en dat er nooit een scheef gezicht is. Wij vinden het ook wel prettig dat er gewoon _een_ gedeelte is dat voor jezelf is en dat je ook nooit schuldig/lullig etc hoef te voelen als je daar iets koopt waarvan de ander denkt 'wtf'.

Bij ons vind ik het ook nog eens fijn dat zij dan uiteindelijk natuurlijk veel meer inlegt op de gezamenlijke rekeningen qua gezamenlijke uitgaven en sparen - bij het spaargedeelte zal ik dan ook zeker veel makkelijker kunnen zeggen dat ze daar ook gewoon iets voor haarzelf te kopen als ze dat wil (ze legt daar immers ook veel meer van in). Voorbeeld is dat ze nog eens haar motorrijbewijs wilt kopen, dus vindt ze zelf dat ze dat maar moet doen van dat eigen stuk zakgeld. Terwijl ik zeg: ja maar dan moet je daar echt best wel lang veel voor opzij zetten, wat mij betreft doe je dat ook gewoon van de gezamenlijke rekening.

Daarnaast weet ik ook nog dat zij mij andersom hetzelfde gunt - ook al leg ik minder in. Al zegt ze er dan wel bij dat het wel iets moet zijn waar ze op zijn minst niet zwaar tegen is

[Remy!!!!]

LuNaTiC schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 09:47:
ach het is natuurlijk helemaal super als je echt alles van een hoop doet en kan doen, en dat er nooit een scheef gezicht is. Wij vinden het ook wel prettig dat er gewoon _een_ gedeelte is dat voor jezelf is en dat je ook nooit schuldig/lullig etc hoef te voelen als je daar iets koopt waarvan de ander denkt 'wtf'.

Dat kan toch nog steeds met 1 rekening?
Wij hebben ook maar 2 rekeningen, 1 betaalrekening en 1 spaarrekening. En op die spaarrekening hebben wij allemaal potjes aangemaakt (Huis, Bruiloft, Auto enz.) waar maandelijks wat geld naartoe gaat, maar wij hebben op die manier ook potjes voor onszelf aangemaakt. Op die manier krijgen wij iedere maand een X bedrag aan zakgeld waar de ander niets over kan zeggen qua koopgedrag. En grote dingen zoals tv/pc/wasmachine gaat gewoon van de normale rekening af.

[LuNaTiC]

Remy!!!! schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 09:57:
[...]

Dat kan toch nog steeds met 1 rekening?
Wij hebben ook maar 2 rekeningen, 1 betaalrekening en 1 spaarrekening. En op die spaarrekening hebben wij allemaal potjes aangemaakt (Huis, Bruiloft, Auto enz.) waar maandelijks wat geld naartoe gaat, maar wij hebben op die manier ook potjes voor onszelf aangemaakt. Op die manier krijgen wij iedere maand een X bedrag aan zakgeld waar de ander niets over kan zeggen qua koopgedrag. En grote dingen zoals tv/pc/wasmachine gaat gewoon van de normale rekening af.

ik zeg toch ook nergens dat dat niet kan?

Hoe je het inricht moet je zelf weten, gaat nog steeds om hetzelfde concept. Dus wij zijn het gewoon met elkaar eens.

Mijn reply had alleen betrekking op het systeem waarbij alles op een grote hoop (of in een groot zwart ) waarbij je daarna gewoon koopt wat je wilt zonder dat je daarbij nog een beetje aan een soort boekhouding doet.

[Mark31]

Walance schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 07:53:
Zijn wij dan nog zo ouderwets? Wij hebben samen 1 bankrekening en 1 spaarrekening, alles komt daarop samen. Als iemand van ons iets wilt kopen dan doen we dat gewoon voor kleinere bedragen en bij grotere bedragen overleggen we dat eerst. Dit is altijd nog goed gegaan, we zijn nu 13 jaar samen. Mijn ouders hebben ook altijd precies hetzelfde gehad en dat is hij hun ook altijd goed gegaan, ze zijn nu 35 jaar getrouwd.

Zo doen wij het dus ook, dus je bent niet de enige.
Daarnaast over reacties hierboven, kleine uitgaven hoef je ook niet te overleggen in zo'n een situatie dus geen scheve gezichten.
Bij grote aankopen moet je eerst kijken of het geld er is ervoor, maar dat doe je in principe ook met je eigen rekening.
Dus de basis blijft hetzelfde.

[ Voor 19% gewijzigd door Mark31 op 18-10-2019 14:35 ]

[LuNaTiC]

Mark31 schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 14:29:
[...]

Zo doen wij het dus ook, dus je bent niet de enige.
Daarnaast over reacties hierboven, kleine uitgaven hoef je ook niet te overleggen in zo'n een situatie dus geen scheve gezichten.
Bij grote aankopen moet je eerst kijken of het geld er is ervoor, maar dat doe je in principe ook met je eigen rekening.
Dus de basis blijft hetzelfde.

punt is meer, veel kleine uitgaven stapelen zich ook op.

En misschien is het bij jullie niet zo, maar er zijn zat mensen met een gat in hun hand. Shirtje hier, Ali-Express dingetje daar.

Wij vinden het gewoon lekker om een stukje ruimte te hebben, 'no questions asked'. Verder gaat alles op een grote hoop van de gezamenlijke rekening en daar kun je gewoon dingen voor kopen zonder te overleggen (ervan uitgaande dat het voor beiden relevant is). Als we iets groter willen kopen van die rekening (dan wel spaarrekening, maar goed, dat is gewoon een apart spaardoel/potje binnen die rekening) dan hebben we dat sowieso al eerder overlegd omdat we het er waarschijnlijk al vaker over hebben gehad. Of het moet eens voorkomen dat je ergens in een winkel staat en een interessante aanbieding is, ja dan overleg je natuurlijk ook ff.

Maar als ik voor 200 euro een nieuwe speaker wil kopen, wil ik het gewoon meteen doen zonder die vraag te hoeven stellen. Werkt net zo fijn.

[Verwijderd]

Als beide of 1 van beide partners de neiging hebben om 'besteedbaar' geld altijd op te maken, is het zinnig om beperkingen op te leggen (eigen budget via eigen rekening of via potjes).
Als beide partners alleen kopen wat nodig is (en vergelijkbaar denken over wat wel en niet nodig is) en ruim binnen bugdet blijven, dan is dat niet nodig en kan je prima met 1 rekening af.

