YakuzA schreef op maandag 9 november 2020 @ 11:25:
[...]
Vermoed van wel, dit was een jaar waar degene die het minst tegenvalt kampioen wordt lijkt het wel.
De Yamaha's laten continu steken vallen.
De Ducs laten zich zoekrijden, de Dovi die met MM streed in vorige jaren lijkt te zijn verdwenen.
Niemand krijgt de Honda echt onder controle zoals MM dat kan.
De Suzuki is de enige vooraan die het nivo heeft weten vast te houden.
De KTM is goed in opkomst en begint er nu ook echt bij te horen
Ik denk ook dat de kans groot is dat MM zijn dominantie weer oppakt. Maar zo'n tussenjaar is niet alleen vermakelijk, het geeft andere coureurs en fabrikanten ook de kans om momentum te genereren.
Met name bij Suzuki natuurlijk.
Ik kijk vooral heel erg uit naar duels tussen MM en Mir volgend jaar.
Mir is een hele interessante jongen. Pas op z'n 10e begonnen met motorrijden, wat super laat is. Eigenlijk uit het niets Moto3 kampioen geworden, in pas z'n 2e GP jaar. En 3 jaar later waarschijnlijk zomaar MotoGP kampioen.
Die Moto3 titel is interessant om eens goed te bekijken: op papier domineerde hij zoals we in de afgelopen 25 jaar alleen MM en VR hebben zien doen. Maar bijna al zijn overwinningen kwamen uit gevechten in de laatste ronde met 1 of meerdere tegenstanders, met minieme verschillen. Daar zit een grote kwaliteit van Mir: in een direct gevecht een goed resultaat boeken.
Als Mir en Suzuki volgend jaar (hoogstwaarschijnlijk) met de titel op zak het gevecht aan kunnen gaan met MM en Honda, dan wordt dat smullen.
En dan hebben we nog Pol op de 2e Honda. Kan ook vuurwerk opleveren.
Van Yamaha verwacht ik eigenlijk weinig. Daar zijn ze het spoor volgens mij bijster.
Ze hebben 2 coureurs die op een goede dag onnavolgbaar snel zijn, maar waar ik van betwijfel of ze het een heel seizoen lang kunnen. Daarnaast zie ik weinig in de ondersteuning/begeleiding van de coureurs en maken ze bijzondere keuzes m.b.t. personeel. Ze hebben nu bijvoorbeeld hun hoogst gewaarderde en meest ervaren crew chief (Ramón Forcada) gekoppeld aan de enige coureur zonder fabrieksmachine (Morbidelli).
Ducati heeft m.i. een coureurs-probleem. Dall'Igna is volgens mij heel ambitieus, maar heeft eigenlijk geen coureur aan boord die het niveau heeft om voor de titel te strijden. Zou me niets verbazen als hij het ook gewoon niet zag zitten in Dovi, en dat het daarom nu stuk loopt. Misschien dat Pecco of Martín het over een paar jaar kunnen, maar m.i. niet direct de mega-toppers in wording.
Ben wel benieuwd wat KTM kan. Die hebben een duidelijke stijgende lijn en een consistent beleid met coureurs die ze zelf opleiden. Binder is nog een beetje een ruwe diamant en Oliveira lijkt een beetje type Dovi, niet een 'alien' qua snelheid, maar houdt z'n kop erbij en is lekker opportunistisch.