Cyberpope schreef op woensdag 08 augustus 2012 @ 14:13:
[...]
Ten eerste is het geld niet eindig. Geld is nooit eindig, Geld is slechts een afgesproken symboolwaarde. Is er te weinig of te veel, krijg je
inflatie of deflatie. Maar eindig is het nooit. Arbeid is eindig, grondstoffen zijn eindig. Geld niet. Overheid kan besluit om alles 100% te
belasten.. geld zat (en economie naar de klote...)
Da's natuurlijk onzin...geld is niks anders dan een maatstaf voor geleverde arbeid die makkelijk in te ruilen is tegen andermans geleverde arbeid. Lever je geen arbeid, zul je snel concluderen dat je geen geld hebt(en is je geld ' op'). Als je al samenleving meer uitgeeft dan je arbeid verricht(zaols we al jaren doen) dan 'leen' je geleverde arbeid tegen een een rente van x% geleverde arbeid...er komt een punt dat je dan griekse taferelen krijgt en dan raakt het geld wel degelijk 'op'.
Door te stellen dat geld niet eindig is, impliceer je oneindigheid, maar er is nu eenmaal niet onbeperkt geld...als dat zo zou zijn hadden we geen staatsschulden, crises of btw verhogingen gehad. Als geld niet eindig zou zijn, waarom gaat griekenland failliet? Waarom zijn er tekorten in pensioenfonden? Waarom vinden er geen normale loonstijgingen? Het is toch niet eindig? Oftewel, pure kul dat geld niet eindig is. Tuurlijk zal de mensheid tot het eind der beschaving geld produceren, maar da's wat anders dan dat er op ieder willekeurig moment oneindig geld beschibkaar is.
Los van de discussie of geld wel echt 'eindig' is(waarmee je 't eigenlijke punt ontwijkt), zullen de zorgkosten hoe dan ook blijven stijgen, er zal dus een punt komen waarop we niet iedereen kunnen helpen, zonder zelf gebukt te gaan onder enorme lasten. Mijn vraag is, wanneer jij die lasten te hoog vindt?
Cyberpope schreef op woensdag 08 augustus 2012 @ 14:13:
[...]
Ten tweede wat is nu exact het probleem met de pensioenen? Op welke wijze zijn die onbetaalbaar? Bedoel je dat er nu even wat minder uitgekeerd moet worden en de opbouw voor de nu werkende iets minder is omdat we een ongunstige rekenmethode hanteren? Terwijl we ter wereld de grootste pensioenpot van allemaal hebben en iedereen daar jaloers naar kijkt? Dat dit als collectief bewezen effectiever als als individueel pensioenen afsluiten. (let wel als collectief, niet als individu?)? Wat is dan het probleem van het onbetaalbaar worden?
Wie zegt dat dat 'even' is?
By the looks of it hebben we er over 10 jaar buitenproportioneel meer gepensioeneerden erbij in vergelijking met een decennia in de voorgaande 60 jaren. Tegelijkertijd is het aantal jongeren met zeker een kwart gedaald, ik zie die tekorten in de pensioenen zichzelf niet binnen afzienbare tijd oplossen. Dat we de dikste pensioenpot hebben zegt niets (behalve dat we meer dan anderen afgeroomd hebben de afgelopen 60 jaar) als je 'm niet volledig kan uitbetalen.
Je vergelijking gaat mank: Ik kan met een dodelijke ziekte zonder dat medicijn niet overleven en zonder auto wel. Denk jij dat onze hele maatschappij kapot gaat met 1 man meer/minder op de 17 miljoen? Tuurlijk niet!
Oftewel, het belang van het overleven van een individu is voor dat individu oneindig belangrijker dan het overleven van het individu voor een hele samenleving(van significante grootte), idem geld trouwens voor voertuigbezit, maar dat ter zijde.
Je kan niet stellen omdat mijn overleven voor mij belangrijk is, is mijn overleven voor ieder individu van de maatschappij net zo belangrijk, dta is gwn je eigen egocentrisme projecteren op de rest van de samenleving...
3 seconden, 3 dagen, 3 maanden, 3 jaar, 3 decennia...'t zijn fictieve getallen zonder realistische waarde...het gaat er ook niet om hoeveel tijd je precies rekt, maar hoeveel mag 'een kans op gerekte tijdseenheid' kosten voordat JIJ denkt: Sorry dude, maar dit kunnen we niet betalen.
Dus misschien overschat ik de boel met deze vergelijkingen en had ik het beter op de man af kunnen vragen.
Mja, met dergelijke argumentatie hoef je nooit meer wat te doen...want ja, wat als de hemel naar beneden valt? De kans daarop is zo klein, je wordt nog eerder geraakt door een auto dan een deel van de hemel in de vorm van ruimtesteen/puin of de hele hemel in de vorm van een meteoor a-la Chicxulub neer beneden komt..of wat dan ook.
Als je serieus een discussie wilt gaat voeren met argumenten als 'ja, wat al de hemel naar beneden valt' dan kan je beter naar Fok! gaan...
Cyberpope schreef op woensdag 08 augustus 2012 @ 14:13:
[...]