In gemeenschap van goederen getrouwd met gescheiden rekeningen omdat je hobby-uitgaven voor je partner wil verbergen is trouwens wel het toppunt van cognitieve dissonantie

[LuNaTiC]

Het heeft niets met verbergen te maken natuurlijk. Ook niet per se dat iemand daadwerkelijk een gat in zijn hand heeft. Het is gewoon praktisch, ook als je voor jezelf wat groters wilt waar je voor wilt sparen.

Misschien reageer je op iemand anders maar wij zijn niet getrouwd in gemeenschap van goederen

[Verwijderd]

LuNaTiC schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 15:14:
Het heeft niets met verbergen te maken natuurlijk. Ook niet per se dat iemand daadwerkelijk een gat in zijn hand heeft. Het is gewoon praktisch, ook als je voor jezelf wat groters wilt waar je voor wilt sparen.

Misschien reageer je op iemand anders maar wij zijn niet getrouwd in gemeenschap van goederen

Dat laatste slaat inderdaad niet op jou

[Mirved]

Niet getrouwd, geen kinderen. 8 jaar samen.

We hebben allebei een eigen betaal en spaarrekening. We hebben ook een gezamenlijke betaalrekening. Hiervan worden de vaste lasten/boodschappen/verzekeringen etc betaald.

De rest houden we fijn gescheiden en dat is heerlijk. Ik hoef mijn aankopen niet te verantwoorden en zij ook niet. Ik leef vrij zuinig en zij gaat bijvoorbeeld veel met vriendinnen weekendjes weg/uiteten etc. Dat is prima op deze manier aangezien het haar eigen geld is.

[unezra]

Verwijderd schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 15:06:
Als beide of 1 van beide partners de neiging hebben om 'besteedbaar' geld altijd op te maken, is het zinnig om beperkingen op te leggen (eigen budget via eigen rekening of via potjes).
Als beide partners alleen kopen wat nodig is (en vergelijkbaar denken over wat wel en niet nodig is) en ruim binnen bugdet blijven, dan is dat niet nodig en kan je prima met 1 rekening af.

In gemeenschap van goederen getrouwd met gescheiden rekeningen omdat je hobby-uitgaven voor je partner wil verbergen is trouwens wel het toppunt van cognitieve dissonantie

Het heeft niets met verbergen te maken, het heeft er mee te maken dat zij niet mee hoeft te betalen aan mijn hobbies en vice versa.

Beiden zorgen we voor voldoende spaargeld maar beiden hebben we de vrijheid er mee te doen en laten wat we willen.

Overigens ben ik wel getrouwd in gemeenschap van goederen, maar dat maakt voor deze verdeling niet uit. Ook wanneer formeel alles (nja, bijna alles) van jou en je partner is, kun je kiezen voor een onderverdeling omdat dat gewoon prettig voelt. Het moment dat je elkaar moet wijzen op het feit dat jouw geld haar geld is en vice versa, is het moment dat je je serieus moet gaan afvragen of je uberhaupt nog wel samen wil zijn.

Wat ik zeg, we verdienen allebei onafhankelijk van elkaar ons eigen geld. Een deel word gezamenlijk besteed, een deel individueel. Gescheiden rekeningen werkt voor ons het beste.

[ Voor 16% gewijzigd door unezra op 18-10-2019 15:52 ]

[Ardana]

Verwijderd schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 15:06:
Als beide of 1 van beide partners de neiging hebben om 'besteedbaar' geld altijd op te maken, is het zinnig om beperkingen op te leggen (eigen budget via eigen rekening of via potjes).
Als beide partners alleen kopen wat nodig is (en vergelijkbaar denken over wat wel en niet nodig is) en ruim binnen bugdet blijven, dan is dat niet nodig en kan je prima met 1 rekening af.

In gemeenschap van goederen getrouwd met gescheiden rekeningen omdat je hobby-uitgaven voor je partner wil verbergen is trouwens wel het toppunt van cognitieve dissonantie

Dit. Eensch. Mijn ex-schoonouders waren in gemeenschap van goederen getrouwd en gedroegen zich altijd alsof ze "eigen geld" hadden, en dan nog hadden ze ruzie over waar het aan besteed mocht worden. Zo had zij de beschikking over het huishoudgeld, en had hij commentaar over hoe ze dat uitgaf. Ook willen ze niet scheiden omdat ze dan het vermogen moeten splitsen

Mijn ex-partner was net zo als ik: spaarzaam, alles 10x over denken of het wel écht nodig was. Mijn laatste partner was het tegenover gestelde: altijd kijken waar hij nog net even wat vandaan kon schrapen om wat te kopen - en in z'n hoofd had hij z'n hele inkomen al 3x uitgegeven, en zou hij aan een 10x zo hoog inkomen nog steeds niet voldoende hebben gehad. In zijn geval zag ik het ook niet zitten om bij event. samenwonen hetzelfde systeem te hebben als met m'n ex-partner. Dan zou binnen no-time de leefgeldrekening problemen hebben.

Overigens, hoe doe je dat in een langdurige relatie als de een idd 'n gat in z'n hand heeft, en de ander heel spaarzaam is? Ik voel me prettig met 10k of meer achter de hand (en dat mag best groeien), hij vind het prettig om zoveel mogelijk van z'n verlanglijstje te kopen (en dat lijstje groeit ook).

Dan krijg je vanzelf een scheefgroei, en ik heb nog geen oplossing gevonden daarvoor.

[President]

Ardana schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 17:34:
Overigens, hoe doe je dat in een langdurige relatie als de een idd 'n gat in z'n hand heeft, en de ander heel spaarzaam is? Ik voel me prettig met 10k of meer achter de hand (en dat mag best groeien), hij vind het prettig om zoveel mogelijk van z'n verlanglijstje te kopen (en dat lijstje groeit ook).

Dan krijg je vanzelf een scheefgroei, en ik heb nog geen oplossing gevonden daarvoor.

Mij lijkt persoonlijk dat de relatie dan gedoemd is om te eindigen... Of jij accepteert gewoon dat als er een noodgeval is dat jij dan ook zijn deel betaald en dit nooit terug zal zien?

Geen idee, het lijkt mij toch wel één van de fundamenten van een relatie om hetzelfde over geld te denken!

Hier ook gewoon alles op de grote hoop, maar dat is omdat we beiden niet van het verbrassen zijn... Zelf zou ik ook geen relatie met haar begonnen zijn als ze heel anders over geld zou hebben gedacht

[unezra]

President schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 17:58:
[...]

