NiGeLaToR schreef op zaterdag 10 maart 2018 @ 17:18:
@
Free rider ik waardeer onze discussie en heb begrip voor je argumenten

Toch denk ik dat je op het vlak van ‘resultaat realiseren’ een denkfout maakt: als RH een half jaar vrij neemt bestaat ING nog. Er zullen besluiten niet zijn genomen, maar verder.. de bank draait door.
Als de tienduizenden medewerkers een half jaar vrij nemen, heb je vanaf morgen of overmorgen een groot probleem en kan geen klant meer bij zijn of haar geld. RH maakt geen marketingplannen, bedient geen computers, vult geen pinautomaten en zorgt er zelfs niet voor dat de mensen die dit doen worden aangestuurd. Hij zit daar 6-7 niveaus vandaan. Zijn invloed op de dagelijkse operatie zal bijna nihil zijn. En wellicht terecht, hij moet aandeelhouders bedienen, commissarissen informeren en zijn management team aansturen. Tis eenzaam aan de top.
Ben ik helemaal mee eens. Anderzijds, RH krijgt ook niet het salaris van tienduizenden medewerkers.
Misschien moet je het omgekeerd zien. Als er één persoon is die ING in zijn uppie naar de kloten kan helpen is hij het. Niet een pin-automaatvuller, niet een helpdeskmedewerker, een HR medewerker, nee, alleen hij kan dat. Ik hoop dat je hiermee akkoord gaat, even geen zin om een directeur te bedenken die zijn bedrijf naar de afgrond heeft geholpen.
Het klinkt wel als een negatief argument, je beloont iemand extra omdat hij het werk van tienduizenden teniet kan doen.
Toch vinden ‘we’ dat RH het verschil maakt, de resultaten boekt en hier een direct percentage van moet krijgen? Vrij bijzonder. Nogmaals: een topman is essentieel voor een organisatie om zich te ontwikkelen, maar het is toch echt het hele bedrijf wat resultaat produceert. 1 iemand geef je daar 50% loonsverhoging voor, de rest 1,7%.
Als commissarissen rekenen op basis van arbeidsproductiviteit van alleen RH is dat typerend voor wat er mis gaat: 1 iemand extra belonen voor het werk van 100.000 mensen.
Ik blijf herhalen, kijk niet naar loonsverhogingen. Kijk naar de bijdrage.
Het concept dat je een deel verdient van de resultaten die je boekt is niet heel vreemd. Alle zelfstandigen, ZZPers en freelancers krijgen 100%. Maar ook advocaten, accountants en dergelijke ontvangen een deel van hun omzet. En consultants, en artsen enz.enz.
Waar haal je overigens de 2500 jaar geschiedenis vandaan dat rijkdom en vermogens dicht bij elkaar liggen nu?
Volgens mij maakt de rest van de wereld zich juist heel druk om het feit dat de rijkste 8 mensen meer bezitten dan 3,6 miljard anderen en dat dit nog nooit is gebeurd.
(vage herinnering) Nassim Taleb, "The black swan".
Het is waar dat de rijkste persoon van dit moment meer geld bezit dan welk historisch persoon ook. Maar betoogde Taleb, er is wel sprake geweest van een enorme waardevermeerdering. Anecdote (niet uit boek): recent was er wat ophef over een Amerikaanse familie die 2,8% van de grond van de VS bezat. Welnu, Louis XVI bezat 80% van de grond van Frankrijk. Ik denk dat het verschil in rijkdom in het 18e eeuwse Frankrijk vele malen groter was dan in de VS van de 21e eeuw.
NB: Heel misschien zit ik er naast met de referentie, misschien was het een boek van Malcolm Gladwell. En beide schrijvers neem ik aanmerkelijk serieuzer dan de gelinkte artikelen die nergens vertellen wat vroeger wel de inkomensverschillen waren, anders dan 'kleiner'.
