Financiën binnen je relatie, alles op een hoop of naar rato?

[HuHu]

remzor schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 16:21:

[...]


Zoals gezegd kost een pizza 2-3 euro. Gezond eten is écht wel prijzig, fastfood e.d. is over het algemeen zeer goedkoop. Voldoen aan de schijf van vijf met verse groenten, vlees/vis, rijst/aardappelen, 2 stuks fruit enz. is vrij kostbaar. In verhouding zie je vaak ook veel overgewicht in buurten waar het inkomen en/of opleidingsniveau laag is.

Een courgette: 0,70
Portie aardappels of witte rijst: 0,20
Slavink: 0,80
Twee bananen: 0,50
Peper, zout, olie, kruiden: 0,05

Onder de twee/drie euro kun je prima een gezonde maaltijd samenstellen.

[Flight777]

Piet_Piraat7 schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 11:21:
Vraag aan de mensen die alles op één hoop doen; hoe heb je dat precies geregeld? Ik wil graag dat mijn vriendin (toekomstige vrouw) evenveel overhoudt in de maand als ik. Dat vind ik zelf het eerlijkst. Ik denk er nu aan om dat salarissen op een gezamelijke rekening te laten storten en dan een X bedrag per maand naar eigen rekening overschrijven. Alle vaste lasten gaan dan van gezamelijke rekening. Persoonlijke hobby's kun je zelf voor betalen

Simpel: alles op één rekening, geen persoonlijk "zakgeld" of iets dergelijks. Men moet gewoon niet de behoefte hebben om alles op een weegschaal te leggen Soms wordt er wat meer aan mijn spullen uitgegeven, de andere keer weer andersom meer aan haar. Ja de één kan wat duurde hobby's hebben dan de ander, maar dat gun je elkaar. Je zit er eenmaal in voor de long run (levenslang als het goed is) en als beide niet het gevoel hebben tekort te komen is er niets aan de hand toch?

Voelt één van de twee dat wel, dan moet je dat gewoon kunnen aangeven aan elkaar en kan ook weer worden opgelost.

Voor mij is dat echt de kern van een gezonde relatie, niet denken in percentages etc. maar het elkaar gunnen en zorgen dat je samen gewoon gelukkig bent.

[Lekkerboeie86]

Maakt mij weinig uit, maar het is denk goed om een partner te stimuleren om niet afhankelijk van je te worden. Tenzij je hier bewust voor kiest uiteraard. Maar dat heeft weinig met een gezonde relatie te maken.

Hoeveel stellen bij elkaar blijven omdat het financieel niet anders kan zijn er meer dan je denkt. Ik heb liever een vriendin die mij financieel niet nodig heeft, maar wel bij me wilt blijven om andere redenen.

Maar als ik dit topic zo lees zijn er meer mannen die maar wat graag hun vriendin onderhouden/afhankelijk van je maken. Ik wens ze veel succes!

[remzor]

McGryphon schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 16:32:
Zie het als benzinegeld. Is het eerlijk om dat doormidden te splitsen als de één drie keer zo veel kilometers maakt als de ander, of als de een in een grote VW Crafter rijdt en de ander in een Fiat 500? Of kijk je daar wel naar de reële verschillen in gebruik?

Ligt een beetje aan de situatie. Mijn familie bijvoorbeeld woont in dezelfde stad als waar wij wonen, die van haar wonen een stuk verder weg. Ik zou nooit zeggen dat ze meer brandstofkosten zou moeten betalen omdat zij ook haar familie zou willen opzoeken.
Als je in je vrije tijd graag een pickup rijdt die 1 op 2 slurpt, kan ik me goed voorstellen dat dit niet zomaar 50/50 gesplitst zou worden.
Voor de duidelijkheid: ik zeg ook nergens dat dingen niet gesplitst/evenredig verdeeld mogen worden. We verschillen gewoon van mening welke zaken we wél zouden splitsen en welke niet.

Ik zie oprecht niet in waarom dat in onze situatie met eten maar onder "dat heb je toch voor elkaar over" moet vallen.

Hierin verschillen we dus simpelweg van mening.

Omdat we nou eenmaal een stuk krapper zitten dan het gemiddelde hier in het topic moeten we dus wel wat verder gaan in het opsplitsen van lasten, zo niet qua bijdrage dan alsnog moet het geïnventariseerd worden om te kijken of er veranderingen nodig zijn. Of dat nu veranderingen in de kostendeling zijn, of dat we (meestal ik) ons gedrag moeten aanpassen.

We hebben helaas niet de luxe om overal makkelijk over te doen.

Wij zijn ook al een hele tijd samen, waren destijds beiden nog student. Ook niet altijd hoge inkomens gehad, zeker niet beiden tegelijk. Zij verdient meer dan ik, ik heb wellicht momenteel een iets beter toekomstperspectief qua arbeidsvoorwaarden. Het gaat mij er helemaal niet om of je veel of weinig te besteden hebt. Ook toen wij namelijk niet veel te besteden hadden leefden wij onder het mom van delen. In plaats van A-merken en dure hobbies waren het toen B of C merken en goedkope hobbies.
(Niet dat wij nu zo'n dure hobbies hebben. We hebben ook gewoon een modaal inkomen, dus niets geks. Maar geen kinderen dus wellicht meer bestedingsruimte dan gemiddeld).

En wéér wordt er simpel over onze relatie geoordeeld omdat we wat problemen hebben met het verdelen van kosten. Gadverdamme, doe dat alsjeblieft eens niet

IK noem het geen gezonde relatie, m.a.w. voor mij/ons zou het zo niet werken. Ik zeg toch ook, als het voor jullie werkt: prima. Het is gewoon mijn persoonlijke mening. Moreel superieur voel ik me helemaal niet, excuses als het zo overkomt. Dat is in ieder geval niet de bedoeling.
Ik kom uit een arbeidersgezin en heb het nooit breed gehad. Toch ken ik niemand in mijn familie/omgeving die zó bewust bezig is met verdelen van kosten e.d. Voor mij is dat echt nieuw en enigszins verbazingwekkend.

Mijn oom vond ons altijd al gek omdat we ieder nog een eigen spaarrekening hebben bijvoorbeeld. Van huis uit ook heel erg gewend dat alles op één pot gegooid wordt. Het voorbeeld van de Tikkie app die ik eerder gaf is ook écht gebeurd. Ik werd door een student 'uitgelachen' en onze Sloveense vrienden vonden dat verdelen ook maar gek. Niet omdat zij zich moreel superieur voelen, maar omdat zij dat totaal niet kennen of gewend zijn.

@HuHu Jij begrijpt ook wel dat er niemand is die dat als maaltijd eet Genoeg te vinden over de prijzen en discussies rondom fastfood/gezonde voeding. Vrij recent ook na de BTW-verhoging: https://nos.nl/nieuwsuur/...der-waarom-eigenlijk.html

Overigens is het best mogelijk goedkoop gezond te eten, maar niet gemakkelijk. Het is daarentegen wel érg gemakkelijk om goedkoop ongezond te eten. Heeft ook met tijd en moeite te maken vermoed ik.

Edit: @Ardana @McGryphon Tot op dit moment had ik totaal niet door dat jullie partners van elkaar zijn
Ik ging uit van 2 verschillende casussen, had ik het geweten had ik waarschijnlijk iets anders gereageerd (wetende dat de partner mee zou lezen). Excusez moi.

[ Voor 9% gewijzigd door remzor op 07-05-2019 21:50 ]

[Ardana]

remzor schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 16:04:
Het extreme zit hem wat mij betreft in het feit dat er calorieën worden geteld en hieraan kosten worden verbonden, wanneer je al 2 jaar samen bent. Ik ken echt niemand in mijn omgeving die dat doet, had er voor jou bericht ook überhaupt nog niet eens over nagedacht dat koten verdelen/verdeelsleutels zo ver zouden kunnen gaan.

Je mist een stukje achtergrond. Ik wilde/moest afvallen en vanuit zijn sport-achtergrond (z'n broer is olympisch sporter) heeft hij ook heel veel kennis mee gekregen over voeding. Ik heb dus zelf op een gegeven moment moeten gaan bijhouden wat ik aan kcal verbruik, en hij ook, omdat hij dus ook regelmatig heel bewust met voeding bezig is. Dan kom je er al snel in de relatie achter dat 1.300 vs 3.500 kcal gewoon een extreem verschil is. En dat dat ook in de portemonee een extreem verschil is. Nooit is het doel dus geweest kostenverdeling. Dat is meer een gevolg geweest, zo van "hey, dat merk je echt wel".

Het lijkt mij dat men binnen een relatie eigen hobbies mag hebben en dat deze kosten gedeeld worden. Ik wil echt niet gaan uitrekenen wat de sportschool van mijn vriendin en haar Netflix abonnement kost en wat mijn tennislessen en seizoenkaart van een voetbalclub kosten, om een voorbeeld te noemen. Gelukkig denken wij hier allebei ook helemaal niet aan. Hoewel ik me best kan voorstellen dat sommigen dit 'uit eigen zak' betalen, als er grote verschillen zijn.

En wat nou als er tekorten zijn? Waar ga je dan op bezuinigen? Want dat is waar je hier over praat.

Tsja, het moge duidelijk zijn hoe ik hier over denk. Ik noem het geen gezonde relatie meer, maar als het voor jullie werkt: prima! Mannen eten meer dan vrouwen over het algemeen (niet 3x zoveel nee) en vrouwen gebruiken vaak meer verzorgingsproducten, tampons, etc. Bij ons hoort het gewoon bij de boodschappen hoor, en als de één zegt ik hoef die eigen merk meuk niet maar bij cola vind ik het lekker/belangrijk om A-merk cola te drinken, prima. Zo heeft ieder toch wel iets? Niet alleen met boodschappen maar ook met de aanleg van je tuin, inrichting huis, elektronica, vakanties boeken,.

Mja, ik geloof dat ik al had aangegeven dat ik geen typische vrouw ben. Ik geloof niet dat er 1 gebied is waarop ik méér kosten maak dan een man. En nogmaals, als er geld genoeg is, is het ook nooit een probleem. Pas als er géén geld genoeg is, ga je kijken wat redelijk is. Want als ik zíjn kosten moet bekostigen, betekent dat dat ik moet inleveren op andere punten.

Overigens is "sporter" hier geen kwestie van "4x per week 2 uur naar de sportschool". Wel van "hoog metabolisme" hebben, veel fietsen en veel anderszins bewegen. Zelfs als hij "niks" doet, heeft hij nog het dubbele nodig van wat ik nodig heb. Hij weegt dan ook anderhalf keer zoveel als ik.

Aan de ene kant kan ik het ermee eens zijn dat "voor elkaar zorgen" er nou eenmaal bij hoort als je kiest voor een relatie. Aan de andere kant heb ik ook wel zoiets van "beiden mogen ook wel bijdragen aan die relatie, en daar moeite voor doen". Zeker als er sprake is van een groot verschil in inkomen én in uitgavenpatroon, is dat iets wat je moet bespreken. En aan de ene kant is eten een basis-behoefte, aan de andere kant is het wel gewoon geld dat ten koste gaat van andere potentiële uitgaven. En waarom mag je niet zeggen "je draagt je kosten voor eten zelf maar" maar mag je wel zeggen "je draagt je kosten voor hobby X zelf maar". En als je dan nog het verschil in toekomstperspectief mee neemt, dan wordt het helemaal lastig. Dat zijn dingen waar ik gewoon even m'n hoofd over breek.

[Fore!]

Over maaltijden gesproken, waarom gaan bepaalde mensen ervan uit dat die maaltijd ook diezelfde avond al op moet zijn? (Voor diegene die vinden dat pizza goedkoop is)Wij koken meestal flinke maaltijden voor 2 personen en kun je sowieso 3 dagen mee door of langer. Of een goede soep bereiden.
Kom je makkelijk met die 3euro per dag zelfs minder.

Goed achterelkaar hetzelfde gerecht eten is niet altijd pret maar daar is de vriezer voor uitgevonden.

[Kaaswagen]

Ardana schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 17:24:
[...]

Je mist een stukje achtergrond. Ik wilde/moest afvallen en vanuit zijn sport-achtergrond (z'n broer is olympisch sporter)..... Nooit is het doel dus geweest kostenverdeling. Dat is meer een gevolg geweest, zo van "hey, dat merk je echt wel".


[...]

En wat nou als er tekorten zijn? Waar ga je dan op bezuinigen? Want dat is waar je hier over praat.


[...]

... Aan de ene kant kan ik het ermee eens zijn dat "voor elkaar zorgen" er nou eenmaal bij hoort als je kiest voor een relatie. Aan de andere kant heb ik ook wel zoiets van "beiden mogen ook wel bijdragen aan die relatie, en daar moeite voor doen". Zeker als er sprake is van een groot verschil in inkomen én in uitgavenpatroon, is dat iets wat je moet bespreken....

Het zal denk ik velen op dit forum raar overkomen juist omdat velen hier niet echt tekorten hebben en niet echt naar de supermarktbonnetjes hoeven te kijken. Ik ook niet, vrouw en ik halen wat we willen (vaak Whole Foods) en kijken er eigenlijk niet echt naar om. Natuurlijk proberen we zo goedkoop mogelijk in te kopen (wie niet), maar we zijn niet aan het kijken wie er meer eet etc. Dat is eigenlijk ook de makkelijkste manier van opereren imo, alles op 1 hoop voor levensonderhoud en dan van wat er overblijft bekostig je hobbies/persoonlijke dingen. Zo doen wij dat ook met tijd, als de 1 meer vrije tijd heeft doet die wat meer aan het huishouden met als basisprincipe dat we allebei evenveel vrije tijd overhouden. (Nog?) geen kinderen maar ik kan me voorstellen dat met kinderen die verdeling alleen maar noodzakelijker wordt.

Dat gezegd hebbende sluit ik me ook aan bij de groep 'waarom zou je je er druk over maken'. Acute geldproblemen zijn een goede reden, in de meeste andere gevallen denk ik dat je teveel bezig bent met dubbeltjes tellen en te weinig met wat echt belangrijk is in het leven

[Hydra]

Pizza_Boom schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 16:15:
Ik koop voor 3,50 een opwarmpizza in de supermarkt. Daarvoor kook ik meestal geen knappe maaltijd.

Je hebt een punt. Kip e.d. kosten geen fluit en met wat groente en rijst erbij kom je een heel eind. Ik zat meer aan bezorgpizza's e.d. te denken, ik vind zo'n opwarmpizza echt niet lekker.

remzor schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 16:21:
Je gaf eerder aan dat je vriendin niets overhoudt in de maand. Voelt dat wel goed voor je?

Het zijn vooral de keuzes die ze zelf maakt he. Het is niet dat ze niet rond kan komen of moeite heeft d'r auto te betalen. Ze gaat bijvoorbeeld met vrienden skieeen en koopt een stuk meer schoenen / kleding voor de kids dan nodig is. Als er iets echt aan de hand is, spring ik ook wel bij. En als 't gaat om vakanties, etentjes, uitjes (pas geleden nog naar de efteling geweest) die betaal ik over 't algemeen. Als ze wil kan ze echt wel sparen van die 1k ofzo per maand; afgezien van d'r auto heeft ze eigenlijk geen vaste lasten.

Ik ken de situatie natuurlijk niet, maar kan het niet zo zijn dat ze nu niet lekker in haar vel zit en het werk niet leuk vindt maar op termijn wel weer een leuke nieuwe baan heeft? Of is dit al jaren zo? Als het 'kortstondig' is lijkt het me dat je e.e.a. van elkaar moet kunnen begrijpen. Stel dat jij eens in zo'n situatie komt en zij meer te besteden zou hebben omdat ze dan veel werkt/een goed betaalde baan heeft bijvoorbeeld.
Als het meer een instelling en lange termijn iets is begrijp ik het dat je daar anders in staat.

