"Be a good girl",
"Spread your legs",
"Yes, m'am".
Zulks zijn de voor normale mensen ongewenste woorden uit een dystopische dictatuur die wordt opgelegd aan o.a. vrouwen in de Verenigde Staten nadat een groepering met religieuze extremisten het land overneemt, gebaseerd op een fictief boek van Margaret Atwood.
Hoewel het klinkt als de natte droom van Andrew Tate, werden de situaties uit het boek helaas gebaseerd op wreedheden uit het echte leven. Een voorbeeld hiervan is de
Islamitische Revolutie in Iran rond 1978 - 79, wat het begin was van een theocratie waar vrouwen verplicht moesten voldoen aan een bepaald beeld. Compleet met conservatieve kleding en een rol in het omverwerpen van de huidige staat voor en door vrouwen. Wat? Vrouwen hebben geholpen om de Revolutie tot stand te brengen?
Helaas wel. Maar wacht, klik nog niet door, ik ga geen vrouwen onder de bus gooien in een review over een serie die op zo'n boek is gebaseerd.
Dit is namelijk hoe het ook begint in The Handmaid's Tale. Het karakter van Yvonne Strahovsky staat vooraan om het geloof te verspreiden, net zoals het karakter van o.a. Ann Dowd, die liefkozend samen met andere vrouwen "aunts" worden genoemd en zorg dragen voor het "managen" van handmaids. Samen met machtswellustige mannen annexeren ze het land om er een nieuwe staat van te maken: Gilead. De staat waarin je alleen mee mag doen als je jezelf laat indelen in drie bevolkingsgroepen: vrouw, man, of tegen de muur.
Een ander deel heeft
een achtergrond in de "religious right" van de huidige Verenigde Staten, met leden die zich hier en daar hardop afvragen wat men met o.a. vrouwen zou doen als ze aan de macht zouden komen.
Zo wordt het achtergrondverhaal al wat grimmiger. Het betekent namelijk niet dat een echt Gilead er exact zo uit zou gaan zien, maar met een beetje achtergrondkennis uit de afgelopen honderd jaar is duidelijk dat erg veel zaken die voorbijkomen schrikbarend realistisch zijn
Met deze serie wordt het desondanks op een morbide manier sfeervol in beeld gebracht. De inbeslagname van steden waar mensen tot dan toe nog een normaal leven leiden, de omslag naar een autocratie... en het ophangen van mensen (niet alleen vrouwen; zij zijn voornamelijk het grootste slachtoffer omdat "think of the children") wanneer ze niet mee willen werken aan het ideale beeld dat officieel gebaseerd is op een almachtige die in de realiteit eigenlijk vooral bestaat uit een beperkt groepje "commanders" die te pas en te onpas "under his eye" roepen nadat ze wetteloos in een achterkamertje iemand misbruikt hebben.
De hoofdrol is weggelegd voor June. June is een normale werkende vrouw die op een dag op kantoor de soldaten door de straten ziet gaan. Haar kind wordt afgenomen en haar man mag niet meer haar man zijn. Ze is vanaf dat moment eigendom van de staat en wordt bij een familie geplaatst om te dienen als handmaid onder de naam "Offred", wat "of Fred" betekent. Of "offered". Of "of red". Rood, zoals de kleding die zij verplicht moet dragen.
Handmaids dienen periodiek verplicht "The Ceremony" te ondergaan met de man van de familie. In voorgenoemde situatie dus met Fred. Mocht je je afvragen wat dat inhoudt: ja, het is precies waar je aan denkt en er komen geen liefdevolle gevoelens bij kijken. Wie niet meewerkt gaat tegen de muur of krijgt een afgehakte vinger cadeau.
In de eerste seizoenen is het allemaal bizar om te zien en je kijkt er met afschuw naar. Dit wil je nooit meemaken. Niet als vrouw, niet als man, niet als mens. De latere seizoenen zijn helaas wat minder sterk omdat er veel afhangt van mensen die lang in de verte staren en het stukje worldbuilding steeds minder van belang lijkt te worden. Men blijft te lang hangen in herhalende stappen. June vlucht, June komt weer terug, June vlucht weer.
Sinds deze week is de serie echter afgelopen en is er een einde aan gekomen. Er is genoeg materiaal om spin-offs van te maken en met "
The Testaments" in het vooruitzicht voor 2026 lijkt het erop dat er nu flink geschreven wordt aan een nieuw testament met Ann Dowd in de hoofdrol om het verhaal een nieuwe wending te geven. Praise be.
In de conclusie krijgen we zo dus een iets lagere score omdat de latere seizoenen ondanks een paar erg goede scènes niet veel hebben toegevoegd.