Mij lijkt persoonlijk dat de relatie dan gedoemd is om te eindigen... Of jij accepteert gewoon dat als er een noodgeval is dat jij dan ook zijn deel betaald en dit nooit terug zal zien?

Geen idee, het lijkt mij toch wel één van de fundamenten van een relatie om hetzelfde over geld te denken!

Eens.

Dat is ook waarom dit zo'n individuele kwestie is.

Wij vinden het belangrijk niet actief met de ander's financiën bezig te zijn, maar we hebben wél de afspraak dat we beiden wat geld achter de hand houden voor noodgevallen. (Buiten de gezamenlijke spaarrekening dus.)

Ook mag individueel geld uitgeven, nooit ten koste gaan van gezamenlijke dingen als vakantie, de dierenarts, kattenvoer of calamiteiten als "de auto is stuk".

Aan de andere kant bemoeien we ons niet met elkaars individuele uitgaven en spaarsaldo. Het is geen geheim, als ze het nu aan me zou vragen zou ze het zo mogen zien en andersom ook. Maar omdat we weten dat ieder van ons zorgt voor een extra buffertje én we een gezamenlijke spaarrekening hebben, is het ook niet iets waar we actief mee bezig zijn.

Wat wel is, is dat we weten dat we financieel wat speelruimte hebben. We kunnen de HRA iedere maand in plaats van 1x per jaar terug laten storten, we kunnen de opbrengst van de zonnepanelen niet 1x per jaar verrekenen, etc. Ook sparen we individueel én gezamenlijk. Dus stel dat er een situatie komt waarbij we maandelijks minder inkomsten hebben, kunnen we de maandelijkse uitgaven eigenlijk zonder of met beperkte gevolgen met een paar honderd € omlaag brengen.

Hier ook gewoon alles op de grote hoop, maar dat is omdat we beiden niet van het verbrassen zijn... Zelf zou ik ook geen relatie met haar begonnen zijn als ze heel anders over geld zou hebben gedacht

Same.

In een vorige relatie hadden we alles op 1 hoop én een flink inkomensverschil. Dat laatste zou niet zo'n probleem zijn, dat eerste beviel niet. Dat is een van de redenen waarom ik dat niet nog een keer wilde, gelukkig denkt zij er net zo over als ik en hebben we daar nooit discussie over gehad.

(Groot inkomensverschil wás hier ook, maar we zitten al een paar jaar redelijk bij elkaar in de buurt. Het schommelt wat. Dan gaat zij wat omhoog, dan ik. Net wie er op dat moment van baan wisselt en een volgende stap maakt. We hebben qua schaal ook vergelijkbare functies, alleen zijn die van mij tot nu toe wat meer technisch van aard geweest, van haar organisatorisch. Beiden werken we in de ICT. De verwachting is dat het de komende jaren redelijk gelijk op zal gaan tot mijn pensioen en dáár zijn we voor aan het sparen door de hypotheek versneld af te lossen zodat zij eerder kan stoppen en we langer samen van ons pensioen kunnen genieten.)

Ons uitgavenpatroon is wel verschillend. Zij geeft meer geld uit aan kleine dingen. Kleding, uit eten met vriendinnen, weekendje weg. Bij mij zijn het vaak wat grotere dingen. Muziekinstrumenten van een paar honderd € of meer, computerspul dat ook snel fors op loopt, etc. Juist omdat we het zo geregeld hebben, is dat geen probleem.

[President]

Walance schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 07:53:
Zijn wij dan nog zo ouderwets? Wij hebben samen 1 bankrekening en 1 spaarrekening, alles komt daarop samen. Als iemand van ons iets wilt kopen dan doen we dat gewoon voor kleinere bedragen en bij grotere bedragen overleggen we dat eerst. Dit is altijd nog goed gegaan, we zijn nu 13 jaar samen. Mijn ouders hebben ook altijd precies hetzelfde gehad en dat is hij hun ook altijd goed gegaan, ze zijn nu 35 jaar getrouwd.

Wij zijn ook ouderwets hoor! Alleen zijn wij aanstaande januari pas 5 jaar samen in plaats van 13 jaar . Aangezien we een aantal maanden nadat we elkaar leerden kennen besloten dat we een huis wilden gaan kopen en een gezin wilden gaan stichten, leek het ons niet meer dan logisch om naar een enkele rekening over te gaan (en een geregistreerd partnerschap aan te gaan).

En als ik morgen een nieuwe gadget wil van 1000 euro dan gunt mijn partner mij dat wel. Zou ik dit maandelijks willen dan gaat ze uiteraard 'steigeren' ... Maar goed, daar hebben we uitgebreid over gesproken voordat we een relatie aan gingen

Ergens snap ik mensen die het gesplitst houden wel.... Zo kijken wij bijvoorbeeld niet op elkaars telefoon omdat we dat 'privé' beschouwen, alhoewel we niks te verbergen hebben voor elkaar. Toch voelt dat als een inbreuk op 'mij'. Ik kan mij voorstellen dat een bankrekening voor andere mensen zo kan voelen

[unezra]

President schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 18:53:
[...]
Ergens snap ik mensen die het gesplitst houden wel.... Zo kijken wij bijvoorbeeld niet op elkaars telefoon omdat we dat 'privé' beschouwen, alhoewel we niks te verbergen hebben voor elkaar. Toch voelt dat als een inbreuk op 'mij'. Ik kan mij voorstellen dat een bankrekening voor andere mensen zo kan voelen

Dat dus.
Wij doen de toiletdeur ook op slot. Anders, maar toch ook weer net zoiets.

Sommige zaken wil je gewoon privé houden. (Denk dat iedereen genoeg voorbeelden kan verzinnen van dingen die je niet per-sé hoeft te delen met elkaar en die je gewoon voor jezelf wil houden.)

Maar naast het stukje privé en zelfbeschikking, is voor ons het dus ook belangrijk om de ander te kunnen trakteren. Of om een duur kado te kopen zonder dat de ander daar meteen aan mee heeft betaald. Ik vind dat belangrijk.

[President]

unezra schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 19:19:
is voor ons het dus ook belangrijk om de ander te kunnen trakteren. Of om een duur kado te kopen zonder dat de ander daar meteen aan mee heeft betaald. Ik vind dat belangrijk.