Nouja het is niet zo simpel natuurlijk en ik wil er niet te diep op ingaan (niet omdat 't zo bijzonder is, maar dan ben ik een offtopic verhaal van 10 pagina's aan 't schrijven), maar het niet blij met haar baan zijn is meer een langdurig ding. Maar dan vind ik dat je ook op weg moet gaan naar een oplossing, en daar schort het een beetje aan. Ik kan d'r niet dwingen naar een job-coach ofzo te gaan natuurlijk, dat moet ze zelf doen.

Lekkerboeie86 schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 16:13:
Vind die kerels die nogal opscheppen over het feit dat ze 80% of meer in het laadje brengen nogal grappig. Prima dat je zo wil leven en dat je vriendin 2 ochtenden mag werken omdat jezelf genoeg verdiend, maar daar hoef je echt niet blij mee te zijn.

Ik weet niet over wie je het nu hebt (misschien handig dat ff expliciet te maken als je een sneer uitdeelt) maar volgens mij heb ik 't vrij duidelijk gemaakt dat ik niet blij ben met de situatie en liever heb dat m'n vriendin meer werkt. Juist omdat ze fuck all pensioen opbouwt.

McGryphon schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 16:32:
[...]
Wij zijn ons beiden bewust van wat onze caloriebehoefte is omdat we die beide al bijhouden sinds voor we elkaar leerden kennen. Het is niet alsof we specifiek onze caloriebehoefte zijn gaan uitrekenen om er een prijskaartje aan te kunnen hangen.

Zie het als benzinegeld. Is het eerlijk om dat doormidden te splitsen als de één drie keer zo veel kilometers maakt als de ander, of als de een in een grote VW Crafter rijdt en de ander in een Fiat 500? Of kijk je daar wel naar de reële verschillen in gebruik?

Mee eens. Ik eet elke dag in 't bedrijfsrestaurant. M'n vriendin smeert d'r eigen bammetjes. Zou ook niet eerlijk zijn als we dat 50/50 zouden doen vind ik.

[ Voor 35% gewijzigd door Hydra op 07-05-2019 17:50 ]

[htca]

Hydra schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 15:50:
Interessant verhaal @htca. Moet er eerlijk gezegd zelf niet aan denken dat, als het ooit zover zou komen dat ik met m'n vriendin niet verder kon (knock on wood) ik in een relatie zou belanden met iemand die zelf vrijwel geen inkomen heeft. Je kunt uiteraard niet kiezen op wie je verliefd wordt, maar ik vind 'balans' in alle opzichten in een relatie best belangrijk.

Wat je zegt klopt en tegelijk zou ik zelf hetzelfde 15 jaar geleden hebben gezegd. Maar het overkomt je en als het je allebei niet in de weg zit, waarom zou je je daarover druk maken. We vinden de balans in andere dingen en niet alles kan altijd in balans zijn, zullen we maar zeggen. Ik ben er niet ongelukkiger door en zij ook niet. Just a happy couple

Lekkerboeie86 schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 16:13:
Vind die kerels die nogal opscheppen over het feit dat ze 80% of meer in het laadje brengen nogal grappig. Prima dat je zo wil leven en dat je vriendin 2 ochtenden mag werken omdat jezelf genoeg verdiend, maar daar hoef je echt niet blij mee te zijn.

Als je er beiden gelukkig mee bent, dan is dat toch ok? Zij blij, ik blij....

[ Voor 21% gewijzigd door htca op 07-05-2019 17:57 ]

[D-e-n]

Lekkerboeie86 schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 16:13:
Dat betekend dus fulltime aan de bak.

Wat dacht je van: allebei iets minder werken? Bijvoorbeeld vier dagen? Ik merk toch dat het fijn is om bepaalde klussen op die en vrije dag te kunnen doen.

[McGryphon]

Kaaswagen schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 17:41:
Dat gezegd hebbende sluit ik me ook aan bij de groep 'waarom zou je je er druk over maken'. Acute geldproblemen zijn een goede reden, in de meeste andere gevallen denk ik dat je teveel bezig bent met dubbeltjes tellen en te weinig met wat echt belangrijk is in het leven

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[Verwijderd]

Als er in totaal te weinig inkomsten zijn om alle uitgaven te dekken, heb je niets aan het tweaken van de onderlinge verdeling. Dan moeten de totale uitgaven gewoon omlaag, lijkt me.

[McGryphon]

Verwijderd schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 18:44:
Als er in totaal te weinig inkomsten zijn om alle uitgaven te dekken, heb je niets aan het tweaken van de onderlinge verdeling. Dan moeten de totale uitgaven gewoon omlaag, lijkt me.

Is deel van waar we mee bezig zijn. Sluit elkaar niet uit gelukkig

Maar de ins en outs van onze uitgaven vallen buiten de scope van dit topic. Hoe we kosten delen, daarentegen, en hoe we tot een verdeelsleutel komen of het anders aan kunnen pakken, dat is dan wel weer ontopic.

[ Voor 23% gewijzigd door McGryphon op 07-05-2019 18:47 ]

[Grolsch]

McGryphon schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 16:32:
[...]


Zo ook @Grolsch: als jij weet hoe ik kan "leven als een god in Frankrijk" van een ~minimumloon, dan weet je meer dan ik. En de ontzettende overdrijving en bijbehorende oordelen over onze relatie kan ik moeilijk serieus nemen, laat staan respecteren. Ik vind dat je oordeelt op basis van veel te weinig feiten, vanuit een vermeende moreel superieure positie, en daar ga ik verder niet eens meer op in. Het is toch niet alsof je het uit gaat kunnen leggen, want op sluitende ratio kan het niet gebaseerd zijn.

Ik reageer alleen maar op onderstaande post van @Ardana wat blijkbaar jouw partner is

en dan me name op onderstaand stukje

Ardana schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 02:44:

Alsof je met een vriendin uit eten gaat, jij bestelt 1 drankje, skipped het voorgerecht en toetje en neemt een goedkoop hoofdgerecht, zowel omdat je zuinig met geld wilt doen, als omdat je ustig aan moet doen met wat je eet oodat je niet dik wordt. Vervolgens neemt je date 5 mixjes, voorgerecht, toetje en een duur hoofdgerecht. En dan zou je de rekening splitten. Iedere keer opnieuw.

Zoals ik aangaf "ALS" , ik zeg niet dat het bij jullie zo is, ik reageer alleen op de quote van @Ardana die zelf bovenstaand voorbeeld aan haalt waarop ik reageer met het "Als god in Frankrijk"

Verder reageer je nogal gepikeerd terwijl ik in ieder geval geen kwade intenties had, en al helemaal niet wil oordelen over jullie relatie.

[Lekkerboeie86]

@Hydra ik deel geen sneer uit, maar in dit topic zie je veel reacties die even duidelijk willen maken dat ze er totaal geen probleem van maken om alles op 1 hoop te gooien ook al is hun aandeel 80% of meer. Dan is je partner zeer afhankelijk van je en dat is geen gezonde situatie. Nogmaals in een situatie met kinderen is dat anders.

Ik zou hier zelf nooit voor kiezen. Laat staan dat ik hierover opschep. Dat je partner toevallig minder verdiend omdat ze een andere richting heeft gekozen is natuurlijk goed mogelijk. Maar bewust slechts 2 of 3 dagen gaan werken om je vent goed verdiend... Dat gaat hier never nooit gebeuren.

[HuHu]

remzor schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 16:53:

@HuHu Jij begrijpt ook wel dat er niemand is die dat als maaltijd eet Genoeg te vinden over de prijzen en discussies rondom fastfood/gezonde voeding. Vrij recent ook na de BTW-verhoging: https://nos.nl/nieuwsuur/...der-waarom-eigenlijk.html

Euhhh... ik eet dat gewoon zelf ook hoor. Door de bereiding kun je er wat lekkers van maken, maar simpele ingrediënten voor een AVG maaltijd (aardappels, vlees, groente) zijn echt niet duur.

[Verwijderd]

McGryphon schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 18:46:
[...]

Is deel van waar we mee bezig zijn. Sluit elkaar niet uit gelukkig

Maar de ins en outs van onze uitgaven vallen buiten de scope van dit topic. Hoe we kosten delen, daarentegen, en hoe we tot een verdeelsleutel komen of het anders aan kunnen pakken, dat is dan wel weer ontopic.

Als het puur om de boodschappen gaat: waren/zijn de boodschappen van Ardana voor alleen zichzelf heel constant?
Vind dan het gemiddelde. Alles daarboven wordt blijkbaar door jouw aanwezigheid veroorzaakt, en betaal je aan haar.
Als er op weekbasis te veel variatie in zit, kijk je naar het gemiddelde per maand.

[TWCRay]

Piet_Piraat7 schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 11:21:
Vraag aan de mensen die alles op één hoop doen; hoe heb je dat precies geregeld? Ik wil graag dat mijn vriendin (toekomstige vrouw) evenveel overhoudt in de maand als ik. Dat vind ik zelf het eerlijkst. Ik denk er nu aan om dat salarissen op een gezamelijke rekening te laten storten en dan een X bedrag per maand naar eigen rekening overschrijven. Alle vaste lasten gaan dan van gezamelijke rekening. Persoonlijke hobby's kun je zelf voor betalen

Hier gaat alles op 1 hoop. We hebben 2 salarissen die op twee rekeningen binnen komen. Mijn rekening wordt gebruikt voor alle vaste lasten, mijn vriendin haar rekening voor eten, sparen, al het andere. Geen bewuste keuze, maar gewoon zo gegroeid. Dit gaat al zo’n 13 jaar goed.

We hebben geen discussies of zorgen over geld of verdeling...ook omdat het ons niet zo boeit allemaal. Als iemand wat wilt dan wordt het gekocht, maar we zijn beide al snel tevreden (geen dure hobby's)

[Kaaswagen]

TWCRay schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 20:13:
[...]


Hier gaat alles op 1 hoop. We hebben 2 salarissen die op twee rekeningen binnen komen. Mijn rekening wordt gebruikt voor alle vaste lasten, mijn vriendin haar rekening voor eten, sparen, al het andere. Geen bewuste keuze, maar gewoon zo gegroeid. Dit gaat al zo’n 13 jaar goed.

We hebben geen discussies of zorgen over geld of verdeling...ook omdat het ons niet zo boeit allemaal. Als iemand wat wilt dan wordt het gekocht, maar we zijn beide al snel tevreden (geen dure hobby's)

Wij hebben het nog 1 stapje versimpeld, 1 rekening waar beide salarissen op komen waar alle gezamenlijke uitgaven van worden gedaan. We houden ook allebei een spaarrekening aan die we bijvullen als er 'teveel' geld op de gezamenlijke rekening staat. Waar we nog geen goed plan voor hebben is pensioen - tot nu toe is dat een beetje het ondergeschoven kindje.

Dus stel je hebt 10k staan op de rekening, er komt 5k binnen en je geeft 4k uit, dan maak je naar ieders spaarrekening 500 over aan het einde van die periode. Als je een maandje duur uit bent dan vul je het of allebei weer aan of wacht je een maand.

[Mr. Awesome]

Kaaswagen schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 21:34:
[...]


Wij hebben het nog 1 stapje versimpeld, 1 rekening waar beide salarissen op komen waar alle gezamenlijke uitgaven van worden gedaan. We houden ook allebei een spaarrekening aan die we bijvullen als er 'teveel' geld op de gezamenlijke rekening staat. Waar we nog geen goed plan voor hebben is pensioen - tot nu toe is dat een beetje het ondergeschoven kindje.

Dus stel je hebt 10k staan op de rekening, er komt 5k binnen en je geeft 4k uit, dan maak je naar ieders spaarrekening 500 over aan het einde van die periode. Als je een maandje duur uit bent dan vul je het of allebei weer aan of wacht je een maand.

Dus jullie doen aan 'pay yourself last' ipv 'pay yourself first'?

[TWCRay]

Nah, we boeken standaard een bedrag naar de spaarrekening op het moment dat het loon binnen komt, en een dag voordat het salaris gestort wordt doen we het restant overboeken naar de spaarrekening

[BEHM]

Lekkerboeie86 schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 19:06:
@Hydra ik deel geen sneer uit, maar in dit topic zie je veel reacties die even duidelijk willen maken dat ze er totaal geen probleem van maken om alles op 1 hoop te gooien ook al is hun aandeel 80% of meer. Dan is je partner zeer afhankelijk van je en dat is geen gezonde situatie. Nogmaals in een situatie met kinderen is dat anders.

Ik zou hier zelf nooit voor kiezen. Laat staan dat ik hierover opschep. Dat je partner toevallig minder verdiend omdat ze een andere richting heeft gekozen is natuurlijk goed mogelijk. Maar bewust slechts 2 of 3 dagen gaan werken om je vent goed verdiend... Dat gaat hier never nooit gebeuren.

Dat is precies wat mijn vrouw gedaan heeft toen we nog jonger waren. In het begin van onze relatie werkten we ongeveer allebei evenveel. Niet veel later verdiende ik al twee keer zoveel als dat zij deed. Omdat er ook dingen in het huis gedaan moesten worden hebben we er bewust voor gekozen dat ik een carrière achterna kon (haar toekomstperspectief lag vast met een CAO en maximumsalaris).

En toen kwamen de kinderen en is ze nog minder gaan werken. Ondertussen kon ik blijven doen wat ik aan het doen was; werken en geld verdienen en mijn carrière verder opbouwen.

De situatie zoals deze bij ons is vind ik heerlijk. Waarom? Ik heb geen zorgen over het huishouden, het gezin en de boodschappen. Ik kom thuis na het werk en alles is gedaan. Ik heb dan alle tijd om even met de kinderen wat te doen totdat het eten op tafel staat, na het eten de kinderen op bed te leggen, en dan alle tijd voor vrouwlief. Ze ontzorgt me volledig en dat is iets wat niet in geld valt uit te drukken. Ik zou het iedereen aanraden te doen als ze de financiële middelen hebben.

En mijn vrouw? Die weet dat ze totaal afhankelijk is van mij, maar dat soort dingen vallen gelukkig ook te regelen bij de notaris.

Edit: Indien iemand het zich afvraagt. Nee, we zijn geen vijftigers, we zijn 33 en 35.

[unezra]

@BEHM Dat lijkt me echt de totale verschrikking op aarde.

Ik zou niet willen samenzijn met een vrouw die niet haar eigen broek op kan houden en zelf volledig deel neemt aan het arbeidsproces.

Een lager salaris van haar kant zou ik mee kunnen leven (maar vooralsnog gaan we de laatste jaren redelijk gelijk op, zij verdient iets meer dan ik en de verwachting is dat het de komende jaren af en toe om zal klappen omdat we beiden nog wat stappen hopen te maken), helemaal geen inkomsten niet.

We hebben overigens geen kinderen.

[LuNaTiC]

unezra schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 07:49:
@BEHM Dat lijkt me echt de totale verschrikking op aarde.

Ik zou niet willen samenzijn met een vrouw die niet haar eigen broek op kan houden en zelf volledig deel neemt aan het arbeidsproces.

Een lager salaris van haar kant zou ik mee kunnen leven (maar vooralsnog gaan we de laatste jaren redelijk gelijk op, zij verdient iets meer dan ik en de verwachting is dat het de komende jaren af en toe om zal klappen omdat we beiden nog wat stappen hopen te maken), helemaal geen inkomsten niet.

We hebben overigens geen kinderen.

Het is toch geen kwestie van 'eigen broek niet kunnen ophouden', ze hebben er samen bewust zo voor gekozen, prima toch.

Enige wat me dan riskant voor haarzelf lijkt, is als het onverhoopt misgaat. Dan ben je uiteindelijk toch behoorlijk uit het arbeidsproces geweest, en dan lijkt het me pittig om dat weer op te pakken. En/of om niet afhankelijk te zijn van alimentaties.

[Verwijderd]

unezra schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 07:49:
@BEHM Dat lijkt me echt de totale verschrikking op aarde.

Ik zou niet willen samenzijn met een vrouw die niet haar eigen broek op kan houden en zelf volledig deel neemt aan het arbeidsproces.

