BFmango schreef op woensdag 1 februari 2017 @ 22:31:
Ben effe aan het lurken geweest in dit topic. Valt me een ding op. Van de jonge mensen met veel vermogen is het merendeel Belg. En daar valt me weer van op dat het merendeel zegt dit door werken, sparen en zuinig leven te krijgen.
Ik heb heel veel vrienden in België (heb er 13 jaar lang gewoond) en zie bij veel van mijn vrienden eenzelfde scenario: 25-30-35 jaar oud en veel poen of een immens groot vrijstaand huis. Een belangrijk verschil: dat werken, sparen en zuinig leven doen ze allemaal wel, maar het vermogen komt toch echt van de familie. Of dat nu komt door gratis tot je 35e thuis te mogen wonen, of door een bouwgrond of huis gratis te krijgen van je familie. De doorslaggevende factor is dan toch echt je familie. Ik kan in mijn vriendenkring zo'n situatie niet eens op twee handen tellen, dan kom ik vingers tekort.
Er is niks mis mee, maar noem het beestje gewoon bij de naam

Of het moet gewoon mijn vriendenkring zijn, maar dat lijkt me stug

Ik denk dat dat toch heel individueel is...
mijn situatie:
Belg, 34 jaar jong (dus voel me nog aangesproken als je spreekt over "jonge" Belgen, misschien onterecht maar laat me in dat geval maar gewoon in de waan.

)
op 22 het huis uit met niks behalve m'n diploma en geen spaarcenten.
ouders beiden gepensioneerd, moeder was verpleegster, vader automechanicien, normaal pensioentje en niet instaat om mezelf en/of m'n zus gul te sponsoren... (weliswaar in nood heeft m'n ma ons jaren geleden 1800 euro voorgeschoten, hetgeen we dan ook zonder intrest mochten terugbetalen)
in 2003 voltijds beginnen werken waar ik nu nog steeds werk: ook partner werkte toen voltijds
Partner heeft sinds haar 12'de geen enkel contact meer met moeder en had met de dood van haar vader een schulderfenis(!) dus ook daar geen enkele "sponsoring" what-so-ever van familie/ouders uit.
Onze voltijdse jobs waren de énige financiële zekerheid (en zekerheid kan je tussen haakjes zetten) die we hadden toen we ongeveer 10 jaar geleden voor een lening gingen voor de aankoop van onze eerste woning, een appartement... Aangezien m'n partner de jaren ervoor altijd gehuurd had, en ze kon aantonen wat een verspilling dat was geweest, wilden we allebei niét huren maar kopen.
spaarcentjes toen = een paar 1000 euro, niks byzonders
eigen inbreng = nagenoeg niks
inbreng van familie of oduers = 0.0 (behalve dus bij uitzondering eens een kleine 2000 euro van m'n ma)
investering in appartement 10 jaar geleden (dus idd. in bakstenen) = 180.000 euro (in het begin met maandelijkse aflossing van een kleine 1200 euro, na 5 jaar lichtere aflossing en doenbaar)
eind 2015 dit appartement verkocht à 250.000 euro, dus opbrengst na 10 jaar = 70.000 euro. (dit hadden we op een andere manier nooit bijeen kunnen sparen)
op deze manier waren we in staat om vorig jaar onze eigen woning te bouwen en dit zonder enige hulp van buitenaf...
Wij hebben dus niet het geluk gehad van welvarende ouders te hebben en/of lang in Hotel Mama te logeren. (m'n vrouw zéker niet)
Niet dat ik ons nu als welvarend acht, zie buffer op spaarrekening, binnenkort wordt daar gelukkig, zoals elk jaar, een mooi bedragje op gestort van de belastingsdienst, dit enkel en alleen dankzij onze hypo.
Dus de overwaarde van je woning meetellen als buffer: neen, (zeker nu niet meer aangezien we dit huis normaalgezien niet van plan zijn om te verkopen)
Maar aangezien sparen op 'de gewone manier' geen duit meer opbrengt, blijft vastgoed toch een goeie investering. (tenzij je 250.000 euro kan spenderen aan een bijzonder exclusieve italiaanse wagen, en die binnen 25 jaar verkoopt aan anderhalf miljoen, dàt zijn ook goeie investeringen)
En over sparen kan ik bijzonder kort zijn: behalve pensioensparen komt daar niet veel van in huis... op de "vette" maanden wordt er iets opzijgezet op dochter haar spaarrekening, en dit zijn geen fortuinen... thats it. Zeker nu maar dat is ook normaal: been there, done that: de eerste 5 jaar na aankoop appartement was sparen ook onmogelijk dus nu wordt het ook een aantal jaar doorbijten, nuance: de eerste 5 jaar in appartement hadden we nog géén kind, nu dus wel.
Feit is wel dat er nu op onze dochter haar spaarboekje wordt gespaard i.p.v. op het onze, en dit door zowel wijzelf -in mindere mate- als de peter en de meter en de grootouders van mijn kant wiens huis nu ook al een hele poos afbetaald is.)
[
Voor 11% gewijzigd door
PinusRigida op 02-02-2017 11:53
]