Nyarlathotep schreef op woensdag 27 april 2016 @ 15:34:
En weer een ijzersterk seizoen! Ik had gewacht met kijken tot heel seizoen 2 uit was.
Het blijven toch een stel briljante schrijvers hoor...
Ook vind ik het zelf top dat er geen geforceerde cliffhangers aan het einde van een seizoen worden geplakt. Daarom vond ik de taperecorder ook een meesterlijke zet. Tóch een electronisch apparaat verstoppen om zijn broer er (eventueel) bij te lappen. Dat zag Jimmy niet aankomen, mede door het feit dat hij toch nog een vorm van liefde koestert voor zijn broer.
Wel een rattenstreek van Chuck natuurlijk; niets zeggen over de laatste woorden van hun moeder....
Im snap dat we sympathie moeten voelen voor Jimmy ipv chuck, maar ik begrijp wel waarom Chuck ook niet de allerliefste broer is voor Jimmy.
Stel je voor, dat je opgroeit met een broer die er altijd de kantjes van af loopt. Die liegt, bedriegt en de boel (op charmante wijze) steeds maar in de maling neemt. Jij doet altijd netjes je best en moet soms de kastanjes uit het vuur halen voor je broer. En als kers op de taart loopt deze broer ook nog eens bij je stervende moeder om even een broodje te gaan halen... Ik begrijp Chuck wel.
Hij kent z'n broer. Door en door. Helpt 'm de gevangenis uit en helpt m daarboven ook nog eens aan een baan bij zijn eigen rechtenfirma, waar - wederom Jimmy de kantjes ervan af loopt en met wat gelieg en bedrog - een enorm, ENORM risico voor de firma is maar Chuck doet het allemaal voor Jimmy, die, op zijn beurt ook weer zorgt voor Chuck. En als je dan steeds erachter moet komen dat iemand niet veranderd is, dan maakt dat vertrouwen wel logischerwijs plaats voor wantrouwen en scepsis.
Het is een mooie serie, die op vergelijkbare wijze ons sympathie laat creëren voor de louche hoofdrolspeler, net zoals bij Breaking Bad. We willen dat Jimmy slaagt, en het redt, omdat hij zo'n kleurrijk figuur is, maar uiteindelijk is hij niet echt een good guy.
1
Op naar het volgende seizoen