Een lager salaris van haar kant zou ik mee kunnen leven (maar vooralsnog gaan we de laatste jaren redelijk gelijk op, zij verdient iets meer dan ik en de verwachting is dat het de komende jaren af en toe om zal klappen omdat we beiden nog wat stappen hopen te maken), helemaal geen inkomsten niet.

Goh, het is bijna alsof mensen verschillende doelen in het leven hebben en met andere zaken tevreden zijn.

We hebben overigens geen kinderen.

Dat kan ook schelen, dan is het al snel dat de vrouw de hele dag thuis het huishouden zit te doen. Als je kinderen hebt begint dat opeens een full-time job te worden. Valt ook wat over te zeggen dat het voor de carriere van de man beter is om full-time te blijven werken als er kinderen zijn, wat op lange termijn weer veel meer geld in het laatje brengt.

[D-e-n]

Het valt me op dat het nog steeds "de norm" lijkt dat de mannelijke helft fulltime blijft werken en de vrouwelijke helft (deels) thuis blijft. Niemand waarbij bijvoorbeeld bewust gekozen is om allebei minder te werken?

[Metalfreak]

Verwijderd schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 07:53:
[...]


Dat kan ook schelen, dan is het al snel dat de vrouw de hele dag thuis het huishouden zit te doen.

Als je geen kinderen hebt, wat moet je de hele dag in het huishouden doen dan

D-e-n schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 08:09:
Het valt me op dat het nog steeds "de norm" lijkt dat de mannelijke helft fulltime blijft werken en de vrouwelijke helft (deels) thuis blijft. Niemand waarbij bijvoorbeeld bewust gekozen is om allebei minder te werken?

De papadag is toch al aardig ingeburgerd lijkt me... Maar vrouwen opperen dit voor het grootste gedeelte ook zelf. Het is niet alleen een "ow jee, wat zijn we toch ongeëmancipeerd" verhaal. Het is ook daadwerkelijk een biologisch dingetje waarbij de moeder meer haar moedergevoelens laat spreken. De voorbeelden in mijn omgeving hebben gewoon een hele bewuste keuze gemaakt zonder een of ander jaren '50 gedachten hoor. Daarbij zie je ook vaak dat mannen banen hebben waarin het überhaupt niet gebruikelijk of gewenst is om niet fulltime te werken. Maar ik ken ook voorbeelden waar het andersom is.

[Verwijderd]

Metalfreak schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 08:13:
[...]


Als je geen kinderen hebt, wat moet je de hele dag in het huishouden doen dan

Dat was het punt, dat zonder kinderen een vrouw zonder werk de hele dag niks doet en dat dat een beetje kansloos is. Als je kinderen hebt kan dat een dagtaak worden opeens en niet werken uit te leggen is.

[...]


De papadag is toch al aardig ingeburgerd lijkt me... Maar vrouwen opperen dit voor het grootste gedeelte ook zelf. Het is niet alleen een "ow jee, wat zijn we toch ongeëmancipeerd" verhaal. Het is ook daadwerkelijk een biologisch dingetje waarbij de moeder meer haar moedergevoelens laat spreken. De voorbeelden in mijn omgeving hebben gewoon een hele bewuste keuze gemaakt zonder een of ander jaren '50 gedachten hoor. Daarbij zie je ook vaak dat mannen banen hebben waarin het überhaupt niet gebruikelijk of gewenst is om niet fulltime te werken. Maar ik ken ook voorbeelden waar het andersom is.

Papadag is ingeburgerd maar als jij echt carrière wil maken hoog in het management dan kan het tegenwerken. Voor de gemiddelde ITer niet relevant, maar voor een bankier kan die ene dag veel uitmaken als hij inderdaad echt hoog wil komen.

[Fore!]

Metalfreak schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 08:13:
[...]


Als je geen kinderen hebt, wat moet je de hele dag in het huishouden doen dan

Met z'n 2'en kun je er al een flinke (kleren) zooi van maken. Allebei te lui om wat uit te voeren na 1900.
Netflix aan, (bord) spelletje doen en welterusten.

Heb je in ieder geval geen kinderen voor nodig. Kinderen hebben is denk ik ook een hulpmiddel om je schuldig te voelen om het opgeruimd te hebben voor je kroost.
Overigens als er visite komt hier is de zooi opgeruimd in een anderhalf uur. (We stellen het ook niet op prijs als visite onverwacht langskomt )

Ik ben zelf een ochtendmens dus dan ben ik stilletjes in het weekend de woonkamer/keuken aan het opruimen/fatsoeneren.
We proberen een policy toe te passen "als je iets pakt, zet het dan ook terug". Dat helpt ook enorm :-)

[D-e-n]

Metalfreak schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 08:13:
[...]
De papadag is toch al aardig ingeburgerd lijkt me...

Dat het zo genoemd wordt zegt toch al iets over een bepaald rollenpatroon

Daarbij zie je ook vaak dat mannen banen hebben waarin het überhaupt niet gebruikelijk of gewenst is om niet fulltime te werken.

Dat moet dan ook veranderen wil je in de toekomst beide partners de kans geven te blijven werken. De verbazing als een manager of projectleider bijvoorbeeld elke vrijdag niet op kantoor is: daar moeten we vanaf.

[Metalfreak]

D-e-n schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 08:26:
[...]

Dat het zo genoemd wordt zegt toch al iets over een bepaald rollenpatroon


[...]

Dat moet dan ook veranderen wil je in de toekomst beide partners de kans geven te blijven werken. De verbazing als een manager of projectleider bijvoorbeeld elke vrijdag niet op kantoor is: daar moeten we vanaf.

Waarom MOET dat? Overigens heb ik die ervaring niet hoor, genoeg managers gezien die gewoon een dag in de week vrij hadden. Toko draait gewoon door, maar ze willen het vaak zelf. Er zijn ook andere zaken in het leven dan carrière maken en over het algemeen kiezen vrouwen eerder die route. Waarom moeten we vrouwen toch altijd dwingen om carrière te willen maken?

[D-e-n]

Metalfreak schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 08:28:
[...]
Waarom MOET dat?

Om iedereen de kans te geven bijvoorbeeld vier dagen te werken, indien men dat wenst.

Waarom moeten we vrouwen toch altijd dwingen om carrière te willen maken?

Waar zegt iemand dat we mensen moeten dwingen?

[Metalfreak]

D-e-n schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 08:31:
[...]

Om iedereen de kans te geven bijvoorbeeld vier dagen te werken, indien men dat wenst.

In sommige banen kan dat gewoon niet. Maar mijn ervaring is, is dat het veelal wel bespreekbaar is, maar alleen als er kinderen in het spel zijn. Als iemand parttime wil gaan werken en er zijn geen kinderen in het spel, kijken ze je veelal vreemd aan.

[...]

Waar zegt iemand dat we mensen moeten dwingen?

Dat haal ik uit die verbazing elke keer over het feit dat er blijkbaar 'tig vrouwen zijn die het gewoon prima vinden om parttime te werken en de man fulltime te laten werken.

[Sissors]

Metalfreak schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 08:52:
[...]


In sommige banen kan dat gewoon niet. Maar mijn ervaring is, is dat het veelal wel bespreekbaar is, maar alleen als er kinderen in het spel zijn. Als iemand parttime wil gaan werken en er zijn geen kinderen in het spel, kijken ze je veelal vreemd aan.

Ze zijn er ja, maar ik durf wel te stellen dat veruit het merendeel waarbij wordt geclaimd door de werkende dat het niet kan, dat vooral een overschatting is van hoe belangrijk diegene is.
Dat gecombineerd met een manager die bang is voor verandering, het 'hoort' niet, etc. Terwijl als een vrouw in dezelfde positie het zou vragen het geen probleem zou zijn. Maar dat onderschrijf je zelf ook doordat inderdaad als er kinderen zijn er ineens veel minder een probleem is.

Maar nog steeds, vaak is het gewoon de werknemer die voor zichzelf heeft goedgepraat dat er geen andere optie is voor zijn baan als fulltime werken.

[Tassadar32]

D-e-n schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 08:09:
Het valt me op dat het nog steeds "de norm" lijkt dat de mannelijke helft fulltime blijft werken en de vrouwelijke helft (deels) thuis blijft. Niemand waarbij bijvoorbeeld bewust gekozen is om allebei minder te werken?

In de IT meerdere collega's die juist wel beiden minder zijn gaan werken. Is ook financieel een stuk voordeliger als je beiden in een lager inkomstenbelastingtarief kan blijven ipv een partner in laag tarief en de andere in hoog.

[Hydra]

Lekkerboeie86 schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 19:06:
Ik zou hier zelf nooit voor kiezen. Laat staan dat ik hierover opschep. Dat je partner toevallig minder verdiend omdat ze een andere richting heeft gekozen is natuurlijk goed mogelijk. Maar bewust slechts 2 of 3 dagen gaan werken om je vent goed verdiend... Dat gaat hier never nooit gebeuren.

Het 'opscheppen' is volledig jouw interpretatie. Dat er scheve verhoudingen zijn in inkomen ge beurt gewoon enorm veel en het is in deze context gewoon nuttige informatie. Laat het 'opscheppen' e.d. dus a.j.b. achterwege.

unezra schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 07:49:
We hebben overigens geen kinderen.

Makkelijk praten als je niet in de situatie zit dat je moet rekenen of werken het uberhaupt wel waard is t.o.v. kinderopvang.

Metalfreak schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 08:13:
De papadag is toch al aardig ingeburgerd lijkt me... Maar vrouwen opperen dit voor het grootste gedeelte ook zelf. Het is niet alleen een "ow jee, wat zijn we toch ongeëmancipeerd" verhaal. Het is ook daadwerkelijk een biologisch dingetje waarbij de moeder meer haar moedergevoelens laat spreken. \

Laten we alsjeblieft niet in een discussie verzanden of dit biologisch is (genotype) of dat dit door de omgeving in stand gehouden rollenpatronen zijn (fenotype). Daar hebben we volgens mij geen van allen de credentials voor.

Tassadar32 schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 09:32:
In de IT meerdere collega's die juist wel beiden minder zijn gaan werken. Is ook financieel een stuk voordeliger als je beiden in een lager inkomstenbelastingtarief kan blijven ipv een partner in laag tarief en de andere in hoog.

Als je fiscaal partners bent gaan toeslagen e.d. toch op het verzamelinkomen?

[ Voor 55% gewijzigd door Hydra op 08-05-2019 09:48 ]

[de Peer]

LuNaTiC schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 07:53:
[...]


Het is toch geen kwestie van 'eigen broek niet kunnen ophouden',

Jawel

ze hebben er samen bewust zo voor gekozen, prima toch.

Ja, dus je kiest er voor afhankelijk te worden. Dat maakt je nog niet onafhankelijk.

Enige wat me dan riskant voor haarzelf lijkt, is als het onverhoopt misgaat. Dan ben je uiteindelijk toch behoorlijk uit het arbeidsproces geweest, en dan lijkt het me pittig om dat weer op te pakken. En/of om niet afhankelijk te zijn van alimentaties.

En nu bevestig je dus zelf dat je er afhankelijk door wordt, of in ieder geval dat dat een reeel risico is.

[LuNaTiC]

de Peer schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 09:47:
[...]

Jawel

Ze heeft daarvoor altijd gewoon gewerkt. Ze kán dat blijven doen, maar ze kiezen er voor om het niet te doen. Het is een keuze.

Ja, dus je kiest er voor afhankelijk te worden. Dat maakt je nog niet onafhankelijk.

Betekent nog steeds dat ze ook de keuze hád kunnen maken om te blijven werken. Unezra brengt het alsof het voor haar niet mogelijk is om zelf haar broek op te kunnen houden. Kan ze wel, maar ze kiezen er voor om het anders op te lossen.

Zeg dan dat ze haar eigen broek niet 'wilt' ophouden of dat ze er voor kiest om het niet te doen.

En nu bevestig je dus zelf dat je er afhankelijk door wordt, of in ieder geval dat dat een reeel risico is.

Dat is wat anders dan waar ik op reageerde.

Ik vind dat iedereen samen de keuze moet maken om hun huishuiden in te richten zoals ze dat zelf willen. Het enige waar ik op reageerde was de m.i. ongepaste woordkeuze door te suggereren alsof ze haar eigen niet broek op kán houden (alsof ze een beetje simpel mee protifeert). Dat is echt wat anders dan als je na overleg met elkaar besluit om het anders aan te pakken.

Het wordt zo overigens wel meer een taalkundige/semantische discussie zo, niet echt veel zin in.

[ Voor 3% gewijzigd door LuNaTiC op 08-05-2019 09:59 ]

[Conono]

LuNaTiC schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 09:58:

Ze heeft daarvoor altijd gewoon gewerkt. Ze kán dat blijven doen, maar ze kiezen er voor om het niet te doen. Het is een keuze.
...
Betekent nog steeds dat ze ook de keuze hád kunnen maken om te blijven werken.
....

De vraag is alleen hoe vrij die keuze daadwerkelijk is. Niet volledig vrij, zo lijkt mij.

[TutanRamon]

unezra schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 07:49:
@BEHM Dat lijkt me echt de totale verschrikking op aarde.

Ik zou niet willen samenzijn met een vrouw die niet haar eigen broek op kan houden en zelf volledig deel neemt aan het arbeidsproces.

Een lager salaris van haar kant zou ik mee kunnen leven (maar vooralsnog gaan we de laatste jaren redelijk gelijk op, zij verdient iets meer dan ik en de verwachting is dat het de komende jaren af en toe om zal klappen omdat we beiden nog wat stappen hopen te maken), helemaal geen inkomsten niet.

We hebben overigens geen kinderen.

Ik hoop van ganser harte dat het jullie financieel en qua gezondheid voor de wind blijft gaan. In geval van langdurige werkloosheid, arbeidsongeschiktheid of andere narigheid beëindigen jullie direct de relatie met elkaar? Als dat zo is, dan spreek je pas over totale verschrikking op Aarde.

[LuNaTiC]

Conono schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 10:06:
[...]

De vraag is alleen hoe vrij die keuze daadwerkelijk is. Niet volledig vrij, zo lijkt mij.

Dat zouden we hen zelf moeten vragen, denk ik. Kan ik niet vanaf hier beoordelen.

[Remy!!!!]

Remy!!!! schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 13:49:
[...]

Is het niet gewoon simpel op te lossen door apart af te rekenen bij het boodschappen doen? Dan kan jij jouw 1300kcal boodschappen doen en hij zijn 3500kcal boodschappen. Of denk ik nu te makkelijk?

@Ardana & @McGryphon geen idee of jullie dit al hadden gelezen, maar dit lijkt mij toch de makkelijkste oplossing?

[McGryphon]

Remy!!!! schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 11:01:
[...]

@Ardana & @McGryphon geen idee of jullie dit al hadden gelezen, maar dit lijkt mij toch de makkelijkste oplossing?

We koken en eten wel samen, ik eet gewoon ruim 2x zo veel als zij. Dat maakt apart afrekenen ook onwenselijk, want grotere verpakkingen zijn goedkoper en verbruiken minder verpakkingsmateriaal. Dan kan zij los 150g gehakt kopen en ik 300g, of we kopen voor minder geld een verpakking van 500g en zitten dan ook met minder plasticafval.

Wel kunnen we kijken in hoeverre er producten zijn die ik wel gebruik en zij niet, en die afzonderlijk kopen. Blijven we met de verdeling van de rest zitten.

Bedankt voor je suggestie though

[BEHM]

Wat een reacties allemaal op basis van het feit dat mijn vrouw ervoor kiest om weinig te werken (ze is namelijk niet gestopt, werkt alleen weinig). Ik reageerde namelijk op de post over een inkomensverschil van grofweg 4x (80% inbrengen en alles op 1 hoop).

LuNaTiC schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 10:22:
[...]
Dat zouden we hen zelf moeten vragen, denk ik. Kan ik niet vanaf hier beoordelen.

unezra schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 07:49:
@BEHM Dat lijkt me echt de totale verschrikking op aarde.

