Neem je het mij nu kwalijk dat ik enigszins gepikeerd ben?
Even situatie schetsen dan...
- Ruim 2.5 jaar werkloos, ruim 600 sollicitatiepogingen in die tijd, even zovele afwijzingen.
- Mede als gevolg daarvan maar ook door tal van andere persoonlijke zaken (waarvan sommige heel, heel diepgravend) loop ik rond met een depressie.
- Pogingen om dan maar voor mijzelf te beginnen, aangezien het vinden van een baan wat weinig succes kende, lopen ook nergens op uit. Door tal van omstandigheden.
En dan moet ik nog geduldig blijven als er hier iemand langs komt zeilen, even slechts de afgelopen 1 of 2 pagina's leest en zonder volledigheid van zaken te kennen een oordeel komt vellen? Ja, dus niet he. Sorry hoor, maar, ook ik ken wel een grens.
Is het nu echt zo moeilijk om te accepteren dat voor sommige mensen de optie is om te besluiten de energie ergens anders in te steken? Echt, is dat zo moeilijk om te accepteren. Even wel, jij hebt mijn leven niet geleefd, jij bent mij niet. Ik ben jou niet. Je kunt onze situaties niet zondermeer uitwisselen met elkaar. Wat op jouw situatie van toepassing is is niet per se van toepassing op de mijne en vice versa.
Waarmee ik bedoel te zeggen dat er zondermeer wel mogelijkheden zijn. Alleen, die mogelijkheden zijn voor mij andere mogelijkheden dan ze voor jou bleken te zijn. Of dan ze voor <insert random individual here> zullen zijn.
Ik heb ook nooit gezegd dat er geen vacatures zijn. Wat ik heb gezegd is dat in tijden van recessie de mentaliteit van de werkgevers een andere is dan tijdens periodes van economische hoogtij. Tijdens een recessie is met doorgaans voorzichtiger en voor welke redenen dan ook ben ik een iets groter risico dan andere mensen dat zijn. Door mijn fysieke situatie, door mijn arbeidsverleden, door mijn karakter. Etc, etc, etc, etc, etc. Net als dat iedere individuele situatie uniek is en op zichzelf staand geldt dat ook voor individuele aantrekkelijkheid voor een werkgever.
Waarvan je aan sommige factoren daarvan kunt werken en aan andere factoren bent gebonden. Nogmaals, mijn arbeidsverleden is wat het is en ik kan deze niet wijzigen, ik kan niet terug naar het verleden en zelfs al kon ik dat wel, dan zou ik waarschijnlijk alsnog dezelfde keuzes maken want iedere unieke situatie noopte gewoon tot betreffende keuze.
Ik ben zondermeer wel goed en heb zondermeer een sterk potentieel. Ik kan zondermeer wel iets, ja. Maar, nogmaals en met klem - mijn CV schetst een beeld waar je mogelijkerwijs een andere conclusie uit zou kunnen trekken. Ja, ik ben verantwoordelijk voor mijn levensloop maar, en ik kan dit niet genoeg benadrukken, ik kan niet tijdreizen! Dus, kijken naar het verleden en verkeerde beslissingen daar aanwijzen, daar ben ik niet mee geholpen. Ik ken de beslissingen, ik heb ze zelf gemaakt.
Nee, bij bol.com kende men mij niet beter dan ik mijzelf ken. Waarom ik daar een beter over in de lach moet schieten... ach, ik heb daar welgeteld een jaar gewerkt. Ik was toen 29, toen ik die baan kreeg. Ik had toen al bijna 30 jaar voorsprong.
Ik ken mijzelf heel goed en ben mij dus ook heel erg bewust van de wat meer... uitdagende karaktereigenschappen die ik heb. Met klem, voor de tig-duizendste keer... ik ken mijn eigen verantwoording. Willen we dat eindelijk een keer accepteren, mensen? If not... daar is het gat van de deur.
Het exacte beeld dat bol.com schetste is niet zo heel relevant, wie het deed is een heel stuk belangrijker. Een voormalig collega van mij die dat deed uit gevoelens van rancune omdat ik gedurende de tijd dat ik er werkte het "lef" had om het gewoon oneens te zijn met hem. En hij was gewoon direct collega van mij op dat moment, niet mijn meerdere of wat dan ook. Deed gewoon hetzelfde werk dat ik deed, op het niveau dat ik het deed. Maar, diverse malen kwam het toch tot een professioneel verschil van mening en dat heeft hij mij kennelijk nooit vergeven. Hij kon het verschil niet maken tussen een professioneel verschil van mening en een persoonlijk verschil van mening. Zijn falen, niet het mijne.
En ik heb zeer duidelijke en terechte argumenten waarop ik die conclusie baseer, dat het dus rancune was dat speelde. De details zal ik hier verder niet over uitwijden, het is niet ter zake doende inmiddels. De hele afdeling (bol.com CSS) is bij mijn weten inmiddels gewoon opgeheven namelijk.
Saab schreef op woensdag 21 september 2011 @ 18:32:
Jij beweert dat er in Utrecht dus geen banen zijn te vinden die bij je passen? Ok, Utrecht is geen wereldstad maar er zitten wel veel bedrijven. Ja, je zegt het niet letterlijk maar je snapt denk ik wel wat ik bedoel.
Genoeg banen die bij mij passen... zeer weinig werkgevers die bij mij passen. Zie de 600+ afwijzingen.
De vorm is sterk geoptimaliseerd, de inhoud ervan kan ik niet verder optimaliseren, dan zou ik mijn leven opnieuw moeten leven. Ik ga niet veel vaker meer herhalen dat het op inhoud mis gaat en niet op vorm. Alsjeblieft accepteer dat nou eindelijk een keer van me, anders houd ik er echt mee op hoor, met dit gesprek dus.
Saab schreef op woensdag 21 september 2011 @ 18:32:
Ik kan nog veel meer van je quoten he, maar dit is wel zo genoeg. Je beweringen dat het niet of amper aan jezelf ligt snijden geen hout. Iemand anders tips geven op z'n CV is als een blinde die een bril aanmeet bij een slechtziende.
Ik heb, potdomme, nooit maar dan ook nooit gezegd dat het niet of amper aan mij ligt. Leer nou eindelijk verdomme eens begrijpend lezen, er is godverredomme een verschil tussen helemaal niet en niet helemaal.
Ik heb gezegd dat het niet enkel aan mij ligt. Dat er tal van andere factoren spelen die mijn succes of gebrek daaraan bepalen. Het is toch gewoon vanzelfsprekend dat in tijden van economische hoogtij er meer vacatures zijn dan in tijden van (dreigende) economische recessie? En je moet erkennen dat ik niet in mijn eentje verantwoordelijk ben voor de economische toestand in de wereld, of deze nu goed of slecht is momenteel.
Echt, als de nuance die ik nu al voor de zoveelste keer probeer over te brengen alsnog niet overkomt, dan geef ik het echt op met je. Niets persoonlijks hoor, maar, ik begin het echt beu te worden. Nee, echt, met klem, niets persoonlijks, maar, ik heb al meer dan genoeg stress hierover zonder dat ik van een stel buitenstaanders allemaal volslagen onterechte verwijten moet aanhoren.