Dido schreef op zaterdag 13 juni 2015 @ 08:32:
[...]
Eigenlijk vind ik dat inderdaad wel een treffende vergelijking, ja.
Als je je realiseert dat "we" het tegenwoordig kennelijk acceptabel vinden om te overwegen om de
mensenrechten op te schorten, niet van toepassing te verklaren op bepaalde mensen, dan denk ik dat je dat best mag vergelijken met de vergiftigde geest van een psychologich geterroriseerd (stief)kind.
Ik weet even niet op welke mensenrechten je doelt, en wie dat overweegt, maar misschien maakt het niet uit in het licht van de discussie over vrijheid van meningsuiting. Je mag daar ook over zeggen wat je wilt. Zo'n Arnoud van Doorn, die is bekeerd tot de islam en nu ook in een politieke partij zit, ziet niets liever dan een kalifaat in Nederland, en waar de sharia van kracht is. En ik hoef denk ik niet uit te leggen wat dat zou betekenen voor de mensenrechten.
Het feit dat ik het niet eens ben met hem, wil niet zeggen dat hij het niet mag zeggen. Hetzelfde geldt voor Wilders.
Nogmaals, ik ben hier niet om Wilders te verdedigen. Ik zou het een zegen vinden als ie is opgerot, want echt productief vind ik hem niet. Maar dan nog mag ik nog wel verdedigen dat ook hij vvmu heeft.
Kan iemand achterhalen wanneer de vrijheid van mening(suiting) uitgebreid werd met "het absolute recht om de meest moreel verwerpelijke achterlijkheid te verkondigen op met publiek geld gesubsideerde media"?
Dit is natuurlijk ook doordrenkt met je eigen subjectieve mening. Dat geeft niet, ik heb er ook wel een mening over. En ik denk ook wel dat je gelijk hebt als er een hoop moreel achterlijke uitspraken tussenzitten. Echter zitten er ook punten tussen die wel een kern van waarheid bevatten. 'Who is to decide?'.
Dido schreef op zaterdag 13 juni 2015 @ 08:53:
[...]
Je legt dus 100% van de verantwoordelijkheid van belediging bij de beledigde partij.
Er is werkelijk geen enkel verschil met stellen dat gepeste schoolkinderen dus ook niet moeten zeiken.
Uhm nee, veelgemaakte fout; we hebben het hier over vrijheid van meningsuiting in het publieke domein. Wanneer we het hebben over scholen, bedrijven, gelden er gedragsregels waar je dus niet zomaar van alles kan en mag doen. En dit is maar goed ook natuurlijk. Ik juich het alleen maar toe om pesters aan te pakken, en tegelijkertijd ook om kinderen weerbaarder te maken zodat ze straks ook als volwassenen in een vrije leven een schild hebben tegen meningen of uitspraken waardoor ze gekwetst kunnen raken.
Als een vriend van mij me in mijn huis verrot scheldt (iets waar ik overigens wel tegen kan, dat terzijde), dan kan ik hem prima uit mijn huis zetten. Mag je wel vrijheid van meningsuiting hebben, maar dat hoeft ook niet hier. Als je tekent bij een bedrijf waar je gaat werken, heb je je te houden aan de fatsoensnormen binnen het bedrijf. En op school probeer je een leefbaar klimaat te scheppen waar elke leerling kan leren/opgroeien en met elkaar op te schieten. In het publieke domein heb je nu eenmaal meer vrijheid als het gaat om je mening te uiten, die bij anderen wellicht niet zo lekker aankomt. Prijs van een vrije samenleving.
Ik merkte al eerder op dat je meestal wel kunt kiezen voor je acties, maar dat de meeste mensen niet kunnen kiezen wat ze voelen. Om ze dan 100% verantwoordelijk t emaken voor hun emotie, en ze op te zadelen met 100% van de gevolgen van moedwillige acties van anderen, gaat in tegen elk rechtvaardiheidsgevoel in een morele samenleving en moderne rechtstaat.
Je kunt misschien niet altijd kiezen om wel of niet beledigd te zijn, of iig niet iedereen. Wat je vervolgens doet met die gevoelens heb je wel degelijk in de hand. Als je tot geweld overgaat, dan is dat een vorm van onmacht, en iets wat we niet kunnen tolereren, mijn insziens.
En jij wilt beweren dat Wilders de grens van het fatsoen nog niet gepasserd is?
Wat doe je als iemand dat fatsoen keer op keer op keer niet blijkt te kunnen opbrengen?
Leuk, fatsoen. Maar als je domweg accepteert dat mensen dat aan hun laars lappen, is het een naieve lege letter.