Ik zou niet willen samenzijn met een vrouw die niet haar eigen broek op kan houden en zelf volledig deel neemt aan het arbeidsproces.

Een lager salaris van haar kant zou ik mee kunnen leven (maar vooralsnog gaan we de laatste jaren redelijk gelijk op, zij verdient iets meer dan ik en de verwachting is dat het de komende jaren af en toe om zal klappen omdat we beiden nog wat stappen hopen te maken), helemaal geen inkomsten niet.

We hebben overigens geen kinderen.

Gelukkig heeft iedereen andere verwachtingen

Voor ons hebben de kinderen een grote impact gehad op de keuze die we gemaakt hebben. Wij vinden het belangrijk dat er altijd iemand thuis is voor de kinderen. Wij vinden de kinderen onze verantwoordelijkheid en willen ze niet 3 of 4 dagen op de opvang te plaatsen terwijl wij beiden aan het werk zouden zijn. Ze gaan wel 2 ochtendjes, maar dat is voornamelijk voor de omgang met andere kinderen.

Dat betekent dan ook automatisch dat je daarvoor voorzieningen moet gaan treffen. Zo wordt er opgepast op de tijden dat mijn vrouw werkt en de rest van de tijd is zij sowieso thuis.

[Hielko]

BEHM schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 11:12:
Voor ons hebben de kinderen een grote impact gehad op de keuze die we gemaakt hebben. Wij vinden het belangrijk dat er altijd iemand thuis is voor de kinderen. Wij vinden de kinderen onze verantwoordelijkheid en willen ze niet 3 of 4 dagen op de opvang te plaatsen terwijl wij beiden aan het werk zouden zijn. Ze gaan wel 2 ochtendjes, maar dat is voornamelijk voor de omgang met andere kinderen.

Dat betekent dan ook automatisch dat je daarvoor voorzieningen moet gaan treffen. Zo wordt er opgepast op de tijden dat mijn vrouw werkt en de rest van de tijd is zij sowieso thuis.

Ik denk dat de meeste mensen er vooral over vallen dat jullie/je vriendin ervoor gekozen heeft om minder te gaan werken, ook voordat er kinderen in het spel waren. En ja, dat snap ik ook niet goed...

[Verwijderd]

@Hielko Wat is daar dan mis mee, als het gewoon in overleg is gegaan?

[TutanRamon]

Verwijderd schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 11:23:
@Hielko Wat is daar dan mis mee, als het gewoon in overleg is gegaan?

Ja, dat vraag ik mij ook af.

[zacht]

Verwijderd schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 11:23:
@Hielko Wat is daar dan mis mee, als het gewoon in overleg is gegaan?

Wat mij betreft helemaal niks. Ik werk ook part-time, ook al zit ik niet meer in de jonge kinderen. Er kunnen tal van redenen voor zijn. Bij mij is het vooral een energie-kwestie, en dan maak je de keuze voor minder inkomsten en meer tijd voor jezelf. Ik ben inmiddels een paar partners verder, en na de vorigen heeft ook de huidige daar totaal geen problemen mee.

[Mawlana]

LuNaTiC schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 07:53:
[...]

Enige wat me dan riskant voor haarzelf lijkt, is als het onverhoopt misgaat. Dan ben je uiteindelijk toch behoorlijk uit het arbeidsproces geweest, en dan lijkt het me pittig om dat weer op te pakken. En/of om niet afhankelijk te zijn van alimentaties.

Precies dat is voor mij de reden geweest om aan het begin van onze relatie al m'n verwachting kenbaar te maken. Ik wil dat ze blijft werken zolang d'r situatie het toestaat. Al is het maar 1 dag in de week of vrijwilligerswerk.

Het gaat mij er namelijk niet om dat ze inkomen genereert, maar dat ze nog weet wat werken is en dat ze een netwerk heeft (buiten familie en vrienden om) mocht ik er onverhoopt niet meer zijn.

[Hielko]

Verwijderd schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 11:23:
@Hielko Wat is daar dan mis mee, als het gewoon in overleg is gegaan?

Omdat iets in goed overleg is gegaan wilt nog niet zeggen dat de uitkomst verstandig of redelijk is.

En in dit geval vind ik in ieder geval de uitkomst van het overleg niet verstandig of logisch. Als er nog geen kinderen zijn is er weinig noodzaak om minder te werken voor de vriendin "om dingen in huis te regelen". Desnoods huur je voor een paar tientjes een schoonmaker in als het zo moeilijk is om een keer te stofzuigen/schoon te maken terwijl je daarnaast beiden een volledige baan hebt. Dat terwijl minder werken wel een groot nadeel heeft voor je vriendin. Het zal haar carrière geen goed doen, en maakt haar afhankelijk(er) van jouw. En zeker in het begin van een relatie is de realiteit toch dat deze niet eeuwigdurend is, en is het niet alleen voor haar maar ook voor jouw beter als ze op haar eigen benen kan staan indien noodzakelijk. Een relatie waarbij 1 van de partners bij de ander blijft omdat het financieel noodzakelijk is, is ook niet gezond.

[Mawlana]

Hielko schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 11:49:
[...]

En zeker in het begin van een relatie is de realiteit toch dat deze niet eeuwigdurend is,

Het is goed om je ervan bewust te zijn dat een relatie/huwelijk niet altijd eeuwigdurend is. Echter er al bij voorbaat van uitgaan dat het in de (nabije) toekomst zal stuklopen... Mwah, niets voor mij.

Dit is niet persoonlijk bedoeld, maar meer in algemene zin.

[Conono]

sylvesterrr schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 11:57:
[...]

Het is goed om je ervan bewust te zijn dat een relatie/huwelijk niet altijd eeuwigdurend is. Echter er al bij voorbaat van uitgaan dat het in de (nabije) toekomst zal stuklopen... Mwah, niets voor mij.

Dit is niet persoonlijk bedoeld, maar meer in algemene zin.

Waarom is het voor mensen zo moeilijk te begrijpen dat "rekening houden met een aanzienlijke kans" NIET hetzelfde is als "ervan uitgaan dat"? Draag jij je autogordel omdat je ervan uitgaat dat je een zwaar ongeluk krijgt, elke keer dat je de weg opgaat?

[Hankie0412]

Hielko schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 11:49:
[...]

Omdat iets in goed overleg is gegaan wilt nog niet zeggen dat de uitkomst verstandig of redelijk is.

En in dit geval vind ik in ieder geval de uitkomst van het overleg niet verstandig of logisch. Als er nog geen kinderen zijn is er weinig noodzaak om minder te werken voor de vriendin "om dingen in huis te regelen". Desnoods huur je voor een paar tientjes een schoonmaker in als het zo moeilijk is om een keer te stofzuigen/schoon te maken terwijl je daarnaast beiden een volledige baan hebt. Dat terwijl minder werken wel een groot nadeel heeft voor je vriendin. Het zal haar carrière geen goed doen, en maakt haar afhankelijk(er) van jouw. En zeker in het begin van een relatie is de realiteit toch dat deze niet eeuwigdurend is, en is het niet alleen voor haar maar ook voor jouw beter als ze op haar eigen benen kan staan indien noodzakelijk. Een relatie waarbij 1 van de partners bij de ander blijft omdat het financieel noodzakelijk is, is ook niet gezond.

Waarom is een carrière altijd zo belangrijk, sommige mensen zijn daar niet voor weggelegd en kiezen voor een traditionele rol.

[Hielko]

Hankie0412 schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 12:30:
[...]


Waarom is een carrière altijd zo belangrijk, sommige mensen zijn daar niet voor weggelegd en kiezen voor een traditionele rol.

Carrière maken betekent niet perse dat je 70h in de week moet werken en aan het eind van de rit bankdirecteur bent. Maar wel dat je een baan hebt met toekomstperspectief en waar jezelf - als het moet! - mee kan onderhouden. Het is belangrijk omdat het je vrijheid geeft. Bijvoorbeeld om je partner te verlaten die je ondertussen niet meer kan uitstaan. Want dat is ook de traditionele rol. Lekker bij elkaar blijven terwijl omdat het "moet"...

[Hankie0412]

Hielko schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 12:43:
[...]

Carrière maken betekent niet perse dat je 70h in de week moet werken en aan het eind van de rit bankdirecteur bent. Maar wel dat je een baan hebt met toekomstperspectief en waar jezelf - als het moet! - mee kan onderhouden. Het is belangrijk omdat het je vrijheid geeft. Bijvoorbeeld om je partner te verlaten die je ondertussen niet meer kan uitstaan. Want dat is ook de traditionele rol. Lekker bij elkaar blijven terwijl omdat het "moet"...

Pfoe wat zwart wit zeg, net alsof iemand die niet meer werkt in een gezinssituatie niet zo kunnen gaan scheiden en zich gaan onderhouden. Als je hetzelfde leefniveau wil gaan behouden ja dan klopt het, maar een baan met toekomstperspectief is zeer persoonlijk. Is cassiere ook een baan met toekomstperspectief?

[Honesty]

Hankie0412 schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 12:50:
[...]


Pfoe wat zwart wit zeg, net alsof iemand die niet meer werkt in een gezinssituatie niet zo kunnen gaan scheiden en zich gaan onderhouden. Als je hetzelfde leefniveau wil gaan behouden ja dan klopt het, maar een baan met toekomstperspectief is zeer persoonlijk. Is cassiere ook een baan met toekomstperspectief?

Je weet in ieder geval als cassiere dat er weinig zal veranderen aan je toekomst, dat kan je tot je pensioen doen en op de functie van hoofdcassiere na zit er weinig promotie meer in:)

[Verwijderd]

Hielko schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 11:49:
[...]

Omdat iets in goed overleg is gegaan wilt nog niet zeggen dat de uitkomst verstandig of redelijk is.

En in dit geval vind ik in ieder geval de uitkomst van het overleg niet verstandig of logisch. Als er nog geen kinderen zijn is er weinig noodzaak om minder te werken voor de vriendin "om dingen in huis te regelen". Desnoods huur je voor een paar tientjes een schoonmaker in als het zo moeilijk is om een keer te stofzuigen/schoon te maken terwijl je daarnaast beiden een volledige baan hebt. Dat terwijl minder werken wel een groot nadeel heeft voor je vriendin. Het zal haar carrière geen goed doen, en maakt haar afhankelijk(er) van jouw. En zeker in het begin van een relatie is de realiteit toch dat deze niet eeuwigdurend is, en is het niet alleen voor haar maar ook voor jouw beter als ze op haar eigen benen kan staan indien noodzakelijk. Een relatie waarbij 1 van de partners bij de ander blijft omdat het financieel noodzakelijk is, is ook niet gezond.

Je verhaal zit vol angsten, aannames en projecties.
Niet iedereen heeft er plezier in om full time te werken. Niet iedereen hecht belang aan een carrière. Niet iedereen heeft een werkgever/baan waarbij minder werken impact heeft op je carrière. Niet iedereen haalt zijn identiteit uit zijn werk. Niet iedereen meet zijn persoonlijk geluk af aan zijn successen qua werk.

Minder werken betekent niet dat je alleen maar moet schoonmaken, maar dat je meer tijd hebt om dingen te doen waar je blij van wordt.
En als je toch uit elkaar gaat kan je weer full time gaan werken mocht dat nodig zijn.

Wij zijn ook beide op verschillende momenten minder gaan werken (verschil is er op elk moment geweest) terwijl er geen sprake was van kinderen. Ietsje minder netto inkomen, maar een grote toename aan vrije tijd en daardoor een flinke boost in 'levensvreugde'. Grote verbetering dus.
Als je altijd maar blijft werken omdat je bang bent dat je uit elkaar gaat, bang bent dat je jezelf o.b.v. part-time niet kan onderhouden, bang bent dat je geen salarisverhoging krijgt omdat je part-time werkt, en bang bent dat je niet terug kan naar full-time - dan doe je echt iets verkeerd hoor.

[Honesty]

Hielko schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 12:43:
[...]

Carrière maken betekent niet perse dat je 70h in de week moet werken en aan het eind van de rit bankdirecteur bent. Maar wel dat je een baan hebt met toekomstperspectief en waar jezelf - als het moet! - mee kan onderhouden. Het is belangrijk omdat het je vrijheid geeft. Bijvoorbeeld om je partner te verlaten die je ondertussen niet meer kan uitstaan. Want dat is ook de traditionele rol. Lekker bij elkaar blijven terwijl omdat het "moet"...

Zoals hierboven ook al is gezegd, het is belangrijk als het puntje bij paaltje komt om voor jezelf te kunnen zorgen, ik zorg nu ook al 5 jaar voor de kinderen en mijn vrouw brengt de inkomsten binnen). Het is niet de wens om te scheiden maar ik zal liever nog schoonmaken of afwassen in een restaurant dan in een slecht huwelijk zitten. Natuurlijk scheelt het wel dat we al wat ouder zijn 44 en geen wurghypotheek of andere dingen hebben die dat moeilijker maken.

Aan de andere kant is het zwaar onvoordelig als 1 iemand het geld binnen brengt en de andere niks verdient maar carrière maken gaat echt een stuk sneller als je wel 60h+ per week kan en wil werken.
Want niet alleen leer je twee keer zoveel als iemand die parttime werkt, je bouwt ook twee keer zo snel ervaring op en je functiejaren tellen dan eigenlijk dubbel.
Ik heb in het begin van mijn carrière ook dat pad bewandeld en je zit gewoon wat makkelijker op functieneringsgesprekken als je 's ochtends het licht op de zaak aandoet en 's avond het licht ook weer uit. Maar belangrijkste is ook dat je elkaar iets kan gunnen en dat je er voor elkaar kan zijn.
Als mijn partner met hangende armen en een grimas op haar gezicht naar haar werk gaat dan zal ik zeggen, neem ontslag we gaan samen iets anders zoeken en tot die tijd bijten we samen wel op een houtje.
Maar belangrijkste is communicatie, dat je weet wat de ander wilt en wenst.

[Ardana]

Ik moet zeggen dat feeling houden met de arbeidsmarkt best belangrijk kan zijn. Vrienden van mij waren/zijn ook traditioneel ingesteld, ook al zijn ze tussen de oren heel modern. Zij heeft na haar opleiding (PABO) eigenlijk nooit gewerkt, en al snel kwam er een huwelijk en 3 kinderen, waarvan de eerste met een fikse rugzak. Nu, een jaar of 10 later, gaan ze scheiden, en is het ineens lastig. Nu voelt zij er weinig voor om van de alimentatie te leven, en is zijn inkomen dar ook verre van geschikt, maar het is verdomd lastig gebleken om werk te vinden voor haar, al is dat ondertussen wel gelukt.

In dat opzicht kan ik het alleen maar toejuichen als mensen minimaal 1 dag of een paar ochtenden per week blijven werken.

Ik kom trouwens ook wel eens in het dating-topic, en de combi van dit en dat topic is wel grappig. Daar is de tendens dat er allerlei eisen gesteld worden aan potentiële partners, hier lijkt de tendens veel meer het tegenovergestelde te zijn. Alsof de eisen/wensen het raam uit gaan zodra de relatie een feit is.

[unezra]

LuNaTiC schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 07:53:
[...]
Het is toch geen kwestie van 'eigen broek niet kunnen ophouden', ze hebben er samen bewust zo voor gekozen, prima toch.

Enige wat me dan riskant voor haarzelf lijkt, is als het onverhoopt misgaat. Dan ben je uiteindelijk toch behoorlijk uit het arbeidsproces geweest, en dan lijkt het me pittig om dat weer op te pakken. En/of om niet afhankelijk te zijn van alimentaties.

Ze is letterlijk financieel 100% afhankelijk van hem.

Precies wat je zegt, gaat het mis, is ze alsnog lang afhankelijk van hem want alimentatie en heel erg lang uit het arbeidsproces geweest. Het lijkt mij voor niemand een gezonde situatie. Ook emotioneel niet.

