defiant schreef op vrijdag 02 januari 2015 @ 16:27:
[...]
Ik denk dat het huidige politieke stelsel te fragiel is omdat het enorme gaten laat die al dan niet moedwillig gebruikt en missgebruikt kunnen worden. Er staan al decennia lang partijleiders en/of partijen op die beweren dat zij er wel zijn voor de kiezer, maar dat blijkt toch elke keer een illusie.
De stimuli (historisch gezien - door de bank genomen - een cyclus van verschuiving tussen externe en interne druk) ontbreken om bestaande systemen te toetsen. Om een lang verhaal kort te maken, dat levert altijd ontwikkelingen op waar gaten gemaakt worden ten faveure van die delen van systemen die in staat zijn òf zelf overdruk te leveren (niet zelf / direct natuurlijk, dat is te kostbaar), en/òf bestaande onderdruk (participatie / macht) te gebruiken voor behartiging selectieve belangen.
Elke politieke laag in de menselijke dynamiek kent inherente problematiek vanuit menselijk gedrag. Of je nu in een bestuurslaag van een zorgconsortium kijkt, bij een bedrijf als KLM of bij wat we "politiek pur sang" kunnen noemen. Dit is inherent aan die menselijke dynamiek.
Maar dan kan zowel doorschieten, als onderhevig gesteld worden bij een verstoring tussen de vereiste balans tussen selectief en algemeen belang. Beide scenario's zit men mee, het laatste eigenlijk nog meer dan het eerste. Op gegeven moment krijg je cultuurverschuivingen in de onderdelen van bestaande systemen, dan ben je eigenlijk al te laat om bij te sturen. Een goed en waarschijnlijk bekend voorbeeld daarvan is onze financiële sector, een ander kleinschaliger (oprecht) voorbeeld vind je bij de grote verzekeraars (met name de herverzekeraars, à propos).
Een minder goed gekend maar veel diepgaander voorbeeld van inmiddels structurele problematiek vind je - en dit is een zeer beangstigend probleem - bij de politisering van de overheidsdiensten. Dat leidt tot kaalslag in armslag, fundament, middelen, visie maar ook gewoon het afsterven van capabel bestuur. Ministeries hebben inmiddels zelf niet meer de mogelijkheden om partijen die intekenen voor uitgeschreven onderzoeken te toetsen, mogen dat zelfs vaak niet meer, en de basale instrumentatie als CPB of CBS rekenen naar instructie (voor een journalist zou het hier interessant zijn om eens te kijken naar de toename van versnellingen in wachtgeld-, afkoop en lanceerregelingen ...). Mais enfin.
defiant schreef op vrijdag 02 januari 2015 @ 16:27:
[...]
Het is inderdaad vreemd dat we met z'n allen democratie en vrijheid als abstract begrip erg hoog in het vaandel hebben staan, maar daar in de praktijk als het eropaan komt we vaak niet in staat zijn het systeem ten positieve te corrigeren. Of erger, dat we überhaupt niet door hebben dat het niet functioneert. Het moet altijd eerst dermate uit de hand lopen voordat er processen in gang worden gezet die correcties kunnen aanbrengen.
Onderschat niet hoeveel van die segmenten van politiek die het mandaat gekregen hebben tot bestuur de afgelopen twee - drie decennia daar òf enkel ideologisch concept van hebben, òf het enkel en alleen als marketing zien - dat verhaal van vrijheid en democratie. Het pijnt me toch om dit te moeten zeggen, met name dat eerste is tot een kernstuk van de problematiek bij wat een van ons het "rode gevaar" noemt op bijeenkomsten voor de oude kern, het tweede is de realiteit van liberale belangenbehartiging. De massa is niet in staat om zichzelf te leiden, laat staan een goede (niet hetzelfde als stabiele) economische verdeling te bewerkstelligen.