Ik ben niet vies van geld verdienen, integendeel. Wat ik alleen mis bij grote bedrijven is het besef dat ze onderdeel zijn van de samenleving én dat beloning niet alleen relatie houdt met prestatie, maar ook met risico. RH loopt meer risico dan de balie medewerker, maar veel minder dan doorsnee ondernemers bijvoorbeeld. Hij kan onmogelijk alles kwijtraken, tenzij (ja, dit geldt ook voor ondernemers) hij fraudeert of ‘white collar’ misdrijven pleegt. En ja, dan maakt het vast uit dat hij 100.000 medewerkers en miljoenen klanten dupeert en de slager veel minder. Of juist niet, zoals VW heeft bewezen. Size matters.
Ik kan me vinden in jouw standpunt dat risico ook invloed zou moeten hebben op salaris, en dat RH niet zo veel risico loopt, althans, zelfstandigen en dergelijke lopen grotere risico's. Maar ik blijf erbij dat je moet afrekenen op resultaten. Als je dat nalaat kom je snel in een soort 'false economy' terecht.
Anecdote: Een jaar of vijf geleden werd bekend dat een groot pensioenfonds een bonus moest betalen aan een Amerikaans beleggingskantoor. Wat was het geval: het beheer was dus uitbesteed onder de voorwaarde dat een bepaald rendement moest worden gehaald, bij een hoger rendement krijgen ze een percentage van de meeropbrengsten. Welnu, beleggingskantoor deed het erg goed, paar honderd miljoen extra winst, en twee miljoen bonus.
Iedereen was over de zeik, pensioenfonds zou proberen het contract te veranderen, wat niet lukte en toen werd het contract verbroken. Ze gingen in zaken met een ander beleggingskantoor waarbij behaalde resultaten totaal niet meetellen. Anders gezegd, het maakte niet uit of dat kantoor hun beste werknemer op het account zetten, of een stagiair: de betaling bleef hetzelfde.
Je weet waar het op uit draait, onvoldoende dekking, premieverhogingen, gezeur over rekenrente. Niemand die zich bedenkt dat ze weigeren te betalen voor extra kwaliteit.
En je onttrekken aan een CAO kan bij banken niet, tenzij je bij de zelfbenoemde top xxx hoort of extern bent. Die opmerking over mafia praktijken van vakbonden kan ik daarin prima plaatsen
Nogmaals dank voor de discussie, we worden het vast niet eens, maar begrijp wel beter jou standpunt en mening hierin.
Zelfde mening hier, ik hoop dat je wat kan met die ene referentie die ik wel kon geven. En mocht je Nassim Taleb niet kennen, grote aanrader.
incaz schreef op zaterdag 10 maart 2018 @ 17:29:
Maar hoe bepaal je dat betrouwbaar? De directeuren onder wiens bezielende leiding de risicovolle constructies werden opgetuigd leken tot het mis ging nog heel erg succesvol - tot het mis ging. Dat is dan meer gokken dan beoordelen.
Hoe meet je de arbeidsproductiviteit uberhaupt? En hoe weet je dat die is toe te schrijven aan hem, en niet aan de andere mensen in de keten, die geen opslag van 50% krijgen, ook niet in aandelen die vastgezet zijn?
Ik weet dat er methodes zijn om bijdragen van individuen aan een teamproject vast te stellen. Wel abstract en met wat aannames, maar ook onderbouwd.
Alleen weet ik niet of die commissarissen daar gebruik van hebben gemaakt. Ik vermoed dat zij consultants hebben ingehuurd om zich hierover te buigen (Hays is zo'n consultancytoko die hierover adviseert).
[... inkomensongelijkheid...]
Da's niet waar, want de inkomens- en vermogensongelijkheid neemt toe, het lag een jaar of 20, 30 in het verleden dichter bij elkaar.
Héél misschien was dat rond de 50 jaar geleden even zo, met al het communisme in China en Warschaupact, waar behoorlijk veel mensen onder vielen. Denk je echt dat inkomensverschillen ten tijde van de Farao's, Romeinse keizers, Europese absolute koningen enz. lager waren dan nu?
Misschien heb je een bron?