[B-Real]

Ik zou ook altijd iets van werk blijven doen en zeker niet alleen het huishouden/kinderen als dagtaak willen hebben.
Enerzijds mis je het sociale contact, de hele dag met kleine kinderen zitten is toch iets anders dan praten met iemand van hetzelfde niveau (naast je partner).
Daarnaast, mocht je ooit weer meer/fulltime willen gaan werken, dan is de werkervaring van die ene dag (of meerdere dagen) per week toch iets makkelijker om mee te solliciteren dan wanneer je jarenlang "thuis hebt gezeten". Je mist hoe dan ook een bak ervaring.

[BEHM]

unezra schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 13:45:
[...]


Ze is letterlijk financieel 100% afhankelijk van hem.

Precies wat je zegt, gaat het mis, is ze alsnog lang afhankelijk van hem want alimentatie en heel erg lang uit het arbeidsproces geweest. Het lijkt mij voor niemand een gezonde situatie. Ook emotioneel niet.

Ten eerste werkt ze nog, dus 100% financieel afhankelijk is ze niet. Daarnaast besef je denk ik niet dat ik 100% afhankelijk ben van haar, en wel voor het genereren van het geld waar zij weer zo afhankelijk is van mij. Oftewel, we zijn afhankelijk van elkaar en hebben daar onze relatie op ingericht.

Als zij zou besluiten weg te gaan bij me en mij onze kinderen (4 stuks) ‘overhandigt’, dan heb ik echt een groot probleem om full time te blijven werken en het gezin te onderhouden (zowel financieel als logistiek). Andersom heeft ze nog recht op alimentatie.

Hoe dan ook, je begrijpt dat in onze situatie ieder zijn bijdrage geeft aan het huishouden en dat geld dus op 1 grote hoop verdwijnt.

[ Voor 6% gewijzigd door BEHM op 08-05-2019 15:47 ]

[Hydra]

unezra schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 13:45:
Ze is letterlijk financieel 100% afhankelijk van hem.

Dat is een aanname. Je gaat ervanuit dat zij, indien nodig, niet vrij snel een baan kan vinden.

Precies wat je zegt, gaat het mis, is ze alsnog lang afhankelijk van hem want alimentatie en heel erg lang uit het arbeidsproces geweest. Het lijkt mij voor niemand een gezonde situatie. Ook emotioneel niet.

Ik vind dat laatste wel heel bijzonder. Je kan toch onmogelijk weten hoe zij er emotioneel inzit? Je maakt weer de fout door te denken dat ongeveer de hele wereld werkt en denkt zoals jij.

[GG85]

sjorremans schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 12:34:
Gewoon naar rato van inkomen, ondanks mijn leeftijd (30) ben ik daar misschien ouderwets in. Mijn geld = mijn geld
Ik werk 40 uur per week, partner 28 uur. Ook al zou partner 40 uur werken, verdien ik nog steeds een stuk meer.

Ik vind het echt niet erg om meer te betalen omdat ik meer verdien.. maar mijn salaris op een gezamelijke rekening laten storten en daarvan zelf wat zakgeld te krijgen? Nee dat gaat echt niet gebeuren .

Lekkerboeie86 schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 16:13:
Vind die kerels die nogal opscheppen over het feit dat ze 80% of meer in het laadje brengen nogal grappig. Prima dat je zo wil leven en dat je vriendin 2 ochtenden mag werken omdat jezelf genoeg verdiend, maar daar hoef je echt niet blij mee te zijn.

Zolang er geen kinderen zijn verwacht ik gewoon dat mijn vriendin haar best doet om voor haar zelf een gezonde financiële situatie te krijgen. Dat betekend dus fulltime aan de bak. Heel logisch en gezond ook. Tijd zat over voor elkaar, huishouden, sociale contacten en hobby's.

Een vriendin die afhankelijk is van mijn inkomen gaat niet gebeuren. Andersom ook niet. Zodra er kinderen in het spel zijn, veranderd de situatie compleet. Ook logisch

Precies dit. Vind zelfs bij een aantal van de mannen die 'het vrouwtje onderhouden' dat best sexistisch overkomen en volgens mij vinden een heel aantal dat gevoel van 'hoofd van het gezin/het mannetje zijn' best wel fijn. Daar staat tegenover dat veel vrouwen, hoe geemancipeerd etc ze zeggen te zijn het best lekker vinden om door het mannetje 'onderhouden' te worden.
Is ook niets mis mee als je daar allebei akkoord mee gaat maar vind er soms wel een soort machtsverhouding/afhankelijkheid achter zitten die ik zelf niet fijn zou vinden.

Voor mij is het ieg mijn tijd/mijn geld. Mijn werk is leuk maar heus niet altijd en de tijd die je er in investeerd kan je maar een keer uitgeven. Die 40 uur per week krijg ik niet meer terug dus dat geld is van mij.
Mijn vriendin verdient toevallig meer met minder uur maar ik vind het toch voor mijn gevoel belangrijk dat we ieder netto 50/50 bijdragen aan het huis, de boodchappen, etc.
Mocht dat door werkloosheid, ziekte of een andere reden niet lukken dan veranderd de zaak uiteraard (het is namelijk niet alleen zakelijk maar vooral ook houden van in een relatie) maar de basis is voor mij toch wel eigen broek ophouden. Dat vind ik ook de aantrekkelijkste vrouwen.
Mochten er kinderen komen en ik en/of zij daarvoor minder wil/kan werken dan wordt er waarschijnlijk ook een andere verhouding toegepast ipv 50/50. Maar meer omdat (als ik fulltime blijf werken en zij bijv 2 dagen minder om voor de kids er te zijn) zij dan 'werktijd' inbrengt om voor de kinderen te "werken".

Een vrouw die structureel puur en alleen omdat ze dat wel fijn vind 2 daagjes werkt terwijl ik zelf fulltime aan de bak kan, dat gaat niet werken. Dan gaan we wel samen lekker 75% werken. Voor mij moet er in elk geval wel een soort eerlijke verdeling in zitten.

En een groot voordeel aan eigen geld houden dat je ook geen discussie krijgt over het 54e paar schoenen of de videokaart van €1300. Lekker van het geld waar je zelf voor gewerkt hebt.
Bij ons voor nu dus ieder eenzelfde bedrag op de gezamelijke betaal en spaarrekening. Ik ben daarmee netto iets slechter uit omdat ik minder verdien. Maar ja, had ik maar beter mijn best moeten doen op school . Qua tijd werk ik 40u en zij 32u maar ze doet ook 80% van het huishouden dus dat voelt goe voor ons. En wat ik zei, als het inkomen van een van ons door een "goede" reden heel erg verandererd (positief of negatief) dan doen we waarschijnlijk alsnog een verdeling naar ratio.

edit: Misschien ook een stukje Calvinisme of zo. Ik vind het namelijk ook 'normaal' dat je als je niets anders te doen hebt 32-40u werkt en zo wat nuttigs doet en wat bijdraagt aan de samenleving en heb dus ook een mening over mensen die minder gaan werken omdat ze dat met ons belasting/toeslagenstelsel onder de streep bijna niets uit maakt in veel gevallen.

[ Voor 5% gewijzigd door GG85 op 08-05-2019 16:19 ]

[Hydra]

GG85 schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 16:12:
Precies dit. Vind zelfs bij een aantal van de mannen die 'het vrouwtje onderhouden' dat best sexistisch overkomen en volgens mij vinden een heel aantal dat gevoel van 'hoofd van het gezin/het mannetje zijn' best wel fijn.

Knap stukje projectie.

Daar staat tegenover dat veel vrouwen, hoe geemancipeerd etc ze zeggen te zijn het best lekker vinden om door het mannetje 'onderhouden' te worden.

Oh, en dit is niet seksistisch?

[ Voor 22% gewijzigd door Hydra op 08-05-2019 16:21 ]

[GG85]

Hydra schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 16:20:
[...]


Knap stukje projectie.

Kan zo zijn maar als je in het extreemste geval je partner financieel afhankelijk van je maakt dan is dat toch zo? Ik ken in mijn vrienden/collega kring best veel mannen die opscheppen dat ze het allemaal wel regelen en de centjes binnenbrengen en een heel aantal vrouwen die dat wel prima vind.
Dat wordt dan mijns inziens vaak gebracht als "niet zo zakelijk zijn in een relatie" en meer van dat soort frasen maar en zijn volgens mij heel veel mannen die dat soort status/macht best fijn vinden en veel vrouwen die die afhankelijkheid in de vorm van dat ze onderhouden worden ook wel lekker vinden.
Als je daar allebei tevreden mee bent is dat ook helemaal prima maar wees dan eerlijk en zeg dat je dat gevoel wel lekker vind en ga niet mensen die er rationelen/zakelijker naar kijken wegzetten als liefdeloze koude kille relaties etc.

Hydra schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 16:20:
[...]
[...]

Oh, en dit is niet seksistisch?

Ja natuurlijk wel, net zo goed. Wat allemaal prima is zolang je er maar open over bent

[ Voor 11% gewijzigd door GG85 op 08-05-2019 16:27 ]

[Hydra]

GG85 schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 16:26:
Kan zo zijn maar als je in het extreemste geval je partner financieel afhankelijk van je maakt dan is dat toch zo? Ik ken in mijn vrienden/collega kring best veel mannen die opscheppen dat ze het allemaal wel regelen en de centjes binnenbrengen en een heel aantal vrouwen die dat wel prima vind.

Punt is dat het "opscheppen" deel kul is. Het is letterlijk het onderwerp van dit topic. Hoe kun je in hemelsnaam een zinnig antwoord geven als je niet mag vermelden dat er geen 50/50 verhouding is?

Ja natuurlijk wel, net zo goed. Wat allemaal prima is zolang je er maar open over bent

Nou nee, sexisme is niet okay, ook niet als je er 'open' over bent.

[ Voor 4% gewijzigd door Hydra op 08-05-2019 16:33 ]

[GG85]

Hydra schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 16:33:
[...]


Punt is dat het "opscheppen" deel kul is. Het is letterlijk het onderwerp van dit topic. Hoe kun je in hemelsnaam een zinnig antwoord geven als je niet mag vermelden dat er geen 50/50 verhouding is?


[...]


Nou nee, sexisme is niet okay, ook niet als je er 'open' over bent.

Ok, in eerste instantie opscheppen niet maar wel heel erg in de verdediging schieten als geconfronteerd worden met de mogelijkheid van financiele afhankelijkheid of oneerlijke verdeling in de ogen van een buitenstaander.

Ok, sexisme is niet ok maar als een man het fijn vind om het vrouwtje te onderhouden en het vrouwtje en fijn vind om onderhouden te worden wie ben ik dan om te zeggen dat dat niet ok is. Ik geef alleen aan dat ik daar niet ok mee zou zijn en niet zou vallen op een vrouw die daar ok mee is.

[ Voor 19% gewijzigd door GG85 op 08-05-2019 16:41 ]

[Flatlinernl]

GG85 schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 16:37:
[...]


Ok, in eerste instantie opscheppen niet maar wel heel erg in de verdediging schieten als geconfronteerd worden met de mogelijkheid van financiele afhankelijkheid of oneerlijke verdeling in de ogen van een buitenstaander.

Ok, sexisme is niet ok maar als een man het fijn vind om het vrouwtje te onderhouden en het vrouwtje en fijn vind om onderhouden te worden wie ben ik dan om te zeggen dat dat niet ok is. Ik geef alleen aan dat ik daar niet ok mee zou zijn en niet zou vallen op een vrouw die daar ok mee is.

Waarom maakt minder werken financieel afhankelijk, snap dat dat kan, maar dat is toch geen gegeven?

Als je partner vanaf morgen in 16 uur kan verdienen wat ze nu in 40 verdient, is het dan nog een probleem?

Of moet ze dan meer gaan werken om meer te verdienen?

[BTU_Natas]

GG85 schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 16:37:
[...]


Ok, in eerste instantie opscheppen niet maar wel heel erg in de verdediging schieten als geconfronteerd worden met de mogelijkheid van financiele afhankelijkheid of oneerlijke verdeling in de ogen van een buitenstaander.

Ok, sexisme is niet ok maar als een man het fijn vind om het vrouwtje te onderhouden en het vrouwtje en fijn vind om onderhouden te worden wie ben ik dan om te zeggen dat dat niet ok is. Ik geef alleen aan dat ik daar niet ok mee zou zijn en niet zou vallen op een vrouw die daar ok mee is.

Schijnbaar is sexisme wel oke, met je "vrouwtje".

[Piet_Piraat7]

Als je allebei 40 uur werkt en de ene verdient een stuk meer dan de ander omdat de baan beter betaald, dan vind ik zelf niet dat de ene daar veel meer aan over hoeft te houden dan de ander. Jullie werken dan beiden evenveel voor de financien. Een ander verhaal wordt het als de ene 2 dagen werken wel prima vindt uit gemakzucht. Dan zou ik no way akkoord gaan met een gelijke verdeling. Maar goed ik zou ook niet eens een relatie kunnen hebben met zo iemand.

[GG85]

Piet_Piraat7 schreef op donderdag 9 mei 2019 @ 12:27:
Als je allebei 40 uur werkt en de ene verdient een stuk meer dan de ander omdat de baan beter betaald, dan vind ik zelf niet dat de ene daar veel meer aan over hoeft te houden dan de ander. Jullie werken dan beiden evenveel veel de financien. Een ander verhaal wordt het als de ene 2 dagen werken wel prima vindt uit gemakzucht. Dan zou ik no way akkoord gaan met een gelijke verdeling. Maar goed ik zou ook niet eens een relatie kunnen hebben met zo iemand.

Precies dit

[assje]

Mijn bullshitjob is 3x zoveel salaris waard als dat van mijn vriendin die in een verzorgingstehuis met dementerende ouderen werkt. Dat ik voor de rest van de wereld vasthoudt aan het idee dat ik daar recht op heb helemaal prima, ik zou het echter totaal verwerpelijk vinden hetzelfde te doen naar mijn partner waarmee ik lief, leed, voorspoed, tegenspoed en kinderen deel.

Ik vind het een beetje hetzelfde als uitrekenen hoeveel je in een vriendschap hebt geïnvesteerd als je een vriend hebt geholpen met verhuizen. De volgende keer dat hij jou een keer helpt dan ook een notitie maken dat hij nog een 2e zaterdag op zal moeten offeren voor die ene van jou omdat jij nou eenmaal meer kost per uur.

[DeveloperNL]

Lekkerboeie86 schreef op dinsdag 7 mei 2019 @ 16:13:
Vind die kerels die nogal opscheppen over het feit dat ze 80% of meer in het laadje brengen nogal grappig. Prima dat je zo wil leven en dat je vriendin 2 ochtenden mag werken omdat jezelf genoeg verdiend, maar daar hoef je echt niet blij mee te zijn.

Zolang er geen kinderen zijn verwacht ik gewoon dat mijn vriendin haar best doet om voor haar zelf een gezonde financiële situatie te krijgen. Dat betekend dus fulltime aan de bak. Heel logisch en gezond ook. Tijd zat over voor elkaar, huishouden, sociale contacten en hobby's.

Een vriendin die afhankelijk is van mijn inkomen gaat niet gebeuren. Andersom ook niet. Zodra er kinderen in het spel zijn, veranderd de situatie compleet. Ook logisch

Tja, ik heb liever een fijne relatie en een blij kind, dan een vrouw die compleet in de stress zit, omdat ze niet weet hoe ze het moet managen. Mijn vrouw had een hele goede baan (1,5x modaal), voordat we gingen trouwen. Nu aantal jaar verder, is mijn inkomen veel hoger (ZZP) en mijn vrouw werkt niet en zorgt ze voor kind + huishouden (werkte bijna ook niet voordat we een kind kregen). Ze heeft nog wel een bedrijfje er naast, maar dat staat nu stil. Ze is deels afgekeurd (geen uitkering) en zou best 2 ochtenden bij de AH kunnen werken. Ben ik daar gelukkig mee dat kind naar kinderdagopvang moet en zij alleen maar bezig is met kind slepen, oppas zoeken, voor bruto een paar honderd euro in de maand.