Tja, op het moment dat je getrouwd bent dan is alles gewoon 50/50 dus kan de een de ander niet trakteren van zijn of haar geld, want dan betaalt de partner puur technisch gezien nog steeds 50% van zijn/haar cadeau . En mijn vrouw vind het dan toch zonde van het geld, als we wat nodig hebben dan kopen we het zelf wel (met grote uitgaves wel met kennisgeving van de ander)

[Flapmo]

Alles op een hoop en dan wat overblijft deel sparen en deel 50/50 als zakgeld. Los daarvan betalen we beide hier en daar wat gezamenlijke dingen gewoon van onze eigen rekening. Ik vooral omdat ik lui ben en mijn apple watch met Apple pay default mijn eigen pinpas trekt (bij dubbel click knop). Mijn vrouw omdat ze een gat in haar hand heeft en toch voor onze kids nog een setje kleding, haardingen, extra jas, extra schoenen, etc. wil hebben naast het royale budget wat ze al heeft voor de kids .

[unezra]

President schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 19:26:
[...]
Tja, op het moment dat je getrouwd bent dan is alles gewoon 50/50 dus kan de een de ander niet trakteren van zijn of haar geld, want dan betaalt de partner puur technisch gezien nog steeds 50% van zijn/haar cadeau . En mijn vrouw vind het dan toch zonde van het geld, als we wat nodig hebben dan kopen we het zelf wel (met grote uitgaves wel met kennisgeving van de ander)

Hoewel het onder aan de streep (zaken als eventuele erfenissen daargelaten), allemaal van allebei is, voelt het toch anders. Selectief struisvogelen, maar wel met positief resultaat.

Doen veel mensen. Veel mensen hebben een hypotheek én spaargeld, waarbij de hypotheek flink hoger is dan hun spaargeld. Die mensen staan tot dicht bij hun pensioen netto flink in de min en tóch voelt een hypotheek van 3 ton en spaargeld van 30K anders dan een hypotheek van 270K en geen spaargeld.

Dat is hier dus ook het geval. Vaak zat gaan we gewoon uit eten van de gezamenlijke rekening, maar zo af en toe trakteren we elkaar van onze privé rekening en dat voelt heel anders. Niets mis met een beetje make-up en jezelf voor de gek houden om het leuk te hebben. (Aan de andere kant, het is ook écht zo dat als ik haar een laptop van €500 geef, ik €500 minder op mijn spaarrekening heb staan en dus €500 minder kan uitgeven aan wat ik maar wil. Effectief is alleen in noodsituaties al het geld op genoemde uitzonderingen na, één.)

Daarom is die gemeenschap van goederen voor ons niet zo'n punt, maar als we nu zouden trouwen, zouden we dat standaard onder huwelijkse voorwaarden doen. Stel dat onze financiële situatie héél erg veranderd, kan het alsnog dat we naar de notaris gaan. Op dit moment is dat iig niet nodig.

[KoningsGap]

unezra schreef op zaterdag 19 oktober 2019 @ 07:34:
[...]

Doen veel mensen. Veel mensen hebben een hypotheek én spaargeld, waarbij de hypotheek flink hoger is dan hun spaargeld. Die mensen staan tot dicht bij hun pensioen netto flink in de min en tóch voelt een hypotheek van 3 ton en spaargeld van 30K anders dan een hypotheek van 270K en geen spaargeld.

Dat voelt niet alleen heel anders, dat is ook heel anders. Zonder spaargeld heb je geen buffer. Als dan bijvoorbeeld de auto echt vervangen moet worden is dat met 30k spaargeld goed te doen, zonder spaargeld niet.

[Viper®]

KoningsGap schreef op woensdag 11 december 2019 @ 12:56:
[...]


Dat voelt niet alleen heel anders, dat is ook heel anders. Zonder spaargeld heb je geen buffer. Als dan bijvoorbeeld de auto echt vervangen moet worden is dat met 30k spaargeld goed te doen, zonder spaargeld niet.

Al je geld in stenen steken is niet altijd handig. Je kan eventuele overwaarde opnemen maar daar mag je dan geen HRA over toepassen. In principe is het gewoon een lening.
Aflossen is handig met geld waar je anders VRH over zou betalen.

[unezra]

KoningsGap schreef op woensdag 11 december 2019 @ 12:56:
[...]
Dat voelt niet alleen heel anders, dat is ook heel anders. Zonder spaargeld heb je geen buffer. Als dan bijvoorbeeld de auto echt vervangen moet worden is dat met 30k spaargeld goed te doen, zonder spaargeld niet.

Voor een auto kun je heel eenvoudig een consumptief krediet afsluiten.
Die "buffer" is dus wel te regelen.

[Wilke]

Een schuld is geen buffer.

Wij doen trouwens ook de al vaker genoemde zakgeld-methode, gewoon alles op 1 hoop behalve een bedrag aan zakgeld dat naar onze eigen rekeningen gaat die de ander ook niet hoeft te zien. Inderdaad leuk voor cadeautjes of uitjes/etentjes met vriend(inn)en waar de ander niet mee te maken heeft.

Bedrag hoeft niet eens exact gelijk te zijn.

[ Voor 86% gewijzigd door Wilke op 11-12-2019 19:34 ]

[President]

KoningsGap schreef op woensdag 11 december 2019 @ 12:56:
[...]


Dat voelt niet alleen heel anders, dat is ook heel anders. Zonder spaargeld heb je geen buffer. Als dan bijvoorbeeld de auto echt vervangen moet worden is dat met 30k spaargeld goed te doen, zonder spaargeld niet.

Tuurlijk, maar:
- 250k hypotheekschuld en 150.000 op de bank

Of

- 130k hypotheekschuld en 30.000 op de bank

Voor het gevoel is de eerste rijker, omdat hij meer 'beschikbaar' geld op de rekening heeft staan dan de tweede, alhoewel ze netto beiden 100k schuld hebben..

[unezra]

Wilke schreef op woensdag 11 december 2019 @ 19:26:
Een schuld is geen buffer.

300K hypotheek en 30K spaargeld is dat eigenlijk ook niet.
Je staat nog steeds netto dik in de min.

Ik snap wat je zegt, maar 30K minder schuld is financieel voordeliger dan 30K buffer *tenzij* je om wat voor reden dan ook, die 30K volledig nodig hebt. Maar een auto kost niet noodzakelijkerwijs 30K. Voor 10K kan ik prima én een auto én een nieuwe CV ketel én een nieuwe koelkast kopen.

