MSalters schreef op dinsdag 06 januari 2015 @ 14:08:
Nee? Ik hoorde vanochtend op BNR al een wervingsbureau voor de financiële sector aangeven dat het aantal vacatures in de City aan de hoge kant is (hint, hint).
Het verbaast me wel enigzins dat we met nostalgie terugkijken naar het verdwijnen van bijvoorbeeld Fokker, ondanks de miljarden staatssubsidie die daarin verdwenen zijn, terwijl we de veel lucratievere bankensector in hoog tempo het land uit lijken te jagen. En dat is dan ook nog een sector die redelijk nauw verband houdt met de vele internationale hoofdkantoren die we hier graag willen hebben. Als we willen dat Amerikaanse bedrijven hier hun Europese hoofdkantoor vestigen, dan moeten ze vanuit hier ook hun euro-financiering kunnen doen.
De City, tja, leuk verhaal. Ik kan je verzekeren dat de realiteit anders is - maar het is absoluut een leuk verhaal. Vacatures zeker, echter let eens op de doorvoersnelheid van posities. Recyclage is een interessant woord.
Probleem is dat het ooit een argument was, concurrentie element, wat echter niet op bleek te gaan. Al helemaal niet toen op tafel kwam wat voor cultuurverschuivingen dusdanig heen en weer springen en willen meedoen ten gevolge had. Excuses, maar wat heb ik gegrijnsd toen na heel lange tijd pas het gevalletje Libor in Nederland over tafel ging. Het aandeel Rabobank is direct terug te volgen tot het ingaan op dat soort argumentatie en sprongen maken die gewoon niet gezond zijn. Behalve dan natuurlijk voor die paar die het weinig uitmaakt of ze hun eigen vijver vergiftigen.
Maar goed, terug on topic, staan mensen nu echt verbaasd dat deze interventies opgedoken zijn? Misschien mis ik iets, maar we hebben het hier wel over netwerken van vermogen, waar toch een aantal piramideschema's bij betrokken zijn. Het valt mij persoonlijk nog mee, eigenlijk andersom, het viel me juist op dat het vragen vanuit persoon/positie waren, en geen orkest vanuit partij. Dat was een paar jaar geleden nog echt anders geweest.
Krisp schreef op dinsdag 06 januari 2015 @ 20:21:
[...]
Je vergeet de nog onbekende verliezen op ABN-AMRO, ASR en SNS-Reaal. Daar komen nog verliezen bij doordat banken een aandeel hadden in de financiële bubbel: derivaten bij woningcoöperaties, overheidsinstellingen en het MKB, beleggingshypotheken, de huizenmarkt die klapte. In elk van deze onderwerpen zijn banken in min of meerdere mate betrokken geweest. Niet altijd volledig, en consumenten hebben ook een rol. Maar banken hebben hier zeker initiatieven in genomen.
Ja, banken hebben ook veel goeds gedaan: ze zijn het smeermiddel van de samenleving. Maar ze zijn iets verder gedaan dan dat, en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat precies die groep nu huilt en roept dat ze het land uit zullen gaan. Ik kan het niet helpen dat ik daar geen moeite mee heb.

Hij vergeet tevens dat belastingafdrachten in vrijwel elk geval onderhevig zijn aan directe overeenkomsten met de belastingdienst, iets wat tevens als bonusinstrument / dienst wordt doorgeleid naar selecties van medewerkers (vanaf een bepaald niveau). Als ik zie wat een lieve kennis werkzaam bij de ING aan afdracht heeft, het is alsof de jaren '80 er nog steeds zijn.
Je tweede punt, moet me toch van het hart, banken zijn er niet om goeds te doen - ze zijn er om goed te functioneren in hun rol van noodzakelijkheid binnen de sociaal-economische samenhang van een samenleving. Wat we tegenwoordig zien, eigenlijk al sinds het begin van de huidige trends begin jaren '90, is dat banken zich niet als smeermiddel zien, maar als motor.
Daar kan veel over gezegd worden, mensen met wat meer persoonlijk / zakelijk inzicht zullen het afgelopen decennium zeker herkend hebben hoe er een mentaliteitsverschuiving is overgewaaid vanuit andere plekken (en vanuit de opkomst van fenomeentjes als de hedge funds e.d.). Eind jaren '90 was ik aanwezig bij een bestuursvergadering van een Nederlandse bank, waar een opmerking geplaatst werd die in zijn opvallende oprechtheid in deze tekenend was: "er is nooit genoeg geld".
Dat is in meer dan een opzicht iets om over na te denken. Op zijn minst over het prioritair streven vanuit de visie daarbij. En dat bij een bank die juist atypisch stabiel was, die zich deed voorheen deed richten op balans.
Als ik dan naar recentere tijden kijk, en ik zie de onwerkelijke reacties op de beslissing van een kapiteintje van een luchtvaartmaatschappij om naar een Chinese bank te gaan, absoluut onwerkelijk. Gif zonder zakelijk perspectief, geen post mortem, geen onderhandeling achter de nu nieuwe schermen - gewoon gif.
Maar goed, ik denk dat het best eens van nut zou zijn als we eens echt eerlijk zouden kijken naar het functioneren van banken binnen een samenleving. Dat is geen rood geklets van geitenwollen sokken, een samenleving is een economie. Absoluut, dat is moeilijk aangezien een samenleving met zijn economische elementen en verwevenheid structureel verbonden is aan concepten als demografie, geografie, politiek, ga zo door. Terwijl het financiële stelsel van banken daar vrij volledig los van staat. De voetafdruk is er, echter de stromen gaan dusdanig over die traditionele concepten heen dat het ook louter logisch is dat die voetafdruk enkel een onderdeel is van zeer gediversifieerde instrumentatie.
Simpel gesteld even een vraag: hoe kan een bank functioneren als smeermiddel van een sociaal-economische entiteit als diezelfde bank daar nauwelijks voetafdruk in heeft. Belangen zeker, echter geen afhankelijkheden. Dat laatste is iets wat men consistent aan werkt om af te bouwen, het is een angst bij banken, dat soort situaties van afhankelijkheden - onderschat dit niet.
Het zou zo slecht nog niet zijn als zij die aan de boom schudden het land ontvluchten. Probleem is dat je ze zover niet kan krijgen. De piramide is te groot. Je zal het stelsel van banken opnieuw moeten zien te aarden in een wereld die fundamenteel veranderd is. Daar wordt al over gesproken, echter enkel in de zin van leuke marketing verhalen naar de burger politicus toe, die hapt daar op. Een echte discussie is er niet.
[
Voor 50% gewijzigd door
Virtuozzo op 07-01-2015 02:26
]
Populisme: de weigering van complexiteit en de poging om simplistische antwoorden te formuleren op ingewikkelde vraagstukken middels gebruik van elke mogelijke prikkel van gedrag - i.p.v. moeite te doen voor gezonde participatie.