We hebben het prima zo. We kunnen 2x per jaar op vakantie, ruim sparen, heb een meer dan prima auto, mooi, niet te gek, huis met lage hypotheek. Tuurlijk als zij 40 uur gaat werken, kunnen we een 2-1 kap kopen en nog een auto, maar ons is dat het niet waard. Dus ik draag nu 90% voor het gezin bij en zij heeft nog een zakelijke buffer waar ze 2 jaar van kan leven en haar studieschuld van kan afbetalen. Daarna zien we wel weer. Werken kun je altijd nog en ik voel het echt niet dat zij van mijn inkomen afhankelijk is. We zijn een team en zij helpt mij en ik help haar. Zij doet bijvoorbeeld mijn administratie, zorgt voor het huishouden en zij is blij met de situatie en ik ben blij met de situatie.

Wij verdelen uitgaven zo:
Ik maak bedrag over naar gezamenlijke rekening waar alle lasten van af gaan. Zij beheert die rekening en we hebben eigen rekening voor 500 pm zakgeld, voor hobby's, kleren, telefoon, uitjes etc etc. In het begin hadden we wel eens irritaties of kopen van kleding ofzo. In de praktijk betaal ik uitjes ook, omdat ik van 500 per maand nog ruim geld over hou. Daarnaast hebben we een gezamenlijke spaarrekening waar ik geld op stort en allebei een zakelijke rekening/buffer.

[DeveloperNL]

BEHM schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 07:31:
[...]


Dat is precies wat mijn vrouw gedaan heeft toen we nog jonger waren. In het begin van onze relatie werkten we ongeveer allebei evenveel. Niet veel later verdiende ik al twee keer zoveel als dat zij deed. Omdat er ook dingen in het huis gedaan moesten worden hebben we er bewust voor gekozen dat ik een carrière achterna kon (haar toekomstperspectief lag vast met een CAO en maximumsalaris).

En toen kwamen de kinderen en is ze nog minder gaan werken. Ondertussen kon ik blijven doen wat ik aan het doen was; werken en geld verdienen en mijn carrière verder opbouwen.

De situatie zoals deze bij ons is vind ik heerlijk. Waarom? Ik heb geen zorgen over het huishouden, het gezin en de boodschappen. Ik kom thuis na het werk en alles is gedaan. Ik heb dan alle tijd om even met de kinderen wat te doen totdat het eten op tafel staat, na het eten de kinderen op bed te leggen, en dan alle tijd voor vrouwlief. Ze ontzorgt me volledig en dat is iets wat niet in geld valt uit te drukken. Ik zou het iedereen aanraden te doen als ze de financiële middelen hebben.

En mijn vrouw? Die weet dat ze totaal afhankelijk is van mij, maar dat soort dingen vallen gelukkig ook te regelen bij de notaris.

Edit: Indien iemand het zich afvraagt. Nee, we zijn geen vijftigers, we zijn 33 en 35.

Zelfde verhaal, ongeveer zelfde leeftijd. We zijn allebei ondernemer geworden. Ik full time en mijn vrouw wanneer ze zin heeft en dat is dit jaar niet. Zij helpt mij ook mee in mijn bedrijf en we zijn samen een team en werken, omdat we het leuk vinden. Zij vindt werken nu niet leuk. Financieel hebben we geen zorgen en onze levensstijl is daarop aangepast. Huis met lage hypotheek, lage lasten, geen nieuwe Iphones. Zij regelt nu huishouden en gaat prima zo. Kinderopvang is voor ons veel te duur (krijg weinig terug) en niet flexibel.

[Honesty]

GG85 schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 16:12:
[...]


[...]

edit: Misschien ook een stukje Calvinisme of zo. Ik vind het namelijk ook 'normaal' dat je als je niets anders te doen hebt 32-40u werkt en zo wat nuttigs doet en wat bijdraagt aan de samenleving en heb dus ook een mening over mensen die minder gaan werken omdat ze dat met ons belasting/toeslagenstelsel onder de streep bijna niets uit maakt in veel gevallen.

Ik vond het stuk over de videokaart van €1300 en dat 54ste paar schoenen al bizar, ik vind persoonlijk dat iedere koop die je niet goed kan verantwoorden, of niet wilt verantwoorden geen goede koop is.Ik zal zelf dus ook niets op een hoop gooien die een videokaart koopt van 1300 of 54 paar schoenen.
Ik vind het het verontrustends dat je denkt dat mensen die die geen betaald(of zelfs minder betaald) werk doen niet bijdragen. Geloof ook niet dat er 1 tweaker zich kapot zou werken terwijl zijn/haar partner probeert netflix op 100% te krijgen(vond dit een mooie metafoor heb ik gejat hier) relatie gaat ook om vertrouwen, niet dat ik de stofzuiger aanzet en de laatste aflevering van Game of thrones ga kijken

[unezra]

BEHM schreef op woensdag 8 mei 2019 @ 15:45:
[...]
Ten eerste werkt ze nog, dus 100% financieel afhankelijk is ze niet. Daarnaast besef je denk ik niet dat ik 100% afhankelijk ben van haar, en wel voor het genereren van het geld waar zij weer zo afhankelijk is van mij. Oftewel, we zijn afhankelijk van elkaar en hebben daar onze relatie op ingericht.

Sorry, ik had er inderdaad overheen gelezen dat ze nog wel parttime werkte. Dacht dat ze helemaal was gestopt. (Denk omdat je onderaan zelf schrijft dat ze financieel 100% afhankelijk van je is.)

Als zij zou besluiten weg te gaan bij me en mij onze kinderen (4 stuks) ‘overhandigt’, dan heb ik echt een groot probleem om full time te blijven werken en het gezin te onderhouden (zowel financieel als logistiek). Andersom heeft ze nog recht op alimentatie.

Als ik het goed heb begrepen is het met jouw inkomen weinig problematisch om kinderopvang te betalen en gaan jullie uit elkaar, lijkt het me logisch te verwachten dat de kinderen niet fulltime bij een van beiden ondergebracht gaan worden.

Dus je verdeelt dan de lasten.

Wanneer jullie uit elkaar zouden gaan, heeft ze als ik dit zo lees, alsnog die alimentatie *nodig* om te kunnen blijven bestaan. (Tenzij ze een andere partner vind met een baan die dusdanig goed verdient, dat ze eenzelfde situatie kan creeeren als nu met jou.)

Lijkt mij niet prettig, maar dat is deels absoluut ook mijn eigen bias. Ik zou echt never ever met iemand samen willen zijn die afhankelijk van mij is op welke manier dan ook. Samen leven is heerlijk, ik zou ook absoluut niet meer zonder mijn partner willen zijn, maar we bewaken wel allebei onze onafhankelijkheid. Hebben ons eigen leven, ons eigen werk, doen ons eigen ding, hebben een huis dat in principe op 1 inkomen te dragen is (al moet de broekriem dan wel worden aangetrokken), etc.

We verdelen onze inkomsten dan ook naar rato. Wat wél een stuk makkelijker is omdat onze inkomens voldoende dicht bij elkaar liggen en de verdeling op het moment zelfs 50/50 is. Hebben daarover goede afspraken gemaakt en blijven dat doen. We doen bij salariswisselingen een herberekening en wanneer de een een flink bedrag uit leent aan de ander, word dat ook netjes afgelost. (Ik heb op dit moment een klein restdeel van de verbouwing gefinancierd. Dát deel word afgelost. Omdat het mijn geld is en ik in feite "schuldeiser" ben van zowel zij als ik, lossen we het af van gezamenlijke dingen zoals teruggave van de zonnepanelen en belastingdienst. Let wel, dit is maar een klein deel. Ik heb ook een deel heel bewust gefinancierd dat ik NIET terug wil, zoals de zonnepanelen en de kachel. De opbrengst van de zonnepanelen vloeit uiteindelijk terug in het huis. Mijn persoonlijke bijdrage, of meer, die van mijn overleden vader want daar komt het geld voor onder andere die zonnepanelen vandaan.)

Hoe dan ook, je begrijpt dat in onze situatie ieder zijn bijdrage geeft aan het huishouden en dat geld dus op 1 grote hoop verdwijnt.

Dat snap ik in dit geval heel goed. Zouden hier kinderen in het spel zijn en *daardoor* een grotere inkomensongelijkheid, zouden we dat meewegen. Ik denk dat we nog steeds op en rato berekening uit zouden komen, maar we zouden een en ander proberen te quantificeren waardoor het nog steeds eerlijk blijft.

Het is speculatief, want kinderen staan in principe niet op het programma maar natuurlijk denk je wel eens na over de "what if" situatie en in dat geval zou het kunnen dat 1 van 2 minder gaat werken en de ander daarvoor gecompenseerd word. (Ofwel, de een zou in dat geval mogelijk een salaris krijgen van de ander, waardoor je niet een enorme financiële ongelijkheid krijgt.)

[GG85]

Honesty schreef op donderdag 9 mei 2019 @ 21:47:
[...]


Ik vond het stuk over de videokaart van €1300 en dat 54ste paar schoenen al bizar, ik vind persoonlijk dat iedere koop die je niet goed kan verantwoorden, of niet wilt verantwoorden geen goede koop is.Ik zal zelf dus ook niets op een hoop gooien die een videokaart koopt van 1300 of 54 paar schoenen.
Ik vind het het verontrustends dat je denkt dat mensen die die geen betaald(of zelfs minder betaald) werk doen niet bijdragen. Geloof ook niet dat er 1 tweaker zich kapot zou werken terwijl zijn/haar partner probeert netflix op 100% te krijgen(vond dit een mooie metafoor heb ik gejat hier) relatie gaat ook om vertrouwen, niet dat ik de stofzuiger aanzet en de laatste aflevering van Game of thrones ga kijken

Mijn punt is dat ik aan die videokaart wel €1300 wil uitgeven maar niet aan haar zoveelste paar schoenen en andersom. Ieder ook eigen geld aanhouden waar je dat van betaald lost een hele hoop potentiele ruzie en discussies over geld op.
Wel grappig dat mijn reactie dan gelijk weer in het extreme getrokken wordt terwijl er volgens mij best wat nuances in staan en uitzonderingen op de regel.


Voor mij is het belangrijk dat je wat doet met je talenten en enige vorm van ambitie hebt. Dat vind ik een aantrekkelijke partner.
Als die partner vervolgens demente bejaarden verzorgt en daar 3x zo weinig voor krijgt dan ik, dan ga ik heus niet eisen dat ze netto precies hetzelfde gaat inleggen. Natuurlijk niet.


Alleen zoals een paar post hierboven iemand zegt "mijn vrouw vind werken niet leuk dus doet ze het niet" daar zou ik echt heel erg de kriebels van krijgen. Kijk, als je een aantal kinderen hebt en die fulltime zorg nodig hebben dan is dat wat anders maar ik vind mijn eigen werk ook wel eens niet leuk.

Voor mij is ambitie aantrekkelijk en wil ik een gelijkwaardige investering in onze relatie. Of dat nu geld, werkuren of zorg voor huishouden/kids boeit me weinig.
Voor nu hebben we de luxe dat ik een goede engineering job heb en zij arts is. Zij verdient met 32u net wat meer dan ik met 40 uur. Op basis daarvan besloten om allebei netto dezelfde inleg te doen in huis en gezamelijke uitgaven. Alleen al omdat ik niet het idee wil hebben dat ik profiteer van haar goede baan en mijn eigen gelijkwaardige bijdrage wil doen. Daarmee houden we dan ieder prive nog best veel geld over om in de ogen van de andere 'nutteloze' uitgaven te doen als een videokaart en schoenen. Maar hey, dat is eigen geld dus geen discussie.
Daarnaast geeft dat je de mogelijkheid om ieder anders met geld om te gaan. Ik ben wat meer van de lange termijn en het FO-topic omdat ik voor m'n 70e toch echt wel wil stoppen met werken en zij leeft wat meer in het nu wat prima is. Maar op deze manier heb ik zelf de vrijheid om te sparen voor een pensoenpotje op mijn 60e zonder dat we daar hele discussies over hebben of die pot moeten aanbreken voor de aanschaf van een stationwagen als er kinderen komen.

En mochten er ooit kids komen of een van ons werk niet aan kunnen/ziek worden/ontslagen of whatever dan ga ik echt niet eisen dat de ander nog steeds net zoveel in legt en wordt het waarschijnlijk allemaal anders qua verdeling.

Maar als mijn vriendin zou zeggen "joh, ik stop met werken want dan kunnen we ook wel rondkomen en vind het niet zo leuk" dan zou ik daar echt niet akkoort mee gaan. Vind mijn werk zelf namelijk ook niet altijd leuk dus dan gaan we wel samen 50% werken of ga je maar wat vinden wat desnoods de helft minder betaald maar wel voldoening/plezier geeft. Ik ben wel van enige ambitie en van een beetje werken krijg je niets en hoort er wat mij betreft bij.

[ Voor 10% gewijzigd door GG85 op 10-05-2019 13:29 ]

[unezra]

@GG85 Exact dus onze overwegingen. Alleen doen wij het naar rato, wat op dit moment op 50/50 uit komt.

We hebben allebei een prima baan, allebei wel wát ambitie, maar niet torenhoog. Zij verdient op het moment nipt meer dan ik, maar omdat ze net begonnen is laten we het even tot ze én even zelf heeft kunnen profiteren van haar extra salaris én duidelijk is hoe veel het is. Het kan ook zijn dat we het laten, omdat zij wat meer in het huishouden doet dan ik en ze dus, vind ik, ook recht heeft op enige compensatie daarvoor.

Omdat haar nieuwe baan vooralsnog wat meer uren vraagt, doe ik mijn best wel wat meer in het huishouden te doen, maar in de praktijk doet zij vooral meer in het huishouden en ik meer de grote klussen en de tuin. Nu is dat laatste vooral ook omdat ik het fijn vind, ik kom tot rust in de tuin. Even weg van alle schermen en stress. (Dus zit ik nu op een snipperdag en met haar een paar dagen privé de hort op met een vriendin, wat nieuwe planten te planten en te genieten van al het groen in de tuin. Vanavond weer beetje gamen. Theetje d'r bij en ergens in de middag een biertje omdat het kan. Ik vermaak me wel.)

Maar we hebben heel duidelijk allebei dat we het belangrijk vinden te werken, een leven buiten de deur en zonder elkaar te hebben. Eigen hobbies, eigen vrienden. We zijn HEEL erg graag samen en met haar een paar dagen weg geniet ik daar van, maar mis ik d'r ook enorm. Een aantal zaken regelen we zakelijk zoals dat stukje financiering van de verbouwing en onze rato berekening, maar dat doen we JUIST om ruzie te voorkomen en omdat het voor ons heel veel rust geeft. Het haalt voor ons een aantal specifieke dingen uit onze relatie die meer ruimte geven om onbekommerd samen te zijn.

Ik heb hier wel eens in het topic het verwijt gekregen dat het gaat om liefde en dat je DUS alles moet delen. Dat onze zakelijke benadering effectief betekend dat we zo rationeel zijn dat we vergeten dat het gaat om liefde. Het tegendeel is hier waar. We regelen dit soort zaken OMDAT we gewoon gelukkig willen zijn met zijn 2en en onze 2 katten.

Het werkt, voor ons. We hebben zelden onenigheid over geld. Zelden overleg ook, al gebruik ik haar soms wel als mijn geweten. (Mocht ik écht iets duurs willen aanschaffen of twijfelen over iets kleins, vraag ik soms aan haar wat zij d'r van vind. Puur omdat het fijn is soms even een extra stem te hebben. Een soort raadgevend referendum dus. Ik vraag haar mening, maar het staat me vrij om die te negeren. Andersom ook en soms zeg ik ook "ja, dat jurkje staat je prachtig, als jij het niet voor jezelf koopt, koop ik het voor je". )

Als een van ons zou willen stoppen met werken word dat wel een discussie. Wat je zegt, werk is niet altijd leuk. We vinden beiden in de regel ons werk écht tof en we staan er beiden gelijk in dat we liever een toffe baan hebben die wat minder verdient, dan een shitbaan die meer verdient. Om die ruimte te houden, hebben we een huis dat dusdanig betaalbaar is, dat we er als we willen voor kunnen kiezen minder te werken of een andere baan te nemen die minder verdient.