[Cocytus]

President schreef op woensdag 11 december 2019 @ 19:54:
[...]

Tuurlijk, maar:
- 250k hypotheekschuld en 150.000 op de bank

Of

- 130k hypotheekschuld en 30.000 op de bank

Voor het gevoel is de eerste rijker, omdat hij meer 'beschikbaar' geld op de rekening heeft staan dan de tweede, alhoewel ze netto beiden 100k schuld hebben..

Niet echt; dat hangt er helemaal van af wat de waarde van het huis is waar de hypotheek op gevestigd is...

[Mark31]

Ik heb wel deels spijt dat we versnelt een gedeelte hebben afgelost aangezien we niet makkelijk sparen.
Wij hadden destijds een huis gekocht voor 205 duizend euro, we hadden meteen een 20 duizend euro afgelost tijdens de koop.
Nu is onze hypotheek 168 duizend euro, dus dat is een slordige 38 duizend euro afbetaald, dat is leuk en aardig maar je koopt er niks voor.
Daarnaast is onze huis ook in die 4 jaar tijd gestegen naar een bedrag van 265 duizend euro dus heb je een gigantische overwaarde maar slechts 7 k op de bank waar we dus ons huis niet van kunnen verduurzamen, want dat kost veel meer geld.
In de tijd van ons pa en ons ma was veel beter geregeld eigenlijk, dan hoefde je niet persee af te lossen, hadden we nu een slordige 45 duizend euro op de bankrekening hebben en hadden we dus onze complete huis kunnen verduurzamen, het huis is ook meer waard geworden in de loop der tijd en je hebt je huis energiezuinig.
Nu zullen we een nieuwe hypotheek moeten aangaan om weer extra te kunnen lenen.
Dus mijn advies is, extra aflossen in deze tijd dat je al verplicht moet aflossen, ik zou het niet meer doen.

[Rukapul]

@hierboven vanaf de rekick: dit topic gaat over het regelen van financien in een relatie, geen persoonlijke financien, buffers, hypotheken, etc. in algemene zin.

[barry86]

Imperium schreef op zondag 6 september 2015 @ 14:01:
Wij hebben alles op de grote hoop, ik verdien aanzienlijk meer dan mijn vrouw, desondanks zijn we in gemeenschap van goederen getrouwd, Samen in samen uit.

Heel kort door de bocht, maar dat ze minder verdiend maakt haar in mijn ogen niet minder dan ik. ze werkt er net zo hard voor, en als ze minder uren werkt kom ik thuis in een schoon huis en verzorgde kinderen.

Zo werkt het voor ons in ieder geval.

Al weer 4 jaar terug, maar heerlijk om deze reactie te lezen.
Zo gaat het identiek er bij ons aan toe, heerlijk.

Om er aan toe te voegen dat ik toch regelmatig gefronste wenkbrauwen kreeg bij het antwoord dat ik in gemeenschap van goederen trouwde.
_{Maar ze wisten niet dat ik rijke schoonouders heb}

[ Voor 14% gewijzigd door barry86 op 16-12-2019 13:43 ]

[Koppensneller]

barry86 schreef op maandag 16 december 2019 @ 13:39:
[...]
_{Maar ze wisten niet dat ik rijke schoonouders heb}

Maar weet jij dan ook dat de erflater kan bepalen dat de erfenis ten gunste van één persoon komt en zo buiten de gemeenschap blijft?

[barry86]

Haha ja daar ben ik van op de hoogte

[DeadKennedy]

Ardana schreef op vrijdag 18 oktober 2019 @ 17:34:
[...]

Dit. Eensch. Mijn ex-schoonouders waren in gemeenschap van goederen getrouwd en gedroegen zich altijd alsof ze "eigen geld" hadden, en dan nog hadden ze ruzie over waar het aan besteed mocht worden. Zo had zij de beschikking over het huishoudgeld, en had hij commentaar over hoe ze dat uitgaf. Ook willen ze niet scheiden omdat ze dan het vermogen moeten splitsen

Mijn ex-partner was net zo als ik: spaarzaam, alles 10x over denken of het wel écht nodig was. Mijn laatste partner was het tegenover gestelde: altijd kijken waar hij nog net even wat vandaan kon schrapen om wat te kopen - en in z'n hoofd had hij z'n hele inkomen al 3x uitgegeven, en zou hij aan een 10x zo hoog inkomen nog steeds niet voldoende hebben gehad. In zijn geval zag ik het ook niet zitten om bij event. samenwonen hetzelfde systeem te hebben als met m'n ex-partner. Dan zou binnen no-time de leefgeldrekening problemen hebben.

Overigens, hoe doe je dat in een langdurige relatie als de een idd 'n gat in z'n hand heeft, en de ander heel spaarzaam is? Ik voel me prettig met 10k of meer achter de hand (en dat mag best groeien), hij vind het prettig om zoveel mogelijk van z'n verlanglijstje te kopen (en dat lijstje groeit ook).

Dan krijg je vanzelf een scheefgroei, en ik heb nog geen oplossing gevonden daarvoor.

Dit hebben wij dus ongeveer net zoals Unezra opgelost.
Wij storten allebei 50% van ons loon op onze gezamenlijke rekening, hiervan betalen we alle vaste lasten, boodschappen, en alles wat we samen doen. Als hier iets extra's voor nodig is, bijvoorbeeld een dure vakantie, dan storten we allebei hetzelfde extra bedrag bij.
Hiernaast storten we allebei een gelijk vast bedrag naar onze gezamenlijke spaarrekening, altijd tot hier 10k op staat. Dit is voor calamiteiten en dure dingen voor ons huis bijvoorbeeld.
Wat we overhouden is voor onszelf, om zelf te sparen, om persoonlijke dingen aan te schaffen, om uit te gaan met vrienden e.d.

Mijn partner voelt zich inderdaad pas prettig met 10k op de bank, ikzelf heb dat een stuk minder, en op deze manier kunnen we allebei doen wat we willen met het stukje geld dat we overhouden na onze gezamenlijke uitgaven. Voor ons werkt dit perfect, we dénken niet eens over geldzaken.

[Verwijderd]

DeadKennedy schreef op dinsdag 17 december 2019 @ 11:48:
[...]