Het is misschien wat makkelijk om het in stukjes van links / rechts te snijden, maar ja, men deelt zich zelf zo in dus wat moet je er dan tegen inbrengen. Realiteit is dat aan de ene kant men blind geworden/gemaakt is vanuit teveel de blik te hebben op de banaliteit van het veld terwijl men telkens in de loopgraaf blijkt te zitten (oprecht, klassiek maar zeer knap trend/event management wat dit bewerkstelligd heeft). Aan de andere kant heeft men op zijn best geen fiducie in dat soort gedoe van de massa, op zijn ergst is men de overtuiging toegedaan dat het enkel om hen die beter weten moet gaan. De massa als instrument, simpel gesteld - de massa zijnde hen zonder fatsoenlijk vermogen en belang.
Voeg de ontwikkelingen van en binnen informatiestromen er bij, voeg de ontwikkelingen van sociaal-economische dynamiek van de laatste twee - drie generaties er aan toe, en je krijgt verschuivingen van externe naar interne overdruk en het ondersneeuwen van de interne onderdruk (en dus blootstelling aan het invullen van de gaten van "buiten" af).
Wie zijn die "we"? Daar zit een vraag. Zolang mensen hun mandaat als burger deel van een samenleving niet zelf behartigen, is die "we" altijd een kwestie van selectieve vertegenwoordiging. Logisch ook, dat wil echter niet zeggen dat het mandaat niet continue gevalideerd moet worden. En daar zit mijn eerdere punt: dat wordt niet meer gedaan, maar dit is geen kwestie van simpele wil. De bestaande middelen, stimuli, sancties en mogelijkheden zijn uitgehold, verzwakt e.d.
defiant schreef op vrijdag 02 januari 2015 @ 16:27:
Zoals men in de wetenschap en in het bedrijfsleven continu bezig is om te signaleren, te leren en te verbeteren zou een democratie ook continu in zo'n modus moeten zitten. Kernvraag hierin is denk ik in hoeverre een democratie alleen maar een verzameling is van selectieve belangen of dat er ook daadwerkelijk collectieve belangen te identificeren zijn. Mijns inziens zou dat veel meer een wetenschappelijk vraag moeten zijn dan een ideologische.
Elke vorm van menselijke organisatie is altijd een balans van belangen. Dat is altijd een dynamiek van selectieve en algemene belangen. Dat kan veel kanten op gaan, saillant is nou juist dat het absoluut niet uitmaakt naar welke kant het doorschiet - wanneer het de ene of de andere kant uitslaat gaat het altijd mis: kwestie van gebrek aan balans, en het zijn en blijven nu eenmaal altijd voedingssystemen. Dat vergeet de geitenwollen sok die vanuit hoge overtuiging het ene voorstaat, daar wordt uiteindelijk de grootvastgoed bezitter die het gene voorstaat ook hard van wakker uiteindelijk. Harder zelfs nog, maar goed.
Simpel gesteld: een beetje wetenschap zou zo slecht niet zijn. Saillant is dat we dit hebben gehad, echter kijk naar de politisering van CBS en andere dergelijke organen, kijk naar de verschuivingen binnen de voedingssystemen van overheid naar academische wereld, kijk naar de leegloop bij de SER, ga zo door.
In Duitsland zijn die processen in Nederland trouwens de afgelopen jaren meermaals met toenemende zorgen in de politiek-economische en vaak ook publieke discussie gekomen. Dat is al zuur op zich, misschien wel nog meer zuur dan het gegeven dat geen Nederlandse krant als haan gekraaid heeft (met enig serieuze poging om maatschappelijk draagvlak te scheppen) naar de afbraak van de SER. Om maar iets te noemen. Correlatie is geen causatie, toch valt dat laatste best wel waar te nemen.
defiant schreef op vrijdag 02 januari 2015 @ 16:27:
Ik ben van mening dat we een qua inzicht wel een punt genaderd zijn dat er vanuit onderzoek en inzicht van o.a. menselijk gedrag gesteld kan worden dat bepaalde soorten beleid en ideologieën niet werken. Bijvoorbeeld de illusie van zelfregulering en de calculerende burger (rechts/conservatief) of het negeren van cultuur en afkomst bij migranten (links/liberaal).
