zetje01 schreef op woensdag 23 maart 2016 @ 02:25:
"Oh, to be nineteen again".
Zo mooi begon Saul in aflevering één, in de rechtszaal. Ik mis die mooipraterij. Z'n leugens eventueel. Praten,liegen, zwetsen en bluffen of z'n leven er van af hangt. Dat had ik van BCS verwacht. In die zin is seizoen 2 teleurstellend. En er valt ook weinig te lachen, volgens mij.
En afgezien van Mike interesseren me de overige karakters me eigenlijk geen reet. Nog even en de serie boeit totaal niet meer. Jammer, want het tv-karakter Saul Goodman is onvergetelijk.
De hele serie gaat over hoe Jimmy van dat, naar Saul Goodman gaat. Die mooipraterij moet hij nu door de omstandigheden en de keuzes die hij heeft gemaakt (vaste baan bij groot serieus kantoor) onderdrukken, maar zal ongetwijfeld weer bovenkomen. Je zag weer een glimp van Slippin' Jimmy toen hij met Slippin' Kimmy

die kerel een mooie investeringsverhaal aan de neus aan het hangen was.
Net zo goed als BB (waar niet de hele tijd Walter en Jesse meth aan het koken waren) is BCS veel meer een karakter- dan plotgedreven serie. Het uitdiepen van de persoonlijkheden (zoals vorige week Kim) en de ontwikkeling die ze doormaken (m.n. Jimmy, maar ook Kim, Mike, Chuck) is waar de serie om draait.
Het bijzondere is dat je het uiteindelijke resultaat (Jimmy, single, in een
strip mall kantoortje onder de naam Saul Goodman, nog steeds werkend met Mike) weet, waardoor de scenes met Kim een bittere ondertoon krijgen - je weet nu al dat het niet gaat lukken. En ook de baan van Davis & Main houdt geen stand.
En hij keek Kim geen moment aan.
Dat Mike die $25k weer terugbetaalde aan Nacho zat er dik in, vanaf het moment dat hij $50k van Tio vroeg. En de laarzen van de cousins!

. Altijd leuk om weer een brokje BB in BCS te zien.
Nederlands is makkelijker als je denkt.