Dit hebben wij dus ongeveer net zoals Unezra opgelost.
Wij storten allebei 50% van ons loon op onze gezamenlijke rekening, hiervan betalen we alle vaste lasten, boodschappen, en alles wat we samen doen. Als hier iets extra's voor nodig is, bijvoorbeeld een dure vakantie, dan storten we allebei hetzelfde extra bedrag bij.
Hiernaast storten we allebei een gelijk vast bedrag naar onze gezamenlijke spaarrekening, altijd tot hier 10k op staat. Dit is voor calamiteiten en dure dingen voor ons huis bijvoorbeeld.
Wat we overhouden is voor onszelf, om zelf te sparen, om persoonlijke dingen aan te schaffen, om uit te gaan met vrienden e.d.

Mijn partner voelt zich inderdaad pas prettig met 10k op de bank, ikzelf heb dat een stuk minder, en op deze manier kunnen we allebei doen wat we willen met het stukje geld dat we overhouden na onze gezamenlijke uitgaven. Voor ons werkt dit perfect, we dénken niet eens over geldzaken.

Wij doen precies hetzelfde, maar het is geen garantie helaas.

Als ik al mijn "eigen" geld uitgeef aan Pokemon kaarten en zij spaart alles, dan zal zij toch bij aan het springen komen als de gezamenlijke buffer leeg raakt.

Dus ja, het systeem werkt erg prettig en geeft veel rust. Anderzijds is het geen vrijbrief om maar te doen met je geld wat je wil. Ook al is het niet jouw geld, de uitgaven van je partner zijn nog steeds relevant.

[assje]

Inderdaad, hoe het ook geregeld is iedere euro die ik of zij uitgeeft zal ik of zij moeten verdienen. Uiteindelijk moeten we dus toch al met elkaars uitgaven kunnen leven dus zie ik de toegevoegde waarde van gescheiden financiën niet.

[Verwijderd]

assje schreef op dinsdag 17 december 2019 @ 12:18:
Inderdaad, hoe het ook geregeld is iedere euro die ik of zij uitgeeft zal ik of zij moeten verdienen. Uiteindelijk moeten we dus toch al met elkaars uitgaven kunnen leven dus zie ik de toegevoegde waarde van gescheiden financiën niet.

Strikt gezien is het precies hetzelfde natuurlijk.

Ik vind het mentaal echter wel prettig. Dat het "gescheiden" is ook al is het dat strikt gezien niet.

[DG90]

Wij gooien alles op een hoop, sparen een vast bedrag per maand en hebben samen budget “vrij uit te geven”. Dus de ene maand geeft mijn vriendin meer uit en de andere keer ik.

Tot nu toe nooit problemen gehad en als je beide netjes omgaat met het geld, voorzie ik weinig problemen in de toekomst.

[CrawlFish]

Hier ook alles op een hoop sinds we een kleine hebben.
Mijn vrouw is minder gaan werken om te zorgen voor de kleine en ik vond het niet fair dat ik elke maand +1000 euro heb om uit te geven aan plezier en zij maar 150 euro.

Nu alles samen en we hebben gewoon afspraken over de uitgaven en overleggen regelmatig.

[Ardana]

Nu weet ik dat er hier veelal mensen zitten met een wat hoger inkomen, opleiding, IQ, die dingen vaak net wat anders (slimmer?) aanpakken dan gebruikelijk, of zoveel inkomen hebben dat het optimaliseren van de inkomsten en uitgaven niet nodig is omdat er genoeg speelgeld en veilige ruimte over blijft.

Maar ik ben wel benieuwd naar 2 situaties, en specifiek de combinatie daartussen:
* hoe ga je om een een zeer groot verschil in geld-gedrag? Bijv. dat de een heel spaarzaam is, en de ander een gat in z'n hand heeft, cq 'n wensenlijstje van hier tot Spanje - een die iedere dag langer wordt. Zelfs al krijg je beiden evenveel speelgeld en is er genoeg reserve, dan nóg kom je op het punt dat het huis vol staat met het speelgoed van de een, en een (aparte) bankrekening met geld van de ander. En nee, in dit hypothetische geval heeft de ander écht stiekem geen dure hobby's of geeft veel geld uit aan kappers of kleding of schoenen.
* hoe ga je met zo'n verschil om als er weinig inkomsten is, bij beide, of bij een van beide? Genoeg om wat te reserveren, genoeg om 'n keertje iets leuks te doen (pizzeria oid), maar vérre van genoeg om aan zo'n verlanglijstje te voldoen. En samen op (goedkope) vakantie? Dat zou betekenen dat er minstens een aantal maanden helemaal niks gekocht kan worden.

Ik weet het gewoon echt niet. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat zo'n relatie kans van slagen heeft, alleen al vanwege dit punt. Hoe zien jullie dat?

[iAdema]

Ardana schreef op dinsdag 17 december 2019 @ 18:12:
Nu weet ik dat er hier veelal mensen zitten met een wat hoger inkomen, opleiding, IQ, die dingen vaak net wat anders (slimmer?) aanpakken dan gebruikelijk, of zoveel inkomen hebben dat het optimaliseren van de inkomsten en uitgaven niet nodig is omdat er genoeg speelgeld en veilige ruimte over blijft.

Maar ik ben wel benieuwd naar 2 situaties, en specifiek de combinatie daartussen:
* hoe ga je om een een zeer groot verschil in geld-gedrag? Bijv. dat de een heel spaarzaam is, en de ander een gat in z'n hand heeft, cq 'n wensenlijstje van hier tot Spanje - een die iedere dag langer wordt. Zelfs al krijg je beiden evenveel speelgeld en is er genoeg reserve, dan nóg kom je op het punt dat het huis vol staat met het speelgoed van de een, en een (aparte) bankrekening met geld van de ander. En nee, in dit hypothetische geval heeft de ander écht stiekem geen dure hobby's of geeft veel geld uit aan kappers of kleding of schoenen.
* hoe ga je met zo'n verschil om als er weinig inkomsten is, bij beide, of bij een van beide? Genoeg om wat te reserveren, genoeg om 'n keertje iets leuks te doen (pizzeria oid), maar vérre van genoeg om aan zo'n verlanglijstje te voldoen. En samen op (goedkope) vakantie? Dat zou betekenen dat er minstens een aantal maanden helemaal niks gekocht kan worden.

Ik weet het gewoon echt niet. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat zo'n relatie kans van slagen heeft, alleen al vanwege dit punt. Hoe zien jullie dat?