Vooralsnog niet nodig, er zit groei, in onze beider banen en ze verdienen beiden best redelijk. Maar het kán. Omdat we beiden ook weten hoe belangrijk werk is waar je netto blij van word en waar je niet iedere dag met de shit in je lijf jezelf heen moet slepen. (Die momenten zijn geweest en dat zijn ook de momenten waarop we tegen elkaar hebben gezegd dat als het écht niet gaat, de ander ontslag moet nemen en we de klap samen wel even opvangen. Geluk is belangrijker dan geld, altijd.)

[GG85]

Ik heb hier wel eens in het topic het verwijt gekregen dat het gaat om liefde en dat je DUS alles moet delen. Dat onze zakelijke benadering effectief betekend dat we zo rationeel zijn dat we vergeten dat het gaat om liefde. Het tegendeel is hier waar. We regelen dit soort zaken OMDAT we gewoon gelukkig willen zijn met zijn 2en

Ben het 100% eens met je (complete) post en idd, krijg in dit topic ook het gevoel dat het verwijt is dat als je een bepaalde mate van rationaliteit/zakelijkheid hebt als het over geld gaat er ook wel minder liefde zal zijn.

Realiseer me wel dat dit verhaal waarschijnlijk makkelijker en vaker op zal gaan voor stellen die beiden een relatief goede baan hebben. Als er erg veel verschil in (potentieel) salaris zit of er gewoon moeite is met rondkomen heb je de luxe van zelf eigen geld aanhouden niet en moet het wel op een grote pot.
Voor ons werkt dit in elk geval heel goed en we hebben nog nooit zelfs maar woorden gehad over geld, juist omdat we die zaken toen we gingen samenwonen zo duidelijk hebben afgesproken. Mijn vriendin vond me indertijd in eerste instantie ook wel erg rationeel (en vind praten over geldzaken soeiwso ongemakkelijk) en mijn schoonvader (enig kostwinner) snapte ook niet helemaal dat het niet op een grote hoop ging maar we zijn nu een aantal jaar verder en het werkt erg goed.
Ik ben in elk geval blij dat ik geen gesrpekken heb over "hmm, ik mag niet een weekendje met de mannen op wintersport maar mevrouw koopt wel een nieuwe bank" of "mevrouw zit lekker in het zonnetje met vriendinnen nu de kids naar school gaan en papa maar werken" wat ik bij collegas en vrienden toch best wel eens hoor. Vaak vervolgens gerelativeerd met "ach, ik breng in elk geval het geld op tafel". Daar zit voor mij toch altijd een soort gevoel van onvrede achter.
Die bank betalen we van de gezamelijke spaarrekening als het nodig is en als een van ons een weekend weg wil beslist en betaald ie dat lekker zelf. Als ik vervolgens een OLED wil maar mijn vriendin een LCD wel prima vind dan betaal ik gewoon wat meer ipv beiden een compromis te sluiten waar je niet helemaal tevreden mee bent omdat het allemaal van dezelfde hoop geld af moet komen.

[ Voor 65% gewijzigd door GG85 op 10-05-2019 14:10 ]

[BEHM]

unezra schreef op vrijdag 10 mei 2019 @ 08:39:
[...]


Als ik het goed heb begrepen is het met jouw inkomen weinig problematisch om kinderopvang te betalen en gaan jullie uit elkaar, lijkt het me logisch te verwachten dat de kinderen niet fulltime bij een van beiden ondergebracht gaan worden.

Dat klopt, maar 's morgens je kinderen 7 uur droppen op de voorschoolse opvang, om ze vervolgens weer om 17 uur van de naschoolse opvang op te halen heeft niet echt mijn voorkeur. Betaalbaar is wat anders dan wenselijk (en ik zou ook minder gaan werken om dat zoveel mogelijk te voorkomen).

Dus je verdeelt dan de lasten.

Wanneer jullie uit elkaar zouden gaan, heeft ze als ik dit zo lees, alsnog die alimentatie *nodig* om te kunnen blijven bestaan. (Tenzij ze een andere partner vind met een baan die dusdanig goed verdient, dat ze eenzelfde situatie kan creeeren als nu met jou.)

Dezelfde levenstandaard zal je nooit hebben wanneer het gezinsinkomen achteruit gaat. Dat is iets wat iedereen heeft. Aangezien we kinderen hebben zal er altijd alimentatie betaald moeten worden vanwege de kinderen, zelfs wanneer de kinderen 50% van de tijd bij de een of bij de ander zijn. Of ze partneralimentatie nodig heeft als we uit elkaar zouden gaan weet ik niet, maar zelfs als ze full-time zou werken heeft ze daar recht op.

Lijkt mij niet prettig, maar dat is deels absoluut ook mijn eigen bias. Ik zou echt never ever met iemand samen willen zijn die afhankelijk van mij is op welke manier dan ook. Samen leven is heerlijk, ik zou ook absoluut niet meer zonder mijn partner willen zijn, maar we bewaken wel allebei onze onafhankelijkheid. Hebben ons eigen leven, ons eigen werk, doen ons eigen ding, hebben een huis dat in principe op 1 inkomen te dragen is (al moet de broekriem dan wel worden aangetrokken), etc.

Hier zeg je het zelf al. Je bent afhankelijk van je partner voor een goed deel van je huidige inkomsten/uitgaven. Zonder je partner kan je blijven wonen waar je woont, maar de broekriem moet wel worden aangetrokken.

Dat snap ik in dit geval heel goed. Zouden hier kinderen in het spel zijn en *daardoor* een grotere inkomensongelijkheid, zouden we dat meewegen. Ik denk dat we nog steeds op en rato berekening uit zouden komen, maar we zouden een en ander proberen te quantificeren waardoor het nog steeds eerlijk blijft.

Het is speculatief, want kinderen staan in principe niet op het programma maar natuurlijk denk je wel eens na over de "what if" situatie en in dat geval zou het kunnen dat 1 van 2 minder gaat werken en de ander daarvoor gecompenseerd word. (Ofwel, de een zou in dat geval mogelijk een salaris krijgen van de ander, waardoor je niet een enorme financiële ongelijkheid krijgt.)

Je laatste zin hier vind ik mooi. Want dat "salaris" is nu precies wat de ander dus afhankelijk maakt. Het zijn namelijk helemaal geen inkomsten, maar gewoon geld dat verdiend is door de een wat de ander kan uitgeven.

unezra schreef op vrijdag 10 mei 2019 @ 13:35:
We hebben allebei een prima baan, allebei wel wát ambitie, maar niet torenhoog. Zij verdient op het moment nipt meer dan ik, maar omdat ze net begonnen is laten we het even tot ze én even zelf heeft kunnen profiteren van haar extra salaris én duidelijk is hoe veel het is. Het kan ook zijn dat we het laten, omdat zij wat meer in het huishouden doet dan ik en ze dus, vind ik, ook recht heeft op enige compensatie daarvoor.

GG85 schreef op vrijdag 10 mei 2019 @ 09:46:
Maar als mijn vriendin zou zeggen "joh, ik stop met werken want dan kunnen we ook wel rondkomen en vind het niet zo leuk" dan zou ik daar echt niet akkoort mee gaan. Vind mijn werk zelf namelijk ook niet altijd leuk dus dan gaan we wel samen 50% werken of ga je maar wat vinden wat desnoods de helft minder betaald maar wel voldoening/plezier geeft. Ik ben wel van enige ambitie en van een beetje werken krijg je niets en hoort er wat mij betreft bij.

Ik heb het woord ambitie even aangehaald en ik kom het in deze discussie vaker tegen. Alsof iemand die geen betaald werk uitvoert geen ambities heeft. Dat is echt klinkklare onzin. Mijn vrouw heeft juist heel veel ambities, en dus ook nog eens de tijd om er achteraan te gaan.

Volgens mij zijn er genoeg mensen die graag de hele dag willen doen wat ze leuk vinden en dat doen wij allebei. Ik in de vorm van full-time betaalde arbeid, zij in de vorm van onze kinderen, mantelzorg, vrijwilligerswerk en part-time betaald werk.

Geluk is belangrijker dan geld, altijd.)

Exact

[GG85]

Nu nuanceer je het zelf nogal. Als je alleen zegt "ze werkt niet want dat vind ze niet zo leuk" en dat ze 100% financieel afhankelijk van je is dan kan je verwachten dat mensen niet het beeld hebben van iemand die niet betaald werkt maar zich verder wel bezig houd met "zij in de vorm van onze kinderen, mantelzorg, vrijwilligerswerk en part-time betaald werk" .

Maar goed, zoveel mensen zoveel wensen. Kan me met je laatste nuance ieg prima voorstellen dat jouw situatie werkt.
In eerste instantie leek het alleen alsof er nogal een ongelijke situatie was in vorm van afhankelijkheid van jou omdat ze niet op eigen benen kan staan of een soort van trophy wife wat thuis een beetje lui/mooi zit te zijn terwijl de man werkt. Dat zou mijn ding niet zijn (en de jouwe blijkbaar ook niet).

[ Voor 9% gewijzigd door GG85 op 10-05-2019 14:37 ]

[BEHM]

GG85 schreef op vrijdag 10 mei 2019 @ 14:35:
Nu nuanceer je het zelf nogal. Als je alleen zegt "ze werkt niet want dat vind ze niet zo leuk" en dat ze 100% financieel afhankelijk van je is dan kan je verwachten dat mensen niet het beeld hebben van iemand die niet betaald werkt maar zich verder wel bezig houd met "zij in de vorm van onze kinderen, mantelzorg, vrijwilligerswerk en part-time betaald werk" .

Maar goed, zoveel mensen zoveel wensen. Kan me met je laatste nuance ieg prima voorstellen dat jouw situatie werkt.
In eerste instantie leek het alleen alsof er nogal een ongelijke situatie was in vorm van afhankelijkheid van jou omdat ze niet op eigen benen kan staan of een soort van trophy wife wat thuis een beetje lui/mooi zit te zijn terwijl de man werkt. Dat zou mijn ding niet zijn (en de jouwe blijkbaar ook niet).

Ik heb mijn posts er even op nagelezen en ik heb nergens benoemd dat ze minder is gaan werken omdat ze het niet leuk vindt, of dat ze zelfs compleet gestopt zou zijn. Dus waar het beeld ontstaan is dat ze dat zou doen weet ik niet zo snel. Nu zou ik haar daar volledig in steunen, stoppen met je werk als het je niet bevalt, maar dat was het punt niet.

Daarnaast kan ze met een full time baan nog steeds niet op eigen benen staan. Dat alles heeft gewoon te maken met de sector waarin ze werkt. Ze zou nog steeds gesponsord moeten worden om rond te komen, en dat geldt voor heel veel mensen (https://www.trouw.nl/home...-meer-toeslagen~ad65bbe9/). Maar dan noemen we het toeslagen. Die mensen ontvangen geld van een andere partij, zonder tegenprestatie, zonder vragen of discussie waar dat geld heen gaat.

Zo een beetje zoals ons huishouden dus.

[Aurum]

GG85 schreef op vrijdag 10 mei 2019 @ 13:50:
[...]


Ben het 100% eens met je (complete) post en idd, krijg in dit topic ook het gevoel dat het verwijt is dat als je een bepaalde mate van rationaliteit/zakelijkheid hebt als het over geld gaat er ook wel minder liefde zal zijn.

Ik ben in elk geval blij dat ik geen gesrpekken heb over "hmm, ik mag niet een weekendje met de mannen op wintersport maar mevrouw koopt wel een nieuwe bank" of "mevrouw zit lekker in het zonnetje met vriendinnen nu de kids naar school gaan en papa maar werken" wat ik bij collegas en vrienden toch best wel eens hoor. Vaak vervolgens gerelativeerd met "ach, ik breng in elk geval het geld op tafel". Daar zit voor mij toch altijd een soort gevoel van onvrede achter.

Ik snap je punt. Alleen ik snap niet helemaal waarom je diezelfde rationaliteit niet zou kunnen gebruiken binnen een gedeeld salaris. Als ik en mijn vriend besluiten alles op 1 hoop te gooien en hij zegt dit jaar een nieuwe PC te willen kopen a 1000 euro ik dat ergens ook nog te goed hou, al is dat ook aan een pc of 30 paar schoenen. hetzelfde geld dat hij ieder jaar een week op wintersport gaat. goed dan ga ik een weekendje weg met mn moeder/vriendinnen. Dat is toch net zo rationeel denken of niet dan?

Het klinkt eerder als een communicatie/ attitude verhaal als je dit soort dingen niet kan bespreken met elkaar. Als zij wel iets wilt maar jij mag van de gezamelijke rekening niet iets van dezelfde prijs wat gaat er dan fout? naar mijn mening niet de manier van delen maar de communicatie daarover. En als je dat soort 'gezeur' niet wilt is alles gescheiden houden prima lijkt me. Maar ik vind alles gescheiden niet rationeler dan alles samen.

Wat ik ook mooi vind is dat alles gescheiden houden een fijnere situatie is als je beide een mooi salaris hebt of redelijk dicht bij elkaar's percentage zit. neem een stel die beide 38 uur werkt. De een 1571 (handig voor de verdeling) verdiend en de ander 3000. dit zou 30:70 zijn. stel de maandlasten zijn 2000 euro. als je deze naar rato zou verdelen hou je qua kosten 600 : 1400 over. dit houdt in de een spaart 1571-600=971 en 3000-1400=1600. dit vervolgens x5 jaar = de een 58.260 en de ander 96.000. dit zijn beide mooie spaarpotjes maar houdt wel in dat de een veel meer zou kunnen dan de ander. zou je dit nog extremer maken en 1000 netto vs 3000 netto tegenover elkaar zetten (25:70) zou iemand na 5 jaar een verdeling hebben van 30.000 vs 90.000. ik weet niet maar met bijkomende kosten van het huis opknappen en vakanties hier en daar en weet ik veel zou dit in mijn optiek ook in een verstoorde power-balance raken. wat zelfs zo ver kan gaan van ik kan 3x per jaar op vakantie maar mijn partner niet. en in dat soort sitauties zou ik ook zeggen van waar hebben we het over. eerlijk en rationeel alles naar rato maar ieder zo z'n beperking... en dat vind ik dan niet echt meer liefde.
nou weet ik dat 1000 netto verdienen wel heel erg kantje boord is en dan moet je wel echt maar 1 of 2 dagen werken, maar dat kan de realiteit zijn voor mensen die de andere dagen voor kinderen zorgen. ik hoop dat dan de meeste het met mij eens zijn dat als de andere overige uren opgevuld worden door nuttig werk in het huishouden/opvoeding het heel normaal zou zijn om je partner mee te laten delen in jou salaris (al dan niet in de vorm van het uitkeren van een salaris voor de dagen dat diegene huishoudelijk werk doet )

ik denk dat we maar gezegend moeten zijn als we genoeg verdienen zodat dit alles geen issue is.

[Config]

Wat een muren aan tekst soms. /rant

Zolang je legally bij elkaar bent dan zal het zo'n vaart niet lopen, je hebt namelijk de plicht om als "grootverdiener" (what's in a name, dit land heeft een beschamend hoge belastingdruk -- ik ben qua financiën in de eerste plaats getrouwd met de maatschappij, daarna pas met mijn vrouw) de ander een leven te geven dat "in lijn is" met jouw inkomen. Het gaat met name om wanneer je van elkaar scheidt, wat er dan gebeurt met het geld. Zolang je niet legally aan elkaar bent verbonden moet je oppassen met teveel financieel in elkaar verweven te raken. Of je nu wil trouwen of niet, dat staat hier los van.

