Uitgebreide analyse over het opgelaaide conflict en de onderliggende belangen voor beide partijen:
Een kijkje in het kruitvat levert een beeld van tegenstrijdige ontwikkelingen. De Palestijnse zaak leek naar de achtergrond verdrongen, al was het alleen maar door al die andere conflicten in de regio, waarbij enkele Arabische landen, zoals de Emiraten, Bahrein en Marokko, de Palestijnen trotserend, openlijk banden aangingen met de ‘zionistische vijand’. Saudi-Arabië slaakt misschien een zucht van verlichting dat het de druk van Donald Trump om dat ook te doen, heeft weerstaan. Nu zet het de anderen voor het blok: overleeft deze acceptatie van Israël de gruwelijke vernietigingen in Gaza?
Niet alleen complotdenkers beweren dat het tijdstip van deze ronde geen toeval is, dat Netanyahu het vuur heeft aangewakkerd: de provocaties van de kolonisten bleven ongestraft, zijn extreemrechtse politieke bondgenoten konden ongestoord huishouden in Jeruzalem en vorderden met de overname van de Arabische wijk Sjeikh Jarrah. Terwijl intussen de politie keihard optrad tegen stenengooiende Palestijnse jongeren en de Al-Aqsamoskee binnendrong – dat alles in de voor moslims heilige ramadanmaand. Van daaruit klonk de roep van de Palestijnen aan de wereld, aan de Arabische landen, maar bovenal aan de Hamasleiders van Gaza: ‘help ons!’
Voor Hamas was het moment daar. Het dreigde Israël dat het een ‘hoge prijs’ zou betalen als het zijn troepen niet uit de Al-Aqsamoskee en Sjeikh Jarrah terugtrok. Wellicht was ook het wapenarsenaal weer op peil. En het politieke moment kon nauwelijks beter. De islamitische beweging zwaait de scepter over Gaza. Haar politieke rivaal, de Fatah van president Abbas, heerst, onder Israëlisch toezicht, over de Westoever. Abbas had zojuist de Palestijnse verkiezingen uitgesteld, ‘omdat Israël de deelname van de Palestijnen in Oost-Jeruzalem uitsloot’. De echte reden was Abbas zijn vrees om van Hamas te verliezen.
Juist in Gaza lag Hamas onder vuur met steeds luider gefluister dat het leiderschap zich tegoed deed aan de vele miljoenen die het van Qatar ontving, terwijl de bevolking verpauperde. Overigens is er ook een analyse dat Netanyahu verrast was door de reactie van Hamas. Hij had ingestemd met die geldstroom uit Qatar en andere Arabische landen – in feite dus met het in stand houden van het Hamasbewind – zodat Israël zijn gang kon gaan in Jeruzalem en op de Westoever. Hamas zou die deal niet op het spel willen zetten, meende hij.
Maar Hamas is ideologisch en religieus gedreven en kon zich nu opwerpen als de hoeder van Jeruzalem én als de leidende Palestijnse partij, terwijl de 85-jarige Abbas werd weggezet als corrupte handlanger van Israël. Hamas kreeg nog een bonus in de schoot geworpen: de onrust in Israël waar Palestijnse jongeren zich in de strijd voegden. Daarmee heeft ze een van haar grootste successen geboekt: zij heeft Palestijnen in Gaza, Jeruzalem, de Westelijke Jordaanoever en nu ook binnen Israël gemobiliseerd in de strijd tegen de bezetter, onder haar leiderschap. De vele doden en verwoestingen in Gaza zijn de prijs.
Regio Utrecht 1850Wp@79° 3700Wp@259°