Wij gooien hier alles op een grote hoop, en hebben beide een klein beetje zakgeld elke maand. Maar op het moment dat je het niet over het gezamenlijke deel van het geld eens kan worden zoals je hier boven eigenlijk beschrijft dan lijkt het me inderdaad heel lastig. Mijn vrouw is zelf ook wat losser met de uitgaven terwijl ik er heel strak bovenop zit. We hebben tegenwoordig samen alles helemaal in excel uiteen gezet, en hierdoor hoef ik er minder op te letten voor mijn gevoel, en heeft zij iets meer vrijheid (binnen de budgetten).

Feit blijft dat je inderdaad wel genoeg geld moet hebben om bepaalde dingen te financieren. Als er elke maand €100 over is na aftrek van alle lasten dan is een vakantie naar Spanje inderdaad iets waar je heel lang voor moet sparen. Dat houdt ook in dat je keuzes moet maken (wellicht dat die vakantie gewoon te duur is op dit moment.) Wij hebben zelf het kopen van een huis een aantal jaar opgeschoven richting 2022-2023 omdat het voor een starter op de markt momenteel gewoon niet leuk meer is. We zouden/hadden ook wel eerder wat kunnen kopen maar daarvoor moeten we dan teveel laten. Feit blijft dat je het er samen over moet hebben, en elkaar ergens in het midden zult moeten vinden met een oplossing die voor beide werkt. Ik denk dat het anders teveel als een heet hangijzer boven je relatie blijft hangen.

[NotSoSteady]

Ardana schreef op dinsdag 17 december 2019 @ 18:12:
Nu weet ik dat er hier veelal mensen zitten met een wat hoger inkomen, opleiding, IQ, die dingen vaak net wat anders (slimmer?) aanpakken dan gebruikelijk, of zoveel inkomen hebben dat het optimaliseren van de inkomsten en uitgaven niet nodig is omdat er genoeg speelgeld en veilige ruimte over blijft.

Maar ik ben wel benieuwd naar 2 situaties, en specifiek de combinatie daartussen:
* hoe ga je om een een zeer groot verschil in geld-gedrag? Bijv. dat de een heel spaarzaam is, en de ander een gat in z'n hand heeft, cq 'n wensenlijstje van hier tot Spanje - een die iedere dag langer wordt. Zelfs al krijg je beiden evenveel speelgeld en is er genoeg reserve, dan nóg kom je op het punt dat het huis vol staat met het speelgoed van de een, en een (aparte) bankrekening met geld van de ander. En nee, in dit hypothetische geval heeft de ander écht stiekem geen dure hobby's of geeft veel geld uit aan kappers of kleding of schoenen.
* hoe ga je met zo'n verschil om als er weinig inkomsten is, bij beide, of bij een van beide? Genoeg om wat te reserveren, genoeg om 'n keertje iets leuks te doen (pizzeria oid), maar vérre van genoeg om aan zo'n verlanglijstje te voldoen. En samen op (goedkope) vakantie? Dat zou betekenen dat er minstens een aantal maanden helemaal niks gekocht kan worden.

Ik weet het gewoon echt niet. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat zo'n relatie kans van slagen heeft, alleen al vanwege dit punt. Hoe zien jullie dat?

Dat heb ik onlangs gehad. Het ging een beetje de kant op van een relatie echter verdiende zij net iets meer dan het minimumloon, ik aanzienlijk meer. Besloten om er niet mee verder te gaan, ik wil best delen maar niet dat alles van mij moet komen. Ik doe veel dingen, koop vaak dure producten en als je dat wil blijven doen dan moet je bijna alles keer twee doen. Dat is het mij niet waard.

[ Voor 3% gewijzigd door NotSoSteady op 17-12-2019 18:39 ]

[Ardana]

NotSoSteady schreef op dinsdag 17 december 2019 @ 18:37:
[...]
Dat heb ik onlangs gehad. Het ging een beetje de kant op van een relatie echter verdiende zij net iets meer dan het minimumloon. Besloten om er niet mee verder te gaan, ik wil best delen maar niet dat alles van mij moet komen.

Ik vind dat net zo onbegrijpelijk als eisen dat iemand een bepaalde lengte heeft. Kijk, dat je wilt dat de ander iig z'n eigen broek op kan houden, kan ik snappen (overigens kan iemand z'n eigen broek al ophouden vanaf +/- € 400 per maand, zoveel is daar niet voor nodig: zorgverzekering wordt grotendeels gedekt door de Zorgtoeslag, dan heb je nog persoonlijke uitgaven: kleding, eten, telefoon, verzekering, maar dat hoeft allemaal niet zo duur te zijn). Maar dat iemand meer dan het minimumloon moet verdienen... nee, dat niet.

[NotSoSteady]

Ardana schreef op dinsdag 17 december 2019 @ 18:41:
[...]

Ik vind dat net zo onbegrijpelijk als eisen dat iemand een bepaalde lengte heeft. Kijk, dat je wilt dat de ander iig z'n eigen broek op kan houden, kan ik snappen (overigens kan iemand z'n eigen broek al ophouden vanaf +/- € 400 per maand, zoveel is daar niet voor nodig: zorgverzekering wordt grotendeels gedekt door de Zorgtoeslag, dan heb je nog persoonlijke uitgaven: kleding, eten, telefoon, verzekering, maar dat hoeft allemaal niet zo duur te zijn). Maar dat iemand meer dan het minimumloon moet verdienen... nee, dat niet.

Dat snap ik, maar ik heb er een slechte ervaring mee gehad. Na deze negatieve ervaring ben ik toch wat minder vertrouwend geworden. Bij de vorige relatie ging het al snel van ach dat kun jij ook wel even betalen of mag ik dat van je hebben. Gewoon geen zin meer in dat gezeur, waarmee ik niet wil zeggen dat zij ook zo is, maar ik ben gewoon bang dat het niet lekker gaat afgelopen. Kunnen we beter onze tijd aan iets anders besteden.

[Noralie]

Ardana schreef op dinsdag 17 december 2019 @ 18:12:
Nu weet ik dat er hier veelal mensen zitten met een wat hoger inkomen, opleiding, IQ, die dingen vaak net wat anders (slimmer?) aanpakken dan gebruikelijk, of zoveel inkomen hebben dat het optimaliseren van de inkomsten en uitgaven niet nodig is omdat er genoeg speelgeld en veilige ruimte over blijft.