Wat is de grens voor jou als het jezelf, je kinderen of je geliefde betreft?? Dan heb je je antwoord voor jou persoonlijk. En dan moeten we dus overeen komen en dan voor iedereen hetzelfde. Dus voor jou kinderen, die van het staatshoofd, of van die junk van een moeder die onder een brug leeft. En geen escape van "zelf bij betalen"... Dan heb je en rechtvaardig bedrag en rechtvaardig stelsel.
De rest zal er altijd op uitdraaien dat de rekening bij de zwakkere gelegd wordt, ten gunste van de heersende klasse. Dat kan en mag, maar draai daar dan niet omheen. Mijn keuze is het niet. En welk bedrag reeel is voor mij? Kan ik alleen op antwoorden "context afhankelijk"
'heersende klasse'...seriously? 't zijn gwn de mensen met geld en hoewel nog steeds zich zefl instand houdend, je kan dat niet echt een klasse noemen.
Er zijn genoeg mensen met meer dan genoeg geld en totaal geen smaak, klasse of zelfs maar iets wat in de buurt komt ervan. Beetje stigmatiserend in een ZT topic om dergelijek geladen termen.
Zoals ik al zei, die grens voor mij zelf ligt veel hoger dan voor anderen, omdat mijn overleven voor mij veel essentieler is dan andermans overleven dat is, simpel weg omdat ik niet kan onverleven zonder mij zelf, maar prima zonder anderen. Of je er vrolijk van wordt als je gezin overlijdt is een andere(en irrelevante) discussie.
Ik hecht meer waarde aan mijn eigen leven dan aan dat van anderen, dus jezelf als maatstaf projecteren op een hele samenleving werkt alleen als je dat in dezelfde verhoudingen doet: 1 persoon in de samenleving komt overeen met 1/17*10^6, dus zou dat overeen moeten komen met 1/17*10^6e van jezelf.
Zou jij bereid zijn alles wat je bezit op te geven om 1/17*10^6e van jezelf te redden? (equivalent aan 0.005 gram lichaamsgewicht)
Gezondheidszorg geneest niet, het geeft een kans op genezing(dat is je eigen uitleg).
Kans + geld = gokken.
Cyberpope schreef op woensdag 08 augustus 2012 @ 14:13:
[...]
ten eerste stel ik niet, ik vraag het je. En ik weet zeker dat ik op basis van jou leefstijl minimaal een element er uit kan lichten, waardoor ik jou gemiddelde levensverwachting fors naar beneden kan krijgen ten opzichte van het collectief. En mag dan, met dat cijfer in de hand, jou zorg geweigerd worden? Immers die 3 seconde is volledig uit de lucht gegrepen getal, naar aanleiding van de 2 jaar die ergens groepen is naar aanleiding van hele grove gemiddelen. Er zijn pompe-patienten die de 2 jaar nog niet halen.. er zijn er die 40+ worden.
Zorg hoeft niet geweigerd worden, maar ik denk dat een grotere eigen bijdrage niet eens zo slecht is. Het wel een beetje asociaal imo dat als je 150 kg weegt, rookt en zuipt als een ketter je vervolgens ánderen op kosten jaagt...
Anderzijds, ik heb verhalen van mensen in de familie die niet de nodige zorg kregen omdat men 'te oud' werd bevonden, 't ging hier om een nieuwe heup, bypasses etc. etc. Dus dergelijke zaken komen al voor.
Cyberpope schreef op woensdag 08 augustus 2012 @ 14:13:
[...]
En nee, er is ook geen prognose te geven tussen de tijd van diagnose en
overlijden.
En nu zul je zeggen dat die statistiek slecht 1 deel van je leven is. De ziekte is ook slechts 1 deel van het leven van die patient. En bied geen enkele zekerheid op verloop van de ziekte. Net zoals jou ene slechte gewoonte geen zekerheid geeft over de statistiek van overlijden. Toch wil je op basis van deze statistieken de pompe patient behandeling weigeren ivm de kosten. Dus ben je ook van mening als je op basis van die eenzijdige statistiek jou behandeling geweigerd mag worden?
Ik zou het niet leuk vinden, maar desalniettemin rechtvaardig(aannemende dat je je gemiddelde levensverwachting al overstegen hebt)?
Cyberpope schreef op woensdag 08 augustus 2012 @ 14:13:
Een collega van mij heeft een dochter met cystische fibrose, toen deze dochter geboren werd, werd gesteld dat ze blij mocht zijn dat het kind 20 zou worden...
wellicht met medicatie zou ze de 25 halen.. Ze wordt dit jaar geloof ik 34. Hadden we haar de eerste 20 jaar de medicatie moeten ontzeggen?? En zou je dat ook vinden als het jou dochter was?
20 jaar is een lange tijd, zelfs in de medische wereld. Ik denk dat voortschrijdend inzicht de prognosen van 1976 wel voorbij gestreeft hebben?
Wanneer je in 1988 te horen had gekregen dat je seropositief bent, had je destijds dan nog maar enkele jaren te gaan. Nog geen 18 jaar later is de medicatie zo verbeterd dat in principe nauwelijks korter leeft dan seronegatieve mensen(in de westerse wereld)
Persoonlijk, als ik wíst dat mijn ongeboren vrucht een dermate ernstige afwijking had, zou ik serieus overwegen om het weg te laten halen.
Wie zegt dat die grens vast ligt?
Die grens kan prima het resultaat zijn van een aantal parameters...
[
Voor 3% gewijzigd door
Rey Nemaattori op 10-08-2012 12:38
]