Een mooi effect van financiën scheiden in een relatie is dat beiden gemotiveerd zullen blijven om verstandige financiële keuzes te maken, je houdt elke bespaarde euro namelijk helemaal zelf, zo ook met promoties/bonussen e.d. Werkt prima bij ons.

[MarcoC]

Aurum schreef op vrijdag 10 mei 2019 @ 23:05:
[...]

Wat ik ook mooi vind is dat alles gescheiden houden een fijnere situatie is als je beide een mooi salaris hebt of redelijk dicht bij elkaar's percentage zit. neem een stel die beide 38 uur werkt. De een 1571 (handig voor de verdeling) verdiend en de ander 3000. dit zou 30:70 zijn. stel de maandlasten zijn 2000 euro. als je deze naar rato zou verdelen hou je qua kosten 600 : 1400 over. dit houdt in de een spaart 1571-600=971 en 3000-1400=1600. dit vervolgens x5 jaar = de een 58.260 en de ander 96.000. dit zijn beide mooie spaarpotjes maar houdt wel in dat de een veel meer zou kunnen dan de ander. zou je dit nog extremer maken en 1000 netto vs 3000 netto tegenover elkaar zetten (25:70) zou iemand na 5 jaar een verdeling hebben van 30.000 vs 90.000. ik weet niet maar met bijkomende kosten van het huis opknappen en vakanties hier en daar en weet ik veel zou dit in mijn optiek ook in een verstoorde power-balance raken. wat zelfs zo ver kan gaan van ik kan 3x per jaar op vakantie maar mijn partner niet. en in dat soort sitauties zou ik ook zeggen van waar hebben we het over. eerlijk en rationeel alles naar rato maar ieder zo z'n beperking... en dat vind ik dan niet echt meer liefde.

Dit argument snap ik nooit zo goed. Het idee van afspraken maken is dat je in de basis overeenstemming hebt over de gezamenlijke financiële situatie, zoals bijv. in bovenstaand voorbeeld waarbij naar lasten naar rato verdeeld worden. Echter hoeft dit natuurlijk niet te betekenen dat beide partners nooit iets extra's voor elkaar kunnen doen. Als je graag gezamenlijk een mooie reis wilt maken kan één van de partners nog steeds een groter deel van de kosten op zich nemen (bijv. uit liefde, dit argument wordt hier vaak gebruikt). Het enige verschil tussen de "zakelijke" methode en de "alles-op-1-hoop"-methode is dat financiële transacties naar elkaar expliciet en transparant gemaakt worden. Ik zie niet in dat waarom situatie A (alles op 1 hoop) meer liefdevoller zou zijn dan situatie B (expliciete afspraken en volledige transparantie).

Goede financiële maken afspraken is niet hetzelfde als elkaar een wurgcontract laten tekenen waar nooit meer van afgeweken kan worden.

[ Voor 3% gewijzigd door MarcoC op 11-05-2019 07:47 ]

[de Peer]

Nibud noemt het hebben van alleen een gezamenlijke rekening gevaarlijk.
Ook wordt aangehaald dat een gekozen verdelingsysteem pas 'eerlijk' is als beide partners ergens (bewust!) voor kiezen.
'op 1 hoop' kiezen omdat je dan verder niet over geld hoeft te praten, is geen goed idee, aldus de budgetcoach.

https://www.nu.nl/geldzak...en-hoop-onverstandig.html

Ik ben het er wel mee eens dat het kiezen van een verdelingssleutel 'een ding' zou moeten zijn waarover je met elkaar in gesprek moet. Zelf heb ik dat ook gedaan, maar ik heb het idee dat veel koppels dit gesprek niet voeren en standaard voor alles op 1 hoop gaan?

[RodeStabilo]

Tsjah daar gaan ze er vanuit dat het gevaarlijk is omdat zoveel stellen uit elkaar gaan..... die argumenten zijn hier ook in den treure aangedragen. Het gaat mij in ieder geval niet van gedachten doen veranderen.

[unezra]

RodeStabilo schreef op maandag 15 juli 2019 @ 14:19:
Tsjah daar gaan ze er vanuit dat het gevaarlijk is omdat zoveel stellen uit elkaar gaan..... die argumenten zijn hier ook in den treure aangedragen. Het gaat mij in ieder geval niet van gedachten doen veranderen.

Je bent nog gelukkig met je highschool sweetheart?

[Wailing_Banshee]

de Peer schreef op maandag 15 juli 2019 @ 13:35:
Nibud noemt het hebben van alleen een gezamenlijke rekening gevaarlijk.
Ook wordt aangehaald dat een gekozen verdelingsysteem pas 'eerlijk' is als beide partners ergens (bewust!) voor kiezen.
'op 1 hoop' kiezen omdat je dan verder niet over geld hoeft te praten, is geen goed idee, aldus de budgetcoach.

https://www.nu.nl/geldzak...en-hoop-onverstandig.html

Ik ben het er wel mee eens dat het kiezen van een verdelingssleutel 'een ding' zou moeten zijn waarover je met elkaar in gesprek moet. Zelf heb ik dat ook gedaan, maar ik heb het idee dat veel koppels dit gesprek niet voeren en standaard voor alles op 1 hoop gaan?

Hier worden twee dingen genoemd: alles op een hoop gooien (wat positief is) en helemaal geen eigen rekening meer hebben (wat negatief is).

Wij gooien alle inkomsten op 1 hoop, en vanuit daar gaat er een bedrag naar de individuele rekeningen.
Een andere is waarbij de inkomsten naar individuele rekeningen gaat, en vanuit daar gaat er een bedrag naar de gezamenlijke rekening. In beide gevallen heb je vooraf besproken wat je gaat doen.

(blijkbaar is onze methode het minst gebruikt: zakgeld )

unezra schreef op maandag 15 juli 2019 @ 14:31:
[...]


Je bent nog gelukkig met je highschool sweetheart?

Ik had geen highschool sweetheart, maar ik ben nog wel gelukkig met de persoon die ik drie maanden na het afronden van m'n middelbare school leerde kennen.

[ Voor 31% gewijzigd door Wailing_Banshee op 15-07-2019 14:34 ]

[de Peer]

Wailing_Banshee schreef op maandag 15 juli 2019 @ 14:32:
[...]

Hier worden twee dingen genoemd: alles op een hoop gooien (wat positief is) en helemaal geen eigen rekening meer hebben (wat negatief is).

Wij gooien alle inkomsten op 1 hoop, en vanuit daar gaat er een bedrag naar de individuele rekeningen.
Een andere is waarbij de inkomsten naar individuele rekeningen gaat, en vanuit daar gaat er een bedrag naar de gezamenlijke rekening. In beide gevallen heb je vooraf besproken wat je gaat doen.

(blijkbaar is onze methode het minst gebruikt: zakgeld )

Volgens mij werden alleen de betrokkenheid en transparantie als positief gezien, maar niet de methode 'alles op 1 hoop'. Er wordt dus bedoeld dat vroeger (meestal) de vrouw geen eens zicht op de financiën had, en nu wel, doordat er bijna altijd met een gemeenschappelijke rekening gewerkt wordt.

[PSV-EHV]

Alles op een hoop zou ik ook geen goed idee vinden, daarom hebben wij dat ook anders gedaan. Als het uit gaat (wat ik natuurlijk niet hoop), dan zou dat veel te veel gezeik opleveren. Gelukkig is mijn vriendin het daar ook over eens.

Wij hebben momenteel vrij lage vaste lasten, dus we hebben afgesproken dat we beiden altijd ons eigen deel inleggen voor de huur + overige rekeningen op onze gezamenlijke rekening. Zelfs met het meest simpele baantje moet je dit kunnen betalen, vandaar dat we hiervoor gekozen hebben. Daarnaast sparen we een flink bedrag per maand voor zaken in de toekomst (kopen van een huis, huwelijk, etc.). De hoogte van dat spaarbedrag wordt naar rato verekend, want de een kan nou eenmaal wat meer missen dan de ander. Zo houdt ieder zijn/haar eigen rekening en zo kan je zelf de keuze maken of je een hoger/lager betaalde baan kiest, want dat heeft bijna geen invloed op hoeveel je inlegt.

[unezra]

Wailing_Banshee schreef op maandag 15 juli 2019 @ 14:32:
[...]

Hier worden twee dingen genoemd: alles op een hoop gooien (wat positief is) en helemaal geen eigen rekening meer hebben (wat negatief is).

Wij gooien alle inkomsten op 1 hoop, en vanuit daar gaat er een bedrag naar de individuele rekeningen.
Een andere is waarbij de inkomsten naar individuele rekeningen gaat, en vanuit daar gaat er een bedrag naar de gezamenlijke rekening. In beide gevallen heb je vooraf besproken wat je gaat doen.

(blijkbaar is onze methode het minst gebruikt: zakgeld )

Is an-sich hetzelfde wat wij doen, maar dan omgekeerd. Zouden wij dat doen, zou dat in de praktijk dezelfde bedragen opleveren. Het enige verschil is dat we direct kunnen zien wat de ander verdient. (Wat we toch al van elkaar weten.)

Nadeel in ons geval zou wel zijn dat we de afspraak hebben dat overuren, persoonlijke extratjes zijn en we te maken hebben met reiskosten die tot voor kort fors verschilden van elkaar. (We werken nu bij elkaar in de buurt, maar een andere werkgever dus andere vergoeding.)

Daarom dus de ratoverdeling waarbij we geld náár een gezamenlijke rekening overmaken.

[...]
Ik had geen highschool sweetheart, maar ik ben nog wel gelukkig met de persoon die ik drie maanden na het afronden van m'n middelbare school leerde kennen.

Zij is niet mijn eerste, planning is wel dat ze mijn laatste is.
Ergens in 2006 kwamen we bij elkaar, ook al weer een aardige tijd.

[RodeStabilo]

unezra schreef op maandag 15 juli 2019 @ 14:31:
[...]


Je bent nog gelukkig met je highschool sweetheart?

Die heb ik nooit gehad, maar nog steeds wel gelukkig getrouwd.


Ja en ik weet wel welk punt, al dan niet erg flauw, je probeert te maken hoor. Het is altijd makkelijk lullen over dat iets uit kan gaan terwijl ik niet geloofwaardig blijkbaar ben als ik zeg dat dat niet gaat gebeuren. Dat is dus een discussie die ik nooit kan winnen en derhalve ook geen zin in heb.

Wij doen waar we ons prettig bij voelen en wat jij, of het NIBUD, daarvan vind boeit ons niets.

[ Voor 52% gewijzigd door RodeStabilo op 15-07-2019 14:51 ]

[B-Real]

Ik ben blij dat we allebei nog een eigen rekening hebben, anders zou ik mij telkens bezwaard voelen als ik een "onzin" uitgave zou doen. Ondanks dat ik meer geld inbreng, alhoewel dat helemaal geen reden zou mogen zijn in een relatie.

Ik ben blij dat mijn vriendin er ook gewoon realistisch in staat, allebei gooien we niet echt geld over de balk. Ze verdiend minder, brengt minder in. Ze legt in wat ze kan/wil missen en uiteraard ook nog wat overhoudt voor haarzelf en kan sparen. De rest leg ik in en vaak blijft er dan maandelijks ook nog wat over op de gezamenlijke rekening, waar we dan gezamenlijk mee sparen.

Voor ons werkt het prima, maar we zijn nog geen jaar onderweg

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

[de Peer]

@B-Real de huidige verdeelsleutel is dus: Vriendin legt in wat ze kan/wil missen, en jij vult aan.
Die verandert niet door een wijziging van salaris aan jouw kant lijkt me?

[Brilsmurfffje]

Mijn vriendin en ik hanteren een gezamenlijke boodschappen rekeningen en verder heeft ieder voor nu zijn eigen salaris. Ik vertel mijn vriendin altijd dat de hoeveelheid geld die je krijgt voor je werk niet gelijk staat aan de hard of niet hard werken dus ik kom er later niet mee weg om al het geld te spreiden. We zullen voor de toekomst een verdeelsleutel opstellen van het geld.

[B-Real]

de Peer schreef op maandag 15 juli 2019 @ 14:48:
@B-Real de huidige verdeelsleutel is dus: Vriendin legt in wat ze kan/wil missen, en jij vult aan.
Die verandert niet door een wijziging van salaris aan jouw kant lijkt me?

Klopt, dat zou ik zo kunnen laten. Wat ze kan/wil missen is wel een beetje gebaseerd op haar inkomsten en onze gezamenlijke uitgaven, als ze minder in hoeft te leggen zou ze daar geen nee tegen zeggen (en ik ook niet natuurlijk )
Maar je bent samen en speelt samen huisje/boompje/beestje, dus zou je ook kunnen stellen dat zijn mee zou kunnen delen in een salarisverhoging. Dat hoeft niet per se 50/50, een andere verhouding kan ook of idd gewoon zo laten.

[unezra]

B-Real schreef op maandag 15 juli 2019 @ 14:45:
Ik ben blij dat we allebei nog een eigen rekening hebben, anders zou ik mij telkens bezwaard voelen als ik een "onzin" uitgave zou doen. Ondanks dat ik meer geld inbreng, alhoewel dat helemaal geen reden zou mogen zijn in een relatie.

Dat en het scheelt hier ook een hoop ruzies.

De kans is vrij groot dat we meer menigsverschillen over geld zouden hebben als ze direct ziet wat ik zelf over de balk smijt. Ze vind het prima, het is mijn geld, maar het is ook een vorm van bewust wat struisvogelen. Het niet *willen* weten, omdat als zij de bedragen zou zien, ze daar toch wat van zou vinden. (Andersom, ik wil ook niet weten wat zij privé uit geeft. Da's weer haar ding. Al denk ik dat ik daar minder van zou vinden dan zij van mijn uitgaven.)

Ik ben blij dat mijn vriendin er ook gewoon realistisch in staat, allebei gooien we niet echt geld over de balk. Ze verdiend minder, brengt minder in. Ze legt in wat ze kan/wil missen en uiteraard ook nog wat overhoudt voor haarzelf en kan sparen. De rest leg ik in en vaak blijft er dan maandelijks ook nog wat over op de gezamenlijke rekening, waar we dan gezamenlijk mee sparen.

Voor ons werkt het prima, maar we zijn nog geen jaar onderweg

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

Members only:

Alleen zichtbaar voor ingelogde gebruikers. Inloggen

RodeStabilo schreef op maandag 15 juli 2019 @ 14:39:
[...]

Die heb ik nooit gehad, maar nog steeds wel gelukkig getrouwd.


Ja en ik weet wel welk punt, al dan niet erg flauw, je probeert te maken hoor. Het is altijd makkelijk lullen over dat iets uit kan gaan terwijl ik niet geloofwaardig blijkbaar ben als ik zeg dat dat niet gaat gebeuren. Dat is dus een discussie die ik nooit kan winnen en derhalve ook geen zin in heb.

Wij doen waar we ons prettig bij voelen en wat jij, of het NIBUD, daarvan vind boeit ons niets.

Tuurlijk, maar hoewel wat schertsend, meen ik mijn vraag wel.

In the end moet je doen waar je jezelf goed bij voelt, zelf zou ik er niet aan moeten denken. Ik ben een zelfstandig wezen, eigen vrienden, eigen leven. Dus ook een eigen rekening. (Plus dat ik het nog steeds heerlijk vind háár te kunnen trakteren, of zij mij, zonder dat het een sigaar uit eigen doos is. Nja, formeel is het dat altijd, getrouwd in gemeenschap van goederen, maar het gevoel is wel totaal anders. Overigens is er wel degelijk een stukje geld dat niet van haar is. Dat geld is geoormerkt. Ik mág het uitgeven aan gezamenlijke dingen maar het geld zelf, is van mij en mag zij letterlijk helemaal niets mee. Ook niet als we uit elkaar gaan.)

[Verwijderd]

Getrouwd in gemeenschap van goederen, maar je uitgaven verborgen houden voor je partner om ruzie te voorkomen... Klinkt toch niet helemaal als 'goed geregeld'.