Metro2002 schreef op maandag 11 juni 2018 @ 13:58:
[...]
Wij hadden pas bij de VVE vergadering het vraagstuk of een hele dure reparatie in 1 keer gedaan moest worden waarbij iedereen 1000 euro moest bijbetalen of verspreid over 2 jaar zonder bijbetalen (dan werd de reparatie uiteraard duuder)
Hoeveel mensen er al gelijk in blinde paniek vragen begonnen te stellen over die 1000 euro (wanneer moet ik het dan hebben, moet dat nu al?) of domweg aangaven die 1000 euro niet te hebben baarde me nogal zorgen moet ik zeggen

Snap ik. Bij zulke mensen hoeft er weinig te gebeuren en ze hebben een uitdaging.
Wij hadden ons vorig jaar vergist in de energielasten en kregen een eindafrekening van €772,62.
Of we dat even wilden overmaken.
Natuurlijk hebben we daar van gebaald en hebben het laten uitzoeken of het écht wel klopte maar in the end hebben we het bedrag zo van onze spaarrekening geplukt, betaald en hebben we er geen boterham minder door gegeten die maand.
Een paar jaar geleden had dat hier betekend dat we bij mijn schoonouders konden aankloppen omdat we het geld écht niet op de rekening hadden staan. De buffer was toen zwaar negatief. Iedere kleine financiële tegenslag en het leverde weer totale paniek op.
Juist door zelf een tijdje zó krap te zitten, leer je goed hoe belangrijk zo'n buffer is.
Dus ik heb intussen ook wel de indruk dat er maar bar weinig mensen voldoende buffer hebben. De prioriteiten liggen domweg niet bij sparen maar bij de nieuwste telefoon, die mooie televisie of de vakantie.
Uitgezonderd uiteraard de mensen die zuinig leven en het alsnog niet kunnen betalen door een laag inkomen (alleenstaande moeders bv)
Maar ook dan zul je *moeten* kijken of je kunt sparen. Het is precies wat @
Sissors zegt: Leven zónder buffer is duurder dan leven mét buffer. Zonder buffer moet je je bij de minste of geringste tegenslag in de schulden werken, terwijl niet zelden die mensen al tot ver over hun oren in de schulden zitten.
Schulden zijn duur, de rentetarieven fors. Zelfs rood staan is in feite jezelf flink bestelen en in díe omstandigheden absoluut geen goed idee. Hoe minder je te besteden hebt, hoe belangrijker een buffer word en hoe belangrijker het word om niet alsnog een hoop geld per maand aan rente te betalen.
[...]
Heel simpel: Minder uitgeven dan er binnenkomt. Ofwel: beneden je stand leven.
Juist.

Voor een belangrijk deel dan. Een deel van mijn buffer is een stukje erfenis. (Formeel een voorschot.) Alleen, die buffer ben ik extreem zuinig op en zal ik echt alleen in geval van uiterste nood aanspreken.
Hoewel ik mogelijk wel een deel van onze verbouwing er uit ga betalen maar dat alleen met harde afspraken. Dat geld komt terug. Als ik dat geld in zet, zal ik met mijn vrouw afspreken dat ze iedere maand, net als ikzelf, een bedrag over maak naar die rekening om het saldo weer aan te vullen. (Ja, gemeenschap van goederen, nee, dat geld is geoormerkt en is niet voor 50% haar eigendom. Mijn vader heeft dat deel uitgesloten in zijn testament.)
Met dat achter de hand, heb ik wel een aantal uitgaven durven doen die ik zonder dat geld niet had durven of kunnen doen. Juist met dat geld veilig op een spaarrekening, weet ik dat als het écht mis gaat, ik nog wat achter de hand heb om niet failliet te gaan.
Aan de andere kant, ik weet ook dat ik als het moet ik vrij zuinig kan leven. Dat betekend veel "nee" verkopen aan mezelf en ik heb het eerder gedaan (zie boven, dat negatieve vermogen heeft zichzelf niet hersteld, daar heb ik héél hard voor gewerkt en mezelf veel voor moeten ontzeggen). Ik weet dat ik het opnieuw kan.
Maar, zoals wellicht duidelijk uit deze en andere reacties: Ik besef heel goed dat ik het op dit moment prima heb. Ik heb nu inderdaad de luxe van een buffer die groot genoeg is om als de koelkast het vandaag begeeft, direct naar de winkel te rennen voor een nieuwe.
Dus hoe mijn buffer ontstaan is:
- Voorschot op de erfenis
- Sparen, niet boven mijn stand leven
Het heeft wel geholpen dat ik in 10 jaar tijd redelijk in salaris ben gestegen en met ingang van vorige maand er weer een paar % bij heb gekregen. Dat geld word *direct* weggezet. Mocht er weer een loonstijging aankomen (januari), zal ik tenminste een deel daarvan direct naar mijn spaarrekening boeken zodat ik niet gewend raak aan het geld maar wel mijn spaargeld harder groeit. (Of de hypotheek harder slinkt. Dat laatste kan ook vanwege de rentetarieven interessant zijn, we zitten in de buurt van een grens waarbij het rentetarief daalt waardoor nét even wat meer aflossen meteen betekend dat we er iedere maand net wat ruimer bij zitten.)
Ná Scaoll. - Don’t Panic.