Zeker, maar je raakt aan heilige huisjes. Dat kan en mag niet. Doe je dat, dan storten de energiesystemen van de netwerken in. Die berusten immers op geloof eerst en en in het algemeen, en daaronder op de noodzaak van de voedingsdynamiek (selectief) om dat in stand te houden. Energie zoekt altijd een weg, het stroomt, je moet het kanaliseren. Doe je dat niet, dan gaat het fout.
Ik denk dat je wel mag zeggen dat tot op zekere hoogte dit soort gewaarwordingen toch wel deel zijn geworden van collectief bewustzijn, probleem is dat men mee moet doen. Hypotheekrente aftrek? Om maar iets te noemen. Waar je aan raakt is een systeem van afhankelijkheden. Je kan daar niet het geloof aan onttrekken zonder dat je een alternatief reeds geïnternaliseerd hebt. Dat is geen catch22, al lijkt het daar wel snel op, het is een complexe uitdaging die niet over een generatie heen te bewerkstelligen is.
Ik besef dat dit voor veel mensen hard zal overkomen, maar hoewel men snel zegt dat het bij kiezen neerkomt op wie wat waar het beste voor je beurs opkomt, de realiteit is echter gewoon dat het daar helemaal niet om blijkt te gaan. Het gaat om geloof. Dat geloof blijkt altijd enkel marketing dienstig aan het selectief belang te zijn. Nooit het algemeen belang, dat is iets wat je eigenlijk enkel tegenkomt in de geschiedenis bij specifiek externe overdruk van buiten de dynamiek (denk aan conflicten van gewapende aard zoals de Grote Oorlog, of denk aan selectieve belangen die evenredig staan aan algemeen belang zoals bij het gevalletje extra Marshall hulp).
defiant schreef op vrijdag 02 januari 2015 @ 16:27:
[...]
Daar ben ik het ook zeker mee eens, we zijn uiteindelijk zelf net zo schuldig, maar het vervelende is dat er nog steeds zoveel staat en valt bij het functioneren van de journalistiek. De nieuwe media hebben de situatie tevens niet verbeterd, integendeel, als je niet goed geoefend bent in een kritische denkwijze dan verdrinkt je al snel in een zee van opinies en meningen van mensen die er belang bij hebben om de heersende opinie te beïnvloeden.
Nieuwe media, tja, media zeker, journalistiek zelden. Opinies, zeker dat is zwaar weer. Dat verandert er echter niets aan dat de ruimte niet geschapen wordt voor aanpassingen, en de vereiste toegang tot primaire informatiestromen is net zo ondoenlijk als het verkrijgen van de middelen om de vereiste schaal te bereiken. Dat is geen toeval. Dat is commerciële realiteit van belangen. Maar nieuwe media, dan heb je het eigenlijk over ontwikkelingen in de marge, of secondair aan innovatie - maar het blijven dezelfde structuren die van invloed zijn. Technologie is een factor, echter een veel mindere factor dan men al snel denkt.
Hoe dan ook, alle informatiestromen waar we traditioneel onze zaakjes op laten rusten of varen hebben structurele problemen. Er is iets frappants aan de hand met hoe we communiceren, of dat nu als mens of als bedrijf is, en door de bank genomen hebben we in organisch-organisatorisch opzicht steeds grotere moeite er mee om de processen nuttig te laten werken - ongeacht selectief / algemeen belang. Technologie is een factor, maar ook de samenhangen daarvan met sociaal-culturele en sociaal-economische dynamiek. Zelfs de traditioneel tamme generatieverschillen zijn een factor geworden van impact. Of je nu met de neus in de BI van een bestuursraad zit, of naar de dynamiek van een onderhandeling op patenten en afdracht winstdeel zit te kijken, informatiegedrag bij verkiezingen of de versnellingen van focus bij jongere generaties die geen voetafdruk vinden in gevestigd geloof / overtuiging / ideologie / marketing. Ik weet het niet, het voelt te vaak alsof we tegen een soort van drempel hangen.
Enfin, tijd voor ontbijt. Met een scala aan papieren kranten, en een hoop feeds op schermen.
[
Voor 5% gewijzigd door
Virtuozzo op 03-01-2015 06:16
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.