Ik vind Wilders over het algemeen weinig fatsoenlijk inderdaad, maar er zijn volgens mij geen regels tegen dat je fatsoenlijk moet zijn. Dus dat is verder niet aan mij, en al helemaal niet reden om hem dan maar monddood te maken in het publieke domein? Als iemand niet opstaat voor een ouder persoon in de bus kan ik dat onfatsoenlijk vinden, maar er is niets dat ik hem kan dwingen het toch te doen, of de volgende keer toegang tot de bus te ontzeggen.
Als iemand in mijn huis met zijn poten op tafel ga zetten, en ik vind dat onfatsoenlijk, kan ik hem wegsturen. Als hij vervolgens weer buiten op een bankje op een pleintje gaat zitten met zijn benen en voeten languit, kan ik dat onfatsoenlijk vinden, maar soit.
Kennelijk vind jij dat fatsoen dus niet zo belangrijk dat je vindt dat anderen zich eraan moeten houden.
Het zou een mooie wereld zijn als iedereen zich fatsoenlijk gedroeg

Hadden we ook nooit moderator hoeven zijn

Volgens sommige morele filosofen ondermijnt dat de waarde van jouw morele "fatsoen" aanzienlijk. Een morele regel zou volgens hun slechts geldig zijn als je vindt dat hij voor iedereen moet gelden.
Dat is overigens geen vaag esoterisch gedachtengoed, hoor. Het heeft geleid tot organsaties als Amnesty International, een clubje dat, in tegenstelling tot een groot deel van de Nederlandse bevolking, wel vindt dat mensenrechten belangrijk zijn voor alle mensen.
Ik vind mensenrechten ook superbelangrijk. Een van de belangrijkste rechten is vrijheid van meningsuiting. En dat is wat ik hier als enige gepassioneerd probeer te verdedigen. Ik kan vinden dat sommige mensen een mening hebben die ik niet van fatsoen vind getuigen, maar dat valt net zo goed onder dat recht. Volgens mij is er al een Franse filosoof gepasseerd in dit topic die dit voortreffelijk verwoordde.
Ik heb een hekel aan de absurde uitwassen van supportersgeweld rond het voetbal.
Als ik dat geweld wil aantonen kan ik met het verkeerde shirt in het verkeerde vak gaan zitten bij bepaalde wedstrijden.
Dat betekent dat ik, door het verkondigen van mijn mening, bewust gevaar loop, dus doe ik een beroep op publieke gelden om een legertje bewakers om me heen te verzamelen om me te beschermen. Jij betaalt dus voor het feit dat ik dat doe.
Vervolgens ga ik op televisie klagen dat ik me niet veilig voel omdat die achterlijke supporters zo gewelddadig zijn. Ik begin met oproepen om voetbal maar helemaal te verbieden. Er zijn geen vredelievende voetbalsupporters.
Ik heb daarna nog meer geld van jou nodig want ik voel me nu ook thuis bedreigd.
Vervolgens ga ik huilie huilie doen, weer op TV, dat ik zo zielig ben omdat ik continue beveiligd moet worden.
Jij blijft vrolijk betalen, en verkondigt dat ik het volste recht heb om dat allemaal te doen, want hoewel jij het onfatsoenlijk vindt om het zelf te doen verdedig je mijn recht om volkssport nummer een aan te vallen op kosten van de gemeenschap.
Ergens in dat verhaal is het fatsoen toch echt overboord gegaan, ben ik bang.
Sja, volgens mij gaat deze vergelijking een beetje mank. Het is niet alsof Wilders zelf met zijn cartoons tussen de extreme moslims gaat lopen in de extremistische landen. Wil niet zeggen dat hij het recht niet heeft om ze elders te vertonen. Ik zal ook niet met mijn PSV-shirt in een Feyenoord- of Ajax-vak zitten, al is er volgens mij geen wet die het verbiedt om het wel te doen. Common sense vertelt me dat ik het beter niet kan doen (al heb ik weleens in het familievak van FC-Utrecht prima kunnen juichen toen PSV tegen Utrecht scoorte).
In deze vergelijking lijkt het er eerder op dat iemand in een PSV-shirtje in Eindhoven op de TV wordt geïnterviewd, afgeeft op Ajacieden en Feyenoorders, en dat vervolgens in Amsterdam en Rotterdam een klopjacht wordt gehouden op iedereen die toevallig uit Eindhoven komt of een PSV-shirt draagt.
Overigens vind ik het triest dat Wilders onder constante bewaking moet staan. Maar het is blijkbaar nodig. En hoewel ik nogmaals geen Wilders-fan ben, kan ik me geen betere besteding van mijn eigen belastinggeld bedenken dan het beveiligen van iemand die gevaar loopt vanwege het verkondigen van zijn mening, hoezeer ik het ook met hem oneens ben op sommige punten, of zelfs onfatsoenlijk vind.