Maar ik ben wel benieuwd naar 2 situaties, en specifiek de combinatie daartussen:
* hoe ga je om een een zeer groot verschil in geld-gedrag? Bijv. dat de een heel spaarzaam is, en de ander een gat in z'n hand heeft, cq 'n wensenlijstje van hier tot Spanje - een die iedere dag langer wordt. Zelfs al krijg je beiden evenveel speelgeld en is er genoeg reserve, dan nóg kom je op het punt dat het huis vol staat met het speelgoed van de een, en een (aparte) bankrekening met geld van de ander. En nee, in dit hypothetische geval heeft de ander écht stiekem geen dure hobby's of geeft veel geld uit aan kappers of kleding of schoenen.
* hoe ga je met zo'n verschil om als er weinig inkomsten is, bij beide, of bij een van beide? Genoeg om wat te reserveren, genoeg om 'n keertje iets leuks te doen (pizzeria oid), maar vérre van genoeg om aan zo'n verlanglijstje te voldoen. En samen op (goedkope) vakantie? Dat zou betekenen dat er minstens een aantal maanden helemaal niks gekocht kan worden.

Ik weet het gewoon echt niet. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat zo'n relatie kans van slagen heeft, alleen al vanwege dit punt. Hoe zien jullie dat?

Ik ben nu 6 jaar samen met mijn vriend. Na 1 jaar hebben we een huis gekocht via een familiehypotheek, omdat dit goedkoper was dan huren en een goeie investering. Ik was net een jaartje afgestudeerd, maar zat met een parttime contract en mijn vriend zat net in zijn 3e jaar van zijn opleiding.

Vanaf moment dat we gingen samenwonen hadden we de financiën op een hoop gegooid. Omdat de verwachting was dat het een jaartje wat krapper zou zijn en er niet echt ruimte was voor een ratio verdeling. Dan zou ik iets meer gaan verdienen en als hij klaar was met zijn opleiding zou dat wel weer rechttrekken.
In het begin was dit prima.

Maar naarmate ik meer ging verdienen, ging hij wat uit de klauwen gegroeide schoolprojecten draaien (waar hij niet betaald voor kreeg), waardoor hij niet daarnaast nog kon werken. (ik verdiende uiteindelijk bijna 2x zoveel als hij)
Ik ben wat zuiniger en hij heeft vooral dure hobby's. Dus hij heeft in die tijd zijn spaargeld gebruikt voor de leuke dingen. Maar ik kon geen spaargeld opbouwen omdat van ons gezamenlijk inkomen na de vaste lasten niet al te veel overbleef. Dit voelde voor mij heel erg scheef en oneerlijk.

Dus om op je eerste punt te komen. Ja bij ons is er een groot verschil in geld-gedrag. Onze oplossing:
Alles op een hoop en een gelijk bedrag naar ieders rekening over te maken om zelf te besteden.
Mijn vriend merkt niet echt verschil, op is op. En voor mij is het een hele opluchting, omdat ik mij niet hoef te ergeren aan zijn uitgaven patroon en ook zelf makkelijker leuke dingen doe. Hij is nog niet klaar met zijn studie, maar heeft de schoolprojecten gedag gezegd en is gaan werken. Toch blijft het inkomen verschil groot.

Maar ja, ik ben wel bang dat hij alles opmaakt en als we ergens een tegenvaller hebben, ik deze moet opvangen. Inmiddels is zijn spaargeld op.. en met het oog op de toekomst krijg ik het daar soms wel benauwd van.
Niet omdat zijn spaargeld op is, maar hoe hij met geld omgaat en wij hier zo anders in staan.

[ Voor 4% gewijzigd door Noralie op 18-12-2019 16:22 ]

[DeveloperNL]

Ardana schreef op dinsdag 17 december 2019 @ 18:12:
Nu weet ik dat er hier veelal mensen zitten met een wat hoger inkomen, opleiding, IQ, die dingen vaak net wat anders (slimmer?) aanpakken dan gebruikelijk, of zoveel inkomen hebben dat het optimaliseren van de inkomsten en uitgaven niet nodig is omdat er genoeg speelgeld en veilige ruimte over blijft.

Maar ik ben wel benieuwd naar 2 situaties, en specifiek de combinatie daartussen:
* hoe ga je om een een zeer groot verschil in geld-gedrag? Bijv. dat de een heel spaarzaam is, en de ander een gat in z'n hand heeft, cq 'n wensenlijstje van hier tot Spanje - een die iedere dag langer wordt. Zelfs al krijg je beiden evenveel speelgeld en is er genoeg reserve, dan nóg kom je op het punt dat het huis vol staat met het speelgoed van de een, en een (aparte) bankrekening met geld van de ander. En nee, in dit hypothetische geval heeft de ander écht stiekem geen dure hobby's of geeft veel geld uit aan kappers of kleding of schoenen.
* hoe ga je met zo'n verschil om als er weinig inkomsten is, bij beide, of bij een van beide? Genoeg om wat te reserveren, genoeg om 'n keertje iets leuks te doen (pizzeria oid), maar vérre van genoeg om aan zo'n verlanglijstje te voldoen. En samen op (goedkope) vakantie? Dat zou betekenen dat er minstens een aantal maanden helemaal niks gekocht kan worden.

Ik weet het gewoon echt niet. Ik kan me eigenlijk niet voorstellen dat zo'n relatie kans van slagen heeft, alleen al vanwege dit punt. Hoe zien jullie dat?

Ik ben getrouwd en onze inkomens waren ongeveer gelijk toen we gingen trouwen. We zijn 6 jaar verder en mijn salaris is 250% gestegen, mijn vrouw is (deels om het niet meer ging) gestopt met werken. Ze zorgt voor kinderen en helpt mee met mijn administratie en heeft zelf af en toe zzp klus voor paar uur week.

Het gekke is dat ik eigenlijk de spaarzame ben van ons 2. In het begin van onze relatie hadden we wel eens onenigheid. Elke maand hield ze niks over en ik wel. Nu betaal ik 3000 per maand aan gezamelijke rekening, de rest gaat op spaarrekening + kinderspaarrekingen, pensioen (+/- 2500 per maand sparen en pensioen).

Mijn vrouw heeft ongeveer 500 per maand vrij te besteden en alle inkomen die ze verdient is ook voor haar (ze heeft paar hobbies). Ik heb ook ongeveer 500 euro per maand vrij te besteden en meestal besteed ik dat aan etentjes of iets dergelijke. We hebben allebei flexibel inkomen en wonen in normale eengezinswoning, dus we kunnen het geld op dit moment niet opmaken, maar we zijn ons bewust dat het wel tijdelijk is (markt kan ook omslaan).